Pessimisme kun je leren!

by Lévi Weemoedt, Özcan Akyol (Editor)

Aan het begin van deze eeuw, toen ik nog een puisterige puber was, voelde ik een grote behoefte om in de literatuur de antwoorden op mijn levensvragen te vinden. Dat lukte niet. Hoewel ik het kunstenaarsleven leidde, inclusief een getormenteerde ziel en een geveinsde zucht naar drank, net als mijn literaire helden, duwden de meeste boeken me verder in de put. Tot ik het werk van Levi Weemoedt ontdekte.

De persoonlijke ellende spat van zijn poëzie, maar hij verpakt het in de liefde voor taal en ongebreidelde zelfspot, een combinatie die ik niet voor mogelijk hield. Als hij een mislukking beschreef, bood me dat troost, en moest ik ongemakkelijk lachen om mijn eigen pathetische overdrijvingen. Nog vaker deed hij me huiveren om zijn tekstuele spitsvondigheid en het superieure spel met woorden dat hij telkens speelt. De gedichten kwamen soms wat kort en eenvoudig op me over, maar er zijn maar weinig dichters die het autonoom na kunnen doen.

Het gedicht ‘Don Juan Lul’ tors ik al ruim een decennium ingelijst met me mee naar de verschillende huizen die ik heb bewoond. Nu hangt het pontificaal in onze woonkamer. In al zijn eenvoud schetst het een beeld van iemand die ogenschijnlijk alles al heeft opgegeven. In werkelijkheid houdt de taal hem overeind. Iedereen moet Weemoedt lezen! Vandaar deze bloemlezing, die ik met veel plezier heb samengesteld.’

– Özcan Akyol

Genres: Poetry, Nonfiction, Dutch Literature, Humor, Literature

88 pages, Hardcover

Published October 23, 2018

About the author

Lévi Weemoedt, pseudoniem van Isaäck Jacobus van Wijk (1948), is schrijver van tragikomische korte verhalen en gedichten. Met Hans Dorrestijn trad hij jarenlang op met literair-muzikale programma’s. Weemoedts werk werd verzameld in Vanaf de dag dat ik mensen zag (2007) en Met enige vertraging (2014).

Reviews

[Henk · Rating 2 out of 5]

Genomineerd voor de NS Publieksprijs 2019.
Toegankelijke korte gedichten, vol zelfspot en ironie.
Stemmen kan tot 17 november via: https://www.nspublieksprijs.nl/vp/b0c...
Perpetuum immobile
Wie dagelijks op een station moet zijn gaat steeds minder hopen dat iets loopt als een trein.

Voor de eerste dichtbundel die genomineerd wordt voor de NS Publieksprijs is het een ironisch toeval dat bovenstaande gedicht deel uitmaakt van Pessimisme kun je leren!

De gedichten van Weemoedt doen eer aan zijn pseudoniem, er spreekt vaak een mild gevoel van verlies, ouder worden en verwondering uit.
Ik ben niet gewend gedichten te lezen en werd niet vaak echt geraakt, hoewel de bundel wel geregeld een korte glimlach bij me opriep. Maar al lezend besloop me even vaak het idee dat wat Weemoedt doet wel erg eenvoudig is.

Ondanks de onderstaande drie voorbeelden die me wél bijbleven, daarom 2.5 ster naar beneden afgerond.

Terugblik in een glas jenever
‘k Had een sprookjeshuwelijk, achteraf beschouwd. Maar ik was alleen met de heks getrouwd.

Specialist
Is alleen maar dom op een heel klein gebied dus zóveel kwaad kan hij óók weer niet.

Bijgeloof
Volgens frontsoldaten uit de Eerste Wereldoorlog bracht het ongeluk als je op een vrijdag sneuvelde.

[Odette · Rating 4 out of 5]

Leuk en origineel! Leuke humor, lekker flauw, brengt echt een glimlach op je gezicht. Zeker een leuk cadeauboekje voor iemand met dit gevoel voor humor!

