What do you think?
Rate this book
La Délicatesse du homard
François, directeur d’un centre équestre en Bretagne, découvre, lors d’une promenade à cheval sur la plage, une jeune femme inconsciente au pied d’un rocher. Plutôt que d’appeler les secours, il décide sans trop savoir pourquoi de la ramener chez lui pour la soigner. À son réveil, l’inconnue paraît en bonne santé, mais peu encline à parler. Elle déclare s’appeler Elsa mais refuse de répondre à tout autre question. Commence alors entre le célibataire endurci et cette âme à vif une étrange cohabitation, où chacun se dévoile peu à peu à l’autre sans pour autant totalement révéler les secrets qui le rongent. Et même si le duo en s’apprivoisant s’apaise, leur carapace peine à se fendre…
352 pages, Paperback
Published June 5, 2018
43 people are currently reading
642 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 168 reviews
December 26, 2018
Je n'ai pas vraiment été embalée par l'histoire, l'idée est assez originale mais ce roman n'est pas pour moi.
Les personnages étaient froids, distants, je n'arrivais pas à m'y attacher, aussi, le roman est un peu slow à démarrer, la narration était un peu lourde et je n'attendais plus que la fin, ouf!
Je ne dis pas que c'est une mauvaise lecture, pour ceux qui aiment ce genre, ça pourrait être un 4 étoiles, c'est juste que cette histoire ne m'a absolument pas marqué!
Les personnages étaient froids, distants, je n'arrivais pas à m'y attacher, aussi, le roman est un peu slow à démarrer, la narration était un peu lourde et je n'attendais plus que la fin, ouf!
Je ne dis pas que c'est une mauvaise lecture, pour ceux qui aiment ce genre, ça pourrait être un 4 étoiles, c'est juste que cette histoire ne m'a absolument pas marqué!
July 14, 2020
Quand on m’offre un livre j’ai envie de l’aimer, mais avec celui-ci rien n’a faire. Je me suis forcée à aller jusqu’au bout parce-que c’était un cadeau, parce-que je culpabilisais à l’idée de le mettre de côté alors qu’on l’avait choisi pour moi. Je suis donc arrivée à la fin hier et ce n’était définitivement pas pour moi. Je n’ai pas aimé l’écriture de l’auteure, comme si les protagonistes écrivaient dans leur journal intime à la va vite. Je n’ai pas accroché à l’histoire beaucoup trop grosse pour moi et je n’ai pas aimé la façon dont ont été abordé le trauma, le poids du secret de famille, le deuil etc... Tout est superficiel, rapide. Enfin bref, ce roman n’était absolument pas pour moi.
November 29, 2022
Un roman qui peut-être parfois très dur, plein d'émotions mais tout de même une jolie histoire.
J'ai adoré être transportée en Bretagne, dans ces lieux que j'aime tant. Les descriptions sont riches; on a l'impression de contempler les paysages, de se balader dans les villages,... un régal!
Les deux protagonistes sont parfois agaçants mais j'ai tout de même été touchée par leur histoire respective.
J'ai trouvé la fin un peu attendue mais la partie "révélation" apporte un gros plus au roman.
J'ai beaucoup apprécié ma lecture dans son ensemble et je continuerais à découvrir Laure Manel avec grand plaisir.
J'ai adoré être transportée en Bretagne, dans ces lieux que j'aime tant. Les descriptions sont riches; on a l'impression de contempler les paysages, de se balader dans les villages,... un régal!
Les deux protagonistes sont parfois agaçants mais j'ai tout de même été touchée par leur histoire respective.
J'ai trouvé la fin un peu attendue mais la partie "révélation" apporte un gros plus au roman.
J'ai beaucoup apprécié ma lecture dans son ensemble et je continuerais à découvrir Laure Manel avec grand plaisir.
July 16, 2018
Une très belle histoire que j ai découverte . Ça se lit doucement , ça prend vie peu à peu et les personnages nous touchent profondément . Elsa pourrait elle renaître de ses cendres ? Quel sera le rôle de François ?
Chronique complète http://thelovelyteacheraddictions.blo...
Chronique complète http://thelovelyteacheraddictions.blo...
August 12, 2018
J'ai eu un peu de mal à entrer dedans car le style de l'auteure est assez particulier, mais une fois partie, j'ai beaucoup apprécié ce roman. Après, comme je lis beaucoup de romances, il n'y a là rien de très original. Mais j'ai quand même passé un bon moment de lecture :) !
September 21, 2021
Lecture vraiment décevante..
January 1, 2020
Pour avoir enfin réussi à terminer cette purge, j'estime que je mérite une médaille !
J'avais lu La mélancolie du kangourou (oui, y'a pas quelqu'un pour dire à Laure Manel ou son éditeur qu'il faut arrêter avec les titres animaliers ridicules ?) il y a quelque temps et je n'avais guère aimé. J'aurais dû en rester là.
Je me suis laissée convaincre par les bonnes critiques concernant La délicatesse du homard et croyez-moi, je le regrette.
Il n'y a RIEN à sauver dans ce roman... les deux personnages principaux sont creux et sans le moindre intérêt car ils sont extrêmement mal écrits. Le livre explore une tonne de sujets hyper douloureux (fausse couche tardive, enfant volé, j'en passe et des pires) et pour autant on ne ressent jamais rien car aucun de ces sujets n'est bien exploité, on ne fait que les survoler et surtout Laure Manel passe son temps à nous DIRE ce que ses personnages vivent et ressentent alors qu'on voudrait qu'elle nous le MONTRE comme tout bon écrivain.
