Εκείνη

by Κατερίνα Θεοδώρου

Η νεαρή Λευκή είναι πανέμορφη. Αλλά είναι και πανούργα. Δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσο, για να ικανοποιήσει την απληστία και τη βουλιμία της. Με την ίδια συμπεριφορά αντιμετωπίζει και τους φιλότιμους και εργατικούς νάνους, οι οποίοι θα τη φιλοξενήσουν στο σπιτάκι τους στο δάσος και θα την εντάξουν στην οικογένειά τους.

Στις παρυφές του δάσους, όπου η Λευκή κάνει περιπάτους για να μαζεύει βότανα τα οποία σκοπεύει να χρησιμοποιήσει για να πετύχει τους στόχους της, θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί τον Μάρκο. Στον όμορφο νεαρό θα εκμυστηρευτεί ένα σατανικό της σχέδιο που πιστεύει ότι θα την οδηγήσει στην ευδαιμονία.

Ένα αλληγορικό και συναρπαστικό θρίλερ για το σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής και τη φύση του Κακού.

Genres: Horror

264 pages, Paperback

First published October 1, 2018

About the author

Η Κατερίνα Θεοδώρου γεννήθηκε στην Αθήνα. Μεγάλωσε στην Ερέτρια της Εύβοιας. Είναι δασκάλα. Είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες.
Το πρώτο της βιβλιο "Ο Δρόμος για την Κόλαση" κυκλοφόρησε στα τέλη του 2016 από τη "Δυάς εκδοτική".
Τον Οκτώβριο του 2018 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λυκόφως το βιβλίο της "Εκείνη".
Τον Απρίλιο του 2021 κυκλοφόρησε το βιβλίο της "Νυχτερινό Τρένο" από τις εκδόσεις Πηγή. Αρκετές ιστορίες της διακρίθηκαν σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και συμπεριλαμβάνονται σε συλλογές διηγημάτων.

Reviews

[Μaria Vrisanaki · Rating 4 out of 5]

Μου άρεσε πολύ!!

Γρήγορο, συγκρατημενα λυρικό, δίκαιο, σκοτεινά παραμυθένιο.



Μια δροσερή ανάσα φαντασίας μετά την ερωτική σειρά που διάβαζα.

Η Λευκή είναι η κακομαθημένη κόρη του βασιλιά Ροβέρτου. Κοροϊδεύει και εξευτελίζει τις υπηρέτριες, εκμεταλλεύεται τους ευαίσθητους, ξελογιάζει τα αγοράκια και δεν συγχωρεί οποία την ξεπερνά σε ομορφιά. Αλιμονο σου αν είσαι ομορφότερή της. Στο πέρασμά της σκορπάει τον θάνατο και τη δυστυχία.

Ομολογώ πως δεν μπήκα αμέσως στην ιστορία, προσπαθούσα να συνδέσω κομμάτια και να λύσω απορίες αλλά στην πορεία πήρα τις εξηγήσεις που ήθελα και μπορούσα να απολαύσω την ανάγνωση. Δεν μπορούσα να προβλεψω το τέλος και ήταν κάτι που με κράτησε περισσότερο! Νόμιζα πως θα πεθάνουν όλοι οι νανοι. Νόμιζα πως θα την πιάσουν να κλέβει. Νόμιζα πως η γριά θα είναι αυτή που θα τιμωρήσει την Λευκή. Ενταξει κάτι δεν μου πήγαινε καλά με τον γοη αλλά δεν φαντάστηκα πως θα την σκότωναν αυτός και η φιλενάδα.
Γενικά το μυαλό μου πήγε σε πολλά σενάρια και χαίρομαι γι'αυτό.

Επίσης, πανέμορφη γραφή!

"Η φιγούρα ολοένα και σιμωνει στον τόπο του εγκλήματος. Μα δεν είναι ο λυτρωτής αυτός που θα ανατρέψει τα πάντα και θα τρομάξει με τις αλήθειες του τον θάνατο. Έρχεται ολοένα και πιο σκοτεινή, δυσοίωνη και άγρια. Ασθμαινει κουτσαινοντας, σέρνοντας φρικτά το παραμορφωμένο της αιωνόβιο σώμα. Στέκεται μαυροφορεμένη πάνω από το αψυχο, παγωμένο κορμί και με ευχαρίστηση τρίβει τα κοκαλιαρικα, σιχαμερά της χέρια"

Το προτείνω ❤

[Μαρία Γεωργοπούλου · Rating 5 out of 5]

Το βιβλίο αυτό με ενθουσίασε! Μία διαφορετική ματιά σε μία πολύ γνωστή ιστορία (και πιο ενδιαφέρουσα, τολμώ να προσθέσω!).
Βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την παρουσίαση της φύσης του Κακού με ένα τόσο όμορφο περίβλημα. Με προβλημάτισε βαθιά, γιατί η σκέψη μου ήταν πως όλοι μας πολλές φορές μένουμε μόνο στην εξωτερική εμφάνιση ή σε μια επιφανειακή γνωριμία και δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα κάποιους στη ζωή μας ενώ αποκλείουμε άλλους.
Όλες οι επιθυμίες της Λευκής αφορούν την ίδια. Εγωκεντρική, πανούργα και έτοιμη για όλα, θα πατήσει επί πτωμάτων για να πραγματοποιήσει τα σχέδιά της.
Αγαπημένα μου πρόσωπα στην ιστορία ήταν, αναμφίβολα, οι νάνοι και ο πιο αγαπημένος, ο Μπελάς!
Καλογραμμένο και γρήγορο, ήταν ένα βιβλίο που δεν μπορούσα να αφήσω από τα χέρια μου και που διάβασα σε λίγες ώρες!

[Nikoleta · Rating 4 out of 5]

Μία από τις πιο πρωτότυπες, σκοτεινές, ενδιαφέρουσες και ωραίες διασκευές του παραμυθιού της Χιονάτης, που έχω ποτέ διαβάσει.
Μικρό, ευκολοδιάβαστο, κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον, είναι ένα βιβλίο το οποίο με ξάφνιασε, με την καλή έννοια.
Αν του έφαγα ένα αστεράκι στη βαθμολογία είναι επειδή η αφήγηση της συγγραφέως, ορισμένες φορές, γινόταν λίγο πιο λυρική απο όσο ένιωθα να ταιριάζει στο σκοτεινό θέμα και στο ύφος του βιβλίου.

[Γιώργος Δάμτσιος]

Το δεύτερο συγγραφικό παιδί της Κατερίνας Θεοδώρου ρίχνει μια διαφορετική ματιά σε μία πασίγνωστη ιστορία και αυτό προσωπικά είναι κατευθείαν λόγος για να διαβάσω ένα βιβλίο. Κακώς ή καλώς οι all time classic ιστορίες δεν μπορούν να τα κρύψουν τα χρονάκια τους πια. Και όσο και να τις αγαπάμε και να τις σεβόμαστε, η νέα ματιά, αν είναι πετυχημένη, τούς προσθέτει ζωντάνια και νέες προοπτικές εξερεύνησής τους.

