What do you think?
Rate this book
Benjamin Ashwood #6
Weight of the Crown
The epic conclusion to the Benjamin Ashwood series!
Ben and his friends have defeated a deadly threat to mankind, and gained powerful allies along the way, but sometimes the biggest danger is ourselves. In the final book in the Benjamin Ashwood series, Ben will have to take the mantle of leadership to prevent a war that will devastate Alcott.
Packed full of action and adventure, Benjamin Ashwood is perfect for fans of Robert Jordan’s Wheel of Time, Brandon Sanderson’s Mistborn, or Jeff Wheeler’s Muirwood.
Ben and his friends have defeated a deadly threat to mankind, and gained powerful allies along the way, but sometimes the biggest danger is ourselves. In the final book in the Benjamin Ashwood series, Ben will have to take the mantle of leadership to prevent a war that will devastate Alcott.
Packed full of action and adventure, Benjamin Ashwood is perfect for fans of Robert Jordan’s Wheel of Time, Brandon Sanderson’s Mistborn, or Jeff Wheeler’s Muirwood.
440 pages, Kindle Edition
Published December 1, 2018
1131 people are currently reading
415 people want to read
About the author
A.C. Cobble
30 books632 followersAC Cobble is the author of Wahrheit, The King's Ranger, Benjamin Ashwood, and The Cartographer series. Signed print copies of all of his books are available at Merrick Bookshop:
https://merrickbookshop.com/collectio...
Wahrheit is a classic epic fantasy adventure. It is packed full of political intrigue, epic battles, spies & assassins, ancient magic, a little humor, a young man and woman against impossible odds, and dragons. If you liked AC Cobble's other books, you will love this series.
The King's Ranger is a clean, action-packed adventure. Rew, the titular ranger, wants only to manage the wilderness he is responsible for, but the arrival of three youths in his jail cell force him to embark on an epic journey. To protect the youths, he's forced to confront a darkness in his past and join a swirling conflict that will envelope the entire kingdom.
Benjamin Ashwood is AC's take on the classic farm boy with a sword fantasy story. It starts much like they all do, but in Ben's world like the real world, heroes are made not born, and the good guys don't always win. Try it today and find out why this series has sold hundreds of thousands of copies!
The Cartographer is a little sexier and a little darker, but has the same sense of fun and adventure as Benjamin Ashwood. Think world spanning travel and exploration, occult rituals, dark seductresses, bodies dropping like flies, and bar fights. Fans of Rhys will love Oliver and Sam. Join the adventure today!
For series artwork, maps, the newsletter signup, the blog, and more, head over to: https://accobble.com/.
https://merrickbookshop.com/collectio...
Wahrheit is a classic epic fantasy adventure. It is packed full of political intrigue, epic battles, spies & assassins, ancient magic, a little humor, a young man and woman against impossible odds, and dragons. If you liked AC Cobble's other books, you will love this series.
The King's Ranger is a clean, action-packed adventure. Rew, the titular ranger, wants only to manage the wilderness he is responsible for, but the arrival of three youths in his jail cell force him to embark on an epic journey. To protect the youths, he's forced to confront a darkness in his past and join a swirling conflict that will envelope the entire kingdom.
Benjamin Ashwood is AC's take on the classic farm boy with a sword fantasy story. It starts much like they all do, but in Ben's world like the real world, heroes are made not born, and the good guys don't always win. Try it today and find out why this series has sold hundreds of thousands of copies!
The Cartographer is a little sexier and a little darker, but has the same sense of fun and adventure as Benjamin Ashwood. Think world spanning travel and exploration, occult rituals, dark seductresses, bodies dropping like flies, and bar fights. Fans of Rhys will love Oliver and Sam. Join the adventure today!
For series artwork, maps, the newsletter signup, the blog, and more, head over to: https://accobble.com/.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 178 reviews
January 25, 2021
I was both excited and terrified to read this book. Excited because I’m invested in this series now and I couldn’t wait to see how it all ended. Terrified because I’ve become so invested in this series and these characters and I want nothing but good for my precious babies. I’m glad to say that it was everything I could have hoped for and more as an ending to what’s become a new favourite series. It had it all; it made me laugh and sob and want to throw the book across the room and hug it to my chest and just hold it close. In short, it was absolute perfection. It was an absolutely brilliant conclusion to an amazing series and I couldn’t have loved it more.
June 28, 2020
Honestly, I only finished this book because I made it thought the other five books in the series and figured I might as well read the last book. I kept getting more and more annoyed with the characters and overall plot as I went along.
I despised how even though Ben and Amelie went through everything together and were codependent, all other characters deferred to Ben. Also, we know Amelie and Ben are young and in love, there absolutely no need to end every chapter with strong innuendos of them having sex. Maybe when they first hook up in like book two, that lets the reader know they are getting romantically involved, but by book six I do not need constant cringy reminders.
And why does Ben go from being an expert swordsman in the previous books to suddenly tripping and falling in every encounter he has? It makes no sense for the character arc. The culminating battle with Saala and Lord Jason is underwhelming in this regard too. It does not show any growth in Ben from the first book and in fact seems a regression from the previous book. When Ben crossed paths with Jason previously he was seriously outmatched. That made sense at the time as Ben was just then learning how to fight. Many books and battles later I would have expected this to change at least some. What happened to this mysterious battle sense that was hinted about in the previous book and that Jason supposedly has? Why was Ben not able to use it at all in this book except when Jason was already falling onto the burning magic wire things; a point when there was absolutely no need for Ben to use his battle sense? Ben only won out of sheer luck, no skill; it was a disappointing end to his development.
For Ben and Amelie’s fight to also be ideological against tyranny, the new system they implemented was no different than what they broke down. This has been bugging me the whole series. They complain that the monarchs are selfish and don’t care about the common people, but what do they do when they win? They appoint leaders in each city, just creating new monarchs and dictatorships. While the people they appoint may be kind, what about their successors? If they wanted change, why did they just create a system that is doomed to fall into the same traps as the previous one? Why not allow common people to choose their leaders (i.e. democracy)?
Can we please stop doing snapshots 40 years later that add absolutely nothing to the story? Ben’s final speech was such a bad ending to this series and was the final stone that dropped my rating from a three to a two. Blaming the common people for letting their freedom of choice be taken away is an outdated and offensive argument. Not everyone is lucky enough to be like Ben and caper off with a highborn and a few of the most skilled mages and swordsman alive. I’m not sure what the author was trying to get across with this speech but I’m fairly confident they failed.
Overall, the predictable plot and poor character development was just frustrating. Not worth the read unless like me, you can’t leave a series unfinished.
I despised how even though Ben and Amelie went through everything together and were codependent, all other characters deferred to Ben. Also, we know Amelie and Ben are young and in love, there absolutely no need to end every chapter with strong innuendos of them having sex. Maybe when they first hook up in like book two, that lets the reader know they are getting romantically involved, but by book six I do not need constant cringy reminders.
And why does Ben go from being an expert swordsman in the previous books to suddenly tripping and falling in every encounter he has? It makes no sense for the character arc. The culminating battle with Saala and Lord Jason is underwhelming in this regard too. It does not show any growth in Ben from the first book and in fact seems a regression from the previous book. When Ben crossed paths with Jason previously he was seriously outmatched. That made sense at the time as Ben was just then learning how to fight. Many books and battles later I would have expected this to change at least some. What happened to this mysterious battle sense that was hinted about in the previous book and that Jason supposedly has? Why was Ben not able to use it at all in this book except when Jason was already falling onto the burning magic wire things; a point when there was absolutely no need for Ben to use his battle sense? Ben only won out of sheer luck, no skill; it was a disappointing end to his development.
For Ben and Amelie’s fight to also be ideological against tyranny, the new system they implemented was no different than what they broke down. This has been bugging me the whole series. They complain that the monarchs are selfish and don’t care about the common people, but what do they do when they win? They appoint leaders in each city, just creating new monarchs and dictatorships. While the people they appoint may be kind, what about their successors? If they wanted change, why did they just create a system that is doomed to fall into the same traps as the previous one? Why not allow common people to choose their leaders (i.e. democracy)?
