What do you think?
Rate this book
Code Kattenkruid
Code Kattenkruid van Jacques Vriens
Een integere jeugdroman over een gevoelig levensthema
Een integere jeugdroman over een gevoelig levensthema
Ze fietsen weg, Stijn en opa. Stijn dacht eigenlijk dat het niet meer zou gebeuren. Opa is ernstig ziek en de hele familie wilde voorkomen dat de geplande driedaagse fietstocht door zou gaan. Maar Stijn kent opa. Hij is stoer, grappig en laat zich door niets of niemand tegenhouden. Zelfs niet in zijn beslissing hoe hij zijn leven wil eindigen.
‘Ik ga trouwens niet zitten wachten tot ik langzaam in elkaar stort van ellende en eindig als een plant, want ik stap er eerder uit.’
Ik schrok en stamelde: ‘Maar opa…’
‘Niks, “maar opa”. Misschien ga ik vanzelf dood, maar als het niet anders kan, wil ik euthanasie. Weet je wat dat is?’
‘Ja, dat je een prik krijgt en dat je dan… dan...’ Ik kon het niet zeggen.
‘Het betekent “goede dood” en dat is het ook. Het is niet zomaar een prik, want het gaat heel rustig en voorzichtig, zodat je stilletjes mag wegglijden.’
Tijdens de bijzondere fietstocht delen Stijn en opa geheimen met elkaar en hebben ze vooral veel lol. Wanneer uiteindelijk het afscheid komt, valt het voor Stijn en opa minder zwaar dan ze dachten.
128 pages, Kindle Edition
First published October 1, 2018
46 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 23 of 23 reviews
April 7, 2019
Mooi verhaal over Stijn en zijn ernstig zieke opa die graag euthanasie wil. Helder geschreven, maar ook met humor. De band tussen opa en kleinzoon komt goed naar voren, prachtig zelfs.
Jacques Vriens heeft er weer iets moois van gemaakt.
Jacques Vriens heeft er weer iets moois van gemaakt.
January 8, 2024
'Heel even verdwenen de ondeugende lichtjes uit zijn ogen. Het spijt me jochie, de honderd haal ik niet meer. Maar zolang dit ouwe lijf nog wil en die krab het me niet te moeilijk maakt, gaan we samen leuke dingen doen.'
En leuke dingen doen ze. Soms heb je als kind het geluk iemand in je omgeving te hebben waar je zomaar kunt binnenvallen, waarmee je eigen dingen onderneemt. De 13-jarige Stijn heeft dat. Een bijzondere, hechte band met opa Marinus, die ongeneeslijk ziek blijkt en niet van plan is om een kasplantje te worden. Hij wil zelf kunnen bepalen wanneer het leven klaar is nu hij doodziek is.
Een stevig onderwerp voor een jeugdboek. Ook voor Stijn om alleen met zijn nogal eigenwijze opa een fietstocht te ondernemen. Jacques Vriens kan dit vertellen. Vanuit een tiener vertelt hij zo dat je in het verhaal van goede lengte wordt meegenomen in de gedeelde belevenissen, het verdriet, de angst en ook het plezier van deze warme vriendschap. Dat het boek niet goed afloopt is duidelijk door de ondertitel.
De titelkeuze wordt al snel uitgelegd, die was mij niet gelijk duidelijk door het omslag. Opa is een rauwdouwer geweest, navenant is het taalgebruik in de 1e helft. Gezien de leeftijdsaanduiding basisschool wordt dat soms als minder ervaren en de herhalende joligheid werd bijna storend. Of juist de bedoeling? Waar ik bij 'Niet thuis' direct in het boek zat en omslag/titelkeuze positief heb ervaren, heb ik dit hier niet. (Waarom geen getekende omslag?) Dit kwam wel in de 2e helft waar zinnen en dialogen naar mijn gevoel soepeler lopen.
Het einde vind ik zeer mooi, integer geschreven. Het is zoals het is, niet mooier.
'Hij tilde langzaam zijn hand op .... voorzichtig gaven we elkaar een high five.' Ontroerend.
Een boek dat een discussie kan laten losbarsten. Vriens geeft geen oordeel over euthanasie en geeft aan dat er ook mensen vanwege geloof dit onderwerp anders kunnen ervaren. Zie ook het nawoord. En ook tot een gesprek kan leiden hoe je met verdriet en verlies omgaat. Een boek dat er in het leven, in de huidige tijd, bijhoort.
