Dan neem je toch gewoon een nieuwe: over mensen en dieren, leven en dood

by Antoinnette Scheulderman

'Ach, het is maar een dier,' hoorde Antoinnette Scheulderman regelmatig toen ze rouwde om haar overleden hond Bubbels. Maar iedereen die ooit een huisdier heeft gehad, weet hoe innig de band tussen mens en dier kan zijn. Tachtig procent van de baasjes beschouwt hun huisdier als volwaardig onderdeel van het gezin, toch lijkt verdriet om de dood van een dier nog altijd iets waarvoor je je zou moeten schamen. Scheulderman gaat op zoek naar mensen die weten hoe groot de liefde voor een dier kan zijn en zoekt antwoord op de vraag hoe om te gaan met het verdriet na het onvermijdelijke afscheid.Interviews met o.a. Eva Jinek, Paul de Leeuw, Linda de Mol, Jan Wouters, Janine Abbring, Britt Dekker, Barry Hay, Saskia Noort, Yvette van Boven, Bridget Maasland, Annejet van der Zijl en deskundigen die handvaten geven voor rouw om een dier.

Genres: Nonfiction, Animals

338 pages, Kindle Edition

Published October 22, 2018

Reviews

[Sarah · Rating 2 out of 5]

Laat ik voorop stellen dat ik dit een heel belangrijk onderwerp vind waar meer aandacht voor mag komen. Op de eerste pagina had ik al tranen in mijn ogen omdat ik aan een bepaald zwart poesje moest denken waar ik nog regelmatig met enige weemoed aan terug denk.

Maar de interviews in dit boek waren vaak volstrekt oninteressant en overbodig. Van sommige heb ik wel genoten maar het was ook veel hetzelfde. Bovendien ging het uitsluitend over honden. Nu heb ik geen hekel aan honden maar ik heb meer met katten. Dat is een persoonlijke voorkeur en daar treft Antoinette misschien geen blaam. Wat me meer irriteerde was het eindeloze genamedrop van bekende Nederlanders, daar moest ik op het eind gewoon een beetje om lachen.

Voor mij was het waardevoller geweest als dit een boek was geweest waarin haar persoonlijke ervaring opgehangen werd aan meer expertise en achtergrond. Dit was schaars. Als je graag over de honden van BN'ers leest is dit boek overigens helemaal je ding en zou ik het vooral lezen.

[Rebecca · Rating 5 out of 5]

Niet elk hoofdstuk is 5 sterren waard, maar overall een mooi, uniek boek over de liefde tussen mens en hond (en soms kat). Zal eerlijk zeggen dat ik bij elk verslag over het verlies van een huisdier tranen heb gelaten. Alleen al de gedachte aan het verlies van mijn hond is vergelijkbaar met de ervaringen van de schrijfster, dus snap volledig de wens om hier een boek over te schrijven.

[Hannie · Rating 3 out of 5]

Een magere drie sterren. Dit boek stond al een tijdje op mijn tbr en ik wilde dit boek graag lezen, maar helaas viel het tegen. Wellicht waren mijn verwachtingen iets te hoog gespannen, maar wat mij stoorde is dat veel van de interviews over mensen met honden gaan. Het laatste interview - met Sylvia Witteman over haar katten - was daarom een verademing. Gelukkig was dat niet het enige interview over katten. Wat hielp bij dit boek is om niet te veel interviews achter elkaar te lezen. Dan valt de eentonigheid minder op. Want ik wilde het boek toch wel uitlezen.