Can we please stop doing snapshots 40 years later that add absolutely nothing to the story? Ben’s final speech was such a bad ending to this series and was the final stone that dropped my rating from a three to a two. Blaming the common people for letting their freedom of choice be taken away is an outdated and offensive argument. Not everyone is lucky enough to be like Ben and caper off with a highborn and a few of the most skilled mages and swordsman alive. I’m not sure what the author was trying to get across with this speech but I’m fairly confident they failed.
Overall, the predictable plot and poor character development was just frustrating. Not worth the read unless like me, you can’t leave a series unfinished.
This entire review has been hidden because of spoilers.
December 2, 2018
Awesome
I love this series. I loved how detailed you made every battle and how the struggle was not only physical but also ideological. I don’t think I have seen any other fights as detailed as yours. I am actually trying to write a book myself but I doubt it will reach your quality. Awesome job!
I love this series. I loved how detailed you made every battle and how the struggle was not only physical but also ideological. I don’t think I have seen any other fights as detailed as yours. I am actually trying to write a book myself but I doubt it will reach your quality. Awesome job!
April 22, 2025
Le dernier livre de la serie, arrive a une conclusion previsible mais qui est bien, content de la fin mais triste que cest le dernier
January 31, 2019
Good, but not great
So I’ve read the entire series and think this book is solid over all. There’s a good deal of action and everything comes together a bit. Some of the final fights and such are pretty great, actually and I really enjoyed them.
TONS OF SPOILERS:
That being said, the ending of the book (and series) is super disappointing. It just doesn’t make a lot of sense. The entire series has talked about how the nobility take advantage of people and how it ‘ought not be that way’....and then they did nothing about it.
They had everything at the end but all they did was return each alliance to their own power and nothing changes really. They didn’t do away with feudalism, give the people more rights, do away with unfair taxation or practices that lead to a growing gap between the nobility and the poor, nothing. They didn’t curb the excesses of the nobility...
At the end they say he goes around talking to people about what they did. They ended the war, great, but they didn’t really affect any change other than that.
I mean, honestly, it was just super disappointing.
Would have made more sense if they took control of Alcott at the end and enacted a bunch of reforms to give power to the people. Even if they didn’t go full democracy or republic, there’s still a lot they could have done.
So I’ve read the entire series and think this book is solid over all. There’s a good deal of action and everything comes together a bit. Some of the final fights and such are pretty great, actually and I really enjoyed them.
TONS OF SPOILERS:
That being said, the ending of the book (and series) is super disappointing. It just doesn’t make a lot of sense. The entire series has talked about how the nobility take advantage of people and how it ‘ought not be that way’....and then they did nothing about it.
They had everything at the end but all they did was return each alliance to their own power and nothing changes really. They didn’t do away with feudalism, give the people more rights, do away with unfair taxation or practices that lead to a growing gap between the nobility and the poor, nothing. They didn’t curb the excesses of the nobility...
At the end they say he goes around talking to people about what they did. They ended the war, great, but they didn’t really affect any change other than that.
I mean, honestly, it was just super disappointing.
Would have made more sense if they took control of Alcott at the end and enacted a bunch of reforms to give power to the people. Even if they didn’t go full democracy or republic, there’s still a lot they could have done.
December 21, 2018
A good balanced end
The whole series has had me glued completely.
You generally read about books where the protagonists have amazing power and do things unthinkable. It feels easy when you have amazing powers. But what I love in this is that Ben being a normal guy does things and even at the end he's not the most powerful person. He does it because he has to and no one else will. That's what makes this whole series different.
Totally loved the series and look forward to more books from Cobble.
The whole series has had me glued completely.
You generally read about books where the protagonists have amazing power and do things unthinkable. It feels easy when you have amazing powers. But what I love in this is that Ben being a normal guy does things and even at the end he's not the most powerful person. He does it because he has to and no one else will. That's what makes this whole series different.
Totally loved the series and look forward to more books from Cobble.
January 13, 2024
Dotarliśmy do ostatniego tomu cyklu o Benie Ashwoodzie, i chociaż dwa poprzednie tomy nie doczekały się recenzji na moim profilu, to tym postem chciałabym pokrótce podsumować całą tą historię.
Po pierwsze, nigdy nie spotkałam się z serią, w której piwo ma tak wielkie znaczenie, zarówno dla bohaterów jak i dla fabuły. Nasz bohater zaczynał w końcu jako piwowar w małej miejscowości o nazwie Widoki, a przez całą podróż, a ta krótka nie była, kosztował nie jednego napitku różnej jakości.
Drugim głównym elementem tej serii był motyw drogi. Normalnie go kocham, tu zmęczyła mnie ta droga prawie tak bardzo jak bohaterów i mimo, że spotykamy na niej czarodziejki, magów, wojowników, wieśniaków, władców, złodziei i oczywiście demony to momentami sama podróż ciągnie się nieskończenie długo, a czytelnik ma wrażenie, że bohaterowie wciąż są w ruchu z małymi przerwami na jakąś akcję.
Ben z przyjaciółmi zdecydowanie powoli wkupili się w moje łaski, szczególnie jeden taki Szelma, który odpowiadał za wprowadzenie humoru do tej historii. Ostatecznie się z nimi całkiem polubiłam, mimo, że ich dialogi często były podsumowaniami sytuacji i czymś w rodzaju narady, gdzie każdy powtarza na czym stoimy i co powinniśmy robić dalej. Trochę łopatologicznie przybliżając odbiorcom sytuację. Często jak dla mnie taki zabieg jest zbędny, bo zakłada, że czytelnik nie umie dodać dwa do dwóch.
Ben, mimo że bardzo się zmienił od dnia opuszczenia wioski, to wciąż momentami zachowuje się jak otępiały, szczególnie jeśli chodzi o aluzje ze strony płci pięknej. Ale to poczciwy chłopaczyna, z sercem we właściwym miejscu. Amelia natomiast, mam wrażenie, że jest postacią trochę papierową i w tym tomie nie zrobiła na mnie wrażenia, mimo jej linii fabularnej.
Moim ulubionym tomem z całej serii zdecydowanie był tom 5, lubię, gdy gang zbiera się do kupy by pokonać wielkie zło. Miło było ponownie spotkać różne grupy, z którymi Ben spotykał się na swojej drodze by te stoczyły bitwę przeciwko przerażającym potworom. Ten tom zdecydowanie nie zawiódł pod względem walk i najmocniej mnie zaangażował.
Wydawać by się mogło, że to właśnie na epickiej walce z demonami cykl powinien się zakończyć, jednak autor uznał, chyba że istnieje coś gorszego na świecie niż potwory.
Tom ostatni, utrzymał poziom tomu poprzedniego, tylko, że tu zamiast stawiać czoła demonom, Ben z ekipą musieli stawić czoła Protektorce i dwóm wrogim armiom nastającym na siebie. Misja zapobiegnięcia wojnie oczywiście pakuje naszych przyjaciół w sam środek potyczki. Ale ich ostatnia wyprawa ładnie zamyka cały cykl i pokazuje jak dużo się zmieniło w życiu piwowara.
Zabrakło mi trochę emocji, strachu o ekipę Bena. To jest taki cykl, że nie boisz się o bohaterów, wiesz, że dążymy do żyli długo i szczęśliwie a cała kraina była miodem i mlekiem płynąca. Wszelkie pozornie niebezpieczne sytuacje, w które trafiają postacie zwykle obracają się wygodnie na ich korzyść i ostatecznie każdy jakoś tam z tego wychodzi w miarę. Trochę żałuję, że pan Cobble nie zdecydował się na trochę ostrzejsze traktowanie swoich bohaterów, dodałoby to ciężkości tej historii. Ale w sumie biorąc pod uwagę ostatnie strony, myślę, że autor od początku chciał wystosować tą serią idealistyczny przekaz. I na koniec wpadł w bardzo moralizatorski ton.
Do uwag dorzucę też brak ilustracji w ostatnim tomie. Przyzwyczaiłam się do prac pana Woźniaka na stronach tej serii, więc nie rozumiem czemu zabrakło ich na sam koniec historii. Mimo, że słuchałam jej w audio to po każdym fragmencie wertowałam strony książki, by te grafiki zobaczyć.
Ciężar korony uważam, za solidne zakończenie. Autor pozamykał wiele wątków, dając pole nawet tym sięgającym tomu pierwszego.