Les rapports homme/femme sont intensément datés (le livre a été écrit en 2014 mais on a l'impression d'être en 1982) avec un François qui a tout d'un nice guy qui est là pour sauver la demoiselle en détresse mais qui sous ses dehors si parfaits cache une personnalité dominatrice et somme toute, assez macho. Il nous explique plusieurs fois qu'il veut bien aider Elsa/Axelle m'enfin il ne va pas s'encombrer de ses sentiments excessifs et de son auto-dénigrement non plus.
La façon dont il prend sa vie (à elle) en main une fois qu'il a appris son secret, sans lui en parler ni lui demander son avis, m'a également plus qu'irritée.
Le tout se termine dans un océan de nunucherie tire-larmes sous forme épistolaire, c'est vous dire si on touche le fond.
C'était donc mon dernier Laure Manel et je le déconseille vivement.
J'avais lu La mélancolie du kangourou (oui, y'a pas quelqu'un pour dire à Laure Manel ou son éditeur qu'il faut arrêter avec les titres animaliers ridicules ?) il y a quelque temps et je n'avais guère aimé. J'aurais dû en rester là.
Je me suis laissée convaincre par les bonnes critiques concernant La délicatesse du homard et croyez-moi, je le regrette.
Il n'y a RIEN à sauver dans ce roman... les deux personnages principaux sont creux et sans le moindre intérêt car ils sont extrêmement mal écrits. Le livre explore une tonne de sujets hyper douloureux (fausse couche tardive, enfant volé, j'en passe et des pires) et pour autant on ne ressent jamais rien car aucun de ces sujets n'est bien exploité, on ne fait que les survoler et surtout Laure Manel passe son temps à nous DIRE ce que ses personnages vivent et ressentent alors qu'on voudrait qu'elle nous le MONTRE comme tout bon écrivain.
Les rapports homme/femme sont intensément datés (le livre a été écrit en 2014 mais on a l'impression d'être en 1982) avec un François qui a tout d'un nice guy qui est là pour sauver la demoiselle en détresse mais qui sous ses dehors si parfaits cache une personnalité dominatrice et somme toute, assez macho. Il nous explique plusieurs fois qu'il veut bien aider Elsa/Axelle m'enfin il ne va pas s'encombrer de ses sentiments excessifs et de son auto-dénigrement non plus.
La façon dont il prend sa vie (à elle) en main une fois qu'il a appris son secret, sans lui en parler ni lui demander son avis, m'a également plus qu'irritée.
Le tout se termine dans un océan de nunucherie tire-larmes sous forme épistolaire, c'est vous dire si on touche le fond.
C'était donc mon dernier Laure Manel et je le déconseille vivement.
June 6, 2017
Un roman tendre qui cache une histoire émouvante, dans laquelle deux protagonistes n’ont rien du héros traditionnel. Mettre derrière soi son passé, s’apprivoiser, se faire confiance, se donner une seconde chance, c’est ce qu’ils ont l’intention de faire et grâce à la plume douce et agréable de Laure Manel, c’est une réussite.
https://anouklibrary.wordpress.com/20...
https://anouklibrary.wordpress.com/20...
July 2, 2025
François vindt op een dag een vrouw terug die bijna bewusteloos in de buurt van zijn manege ligt. Nadat een dokter haar onderzocht heeft neemt hij haar mee naar zijn huis zodat ze kan uitrusten.
François is niet de meest sociale man en hij is dus niet goed in sociale interactie. Maar goed, zij evenmin. Ze blijft de hele tijd op de kamer, mompelt enkel wat en durft hem niet onder ogen komen. Later beginnen ze onhandig een soort gesprek en geleidelijk aan beginnen ze elkaar te tolereren, en groeit het uit tot een mooie vriendschap ondanks dat ze beide bepaalde elementen uit hun verleden willen verzwijgen, zoals haar echte naam. François kent haar alleen als Elsa. Maar er zijn ook andere gevoelens in het spel. Toch proberen ze deze gevoelens te verstoppen uit schrik om deze mooie prille vriendschap te verliezen.
Het verhaal zelf speelt zich af op de manege van François en de paarden zorgen voor een mooie setting waarin Elsa, die eerst nog bang is van paarden, er geleidelijk aan mee leert omgaan en zelfs gaat paardrijden na een tijdje. De paarden hebben zowaar een helende invloed op Elsa.
Maar niet alleen de paarden hebben een goede invloed ook Elsa en Francçois hebben een goede invloed op elkaar. De ietwat norse François wordt zachter en zorgend, de bange Elsa voelt zich stilaan veilig genoeg om zich wat meer open te stellen.
De zachtheid van een kreeft is echt een mooie, trage roman die tegelijk meeslepend is. De roman zit vol emoties. Er is onverwerkt verdriet maar er is ook plaats voor mooie nieuwe momenten. Ik vond de schrijfstijl ook heel erg passen bij het verhaal. Een heel fijne zachte schrijfstijl, die vraagt om het boek niet te snel te lezen.
Het boek wordt zowel verteld vanuit het standpunt van Elsa als dat van François waardoor je beide gedachten kan lezen. Zeker in het begin van het boek is dit een voordeel want ze zeiden alletwee niet zoveel dus je kon toch hun gedachten volgen.
Een heel mooie roman, een aanrader! Zo’n boek waarbij je na het dichtklappen niet meteen aan een nieuw verhaal kan beginnen.