Γνωρίζοντας την πένα της συγγραφέως και από άλλα τις γραπτά, (διηγήματα και μελλοντικές τις εκδόσεις που είχα την τύχη να διαβάσω ήδη), η όρεξη φυσικά άνοιξε κι άλλο. Η Κατερίνα Θεοδώρου διαθέτει έναν μεγάλο πλούτο λεξιλογίου αλλά χρησιμοποιεί το οπλοστάσιό της με σύνεση και λογική, και έτσι δημιουργεί στο τέλος ένα άκρως απολαυστικό αποτέλεσμα. Εκείνο όμως που θεωρώ ως το ''trade mark'' της γραφής της, είναι ο σαρκασμός που υπάρχει στην πρόζα της. Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας, η Λευκή, είναι από εκείνους τους χαρακτήρες που ''αγαπάς να μισείς''. Είναι πολύ εύκολο για τους συγγραφείς να ''χάσουν'' τέτοιους ήρωες και ο αναγνώστης να αδιαφορεί πια γι' αυτούς... Η Κατερίνα Θεοδώρου, όμως, όχι! Είναι πραγματικά στο στοιχείο της εδώ πέρα και καθοδηγεί τη Λευκή με μαεστρία. Όσο για τον αναγνώστη, κάθε φορά που κλείνει το βιβλίο μπαίνει σε διαδικασία σκέψης γύρω από το καλό και το κακό.

Κατερίνα Θεοδώρου, απολαύσαμε το βιβλίο και μπήκαμε σε προβληματισμούς ακόμα και για τους εαυτούς μας εξαιτίας του! Και, φυσικά, ανυπομονούμε ήδη για το επόμενο!

[Μιχάλης · Rating 4 out of 5]

Χιονάτη Breaking Bad.

Τι θα γινόταν αν η ηρωίδα του παραμυθιού ήταν μία ψυχοπαθής που δε θα δίσταζε σε τίποτα για να πάρει αυτό που θέλει;
Αυτό είναι το θέμα του βιβλίου αυτού.
Όπως και το πρώτο βιβλίο της Κατερίνας Θεοδώρου, έτσι και αυτό εδώ πιάνει μία φονική γυναίκα και αυτό το απόλαυσα. Τα όσα κάνει η Λευκή, η αντιηρωίδα της, είτε από κακία είτε από ανάγκη σε κάνουν να τη μισείς με πάθος.

Δεν είμαι φαν του fairytale retold αλλά το συγκεκριμένο βιβλίο το διασκέδασα

[MTK · Rating 1 out of 5]

Μια εξαιρετικά πρωτότυπη και ανατρεπτική, θα έλεγα, ιδέα, αδικήθηκε και τελικά ναυάγησε λόγω κάκιστης εκτέλεσης. Οι ιστορίες που αποτελούν μεταφορές γνωστών παραμυθιών είναι συχνές, αλλά το εύρημα της αντιστροφής των ρόλων καλών και κακών (εν προκειμένω, η Χιονάτη ως διεφθαρμένο, χειριστικό πλάσμα που σπέρνει καταστροφή στο πέρασμα της) θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση ενός συναρπαστικού μυθιστορήματος τρόμου. Δυστυχώς, δεν εκτελέστηκε σωστά: η πλοκή μοιάζει υποτυπώδης και τυχαία, χωρίς ρυθμό και κλιμάκωση, οι χαρακτήρες είναι εντελώς μονοδιάστατοι και το συγγραφικό στυλ ανώριμο και απλοϊκό, με εξαίρεση τα σημεία που παρασύρεται σε μελοδραματικές κορόνες.

[Nantia · Rating 4 out of 5]

Το πρώτο ελληνικό retelling παραμυθιού που είχα την τύχη να διαβάσω και δηλώνω εντυπωσιασμένη.
Το να καταφέρεις να ξαναπεις στην ουσία την ιστορία ενός από τα πιο διάσημα παραμύθια της Disney χωρίς να "κλέψεις" από το αρχικό, προσωπικά το θεωρώ απίστευτα δύσκολο. Και όμως να 'μαι τωρα, να καταριέμαι την νεαρή Λευκή για τις πράξεις της. Σκοτεινό, τρομακτικό, καλογραμμένο και γεμάτο μαύρες σκιές που σε κάνουν να τσεκάρεις πίσω από τον ώμο σου τα βράδια.
Το 2019 με βρίσκει αναγνωστικά με μια πολύ δυνατή ιστορία, που θέτει τον πήχη ψηλά για τα επόμενα!

[Maria Vrisanaki · Rating 4 out of 5]

Μου άρεσε πολύ!!

Κριτική εδώ 😊
my link text

[Μάριος Δημητριάδης · Rating 5 out of 5]

Το νέο βιβλίο της Κατερίνας είχα την ευκαιρία να το διαβάσω αρκετό καιρό πριν εκδοθεί, ωστόσο είναι τόσο ξεχωριστό που έχει μείνει ανεξίτηλο στο μυαλό μου. Εκείνη, δηλαδή η νεαρή λευκή, θα μας μεταφέρει σε μια άλλη εποχή, σε ένα γνωστό μας παραμύθι μέσα από το οποίο θα μας δείξει μια άλλη όψη του. Την όψη των ανθρώπων που κυριεύονται από την απληστία και τον φθόνο και ο σκοτεινός τους εαυτός βγαίνει στην επιφάνεια και είναι σε θέση να κάν��ι πράγματα ακραία. Ένα αλληγορικό θρίλερ το οποίο μας μεταφέρει η Κατερίνα με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Το απόλαυσα αρκετά και αναμένω το επόμενο βιβλίο!

[Άννα Σπανογιώργου · Rating 5 out of 5]

Η Λευκή είναι μια νεαρή, όμορφη κοπέλα. Όταν αναγκάζεται να φύγει από το παλάτι, όπου ζει με τον πατέρα της και τη μητριά της, θα βρεθεί στο δάσος, στο σπιτάκι επτά νάνων.
Σας θυμίζει κάτι όλο αυτό; Ναι, είναι αυτό που νομίζετε, ενώ παράλληλα δεν είναι αυτό που νομίζετε!
Η Κατερίνα μας δίνει το retelling ενός γνωστού παραμυθιού, μόνο που η πρωταγωνίστρια δεν είναι μια καλόκαρδη κοπέλα, αλλά ένα πλάσμα γεμάτο εγωισμό και κακία. Σε ποιον βαθμό αυτό μπορεί να επηρεάσει ένα παραμύθι; Ζήσανε στο τέλος αυτοί καλά και εμείς καλύτερα;
Οι χαρακτήρες τηρούν τον ρόλο τους ευλαβικά, υπάρχει η ανατροπή που περιμένεις και γενικά το βιβλίο διαβάζεται πολύ ευχάριστα και γρήγορα. Μου άρεσε πολύ η γραφή, η οποία δεν είναι απλή, έχει μια λυρικότητα, ιδιαίτερα οι περιγραφές τοπίων είναι πολύ γλαφυρές και ποιητικές.
Σε γενικές γραμμές, πήρα ό,τι περίμενα από το βιβλίο και αν σας αρέσουν τα σκοτεινά παραμύθια σας το προτείνω!

[Vicky Ziliaskopoulou · Rating 4 out of 5]

Άλλο ένα ωραίο βιβλίο που έπεσε στα χέρια μου φέτος. Η αλήθεια είναι ότι μου τράβηξε το ενδιαφέρον το εξώφυλλο αλλά τελικά αποδείχτηκε ωραίο και σαν ιστορία, το ευχαριστήθηκα. Δεν θα το πω retelling του παραμυθιού της Χιονάτης, εξάλλου μόνο οι νάνοι, το σπίτι στο δάσος και η πριγγιποπούλα είναι κοινά και στις δύο ιστορίες, σίγουρα όμως ήταν μια όμορφη προσπάθεια.

