Um dos mais cultuados quadrinhos de todos os tempos, Bone foi publicado em 25 países, vendeu milhões de exemplares e ganhou dezenas de prêmios. A grande aventura vai começar. Expulsos da cidade de Boneville, os primos Fone, Phoney e Smiley se veem perdidos num enorme deserto. Eles acabam chegando ao Vale, uma região misteriosa e repleta de criaturas fantásticas. Ao lado da garota Espinho, da vovó Ben e do Grande Dragão Vermelho, os primos se verão embrenhados em um conflito entre os cidadãos de Vale e um exército de ratazanas liderado pelo temível Kingdok. Ao mesmo tempo, forças infinitamente mais tenebrosas parecem ressurgir das sombras e uma grande guerra se anuncia no horizonte. Esta edição reúne os três primeiros volumes da saga vencedora de dez prêmios Eisner e onze prêmios Harvey.
Born and raised in the American mid-west, Jeff Smith learned about cartooning from comic strips, comic books, and watching animation on TV. In 1991, he launched a company called Cartoon Books to publish his comic book BONE, a comedy/adventure about three lost cousins from Boneville. Against all odds, the small company flourished, building a reputation for quality stories and artwork. Word of mouth, critical acclaim, and a string of major awards helped propel Cartoon Books and BONE to the forefront of the comic book industry. In 1992, Jeff’s wife Vijaya Iyer joined the company as partner to handle publishing and distribution, licensing, and foreign language publications. In the Spring of 2005, Harry Potter’s U.S. publisher Scholastic Inc. entered the graphic novel market by launching a new imprint, Graphix with a full color version of BONE: Out from Boneville, bringing the underground comic to a new audience and a new generation. In 2007, DC Comics released Smith’s first non-creator owned work, SHAZAM! Monster Society of Evil, a four-part mini-series recreating a classic serial from comic’s Golden Age. Between projects, Smith spends much of his time on the international guest circuit promoting comics and the art of graphic novels.
Bone es una maravilla, así, sin preámbulos. Durante los 90 en el punto más bajo de los cómics de superhéroes los fans del medio teníamos pocos sitios en los que refugiarnos, los siempre presentes clásicos, los cómics de vértigo, más oscuros y maduros, el manga por supuesto... pero cuando nadie lo esperaba aparecieron algunos comics autopublicados, creados por autores completos, editados en blanco y negro y con un dibujo no tan espectacular como el que se veía en Marvel, DC o Image, pero que contaban muy buenas historias, un gran ejemplo era strangers in paradise, que sorprendió a todos demostrando que para vender un cómic no hacía falta mostrar a gente pegándose mamporros 15 páginas de cada 24, otro de los ejemplos más recordados es Bone.
Con unos personajes simples y un trazo limpio, Jeff Smith nos lleva a un mundo de fantasía lleno de imaginación pero al mismo tiempo muy cercano. Por un lado tenemos a los personajes que servirán de avatares del lector, ya que son los recién llegados al valle, los Bone: Fone Bone, Phoney Bone y Smiley Bone son arquetipos con características que nos pueden recordar fácilmente a personajes de la animación de toda la vida, a ellos se unen Thorn y la abuela Ben, los habitantes de BarrelHaven, que también son arquetipos con patas en su mayoría, las criaturas sobrenaturales como el dragón, las monstrorratas, los animales que hablan...
En conjunto tenemos un reparto que no es particularmente original pero que sirve de vehículo para que Jeff Smith nos cuente con maestría lo que le va apeteciendo (que es en realidad de lo que va esto), la complicidad con los personajes es instantánea, porque con dos pinceladas sabemos de qué pie cojea cada uno, los chistes son graciosos y el hecho que desde el principio anticipas las acciones de casi todos los personajes (menos Smiley Bone que es impredecible) no hace sino mejorar el resultado... el caso es que en el transcurso de pequeñas aventuras y escenas cotidianas el autor nos va introduciendo en una trama de largo recorrido, típica de cuentos e historias fantásticas, casi sin que nos demos cuenta.
El dibujo es caricaturesco y los bone (y también las monstrorratas) en concreto son figuras muy esquemáticas, pero sospecho que Smith las crea así para facilitar las expresiones extremas en estos personajes, los personajes humanos y los ambientes son más realistas y en ocasiones de gran belleza, no es un cómic denso para nada aunque hay muchos diálogos, los números se leen sin darse uno cuenta, es un no parar.
