The Boon family and their indefatigable gallows humor are back in Benny Lindelauf's follow-up to Nine Open Arms. Poised to win a scholarship to the nearby teachers college, Fing has high hopes. It's 1938 and her poor family of nine--one father, four brothers, three sisters, and a grandmother--has finally managed to eke out a living in the tiny cigar factory abutting their dilapidated home. But smelling success, her dreamer of a father is determined to expand and Fing's dreams fall apart when she instead has to go to work for the Cigar Emperor, taking care of his new, German wife's eccentric niece. The novel's gripping language, enriched by Yiddish, German, and Dutch dialect, plunges the reader into the world of a large, colorful, motherless family as they navigate the changes World War II visits upon their little town on the border of the Netherlands and Germany. This stand-alone follow-up to Nine Open Arms, a 2015 Batchelder Honor book translated from Dutch, is a fantasy, a historical novel, and literary fiction all wrapped into one.
Deel 2 van Negen open armen, dat inmiddels ook een plekje in de grote vriendelijke 100 jeugdboekenlijst heeft verdiend (Beiden delen onder 1 titel: Het tegendeel van zorgen
Ik zat binnen een paar bladzijden weer helemaal 'in' deze familiegeschiedenis in Limburg en leefde meteen weer intens mee. Zo erg dat ik soms bijna niet verder kon lezen (er zitten best wel pijnlijke/schrijnende stukken in dit deel. Het is wat serieuzer en voelde ook... nog net wat meer in de realiteit. Een groot gedeelte speelt zich af tijdens WO2). Het einde MOEST ik juist verder lezen. Ik kon gewoon niet stoppen tot ik het uit had. Kortom ':D een boek wat me meesleepte en... ik houd van deze karakters en ook van de humor.
Het eindigt gedeeltelijk open (maar wel oké afgerond). Een derde deel zou bij mij van harte welkom zijn (:D hint hint), maar ik zou het ook begrijpen als de auteur het allemaal niet te veel wil afhechten.
Het vervolg op “Negen open armen” dat ik afgelopen week heb uitgelezen. Ik vond dit tweede deel nog beter dan het eerste, het was meer een echt boek dan een verhaal. In dit vervolg gaat het over hoe het gezin, en hoofdpersonage Fing, de oorlog ervaren en wat er gebeurt. Ik heb veel kinder- en jeugdboeken gelezen over de Tweede Wereldoorlog, maar vond in dit boek dat heel goed de nuance van die tijd naar voren kwam: niet iedereen is alleen goed of slecht. Het verhaal was veel spannender dan het eerste deel. Waar in het eerste boek meer het leven en doen en laten van het gezin als een soort verslag werd beschreven, was er hier echt sprake van een plot waar het boek naartoe bouwde. Het enige nadeel vind ik dat het hele boek heel rustig is geschreven en erg de tijd neemt, maar dat het einde juist ontzettend snel en kort is opgeschreven. Dat had wat mij betreft nog wel iets uitgebreider gemogen. Daarnaast zijn sommige vragen onbeantwoord gebleven, maar dat paste er juist ook bij. Kortom, een heel mooi boek.
Een mooi beschreven zoektocht naar wat volwassen worden inhoudt en welke consequenties keuzes kunnen hebben. Geloofwaardig en ook wel gedurfd neergezet waarbij Fing niet zo zwart of wit is als in een ”Oorlogswinter”. Maakt het confronterend voor jong en oud. De vraag van “En ik?” dringt zich op. Misschien niet zo urgent als in “Allemaal willen we de hemel” maar ook Lindelauf slaagt erin de lezer op z’n minst te laten reflecteren. De setting van een Limburgs dorp in de Tweede Wereldoorlog geeft zeker een extra dimensie aan het verhaal. Alleen het einde is wat afgeraffeld met bommen die uiteindelijk toch wel en niet vallen, waardoor een boom dan enig soelaas moet bieden en en passant ook nog het geheim van het huis met de negen armen moet worden uitgelegd.
