Sürüklenme

by Latife Tekin

Yüzümüze ölümün gölgesi düştüğünde hayat ısrarla yaşama şansı tanımak istiyor bize, türlü biçimlerde uyarıp tekrar tekrar sınıyor bunun için.

Sürüklenme'nin isimsiz anlatıcısı görünüşte sivil toplum örgütü gibi işleyen bir oluşumun destekçisidir. Bir yolculuk dönüşü, önce uçakta karşılaştığı tekinsiz bir kişinin, sonra bir kâhini andıran karizmatik taksicinin, hatta gökyüzü ve yeryüzündeki tarifsiz güçlerin tesiri altında sürüklenip durur. Örgüte kaynak temin etmek için Türkiye'deki büyük şirketlerin yuttuğu beldelerde ve Rusya'dan İngiltere'ye, Yunanistan'dan Almanya'ya yolculuk eden anlatıcı, bir taraftan örgütün kuruluş amacı konusunda, lideriyle derin bir hesaplaşma içine girer. Öte yandan da kimsesiz, ayrıksı ve ele gelmez gençlere sahip çıkarak kendi hayatına anlam vermeye, yaşadığı derin hüsranı ve zamanımıza has yersiz yurtsuzluk hissini, sevgi açlığını tedavi etmeye çalışmaktadır.

Latife Tekin,Manves City'yle aynı anda yayımladığı Sürüklenme'de Türkiye'nin bu acımasız ve hoyrat günlerine ayna tutuyor.Manves City'yle birbirine el uzatan Sürüklenme, süregelen toptan yıkıma karşı yeni mücadele yollarının, çaresiz yetişkinlerin, sahipsiz, yoksul, yalnızlaştırılmış gençliğin ve onların yeni bir hayat kurma, sürüklenirken tutunma çabalarının romanı.

Genres: Roman, Fiction, Novels, Turkish Literature

192 pages, Paperback

First published November 6, 2018

About the author

Latife Tekin is one of the most influential Turkish female authors. She was born in 1957 in Kayseri, Turkey. She continued her education in Istanbul. In 1983, her famous novel Sevgili Arsız Ölüm (Dear Shameless Death) was published. The magic realism in the book was drawn from the Anatolian folklore and traditions. Latife Tekin's childhood in Kayseri, a multicultural city at a central point in Anatolia, influenced both her first book and the others in this aspect.

Reviews

[Hakan · Rating 4 out of 5]

sürükleniyor, bizim dünyamız gibi romanın dünyası, insanıyla, bitkisi, börtü böceğiyle sürükleniyor. her şey şüpheli, her şey belirsizlik içinde. kaygı, alttan alta büyüyen gerilim, korku. dışarıda olduğu gibi romanın içinde de sis pus soluyoruz, üzerimize toz yağıyor. bir yıkımı, bir talanı, yağmayı seyrediyoruz ve yıkılanın yerine yükseleni. her şey değişiyor, görüyor, gözlemliyor ama yine de çok şaşırıyoruz. her şey yeni, yeni olan her şey de yabancı.

sürüklenme bugünün romanı. bu toprakların bugündeki manzarasını bazen dışarıdan-yukarıdan bazen içten-içeriden gösteriyor bize. bu sürüklenmeden kurtuluş mümkün mü, mümkünse nasıl?. .çocuklar, gençler için, ağaçlar için, toprak için, içten içe güzel olduğunu bildiğimiz bu doğa, bu dünya için nasıl bir mücadele, nasıl bir direniş?..sürüklenme herkesin yazamayacağı bir roman. bizim edebiyatımızda belki latife tekin’den başkasının yazamayacağı bir roman. kusursuz değil elbette. ama başka bir bakış, başka bir kavrayış var bu romanda. başka bir edebiyat.

[Sine · Rating 2 out of 5]

latife hanımın ne yapmak istediğini anlıyorum fakat hiç bana göre değildi bu kitap. ikili gibi düşünüldüğü diğer kitap olan manves city’yi daha çok sevdim. bu biraz karabasan gibiydi ve ben gerçekten karabasanlarla boğuşan bi insan olduğum için iyi hissetmedim kendimi okurken, açıkçası bi yerden sonra da hızlı hızlı okudum allah affetsin dkfjslsh. en azından her kitabında farklı bir şeyler deneyimleyebiliyoruz, bu da takdire şayan. (allah razı olsun yav)

[Renin · Rating 4 out of 5]

İlk başta kitabın akışına kendimi kaptırmakta zorlandım. Fakat kitabın ilk 50 sayfasından sonra bir anda ben de sürüklenmeye başladım. Çaredar’ın kehanetimsi sözleri itti beni zannetmiştim, oysa şimdi anlıyorum ki farketmeden kitabın tam olarak içine girdiğim için böyle olmuş. Anlatıcıyla hemhal olduğum için düşünemez, elim kolum kalkmaz olmuşum. Büyü gibi birşey! Çok beğeniyorum Latife Tekin’i, çok!