Cała seria zostanie w mojej pamięci, głownie dlatego, że to pierwsza seria, którą przesłuchałam wspólnie z moim mężem. Mimo, że nie jest to zdecydowanie najlepsza fantastyka z jaką miałam styczność, to dla mnie kojarzy się komfortowo. Seria jest solidna w swej prostocie i na pewno dobra na początek z gatunkiem. Czy jest to coś odkrywczego i nowatorskiego – Nie, ale miło spędziłam z nią czas.
Po pierwsze, nigdy nie spotkałam się z serią, w której piwo ma tak wielkie znaczenie, zarówno dla bohaterów jak i dla fabuły. Nasz bohater zaczynał w końcu jako piwowar w małej miejscowości o nazwie Widoki, a przez całą podróż, a ta krótka nie była, kosztował nie jednego napitku różnej jakości.
Drugim głównym elementem tej serii był motyw drogi. Normalnie go kocham, tu zmęczyła mnie ta droga prawie tak bardzo jak bohaterów i mimo, że spotykamy na niej czarodziejki, magów, wojowników, wieśniaków, władców, złodziei i oczywiście demony to momentami sama podróż ciągnie się nieskończenie długo, a czytelnik ma wrażenie, że bohaterowie wciąż są w ruchu z małymi przerwami na jakąś akcję.
Ben z przyjaciółmi zdecydowanie powoli wkupili się w moje łaski, szczególnie jeden taki Szelma, który odpowiadał za wprowadzenie humoru do tej historii. Ostatecznie się z nimi całkiem polubiłam, mimo, że ich dialogi często były podsumowaniami sytuacji i czymś w rodzaju narady, gdzie każdy powtarza na czym stoimy i co powinniśmy robić dalej. Trochę łopatologicznie przybliżając odbiorcom sytuację. Często jak dla mnie taki zabieg jest zbędny, bo zakłada, że czytelnik nie umie dodać dwa do dwóch.
Ben, mimo że bardzo się zmienił od dnia opuszczenia wioski, to wciąż momentami zachowuje się jak otępiały, szczególnie jeśli chodzi o aluzje ze strony płci pięknej. Ale to poczciwy chłopaczyna, z sercem we właściwym miejscu. Amelia natomiast, mam wrażenie, że jest postacią trochę papierową i w tym tomie nie zrobiła na mnie wrażenia, mimo jej linii fabularnej.
Moim ulubionym tomem z całej serii zdecydowanie był tom 5, lubię, gdy gang zbiera się do kupy by pokonać wielkie zło. Miło było ponownie spotkać różne grupy, z którymi Ben spotykał się na swojej drodze by te stoczyły bitwę przeciwko przerażającym potworom. Ten tom zdecydowanie nie zawiódł pod względem walk i najmocniej mnie zaangażował.
Wydawać by się mogło, że to właśnie na epickiej walce z demonami cykl powinien się zakończyć, jednak autor uznał, chyba że istnieje coś gorszego na świecie niż potwory.
Tom ostatni, utrzymał poziom tomu poprzedniego, tylko, że tu zamiast stawiać czoła demonom, Ben z ekipą musieli stawić czoła Protektorce i dwóm wrogim armiom nastającym na siebie. Misja zapobiegnięcia wojnie oczywiście pakuje naszych przyjaciół w sam środek potyczki. Ale ich ostatnia wyprawa ładnie zamyka cały cykl i pokazuje jak dużo się zmieniło w życiu piwowara.
Zabrakło mi trochę emocji, strachu o ekipę Bena. To jest taki cykl, że nie boisz się o bohaterów, wiesz, że dążymy do żyli długo i szczęśliwie a cała kraina była miodem i mlekiem płynąca. Wszelkie pozornie niebezpieczne sytuacje, w które trafiają postacie zwykle obracają się wygodnie na ich korzyść i ostatecznie każdy jakoś tam z tego wychodzi w miarę. Trochę żałuję, że pan Cobble nie zdecydował się na trochę ostrzejsze traktowanie swoich bohaterów, dodałoby to ciężkości tej historii. Ale w sumie biorąc pod uwagę ostatnie strony, myślę, że autor od początku chciał wystosować tą serią idealistyczny przekaz. I na koniec wpadł w bardzo moralizatorski ton.
Do uwag dorzucę też brak ilustracji w ostatnim tomie. Przyzwyczaiłam się do prac pana Woźniaka na stronach tej serii, więc nie rozumiem czemu zabrakło ich na sam koniec historii. Mimo, że słuchałam jej w audio to po każdym fragmencie wertowałam strony książki, by te grafiki zobaczyć.
Ciężar korony uważam, za solidne zakończenie. Autor pozamykał wiele wątków, dając pole nawet tym sięgającym tomu pierwszego.
Cała seria zostanie w mojej pamięci, głownie dlatego, że to pierwsza seria, którą przesłuchałam wspólnie z moim mężem. Mimo, że nie jest to zdecydowanie najlepsza fantastyka z jaką miałam styczność, to dla mnie kojarzy się komfortowo. Seria jest solidna w swej prostocie i na pewno dobra na początek z gatunkiem. Czy jest to coś odkrywczego i nowatorskiego – Nie, ale miło spędziłam z nią czas.
May 16, 2023
Ech, nie lubię pożegnań, a teraz przyszło mi się pożegnać z Benkiem i spółką.
Nie bardzo potrafię pisać o kolejnych książkach w serii, bo zawsze mam wrażenie, że jakieś spoilery niechcący zapodam. Dlatego może kilka słów o całej serii.
To jest typowe „od zera do bohatera”, ale przeprowadzone w sposób mający sens. Autor w pierwszym tomie zaczynał troszkę kwadratowo, ale od początku każda jego zagrywka miała sens. I za to biję brawo.
Seria o Beniaminie nie jest arcydziełem, ale jest coś takiego w tej historii, że ja łapiąc za kolejne tomy, zawsze miałam poczucie, jakbym wracała do domu. Dla mnie to był comfort read, taki co to podniesie na duchu i wywoła uśmiech na twarzy. A zakończenie serii naprawdę najlepsze, jakie mogło być. Czytajcie!
Nie bardzo potrafię pisać o kolejnych książkach w serii, bo zawsze mam wrażenie, że jakieś spoilery niechcący zapodam. Dlatego może kilka słów o całej serii.
To jest typowe „od zera do bohatera”, ale przeprowadzone w sposób mający sens. Autor w pierwszym tomie zaczynał troszkę kwadratowo, ale od początku każda jego zagrywka miała sens. I za to biję brawo.
Seria o Beniaminie nie jest arcydziełem, ale jest coś takiego w tej historii, że ja łapiąc za kolejne tomy, zawsze miałam poczucie, jakbym wracała do domu. Dla mnie to był comfort read, taki co to podniesie na duchu i wywoła uśmiech na twarzy. A zakończenie serii naprawdę najlepsze, jakie mogło być. Czytajcie!
May 7, 2023
Ugh kolejne pożegnanie, z kolejną świetną serią. 💔 Trochę ich za dużo w ostatnim czasie. A mowa tutaj oczywiście o Beniaminie Aschwoodzie aka Benku (❤️), sześciotomowej serii, która jest niesamowitym comfort readem dla fanów fantastyki. Ale będzie też bardzo fajnym starterem dla tych co w fantastykę chcą iść.
„Ciężar korony” to finałowy tom przygód młodego piwowara z Widoków, który przeżył już tak wiele przygód oraz walk. Czeka go ostatnie, być może najtrudniejsze zadanie - przygotowania do wojny. Tym razem to nie demony są przeciwnikami Beniamina, (co być może dla piwowara mogłoby się okazać lepszą opcją) a ludzie. Bardzo silni oraz wpływowi ludzie.
Wszystko co dobre szybko się kończy i tak niestety jest również z przygodami Benka. Czuje się jakbym dopiero co czytała pierwszy tom 🥲!!
Ale do rzeczy! Przeżyliśmy razem z Benkiem i jego przyjaciółmi niezliczoną ilość przygód, zwalczyliśmy dużo zła, walczyliśmy o przetrwanie i godne życie. Działo się dużo, a autor od samego początku dbał o swoich czytelników.