[Ευαγγελία Τσουκαλά · Rating 5 out of 5]

Η Εκείνη της Κατερίνας Θεοδώρου είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται γρήγορα, αν δεν χαζεύεις συχνά το εξώφυλλο.
Από τη πρώτη σελίδα μπαίνουμε στον κόσμο της Λευκής (εγώ μπήκα και λίγο και στου Nick Cave) με πανέμορφες περιγραφές ενός τοπίου που νοητά ήμουν μέρος του.
Η γραφή με εξέπληξε πολύ ευχάριστα. Όμορφη, ζεστή και λυρική με έβαλε μέσα στο σκοτεινό της παραμύθι. Τριτοπρόσωπη αφήγηση, με ένταση και μια εντελώς διαφορετική Χιονάτη που τη μίσησα και με νευρίασε πολλές φορές... Αλλά δε μπορούσα να μη συνεχίσω να διαβάζω. Είχα μεγάλη περιέργεια για το τέλος. Έκανα πολλές (μα πολλές) υποθέσεις με το μυαλό μου. Και ήθελα να δω πως θα καταλήξει. Να δω τις αντιδράσεις των νάνων. Και είδα... Και μπήκα σε σκέψεις για το καλό και το κακό. Ένα σκοτεινό παραμύθι που το διάβασα απνευστί.
Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα! Ίσως...

[Jennie · Rating 4 out of 5]

3,5 αστέρια

Όλοι γνωρίζουμε την ιστορία της Χιονάτης (κυρίως μέσα από τη ταινία της Disney). Αυτό δεν είναι ένα retelling που θα ακολουθήσει κατά γράμμα την παραδοσιακή ιστορία της Χιονάτης. Αυτό είναι ένα retelling που θα σας εκπλήξει αρκετά. Προσωπικά εμένα με εξέπληξε για τρεις λόγους:
1) Δεν έχω διαβάσει πολλά retellings της Χιονάτης. Τα περισσότερα που έχω διαβάσει είναι της Σταχτοπούτας και της Belle.
2) Και εδώ δεν έχουμε ως πρωταγωνίστρια ένα καλό και γλυκό κοριτσάκι που γνωρίζουμε στο κλασικό παραμύθι (τουλάχιστον στη version της Disney). Η "ηρωίδα" εδώ είναι η άλλη όψη του νομίσματος της Χιονάτης που εμείς γνωρίζουμε. Είναι η κακία προσωποποιημένη με όλα τα άσχημα χαρακτηριστικά της (ζήλια, φθόνος, εγωισμός, ματαιοδοξία).
3) Πολυ όμορφη γραφή.

Ενώ είναι μια καταπληκτική ιδέα και με υπόθεση πολύ δυνατή, η ιστορία από τεχνικής άποψης είχε μερικά προβληματάκια όπως:
1) Μου άφησε πολλές απορίες που δεν λύθηκαν ούτε κατά την διάρκεια της υπόθεσης ούτε στο τέλος του βιβλίου.
π.χ.
-Ποια ήταν η μητέρα της Χιονάτης;
-Ήταν μάγισσα η μητέρα της;
-Η Λευκή πως έγινε κακιά;
Και μην μου πείτε ότι ο λόγος ήταν ότι "Ζώντας όμως σε ένα περιβάλλον που οι ίδιες οι περιστάσεις και οι καιροί το έκαναν δεισιδαιμονικό και φανερά θρησκόληπτο, αποφάσισε μεγαλώνοντας να αγνοήσει τα κηρύγματα που ήθελαν και την πιο απλή ανθρώπινη συμπεριφορά να χαρακτηρίζεται ως αμαρτία και αποφάσισε, αφού ήταν έτσι κι αλλιώς στην ανθρώπινη της φύση να αμαρτήσει και να βασανίζεται αιώνια στα καυτά καζάνια της Κόλασης, να αμαρτήσει για τα καλά. Τουλάχιστον να το ευχαριστηθεί και λίγο."
Με λίγα λόγια έγινε κακιά επειδή "YOLO! Αν δεν γίνω τώρα κακιά πότε θα γίνω;". Δεν θα το πιστέψω. Υπήρχε κάποια αιτία που δεν εξηγεί καλά το γιατί έγινε έτσι κακιά. Δεν μπορεί να ξύπνησε ένα πρωί και να είπε "Τώρα θα γίνω κακιά!". Εκτός αν από τη φύση της ήταν κακιά και δεν το έπιασα γενικά. Τέσπα.
-Πώς γνωρίστηκαν ο πατέρας της και η Ίλζα;
και αρκετά άλλα.
2)Δεν μου άρεσε ο τρόπος που χειριζόταν τα γεγονότα η συγγραφέας. Χρειάζονταν μια σειρά. Καθώς εξιστορεί τα γεγονότα του παρόντος, τσακ! πετάγεται και κάποιο γεγονός του παρελθόντος ή κάποιο πρόσωπο του παρελθόντος να μιλά. Ίσως θα έπρεπε πρώτα να δημιουργήσει κάποια κεφάλαια που θα μιλάνε για το παρελθόν της Χιονάτης και μετά κάποια άλλα για το παρόν της για να γίνει ομαλή σύνδεση γεγονότων.

Κατά τα άλλα όμως ήταν ένα βιβλίο με επιβλητικό και σκοτεινό εξώφυλλο ταιριαστό για την ιστορία, με δυναμική υπόθεση και με πολύ όμορφη γραφή. Είναι κάτι καινούργιο και πρωτότυπο που δεν περίμενα ποτέ ότι θα διαβάσω και ειδικά από Ελληνίδα συγγραφέα. Και χαίρομαι που είχα την ευκαιρία να το διαβάσω.

"Μια μέρα το ίδιο ζεστή και φωτεινή, σε κάποιο κρυφό και προφυλαγμένο, μοιραίο και τραγικό μονοπάτι, τα πράγματα για κάποιους μόλις τώρα ξεκινούν. Για κάποιους άλλους, άθλια και με δόλο χτυπημένους, στο ίδιο σημείο όλα τελειώνουν. Και για τους περισσότερους ίσως από εμάς, η ζωή απλά συνεχίζεται".

[Γιάννης Σιδέρης · Rating 3 out of 5]

Εκείνη η Λευκή, λοιπόν, εκείνη που ραδιουργεί κι εκείνη που είναι αδίστακτη και φονική.

Πήρα το βιβλίο της Κατερίνας εντυπωσιασμένος από την πολύ καλή δουλειά του εξωφύλλου και ιντριγκαρισμένος από την υπόθεση του οπισθόφυλλου. Να ξεκαθαρίσω κάτι: Είμαι θετικά προσκείμενος σε μεταφορές κλασικών παραμυθιών στο σήμερα, στο σύγχρονο ή σε εναλλακτικές εκδοχές. Καμία αντίρρηση. Αρκεί να υπάρχει σκοπός που γίνεται όλο αυτό κι όχι απλά ένα πάτημα σε κάτι γνώριμο που θα τραβήξει αναγνώστες χωρίς μία καινούργια "μαγιά" από πίσω.