Este es uno de los pocos cómics que recomendaría a cualquiera, desde los que se inician en el mundillo del cómic, sean de la edad que sean, hasta los veteranos que por alguna extraña razón que no puedo llegar a entender lo han dejado pasar... un clásico por derecho propio.
Hay un algo mágico en Bone que es dificilísimo de explicar. Y es esa cosa relajada de ir por la vida sabiendo que lo tienes. Y Jeff Smith lo tiene. Como cuando Beyoncé sale a cantar. O entra alguien con cara de super estrella de Hollywood a una sala y sabe que la gente le ama. Esa cosa de que todo es sencillo. Bone tiene un dibujo sencillo, cartoonesco y con pocas florituras y encima en blanco y negro que saca autentico oro de los recursos de los que dispone. Y todo al tiempo mientras va sacando una historia que parece de risa pero que va girando a epopeya digna de El Señor de los Anillos.
Había leído alguna cosa de cuando lo sacaba Image y tenía dos de los tomos Deluxe que sacó Astiberri recopilando la obra completa pero nunca había llegado más allá de la carrera de vacas y siento que acabo de meter los piececitos en un océano de diversión. Felicidades además a Astiberri por una edición tan bonita y tan cuidada.
"- Esse, o Moby Dick! O meu livro preferido! Já li três vezes! - É sobre o quê? - Há... Tem certeza de que quer saber? Toda vez que eu tento explicar Moby Dick para alguém os olhinhos da pessoa começam a se fechar. - Tenta comigo. - Ok! É a viagem de um baleeiro e um cara chamado Ishmael... -Zzzzzzzzzz... - Rá. Rá. Muito engraçadinha."
É um Bone viciado em Moby Dick (Talvez ele ficaria chateado comigo, porquê eu também acho muito chato as descrições sobre as baleias!), é dragão, é ataque de ratazanas o tempo todo, é avózinha competindo com vacas em uma corrida, é engraçado e sombrio, é aquela floresta que lembra O Senhor dos Anéis como a revista time mesmo fala em seu blurb. Uma HQ de fantasia incrível!!!!!! Só lendo mesmo pra saber que toda essa bagunça junta se transforma em uma das melhores HQs já escritas! Uma HQ onde Maus foi inspiração para que o autor começasse a escrever não podia esperar menos né? Amei! ❤
Voi himpula! Kylläpäs Luupäät on virkistävä sarjakuva! Ensimmäinen luku on puhdasta kohellusta ja slapstickiä, mutta siitä eteenpäin sarjakuvasta kehkeytyy viehättävä fantasiatarina, jonka päähahmot ovat akuankkaosaston yksinkertaisuudella piirretyt kaverukset Leppo, Tahvo ja Auvo.
Luupäät on fiilikseltään koko perheen fantasiaseikkailun, Prydain kronikoiden, sarjakuvaversio. Hassuja hahmoja, ihastuttava tyttö, tupa keskellä metsää ja viisas mummo, jolla on salaisuuksia.
Piirrosjälki on selkeää ja värit kylläisiä. Tarinankuljetus on hersyvää ja nauruhermot ovat paikoitellen koetuksella. Olipas hieno kokonaisuus, jota voi suositella muillekin kuin lapsille.
Voi mahtavuutta!! Luupäät väreissä! Ja monta albumia yksissä kansissa!! Onnea! Rakastan luupäitä, hienosti kehitetty maailma, upea juoni, mieltä lämmittävät hahmot ja kaikkea, parhaita sarjakuvaromaaneja mitä olen lukenut. Toinen osa odottaa hyllyssä ja kolmaskin on tulossa! Ihanaa, suosittelen lämpimästi kaikille, myös teille jotka ette ole lukeneet sarjakuvia :)
W dawnych czasach jeździłem z rodzicami “nad morze”, następowała “zmiana turnusów” i ruszaliśmy. Początkowo do będącego własnością wałbrzyskiej kopalni ośrodka wypoczynkowego w Jastrzębiej Górze, później “na kwatery”. Kilkaset kilometrów tylko po to, by przez kilkanaście dni denerwować się pogodą, chorobami, jedzeniem… Oczywiście były też lektury, ale muszę przyznać, że nie pamiętam co czytywałem na takich wyjazdach. Za to zazdroszczę wszystkim dzieciakom, którym rodzice kupią na wakacje “Gnata”. Komiks kosztuje aż stówę, ale w zamian dostajecie wiele godzin spokoju od młodocianej pociechy, gdyż jest to opasłe tomiszcze a historia w nim opowiedziana jest zabawna, wciągająca i całkiem oryginalna.