Het duurde even voordat ik het goed begon te vinden (om precies te zijn dacht ik na de eerste twee delen van de vijf waaruit het verhaal bestaat, nog dat het na lezing gelijk weg kon). Maar toen raakte ik erdoor gegrepen en vloog ik door de bladzijden. Het verhaal speelt zich af vlak voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog in een Zuidlimburgse stad die gebaseerd is op Sittard. Dat was weer eens wat anders, want de meeste Nederlandse oorlogsromans die ik ken, spelen zich af in de Randstad. Lindelauf durft het aan om de lezer zelf dingen te laten invullen, vragen onbeantwoord te laten en losse eindjes te laten hangen. (Of misschien betekent dat, dat er nog een derde boek komt over de drie zussen?) Ook heel knap vind ik het dat de meeste mensen niet òf helemaal goed, òf helemaal fout zijn. Het is niet zwart-wit, er zitten een hoop grijstinten in het boek.
Al vrij snel drong de gedachte zich aan mij op dat auteur Lindelauf leentjebuur heeft gespeeld bij Alcott's 'Little Woman'. Dat heeft goed uitgewerkt, maar goed jatten doet voor mij toch iets met mijn waardering. Ken je Little Woman niet dan heb je geen last van irritatie daaromtrent en zul je dit een origineel en goed jeugdboek vinden.
De hemel van Heivisj vertelt het aangrijpende verhaal van een arm Limburgs gezin in oorlogstijd, waarin je als lezer geconfronteerd wordt met opgroeiende meiden, het werken in de mijnen, zwartjassen en nazis, vernielingen en deportaties, en ingewikkelde relaties
Although this is a sequel to Nine Open Arms, it reads easily as a stand alone text continuing the stories of the large Boon family who live in the house which was measured by the seven children and their father and grandmother to be nine open arms wide. Here outside a village and next to the graveyard in the Netherlands-German border province of Limburg, Ting, aged 14 is the naive narrator of her family stories in the second world war years from 1938-1943. The house comes with a resident ghost whom the children wish goodnight at bedtime but the more worldly ghost is the one that calls from across the German border as seen in the Dutch Blackshirts attempting to emulate their Nazi neighbours by intimidating Jews and possible traitors. When the father, a Micawber-like character who styles himself as a Cigar King, growing and rolling cigars for the wealthy Tobacco Emperor in the village is sent with his four sons as conscripted labour to Germany, the period when the war was only a view of passing military convoys and benign soldiers became something that could still be overlooked and be ‘the opposite of worrying’. The family and the novel is dominated by the formidable grandmother, Oma Mei who orders the lives of Fing and her two younger sisters with merciless and life saving insistence. As Ting’s responsibilities grow, when she is assigned as ‘a rented family’ to befriend Liesl, the niece of the Pruusin (German) partner of the Cigar Emperor, she is shocked to hear ‘Oma Mei’s arctic voice coming out of my mouth.’ Ting is angry and frustrated, having been forced to give up her chance at further education. Moreover she finds that her other employer has a photo of Hitler in her house and lets a room to the local leader of the Blackshirts, from which emerges the one boy interested in a ‘goody-goody’ like her, Filip, wearing the Blackshirt uniform. She kisses him anyway.
The writer Lindelauf, in this pleasingly fluent translation by Australian John Nieuwenhuizen, has no problems with complicating what could have been a typical coming of age in time of war story. Ting’s naivety and personal conflicts are subtly represented with varying emotional tones that glide from parody to irony and realism. The gaps in the events might puzzle some younger readers who may wonder with Ting why the first casualty of their war should be a Jew who climbed and fell from the church steeple in an apparent attempt to watch the German invasion. However, when Ting’s sister Jess is about to be pushed onto the train deporting all the rest of the village’s few Jews, no one is in any doubt. These serious events of war exist alongside the empathetic comedy of life in the village riven with religious divisions where people in Oma’s memorable words ‘would rather eat their shoes’ than risk their status with each other. The overriding theme is that there are nevertheless a few Good Samaritans who sometimes come from unexpected quarters but still cannot prevent evil. The publisher has designed the cover to appeal to a younger age group that I think would miss the nuances and ironies of the story and worse still, put off 12-18 year olds who would find it both entertaining and thought provoking. The earthy language of the characters and the representation of the prejudices of those times, for example, the boy with epilepsy is known as The Idiot, all require readers with a certain maturity. I hope that the paperback edition is an appropriate design for this significant book.