François is niet de meest sociale man en hij is dus niet goed in sociale interactie. Maar goed, zij evenmin. Ze blijft de hele tijd op de kamer, mompelt enkel wat en durft hem niet onder ogen komen. Later beginnen ze onhandig een soort gesprek en geleidelijk aan beginnen ze elkaar te tolereren, en groeit het uit tot een mooie vriendschap ondanks dat ze beide bepaalde elementen uit hun verleden willen verzwijgen, zoals haar echte naam. François kent haar alleen als Elsa. Maar er zijn ook andere gevoelens in het spel. Toch proberen ze deze gevoelens te verstoppen uit schrik om deze mooie prille vriendschap te verliezen.
Het verhaal zelf speelt zich af op de manege van François en de paarden zorgen voor een mooie setting waarin Elsa, die eerst nog bang is van paarden, er geleidelijk aan mee leert omgaan en zelfs gaat paardrijden na een tijdje. De paarden hebben zowaar een helende invloed op Elsa.
Maar niet alleen de paarden hebben een goede invloed ook Elsa en Francçois hebben een goede invloed op elkaar. De ietwat norse François wordt zachter en zorgend, de bange Elsa voelt zich stilaan veilig genoeg om zich wat meer open te stellen.
De zachtheid van een kreeft is echt een mooie, trage roman die tegelijk meeslepend is. De roman zit vol emoties. Er is onverwerkt verdriet maar er is ook plaats voor mooie nieuwe momenten. Ik vond de schrijfstijl ook heel erg passen bij het verhaal. Een heel fijne zachte schrijfstijl, die vraagt om het boek niet te snel te lezen.
Het boek wordt zowel verteld vanuit het standpunt van Elsa als dat van François waardoor je beide gedachten kan lezen. Zeker in het begin van het boek is dit een voordeel want ze zeiden alletwee niet zoveel dus je kon toch hun gedachten volgen.
Een heel mooie roman, een aanrader! Zo’n boek waarbij je na het dichtklappen niet meteen aan een nieuw verhaal kan beginnen.
December 27, 2016
Quelle jolie et touchante romance que La délicatesse du Homard. Si ce titre vous paraît un peu mystérieux, il s’expliquera très bien par la lecture du roman et je vous laisse découvrir toute sa subtilité.
Cette très jolie et sensible histoire est racontée à deux voix par le héros et l’héroïne. Elsa, dont le vrai prénom est en réalité Axelle va venir littéralement s’échouer en Bretagne, sur un plage, à proximité de la maison et du centre équestre de François. Il va découvrir cette femme dont on ne sait pas exactement qui elle est ni ce qu’elle est venue faire sur ce bout de plage. Il se doute bien qu’elle n’est pas au mieux de sa forme mais il va la recueillir instinctivement ( François, nous le verrons est un homme d’instincts! ). Il fait entrer ainsi chez lui une femme au bout du rouleau dont il ne sait rien. Lui-même a une histoire lourde et s’est reconstruit autour de son travail, un centre équestre, ses amis, sa famille, quelques femmes qui traversent sa vie, mais c’est un solitaire. De façon prévisible mais néanmoins très convaincante et touchante, François et Elsa vont s’apprivoiser et se soigner l’un l’autre. Tous deux vont nous raconter ce qui leur est arrivé à tour de rôle, dans des chapitres assez courts qui alternent leur point de vue.
On plonge très vite dans cette histoire volontairement écrite dans un style ultra-simple, presque parlé. Les deux personnages interpellent tout de suite par leur vulnérabilité, par la douleur qu’on sent poindre sous les mots. L’auteure distille les informations avec lenteur et prudence. Et il y a beaucoup à apprendre car l’histoire de ces deux personnes est particulièrement horrible, surtout celle d’Elsa. Depuis le début de sa vie, elle a connu les situations les pires que l’on puisse imaginer et il est clairement facile à comprendre pourquoi elle a voulu, un beau jour, renaître ailleurs.
http://romance-bluemoon.com/2016/12/l...
June 7, 2025
c’est une super lecture chill, je pense que ce livre est arrivé au bon moment dans ma vie
February 23, 2025
Lecture touchante, mais un style trop romance pour moi.
June 26, 2025
De zachtheid van een kreeft ⭐️⭐️⭐️⭐️
Op de cover hangt een sticker (gelukkig niet zo'n gedrukte sticker 🙈) waarop staat dat deze roman ideaal is voor de fans van Mélissa Da Costa (bekend van 'Al het blauw van de hemel'). Aangezien 'Al het blauw van de hemel' mijn favoriete boek van 2024 was, was ik echt enorm benieuwd naar deze roman! 🤗
'De zachtheid van een kreeft' speelt zich af in Bretagne, waar François, eigenaar van een manège en een norse vrijgezel, tijdens een van zijn vele strandritten een bewusteloze vrouw vindt. Hij neemt haar mee naar huis voor verzorging en die goede daad is de start van een bijzondere connectie tussen de twee.
Dit was een prachtig verhaal over twee gebroken mensen, die door een portie (on)geluk bij elkaar komen en langzaam maar zeker hun binnenkant prijsgeven. Naast de prachtige setting, die bijna dromerig beschreven wordt, werd ik ook helemaal omvergeblazen door het gemak waarmee deze schrijfster onmiddellijk mijn aandacht greep en de instant connectie die ik voelde met het verhaal van François en Elsa. Rauw, emotioneel, maar ook wondermooi en vol waardevolle levenslessen (die overigens niet melig ofzo gebracht werden). De korte hoofdstukken, waarbij je afwisselend François en Elsa volgt, zorgen ervoor dat je vliegensvlug doorheen dit verhaal gaat, en je het gevoel krijgt dat je op het moment zelf telkens in beide personages hun hoofd kunt meevolgen, heel bijzonder!