Het lijstje 'wat ik allemaal nog niet weet over mijn opa' blijft mij bij.
En leuke dingen doen ze. Soms heb je als kind het geluk iemand in je omgeving te hebben waar je zomaar kunt binnenvallen, waarmee je eigen dingen onderneemt. De 13-jarige Stijn heeft dat. Een bijzondere, hechte band met opa Marinus, die ongeneeslijk ziek blijkt en niet van plan is om een kasplantje te worden. Hij wil zelf kunnen bepalen wanneer het leven klaar is nu hij doodziek is.
Een stevig onderwerp voor een jeugdboek. Ook voor Stijn om alleen met zijn nogal eigenwijze opa een fietstocht te ondernemen. Jacques Vriens kan dit vertellen. Vanuit een tiener vertelt hij zo dat je in het verhaal van goede lengte wordt meegenomen in de gedeelde belevenissen, het verdriet, de angst en ook het plezier van deze warme vriendschap. Dat het boek niet goed afloopt is duidelijk door de ondertitel.
De titelkeuze wordt al snel uitgelegd, die was mij niet gelijk duidelijk door het omslag. Opa is een rauwdouwer geweest, navenant is het taalgebruik in de 1e helft. Gezien de leeftijdsaanduiding basisschool wordt dat soms als minder ervaren en de herhalende joligheid werd bijna storend. Of juist de bedoeling? Waar ik bij 'Niet thuis' direct in het boek zat en omslag/titelkeuze positief heb ervaren, heb ik dit hier niet. (Waarom geen getekende omslag?) Dit kwam wel in de 2e helft waar zinnen en dialogen naar mijn gevoel soepeler lopen.
Het einde vind ik zeer mooi, integer geschreven. Het is zoals het is, niet mooier.
'Hij tilde langzaam zijn hand op .... voorzichtig gaven we elkaar een high five.' Ontroerend.
Een boek dat een discussie kan laten losbarsten. Vriens geeft geen oordeel over euthanasie en geeft aan dat er ook mensen vanwege geloof dit onderwerp anders kunnen ervaren. Zie ook het nawoord. En ook tot een gesprek kan leiden hoe je met verdriet en verlies omgaat. Een boek dat er in het leven, in de huidige tijd, bijhoort.
Het lijstje 'wat ik allemaal nog niet weet over mijn opa' blijft mij bij.
Read
October 27, 2023Luister naar de eerste aflevering van De Grote Vriendelijke Podcast, waarin we uitgebreid met Jacques Vriens praten over dit boek! Via Spotify, iTunes, TuneIn, je podcast-app of http://www.degrotevriendelijkepodcast...
January 8, 2020
“Vanuit zijn leunstoel bij het raam zwaaide opa naar mij. ‘Hoi Stijn, ik ga dood, maar nu nog niet.’”
Het verhaal is simpel, de opa van Stijn heeft een krab in zijn lijf. Eentje met twee gemene scharen en kleine valse oogjes. En hij maakt de opa van Stijn elke dag weer een beetje zieker. En alles wat opa wil is een fietstocht met Stijn, 3 dagen weg met z’n tweetjes om samen kattenkwaad uit te halen, voordat het over is.
Euthanasie is een onderwerp wat voor vele volwassen al moeilijk te begrijpen, of je het nu van dichtbij meegemaakt hebt of niet. Code Kattenkruid zet het hele proces in kaart, het proces waarin verdriet en angst echt mag bestaan.
Het maakt voor een integer geheel, een boek wat balanceert op het randje tussen lachen en huilen. Maar het is vooral ook heel fijn, want hoewel afscheid nemen moeilijk is, er zullen altijd fijne herinneringen blijven bestaan.
Het verhaal is simpel, de opa van Stijn heeft een krab in zijn lijf. Eentje met twee gemene scharen en kleine valse oogjes. En hij maakt de opa van Stijn elke dag weer een beetje zieker. En alles wat opa wil is een fietstocht met Stijn, 3 dagen weg met z’n tweetjes om samen kattenkwaad uit te halen, voordat het over is.
Euthanasie is een onderwerp wat voor vele volwassen al moeilijk te begrijpen, of je het nu van dichtbij meegemaakt hebt of niet. Code Kattenkruid zet het hele proces in kaart, het proces waarin verdriet en angst echt mag bestaan.