Wat een juweeltjes levert Lindelauf toch af... Ben weer diep onder de indruk! Na een paar dagen bezinken heb ik toch twee kleine kritische nootjes; er is een los eindje aan dit verhaal wat ik jammer vind; hoe loopt het af met Liesl? En de titel begrijp ik niet. In die zin; Lindelauf had veel mooiere/betere titels kunnen verzinnen. Heb mijn sterren teruggebracht van vijf naar vier, omdat ik dit allebei toch wel een beetje jammer vind. Maar qua taalgebruik; schrijfstijl en vorm zou het nog steeds vijf sterren mogen hebben. Strikt genomen is dit het vervolg op Negen open armen, maar ze kunnen los van elkaar gelezen worden.
Wat een mooi boek was dit toch weer en wat jammer dat ik het uit heb! Het voelde als een legpuzzel: als een bezetene wil je doorpuzzelen om te genieten van het eindresultaat, maar als de puzzel eenmaal klaar is wil je niets liever dan de stukjes weer uit elkaar halen om hem zo snel mogelijk opnieuw te maken.
Het boek is de opvolger van Negen open armen en is in principe zelfstandig te lezen, maar als het even kan zou ik tóch voor alle duidelijkheid eerst Negen open armen lezen. En dat is helemaal geen straf, want dat is óók een mooi boek!
Mooi en fijn boek. Heel prettig geschreven en echt de moeite waard. Ik vond het vooral erg voorstelbaar dat, als een land door een oorlog bezet raakt, het zo zou gebeuren. Na de eerste schrik en het verschijnen van de bezetter gaat het leven min of meer door, maar verandert toch langzaam naarmate er bepalingen en vervolgingen komen. Erg goed gedaan en absoluut een aanrader. Een 9 maar hier een tien.
The story was bittersweet and interesting but too long. It felt slow to me, and I had a hard time stating focused. I liked that the story was during WWII but not about the war. It was focused on the main character becoming an adult. I liked the parts with her grandma. The only family member that I didn't like was her dad.
Super leuk boek, fantasierijk en hartverwarmend. Prachtig beeldend verteld. Je ziet het zó voor je. Het zou een fantastische film op kunnen leveren. Goed en kwaad zijn niet zo scherp van elkaar te scheiden en schijn bedriegt. Een wijs boek. Een greep: Heivisj is de naam van het paard vd smit. Als je het op z'n bil slaat en 'heivisj' zegt, loopt het naar huis (heivisj).
Toen de Belgische potkachel snorde als een verliefde kat...
Ik herinner me... Hoe de dag als een schuwe hond naar binnen sloop...
Toen het uiteindelijk oorlog werd, was het alsof de tijd aan een slap touw had vastgezeten en nu met een gonzende ruk strakgetrokken werd.
Ineens trok Zesde schouder een plechtig begrafenisgezicht... 'Wil je mijn meisje zijn?' 'Goed,' zei ik. 'Eh...' zei zesde schouder. 'Ik moet gaan.' Hij knikte opgelucht.
Nog steeds kon je langs de oorlog kijken.
Je kon niet altijd bang zijn. Na de eerste dagen..., wende onze geest aan de angst zoals een lichaam aan koud water went.
'Er is weer bezoek voor je,' zei oma Mei. 'Hij heet Bèr,' zei ik. 'Ja,' zei ze, 'die.' Ze veegde een lok uit mijn gezicht. 'Komt hij nu elke dag?' vroeg ze. 'Misschien,' zei ik.
De namen: Muulke (zus met grote mond), de Pruusin, de Imbeciel (stotteraar), de Zesde Schouder (begrafenisondernemer), Zwartjas (NSB-er), de Koningin van Amerika (hond), Sjlammbams Sahara (stoffige veldweg), de Tulp (vanwege hoedje in de vorm ve omgekeerde tulp), Negen Open Armen (naam vh huis), de Sigarenkeizer, Vrouw vol Vrijwillige Werken, etc.