Is dit boek dan echt zo'n aanrader voor fans van 'Al het blauw van de hemel'? JA. Helemaal. Iets minder spannend misschien (daarom ook net geen 5 sterren voor mij), maar met dezelfde emotionele beladenheid, én onthutsende onthullingen. Ik heb tranen met tuiten gehuild op het einde.
Dankjewel voor dit recensie-exemplaar Standaard Uitgeverij 🩷
Op de cover hangt een sticker (gelukkig niet zo'n gedrukte sticker 🙈) waarop staat dat deze roman ideaal is voor de fans van Mélissa Da Costa (bekend van 'Al het blauw van de hemel'). Aangezien 'Al het blauw van de hemel' mijn favoriete boek van 2024 was, was ik echt enorm benieuwd naar deze roman! 🤗
'De zachtheid van een kreeft' speelt zich af in Bretagne, waar François, eigenaar van een manège en een norse vrijgezel, tijdens een van zijn vele strandritten een bewusteloze vrouw vindt. Hij neemt haar mee naar huis voor verzorging en die goede daad is de start van een bijzondere connectie tussen de twee.
Dit was een prachtig verhaal over twee gebroken mensen, die door een portie (on)geluk bij elkaar komen en langzaam maar zeker hun binnenkant prijsgeven. Naast de prachtige setting, die bijna dromerig beschreven wordt, werd ik ook helemaal omvergeblazen door het gemak waarmee deze schrijfster onmiddellijk mijn aandacht greep en de instant connectie die ik voelde met het verhaal van François en Elsa. Rauw, emotioneel, maar ook wondermooi en vol waardevolle levenslessen (die overigens niet melig ofzo gebracht werden). De korte hoofdstukken, waarbij je afwisselend François en Elsa volgt, zorgen ervoor dat je vliegensvlug doorheen dit verhaal gaat, en je het gevoel krijgt dat je op het moment zelf telkens in beide personages hun hoofd kunt meevolgen, heel bijzonder!
Is dit boek dan echt zo'n aanrader voor fans van 'Al het blauw van de hemel'? JA. Helemaal. Iets minder spannend misschien (daarom ook net geen 5 sterren voor mij), maar met dezelfde emotionele beladenheid, én onthutsende onthullingen. Ik heb tranen met tuiten gehuild op het einde.
Dankjewel voor dit recensie-exemplaar Standaard Uitgeverij 🩷
November 17, 2018
14/20
Un roman touchant sur la rencontre entre deux âmes blessées par la vie, qui en se rencontrant vont réapprendre à s’ouvrir et à aimer. Le rythme et l’évolution de l’histoire au milieu du roman m’ont parfois un peu gênés, mais ce fut une jolie lecture que j’ai appréciée.
Ma chronique : https://myprettybooks.wordpress.com/2...
Un roman touchant sur la rencontre entre deux âmes blessées par la vie, qui en se rencontrant vont réapprendre à s’ouvrir et à aimer. Le rythme et l’évolution de l’histoire au milieu du roman m’ont parfois un peu gênés, mais ce fut une jolie lecture que j’ai appréciée.
Ma chronique : https://myprettybooks.wordpress.com/2...
September 16, 2025
François, directeur van een manege in Bretagne, ziet tijdens zijn rit over het strand een jonge vrouw bewusteloos aan de voet van een rots liggen. In plaats van hulp in te schakelen, besluit hij haar mee naar huis te nemen en haar daar te verzorgen. Wanneer François wakker wordt, blijkt de vrouw in goede gezondheid te verkeren. Alleen, ze wil nergens over praten. Het enige wat ze vertelt is dat ze Elsa heet. François is een eeuwige vrijgezel en Elsa is een gekwetste ziel, toch vinden ze een weg om samen te leven. Langzaamaan weten ze zich aan elkaar bloot te stellen zonder dat Elsa al haar geheimen onthult. Want waar is Elsa voor op de vlucht?
Mijn ervaring:
Wat een intens, meeslepend en indrukwekkend verhaal. Na een langzame en rustige start weet Laure Manel een puur, openhartig en aangrijpend levensverhaal neer te zetten. Laure Manel heeft een beschrijvende maar erg fijne schrijfstijl en weet door het tempo in de verhaallijn rust in haar verhaal te brengen. Het is dan ook echt een verhaal waar je de tijd voor moet nemen.
We volgen het verhaal van François en Elsa. Beide personages worden langzaamaan op realistische, unieke en mooie wijze neergezet. Daarbij zijn het beide alles behalve doorsnee personages en maakt dat het verhaal juist erg origineel en uniek. Direct is te merken dat Elsa een hoop verbergt en kampt met traumatische gebeurtenissen. Lange tijd is onduidelijk wat er gebeurd is. Wat je als lezer erg nieuwsgierig houdt.
Het verhaal begint op sterke wijze, namelijk het moment dat François Elsa bewusteloos op het strand treft. Je nieuwsgierigheid is hiermee direct gewekt. Toch neemt Laure Manel uitgebreid de tijd om hun leven, de manege en de dagelijkse beslommeringen uitgebreid te beschrijven. Het is mooi hoe de twee elkaar volledig in hun waarde kunnen laten en toch steun en troost aan elkaar onbewust weten te bieden, waardoor er een bijzondere en intense band tussen de twee ontstaat. Het verhaal neemt een aantal keer verrassende wendingen en ook de onthullingen die aan het licht komen, heeft Laure Manel indrukwekkend en sterk uitgewerkt. Hierdoor is het echt een intens, puur en mooi verhaal geworden. Waarbij Laure op ontroerende wijze dit prachtige verhaal weet af te sluiten.
