Dirk van Bastelaere (geb. 23-10-'60 te St.-Niklaas) debuteert met een bundel waarvan de inhoud zo krachtig verwoord is dat de titel beter 'Terreur' had kunnen luiden. In 4 cycli bevecht de dichter de zin van het bestaan, waarbij de taal in al haar mogelijkheden zijn wapen is. Dat de geuite wanhoop nergens ontspoort, vals sentiment ontbreekt en de spanning overal standhoudt is mede te danken aan een vaste vorm (in strofen) die intelligent en in overeenstemming met de inhoud gehanteerd wordt. Hier tegenover staan helaas: modieuze invloeden van film en muziek, een overdaad aan citaten en sterke invloeden van anderen, o.a. van Pollet (syntaxis-techniek), v.d. Brande (beeldspraak) en i.h.a. de vroege Claus. Ondanks deze tekortkomingen is dit werk zo boeiend voor vele lezers, dat aanschaf zeker aan te raden is. De dichter heeft meer dan een belofte ingelost en zich een zware opgave gesteld voor het vervolg!