"Εκείνη" είναι φιλόδοξη. Είναι στυγνή εκμεταλλεύτρια, είναι ναρκισσίστρια, είναι δυναμική και γεμάτη αυτοπεποίθηση. Ζητάει τα πάντα, θέλει τα πάντα, απαιτεί τα πάντα. Η Λευκή βρίσκει τους 7 νάνους και αποφασίζει να εκμεταλλευτεί την εμπιστοσύνη και την καλοσύνη τους για να καταστρώσει το πάνουργο σχέδιό της.
Το οποίο... δε μαθαίνουμε ακριβώς ποιο είναι. Υπάρχει μία γενικευμένη ασάφεια στο κομμάτι αυτό καθώς ουδέποτε ένιωσα ότι υπάρχει κάποιο σχέδιο ή αυτοσκοπός σε ό,τι κάνει η Λευκή. Μόνο επειδή είναι "κακιά" και "διαφορετική".

Αυτό που με προβλημάτισε περισσότερο στο βιβλίο ήταν τα κίνητρά της. Ο λόγος που αισθάνεται έτσι, τι την οδήγησε εκεί, γιατί είχε από μικρή τέτοια συμπεριφορά και πώς κατάφερε να κινήσει τόσα νήματα και να φέρει τόσους ανθρώπους προ τετελεσμένου.
Η γραφή του βιβλίου είναι πλούσια, αρκετά δουλεμένη σε σημεία, υπερβολικά φαντασμαγορική σε κάποια άλλα. Περίμενα να δω μία άλλη προσέγγιση γύρω από τις περιγραφές ενός παραμυθιού - πράγμα το οποίο μου έλειψε σε αρκετά σημεία.

Δεύτερο πράγμα που με προβληματίσε περισσότερο από το πρώτο, είναι θέμα τεχνικής. Συνεχόμενες εναλλαγές στις ΟΓ της αφήγησης, μία εστιασμένη τριτοπρόσωπη, μία γενική τριτοπρόσωπή, μία παντογνώστη, όλα ήταν ένα μπούγιο. Νομίζω ότι ούτε η ίδια η συγγραφέας ήταν απόλυτα σίγουρη ποια θα επιλέξει και το άφησε στην δική μας κρίση.

Το βιβλίο όμως έχει προοπτικές. Έχει νοσταλγικές εικόνες, έχει πολύ γρήγορη ροή μιας κι το διάβασα σχεδόν σε δύο ημέρες, έχει διαμαντάκια τα οποία μένουν κάπως ανεκμετάλλευτα όπως κι επίσης το βλέπω άνετα σε σειρά/ταινία η οποία θα μπορούσε να δώσει μία νέα πνοή στο γνωστό παραμύθι.

Περιμένω κι άλλα από την Κατερίνα, στο μέλλον, γιατί φαίνονται η όρεξη και το ταλέντο της αρκεί να είναι απόλυτα σίγουρη πού θα τα διοχετεύσει, με ποιον τρόπο και σε τι κοινό.

[Χαράλαμπος Δρουκόπουλος · Rating 5 out of 5]

Σας άρεσε το παραμύθι «Η Χιονάτη και οι εφτά νάνοι», όταν ήσασταν μικροί; Ε. λοιπόν, έρχεται αυτό το βιβλίο να ανατρέψει όλα όσα πιστεύατε τότε. Πρόκειται για ένα σκοτεινό παραμύθι, μια διαφορετική εκδοχή του κλασσικού παραμυθιού. Καλογραμμένο, από μία κοφτερή πέννα, δημιουργεί ρίγη στη σπονδυλική στήλη. Υπήρξαν στιγμές που απλά σταμάτησα να διαβάζω γιατί το κείμενο μου έφερε δυσφορ��α. Πόσο πιο άρρωστο μπορεί να γίνει; Και ναι γινόταν ακόμα πιο σκοτεινό.
Η πλοκή έχει να κάνει με μια Χιονάτη, τη Λευκή η οποία είναι σκοτεινή μέσα της. Η ψυχή της βράζει στα βαθύτερα καζάνια της κολάσεως. Όπου βαδίζει φέρνει τον θάνατο και τον πόνο.
Πολύ καλή επανιστόρηση ενός κλασσικού παραμυθιού που καθηλώνει. Ο ιδιαίτερος τρόπος γραφής, οι πλούσιες περιγραφές και το αγχωτικό συναίσθημα κερδίζουν τον αναγνώστη.
Το επιχείρημα είναι δίκοπο μαχαίρι. Ή θα το λατρέψει κανείς, ή θα το μισήσει, κυρίως γιατί του χαλάει τις αναμνήσεις της αθωότητας της παιδικής ηλικίας.
Είναι βιβλίο τρόμου. Και τρομάζει.
Έχει αρνητικά; Σίγουρα. Αν κάποιος ψυρίσει τη μαϊμού θα βρει μπόλικα, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Ας μου δείξει κάποιος οτιδήποτε κλασσικό ανάγνωσμα που δεν έχει αρνητικά.
Μην είμαστε αρνητικοί με την εγχώρια συγγραφική προσπάθεια στον χώρο. Ας είμαστε ανοιχτόκαρδοι και ας αγκαλιάζουμε κάθε κείμενο. Εξάλλου πρόκειται για κατάθεση ψυχής και έχει γραφτεί με κόπο. Και νομίζω αποζημιώνει τον αναγνώστη.
Στην προσωπική μου 17βάθμια κλίμακα λαμβάνει 7,5/11 όσον αφορά το πόσο μου άρεσε, 1/3 το τι προσφέρει στην ελληνική λογοτεχνία γενικά, αλλά και η απήχηση που μπορεί να έχει στον μέσο αναγνώστη και 2/3 η επένδυση για το συγκεκριμένο βιβλίο. Διατίθεται σε εξαιρετική τιμή. 10,5/17 παίρνει....
Δώστε του μια ευκαιρία και ταυτόχρονα αδράξτε μια ευκαιρία να διαβάσετε τη Χιονάτη αλλιώς. Να διαβάσετε «Εκείνη».....

[Mania · Rating 4 out of 5]

Μια νέα σκοτεινή εκδοχή του παραμυθιού της Χιονάτης. Την απόλαυσα. Της έλειπε το κάτι παραπάνω βέβαια για να με ενθουσιάσει.
Η γλώσσα ήταν πολύ καλή!