Het maakt voor een integer geheel, een boek wat balanceert op het randje tussen lachen en huilen. Maar het is vooral ook heel fijn, want hoewel afscheid nemen moeilijk is, er zullen altijd fijne herinneringen blijven bestaan.
October 22, 2021
Ontroerend boek. Over hoe de dood ook zoveel mooie dingen bevat. Lang niet gehuild bij het lezen, maar dit raakte mij.
February 25, 2023
De dood en euthanasie worden bespreekbaar gemaakt. De goede vriendschap tussen Stijn en zijn opa komen sterk naar voren. Makkelijk weg te lezen met veel grapjes erin. Ontzettend ontroerend, want het gaat over een heftig onderwerp.
February 9, 2021
Mooi boek, toegankelijke korte hoofdstukjes, vooral een vrolijk verhaal met een ontroerend einde. Lijkt me een goed boek om kinderen te leren over afscheid, doodgaan en euthanasie. Ik ga zelf eens verder kijken of Vriens meer moois schreef. Een uitvoerige bespreking vind je hier: https://zinvollerleven.nl/kinderboek-...
December 23, 2018
Weer een prachtig boek van meesterverteller Jacques Vriens. Ontroerend verhaal, maar ook met humor en op bijzondere wijze verteld. Ik had zelf ook graag zo'n band willen hebben. Super hoe die band beschreven wordt. Echt een aanrader!
November 9, 2025
Ik vind het altijd lastig om jeugdboeken goed te beoordelen, nu ik zelf ouder ben.
Dit boek las voor mij uiteraard erg makkelijk weg, ik vond de schrijfstijl fijn en begrijp wel waarom Vriens zo populair is.
Het gaat over Stijn en zijn opa, die dus dood zal gaan. Zo klinkt het misschien zwaar, maar ik vond het een licht en vrolijk boek, ondanks dit thema.
Dit boek las voor mij uiteraard erg makkelijk weg, ik vond de schrijfstijl fijn en begrijp wel waarom Vriens zo populair is.
Het gaat over Stijn en zijn opa, die dus dood zal gaan. Zo klinkt het misschien zwaar, maar ik vond het een licht en vrolijk boek, ondanks dit thema.
Read
February 25, 2021Jacques Vriens schrijft lenig en levendig over een serieus thema als euthanasie.
Enkele maanden geleden mocht ik jeugdboekenschrijver Jacques Vriens interviewen tijdens een literaire avond voor studenten. De zaal was bommetjevol, voornamelijk met studenten Nederlands en pedagogiek, en het was ontroerend om te zien hoe ze nog steeds opkeken naar hun jeugdheld. Diversen onder hen waren Vriens’ werk blijven volgen en lezen, mede met het oog op hun toekomstige beroepspraktijk, en dat stemde hoopvol. Want het werk van Jacques Vriens verdient het (voor)gelezen te worden in de klas.
Vriens is geen literaire schrijver in de betekenis van mooie zinnen en een originele compositie. Maar hij bezit wel een eigen code voor het schrijven van sprankelende boeken die kinderlijk zijn in de goede zin van het woord. Zijn stijl is levendig en lenig en hij schrijft niet op de hurken of over de hoofden van kinderen heen, maar kijkt ze recht in de ogen. Het is bovendien knap hoe hij serieuze thema’s soepel weet neer te zetten.
In zijn nieuwste boek, Code Kattenkruid, dwingt dat helemaal respect af, want het is nogal een thema dat hij hier aansnijdt. De opa van Stijn heeft net te horen gekregen dat hij onbehandelbare kanker heeft. Hij wil niet wachten op het bittere einde, maar eerder al een spuitje van de dokter krijgen. Deze wens deelt hij, behalve met de huisarts, alleen met zijn boezemvriend en met zijn dertienjarige kleinzoon. Hij drukt Stijn op het hart dit geheim te houden (hun code Kattenkruid) en er niet met zijn ouders over te praten. Mag je daar een kind mee belasten, zou je kunnen opwerpen. Dat schoot zeker even door mijn hoofd, maar Vriens weet dat bezwaar overtuigend weg te schrijven. De band tussen opa en kleinzoon is hecht, ze zijn elkaars toevluchtsoord. Hoewel de hele familie tegen is, wil opa ondanks zijn ziekte per se dat de al geplande driedaagse fietstocht met Stijn doorgaat. Tijdens deze tocht leren ze elkaar en zichzelf nog beter kennen.