Wiecie to taka historia do pokochania w trybie natychmiastowym. Mówię poważnie i musicie mi uwierzyć! Ci bohaterowie jak i sama opowieść są po prostu takie… przyjaznego wzbudzające sympatie, dające ciepło.
Bohaterowie na swojej drodze przezywają wiele wzlotów i upadków, z każdą stroną udowadniając jak bardzo są wyjątkowi.
Polecam z całego serducha cała serie! 🫶🏻
„Ciężar korony” to finałowy tom przygód młodego piwowara z Widoków, który przeżył już tak wiele przygód oraz walk. Czeka go ostatnie, być może najtrudniejsze zadanie - przygotowania do wojny. Tym razem to nie demony są przeciwnikami Beniamina, (co być może dla piwowara mogłoby się okazać lepszą opcją) a ludzie. Bardzo silni oraz wpływowi ludzie.
Wszystko co dobre szybko się kończy i tak niestety jest również z przygodami Benka. Czuje się jakbym dopiero co czytała pierwszy tom 🥲!!
Ale do rzeczy! Przeżyliśmy razem z Benkiem i jego przyjaciółmi niezliczoną ilość przygód, zwalczyliśmy dużo zła, walczyliśmy o przetrwanie i godne życie. Działo się dużo, a autor od samego początku dbał o swoich czytelników.
Wiecie to taka historia do pokochania w trybie natychmiastowym. Mówię poważnie i musicie mi uwierzyć! Ci bohaterowie jak i sama opowieść są po prostu takie… przyjaznego wzbudzające sympatie, dające ciepło.
Bohaterowie na swojej drodze przezywają wiele wzlotów i upadków, z każdą stroną udowadniając jak bardzo są wyjątkowi.
Polecam z całego serducha cała serie! 🫶🏻
April 20, 2019
Book six just disappoints, so many fun aspects that were hinted in other books that really could make this book exciting that included so much potential to go in many different ways. My guess is the author did not have a well thought out plan and had a few great ideas for the series but it ended with no plan. There were no surprises, no plot twists, and an anti-climax. Over all no character growth, more like character regression with many odd character decisions in the book.
This series is like a buying a fun gift for a person then dropping it and knowing you might have broke it but wrapping it anyhow. They open it get all excited and find out it is broken with no gift receipt.
This series is like a buying a fun gift for a person then dropping it and knowing you might have broke it but wrapping it anyhow. They open it get all excited and find out it is broken with no gift receipt.
June 4, 2023
Zapytana o moją comfort serię, spokojnie mogę wskazać Beniamina Ashwooda. To jedne z tych książek, przy których czuję, że jestem w domu (chociaż w nie chciałabym żyć w jej realiach!).
Prosty chłopak z Widoków ważący piwo już dawno przestał istnieć. Zastąpił go wojownik, pogromca demonów, przywódca, generał wielkiej armii, a może nawet ktoś więcej.
Niestety to już finał serii, ale jej bohater przeszedł niesamowity progres, który oglądałam z przyjemnością. Uwielbiam, gdy bohater musi ciężko wypracować swoje umiejętności, a nie otrzymuję wszystkiego lekką ręką. Gdy nie jest idealny i nie raz powinie mu się noga. Wkręciłam się w historię i niełatwo było odłożyć książkę na półkę z myślą, że to już naprawdę koniec i nic więcej nie będzie.
„Ciężar korony” zmienił nieco schemat serii, idąc bardziej w politykę, intrygi, spiski, walkę o władze, niż jak było do tej pory: podróż i naparzanie mieczem. Jednak to dobra zmiana pokazująca, do czego wszystko miało zmierzać. Finał nie zawodzi i jest równie wciągający jak poprzednie części. A patrząc całościowo: seria trzyma świetny poziom, im dalej, tym lepiej: choć u mnie na podium wylądowałby „Płonąca wieża” oraz „Pusty horyzont”. Jeśli chodzi o wady „Korony” (delikatny spoiler!), strasznie żałuję, że epilog nie pokazał dokładniej ostatnich losów bohaterów i w jakim kierunku ich ścieżki podążyły. Po tylu wyczerpujących wydarzeniach i rozbudowanej serii jestem zła, że zabrakło ostatecznej kropki, zwłaszcza jeśli chodzi o mojego ulubionego, wiecznie pijanego Mistrza Miecza.
Benka śmiało można polecić wszystkim osom lubującym się w high fantasy lub które chciałyby dopiero zacząć przygodę z fantastyką dla starszych czytelników. Świetny kawał rozrywki, który wciąga już od pierwszej części i nie pozwala na nudę.
Prosty chłopak z Widoków ważący piwo już dawno przestał istnieć. Zastąpił go wojownik, pogromca demonów, przywódca, generał wielkiej armii, a może nawet ktoś więcej.
Niestety to już finał serii, ale jej bohater przeszedł niesamowity progres, który oglądałam z przyjemnością. Uwielbiam, gdy bohater musi ciężko wypracować swoje umiejętności, a nie otrzymuję wszystkiego lekką ręką. Gdy nie jest idealny i nie raz powinie mu się noga. Wkręciłam się w historię i niełatwo było odłożyć książkę na półkę z myślą, że to już naprawdę koniec i nic więcej nie będzie.
„Ciężar korony” zmienił nieco schemat serii, idąc bardziej w politykę, intrygi, spiski, walkę o władze, niż jak było do tej pory: podróż i naparzanie mieczem. Jednak to dobra zmiana pokazująca, do czego wszystko miało zmierzać. Finał nie zawodzi i jest równie wciągający jak poprzednie części. A patrząc całościowo: seria trzyma świetny poziom, im dalej, tym lepiej: choć u mnie na podium wylądowałby „Płonąca wieża” oraz „Pusty horyzont”. Jeśli chodzi o wady „Korony” (delikatny spoiler!), strasznie żałuję, że epilog nie pokazał dokładniej ostatnich losów bohaterów i w jakim kierunku ich ścieżki podążyły. Po tylu wyczerpujących wydarzeniach i rozbudowanej serii jestem zła, że zabrakło ostatecznej kropki, zwłaszcza jeśli chodzi o mojego ulubionego, wiecznie pijanego Mistrza Miecza.
Benka śmiało można polecić wszystkim osom lubującym się w high fantasy lub które chciałyby dopiero zacząć przygodę z fantastyką dla starszych czytelników. Świetny kawał rozrywki, który wciąga już od pierwszej części i nie pozwala na nudę.
January 24, 2024
Dobre zakończenie sagi. Klasyczna historia od zera do bohatera z fajnie zarysowanymi postaciami, z którymi można się zżyć. Brakło w niej może jakiś super fabularnych twistów, ale czytało się bardzo przyjemnie.
December 5, 2018
Loved it!
I loved this series. It was a constant struggle for Ben and amelia and the whole group but they made it. I hope to all that is holy that you will do some kind of follow up of Ben and amelia so we can see them living happily and of their marriage.
I loved this series. It was a constant struggle for Ben and amelia and the whole group but they made it. I hope to all that is holy that you will do some kind of follow up of Ben and amelia so we can see them living happily and of their marriage.
April 30, 2022
Pretty good series overall. Wish Ben's political prowess would have been tested more. Between the title and his inexperience, he should have struggled more. The rogue being gross about women got old by book 6.
December 4, 2018
Fantastic
A fantastic ending to a wonderful series. I cannot express enough how much I’ve enjoyed reading this entire series and just how deeply I was sucked into the story. I’m sad that it is over, but happy with the way it ended.
A fantastic ending to a wonderful series. I cannot express enough how much I’ve enjoyed reading this entire series and just how deeply I was sucked into the story. I’m sad that it is over, but happy with the way it ended.
June 28, 2019
Oh my gosh! I loved this series! I listened to it on audiobook and it was amazing. The fighting scenes were amazing... the characters were so bad ass... and I absolutely loved the ending. I am so happy I stumbled upon this series.
December 10, 2023
4.25⭐️. Aż szkoda mi się rozstawać z tymi bohaterami i tą historią 😩🥺
June 15, 2023
Bardzo dobra seria od początku do końca
August 9, 2024
3rd time I’ve read this series, definitely one of my favorites.