Gdy Kanta Gnata wygnano z Gnatowa nie był sam. W tułaczkę udali się z nim Chwat Gnat i Chichot Gnat. Rodzina jest najważniejsza, choćby główny winowajca był faktycznie skretyniałym chamidłem. Nasza trójka wpada w bajkowy świat, w którym demoniczne potwory atakują niemniej demoniczną staruszkę, w której piękne dziewczynki są całkiem samodzielne i zaradne. Dodajmy smoki, ciekawe przygody i fakt, że jest to dopiero pierwszy z trzech tomów. Jeśli chcecie zagwarantować sobie, że wasza pociecha wpatrzona w komiks pozwoli wam na chwilę prawdziwego relaksu, nabycie “Gnata” jest pomysłem całkiem słusznym. Przepuściłem komiks przez filtr równościowy i mam umiarkowanie dobre wieści. Trzech “nieumiałków” trafia na bardzo zaradne babki, które “nie certolą się” z nikim, co jednak jest motywem bajkowym częstym a baba, wariatka mieszkająca w domku na kurzej nóżce to nie są jakieś Himalaje bajki “równościowej”, ale jeden z naszych małych bohaterów (mieszkańcy Gnatowa nie wyróżniają się wzrostem) po tym jak zaproponował Zadrze “męską pomoc”, został sprowadzony na ziemię i wyjaśniono mu, że panie radzą sobie dobrze bez “męskiej” pomocy. Całkiem sprawny wykład genderowy znajdziecie na stronie 60.
Dodatkowym argumentem “za” nabyciem “Gnata” jest fakt, że ilustracje w nim zawarte balansują pomiędzy strasznym kiczem, który wasze pociechy z pewnością przywitają z radosnym kwileniem (diabły są diabelskie), Smurfami a chwilami naprawdę udaną ilustracją zdradzającą ambicje artystyczne. Jeff Smith wiele zawdzięcza koloryście - Steve Hamaker zrobił naprawdę świetną robotę. W pierwszym tomie “Gnata” znajdziecie historie, które powstawały w latach 1991-1995 zatem już w czasach, gdy peregrynowaliśmy z matką do ośrodka Delfin. Nie żałuję, że nie miałem tej książki ze sobą, bo mogłem więcej czasu spędzić na ucieczkach przed wzrokiem mojej frasobliwej opiekunki prawnej. Dzisiaj będąc bliżej ówczesnego wieku mojej matki wiem, jak bardzo “Gnat” by się jej przydał.
Ps. Ulubioną książką Chwata Gnata jest “Moby Dick”, niestety wszyscy, którym próbuje opowiedzieć o czym jest to dzieło, natychmiast zasypiają. Dziwnym nie jest, jak mawiał Wilq.
A comédia é ótima, estou intrigada pelos mistérios e pela parte de fantasia. Todos os personagens são carismáticos e eu adoro todos. É incrível que tem até vilões engraçados e cativantes pra você se apegar.
É aquele tipo de história que descrevendo, não faria sentido ser tão boa. Como explicar que uma corrida de vacas pode ser tão legal? Como essa mistureba e massaroca de ideias é tão boa? Mas é. E a narrativa é ótima também, você não tem vontade de parar de ler, tudo flui tão bem. É viciante.
A arte é linda e eu amo o contraste entre os Bones serem mais cartoon em relação a maioria dos outros personagens e do mundo ao redor.
Se os outros dois volumes mantiverem o nível eu acho que encontrei a minha HQ preferida. É extremamente o tipo de coisa que eu gosto.
A compilation of the first three volumes of a widely read series of graphic novels. Something about the art and the sensibility reminds me of the old comic Pogo, though Bone has much more fantasy and adventure mixed in with its quirky characters and wry observations about life than Walt Kelly's classic. I definitely like this series and want to read more of it.