Warme relaties tussen grootouders en kleinkinderen zijn een bekend thema in de jeugdliteratuur, evenals de dood van grootouders. In dat opzicht is dit boek van Vriens niet origineel. Maar de menselijkheid én humor waarmee hij beide personages en hun omgang met de naderende dood schetst, ontroert en overtuigt. Vriens bewijst andermaal zijn kracht als kinderboekenschrijver.
Enkele maanden geleden mocht ik jeugdboekenschrijver Jacques Vriens interviewen tijdens een literaire avond voor studenten. De zaal was bommetjevol, voornamelijk met studenten Nederlands en pedagogiek, en het was ontroerend om te zien hoe ze nog steeds opkeken naar hun jeugdheld. Diversen onder hen waren Vriens’ werk blijven volgen en lezen, mede met het oog op hun toekomstige beroepspraktijk, en dat stemde hoopvol. Want het werk van Jacques Vriens verdient het (voor)gelezen te worden in de klas.
Vriens is geen literaire schrijver in de betekenis van mooie zinnen en een originele compositie. Maar hij bezit wel een eigen code voor het schrijven van sprankelende boeken die kinderlijk zijn in de goede zin van het woord. Zijn stijl is levendig en lenig en hij schrijft niet op de hurken of over de hoofden van kinderen heen, maar kijkt ze recht in de ogen. Het is bovendien knap hoe hij serieuze thema’s soepel weet neer te zetten.
In zijn nieuwste boek, Code Kattenkruid, dwingt dat helemaal respect af, want het is nogal een thema dat hij hier aansnijdt. De opa van Stijn heeft net te horen gekregen dat hij onbehandelbare kanker heeft. Hij wil niet wachten op het bittere einde, maar eerder al een spuitje van de dokter krijgen. Deze wens deelt hij, behalve met de huisarts, alleen met zijn boezemvriend en met zijn dertienjarige kleinzoon. Hij drukt Stijn op het hart dit geheim te houden (hun code Kattenkruid) en er niet met zijn ouders over te praten. Mag je daar een kind mee belasten, zou je kunnen opwerpen. Dat schoot zeker even door mijn hoofd, maar Vriens weet dat bezwaar overtuigend weg te schrijven. De band tussen opa en kleinzoon is hecht, ze zijn elkaars toevluchtsoord. Hoewel de hele familie tegen is, wil opa ondanks zijn ziekte per se dat de al geplande driedaagse fietstocht met Stijn doorgaat. Tijdens deze tocht leren ze elkaar en zichzelf nog beter kennen.
Warme relaties tussen grootouders en kleinkinderen zijn een bekend thema in de jeugdliteratuur, evenals de dood van grootouders. In dat opzicht is dit boek van Vriens niet origineel. Maar de menselijkheid én humor waarmee hij beide personages en hun omgang met de naderende dood schetst, ontroert en overtuigt. Vriens bewijst andermaal zijn kracht als kinderboekenschrijver.
July 21, 2019
Ik vind dit een mooi boek dat ik gelezen heb. Het was een makkelijk boek om te lezen, maar met een mooie thematiek. Het gaat over Stijn die een fietstocht met zijn doodzieke opa gaat maken. Het boek vertelt gedetailleerd de gebeurtenissen, maar vooral ook de gedachten van Stijn daarover en dat maakt dat ik mij in kan leven in Stijn. Ik voel zijn verdriet om zijn opa.
Het boek gaat over een zwaar thema: de dood, maar is met zoveel humor geschreven dat het geen zwaar boek is om te lezen. Het is wel zo geschreven dat het realistisch blijft. Hoewel de fietstocht misschien wat ver gezocht is. Het geeft duidelijk het proces weer van Stijn van het moment dat hij hoort dat zijn opa terminaal ziek is tot het afscheid nemen en de daadwerkelijke dood van zijn opa. In het boek komen de ontkenning, verdriet en boosheid die, denk ik, een ieder voelt bij de dood van een dierbare naar voren. Het maakt het daarom een goed en mooi boek om dit thema met kinderen bespreekbaar te maken en ook voor kinderen om wat meer van hun gevoelens omtrent de dood te begrijpen.
Zoals ik al zei is de fietstocht misschien niet helemaal realistisch en breekt ergens mijn hart als ik erover nadenk welke verantwoordelijkheid Stijn van zijn opa krijgt door deze fietstocht. Toch vind ik het een mooi en waardevol boek en zou ik het zeker weten aanraden om te lezen, ook als je niet iets met de dood te maken hebt.