Het duurde een tijd voordat ik in dit boek kwam. Het begint redelijk traag, met de uitweidingen over de familietrekjes, de beschrijvingen van het dorp in Zuid-Limburg en de gedachtewereld van Fing waarin je meegetrokken wordt. Uiteindelijk komt alles samen wanneer Fing een belangrijke rol speelt in het redden van het Joodse meisje Liesl. De laatste twee delen van het verhalen waren zo spannend dat ik met een hoge hartslag in bed lag toen mijn ogen te moe waren om verder te lezen. Alle details worden mooi aan elkaar geknoopt, maar er blijft genoeg in te vullen voor de lezer. Een verhaal over opgroeien in een oorlog die eerst ver weg en dan opeens heel dichtbij komt. Over dat goed of fout niet altijd even helder is.
Gut und schnell zu lesen. Es wirkt fast wie eine Biografie und gibt einen für mich neuen Einblick der zweiten Weltkriegszeit in den Niederlanden. Das Cover finde ich sehr irreführend - es hat mich lange Zeit davon abgehalten, dieses Buch zu lesen. Zum Glück habe ich es dann doch irgendwann einfach mal angefangen. Es ist zum Teil angenehm locker mit einer sentimentalen Kindheitsgeschichten-Atmosphäre. Zum anderen Teil, vor allem in der zweiten Hälfte, ist es düster und wird stellenweise spannend. Die Charaktere sind sehr gelungen dargestellt, es fiel mir sehr leicht, sie als echte Personen zu empfinden.
Erg leuk geschreven boek over vreselijke gebeurtenissen in de 2e wereldoorlog en daarvoor. Dat klinkt raar maar ik las ook heel geamuseerd de eerste hoofdstukken maar de stijl bleef onderhoudend terwijl de inhoud steeds grimmiger werd. Veel aspecten van de situatie toen kwamen aan de orde, ook begrip hoewel geen sympathie voor de mensen die dachten dat er iets moois uit voort zou komen. Mooi perspectief van Fien, een meisje dat opgroeit en naast de problemen van het in armoede opgroeien ook nog de ww2 het hoofd moet bieden maar een heel hechte maar niet sentimentele band heeft met haar familie, vooral haar twee zussen.
Ik vond het niet slecht, maar ook niet schitterend. En ik kan me voorstellen dat de doelgroep waarvoor het bedoeld is (12-14 jaar) het moeilijker zal hebben om sommige gebeurtenissen te plaatsen. De jodenvervolging wordt namelijk heel vaag omschreven, zoals het misschien ook door een kind die het meemaakt zou ervaren worden, maar dat maakt het wel moeilijk te kaderen. Het taalgebruik, met af en toe een woord dialekt is ook even wennen.
Ik wist pas achteraf dat dit een tweede deel is, en hopelijk is er nog een derde deel want er zijn heel veel verhaallijnene die niet af zijn.
4,5 ⭐️ Wat een ontzettend goed boek! Ik vind het helemaal terecht dat het de Woutertje Pieterse prijs van 2011 gewonnen heeft. Het is een hele tijd geleden dat ik zoveel wilde doorlezen in een boek en het echt niet kon wegleggen. Dit is echt zo’n boek waarbij je tijdens het lezen helemaal niet doorhebt dat je aan het lezen bent en dan plots een heel aantal bladzijdes verder bent. Absoluut een aanrader, voor jonge mensen en oude mensen!
Ondanks dat ik hem voor school moest lezen was dit nog best een goed boek! Het gaat over de oorlog en het leven van iemand als niet jood, ze maakt wel zeker de oorlog mee maar van heel veel perspectieven ik kan alleen nogsteeds de naam niet verklaren. Het is helaas ook voor een aantal onderwerpen in het boek een open einde en dat vind ik nie heel chill want ik wil graag weten hoe het eindigt.
Mooi boek over een gezin inLimburg voor en tijdens WO II. Fing groeit in die tijd uit van kind naar jonge vrouw en krijgt met verschillende kanten van de oorlog te maken. Leest lekker weg, spannend en onderhoudend.
Prachtig verteld door Benny Lindelauf: gebeurtenissen uit eind jaren dertig en begin jaren veertig. Door de ogen van kinderen. Het speelt zich af oostelijk van Sittard op een steenworp afstand van de Duitse grens.
Ik hou niet echt van oorlogsboeken. Door dit boek ga ik het toch opnieuw proberen. Een familie in oorlogstijd door de ogen van een meisje/jonge vrouw. Prachtig!