November 7, 2019
Here I am again: finishing a great cycle of epic fantasy books.
The story across those six books is great. It is full of what makes a fantasy book great: magic, monsters and a great quest. The world is well build and the author managed to describe it in a way you can visualise yourself in it. Not many are able to do that.
The characters are all relatable especially Ben. He is not the best swordsman, a wealthy nobleman or has huge magical powers and he has flaws. But it is why he is so relatable. He is however the one who tries his hardest to fulfil his goals. I believe that the author is trying to show that anyone can be a hero. That person just has to have the courage and the will take that first step and to try his best to make the world a better place.
The story across those six books is great. It is full of what makes a fantasy book great: magic, monsters and a great quest. The world is well build and the author managed to describe it in a way you can visualise yourself in it. Not many are able to do that.
The characters are all relatable especially Ben. He is not the best swordsman, a wealthy nobleman or has huge magical powers and he has flaws. But it is why he is so relatable. He is however the one who tries his hardest to fulfil his goals. I believe that the author is trying to show that anyone can be a hero. That person just has to have the courage and the will take that first step and to try his best to make the world a better place.
May 15, 2023
"Ciężar korony" to finałowy tom zamykający serię o Beniaminie Ashwoodzie i jego kompanach. Jest to seria, która przypadła mi do gustu i z każdym tomem byłam coraz bardziej zżyta z bohaterami - tak więc lektura ostatniej części napawała mnie zarówno ekscytacją, jak i poczuciem obawy. Na szczęście to drugie było nieuzasadnione - "Ciężar korony" to tom odpowiednio zamykający wszystkie wątki i pozostawiający po sobie poczucie dobrze spędzonego czasu z Benkową drużyną. Jest to przede wszystkim tom niezwykle wierny całej serii, jej duchowi i przesłaniu - a przez to...mogący zawieść pewne oczekiwania! Jak to możliwe? Z reguły zakładamy, że finałowe starcie będzie największe, najbardziej "epickie" - ale ta seria nie jest opowieścią o wybrańcu, który jako jedyny może zmierzyć się z potężnym wrogiem; to opowieść o zwyczajnym młodzieńcu, który pewnego razu decyduje się wyruszyć na przygodę, a po drodze uczy się nie tylko władać mieczem, ale przede wszystkim odpowiedzialności, która jest związana z przewodzeniem innym. Nie oznacza to, że zabrakło w finałowej odsłonie spektakularnych pojedynków - po prostu jak na finałowy tom "Ciężar korony" pozornie wydaje się zbyt spokojny, pozostawiający wiele miejsca na dyskusje, co dalej - ukazujący, że pokonanie wroga to nie wszystko, ba to często najłatwiejsze zadanie. I nie będę nikogo oszukiwać - w trakcie czytania czułam pewien niedosyt "epickości", niektóre fragmenty wydawały mi się zbyt przegadane - ale po skończeniu, po przemyśleniu zmieniłam zdanie! Beniamin Ashwood jest serią, która nie każdemu przypadnie do gustu - mnie jednak oczarowała swoją przyziemnością - choć jest pełna starć z demonami, potężnymi magami i mistrzami miecza, to w ostatecznym rozrachunku skupia się na drodze, którą przeszli Beniamin i Amelia, by zrozumieć co oznacza tytułowy "ciężar korony".
Czytając "Ciężar korony" odniosłam wrażenie, że Autor nieodpowiednio rozłożył wątki - że walka z demonami powinna być na końcu, a nie...próba powstrzymania wojny. Ot, to pierwsze jest bardziej spektakularne - ale czy ważniejsze? Czy łatwiejsze? "Ciężar korony" kojarzy mi się z filmowym "Powrotem króla": poprzednie dwa tomy były jak bitwa o Gondor, zaś "Ciężar korony" przypominał ostatni odcinek drogi, który Frodo i Sam muszą pokonać, a także to co potem - gdy hobbici wracają do Shire. Po spektakularnej bitwie ostatni odcinek drogi do zniszczenia pierścienia oraz ukazanie, co było dalej wydaje się - choć jest ważne - zwyczajnie...nudne. Takie wrażenie towarzyszyło mi od połowy książki i dopiero teraz, po czasie doceniam to, że Autor pozwolił wybrzmieć przesłaniu serii, która tak naprawdę nie ukazywała drogi Bena i Amelii do potęgi i wyjątkowości, ale wewnętrznego dojrzewania do ról, które przyszło im ostatecznie pełnić.
Pisanie recenzji finałowego tomu to tak naprawdę spojrzenie na całość serii i od takiej perspektywy trudno uciec. Cykl o Beniaminie Ashwoodzie najlepiej opisuje słowo "solidny". Z tomu na tom seria wciąga coraz bardziej, a nasi bohaterowie przeżywają zróżnicowane przygody, które jednak pasują do całości - znów to podkreślę, to tak naprawdę nie jest opowieść o walce z demonami czy złymi magami, ale o drodze, którą muszą - dosłownie i w przenośni - przejść Ben i Amelia, by zrozumieć że każda ich przygoda była tak naprawdę łatwiejsza niż wzięcie odpowiedzialności za ludzi, którzy powierzyli im przywództwo, a utrzymanie pokoju jest większym wyzwaniem niż bitwa.
Seria o Beniaminie Ashwoodzie ma w sobie to coś - właśnie przez to, że nie stara się uczynić bohaterów wyjątkowymi za sprawą niezwykłych mocy czy umiejętności. To opowieść o odkrywaniu bohaterstwie w sobie - nawet jeśli się jest zwykłym piwowarem z zabitej dechami wioski gdzieś w głuszy. Odrzucenie tropu wybrańca pozwala lśnić drużynie - jedynie współpraca pozwala zwyciężać, a żadna z postaci nie wydaje się zbędna. Całość napisana jest lekko i z pewną dozą humoru - i choć czasami zdarzają się przegadane momenty i nieco wolniejsze tempo to nie odbiera to przyjemności czytania. Jestem pewna, że dla wielu ta seria wyda się przeciętna - jednak ja odkryłam w tej zwyczajności bohaterów rzuconych naprzeciw pewnym kliszom znanym z fantastyki wyjątkowość - bo ile można czytać o wybrańcach?
Czytając "Ciężar korony" odniosłam wrażenie, że Autor nieodpowiednio rozłożył wątki - że walka z demonami powinna być na końcu, a nie...próba powstrzymania wojny. Ot, to pierwsze jest bardziej spektakularne - ale czy ważniejsze? Czy łatwiejsze? "Ciężar korony" kojarzy mi się z filmowym "Powrotem króla": poprzednie dwa tomy były jak bitwa o Gondor, zaś "Ciężar korony" przypominał ostatni odcinek drogi, który Frodo i Sam muszą pokonać, a także to co potem - gdy hobbici wracają do Shire. Po spektakularnej bitwie ostatni odcinek drogi do zniszczenia pierścienia oraz ukazanie, co było dalej wydaje się - choć jest ważne - zwyczajnie...nudne. Takie wrażenie towarzyszyło mi od połowy książki i dopiero teraz, po czasie doceniam to, że Autor pozwolił wybrzmieć przesłaniu serii, która tak naprawdę nie ukazywała drogi Bena i Amelii do potęgi i wyjątkowości, ale wewnętrznego dojrzewania do ról, które przyszło im ostatecznie pełnić.
Pisanie recenzji finałowego tomu to tak naprawdę spojrzenie na całość serii i od takiej perspektywy trudno uciec. Cykl o Beniaminie Ashwoodzie najlepiej opisuje słowo "solidny". Z tomu na tom seria wciąga coraz bardziej, a nasi bohaterowie przeżywają zróżnicowane przygody, które jednak pasują do całości - znów to podkreślę, to tak naprawdę nie jest opowieść o walce z demonami czy złymi magami, ale o drodze, którą muszą - dosłownie i w przenośni - przejść Ben i Amelia, by zrozumieć że każda ich przygoda była tak naprawdę łatwiejsza niż wzięcie odpowiedzialności za ludzi, którzy powierzyli im przywództwo, a utrzymanie pokoju jest większym wyzwaniem niż bitwa.