Het boek gaat over een zwaar thema: de dood, maar is met zoveel humor geschreven dat het geen zwaar boek is om te lezen. Het is wel zo geschreven dat het realistisch blijft. Hoewel de fietstocht misschien wat ver gezocht is. Het geeft duidelijk het proces weer van Stijn van het moment dat hij hoort dat zijn opa terminaal ziek is tot het afscheid nemen en de daadwerkelijke dood van zijn opa. In het boek komen de ontkenning, verdriet en boosheid die, denk ik, een ieder voelt bij de dood van een dierbare naar voren. Het maakt het daarom een goed en mooi boek om dit thema met kinderen bespreekbaar te maken en ook voor kinderen om wat meer van hun gevoelens omtrent de dood te begrijpen.
Zoals ik al zei is de fietstocht misschien niet helemaal realistisch en breekt ergens mijn hart als ik erover nadenk welke verantwoordelijkheid Stijn van zijn opa krijgt door deze fietstocht. Toch vind ik het een mooi en waardevol boek en zou ik het zeker weten aanraden om te lezen, ook als je niet iets met de dood te maken hebt.
This entire review has been hidden because of spoilers.
November 20, 2024
Opa is ernstig ziek. Hij gaat dood. Iedereen in de familie gaat hier op hun eigen manier mee om. Maar opa weigert om zielig bij de pakken neer te gaan zitten. Hij wil er nog iets moois van maken, samen met zijn 13-jarige kleinzoon Stijn. En dus gaan Opa & Stijn nog op een laatste avontuur: ze maken samen een driedaagse fietstocht.
Zelf heb ik helaas geen opa's meer. Eentje is er 21 jaar geleden overleden, de andere 8 jaar geleden. Maar de band tussen Stijn en zijn opa deed mij met een glimlach (en een traan) terugdenken aan de mooie momenten met mijn eigen opa's. Er is niets mooiers en belangrijkers dan de band tussen een opa & zijn kleinkind.
Dit boek deed daar echt eer aan. Het is een boek met een lach en een traan. Het leest als een trein.
Een echte aanrader, zeker als je jong bent en zelf op het punt staat je opa te verliezen.
Zelf heb ik helaas geen opa's meer. Eentje is er 21 jaar geleden overleden, de andere 8 jaar geleden. Maar de band tussen Stijn en zijn opa deed mij met een glimlach (en een traan) terugdenken aan de mooie momenten met mijn eigen opa's. Er is niets mooiers en belangrijkers dan de band tussen een opa & zijn kleinkind.
Dit boek deed daar echt eer aan. Het is een boek met een lach en een traan. Het leest als een trein.
Een echte aanrader, zeker als je jong bent en zelf op het punt staat je opa te verliezen.
November 8, 2018
Jacques Vriens is ineens weer super productief. En schrijven kan hij! Fijn boek over een moeilijk maar zeer actueel onderwerp. Opa krijgt kanker en kiest ervoor om de laatste maanden van zijn leven voor kwaliteit te gaan en dus geen chemo, ziekenhuizen en langzame aftakeling. De familie heeft het er heel erg moeilijk mee. Maar opa houdt stug vol. En dus gaat de fietstocht met kleinzoon Stijn van 13 gewoon door. Zelfs als het stiekem moet worden voorbereid. De band tussen Stijn en opa wordt hierdoor nog hechter.
Mooi verhaal. Je wenst ieder kind zo'n band met een volwassene in zijn of haar omgeving!
Vanaf 10 jaar.
Mooi verhaal. Je wenst ieder kind zo'n band met een volwassene in zijn of haar omgeving!
Vanaf 10 jaar.
August 2, 2023
Jacques Vriens is een gevierd kinderboekenauteur en na het lezen van Code Kattenkruid snap ik wel waarom. Dit is in ieder geval een lief, eerlijk en ontroerend boek over zoiets moeilijks als de dood en euthanasie. We volgen de verteller, Stijn van dertien, en worden meteen met de eerste zinnen het pakkende verhaal ingezogen, dat fris modern is (app-berichten) en opvallend ronde personages kent. Zo is Stijns opa niet alleen maar leuk. Vriens laat ons stieken ook kennismaken met Molière's ingebeelde ziekte en de film High Noon en geeft ook nog wijze tips over de liefde. Kinderliteratuur op zijn best.