En, zoals in het voorwoord staat, het hoeft niet altijd zwaar of pretentieus om goed te zijn. Soms is het juist herkenbaarder als dat niet het geval is (:

Aanrader! (En beschikbaar in de ebookapp van de bieb, toptip!)

[Thijs Werkman · Rating 3 out of 5]

Ik geef het 3 sterren aan dit boekje omdat ik het ellendige, het weemoedige, de zelfspot en het pessimisme wel waardeer. Er zit een bepaalde eerlijkheid verwerkt in de poëzie het geeft het gevoel dat je de schrijver zijn gedachten en karakter leert kennen. Wel vind ik dat de poëzie niet heel toegankelijk is soms wat te vaag.

[Suzanne · Rating 4 out of 5]

Heerlijk zwarte humor

[Martine Letterie · Rating 2 out of 5]

Begin jaren tachtig las ik Levi Weemoedt graag en ik was dan ook blij dat er hernieuwde aandacht voor zijn werk was. Goed dat Özcan Akyol een bundel van zijn werk had samengesteld. Maar eerlijk gezegd viel de bundel me een beetje tegen. Dat kan aan de keuze van Aykol liggen - ik miste gedichten die ik juist heel leuk vond-, of aan het feit dat mijn smaak veranderd is in de loop der jaren.

[Merel · Rating 4 out of 5]

Ik had nog niet eerder werk van Weemoedt gelezen. Nu ben ik fan! Poëzie met een donker randje, fijn.

[Robin van der Weiden · Rating 4 out of 5]

Komische dichtbundel, soms een tikkie flauw, maar ik kon er best vaak om glimlachen.

[Wouter Geerts · Rating 4 out of 5]

"Toen ik ter wereld kwam,
waren de baantjes al vergeven,
alle vrouwen al getrouwd,
alle boeken al geschreven,
alle toppen al bereikt,
alle zaken al beklonken.

Dus besloot ik te gaan drinken.
En heb daarin uitgeblonken."

&

" 'k Had een sprookjeshuwelijk,
achteraf beschouwd.

Maar ik was alleen
met de heks getrouwd."

[Rozemarijn · Rating 3 out of 5]

Sommige gedichten wel mooi of grappig.
Naar mijn idee niet bijzonder goed geschreven.
Ik kan het wel waarderen dat het wat 'negatievere' gedichten zijn.

[Suze Geuke]

droeftoeter doet lekker rijmelarijen met de meest zwartmoedige tred, houdt daarbij in elke (mis-/op-)vatting oog voor grollen. knap staaltje pessimisme, de arme knul.

"wie dagelijks op een station moet zijn
gaat steeds minder hopen
dat iets loopt als een trein"

[Matthieu Wegh · Rating 3 out of 5]

? Een tweede poging nadat ik een ander boekje van Levi Weemoedt toch wel aardig vond.

😉 Tja, je moet in de stemming zijn voor een flink portie triestheid. Dan kunnen de gedichtjes aanspreken. De gedichtjes (vaak maar 4 regels) gaan over allerlei zaken in het leven en dat vind ik wel mooi, maar het een spreekt je aan, maar het andere gedicht dus (nog) niet....

Passie en Poen:

O, je flirtte even
met een boefjesleven
maar je zwoelste droom
bleek een bedrijfseconoom
p39

=> Ik ga zeker verder met poëzie lezen, maar begrijp nu ook dat ik de stemming / het humeur ervoor moet hebben, dat is eigenlijk ook vaak zo met korte verhalen, bij mij iets minder met romans.
MW 2/9/21

[Jesse Balster · Rating 3 out of 5]

Mooie verhalen voor bij de centrale verwarming.

[Rutgervdp · Rating 4 out of 5]

Een vermakelijke dichtbundel vol (zwartgallige) humor en rake observaties.