[NAMIK SOMEL · Rating 5 out of 5]

"Sana yazmak için yükseklerden bir yıldız kaymasını bekledim Raşit,nihayet bu gece erdim muradıma, inanmayacaksın ama tam vaktinde gelmişim Celil'e.... otobana bağlanan yolun çoğu madene gitmiş... koyunların kuzuların yerini iş makineleri almış... kilometrelerce kazıp oymuşlar toprağı..
Bitki Klonlama Ünitesini ayrıca anlatmam gerekir sana. "
" "Tatsız dediğin şey nedir?" diye sordu Sezer.
"GDO tabi ki," dedi Nevres "

Sürüklenme, yakın zamana tanıklık eden, hepimizin öyküsü aslında. Gittikçe bencilleşen insan, doğayı, sahip olduğu değer yargılarını hızla yitiriyor. Bir yokluğa doğru Sürükleniyoruz. Duygularımız, bedenimiz, mekânlarımız, algıladığımız her şey sürükleniyor.

Sürüklenme, öyle kolay okunan bir metin değil. Iç içe girmiş, zaman zaman şiir tadına, zaman zaman masalsı , zaman zaman ise toplumsal gerçekçi bir metine dönüşüyor. Konuyu ve metinlerin lezzetini hissetiğinizde tekrar tekrar başa dönüp bazı bölümleri yeniden okumak istiyorsunuz.

Latife Tekin, 9 yıl arada sonra sıradışı bir romanla farklı, ev ödevi niteliğinde, sabırla ve dikkatle okunması gereken bir metin armağan etmiş bize..

Şimdi yazarın Sürüklenme ile eş zamanlı olarak yazdığı Manves City var sırada. Latife Tekin'in değimiyle zaman zaman bir birine dokunan bu ikinci metin daha yalın yazılmış. En azından başlarda öyle.. İlerleyelim bakalım nereye evrilecek...

Gün yeni doğuyor bu saatlerde. Ezan sesi geliyor kulağıma, henüz kuşlar uyanmadı. Zaten çoğu çoktan göç etmiş sıcak ellere. Horoz seslerini ise çoktandır duymuyoruz köy yerinde bile. Artık süt bulmak bile çok zor. Üzerinde inek otlamayan çimenleri çoktan dikenler bürüdü. Küf fındığı diğer meyveleri hızla yok ediyor. Asfalt ve beton yüklü araçlar geçiyor sürekli evin önünden. Ağaçlar gecenin ayazını, gündüzün yakıcı sıcağını engelliyemiyor artık. Biz de Sürükleniyoruz, hepimiz Sürükleniyoruz. Daralan bir pencereden umudu arıyoruz. Nefes aldığımız dünya hızla küçülüyor, küçülüyor. Sürükleniyoruz..

Namık Somel / 16 Aralık 2018 Pazar / Zafanos
namiksomel.blogspot.com

Instagram: namiksomel
Facebook: Namık Somel Kültür Sanat Edebiyat
Twitte: namiksomel
YouTube: Edebiyat Burada Okuryazar

[huzeyfe · Rating 4 out of 5]

Latife Tekin, 2021 yılında kalemi ile tanışmak istediğim yazarların başında geliyordu. Çok merak etmeme rağmen ilk olarak Sevgii Arsız Ölüm kitabını okumak istemedim. Onu hep bi ikinci koz olarak elimde tutmak istiyorum. O nedenle en az onun kadar merak ettiğim ikisi de aynı anda yayınlanan Manves City ve Sürüklenme kitaplarını okumaya niyetlendim ve kısa copu çeken Sürüklenme olduğu için onunla başladım.

Okuması oldukça zor ve bir o kadar iç içe örgülenmiş bir kitap. O nedenle bazı yerleri sakın kafa ile baştan almam gerekti. İsmini tam anlamıyla hak eden bir kitap. Bir Sivil Toplum Kuruluşu için kaynak temin etmek isteyen olayın isimsiz anlatıcısı bir uçak yolculuğu dönüşü başlayan öyküde Rusya'dan İngiltere'ye, Yunanistan'dan Almanaya'ya bizleri sürüklüyor.

