علی عباسی تقدیم می‌کند: روایت یک کابوس سی ساله

by قصیده گلمکانی

چکیده کتاب / در باره نویسنده : علی عباسی شاید برای همنسل های من که بعد از انقلاب 1357 در ایران به دنیا آمده اند نامی نا آشنا باشد، ولی برای همنسل های پدران ما سمبلی از موج نو سینمای ایران است که باری نوستالژیک و مثبت دارد. علی عباسی تقدیم می کند عبارتی بود که برای هر فیلمی اعتبار می آورد؛ جمله ای که ابتدای فیلم هایی مانند حسن کچل، رضا موتوری، تنگنا، تنگسیر، رشید، نازنین، پنجره، سوته دلان و... آمده و در ذهن سینما دوستان ایرانی ماندگار شده است. برخی بزرگان سینمای ایران آغاز کاشان در دفتر او، (سازمان سینمایی پیام)، بوده؛ از جمله علی حاتمی و عباس کیارستمی. برخی دیگر هم مثل امیر نادری، مسعود کیمیایی و جلال مقدم گام های دوم یا سوم شان را در پیام برداشتند. خواننده این کتاب به احتمال زیاد توقع خواندن خاطرات او از دوران تهیه ی فیلم ها و مسائل مربوط به سینما را دارد اما عباسی بیشتر به توضیح درباره ی کابوس سی ساله ای پرداخته؛ دورانی که او ناچار به ترک عرصه ی مورد علاقه اش یعنی سینما، و غربت نشینی شد.

163 pages, Paperback

First published January 1, 2018

Reviews

[Nazanin Moshiri · Rating 5 out of 5]

  فیلم های قدیمی سینمای ایران مثل سوته دلان ، نازنین یا تنگنا رو کمابیش می شناختم ولی نهایتا
شناختم محدود بود به بازیگران و کارگردان اثر.
هیچ وقت حتی نام علی عباسی به گوشم نخورده بود!
تا این که خیلی اتفاقی تعریف این کتاب رو شنیدم و چند روز بعد در جشن رونمایی آن شرکت کردم.
(علی عباسی تقدیم می کند...)
حالا فهمیدم که این جمله ی کوتاه برای فیلم ها چه اعتباری به همراه داشت!
خوندن خاطرات شخصیت های سینمایی و آشنایی با دنیایشان خیلی جذابه ولی این کتاب بسیار فراتر از خاطرات ساده ست.
قصیده گلمکانی دختر هوشنگ گلمکانی پرده از کابوس سی ساله ی یکی از مطرح ترین تهیه کنندگان ایران برداشته و با این کتاب به من و هم نسلان من کمک زیادی جهت شناختن این مرد نازنین و تاثیرگذار کرده.
به نظر من علی عباسی مجموعه ای از جذابیت هاست.  مردی موفق ، هوشمند، اصیل ، کاریزماتیک و البته که خوشتیپ...قطعا که یکی از افتخارات من شناختن ایشون و زیارتشونه.
دوست دارم به این کتاب ۵ ستاره بدم. با این که  اصلا یک شاهکار ادبی یا اثری حیرت انگیز نیست ولی شناختن علی عباسی برای شخص من دهه هفتادی به اندازه ی همه ی این امتیاز ها و ستاره ها می ارزید.

[HAMiD · Rating 3 out of 5]

دستمایه ی گفت و گو با علی عباسی بنا بر آنچه که نویسنده بارها تاکید می کند و خود عباسی نیز می خواهد، اگرچه تاریخ نیست؛ اما ناگزیر در لا به لای متن مدام بازگشت به تاریخی است که دستکاری شده و صاحبانِ زمانه آن گونه که خواستشان بوده و هست گزارشش کرده اند و خیزشی ست در برابر این ارتکاب. این چنین است که از جایی گویی با یک جستار سینمایی رو در رو هستم و با نویسنده همداستان که آن همه شورِ بیهده زدن و آرمان گرایی معلق سرانجامش چه بود؟ و راستی مگر جز این است که پی گرفتن همان شیوه ی ناآگاهانه و خیالی حالا کاملن آگاهانه و از روی کوربینی و لجبازی و ناتوانی ست! آری متنِ نویسنده اگرچه یک متن تاریخی نیست اما احضارِ آدمهای پنهانیِ اشکاری ست که از هیچ برخوردِ ویران کننده ای در برابر انسان و ذاتِ حقیقت شرمسار نیستند و پوزخندهای همیشه شان با اخم ناگهانی و از روی دلمردگی ژستِ پیوسته ی ناتوانی شان است در برابر همان حقیقت. و بی خود نیست که خواندن درباره ی کسانی چون علی عباسی و یا مثلن یادآوری کسانی چون بهرام بیضایی و ناصر تقوایی بازگشتن به پرسشی بس مهم است که راستی با سر بریدن نور گستره ی تاریکی و نادانی تا کی و کجا تن خواهد کشید؟ اگرچه پاسخی هیچ نباشد

1400/01/20

[乂]

قصیده گلمکانی - علی عباسی تقدیم می‌کند: روایتِ یک کابوسِ سی‌ساله - نشرِ چشمه - چاپِ اول 1397

[...]