July 23, 2025
Holy shit, wat een verhaal. Dat Jacques Vriens verhalen kan vertellen is natuurlijk niks nieuws, dat hij het zo goed kan eigenlijk ook niet.
Ik vond dit echt een heel bijzonder boek over een heel bijzondere band: die van een kleinzoon met zijn opa. Hoewel het onderwerp euthanasie niet makkelijk of licht is, is dit echt een verhaal vol humor en avontuur. Ik heb dit boek dan ook grotendeels met een glimlach op m'n smoel gelezen, hoewel ik bij de laatste hoofdstukken ook echt de ogen uit m'n kop heb gejankt, want holy shit wat heftig, maar ook mooi en goed geschreven.
Conclusie: dikke pluim, lezen die handel en zet de tissues dan vast klaar.
Ik vond dit echt een heel bijzonder boek over een heel bijzondere band: die van een kleinzoon met zijn opa. Hoewel het onderwerp euthanasie niet makkelijk of licht is, is dit echt een verhaal vol humor en avontuur. Ik heb dit boek dan ook grotendeels met een glimlach op m'n smoel gelezen, hoewel ik bij de laatste hoofdstukken ook echt de ogen uit m'n kop heb gejankt, want holy shit wat heftig, maar ook mooi en goed geschreven.
Conclusie: dikke pluim, lezen die handel en zet de tissues dan vast klaar.
This entire review has been hidden because of spoilers.
January 21, 2023
Prachtig jeugdboek over een moeilijk, maar belangrijk onderwerp. Ik ben heel blij dat dit boek bestaat – het leert kinderen op een niet al te heftige manier over het bestaan van euthanasie.
Wat ik wel jammer vond is dat de personages er veelal niet over (durven te) praten, ze stoppen het een beetje weg tot het onvermijdelijk is om het er toch over te hebben.
Heerlijk om te lezen over de bijzondere vriendschap van Opa Marinus en Stijn. Opa doet me denken aan mijn eigen opa: veel grapjes, neemt je constant in de maling. Een mooi personage.
Wat ik wel jammer vond is dat de personages er veelal niet over (durven te) praten, ze stoppen het een beetje weg tot het onvermijdelijk is om het er toch over te hebben.
Heerlijk om te lezen over de bijzondere vriendschap van Opa Marinus en Stijn. Opa doet me denken aan mijn eigen opa: veel grapjes, neemt je constant in de maling. Een mooi personage.
March 22, 2019
Short and sweet description of the relationship between a grandfather and his grandson. The other characters are described with empathy. All are trying to deal with the nearing death of grandfather, who wants to be in control of his last months on earth. Why would someone chose euthanasia? The grandson and the reader both slowly start to understand.
October 4, 2018
Het is voor mij heel bijzonder dat Jacques Vriens dit boek geschreven heeft en dat het net nu verschijnt. Ik heb het in een ruk uitgelezen en ga de komende dagen beginnen met het voorlezen ervan aan mijn kinderen... die ook een opa hebben die “vrolijk” dood wil gaan...
March 10, 2021
Het eerste kinderboek waarbij ik tranen in mijn ogen kreeg en hardop gelachen heb. Het onderwerp krab (kanker) en euthanasie is vanaf de eerste bladzijde aanwezig. Ik vond het lezen hiervan een unieke ervaring. Bedankt meneer Vriens, voor het schrijven van dit boek. (1,3 uur gelezen)
October 27, 2018
Wat een geweldig boek, heldere taal, de gevoelens van mensen, herkenbaar en origineel. Mooi gedaan en echt 5 sterren waard. Dit geef ik niet snel, maar dit boek is dat echt waard!
May 27, 2019
Wat een fijn boek. Pittig onderwerp maar erg ‘lief’ en niet te ‘tranentrekkerig’. Jacques Vriens kan dat als geen ander. Toch een brok in mijn keel, omdat het gewoon zo dichtbij komt.
October 19, 2020
Mooi en integer.
In een ruk uitgelezen.
In een ruk uitgelezen.
October 19, 2024
Poeh wauw zo knap!
Om zo iets emotioneels toch ook grappig op te schrijven.
Gelezen met een lach en een traan.
Om zo iets emotioneels toch ook grappig op te schrijven.
Gelezen met een lach en een traan.
Displaying 1 - 23 of 23 reviews