Manves City kitabını da çok ara vermeden okumak istiyorum. Belki o kitaptan sonra buraya bi güncelleme bırakırım.

[Gurcansoydan · Rating 3 out of 5]

Çok fazla sayıda karakterin ve olayın çok az sayfada (180 civarı) anlatılmaya çalışıldığı bir kitap. Böyle olunca da içine bir türlü giremedim kitabın. Yazar bu kitapla eş zamanlı olarak Manves City adlı kitabı da çıkardı, anlatacaklarının bir kısmını buraya mı sakladı bilemiyorum ama bu kadar kısa bir kitabın bir kısmını başka bir kitaba bırakmak hoş değil, pazarlama stratejisi var sanırım bunun arkasında.

Ayrıca bazı sosyo-ekonomik konulara değinilmiş ama bunlara kitapta yer kalmamış. Güzel bir yerleşim yerinin madencilik ve sanayi faaliyetleri sebebiyle kötüleştiğini ve köylülerin bundan dertli olduğunu anlıyoruz ama o kadar sadece. İki köylü yakınması ile geçiştirilecek bir konu olmamalıydı bu.

Yazarın güzel dil ve üslubunun hakkını vermek lazım tabi.

[Betül YILMAZ · Rating 2 out of 5]

Kitap hakkındaki yorumlar oldukça iyiydi, ben neden diğer okurlarla aynı havayı teneffüs edemedim bilmiyorum. Kitapta eksik olan bir şeyler var. Belki hiçbir şey yok. Sanırım her kitap her okura göre değil. Ülkeler ve olaylar arasında koşturan insanların anlamlı düşüncelerinin anlamlı bir şeye tekabül etmediği, neye direndiklerini ve örgütlendiklerini bile anlamadığım, hatta neye üzüldüklerini neden çaresiz hissettiklerini bile çözümleyemediğim koca bir boşluk bu kitap benim için.

[Neşet · Rating 2 out of 5]

Sinopsis, taslak gibi yazılmış kitap. Karakterler oradan oraya bir kapıdan başka bir kapıya sürükleniyor. Manves City kesinlikle daha iyi. Sürüklenme'nin yıl sonu listelerinde en tepelerde bulunmasını kitabın politik tonuna bağlayabildim. İşte biraz örgütlenme eleştirisi biraz Rusya, çevre duyarlılığı, çekişmeler gibi temalar geçince tav oldu eleştirmenler sanırım. Başka bir açıklama bulamadım. Tekin'den bu sefer edebi bir tat alamadım açıkçası.

[Mert · Rating 4 out of 5]

"Hayat kurtarma gücü, yaratma neşesi, kaçma cesareti"

[Serap · Rating 4 out of 5]

Latife Tekin Sürüklenme’yi Manves City ile aynı anda yayınlıyor ve birbirine dokunan bu iki kitabın birlikte okunması tavsiye ediyor. Kitapla ilgili röportajlarında kitapları yazmadan önce bir tema belirlediğini ve o hisle yazdığını söylemiş birkaç yerde. Bu kitapta o his o kadar belirgin ki. Kitabın ismi gibi o sürüklenme hissi sizi alıp götürüyor. İsimsiz anlatıcımızla birlikte o yolculukta, hikayesine eşlik eden insanlarla, hayatla birlikte sürükleniyorsunuz adeta. Yapılanlara, haksızlıklara, dünyada, etrafta dönen şeylere karşı bir burukluk, ama yine de bir şeyler yapabilme gayreti. ‘Asistan’ diye bahsedilen ve isminin hakkını vermeye çalışan bir sivil toplum kuruluşunda, Takviye’de mücadeleyi hiç bırakmayan anlatıcımızın yolu tanıdık isimlerle karşılaşıyor hikayenin sonuna doğru. Normalde başka kitaplarda sevmediğim aforizmaları bu kitapta hiç yadırgamadan okudum. Galiba Latife Tekin gibi bir kalemin o sözleri söyleme hakkı var diye düşündüğümden.

[Gunce · Rating 4 out of 5]

Kesinlikle çok iyi yazılmış bir kitap Sürüklenme.. Doğanın ve insani değerlerin yıkıldığı bir ortamda gerçek bir sürüklenme öyküsü
Ama okurken aldığım keyfe göre değerlendirmem gerekirse üç yıldızlık bir kitap oldu aslında benim için. Oldukça kasvet ve çaresizlik içeren ortamın fazla içine giremedim okurken.