[Αγνή Σιούλα · Rating 5 out of 5]

Η Κατερίνα Θεοδώρου στο μυθιστόρημά της, «Εκείνη», μας διηγείται το γνωστό παραμύθι της Χιονάτης με τους εφτά νάνους με έναν διαφορετικό τρόπο. Ξαναγράφει την ιστορία του αλλιώς, ως ένα είδος συνθήκης, που καθώς το διαβάζουμε, μας δείχνει πώς να προσεγγίσουμε μέσα από μια ανάγνωση των αρχέτυπων, την ατομική και συλλογική ηθική, αλλά και την αλήθεια του κόσμου που ζούμε. Τι είναι τελικά καλό και θεμιτό; Τι είναι αυτό που νοηματοδοτεί τις ζωές μας και μας κάνει να συνεχίζουμε; Πόσο εύκολα μπορεί η εγωιστική μας φύση να ανέχεται την ύπαρξη των άλλων;
Σ’ αυτή την ιστορία, οι συμβολισμοί του παραμυθιού έχουν ανατραπεί. Εκείνο, όμως, που μένει σταθερό είναι το αρχαίο θέμα του νάρκισσου που αγαπάει μόνο τον εαυτό του και ραδιουργεί και εγκληματεί στον βωμό της προσωπικής του κυριαρχίας. Ο εγωκεντρικός νάρκισσος όμως, εν προκειμένω, δεν είναι η κακή μητριά, βασίλισσα. Γιατί η κάτοχος του καθρέφτη είναι η Λευκή. Και αν ο καθρέφτης του παραμυθιού είναι η αντανάκλαση της ψυχής της κατόχου του, η Λευκή είναι άξια αυτής της μοχθηρής αντανάκλασης.
Το απεχθές τέρας καταφέρνει, πάντα, να κρύβεται πίσω από την αθώα ομορφιά. «Η ερεβώδης φύση της Λευκής», όπως γράφει η συγγραφέας, δεν αποκαλύπτεται παρά μόνο όταν είναι πολύ αργά. Κι αυτό αποτελεί ένα εξαιρετικό κοινωνικό σχόλιο για τους ανθρώπους που κρίνουν τους άλλους από την εξωτερική τους εμφάνιση χωρίς να εξετάζουν τον χαρακτήρα και τις πράξεις τους.
Η ροή της ιστορίας έχει πισωγυρίσματα με τη μορφή των αναμνήσεων ή την ανάγνωση των επιστολών της φοβισμένης μητριάς και έτσι μαθαίνουμε τι έχει συμβεί, πριν η Λευκή αποφασίσει να εγκαταλείψει την πατρογονική οικία, το παλάτι του παραμυθιού.
Αλλά τι είναι αυτό που μας έχει χαρίσει η φαντασία της συγγραφέως; Μήπως μια καθολική αλήθεια για το αρχέγονο κακό που συνυπάρχει στην ανθρώπινη φύση ταυτόχρονα με το καλό και για την προαιώνια πάλη ανάμεσά τους; Μήπως η ανθρώπινη καρδιά δεν είναι παρά η καρδιά του σκότους; Ποιες αλήθειες κουβαλάνε μέσα τους τα παλιά, αλλά και τα σύγχρονα παραμύθια και τι είναι αυτή η ιστορία; Μήπως ένα μαγικό παιχνίδι με καθρέφτες που αιχμαλωτίζουν τη δισυπόστατη ανθρώπινη φύση και την προβάλλουν ολοκάθαρη στα μάτια μας; Ποιοι είμαστε και τι είμαστε σε θέση να πράξουμε, αν δεν καταπνίγουμε συνεχώς το θηρίο μέσα μας;

[Κατερίνα. · Rating 5 out of 5]

Άνθρωπος. Το ον εκείνο που δεν ευχαριστιέται με τίποτα. Σπάνια είναι ευτυχισμένο. Ακόμα και όταν του δοθεί η ευκαιρία να ευτυχίσει εκείνο δε θα την δει, η θα την προσπεράσει. Άνθρωπος. Με αίμα , εγκέφαλο, όργανα, καρδιά. Συνήθως η καρδιά είναι εκείνη που αισθάνεται, που πονά, που νοιάζεται.

ΕΚΕΙΝΗ. Εκείνη δεν έχει καρδιά. Δεν έχει αναστολές, δε λυπάται. Δεν έχει συναισθήματα. Εκείνη είναι μια νεκρή καρδιά. Η οποία έχει τοποθετηθεί σε ένα νεκρό σαρκίο, εμπλουτισμένη με αίμα. Και απλά χτυπάει, μόνο και μόνο για να δώσει σε αυτό το σώμα τη δυνατότητα να λειτουργεί. Όπως η μπαταρία στο αυτοκίνητο.

Το συναρπαστικό μυθιστόρημα της Κατερίνας Θεοδώρου είναι γεμάτο από μηνύματα , για την ανθρώπινη ψυχή. Το χειρότερο τέρας που δημιουργήθηκε ποτέ. Και το κάνει αυτό αντιστρέφοντας την ιστορία ενός πολύ γνωστού σε όλους μας παραμυθιού. Πλάθει μια ιστορία πολύ πιο αληθινή , από αυτή που μας διάβαζαν οι γονείς μας , όταν είμασταν μικρά παιδιά. Γιατί αυτή η ιστορία αντανακλά τον κόσμο μας. Και αυτό την κάνει πολύ πιο τρομακτική. Πιο ζοφερή. Πιο διαβολική.

Αν θέλετε να μιλήσουμε για τέρατα, μη τα ψάξετε σε άλλο πλανήτη. Μη τα ψάξετε στη φαντασία ενός σεναριογράφου. Μη τα περιμένετε κάτω από την κάμερα ενός σκηνοθέτη. Όχι. Ψάξτε τα στις ψυχές των ανθρώπων. Σε καρδιές που λειτουργούν μονότονα, ψεύτικα. Η μπορείτε να τα βρείτε διαβάζοντας αυτό το βιβλίο.

[Γιώργος Μπελαούρης · Rating 5 out of 5]

Αντί για ‘’ΦΩΤ’’, ‘’ΈΚ’’ και αντί για τόνο στο ‘’ή’’, τόνος στο ‘’εί’’! (κάποιες σκέψεις για ‘’Εκείνη’’ της Κατερίνας Θεοδώρου)

Διαβάζοντας την ‘’Φωτεινή’’ της Κατερίνας Θεοδώρου, ολοκλήρωσα το ‘’Με όλες τους τις δυνάμεις’’ και πήγα στο γνωστό βιβλιοπωλείο στο κέντρο που έχω αναφέρει και σε άλλο ποστ. Αγόρασα δίχως σκέψη τα ‘’Εκείνη’’ και ‘’Νυχτερινό Τρένο’’ και χάθηκα στις σελίδες τους (δεν τα διάβασα ταυτόχρονα, μη φοβάστε, πρώτα το ένα και μετά το άλλο). Για το ‘’νυχτερινό τρένο’’ θα τα πούμε σε άλλο σεντόνι σύντομα, μα προς το παρόν…

‘’Εκείνη’’ λοιπόν…

Προτού μπω στο προκείμενο –σόρι αν σπάω νεύρα- θέλω να ανοίξω μία παρένθεση: καλός ο ishop (Αίσωπος, αλλά το ‘’Αι’’ με διαλυτικά), υ-πέρο-χος ο Περώ, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν κι αυτός κάποτε μας άρεσεν, μα πρώτη μας αγάπη και παντοτινή, όλων θαρρώ, είναι οι Γκριμ!

Προσωπικά με γαλούχησαν, με ταχτάρισαν και όποιο retelling βρω, έχει μία τάση να με αγγίζει. Έχω κάνει κι εγώ τις απόπειρές μου με την Ραπουνζέλ, έχω λιώσει τα ομώνυμα κόμιξ, πάντα με συγκινεί ο Πιστός Τζόνης και όπως και με τον ishop, το πρώτο μου αγαπημένο παραμύθι ΕΒΕΡ αποδείχτηκε και σύμβολο/παραβολή που έμελλε να στιγματίσει την ενήλικη ζωή μου: γιατί τι είναι ο κάθε συγγραφέας, αν όχι ένας Ραμπελστίτσκιν; Δημιουργούμε χρυσάφι από το σκέτο άχυρο (ή βιβλία από το κενό χαρτί), δίνουμε το υλικό που θέλει για να επιβιώσει η Φιλομένα (κείμενα σε εκδότες), απειλούμε ότι αν δεν κρατήσει την υπόσχεσή της θα την εκδικηθούμε (θέλουμε το ΔΙΚΟ μας πνευματικό τέκνο –αντί για το παιδί της- να τα πάει καλά αλλιώς θα φύγουμε), μα στο τέλος βρίσκει το όνομά μας (ξεχνάνε δηλαδή το δικό μας και βρίσκουν νέους γραφιάδες) και εμείς σκάμε από το κακό ή το μαράζι μας μας, και το χάρισμά μας καταλήγει κατάρα.