Dit boek deed mij regelmatig aan onze overleden kat Puk denken. Met zijn overlijden heb ik meer moeite gehad dan met het overlijden van onze kat Hummer, ruim een half jaar daarvoor. Dat komt deels doordat mijn en ik nu helemaal geen huisdieren meer hebben, na ruim 25 jaar altijd katten gehad te hebben. Wat ook meespeelt is dat de dierenartsen niet hebben kunnen ontdekken wat Puk zo ziek maakte. Daardoor konden we alleen bepaalde symptomen bestrijden, maar hem niet genezen. Dat voelt onbevredigend. Bij Hummer wisten we dat hij een tumor had, die niet te behandelen was, en heeft hij nog een tijdje bij ons kunnen zijn voordat we moesten besluiten om hem in te laten slapen. Bij Puk had ik nog een vervolgonderzoek bij de dierenarts staan, maar ging hij in het weekend zo snel achteruit dat we hem niet langer wilden laten lijden en hebben we hem in plaats daarvan laten inslapen. Mentaal was ik daar echter nog niet aan toe. Daarom kan ik begrijpen waarom de schrijfster zoveel moeite had met het overlijden van haar hond Bubbels. Ook snap ik dat je dan niet meteen een nieuw huisdier wilt.

[Marije · Rating 3 out of 5]

‘As life goes on, days rolling into nights, it will become clear that you never stop missing someone special who’s gone. You just learn to live around the gaping hole of their absence. It’s like badly breaking an ankle that never heals perfectly, and that still hurts when you dance. But you dance anyway with a slight limp, and this limp just adds to the depth of your performance and the authenticity of your character. The ones you love remain a part of you.’

Christopher Walken

[Carla · Rating 4 out of 5]

Mogelijk wordt mijn oordeel beïnvloed door het recente overlijden van mijn 17 jaar oude kat, maar het was een fijn boek om op dit moment te lezen. De honden staan wel vrij centraal maar de onvoorwaardelijke band herken ik ook bij katten.

[Gobbaert Lieve · Rating 3 out of 5]

Ook al ging het boek voornamelijk over honden, toch zijn veel zaken herkenbaar ook voor katteneigenaars.
Af en toe zelfs zo herkenbaar dat de tranen begonnen op te wellen maar tegelijkertijd ook heel troostend om gelijkaardige verhalen te lezen.

[Pipster · Rating 5 out of 5]

Een prachtig eerbetoon aan het allermooiste wat je als mens in het leven mag ontvangen: de onvoorwaardelijke liefde van een dier. In mijn geval is dat van allerliefste kattenman! Het boek is een aaneenschakeling van herkenning. Ja, ook mijn kattenman heeft tienduizend koosnaampjes (gelukkig hoeft hij het allemaal niet aan te horen, want hij is doof), heeft talloze speeltjes (maar een simpele pen doet z’n werk ook), krijgt het beste voer (voor zijn artrose), heb ik een ‘hotline’ met de dierenarts (zit hij even niet lekker in zijn vel, dan hang ik al aan de telefoon. Want ik bel liever één keer te vaak, dan één keer te weinig!), heeft een vaste oppas tijdens vakanties (ik laat hem alleen achter bij mensen die ik vertrouw) en wordt hij elke nacht naar ‘bed gebracht’ inclusief een uitgebreide knuffel en duizend zoenen. Geruststellend dat er zoveel andere ‘niets-is-te-gek’ en liefdevolle dierenbaasjes bestaan; ik ben gelukkig niet het enige gekke kattenvrouwtje dat er op deze aardbol rondloopt!
Maar bij vlagen liepen de tranen mij ook over de wangen. Want ook ik zie op tegen het moment (hopelijk duurt het nog vele jaren!) dat ik het allerbelangrijkste in mijn leven in liefde moet loslaten…

[Marvin Vingerhoed · Rating 3 out of 5]

Erg leuk om nu eens te lezen over rouwen na verlies van je huisdier. Zelfs geruststellend dat er mensen zijn die er nog meer last van hebben dan ik.
Achteraan het boek staan foto’s van de geïnterviewden met hun huisdieren.
Wat me op gegeven wel opviel; er worden bekende Nederlanders geïnterviewd en steeds wordt dan nonchalant even gemeld ‘met een huis op Ibiza/Curacao/Frankrijk’ of wat dan ook.
Of Linda de Mol die het heeft over de ‘enorm lange’ oprijlaan en de tuin waar ze soms haar honden uitlaat als ze geen zin in een rondje buiten. Het zijn niet bepaald de doorsnee nederlanders wil ik maar zeggen.
Ik vond het op het laatst wel erg veel rouw, maar toch met plezier gelezen.
Éen verhaal heb ik trouwens overgeslagen. Ik ben (over)gevoelig voor dierenleed, en bij het verhaal van Bridget werd daarvoor gewaarschuwd van tevoren. Mezelf kennende heb ik dat niet gelezen.