[Özge · Rating 3 out of 5]

Bu kadar suruklenip de bir yere varamamak bir Latife Tekin sever olarak uzdu. Kitapta deginilmek istenen cok fazla mesele var, hayatinin ucundan kiyisindan da olsa tanidigimiz cok fazla kisi var. Kitap tum bunlari kapsamak icin yetersiz kalmis. Hicbir karakterin yerine kendimi koyamadim, üzücü pek cok olay yasandi hepsine uzaktan baktim. Olmasaydi sonumuz boyle.

[Ozge · Rating 4 out of 5]

Latife Tekin çok değer verdiğim yazarlardan. Kendisi ünü pek umursamasa bile, bu kadar iyi bir yazar olmasına rağmen, erkek egemen bir edebiyat dünyasında ve ülkede yaşamanın zorluklarını yaşadığını düşünüyorum.

Manves City ve Sürüklenme’yi art arda okudum. Sürüklenme’yi okurken bir süre hikaye ritmine alışamadım, alıştığımda ise ben de ritim ile sürüklenmeye başladım. Pek çok isim, pek çok mevzu var hikayede. Ama kim kimdi paniğine gerek yık. En sevdiğim şeylerden biri Latife Tekin yazılarında, hikaye örgüsünden daha önemli bir dil meselesinin olması. Nasıl söyleneceğini bilemediğim, çok söylenmez anları öyle bir söze döküyor ki...

İnsanı olduğu gibi cilalamadan anlatıyor. Örgütlerin nasıl evrildiğini, şirketleşebildiklerini, büyük firmaların küçük şehirleri nasıl etkileyebileceğini, toplumsal duyarlı bireylerin kendi içlerinde iktidar ilişkilerini... Çok anlatılmayan meseleleri anlatmaktan keyif alıyor sanki Latife Tekin.

Farklı bir okuma deneyimi yaşattığı kesin. Beni bir an düşündüren, ekoloji kısmı oldu. Aslında en doğal haliyle kitapta yerini almış ekolojik duyarlılık konuları, sadece GDO kısmında fazla bir farkındalık yaratma gayesi var gibi geldi, o kadar da olsun...

[Nevra Arslanturk · Rating 2 out of 5]

Ekoloji temasını sevdim arka planda; Takviye isimli örgütün bir şekilde yaşadıkları, bildiğim şeyler gibi.
Sanki zihin sürüklenmesi ile yazılmış bu kitap ve ben de öyle bir sürüklenme ile okudum. Bundan kitabın sürükleyici olduğu anlamını çıkarmayın.

S49 ^Aklı azdırırsan can yorulur, küser. Aşk da korku da canın tarafında.”

Tamside büyülenme yeteneği vardı -S76

S89 “Hayat kurtarma gücü, yaratma neşesi, kaçma cesareti.” // kitabın özeti belki de)
Raşit’in söylediği gibi her şeyin bir olabilirlik zamanı var.

S126 “Anneannem bir karar vermemiz gerektiğinde çocukluğumuza dönüp sevinçli anlarımıza dalmamızı öğütlerdi, mutlaka o genişliği, ferahlığı duyarak kendimizle bir kaç gün geçirmeliydik: Siz oyun oynarken bırakın karar da çiçekleri böcekleri dolaşıp içinize doğsun…”

S182 Christa, Tijen’le bana Kızılyalı’da kalmaya nasıl karar verdiğini anlatmıştı biz küçükken, bir gün uyanıp başını pencereden dışarı uzatmış ve öylece bakakalmış, sanki çocukluk bahçesi uzanıyormuş gözünün önünde. “Bahçe karar verdi kalmama, çocukluk duygularınızın canlanmadığı yerlerde yaşama sevinciniz söner, bırakıp gidin oraları,” demişti.

[Derya · Rating 3 out of 5]

Önyargıyla başlamıştım, bayılmadım ama sevdim. Bazı şeyler yüzeysel geçilmiş ve o yüzeyselliği benim çok hoşuma gitti, hayalgücümü çalıştırdı belki bilmiyorum. Tijen’in hastalığı ve Raşit/Nevres ilişkisi gibi..

Tabii ki: “Hayat kurtarma gücü, yaratma neşesi, kaçma cesareti”..

“Kaçma cesareti”min eksikliği..

[Joy · Rating 1 out of 5]

Olmamış, aforizma patlatacam diye havada kalmış çoğu cümle, dialoglar bir yere gitmiyor, herkes büyük büyük laflar etme derdinde gibi, hikaye de inandırıcı değil. Büyülü gerçekçilik olsun diye de eklenen bazı detaylar saçmalık gibi.
Sevemedim.