Έτσι δεν είναι;

Στο βιβλίο όμως!

Τι θα συνέβαινε αν η Χιονάτη δεν είχε ψυχή φωτεινή σαν τον ήλιο μα σκοτεινή σαν την πιο άναστρη νύχτα; Το αποτέλεσμα θα ήταν η Λευκή! Η επιλογή του ονόματος μου άρεσε πάρα πολύ, γιατί –να μην ξεχνάμε και τις ρίζες μας- ο Άδης μόνο δύο γκομενίτσες είχε πριν την Περσεφόνη (εν αντιθέσει με τον μοντελοπνίκτη αδελφό του Δία) και η μία εξ αυτών ήταν η νύμφη με το ίδιο όνομα. Οπότε πολλά συν για την επιλογή.

Πολλά συν επίσης στην αντιπαραβολή που έγραψα και στον τίτλο τέρμα πάνω στο σεντόνι. Δεν ξέρω αν είμαι τρελός, μα οι ομίχλες γύρω από την ΦΩΤεινή ήταν σαν αντίθεση στα ΕΚ βαθέων σκοτάδια εκείνης. Καθώς και το ‘’ή’’ που τονίζεται στην φωτεινή, πάλι έρχεται σαν αντιπαράθεση, γιατί ή το καλό θα έχεις για πρωταγωνιστή ή το κακό. Δεν ξέρω αν ήταν συνειδητές επιλογές αυτές ή αν χορεύω πεντοζάλι στο υποσυνείδητό της συγγραφέως και το δικό μου, αλλά ναι! Μου άρεσε πολύ αυτό το παιχνίδι!

Έπειτα, το γεγονός ότι από την φύση της και από τα γεννοφάσκια της η Λευκή ήταν τόσο κακιά, εμένα μου άρεσε πάρα πολύ. Δεν το βλέπουμε συχνά και το εκτίμησα τρομερά. Δεν γίνεται όλοι οι ήρωες να είναι πανάγαθοι, ούτε όλοι οι κακοί να είχαν κάποιο τραύμα που τους άλλαξε. Μου θύμισε πολύ την ταινία ‘’το ορφανό’’, από την άποψη ότι πολλές φορές το κακό, όπως και το καλό, απλά γεννιέται και υπάρχει. Πανέξυπνο και της βγάζω το καπέλο. Επίσης, λάτρεψα και την ψυχοσύνθεσή της, καθώς και την εμμονή της με τα δηλητηριώδη φυτά που έρχονται σε αντίθεση με αυτό που την έβλαψε στην ορίτζιναλ εκδοχή (δηλητηριασμένο μήλο). Μου άρεσε που η ίδια είχε τον καθρέφτη και γενικά η ηρωίδα για εμένα ήταν το κάτι άλλο. Με ενθουσίαζε να διαβάζω για αυτή (σόρι, εκείνη).

Δεν θέλω να πω πολλά για το κλείσιμο, μα σκεφτείτε αντί για γυάλινο κάτι… κανονικό κάτι. Χα χα. Μου άρεσε κι αυτό πάρα πολύ.

Και τέλος, η επιλογή του δραματικού ενεστώτα, οι περιγραφές και κάποιες σκηνές με σασπένς, ήταν τρομερά καλά αποτυπωμένες, δημιουργώντας στον αναγνώστη το αποτέλεσμα που ήθελαν.

Δυστυχώς όμως, υπήρχαν και πολλά θεματάκια που δεν με αφήνανε να χαθώ εντελώς στον κόσμο του κειμένου… Πρώτον, οι εναλλαγές από αγγλικά (όλοι οι νάνοι, Ίλζα, Ροβέρτος, κλπ) ονόματα σε ελληνικά (Λευκή, Μιχαήλ, Μάρκος, Πέτρος κλπ) δίχως να μας εξηγηθεί το γιατί. Δεύτερον, κάποιοι φραστικοί αναχρονισμοί στις συζητήσεις ή τις σκέψεις της ηρωίδας που έσπαγαν το παραμυθένιο σέτινγκ. Τρίτον, οι περιγραφές κάθε νέας μέρας με περίιιιιπου παρόμοιο τρόπο κάθε φορά. Και τέλος, αυτό που με πέταξε εντελώς εκτός, εκείνο το 1808 προς το τέλος. Τι το ήθελε και μας έδωσε χρονικό πλαίσιο; Σαν αλληγορία εκτός χρόνου, θα δούλευε στην ΠΈΝΑ! (Κάποιες επιλογές της, με προβλημάτισαν γενικότερα μα δεν στάθηκαν και αμετακίνητα εμπόδια στον δρόμο του να απολαύσω αυτό το ταξίδι).

Σε γενικές γραμμές, αν θέλετε κάτι γλυκούλι και κρίπι, σαν ταινία Μπάρτον ή ανάλαφρο Γκάιμαν, μην το προσπεράσετε!

[Panagiota Sourla · Rating 5 out of 5]

Οντας φίλη της Κατερίνας,είχα την τύχη να διαβάσω το βιβλίο,αρκετά πριν πάρει τον δρόμο για το εκδοτήριο.Η γκοθ,σκοτεινή πλευρά που έχουν κατά βάθος όλα τα παραμύθια βρίσκουν τον τέλειο εκφραστή τους στο πρόσωπο της Κατερίνας,καθώς,μέσα από το βιβλίο της μας κάνει να ταξιδέψουμε σε έναν κόσμο,όπου το "καλό"δεν είναι απαραίτητα καλό και το αντίστροφο,ενώ μας δίνει και μια πρώτης τάξεως εμπειρία του τι γίνεται,όταν αφήνουμε την απληστία να θολώσει το μυαλό και την ανθρωπιά μας.Προσωπικά,απόλαυσα την ιστορία και τον χαρακτήρα της Λευκής,η οποία δεν σταματάει μπροστά σε τίποτα,προκειμένου να πάρει αυτό που θέλει κ η οποία στο τέλος πέφτει θύμα των σκοτεινών επιθυμιών της..Περιμένω με αγωνία το επόμενο!!!

[black_cat_reading · Rating 4 out of 5]

Όλοι έχουμε διαβάσει το κλασικό παραμύθι της Χιονάτης.Τώρα καλούμαστε να αφήσουμε πίσω την αφέλεια των παιδικών μας χρόνων και τις όμορφες εικόνες που δημιούργησε το μυαλό μας τότε,και να κάνουμε μια βόλτα στα σκοτεινά σοκάκια της ψυχής του ανθρώπου.Μας δίνεται η ευκαιρία να δούμε μια εναλλακτική μορφή της ιστορίας,αρκετά σκοτεινή κι ενδιαφέρουσα.Παύει να είναι ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους.