Uusintaluvussa vuosikymmentä ensimmäisen kerran jälkeen ja voi pojat. Tiiviimpi lukutahti tekee hyvää. Edellisellä kerralla osa tarinasta ehti aina kaikota mielestä seuraavaa osaa odotellessa. Oman muistin mukaan keskimmäinen trilogia oli vähän ketjun heikko lenkki, joten nyt odotan mielenkiinnolla johtuiko se seuraavan julkaisun odottelusta vai mistä.
Kiitos suosituksesta Maija, tämähän oli ihan mahtavan mukaansatempaavaa seikkailua. Tylsää hetkeä ei tässä sarjakuvassa todellakaan ollut. Piirrokset oli hienoja (ah, kuinka kaunis Venla) ja tarinat jännittäviä, tyrskähtelemään pistävää huumoria unohtamatta.
muitas vezes quando se dizem estar escrevendo um épico, é balela. seja pela falta de escala, pela abordagem fraca, pela narrativa inchada, pelos personagens rasos. este aqui não tem nada disso. pelo contrário, na verdade. é um épico em construção, fundamentado em uma mistura de tons tão divergente quanto engajante: da comédia pastelão aos diálogos cortantes, da mitologia esparsa e dada de pouco a pouco até um passado distante que poderia ser tranquilamente ambientado na terra média.
mais do que um marco para os quadrinhos independentes nos estados unidos, o que o jeff smith é criar algo que consegue ser familiar e completamente único. ele aproveita sem receio tudo que ser um quadrinho pode te proporcionar. e eu mal posso esperar pra ver como tudo continua.
Impressionante como em 22 páginas você já esta, não só, totalmente imerso dentro deste universo, como também, já se encontra com vontade de acompanhar cada um daqueles personagens que vão surgindo, sejam eles heróis ou vilões, e talvez aqui esteja o grande mérito de Bone, seus personagens. Nesse primeiro volume vai sendo plantada as fundações de um conflito que vai, aos poucos, ganhando escalas absurdas, sendo acompanhado no preciso traço de Jeff Smith (sou maluco para ter aquele quadro dos dragões com a espinho na parede de casa) que consegue dosar perfeitamente o encanto infantil com uma leve violência gráfica que parece pressionar para pintar a tela de vermelho, mas que vai sendo controlada a cada tentativa. Estou completamente maluco para ler as próximas edições.
It has this epic feel, a compelling story, humour, good art, and is pretty child-friendly, too! This is the lightest, most imaginative and unexpected of the three compilations.
Bone by Jeff Smith Graphic novel, family relationships, friendship, fantasy, "first crushes"
Bone is an excellent graphic novel about three cousins - Fone Bone, Phoney Bone, and Smiley Bone - who are run out of their town because of Phoney Bone's terrible political antics. Fone Bone helps his cousin, Phoney, escape, but the end up in the middle of a desert with no idea which way to go. Soon they find themselves separated in a mystical world of giant rat creatures, a dragon, and humans. Fone Bone becomes friends with and crushes on Thorn, a beautiful teenage girl with an oddly strong yet happy Grandmother, Gran'ma Ben. Soon after being separated from his three cousins, Fone Bone finds Phoney and Smiley, and Phoney and Smiley plan to ruin the progress that Fone has made with the native peoples by betting on the cow races and against Gran'ma Ben's incredibly fast cows. At the same time, the gian rat creatures are plotting to capture and kill Phoney Bone for some, mystical, age-old prophecy, but will need Fone Bone to do so.
I have never read a graphic novel until this one and I must say, I love it! It is basically a comic book made into a novel, so if it gets kids to read, then great. I really enjoyed this book because it was not a simple comic book, but had intricate plot detail and development with quality humor, sarcasm, and teenage themes. I would recommend this book to any 5th grader and above.