De zachtheid van een kreeft is een originele, intense en mooie roman. Laure Manel heeft een beschrijvende en fijne schrijfstijl en neemt rustig de tijd om een bijzonder, puur en indrukwekkend verhaal neer te zetten over twee excentrieke en maar erg mooi uitgewerkte personages die gebukt gaan onder trauma en rouw. Door elkaar in hun waarde te laten, weten ze elkaars vertrouwen te winnen en ontstaat er een prachtige band, waarbij langzaamaan de geheimen aan het licht komen. Een erg bijzonder en mooi verhaal.
Mijn ervaring:
Wat een intens, meeslepend en indrukwekkend verhaal. Na een langzame en rustige start weet Laure Manel een puur, openhartig en aangrijpend levensverhaal neer te zetten. Laure Manel heeft een beschrijvende maar erg fijne schrijfstijl en weet door het tempo in de verhaallijn rust in haar verhaal te brengen. Het is dan ook echt een verhaal waar je de tijd voor moet nemen.
We volgen het verhaal van François en Elsa. Beide personages worden langzaamaan op realistische, unieke en mooie wijze neergezet. Daarbij zijn het beide alles behalve doorsnee personages en maakt dat het verhaal juist erg origineel en uniek. Direct is te merken dat Elsa een hoop verbergt en kampt met traumatische gebeurtenissen. Lange tijd is onduidelijk wat er gebeurd is. Wat je als lezer erg nieuwsgierig houdt.
Het verhaal begint op sterke wijze, namelijk het moment dat François Elsa bewusteloos op het strand treft. Je nieuwsgierigheid is hiermee direct gewekt. Toch neemt Laure Manel uitgebreid de tijd om hun leven, de manege en de dagelijkse beslommeringen uitgebreid te beschrijven. Het is mooi hoe de twee elkaar volledig in hun waarde kunnen laten en toch steun en troost aan elkaar onbewust weten te bieden, waardoor er een bijzondere en intense band tussen de twee ontstaat. Het verhaal neemt een aantal keer verrassende wendingen en ook de onthullingen die aan het licht komen, heeft Laure Manel indrukwekkend en sterk uitgewerkt. Hierdoor is het echt een intens, puur en mooi verhaal geworden. Waarbij Laure op ontroerende wijze dit prachtige verhaal weet af te sluiten.
De zachtheid van een kreeft is een originele, intense en mooie roman. Laure Manel heeft een beschrijvende en fijne schrijfstijl en neemt rustig de tijd om een bijzonder, puur en indrukwekkend verhaal neer te zetten over twee excentrieke en maar erg mooi uitgewerkte personages die gebukt gaan onder trauma en rouw. Door elkaar in hun waarde te laten, weten ze elkaars vertrouwen te winnen en ontstaat er een prachtige band, waarbij langzaamaan de geheimen aan het licht komen. Een erg bijzonder en mooi verhaal.
December 22, 2025
ce livre ça a été les montagnes russes du "ah pas mal" au "mais qu'est ce que c'est que ça ???"
Déjà, je me demande si la personne qui me l'a donnée avait des arrières pensées quand elle l'a fait....
Bref, le concept de base est super sympa, même si je trouve l'écriture un peu vieillotte. Aussi, les protagonistes sont au milieu de la trentaine, difficile de s'identifier.
Mais bref, le récit d'une femme traumatisée par la vie qui décide de disparaitre dans l'espoir de se reconstruire, de suivre une espèce de quête spirituelle, c'est pas mal.
J'ai beaucoup aimé que le lecteur soit dans la même position que les personnes qui côtoient elsa: on ne sait rien d'elle, et on a seulement quelques bribes de temps en temps, surtout lors de ses points de vue.
J'ai trouvé la détresse et les affres de la souffrance psychologique très bien exprimés, même si c'est super rageant de voir quelqu'un s'auto détruire.
La relation d'Elsa avec François était plutôt intéressante, surtout au début, j'aimais bien leur colocation, et j'aimais bien que François la prenne sous son aile pour l'aider, sans arrière pensée, et sans l'assister non plus.
Même si les pdv de François étaient une plaie c'est un peu un vieux con au bon coeur. mais un vieux con quand même.
Puis au milieu du livre se pointe une romance que je trouve très nulle parce que les mouv de François sont border tout le long, on dirait limite une prise d'otage. Surtout quand la principale intéressée est en souffrance psychologique.
Et puis la cerise qui fait déborder le vase, c'était la grossesse. J'ai SOUFFLÉ quand ça a été abordé MAIS, je dois reconnaître que ça a été fait intelligemment, que ça a son utilité et du sens, et que ça permet à la boucle de se boucler. Les deux derniers chapitres étaient assez beaux mine de rien? Et on s'éternise pas des plombes sur la grossesse, l'accouchement, le bébé, mais plus sur tout l'enjeux de reconstruction pour Elsa et François.
D'ailleurs, faire un bébé avec une inconnue que tu connais depuis 6 mois alors que vous êtes en situation ship et "on met pas de mot sur notre relation" a presque 40 piges ne me semble pas être une bonne idée pour le commun des mortels.
Bref, en résumé, même si il y a plusieurs aspects de ce livre qui me font tiquer, il m'a touché de plusieurs façons, et je suppose que c'est le but de la littérature, donc c'est une mission réussie pour l'auteure ig.