Weemoedt laat zien dat je geen hoog taalregister nodig hebt om treffende gedichten te schrijven en dat twee regels genoeg kunnen zijn om een boodschap over te brengen. Tegelijkertijd weet hij in sommige gedichten hele scènes te schetsen, waarmee hij laat zien dat hij van alle markten thuis is.

[Corne · Rating 5 out of 5]

BIJGELOOF

Volgens frontsoldaten
uit de Eerste Wereldoorlog
bracht het ongeluk als je
op een vrijdag sneuvelde

DESPERATE HOUSEWIFE

Mijn huis is
zo vervuild
dat ik eerst
m,n voeten veeg
voor ik naar buiten ga

[Anouk · Rating 2 out of 5]

Tja, ik dacht dat het na 6 jaar maar eens tijd was om dit boek te lezen. Grote fout. Afgezien van een paar mooie zinnen was dit echt 80x niks. Wel een mooie omslag dus hij mag nog wel even in mijn kast blijven staan.

[Katharina Boekhorst · Rating 4 out of 5]

Heerlijk en simpel
(Ik denk vooral aan de pimpel)

[Amber Schothorst · Rating 4 out of 5]

Ik heb echt hardop gelachen. En Levi Weemoedt is geweldig en hilarisch tegelijk! ❤😂

[Marjolijn · Rating 2 out of 5]

Laat ik vooropstellen dat ik het heel goed vind dat er poëzie kans maakt op de NS-publieksprijs. Maar dit bundeltje ontstijgt het niveau van flauwe rijmelarij nauwelijks.

[Janneke Schoorlemmer · Rating 4 out of 5]

Dit is zo'n leuk boekje. Ik kan echt genieten van sommige gedichten die hierin staan. Heerlijk om even open te slaan tussen het blokken voor tentamens door.

[Harold Struik · Rating 4 out of 5]

Bekijk het maar verder

[John Tetteroo · Rating 4 out of 5]

Lévi Weemoedt is een van mijn favoriete schrijvers. Ik wist dat hij ook een dichter was, maar eerlijk gezegd had ik nooit iets van zijn poëzie gelezen. Nu vond ik deze prachtig vormgegeven bundel, verzameld door Özcan Akyol. Ik heb hem in één adem uitgelezen en gelijk een zandkorrel in een oesters leven heeft het mijn stemming verheven.

Er staan prachtige droefgeestige, gevatte, droogkomische en bij wijle hilarische gedichten en versjes in. Naargeestig is een exacte zij het wat cryptische beschrijving van de dichtvorm die door Weemoedt bedreven wordt. Alleszins precies in mijn straatje en dus een van de weinige dichtbundels die bij mij in de kast mogen blijven staan.

[Marijke Jansen · Rating 5 out of 5]

Prachtig hoe deze man met taal speelt! Deze gedichten laten zien dat poëzie niet altijd moeilijk hoeft te zijn!

[Juliët Van Doornik · Rating 3 out of 5]

hou wel van een goede portie galgenhumor.

[André · Rating 3 out of 5]

Citaat : 'Mijn huis is / zo vervuild / dat ik eerst / m'n voeten veeg / voor ik naar buiten ga'/,
Review :