Η Λευκή είναι μια κοπέλα πολύ όμορφη εξωτερικά,μα η ψυχή της είναι σάπια σαν σκουληκιασμένο μήλο.Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να ικανοποιήσει τα θέλω της χωρίς να ενδιαφέρεται για τα αισθήματα των άλλων.Δεν την αγγίζει η καλοσύνη και η ευγένεια με την οποία την αντιμετωπίζουν οι καλόκαρδοι νάνοι.Φοράει το προσωπείο της και βάζει πλώρη για να φτάσει τον στόχο της.Εδώ γίνεται το πρώτο ατόπημα.Δεν μαθαίνουμε ακριβώς ποιος ήταν αυτός ο στόχος της εξαρχής.Γίνεται κάποια στιγμή μια αναφορά σε κάτι αλλά αυτό προκύπτει από την εξέλιξη της ιστορίας.Δεν φάνηκε δηλαδή τι είχε στο μυαλό της από την αρχή.Το δεύτερο "σφάλμα" για μένα ήταν η υπερβολική αφέλεια των νάνων.Τόσες κακοτυχίες μαζεμένες όσο καλόψυχος και να είσαι πρέπει να πονηρευτείς και να αντιδράσεις.Πέρα από αυτά τα μικρολάθη το βιβλίο το ευχαριστήθηκα!

Η ιστορία αυτή έχει να δώσει πολλά στον αναγνώστη.Γιατί πέρα από την πολύ όμορφη γραφή που έχει,για μένα πολύ σημαντικά είναι και αυτά που προσπαθεί να σου περάσει.Γιατί καλά είναι τα παραμύθια στα οποία το καλό νικάει πάντα αλλά αν το καλοσκεφτείς τα μηνύματα που περνάνε δεν είναι πάντα σωστά.Συνηθίζουν λανθασμένα να συγχέουν την ομορφιά με την καλοσύνη και την ασχήμια με την κακία.Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν κάτι να σου δώσουν και αυτό το κάτι καμία σχέση δεν έχει με την εξωτερική τους εμφάνιση...

[KIRIAKI(Dominica Amat) · Rating 4 out of 5]

https://dominicamat.blogspot.com/2020...


Τα κλασικά παραμύθια που όλοι γνωρίζουμε,δεν είχαν εξ αρχής την μορφή που έχουν σήμερα. Ήταν πιο σκοτεινά καί τρομακτικά καί σίγουρα όχι τόσο ευχάριστα καί ψυχαγωγικά για τα αυτιά των μικρών παιδιών. Λειτουργούσαν κατά κύριο λόγο αποτρεπτικά,παρά ενθαρρυντικά καί διδακτικά. Ειδικά δε,την εποχή του Μεσαίωνα άκμασε η διάδοσή τους καί εμφανίστηκαν οι πρώτοι παραμυθάδες. Από τότε μέχρι καί τις τωρινές μέρες έχουν αλλάξει πολλές εκδοχές.
Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν βλέπω συγγραφείς να βασίζονται πάνω στις ιστορίες των κλασικών παραμυθιών,να τις εκμοντερνίζουν καί να τους δίνουν έναν αέρα αναζωογόνησης. Αγαπάμε τα κλασικά καί την διαχρονική τους αξία,αλλά δεν παύει κι αυτά με την σειρά τους να χρειάζεται να εξελίσσονται στον βαθμό που τους επιτρέπετε. Να προσαρμόζονται ανάλογα με τις καταστάσεις καί τις εποχές.
Η συγγραφέας κυρία Κατερίνα Θεοδώρου στο δεύτερο βιβλίο της με τίτλο ''Εκείνη'' προβαίνει σε αυτό το τολμηρό εγχείρημα καί καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό να ικανοποιήσει την δίψα του αναγνωστικού κοινού. Βασισμένη στο παραμύθι ''Η Χιονάτη καί οι επτά νάνοι'' μας δίνει ένα σκοτεινό θρίλερ που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα.
Ατμοσφαιρικό,ανατριχιαστικό,σαγηνευτικό,τρομακτικό είναι λίγα από τα επίθετα που μου έρχονται κατά νου για να περιγράψω με μία πρώτη ματιά το μυθιστόρημα. Εντείνονται περισσότερο αυτά τα συναισθήματα με αυξάνουσα πορεία καθώς κυλούν οι σελίδες του βιβλίου καί μας περικυκλώνουν σαν αόρατοι εχθροί που μας κρατάνε δέσμιούς τους. Μόνο που στην συγκεκριμένη περίπτωση,δεν επιθυμούμε την σωτηρία μας...
Οι άνθρωποι γεννιόμαστε με το καλό καί το κακό μέσα μας. Το ποιο εκ των δύο τελικά θα επικρατήσει δεν έγκειται μόνο στον χαρακτήρα μας αλλά καί στις καταστάσεις τις οποίες βιώνουμε. Αυτό,βέβαια,δεν δικαιολογεί,ούτε συγχωρεί τα πάντα...
Στο εν λόγω μυθιστόρημα τρόμου,η Χιονάτη γίνεται Λευκή καί είναι εκ διαμέτρου αντίθετη -όσον αφορά τον χαρακτήρα- με την καλοσυνάτη Χιονάτη που ξέρουμε από το παιδικό παραμύθι. Θα αναρωτηθείτε,σίγουρα,γιατί η συγγραφέας επέλεξε να την ονομάσει έτσι. Υποθέτω πως το έκανε για να τονίσει αυτή την αντίθεση,ίσως καί να ξορκίσει το κακό(;)... Ριψοκίνδυνο μα άκρως επιτυχημένο εγχείρημα.
Τολμώ να ομολογήσω ότι από μικρή ηλικία λάτρευα τα παραμύθια. Μόνο που πάντα κάτι με κρατούσε... Δεν γίνεται όλες οι μητριές,ή,οι μάγισσες να είναι τόσο βάναυσες καί στριμμένες καί οι ηρωίδες τόσο αθώες καί άκακες. Αφήστε πια αυτήν την φράση ''Ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα..''. Μέχρι καί σήμερα την ''αντιπαθώ''... Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι κάπου το παραμύθι δεν είχε την ονειρεμένη πορεία που υποσχόταν στην εκάστοτε νεαρή.
Ας γυρίσουμε καλύτερα στο βιβλίο ''Εκείνη''. Επιβλητικός τίτλος που κατευθύνει απευθείας τον αναγνώστη προς την υπόθεσή του. Όλη η ιστορία στηρίζεται πάνω στην πρωταγωνίστρια. Εκείνη συγκεντρώνει πάνω της πολλά από τα θανάσιμα αμαρτήματα. Είναι η λαγνεία καί η ζηλοφθονία. Είναι η απληστία καί η οργή. Είναι η αλαζονεία. Είναι το άλλο μας μισό. Αυτό που μισούμε να είμαστε. Είναι μία άλλη μορφή των ανθρώπων της σύγχρονης κοινωνίας.
Η συγγραφέας κυρία Κατερίνα Θεοδώρου μέσω μίας αλληγορίας αγγίζει πολλά από τα κακώς κείμενα της κοινωνίας καί επιδιώκει να μας τρομάξει καί να μας ''ταρακουνήσει''. Ο λόγος είναι αδιάκοπος καί λείος. Το λεξιλόγιο άφθονο καί οι εικόνες άκρως γλαφυρές. Η αγωνία καί το σασπένς θα είναι σύντροφοί μας από την πρώτη έως καί την τελευταία σελίδα. Αποδεικνύεται ότι ένα βιβλίο τρόμου δύναται να μιλήσει για την ανθρώπινη ψυχή χωρίς τάσεις ωραιοποίησης αλλά με στόχο την ανάδειξη μίας μεγάλης καί σκοτεινής πλευράς της.
Εγώ έμεινα πολύ ικανοποιημένη από την ανάγνωση του μυθιστορήματος καί σας προτρέπω να το αναζητήσετε κι εσείς.
Καλές σας αναγνώσεις!