Déjà, je me demande si la personne qui me l'a donnée avait des arrières pensées quand elle l'a fait....
Bref, le concept de base est super sympa, même si je trouve l'écriture un peu vieillotte. Aussi, les protagonistes sont au milieu de la trentaine, difficile de s'identifier.
Mais bref, le récit d'une femme traumatisée par la vie qui décide de disparaitre dans l'espoir de se reconstruire, de suivre une espèce de quête spirituelle, c'est pas mal.
J'ai beaucoup aimé que le lecteur soit dans la même position que les personnes qui côtoient elsa: on ne sait rien d'elle, et on a seulement quelques bribes de temps en temps, surtout lors de ses points de vue.
J'ai trouvé la détresse et les affres de la souffrance psychologique très bien exprimés, même si c'est super rageant de voir quelqu'un s'auto détruire.
La relation d'Elsa avec François était plutôt intéressante, surtout au début, j'aimais bien leur colocation, et j'aimais bien que François la prenne sous son aile pour l'aider, sans arrière pensée, et sans l'assister non plus.
Même si les pdv de François étaient une plaie c'est un peu un vieux con au bon coeur. mais un vieux con quand même.
Puis au milieu du livre se pointe une romance que je trouve très nulle parce que les mouv de François sont border tout le long, on dirait limite une prise d'otage. Surtout quand la principale intéressée est en souffrance psychologique.
Et puis la cerise qui fait déborder le vase, c'était la grossesse. J'ai SOUFFLÉ quand ça a été abordé MAIS, je dois reconnaître que ça a été fait intelligemment, que ça a son utilité et du sens, et que ça permet à la boucle de se boucler. Les deux derniers chapitres étaient assez beaux mine de rien? Et on s'éternise pas des plombes sur la grossesse, l'accouchement, le bébé, mais plus sur tout l'enjeux de reconstruction pour Elsa et François.
D'ailleurs, faire un bébé avec une inconnue que tu connais depuis 6 mois alors que vous êtes en situation ship et "on met pas de mot sur notre relation" a presque 40 piges ne me semble pas être une bonne idée pour le commun des mortels.
Bref, en résumé, même si il y a plusieurs aspects de ce livre qui me font tiquer, il m'a touché de plusieurs façons, et je suppose que c'est le but de la littérature, donc c'est une mission réussie pour l'auteure ig.
June 25, 2025
Wanneer François, de eigenaar van een manege, een bewusteloze vrouw aantreft bij een rots, besluit hij haar mee naar huis te nemen en te verzorgen. De volgende dag blijkt de vreemdelinge in goede gezondheid te verkeren. Alleen: ze wil niet praten. Ze zegt dat ze Elsa heet, maar weigert verdere vragen te beantwoorden.
François, een verstokte vrijgezel, en Elsa, een rauwe, gekwetste ziel, zoeken naar een manier om samen te leven, waarbij ieder zich geleidelijk aan de ander blootgeeft zonder de geheimen die knagen volledig prijs te geven. Wie is Elsa en voor welk leven is ze op de vlucht?
'Ik ben niets, voor niemand, en zo is het altijd geweest. Ik tel niet mee. Heb nooit meegeteld, ik was niet genoeg, of ik was te veel... maar ik was nooit zoals ik moest zijn. Nooit.'
In 'De zachtheid van een kreeft' volgen we afwisselend de gedachten van de onverschillige, kwetsbare, menselijke en soms norse François - ook wel bekend als een oenige Robin Hood - en van de dubieuze Vreemdelinge Elsa.
Laure Manel heeft een fijne schrijfstijl, als het deinen van het water. Het kabbelt, is beheerst, teder en leest prettig. Als een opkomende zon. Maar tóch kabbelt het soms net iets te veel. Er gebeurt relatief weinig, al zijn de openbaringen groots. Álles doet ertoe.
Beide personages dragen een ontzettend zware rugzak met zich mee en voor mij was het onderscheid tussen beide personages soms lastig te maken. Soms moest ik echt even kijken van wie ik de gedachten op dat moment volgde.
Het verhaal is mysterieus en de korte hoofdstukken zorgden ervoor dat ik het boek regelmatig oppakte voor het slapengaan - om te ontdekken wat zich achter de beschermende pantsers van François en Elsa schuilhield. Soms deed het mij zélfs een beetje denken aan de Disney klassieker Belle en het Beest.
Het is een verhaal over leven met het verleden, jezelf bevrijden uit de kettingen die je al zo lang belemmeren. Over ontwaken en loslaten. Het leven, ook al is het soms lelijk en moeilijk, is te veel de moeite waard om geleefd te worden. Een mooi verhaal. Een ode aan het leven. ***
'Ons verleden is een deel van wie we zijn. Alles is met elkaar verbonden.'
François, een verstokte vrijgezel, en Elsa, een rauwe, gekwetste ziel, zoeken naar een manier om samen te leven, waarbij ieder zich geleidelijk aan de ander blootgeeft zonder de geheimen die knagen volledig prijs te geven. Wie is Elsa en voor welk leven is ze op de vlucht?
'Ik ben niets, voor niemand, en zo is het altijd geweest. Ik tel niet mee. Heb nooit meegeteld, ik was niet genoeg, of ik was te veel... maar ik was nooit zoals ik moest zijn. Nooit.'
In 'De zachtheid van een kreeft' volgen we afwisselend de gedachten van de onverschillige, kwetsbare, menselijke en soms norse François - ook wel bekend als een oenige Robin Hood - en van de dubieuze Vreemdelinge Elsa.