Chwat Gnat wraz z dwoma kuzynami (miejscowym głupkiem i miejscowym milionerem) zostają wygnani z Gnatowa. Podczas przeprawy przez pustynie znajdują tajemniczą mapę. Gdy docierają w końcu do Doliny, zostają rozdzieleni - Chwat Gnat trafia do domku babci i jej pięknej wnuczki Zadry a pozostała dwójka do gospody Baryłkowa Ostoja we wiosce. Chwat Gnat odkrywa, że domek i jego mieszkańcy okryci są pewną tajemnicą związana ze smokami (w które nie wierzą) i szczurostworami (które robią się coraz bardziej agresywne, bo na mało inteligentne ale żarłoczne istoty naciska zła postać w kapturze - pan szarańczy). Tymczasem odbywa się jarmark wiosenny i tradycyjny wyścig krów, w którym startuje niezwykle silna babcia. Zakłady bukmacherskie, którymi sterują kuzyni Chwata okazują się kolejnym szwindlem, przez co chłopcy musza odpracować swój przekręt fizycznie - przy odbudowie domku babci i pomaganiu w prowadzeniu gospody. Tom kończy się w momencie, gdy Gnat odkrywa, kim tak naprawdę jest Zadra i jej babcia.
Olin jostain hölmöstä syystä vältellyt Jeff Smithin Luupäitä aikaisemmin, mutta nyt huomaan sen olleen suuri virhe. Smithin söpöjä sarjakuvahahmoja ja fantasiaa yhdistelevä kokonaisuus on ilahduttava sekoitus tajunnanvirtaa, Disney-huumoria ja suuria fantasiateemoja. Kokonaisuus kuulostaa oudolta ja sitä se onkin, mutta jostain oudosta syystä kaikki toimii todella hienosti. Tykkään erityisesti tarinan sivuhahmoista, kuten Auvosta ja Tahvosta, mutta onhan Leppo Luupäänkin tarina oikein vaikuttava. Kolmessa ensimmäisessä albumissa on ehditty järjestää lehmäkilpailut, tutustua metsän asukkeihin ja lohikäärmeisiin, mutta myös nähdä ensimmäiset vilaukset Heinäsirkkojen herrasta.
Megfogadtam, hogy szigorúbb leszek, de nem tudok nem rajongani a Konc kuzinokért. Tele volt az eddigi három sztori nagyon jól megírt szerethető karakterekkel. Minden részre jutott legalább egy hangos röhögést kiváltó geg, legtöbbször királyul megtámogatva szöveges humort a képregény által nyújtotta vizuális eszközökkel. A bárgyúnak tűnő kis karakterek pedig legalább akkora kalandba vágtak, mint Frodó és Samu. (Várjunk, ők is elég bárgyúak voltak...) A világ tele van érdekes mitológiával, amit remélem elég részletesen megismerhetünk a továbbiakban. Az aranyosságot és viccességet pedig elég sok félelmetes misztikus elemmel ellensúlyozza. Imádtam minden részét.
Out From Boneville: I had as much fun with this book as the first time!
The Great Cow Race:This book, filled with humour and action, delighted me as much as the first! I'm having as much fun as the first time I read it. But Thorn's character design, as with the first book, is inconsistent throughout and it really bothers me. As far as I've noticed, this is only a problem with her. Very strange, I think. Anyway, great read!
Eyes of the Storm:Poor Thorn's still inconsistent in her design.
But other than that, this book is pretty good. You should read it 👍👍
uma aventura, em essência, que fisga mesmo quem não gosta de aventura (euzinha); uma lição de narrativa para todo mundo que pensa em escrever; uma história longa que, pelo menos até agora (final do segundo volume), nunca fica entediante; um livro que agrada crianças e adultos na mesma medida e se tornou disputado aqui em casa, tendo até política de proibição de spoilers. edição bem bonita e texto muito, muito fluente.
Ostin koko kolmivolyymisen setin esikoiselle ääneenluettavaksi. Kokovärisyys hämmensi vähän mustavalkoisiin tottuneelle, mutta en pistä pahakseni.
Minusta Luupäät on edelleen mahtava ja esikoinen (6v @2018) piti ainakin näistä kolmesta ensimmäisestä kirjasta omien sanojensa mukaan "tosi paljon!" Samoin hän oli jatkuvasti pyytämässä, että "luetaan taas isi Luupäitä".
Bone é genial. A narrativa do Jeff Smith é espetacular, o cara faz as coisas mais sofisticadas com uma simplicidade absurda. A história é divertidíssima, não sei como isso não virou um desenho/filme até hoje.