Seria o Beniaminie Ashwoodzie ma w sobie to coś - właśnie przez to, że nie stara się uczynić bohaterów wyjątkowymi za sprawą niezwykłych mocy czy umiejętności. To opowieść o odkrywaniu bohaterstwie w sobie - nawet jeśli się jest zwykłym piwowarem z zabitej dechami wioski gdzieś w głuszy. Odrzucenie tropu wybrańca pozwala lśnić drużynie - jedynie współpraca pozwala zwyciężać, a żadna z postaci nie wydaje się zbędna. Całość napisana jest lekko i z pewną dozą humoru - i choć czasami zdarzają się przegadane momenty i nieco wolniejsze tempo to nie odbiera to przyjemności czytania. Jestem pewna, że dla wielu ta seria wyda się przeciętna - jednak ja odkryłam w tej zwyczajności bohaterów rzuconych naprzeciw pewnym kliszom znanym z fantastyki wyjątkowość - bo ile można czytać o wybrańcach?
December 23, 2018
A fast paced and very entertaining conclusion to the Benjamin Ashwood series.
What really earned a 4 star rating from me in this book is how the story was able to pull me along even though I haven't read the rest of the series in well over half a year. I've been through a dozen different series across a few different genres since then and when I picked up this Sword and Sorcery epic fantasy within a few chapters it felt as if everything came back. AC Cobble excels at worldbuilding and action scenes.
While it is not a perfect book or series with some editing errors and story decisions that rely too much on happenstance but it is an entertaining book and series that pulls the reader into a world full danger that is both mystical and practical. There is no demons in book 6 and the overall political elements of the story are what really comes to conclusion here. Surprisingly enough even though it is centering around preventing a huge War the story feels somehow smaller and more intimate despite the scale. He could simply because in the previous book it was an otherworldly threat that our protagonist face instead of a much more human if not powerful set of enemies.
Though this story does contain similar elements as the previous books the journey part of the story is short-lived and does not make up the majority of the story. Meaning there's a lot less meandering and being blown about by the whims of fate and happenstance. Our heroes have a clear goal and though the path to have a cheap it may be a bit murky they keep moving forward.
I am surprised with how little time we get with certain characters. It does make more sense that Ben and Amelia would be the clear focus as they have been in previous books. Everything felt a bit more simplified comparted to scope of the previous books. The climaxes of both major political / magical issues we're a bit too similar, simple and straight forward. Still the story was smooth enough to carry me along.
Where the story lost a star from me was in the conclusion was straight forward and over simplistic considering the circumstances. To explain more would be spoiler territory. The last chapter gave me flash backs of the epilogue from Harry Potter if a bit preachy and with less updates. I'm one of those who like to see what happens after the climax to a good epic fantasy series. I do think that this book does wax a bit more philosophical at times than others and it seems that some sort of message is trying to be passed along from the author to the reader. That message is basically peace is better than War so choose peace but the author also is very tongue-in-cheek at times because of course our heroes are masters of swords or sorcery.
This series was the first from AC cobble. I think that we also get to see him exploring a bit of his writing. That is one reason why some of the books contain random sex scenes not entirely too graphic but not really fitting the style of the series as a whole. It had the feel of an author seeing how something worked. This means that while some of the books appropriate for younger teens a few needless scene pushes the series a little past that age limit.
I look forward to seeing what he comes up with in the future and where he chooses to apply his talents. This series can currently be enjoyed on Kindle unlimited but is worthy of being purchased for your own private library at a reasonable price.
What really earned a 4 star rating from me in this book is how the story was able to pull me along even though I haven't read the rest of the series in well over half a year. I've been through a dozen different series across a few different genres since then and when I picked up this Sword and Sorcery epic fantasy within a few chapters it felt as if everything came back. AC Cobble excels at worldbuilding and action scenes.
While it is not a perfect book or series with some editing errors and story decisions that rely too much on happenstance but it is an entertaining book and series that pulls the reader into a world full danger that is both mystical and practical. There is no demons in book 6 and the overall political elements of the story are what really comes to conclusion here. Surprisingly enough even though it is centering around preventing a huge War the story feels somehow smaller and more intimate despite the scale. He could simply because in the previous book it was an otherworldly threat that our protagonist face instead of a much more human if not powerful set of enemies.
Though this story does contain similar elements as the previous books the journey part of the story is short-lived and does not make up the majority of the story. Meaning there's a lot less meandering and being blown about by the whims of fate and happenstance. Our heroes have a clear goal and though the path to have a cheap it may be a bit murky they keep moving forward.
I am surprised with how little time we get with certain characters. It does make more sense that Ben and Amelia would be the clear focus as they have been in previous books. Everything felt a bit more simplified comparted to scope of the previous books. The climaxes of both major political / magical issues we're a bit too similar, simple and straight forward. Still the story was smooth enough to carry me along.
Where the story lost a star from me was in the conclusion was straight forward and over simplistic considering the circumstances. To explain more would be spoiler territory. The last chapter gave me flash backs of the epilogue from Harry Potter if a bit preachy and with less updates. I'm one of those who like to see what happens after the climax to a good epic fantasy series. I do think that this book does wax a bit more philosophical at times than others and it seems that some sort of message is trying to be passed along from the author to the reader. That message is basically peace is better than War so choose peace but the author also is very tongue-in-cheek at times because of course our heroes are masters of swords or sorcery.
This series was the first from AC cobble. I think that we also get to see him exploring a bit of his writing. That is one reason why some of the books contain random sex scenes not entirely too graphic but not really fitting the style of the series as a whole. It had the feel of an author seeing how something worked. This means that while some of the books appropriate for younger teens a few needless scene pushes the series a little past that age limit.
I look forward to seeing what he comes up with in the future and where he chooses to apply his talents. This series can currently be enjoyed on Kindle unlimited but is worthy of being purchased for your own private library at a reasonable price.
April 16, 2023
Za mną finałowy tom cyklu o poczciwym Benku. Autor utrzymał dobry poziom, ale nie wzniósł się ponad to, do czego mnie przyzwyczaił. Całość oceniam na solidne 6/10. Autor ma zadatki na dobrego pisarza i mam nadzieję, że w przyszłości ukaże się coś jeszcze jego autorstwa w naszym kraju.
To, co w ostatecznym rozrachunku mi się spodobało, to że autor był wierny kreacji głównego bohatera do końca. Nie zyskał on żadnej nadludzkiej zdolności. Nie stał się właścicielem mitycznej broni. Był po prostu dobrym i uczciwym człowiekiem. Tyle i aż tyle. Do samego końca robił to, co słuszne i dobre dla większości ogółu. I nie dbał przy tym o własny interes. Ben Ashwood nie był ani najsprawniejszym szermierzem, ani potężnym magiem, ani inteligentnym uczonym. Był prostym, ale prawym człowiekiem. I w swojej niekiedy naiwnej szczerości pozostał taki do końca.
Na plus muszę zaliczyć dobry i pełen akcji finał. Autor zaskoczył mnie jego przebiegiem, ale wszystko kończy się w satysfakcjonujący sposób.
Gdy skończyłem lekturę Ciężaru korony, zrozumiałem za to, w czym tkwił duży minus tego cyklu. Minus oczywiście tylko w mojej ocenie. Otóż, mam wrażenie, że autor miał wszystko aż za bardzo zaplanowane. Od początku do końca wiedział dokąd zmierza i prowadzi bohaterów. Z jednej strony nie zakradł się do fabuły chaos. Z drugiej, autor pozbawił czytelnika nuty nieprzewidywalności. Mnie brakowało takich momentów, gdzie bałbym się o los głównych bohaterów. A śmierci tych pobocznych niestety nie bardzo mnie przejmowały. Czytając i słuchając wywiadów z niektórymi pisarzami, dowiedziałem się, że tworzą oni praktycznie bez żadnego planu. I razem z bohaterami odkrywają dalszą fabułę. Inni tworzą ogólny zarys fabuły, a reszta dzieje się już sama. Być może autor Benka, także tworzył w ten sposób. Ja mam jednak poczucie, że wszystko było pisane pod plan i zabrakło nuty niepewności i zaskoczenia. Dlatego nie mogę dać wyższej oceny cyklowi, w którym zabrakło mi większych emocji.