Laure Manel heeft een fijne schrijfstijl, als het deinen van het water. Het kabbelt, is beheerst, teder en leest prettig. Als een opkomende zon. Maar tóch kabbelt het soms net iets te veel. Er gebeurt relatief weinig, al zijn de openbaringen groots. Álles doet ertoe.
Beide personages dragen een ontzettend zware rugzak met zich mee en voor mij was het onderscheid tussen beide personages soms lastig te maken. Soms moest ik echt even kijken van wie ik de gedachten op dat moment volgde.
Het verhaal is mysterieus en de korte hoofdstukken zorgden ervoor dat ik het boek regelmatig oppakte voor het slapengaan - om te ontdekken wat zich achter de beschermende pantsers van François en Elsa schuilhield. Soms deed het mij zélfs een beetje denken aan de Disney klassieker Belle en het Beest.
Het is een verhaal over leven met het verleden, jezelf bevrijden uit de kettingen die je al zo lang belemmeren. Over ontwaken en loslaten. Het leven, ook al is het soms lelijk en moeilijk, is te veel de moeite waard om geleefd te worden. Een mooi verhaal. Een ode aan het leven. ***
'Ons verleden is een deel van wie we zijn. Alles is met elkaar verbonden.'
June 9, 2025
13,5-4⭐️
Ik begon met hoge verwachtingen aan dit boek. Het werd immers aanbevolen voor de lezers van Mélissa da Costa, een auteur van wiens werk ik erg geniet. Daarom leek het me een fijn boek om even bij te komen van een nogal heftig boek dat ik hiervoor las.
Zodra ik begon te lezen, voldeed het boek wat dat betreft aan de verwachtingen. De zachtheid van een kreeft begint met François die een jonge vrouw vindt bij de rotsen aan zee in Bretagne. Dat sleepte me gelijk met een hoop vragen het verhaal in. Wie is ze? Waarom is ze daar? En waarom neemt François haar mee naar huis?
Laure Manel schrijft beeldend en heel vlot. Met korte hoofdstukken die afwisselend uit het perspectief van François dan weer Ella geschreven zijn, waardoor je als lezer al snel (veel sneller dan de personages) een beeld hebt van de gedachten en gevoelens van beide personages. Wat ik hierbij heel tof en knap vond, was het verschil in vertelstem dat Laure hanteerde. Taalgebruik, zinsbouw en nadruk binnen de tekst was echt heel anders voor François en Ella. Heel goed gedaan!
Qua plot bevatte het boek een iets groter deel romance dan ik verwacht had. Dat was op zich passend voor de manier waarop het contact zich ontwikkelde, maar ik vond het snel gaan en daardoor bijna zonde. Het nam aandacht weg van de psychologische ontwikkeling die wat mij betreft wat langer het hoofdonderwerp had mogen zijn.
Maar een gelaagd en mooi verhaal is het zeker en diepgang is wat dat betreft zeker niet ver verloren gegaan. In De zachtheid van een kreeft lees je hoe twee mensen met de nodige bagage langzaam ruimte innemen voor zichzelf, thuiskomen bij zichzelf en daarna bij de ander. Een verhaal zoals je iedereen zou gunnen; wat je ook hebt meegemaakt, ergens is iemand wiens aan elkaar gelijmde stukjes en rafelige randjes precies in die van jou passen en op hun plek vallen.
Ik begon met hoge verwachtingen aan dit boek. Het werd immers aanbevolen voor de lezers van Mélissa da Costa, een auteur van wiens werk ik erg geniet. Daarom leek het me een fijn boek om even bij te komen van een nogal heftig boek dat ik hiervoor las.
Zodra ik begon te lezen, voldeed het boek wat dat betreft aan de verwachtingen. De zachtheid van een kreeft begint met François die een jonge vrouw vindt bij de rotsen aan zee in Bretagne. Dat sleepte me gelijk met een hoop vragen het verhaal in. Wie is ze? Waarom is ze daar? En waarom neemt François haar mee naar huis?
Laure Manel schrijft beeldend en heel vlot. Met korte hoofdstukken die afwisselend uit het perspectief van François dan weer Ella geschreven zijn, waardoor je als lezer al snel (veel sneller dan de personages) een beeld hebt van de gedachten en gevoelens van beide personages. Wat ik hierbij heel tof en knap vond, was het verschil in vertelstem dat Laure hanteerde. Taalgebruik, zinsbouw en nadruk binnen de tekst was echt heel anders voor François en Ella. Heel goed gedaan!
Qua plot bevatte het boek een iets groter deel romance dan ik verwacht had. Dat was op zich passend voor de manier waarop het contact zich ontwikkelde, maar ik vond het snel gaan en daardoor bijna zonde. Het nam aandacht weg van de psychologische ontwikkeling die wat mij betreft wat langer het hoofdonderwerp had mogen zijn.
Maar een gelaagd en mooi verhaal is het zeker en diepgang is wat dat betreft zeker niet ver verloren gegaan. In De zachtheid van een kreeft lees je hoe twee mensen met de nodige bagage langzaam ruimte innemen voor zichzelf, thuiskomen bij zichzelf en daarna bij de ander. Een verhaal zoals je iedereen zou gunnen; wat je ook hebt meegemaakt, ergens is iemand wiens aan elkaar gelijmde stukjes en rafelige randjes precies in die van jou passen en op hun plek vallen.