[Βασίλειος Ζαγκότας · Rating 5 out of 5]

Όταν έπιασα το βιβλίο για πρώτη φορά στα χέρια μου ήμουν γεμάτος ερωτηματικά: τι μπορούσα να περιμένω από αυτό; Δεν θα σταθώ στο εξώφυλλο, το οποίο καί καλαίσθητο είναι καί σε προϊδεάζει θετικά για το σκοτεινό περιεχόμενο του βιβλίου. Θα τονίσω ιδιαίτερα τον τρόπο με τον οποίο εκτυλίσσεται η πλοκή, μέσα από τις εναλλαγές των αφηγήσεων, οι οποίες σταδιακά συμπληρώνουν το παζλ της υπόθεσης και μετατρέπουν ένα παραμύθι των παιδικών μας χρόνων σε μια μοντέρνα σκοτεινή αλληγορία. Ποια είναι η σκοτεινή μορφή που κατατρέχει την ηρωίδα; Ποιος είναι ο αληθινός ρόλος τον οποίο διαδραματίζει στην υπόθεση; Κι έπειτα: σε ποιο σημείο ολοκληρώνονται οι επιστολές της Ίλζα και πώς αυτές συνδέονται με την υπόθεση;
Από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα, ο αναγνώστης ακολουθεί τα βήματα της Λευκής σε μια σκοτεινή αλληγορία που απογυμνώνει την ψυχή της ηρωίδας από καθετί ηθικό και την εκθέτει στην ανίερη ανθρώπινη φύση.
Και σε όλα αυτά, βεβαίως, δεν θα ταίριαζε μια επίπεδη και γραμμική αφήγηση, αλλά μια γλώσσα περιγραφική, γεμάτη λυρισμό και μια υπόθεση που "χορεύει" στη γραμμή του χρόνου.
Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που είμαι ένας από τους πρώτους που διάβασαν αυτό το βιβλίο και είμαι βέβαιος ότι η συγγραφέας ήρθε για να μείνει: έχει ακόμη πολλές σκοτεινές ιστορίες να μας αφηγηθεί.

[Βασω Γενιτσαριδου · Rating 4 out of 5]

3.5/5 Και ίσως να το αδικώ γιατι απλώς δεν είναι στο στυλ μου.
Το "Εκείνη" είναι ενα ψυχογράφημα για την διττή φύση του ανθρώπου. Μια μοντέρνα, σκοτεινή αλλιγορία για το που μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη ψυχή. Για το πόσο χρόνο έχουμε να ακούσουμε την καρδιά μας και να φέρουμε το κάρμα μας σε ισορροπία. Και τελικά αν μπορούμε να ακούσουμε τις εσωτερικές μας φωνές που φωνάζουν για συμπόνια, αγάπη, καλοσύνη, πάθος, πόθος, καταστροφή και απληστία.
Η Λευκή- και μέσα απο αυτήν όλοι εμείς οι αναγνώστες- αυτό πρέπει τελικά να διαχειριστεί, αν θα ακολουθήσει το φωτεινό ή το σκοτεινό μονοπάτι της ζωής της και κατα πόσο αυτή η απόφαση μπορεί να αλλάξει την μοίρα της.
Πεονεκτήματα βιβλίου
* Μια υπέροχη λυρική γραφή.
*Παραστατικές και ζωντανές περιγραφές.
*Πολύ καλή περιγραφή της ψυχολογίας της πρωταγωνίστριας.
*Μια πολύ καλή ιδέα.
Μειονεκτήματα
*Το υπόκοσμο και το σκοτεινό ήταν σε πολύ μικρές δόσεις για μένα. Η ιστορία θα μπορούσε να γίνει ένα
υπέροχο τρομακτικό παραμύθι αλλά δυστηχώς δεν κατάφερε να καταδυθεί σε ερεβώδη μονοπάτια, που θα
έδινε άλλη αίσθηση σε αυτήν την ιστορία.
*Κάποιες απο τις παράλληλες ιστορίες μου άφησαν μια αίσθηση ανεκπλήρωτου.
*Οι δευτερέυοντεςχαρακτήρες δεν είχαν δουλευτεί τόσο καλα όσο η Λευκή.

[Giota Kariofilla · Rating 4 out of 5]

Ένα βιβλίο που τελείωσα σε μία μέρα. Ένα παραμύθι με γνωστούς ήρωες. Ένα παραμύθι αλλιώς. Ατμοσφαιρικό και σκοτεινό με ιδιαίτερη καταπληκτική γραφή. Μια ιστορία που μας δείχνει που μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος που μέσα του κυριαρχεί το σκοτάδι, η απληστία και η ζήλεια. Είναι αρκετές οι φορές που έχω σκεφτεί πως θα ήταν οι καλοι πρωταγωνιστές ενός παραμυθιού να είναι οι κακοί και πως θα ήταν άραγε να ήταν το τέλος τους.

[Βάγια Παπαδοπούλου · Rating 5 out of 5]

Καταπληκτικο βιβλίο, σε κρατάει σε αγωνία!Το διάβασα σε μια μέρα!Μια έξυπνη διασκευή του κλασικού παραμυθιού Χιονάτη με φοβερές ανατροπές ως την τελευταία στιγμή. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους αγαπούν τις ιστορίες μυστηρίου και όχι μόνο

[Ioannis Tsochalis · Rating 5 out of 5]

Εξαιρετικο συγγραφικο ύφος , σε μια ιστορια που αν ειπωθει σωστα με διαφορετικό τρόπο δεν παει ποτε να σε συγκινει!!!!!

[Anthi Lam · Rating 4 out of 5]

Αρκετά καλό, μπορώ να πω. Με κράτησε κυρίως η γραφή που θυμίζει παραμύθι και ταιριάζει με την ιστορία.
Σε γενικές γραμμές έμεινα ικανοποιημένη

[Anna Baboura · Rating 2 out of 5]

Ένα από τα πιο γνωστά παραμύθια που μεγαλώσαμε, λίγο πιο σκοτεινό, λίγο πιο βαθύ… 🖤
Η εξέλιξη στην γραφή της Κατερίνας σε επόμενο βιβλίο είναι εμφανής 🖤

[Ευθυμία Δεσποτάκη · Rating 3 out of 5]

Ήρεμο, σωστό, στρωτό γράψιμο, αμελητέα προβλήματα, αλλά… τα fairy tales retold είναι το ένα πράγμα που δεν μου αρέσει στην λογοτεχνία του φανταστικού. Αν δεν ήταν η στρωτή γραφή της Θεοδώρου δεν θα το είχα ξεκινήσει καν, πόσο μάλλον τελειώσει μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.