Kurono y Katô, que supuestamente habían muerto al ser arrollados en la vía del metro, aparecen bruscamente en una habitación de un misterioso apartamento. Una vez allí, una extraña esfera de naturaleza desconocida ordena a Kurono y a los demás que vayan en pos del extraterrestre cebollense...Así pues, los protagonistas se ven obligados a ir a la caza del cebollense sin saber exactamente porqué. Cuando consiguen librarse del primer cebollense, aparece otro todavía más terrible...
Hiroya Oku (奥浩哉 Oku Hiroya, born September 16, 1967 in Fukuoka, Fukuoka) is a mangaka who is the creator of Gantz, Zero-One and HEN, all of which have been serialized in Young Jump. He has finished working on his most renowned manga, Gantz, which began in July 2000. His manga often contain explicit violence and gore, as well as sexual situations.
He won the second prize of the Youth Manga Awards in 1988, under the penname Yahiro Kuon.
He designed a character for Namco Bandai's Xbox 360 and Playstation 3 fighting game, Soulcalibur IV named Shura.
En este tomo se profundiza en la vida de los personajes principales y sus circunstancias, lo que los hace ser como son. Mientras que Kei Kurono, el protagonista y narrador, no tiene más motivación que ser un baboso y un adolescente con cero empatía y aprecio hacia nadie, Kato es un huérfano que se viste como un delincuente para sobrevivir en un instituto digno del barrio más chungo del Bronx. Al mismo tiempo, trabaja para mantener a su hermanito y, pese a sus pintas, protege a todo aquel que lo necesita. Un personaje idealizado, vaya, en contraposición a uno relativamente realista.
No sé si el autor lo ha hecho con la intención de demostrar algo, de contraponer cómo suelen ser los auténticos adolescentes y, por ende, cómo son los "héroes de peleas (shonen)" en la realidad (Kei Kurono) y cómo solemos verlos, totalmente idealizados (Kato), pero sea lo que sea lo hace magistralmente. Kei Kurono provoca rechazo pero, al mismo tiempo, te sientes identificado con él porque todos hemos pasado por ahí. Kato nos da la impresión contraria: lo admiramos como algo inalcanzable, algo a lo que queremos aspirar a ser pero en el que, difícilmente, podemos convertirnos. Por otra parte, Kei Kishimoto, la chica, está vacía. No se le da más trasfondo que mostrar sus pechos en cada portada del manga y su enamoramiento hacia Kato, basado en esa idealización de la que hablo, ignorando, por ende, a Kei (cosa que me parece muy bien, porque el muchacho es un baboso). En este tomo ha hecho algo al enfrentarse a uno de los aliens (los tanakanenses), pero vaya, solo para proteger a Kato.
El personaje que más me llama ahora mismo es Nishi, un psicópata con bastante recorrido en Gantz, pero... bueno, Gantz es Gantz. No te encariñes con nadie, ni siquiera con los protagonistas.
Impacta muchísimo la cruel realidad de Kato y de los matones de instituto de Kei. Dudo mucho que la cosa sea así en Japón (se supone que es un país ultra respetuoso, hasta la Yakuza parece ser educada). De acuerdo, tiene unos índices de bullying abismales, pero... ¿tan bestia? Poco les falta para llevar armas de fuego a los críos (por llamarlos críos, porque los matones son todos enormes, con barba o rapados a lo skinhead). Como ya he dicho, parece más un instituto del Bronx en sus mejores tiempos.
La historia y las escenas de acción son una pasada, como en el tomo anterior. En ningún momento se hace pesado, pues los diálogos están supeditados al desarrollo de las escenas de acción, son dinámicos y realistas (tantas palabrotas están justificadas, y pocas son para las situaciones tan extremas en las que se ven envueltos los personajes).
Salvo por el machismo y la sexualización extrema de las chicas, me parece un manga magnífico. A ver si sigue así.
Este segundo tomo de Gantz Maximum (tomo 3 y 4 del original) tiene mejor ritmo que el primero (1 y 2 original). En el primero veíamos mucha más acción mientras que en este se dedica tiempo para profundizar en los personajes sin dejar de lado la acción tan característica de esta historia.
A pesar de que siempre digo que Gantz es mi manga favorito, no me estaba imaginando lo mucho que iba a disfrutar de esta relectura.
Scena z babcią była mocna, a zarazem taka ciepła. Ech... tyle tutaj się działo, a jednocześnie poziom cycków był niezadowalający [za dużo jak na moje preferencje].
Wgl ja myślałam, że od maja coś koło osiemnastki, a tu Kurono mówi, że zamoczy mając piętnaście lat. To tacy oni młodzi? Nie no, albo ja coś źle przeczytałam, albo oni są super wyrośnięci jak na swój wiek xD