May 6, 2022
Énorme déception, j’attendais beaucoup de ce livre. Je ne comprends pas comment il peut prétendre à un best-seller.
Si vous voulez une lecture de plage et si vous n’êtes pas un grand lecteur, certes, il vous plaira. Aucune intrigue, des dialogues sans fond, lent et monotone, il est très difficile de s’attacher aux personnages.
D’un avis personnel, je n’ai pas trop aimé la plume de Laure Manel, un vocabulaire et une écriture beaucoup trop familière, en essayant de retranscrire les pensées des personnages.
Un happy end invraisemblable...
Je laisse tout de même une étoile car la narration est fluide et on arrive à finir le livre.
Bref, passez votre chemin.
Si vous voulez une lecture de plage et si vous n’êtes pas un grand lecteur, certes, il vous plaira. Aucune intrigue, des dialogues sans fond, lent et monotone, il est très difficile de s’attacher aux personnages.
D’un avis personnel, je n’ai pas trop aimé la plume de Laure Manel, un vocabulaire et une écriture beaucoup trop familière, en essayant de retranscrire les pensées des personnages.
Un happy end invraisemblable...
Je laisse tout de même une étoile car la narration est fluide et on arrive à finir le livre.
Bref, passez votre chemin.
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 25, 2025
Bedankt @newbookcollectivenl voor dit recensie-exemplaar!
François, directeur van een manage, treft tijdens een ritje op het strand een bewusteloze vrouw aan. Hij heeft haar mee naar huis om te verzorgen. Als ze bijkomt is ze gezond, maar wil niet praten. Ze vertelt alleen dat ze Elsa heet.
François, een verstokte vrijgezel en Elsa, een gekwetste ziel, zoeken naar een manier om samen te leven. Geleidelijk aan komen geheimen aan de oppervlakte. Wie is Elsa en waar is ze voor op de vlucht?
Ik weet niet of ik dit boek per se zou vergelijken met Melissa Da Costa, zoals op de voorkant staat, maar dat maakt niet dat het boek niet goed is.
Het boek begon direct heerlijk mysterieus. Een onbekende vrouw. Een onbekende geschiedenis. Wat is er nu precies aan de hand?
Gedurende het boek werd het wel steeds minder interessant. Het werd meer en meer gewoon een liefdesverhaal.
En dat vond ik best wel een gemiste kans. Ik verloor de magie en het mysterie.
Een prima boek, met een geniale start. Alleen was de eerste helft beter dan de tweede.
François, directeur van een manage, treft tijdens een ritje op het strand een bewusteloze vrouw aan. Hij heeft haar mee naar huis om te verzorgen. Als ze bijkomt is ze gezond, maar wil niet praten. Ze vertelt alleen dat ze Elsa heet.
François, een verstokte vrijgezel en Elsa, een gekwetste ziel, zoeken naar een manier om samen te leven. Geleidelijk aan komen geheimen aan de oppervlakte. Wie is Elsa en waar is ze voor op de vlucht?
Ik weet niet of ik dit boek per se zou vergelijken met Melissa Da Costa, zoals op de voorkant staat, maar dat maakt niet dat het boek niet goed is.
Het boek begon direct heerlijk mysterieus. Een onbekende vrouw. Een onbekende geschiedenis. Wat is er nu precies aan de hand?
Gedurende het boek werd het wel steeds minder interessant. Het werd meer en meer gewoon een liefdesverhaal.
En dat vond ik best wel een gemiste kans. Ik verloor de magie en het mysterie.
Een prima boek, met een geniale start. Alleen was de eerste helft beter dan de tweede.
June 4, 2019
J’ai beaucoup aimé découvrir Laure Manel ! Elle m’a emporté dans son histoire en Bretagne et m’a tout de suite fait aimer Elsa et François, bousculés par la vie. On tombe sous le charme de tout dans ce livre ! Et malgré un petit passage qui m’a légèrement « gêné », j’ai adoré La Délicatesse du homard !!
July 30, 2019
Un livre sympathique pour les vacances, avec une happy ending.
Une écriture aplaisante et accessible, pour une histoire avec un semblant de déjà-vu.
J'ai passé un bon moment en compagnie des personnages.
Une écriture aplaisante et accessible, pour une histoire avec un semblant de déjà-vu.
J'ai passé un bon moment en compagnie des personnages.
June 15, 2021
Ovo je priča o ljudima koji su iz nekog razloga, najčešće su to porodične traume, morali napustiti svoj stari identitet da bi izgradili novi...
"Duboko sam ubijeđen da radnje koje se čine instiktivno nisu slučajnost i da imaju neku vrijednost. Da otvaraju put".
"Duboko sam ubijeđen da radnje koje se čine instiktivno nisu slučajnost i da imaju neku vrijednost. Da otvaraju put".
March 16, 2019
Petit coup de ❤
C'est beau, c'est doux, c'est délicat (oui il porte bien son nom) et ça fait du bien...
C'est beau, c'est doux, c'est délicat (oui il porte bien son nom) et ça fait du bien...
September 1, 2021
Vite lu, histoire pas très originale. Bien pour une veille de rentrée.
September 22, 2021
Une lecture banale pas très intéressante. J'ai trouvé qu'elle manquait de développement. Je ne recommande pas vraiment que si vous cherchez une lecture qui ne vous demande pas de réflexion 😊
December 22, 2020
François et Elsa, deux personnages estropiés, deux âmes tourmentées, qui, contre toute attente, vont se connecter. Un beau roman qui offre un lumineux éclat de vie !
Displaying 1 - 30 of 168 reviews