Тэжээмэл

by Kenzaburō Ōe

Би аль хэдийн хүүхэд байгаа больсон гэх бодол бурхны сургаал мэт сэтгэлд цуурайтна

112 pages, Paperback

Published January 1, 2017

About the author

Kenzaburō Ōe (大江 健三郎) was a major figure in contemporary Japanese literature. His works, strongly influenced by French and American literature and literary theory, engages with political, social and philosophical issues including nuclear weapons, social non-conformism and existentialism.

Ōe was awarded the Nobel Prize in Literature in 1994 for creating "an imagined world, where life and myth condense to form a disconcerting picture of the human predicament today."

Reviews

[Eny Rebel · Rating 4 out of 5]

Ое Кензабүро ч ёстой хайр найргүй, түс тас бичдэг хайртай зохиолчдын маань нэг. Анх Хувийн асуудал гээд номын уншаад нээх эвгүй мэдрэмж төрж билээ. Бидний ихэнхд нь бусдад хэлэх байтугай өөрөөсөө ч ичихээр адын нууцлаг бодлууд, аминч үзлүүд , чөтгөрлөг бодлууд нуугдан байх агаад тэр нь өөрт тохиолдсон хувийн асуудлуудаа шийдэхэд нь ухамсарт бусаар нөлөөлж байдаг талаар хайр тайргүй, огиудас хүрмээр бичсэн байдагчлан ТЭЖЭЭМЭЛ дээрээ ч тэр хүний дотор хүүхэд том хүн гэж ялгалгүй нуугдан оршин байх чөтгөрлөг зан чанарыг Хар хүнийг ямаатай бавалцуулаад хараад шоолоод сууж байгаа хүүхдээр харуулж дээ л гэж бодлоо. Хэн нэгэнд хууртсан юм шиг уур хүрэм мэдрэмж төрсөн ч нөгөө талаас нь бодохоор тухайн нөхцөл байдалд хүн амьд үлдэхийн тулд аминдаа тулсан үедээ ойр дотно байсан, өөрийг нь гэж байсан хүнийг ч үл хайхран өөрийн амиа боддог хүний цаад мөн чанарыг харуулсан богино хэрнээ даацтай бүтээл байлаа

[Даваадорж Ишдорж · Rating 5 out of 5]

Нэг тийм өрөөл байдаг. Жан Лакан "other” шиг. Их өрөөл бас бага өрөөл ч гэж буй. Анхдагч өрөөл бол эцгээр даган илэрдэг хууль- дэг ёс юм. Уг зохиолд гарах хүү өөрийн "хар хүн" дүртэй өрөөлтэй нүүр тулна. Дасна. Дадна. Гэхдээ өрөөл бол өрөөл л байдаг.

[Tuya · Rating 5 out of 5]

Номны хэсэгт таарах хэд хэдэн мөрүүд хэрхэн гол дүр бага насныхаа сэтгэхүйнээс салж, хар цэргийн тусламжтай шинэ зүйлсийг олж мэдэж буйг мэдэрч болно.

"Дүү ч тэр, би ч тэр хатуу хальстай амтат жимсний зөөлөн эдэд шигдсэн жижигхэн ногоон үр байж дээ. Тэрхүү хатуу хальс биднийг харгис ертөнцөөс тусгаарлаж байсан юм байна лээ... "

Зөвхөн хүсэл мөрөөдөл хэмээн тэмүүлж явсан хүүхдийг нийгэм өөрөө хэрхэн өөрчилдөг бол?

Хар цэрэг тэр өдөр тосгонд осолдож аврагдсанаас хойш хүүгийн хувьд учир утгатай байсан цус асгаруулах зодоон, чаргаар гулгах, сартай шөнө шувуу агнах зэрэг нь бүгд утгагүй мэт санагдаж тэжээж болох хамгийн утга учиртай зүйл нь хар цэрэг болдог.

Энэ бүхнээс хэрхэн хүүхэд насны бодлууд, ертөнцийг үзэх үзэл, эрхэмлэж нандигнах зүйлс бидэнд тохиолдож буй бас анзааран харж, мэдэрч байгаа зүйлээс өөрчлөгддөг талаар тод томруун харагдана.

"Хажууд нь суух биднийг хараад тэр шарлаж эхэлсэн том шүдээ ярайлган инээмсэглэхэд бид хар цэрэг инээдэг гэдгийг олж мэдлээ... "

[Ag · Rating 4 out of 5]

Бөглүү тосгоныхон... хаа газрын улс адилхан шиг... өдөр тутмын амьдралдаа урсаад л урсаад л... сонин сайхан байхгүй... тэр хирээрээ хөгжил баясал байхгүй... нэг тийм бөөн бараан улс, ажиллаал, амьдраал, урсаал... хүүхдүүд нь өөр бүхнийг сонирхож, шохоорхоод л, болох болохгүйг хэлээд заагаад өгөх нь бүү хэл тэднийг тоох ч хүнгүй мэт... эрхбиш хооллож, хувцаслаад явж байх үүрэг нь... мэдэхгүй ээ, жаахан тусад оруулаад өөрсдийн эргүүлэгтээ оруулж, залгамж халаагаа бэлдээд байгаамуу...