Nie powiem, że cykl z Benem Ashwoodem zostanie w mojej pamięci na dłużej i zagrzeje miejsce w mojej biblioteczce. Za to mogę go polecić czytelnikom, którzy zaczynają przygodę z fantasy i chciałyby zacząć od czegoś lżejszego i niezobowiązującego. Będziecie się dobrze bawić i nabierzecie ochoty na inne książki z mojego ukochanego gatunku.
To, co w ostatecznym rozrachunku mi się spodobało, to że autor był wierny kreacji głównego bohatera do końca. Nie zyskał on żadnej nadludzkiej zdolności. Nie stał się właścicielem mitycznej broni. Był po prostu dobrym i uczciwym człowiekiem. Tyle i aż tyle. Do samego końca robił to, co słuszne i dobre dla większości ogółu. I nie dbał przy tym o własny interes. Ben Ashwood nie był ani najsprawniejszym szermierzem, ani potężnym magiem, ani inteligentnym uczonym. Był prostym, ale prawym człowiekiem. I w swojej niekiedy naiwnej szczerości pozostał taki do końca.
Na plus muszę zaliczyć dobry i pełen akcji finał. Autor zaskoczył mnie jego przebiegiem, ale wszystko kończy się w satysfakcjonujący sposób.
Gdy skończyłem lekturę Ciężaru korony, zrozumiałem za to, w czym tkwił duży minus tego cyklu. Minus oczywiście tylko w mojej ocenie. Otóż, mam wrażenie, że autor miał wszystko aż za bardzo zaplanowane. Od początku do końca wiedział dokąd zmierza i prowadzi bohaterów. Z jednej strony nie zakradł się do fabuły chaos. Z drugiej, autor pozbawił czytelnika nuty nieprzewidywalności. Mnie brakowało takich momentów, gdzie bałbym się o los głównych bohaterów. A śmierci tych pobocznych niestety nie bardzo mnie przejmowały. Czytając i słuchając wywiadów z niektórymi pisarzami, dowiedziałem się, że tworzą oni praktycznie bez żadnego planu. I razem z bohaterami odkrywają dalszą fabułę. Inni tworzą ogólny zarys fabuły, a reszta dzieje się już sama. Być może autor Benka, także tworzył w ten sposób. Ja mam jednak poczucie, że wszystko było pisane pod plan i zabrakło nuty niepewności i zaskoczenia. Dlatego nie mogę dać wyższej oceny cyklowi, w którym zabrakło mi większych emocji.
Nie powiem, że cykl z Benem Ashwoodem zostanie w mojej pamięci na dłużej i zagrzeje miejsce w mojej biblioteczce. Za to mogę go polecić czytelnikom, którzy zaczynają przygodę z fantasy i chciałyby zacząć od czegoś lżejszego i niezobowiązującego. Będziecie się dobrze bawić i nabierzecie ochoty na inne książki z mojego ukochanego gatunku.
August 2, 2023
"Ciężar korony" jest ostatnim tomem przygód Beniamina Ashwooda, który przeszedł długą drogę od piwowara z wioski na końcu świata do rycerza walczącego z występkiem i demonami.
Jest to też książka, którą podsumowałabym czterema słowami: za szybko, zbyt łatwo. Historia, która rozwijała się przez pięć części, mogła skończyć się z trochę większym polotem.
Co prawda wszystkie wątki zostały zamknięte i doprowadzone do końca, ale boli mnie, że stało się to tak szybko, tym bardziej, że niektóre z nich wydawały się na pierwszy rzut oka tak trudne, że zdecydowanie można by o nich napisać całą oddzielną część (biorąc pod uwagę, że większość pierwszej mówi o zakładaniu browaru).
To samo tyczy się zakończenia. I wiecie, ja nie mówię, że tutaj powinna się rozegrać jakaś epicka bitwa, bo zgódźmy się, Benek do epickiego fantasy nie należy (choć bitwa z demonami była jak najbardziej zadowalająca), ale cała akcja mogła się jednak trochę bardziej skomplikować. Nie ukrywam, że to, jak bohaterom wszystko ładnie się układało w tej części, było po prostu nużące. A najbardziej newralgiczne momenty zdawały się… niezbyt emocjonujące.
Przejdźmy do dobrych rzeczy, bo kilka się tu znalazło. Podoba mi się, że Amelia w końcu nabiera jakiegoś charakteru i staje się kimś więcej niż side kickem Bena. Podoba mi się sama końcówka i jej przesłanie. Podoba mi się też to, że Cabbot nie pozostawił żadnych luźnych wątków i mamy tutaj ładne, pełne zamknięcie historii.
Czy jest ono takie, na jakie liczyłam? Nie do końca. Czy jestem rozczarowana? Trochę. Po przeczytaniu kilku poprzednich części spodziewałam się jednak czegoś lepszego i, choć nie mogę powiedzieć, żebym bawiła się bardzo źle, nie mogę też z czystym sercem powiedzieć, że bawiłam się wyśmienicie.
Jest to też książka, którą podsumowałabym czterema słowami: za szybko, zbyt łatwo. Historia, która rozwijała się przez pięć części, mogła skończyć się z trochę większym polotem.
Co prawda wszystkie wątki zostały zamknięte i doprowadzone do końca, ale boli mnie, że stało się to tak szybko, tym bardziej, że niektóre z nich wydawały się na pierwszy rzut oka tak trudne, że zdecydowanie można by o nich napisać całą oddzielną część (biorąc pod uwagę, że większość pierwszej mówi o zakładaniu browaru).
To samo tyczy się zakończenia. I wiecie, ja nie mówię, że tutaj powinna się rozegrać jakaś epicka bitwa, bo zgódźmy się, Benek do epickiego fantasy nie należy (choć bitwa z demonami była jak najbardziej zadowalająca), ale cała akcja mogła się jednak trochę bardziej skomplikować. Nie ukrywam, że to, jak bohaterom wszystko ładnie się układało w tej części, było po prostu nużące. A najbardziej newralgiczne momenty zdawały się… niezbyt emocjonujące.
Przejdźmy do dobrych rzeczy, bo kilka się tu znalazło. Podoba mi się, że Amelia w końcu nabiera jakiegoś charakteru i staje się kimś więcej niż side kickem Bena. Podoba mi się sama końcówka i jej przesłanie. Podoba mi się też to, że Cabbot nie pozostawił żadnych luźnych wątków i mamy tutaj ładne, pełne zamknięcie historii.
Czy jest ono takie, na jakie liczyłam? Nie do końca. Czy jestem rozczarowana? Trochę. Po przeczytaniu kilku poprzednich części spodziewałam się jednak czegoś lepszego i, choć nie mogę powiedzieć, żebym bawiła się bardzo źle, nie mogę też z czystym sercem powiedzieć, że bawiłam się wyśmienicie.
June 29, 2023
Nie wierzę, że to już koniec przygód Beniamina Ashwooda i jego kompanii! Po skończeniu lektury, co jakiś czas przyłapywałem się na myśleniu o bohaterach serii A.C Cobble'a, po czym musiałem uświadomić sobie, że już zakończyłem cykl.
Według mnie "Ciężar korony" to świetne zwieńczenie całego cyklu o Benku i patrząc z perspektywy czasu to aż ciężko uwierzyć w to, jak ewoluował warsztat pisarski autora przez te sześć powieści. Można powiedzieć, że styl A.C. Cobble'a rozwijał się wraz z Beniaminem, który z prostego piwowara stał się jedną z najważniejszych person na kontynencie, jednocześnie wciąż pozostając sobą.
"Ciężar korony" to powieść, przy której ciężko się nudzić. Tak samo jak i w poprzednich częściach, dzieje się dużo, dlatego często nie sposób oderwać się od książki, co było dla mnie problematyczne, przy braku czasu na czytanie 😄 Fabuła podobała mi się praktycznie do samego zakończenia, do którego również nie mogę się przyczepić.
Muszę także wspomnieć o finałowej walce, choć bez spoilerów. Bardzo spodobało mi się zachowanie Beniamina podczas tego starcia, ponieważ myślę, że wielu autorów nie zdecydowałoby się na taki krok.
Bohaterowie znów nie zawiedli, choć szkoda, że wątki niektórych nie zostały dopięte, przynajmniej dla mnie. Bardzo chętnie sięgnąłbym po jakąś odrębną powieść o Rhysie, gdyż ten szelma jest chyba moją ulubioną postacią.