[Raya · Rating 5 out of 5]

Echt een mooi boek voor de hondenmensen onder ons.
Herkenbare verhalen van bekende Nederlanders over hun hond(en) , en het afscheid van hun trouwe viervoeters. Zelfs mensen die je eigenlijk niet zo leuk vond ga je vanzelf leuk vinden als ze dol op hun hond blijken te zijn. En een boek waaruit blijkt dat je echt niet gek of raar bent als je rouwt om je hond.

[Melissa · Rating 5 out of 5]

Dit boek voelde als een warme deken tijdens mijn eigen rouwproces om mijn lieve kat Balou. Als het verdriet mij compleet overspoelde, hielp dit boek mij inzien dat het volledig normaal was om mij zo te voelen en dat er met mij vele anderen zijn die zo intens van hun dier houden. Ik zou zeggen dat dit echt een must read is voor iedereen die worstelt met het verdriet om hun overleden huisdier. Het verdriet zal nog wel even blijven, maar gelukkig kan ik dit boek er dan weer bij pakken ❤️

[Cora Koehorst · Rating 4 out of 5]

Prachtig fijn boek!
Zo herkenbaar na het overlijden van mijn lieve hond.

[Inez · Rating 4 out of 5]

Mooi en ontroerend boek!
De interviews waren een beetje too much, de meeste heb ik dan ook overgeslagen.

[Dailey · Rating 5 out of 5]

heb dit al enige tijd geleden gelezen, maar wat een belangrijk boek is het! Ik raad iedereen met een huisdier dit boek te lezen om goed voorbereid te zijn op wat we helaas allemaal moeten doorstaan

[Myrte · Rating 3 out of 5]

Fijn om te lezen na het overlijden van mijn liefste Zoë. Meermaals goed gehuild, zoals verwacht.

Ik vond het wel jammer dat het boek zo hond-gericht was, en dat er soms (zelfs door katteneigenaren!) af werd gegeven op katten en andere niet-honden. Ik heb de afgelopen paar jaar juist geleerd dat er met veel verschillende soorten dieren een hele mooie band op te bouwen valt. Als een van de lieve zijdehoenders (kippen dus) van mijn beste vriend zou overlijden zou ik daar ook kapot van zijn. Meermaals wordt het aanbrengen van een soort hiërarchie in rouw gehekeld, maar dat gebeurt door de geïnterviewden soms precies door specifieke eigenschappen van honden te benoemen als redenen voor de intensiteit van de rouw. Ik vond dat als iemand die rouwt om haar kat al best lastig om te lezen, moet je nagaan als je het verlies van een konijn, kip, reptiel, vogel, hamster, ratje of visje aan het verwerken bent – die zijn écht amper vertegenwoordigd en blijven onbegrepen.

Ik had het nog mooier gevonden als er meer expert-interviews in waren opgenomen. Die vond ik het boeiendst om te lezen.

[Esther Dijkhuizen · Rating 3 out of 5]

Het heeft me tijd gekost om zoveel verdriet en herinneringen over overleden huisdieren te lezen. Door de interview stijl van dit boek vond ik het lastig om door te blijven lezen. Het is fijn om te horen dat meer mensen intens verdriet en rouw ervaren na het overlijden van een huisdier, daarin voel ik me nu meer begrepen.
Wat ik echter wel écht heel kil en onbegrijpelijk vond was het interview met Sylvia Witteman. Het boek draait namelijk voornamelijk om honden, en er staat een kille afstand tussen mensen met katten. Hierin kon ik me sowieso al niet vinden, wat ik een gemis vind in dit boek. Het interview met Sylvia vond ik zó raar; ze spreekt over gek zijn op haar katten maar vervolgens zegt ze constant dat ze zo zelfstandig zijn en geen omkijken hebben naar elkaar. Dit is compleet niet de band die ik had met mijn kat en die ik ook nu niet heb met m’n kitten. Ik vind de weergave hiervan heel verdrietig en doet me niet goed.