Lévi Weemoedt, pseudoniem van Isaäck Jacobus van Wijk (Vlaardingen, 22 oktober 1948) is een Nederlandse schrijver en dichter. Weemoedt studeerde Nederlandse taal- en letterkunde in Lei-den. Hij heeft dertien jaar als leraar Nederlands in Vlaardingen voor de klas gestaan. Omdat hij hierin niet voldoende voldoening vond, stopte hij met lesgeven. Weemoedt is schrijver van tragi-komische korte verhalen en dito gedichten die veelal in en rondom Vlaardingen spelen. Ook was hij als medewerker Özcan Akyol verbonden aan het Algemeen Dagblad en publiceerde hij in Re-naissance. Verder was Weemoedt van 1976 tot 1979 redacteur van literair-satirisch studentenblad Propria Cures, later, in de jaren '80 schreef hij in "Mare," het weekblad van de Rijksuniversiteit Leiden. Weemoedt debuteerde in 1977 met Geduldig Lijden, een jaar later gevolgd door Geen Bloemen en Zand Erover (1981). Zijn werk werd in 2007 verzameld in Vanaf de dag dat ik mensen zag.
Aan het begin van deze eeuw, toen Özcan Akyonog een puber was, voelde hij een behoefte om in de literatuur de antwoorden op zijn levensvragen te vinden. Dat lukte niet. Hoewel hij een kun-stenaarsleven leidde, inclusief een getormenteerde ziel en een geveinsde zucht naar drank, net als zijn literaire helden, duwden de meeste boeken hem verder in de put. En dan ontdekte hij het werk van Levi Weemoedt. En bij die man spot de persoonlijke ellende van zijn poëzie, maar hij verpakt het in de liefde voor taal en ongebreidelde zelfspot, een combinatie die ik niet voor moge-lijk hield aldus de schrijver en columnist. En verder wil hij ook nog kwijt: Als hij een mislukking be-schreef, bood me dat troost, en moest ik ongemakkelijk lachen om mijn eigen pathetische over-drijvingen. Nog vaker deed hij me huiveren om zijn tekstuele spitsvondigheid en het superieure spel met woorden dat hij telkens speelt. De gedichten kwamen soms wat kort en eenvoudig op me over, maar er zijn maar weinig dichters die het autonoom na kunnen doen.!
Niet iedereen zal het met de lof van Özcan Akyol eens zijn. Persoonlijk heb ik ze met gemengde gelezen, sommige ‘versjes’ vond ik grappig, maar anderen waren er te veel over, om nog grappig te kunnen zijn.

[Frank · Rating 2 out of 5]

Pff, wat een flauwigheid zo bij elkaar. En dat oubollige jaren 80-seksisme -- echte Panorama-humor. Als er een cartoon van de groene mannetjes tussen zou hebben gestaan, had ik niet raar opgekeken. Om de seksistische conclusie van een van die gedichten zelf te gebruiken: plat.

En wat moet je nou met zo’n ‘gedicht’:

Humor van Mahatma

Gevraagd naar wat zijn gedachte was
over de westerse beschaving
zei Gandhi na een slokje thee:

‘Dat lijkt mij nou een góed idee!’

Origineel? Welnee, dat is gewoon uit een citatenboekje geplukt. Dus in zekere zin is het een ready made, maar dat is het ook weer niet, want het is (wat halfslachtig) op rijm gezet. En hoewel vaak aan Gandhi toegeschreven, is de grap niet eens door hem bedacht, en het is zelfs onzeker of hij het ooit echt heeft gebruikt (zie hier en hier).
Het lijkt een beetje tekenend voor het treurige peil van veel van deze versjes.

Verder is de digitale versie van deze uitgave uitermate beroerd verzorgd. Enkele gedichten lenen zich niet voor een e-boek omdat de vormgeving van de tekst daarin een rol speelt: die zijn als (heel onscherpe) afbeelding opgenomen. Al geldt het ook voor een gedicht waarbij ik die noodzaak niet zie. Staan alle gedichten gewoon achter elkaar, zonder paginascheiding. Er is nog enige moeite gedaan om de titel van elk gedicht een ander korps te geven, maar de titel staat wel vlak onder de laatste regel van het voorgaande gedicht, en wordt gevolgd door een flinke witregel voor de tekst begint. Het ziet er enorm knullig uit, ik zou me schamen om dit zo uit te geven.

Ja, pessimisme kun je leren. En deze digitale uitgave helpt daar een aardig handje mee.