суурингийн төв... тэр нэг төлөөлөгч... бас л яг манайхан шиг... нэг л их сэтгэл байдаг, хүмүүсээ, хүмүүсийн амьдралыг сайн мэддэг, боломж гарвал тусалчих санаатай, гэхдээ мэдэхгүй ээ, өөрийгөө ч яаж авч яваа юм гэмээр... хэн нэгний даалгавраар, завсар зай, завтай үеийг хүлээж амьдраад байгаа юм шиг... нэг тийм бөглүү мэдрэмж төрчихсөн...

тэр хар цэрэг гэж нэг бүррр, ёстой л тэжээлгээл байжаах сонирхолтой жинхэнэ тэжээмэл байлаа даа... хүүг орох бүрийд л одоо яачих бол гэж бодож түгшдэг, гөлийчөөл яах ч үгүй... :P

хүүхэд л хамгийн үнэнч байхым даа...

эцсийн мөчид хүүгийн гомдол... тэр хар цэргийг өөрийнхөө найз мэт л бодсон...

сэтэрхий уруултыг яагаад ч юм охиноор төсөөлөөд байсан, нэг тийм атаман охин... гэтэл эрэгтэй байсан чинь төсөөлөл сарниад хэсэг сонин болцон :P

[Batchimeg Batbold · Rating 4 out of 5]

Not review, just my note: Япон улсаас утга зохиолын төрлөөр Нобелийн шагнал хүртсэн 2 дахь зохиолч Оэ Кензабүрогийн Тэжээмэл гэх туужийг уншлаа. Спойлордохгүй байх үүднээс зохиолын талаар бичихгүй ээ. Уг зохиолч Нобелийн шагнал хүртэхдээ “Дэлхийн 2р дайны үеэр Японы зэвсэгт хүчний бусад улсад үзүүлсэн хүн ёсонд баймгүй харгислалыг цайруулах гэж манай улсын дайны дараа үеийн зохиолчид ихээхэн чармайсан” гэж өгүүлж байжээ. Энэ үг нь надад маш их таалагдлаа. Дайны үеийн амьдралыг дүрслэн бичсэн хэд хэдэн улсын уран зохиолыг уншиж байсан. Энэ зохиол бас нэг нь байлаа. Аль ч улс нь ялгаагүй дайны уршгаар маш их зовлон туулсныг бид уран зохиолоор дамжуулж бага ч болов мэдэрч байгаа нь зохиолчид гэж ямар том ажил хийдэг болохыг надад дахин ойлгуулав. Бас миний бодлоор аливаа улс орны соёл, ард иргэдийнх нь амьдрал, итгэл үнэмшил, хамгийн гол нь хүн хоорондын харилцааг нь ойлгоход уран зохиол нь их тусалдаг юм шиг санагддаг. Улс орон бүрийн уран зохиолын дүрүүд тухайн улсын иргэдийг сайн тодорхойлоод байх шиг. Уншиж байсан Хятад, Япон, Орос, Турк гээд л улсуудын зохиолын дүрүүд үнэхээр өөр байгаа нь ёстой сонирхолтой санагдаж байна 😍

[Anu Batkhurel · Rating 5 out of 5]

Оэ Кэнзабүро зохиолч хүүрнэлээ гэнэтхэн огцом эргүүлж тэрхэн зуураа дүрүүдийн байр суурийг солихдоо үнэхээр сайн юм. Хүүрнэгчтэй яг адилаар цухалдаж нэг тийм хууртагдсан юм шиг санагдлаа. “Тэжээмэл” өгүүллэгээс гадна номын төгсөлд зохиолчийн Нобелийн шагнал хүртэхдээ тавьсан лекцийг орчуулан оруулсан нь Япон орныг өөр нүдээр харуулах шиг боллоо.

Зохиолын гол дүр бас бусад дүрүүд бүгд дурдсан нэргүй, дайны үед тосгонд амьдарч буй бяцхан хүүгийн өгүүлэмжээр бичигдсэн байна. Надад харин аавынх нь дүр хавь илүү сэтгэгдэл үлдээлээ. Хүүгээ хараад “Аавын нүд уур хилэндээ хорссон нохойных мэт улангассан харагдана”. Ямар ч эцэг хүүгээ бусдын багалзуурт байгааг хараад улангасан бачуурч сүхдэх бизээ.

[Urangoo · Rating 5 out of 5]

Хүн аминдаа тулсан хүнд үед яах вэ? Зарим нь ойр дотно байсан хүмүүсээ ч үл хайрлан, үл өрөвдөн өөрийн амийг боддог. Үүнийг ойлгоогүй хүүхдэд энэ сонголт ямар хүнд цохилт болох бол?

Оэг өөрийн амьдралаас сэдэвлэн бичсэн байх гэсэн таамаг байдаг. Тиймдээ ч ийм тодоос тод буутал бичсэн байх даа.

[Ankhbayar Baterdene · Rating 4 out of 5]

Дайны цагт хотоос алслагдсан жижигхэн тосгонд үйл явдал өрнөдөг. Онгоц харж байгаагүй хүмүүс, сүйрч буй онгоцноосоо шүхрээр буусан амьд үлдэгч, хар арьст хүн харж байгаагүй хүүхдүүд.

Маш олон зүйл эргэцүүлж бодоход хүргэсэн зохиол байсан.

[Erkhemsaikhan Altangerel · Rating 3 out of 5]

Нэгэн бөглүү тосгонд дайны үед эсрэг талын онгоц осолдож, олзлогдсон хар цэрэг /тэжээмэл/-н тухай, тосгоны эгэл аж амьдралын тухай бичсэн зохиол…