[Dymphie · Rating 3 out of 5]

Verhalen van bekende Nederlanders en hun honden (en 1 met katten), aardig om te lezen.
Ja dieren zijn belangrijk voor mensen, en ja je mist ze als ze er niet meer zijn: al mijn honden (5 stuks) en katten (ook 5 stuks) die overleden zijn herinner ik me nog goed en mis ze om hun speciale persoonlijkheid. En wij deden ook van alles voor ze: mee op vakantie, uit eten etc.
Maar deze mate van rouw is me toch een beetje vreemd, en het lijkt me trouwens logisch dat geen enkel dier een vervanging is voor en andere... dus mij stoort die vraag/opmerking "en neem je een andere" eigenlijk niet. Het is geen vervanging, maar het kan wel de leegte in huis opvullen, dat wel.

[Remke · Rating 4 out of 5]

Begrijpelijk nogal hondgericht, maar wel een belangrijk boek. De informatie over een dier te vroeg of te laat laten inslapen heeft mij verlost van het schuldgevoel rondom de euthanasie van Zoë.

[Arjo Ravenstijn · Rating 3 out of 5]

Mooi boek over de speciale band van mens en dier (hond). Boek gelezen kort na het verlies van mijn eigen hond en dat gegeven in relatie tot dit boek was van tijd tot tijd emotioneel, zeer herkenbaar en ook heilzaam, omdat verlies van een huisdier een onafwendbaar lot is. Het deed mij daarom bijzonder goed te lezen dat ik niet alleen stond in mijn verlieservaring.

Wat ik wel jammer vond was dat de interviews uitsluitend met bekende (en veelal rijke!) Nederlanders gehouden werden, met passages waarin ik de lijn met het centrale thema in het boek niet altijd goed kon plaatsen. Naast de band die de geïnterviewden met de het dier beleefden, voelde ik met die mensen helemaal geen verbinding.

De hevigheid van de rouw en wat mensen (medisch) allemaal doen om hun dier te kunnen behouden, ging in veel opzichten voor mij veel te ver. Ik heb veel verdriet van het verlies van mijn hond, denk er regelmatig aan en voelt nog pijnlijk - maar het leven heeft zoveel meer te bieden dan alleen het leven met de hond thuis. En dat perspectief / die relativering miste ik wel in het boek, hoe sterk ook de band-hoe jong of pijnlijk het gedwongen afscheid ook kan zijn: De dood hoort ook bij het leven en in dat verdriet zou je je beter niet kunnen verliezen ....

Al met al een bijzonder en louterend verhaal.

[Jothi · Rating 5 out of 5]

De wederzijdse liefde tussen mens en dier spat van dit boek af.

Ik was dit boek al eens beginnen lezen als ebook, maar was ermee opgehouden.
Niet omdat ik het niet goed vond, integendeel, ik vond het zo goed dat het een plaatsje in mijn boekenkast verdiende.
Toen ik van mijn zus een boekenbon cadeau kreeg, heb ik het boek meteen besteld.

Fantastisch boek met triestige, leuke en soms ook gênante getuigenissen van BN’ers over hun huisdieren.

Bij het stuk ‘Afscheid’ dat Antoinette schreef over het afscheid van Bubbels brak mijn hart, tranen in mijn ogen en snotteren 💔😭heb het boek even aan de kant moeten leggen, want zo met troebele ogen verder lezen gaat niet. Wat vreselijk.

We weten allemaal dat onze huisdieren ons eerder verlaten als ons (of toch de meeste of in het beste geval), maar dat maakt het afscheid zeker niet minder pijnlijk.

Tijdens het lezen ook vaak liefdevol een blik geworpen op onze kat Coco (wat leuk dat die van Eva Jinek ook Cocobelle heet) en gedacht: ‘Wat ga ik die spinnende haarbal toch missen mocht ze er plots niet meer zijn’.