[Menno Beek · Rating 3 out of 5]

Eigenlijk is dit zo een leuke bundel, geestig, sterk en vaardig, dat men hem 4 sterren dient tegeven, en tegelijk zou men na lezing met de idee kunnen blijven zitten dat de poezie een lolletje is, en dat is ze ook wel, en toch moet er voor die suggestie een ster af. Men moet streng zijn. Wel deed ik hem cadeau aan mijn moeder. De bundel, bedoel ik.
Tegelijk: 'De heer is mijn herder / bekijk het maar verder', het gehele gedicht 'grafschrift dus, is een meesterwerk. En 'Trio Hellenique', een langer gedicht ook:

Trio Hellenique
O, ik weet nog hoe wij voor haar deur
's nachts musiceerden, vaal van kleur
om 't zelfde meisje: ik op trompet
en jij op contrabas. En zij op bed.

Al blaakte het concert van liefdesvuur,
al speelden wij tot het morgenuur:
háár deed het niets. Slechts bij een haan
en bij wat honden sloeg het aan.

Doch één nacht: zie! Het gordijn beweegt.
en hup! daar wordt een po geleegd
over de dapp're muzikanten
die weldra als twee natte kranten
aan 't ruziën slaan, hu vriendschap breken
om wie nu 't minst is afgezeken.

Geen van beiden trouwde haar
en één verhing zich. Aan een snaar.

Ik stond vannacht weer voor haar flat
met aan mijn lippen de trompet
maar gek: 't klonk niet als vroeger. 't Was
als miste hij een contrabas.

[Marisa Bantjes · Rating 4 out of 5]

Small booklet of poetry by almost forgotten Dutch poet Lévi Weemoedt, selected and revived by trendy Dutch writer Özcan Akyol. The titel of this book is "Pessimism can be learned!" and all the poems reflect the author's pessimistic view of and disappointment with life. Dutch people love this kind of poetry. It makes them laugh. Weemoedt's recitals are like stand-up comedy. I like his poems too, they ring true, but they don't make me laugh. They move me, sometimes to tears. My children say I have no sense of humour.

[Hendrik Dejonckheere · Rating 3 out of 5]

De titel zegt het, je wordt onmiddellijk op je wenken bediend. Ondanks een taaltal plezante en inspirerende gedichten overheerst bij mij toch de teleurstelling. Te weinig, te vlak en te weinig inhoud met veel wit papier. Zonder Eus zou dit nooit een tophit geworden zijn. De beste versen werden in de wereld draait door voorgelezen waardoor het de verwachtingen op een niveau bracht die niet worden waargemaakt. Ik vraag me af of het kopen van een een tweede selectie verstandig is of dat men beter een vroegre publicatie met meer gedichten tegen een lagere prijs kan aanschaffen.

[Mehsi · Rating 4 out of 5]

Ik ben nog steeds niet van de versjes/gedichtjes, maar soms kom ik toch een bundel tegen die ik erg leuk vind. Zoals deze! Wat een heerlijke schrijfstijl heeft deze man, en wat zijn de gedichtjes/versjes leuk! Om een aantal moest ik lachen. Gelukkig heeft bibliotheek #2 nog een bundel van deze schrijver want ik wil zeker meer van zijn werk.
Ook leuk is de introductie door Özcan Akyol aan het begin. Hoe hij gedichten ontdekte, hoe hij deze schrijver ontdekte, en hem eindelijk ontmoette.

[Gijs Zandbergen · Rating 4 out of 5]

Gewoonlijk houd ik niet zo van de boeken die Boek van de Maand zijn in DWDD. Dit keer wel. Tot mijn grote plezier staat in deze bloemlezing ook het gedicht “Tour de France. Een nabeschouwing”, want dat had ik in 1983 ook opgenomen in mijn bloemlezing Wielergedichten, toen dat genre nog niet bestond. Ik was toen al liefhebber van het werk van Weemoedt, die ik kende uit Propria Cures. Ik weet nog hoe leuk ik het vond dat hij me aanmoedigde in de Ronde van Vlaardingen.