Nie mogę nie polecić całej serii o Beniaminie Ashwoodzie. To bardzo przyjemny i lekki cykl przygodowy, który jednak zawiera w sobie wiele mądrości.
Więcej moich recenzji znajdziecie na Instagramie @chomiczkowe.recenzje, gdzie serdecznie zapraszam
Według mnie "Ciężar korony" to świetne zwieńczenie całego cyklu o Benku i patrząc z perspektywy czasu to aż ciężko uwierzyć w to, jak ewoluował warsztat pisarski autora przez te sześć powieści. Można powiedzieć, że styl A.C. Cobble'a rozwijał się wraz z Beniaminem, który z prostego piwowara stał się jedną z najważniejszych person na kontynencie, jednocześnie wciąż pozostając sobą.
"Ciężar korony" to powieść, przy której ciężko się nudzić. Tak samo jak i w poprzednich częściach, dzieje się dużo, dlatego często nie sposób oderwać się od książki, co było dla mnie problematyczne, przy braku czasu na czytanie 😄 Fabuła podobała mi się praktycznie do samego zakończenia, do którego również nie mogę się przyczepić.
Muszę także wspomnieć o finałowej walce, choć bez spoilerów. Bardzo spodobało mi się zachowanie Beniamina podczas tego starcia, ponieważ myślę, że wielu autorów nie zdecydowałoby się na taki krok.
Bohaterowie znów nie zawiedli, choć szkoda, że wątki niektórych nie zostały dopięte, przynajmniej dla mnie. Bardzo chętnie sięgnąłbym po jakąś odrębną powieść o Rhysie, gdyż ten szelma jest chyba moją ulubioną postacią.
Nie mogę nie polecić całej serii o Beniaminie Ashwoodzie. To bardzo przyjemny i lekki cykl przygodowy, który jednak zawiera w sobie wiele mądrości.
Więcej moich recenzji znajdziecie na Instagramie @chomiczkowe.recenzje, gdzie serdecznie zapraszam
June 4, 2025
Love the series but there are definite flaws.
Lord Jason is truly a Mary Sue. Under 40 years old but seemingly a better swordsman than people who are centuries or millennia older. Able to harden his will against mages of the same number of years while more experienced characters cannot withstand younger mages. Able to dodge a magical crossbow bolt from 100 feet away without seeing it coming.
It’s a bit much.
I also wish there was some wiki to learn the exact timeline of this world - how old are the various characters? Many long-lived and many conflicting statements make it a difficult topic to accurately determine.
The ending was confusing simply from the point of view that the whole series was dedicated to people following Ben, only for them to swear fealty to Amelie? There was a conversation between them both earlier on when she had said she was the old guard and people wanted Ben to lead them as he was something new, and yet she was taking charge and making demands?
Not to mention the crazy fact the last chapter had no mention of Rhys.
Lastly, that whole speech at the end was coming from someone who wanted to break the system but instead just improved it slightly in some areas of the world.
To anyone doubting that, consider what would happen if someone committed treason against Ben and Amelie. They’d be executed. Which means the old system still exists, even for them. Leaders still rule and determine the rules, people still have to obey them, they are still subjugating their people. It’s a kinder subjugation than before, but it’s no less of a power imbalance.
Lord Jason is truly a Mary Sue. Under 40 years old but seemingly a better swordsman than people who are centuries or millennia older. Able to harden his will against mages of the same number of years while more experienced characters cannot withstand younger mages. Able to dodge a magical crossbow bolt from 100 feet away without seeing it coming.
It’s a bit much.
I also wish there was some wiki to learn the exact timeline of this world - how old are the various characters? Many long-lived and many conflicting statements make it a difficult topic to accurately determine.
The ending was confusing simply from the point of view that the whole series was dedicated to people following Ben, only for them to swear fealty to Amelie? There was a conversation between them both earlier on when she had said she was the old guard and people wanted Ben to lead them as he was something new, and yet she was taking charge and making demands?
Not to mention the crazy fact the last chapter had no mention of Rhys.
Lastly, that whole speech at the end was coming from someone who wanted to break the system but instead just improved it slightly in some areas of the world.
To anyone doubting that, consider what would happen if someone committed treason against Ben and Amelie. They’d be executed. Which means the old system still exists, even for them. Leaders still rule and determine the rules, people still have to obey them, they are still subjugating their people. It’s a kinder subjugation than before, but it’s no less of a power imbalance.
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 12, 2019
This last book gets a 3 star but the overall series gets a 4. I did really like the concepts and a lot the action that happened in this series, but I feel it sort of flopped in this last book.
There are a lot of great characters in this series, both main and minor. I wish a lot of the minor ones got more spotlight or "screen time" as they say, and I would have loved more background on Rhys and Towaal. I think the books would have been a lot better if there had been multiple view points instead of just focusing on Ben. Speaking of Ben I did like how, while he did have natural talent, he still had to work and train to build up his skill and he wasn't just automatically gifted with it.
The journey the story takes is great up until this last book. Its got its ups and downs but overall I really enjoyed it while it was about destroying demons. When it turned to focusing on the war that had been building and building, I felt that is when this series just sort of...flopped. The reason the kings decided to fight was lame, the way the war ended was lame, and even the reason Ben and his crew wanted to end the war was just kind of lame. It felt like the author just couldn't really think of any better reasons to justify both Ben wanting to end the war and the kings wanting to fight in it other than "we want to."
Oh and the very ending of the book was just so disappointing.
There are a lot of great characters in this series, both main and minor. I wish a lot of the minor ones got more spotlight or "screen time" as they say, and I would have loved more background on Rhys and Towaal. I think the books would have been a lot better if there had been multiple view points instead of just focusing on Ben. Speaking of Ben I did like how, while he did have natural talent, he still had to work and train to build up his skill and he wasn't just automatically gifted with it.
The journey the story takes is great up until this last book. Its got its ups and downs but overall I really enjoyed it while it was about destroying demons. When it turned to focusing on the war that had been building and building, I felt that is when this series just sort of...flopped. The reason the kings decided to fight was lame, the way the war ended was lame, and even the reason Ben and his crew wanted to end the war was just kind of lame. It felt like the author just couldn't really think of any better reasons to justify both Ben wanting to end the war and the kings wanting to fight in it other than "we want to."
Oh and the very ending of the book was just so disappointing.
February 16, 2021
The last book was good, but not my favorite. It's hard wrapping up a series that pleases everyone though.
I give this series a 4.5. For a new author, he did a great job - the characters were rich and continued to evolve. He did a good job not killing us with unnecessary detail regarding food or place descriptions which happens too frequently in this genre. The action scenes in the last few books were great, particularly book 5. I know folks had some minor quibbles about things, but I didn't think any of those detracted from a great series. I do wish Ben got himself another magic sword! Also, I found the whole Ben as leader thing a bit odd in books 2 and 3 because there was not a lot of set up for him to lead, as opposed to being a good guy who had to flee a bunch. Finally, I loved the training scenes early in the books, particularly the Ohms, but by the 3rd or 4th book it seemed Ben hardly trained at all. I would have loved to have seen a continued training progression - he didn't have to be OP at the end, but it was so strange that the first few books were all about training and then the last three or four books there was very little despite Ben not being a blade master.
I give this series a 4.5. For a new author, he did a great job - the characters were rich and continued to evolve. He did a good job not killing us with unnecessary detail regarding food or place descriptions which happens too frequently in this genre. The action scenes in the last few books were great, particularly book 5. I know folks had some minor quibbles about things, but I didn't think any of those detracted from a great series. I do wish Ben got himself another magic sword! Also, I found the whole Ben as leader thing a bit odd in books 2 and 3 because there was not a lot of set up for him to lead, as opposed to being a good guy who had to flee a bunch. Finally, I loved the training scenes early in the books, particularly the Ohms, but by the 3rd or 4th book it seemed Ben hardly trained at all. I would have loved to have seen a continued training progression - he didn't have to be OP at the end, but it was so strange that the first few books were all about training and then the last three or four books there was very little despite Ben not being a blade master.
Displaying 1 - 30 of 178 reviews