Ook leuk dat er naast BN’ers ook andere interessante partijen aan het woord komen zoals een deskundige op het gebied van rouw om dieren, een eigenaar van een dierenkerkhof, de dierenarts, …

Geen moment spijt gehad van de aankoop van dit boek.

[Marsha De Blieck · Rating 5 out of 5]

Antoinette heeft een heel mooi boek geschreven over wanneer je dierbare hond (of ander huisdier) komt te overlijden. Zij deelt haar eigen verhaal maar interviewt ook bekende Nederlanders waaronder Linda de Mol, Paul de Leeuw, Johan Derksen, Bridget Maasland, Eva Jinek, Barry Hay, Britt Dekker, Saskia Noort, Yvette van Boven, Monique Westenberg.
Ook heeft Hugo van Duijn een dierenarts en Nienke Endenburg een deskundige op het gebied van rouwen om een dier een bijdrage geleverd aan dit boek.
Ik vind dit boek een echte aanrader voor iedereen die een hond heeft. Ondanks dat huisdieren steeds meer gezien worden als een belangrijk onderdeel van een gezin, vinden sommige mensen het rouwen om een huisdier maar raar. Vandaar ook de pakkende titel 'Dan neem je toch gewoon een nieuwe' alsof je huisdier een object is wat je zomaar even vervangt.
Een rouwproces om een overleden huisdier is voor iedereen verschillend en iets waar mede door dit boek gelukkig meer aandacht voor komt.

[Vedette · Rating 4 out of 5]

Mooi boek met veel herkenbare verhalen voor mij als dierenliefhebber. Met een lach en een traan gelezen. Goed dat ter sprake wordt gebracht wat het verdriet om het overlijden van je dier met je kan doen. Hopelijk brengt dit bewustwording teweeg bij mensen en zorgt het voor meer begrip.
Wat ik wel jammer vond was dat het boek best wel op honden was gericht. Er kwamen ook wel katten in voor, maar die werden voor mijn gevoel toch een beetje afgedaan alsof je daar minder een band mee kunt hebben dan met een hond. Dat honden op je wachten bij thuiskomst en katten niet. Een soort van stereotypering. Dat vind ik, als echte kattenliefhebber, veel te kort door de bocht. Ik heb katten die zich als honden gedragen en ik ken vele mensen bij wie dit ook zo is.
Ik had het een verrijking gevonden wanneer er ook meer aandacht was geweest voor andere diersoorten. Desalniettemin een heel mooi boek.

[Claudia · Rating 3 out of 5]

Hier en daar een traantje weggepinkt, mooi om te lezen hoeveel mensen om hun dieren geven.
Wat ik jammer vind is dat de titel de indruk wekt dat het over huisdieren in het algemeen gaat, maar het gros van de verhalen gaat over honden (en hier en daar een enkele kat). Ik snap dat de auteur zelf een hond had (heeft), maar ik miste meer verhalen over andere huisdieren. Men is vaak extra bot wanneer het om een ander soort dier gaat. Hoe vaak ik niet heb gehoord "Ja, sneu voor je, maar ja, het is niet alsof je hond is overleden ofzo..."

Staan af en toe wat taalfoutjes in, bv. 'handvaten' i.p.v. 'handvatten'.

[Angelique · Rating 3 out of 5]

leuk die kijkjes in het leven van bekende dierenliefhebbers.
jammer dat de schrijfster de hoofdrol heeft.
Een aardig boekje zover over rouw en de reactie van anderen.
dat kan bijzonder pijnlijk zijn.En mensen staan graag vooraan
met hun oplossing voor jouw verdriet
Als jij als diereneigenaar,zo dierengek bent,dat je je graag laat
bedonderen met buitengewoon duur voer,graag de bek van je hond ruikt.
van de oppas verwacht filmpjes toegestuurd te krijgen.een bed / auto groter
huis aanschaft zodat de hond het prettig heeft.
Dan moet de harde mening van een ander je weinig kunnen schelen.

op zich vermakelijk en ook ontroerend maar ook makkelijk weer vergeten boekje

[Sanne · Rating 4 out of 5]

Heel lief boek over de band van mens en dier. Het opheffen van het taboe over overlijden van een dier is een mooi standpunt dat het hele boek uitstraalt. Het persoonlijke verhaal van de schrijfster maakt het boek realistisch en toegankelijk. Ik zou dit boek iedereen aanraden die huisdieren heeft, of heeft gehad.
Echter vond ik de interviews niet altijd boeiend, de nadruk werd ook vaak gelegd op de bekendheid van bepaalde mensen en locaties. Dit maakte het boek minder herkenbaar, vele lezers hebben niks met bekend Nederland en de nadruk hierop was voor mij toch wel een minpunt.
Overall goed geschreven, het boek is niet te zwaar.

[Sanne · Rating 3 out of 5]

Bij het lezen van dit boek vond ik de her- en erkenning fijn over de rouwe rouw die je ook kunt voelen bij het verliezen van je meest dierbare huisdier.

De interviews met de meeste bekende Nederlanders vond ik daarentegen niet boeiend en soms elitair. Verhalen over giga huizen op Ibiza en honden die alleen het beste van het beste voer krijgen, gaan voor mij voorbij aan de intense band tussen mens en dier.

Juist in die verhalen waarin een dier het verschil kan maken in de meeste penibele situaties van een menselijk leven en waarin ze niet veel meer nodig hebben dan elkaar, zit de kracht van de liefde van een dier. En met die liefde, komt bij verlies, heel veel verdriet.

[Inge · Rating 3 out of 5]

Het betreft hier een heel interessant en actueel thema, dat echter gaandeweg het boek op een té eenzijdige manier wordt benaderd. Daarenboven maakt de auteur, die zelf een Hollandse is, overdadig gebruik van een zeer Hollands geïnspireerd taalgebruik, waardoor het boek zelf en de verhalen erin verderaf komen te staan. Toch heeft het boek zeker zijn waarde: rouwverwerking omwille van het verlies van een harige vriend maakt een belangrijk deel uit van het leven van ons, huisdierbezitters. Dit in de verf zetten, is de verdienste van dit boek.

[Charlotte · Rating 5 out of 5]

Dit boek heeft me geholpen na de onverwachte en tragische dood van onze hond Ted (toevallig de liefste en meest authentieke hond van de wereld). Ik heb tijdens het lezen menig traan gelaten, maar ook regelmatig met een lach op m’n gezicht gezeten.
Perfect cadeau om te geven aan iemand die een dierbaar dier heeft verloren.
Ik las hier ergens een recensie dat het enkel over honden gaat. Dat is niet zo. Ook katten komen ruim aan bod in het boek. Het beschrijft de liefde en de bijzondere plek die dieren in kunnen nemen ontzettend tekenend in de mooie interviews.

[Inge · Rating 4 out of 5]

Voor de échte hondenliefhebbers een aanrader. Ik vond het heerlijk om te lezen hoe gek mensen zijn met hun huisdieren en wat ze voor mensen betekenen. Met een lach las ik bijv het stuk over Johan Derks en zijn hond, die hij met liefde elke dag op schoot - zittend op de trap weer naar beneden helpt 😊
Het ging alleen meer over verlies en rouw dan ik had gedacht. Wat mooi is, maar vooral als je zelf dit pas hebt meegemaakt.

[Alyssa · Rating 5 out of 5]

Één van de mooiste en vooral herkenbaarste boeken die ik ooit heb gelezen. Ik werd er verdrietig van, maar wel op een goede manier. Fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die vreselijk verdrietig zijn over het verlies van een geliefd huisdier. Aanrader. Niet alleen voor mensen die een geliefd huisdier zijn verloren, maar ook voor de mensen die dit niet kunnen begrijpen.

[Jose Vredendaal · Rating 4 out of 5]

Wat een boek! Niet alleen ellende van het verlies van een huisdier, maar ook veel leuke verhalen van baasjes die een goede band hebben met hun dierenmaatje en samen leuke dingen meemaakten. Maar ja, als dierenvriend voel je wel mee en komen er afen toe wat tranen boven.