[Hasan Acül · Rating 5 out of 5]

Birlikte yayınlanan iki güzel öykünün, Manves City ve Sürüklenme'nin hüzünlü karakterleriyle birlikte zaman geçirmek çok güzeldi. Onların sürüklenmelerini kimi zaman üzülerek, kimi zaman da gülerek, sevinerek geçirdim günlerimi bir süreliğine. Karakterlerin birbirlerine iki ayrı kitaptan dokunmaları da çok etkileyici bence. Sürüklenme'nin taksicisini Aşk işaretlerinin Nezir'ine benzettim biraz. Latife Tekin'e hem beni bu insanlarla tanıştırdığı için hem de öyküleri çok güzel bir dil ile anlattığı için çok teşekkür ederim.

[Çiğdem Yalçın · Rating 3 out of 5]

Bir Latife Tekin hayranı olarak hayal kırıklığına uğradım. Bir kaç güzel cümlenin de bu kadar sıradan bir konu içinde fena halde harcandığını düşündüm. Bir türlü giremedim konuya. Kimin kim olduğunu, geçmişlerini, bugünlerini anlayana kadar kitap bitti. "Eee, sonra, n'oldu şimdi?" diye düşündüm epey. Çevre meseleleri, küreselleşme, insanın yalnızlaşması gibi derinlikli konuların bu kadar kalabalık bir karakter kadrosuna rağmen, hatta belki de bu yüzden, üstünkörü ele alınıp gayet sıradan bir hikaye içinde anlatılmasını, sadık bir Tekin okuru olarak üzüntüyle karşıladım.

[Gulum Dagli · Rating 1 out of 5]

Latife Tekin'in Sevgili Arsız Ölüm referansı olmasa, üzerinde durup konuşulmaya değmeyecek bir roman. 'Sürüklenme' ismi, kesinlikle okuma sürecinizi temsil etmiyor. Hayatınızda en az sürükleneceğiniz şey bu kitap ve bu kitabı okuma isteği olabilir; önceden bilin de...

[atito · Rating 4 out of 5]

ben sürüklenme'yi tercih ettim, derste konuşabilmek isterdim bu romanları. sürüklenme harika istiare hem romanın akışı hem dili için. bir yere varmaktansa sürüklenmenin, süregel(e)menin akışa incecik yedirildiği iki roman, birbirine seslenen, seslendikçe duyduğundan emin olamayan dil döngüleri. sanki başka bir bakış açısıyla kusur sayılabilecek öğeler (o karakter kimdi, bu kişi kime varmıştı, onun ayıbı var mıydı yok muydu) burada ifadenin de güvenilirliğin de çürüdüğü manzaralara dikilmiş ağaçlar, ağaçlara serilmiş bulutlar, bulutların içine yuva yapmış kuşlar gibiydi. her şey birbirini açıyordu ama hiçbiri birbirini tamamlamakla, tamlığa vardırmakla yükümlü değildi. gözlerin neye takılırsa artık. her şeyin içi dolu gibi ama değil, onu tanıyorum diyorum ama sandığım kişi değil, seni ölü biliyorum da bilemiyorum, eve varmak istiyorum ama yurdum değil. ne görüyorum şimdi, belki biraz parıltı, belki pınarlar akıyor gözlerime, yumsam neye fayda, bir şeyler dönmeye, döndükçe ışıldamaya aksamaya devam ediyor.

"sabah göğünde parlayan dolunay ve güneş yüreğime işledi, baktıkça küçülüyorum, dağlar tül yumuşaklığında, ağaçlar gölge hafifliğinde görünüyor, hiçbir şeyin içi yokmuş gibi."

"dikkat ettiniz mi, güneş doğarken dağların içinden göğe ışık vuruyor, baktınız mı hiç, durup seyrettim sabah karşı, sanki her şey dünyada saklıymış gibii, ay ve güneş dünyanın içinden doğuyor, dünyanın içine gömülüyor, bunu yeni fark ettim daha."

[Betül · Rating 4 out of 5]

Dürüst olmak gerekirse belli bir yere kadar Manves City kadar beğenememiştim. Fakaaaat,sona doğru öyle bir bağlamaya başladı ki canım Latife Tekin’im ben tam 180 derece döndüm.O kadar şahane bir şekilde sonunu bağlayıp hatta Manves City ‘e köprüyü attı ki önünde saygıyla eğiliyorum. Zaten bu iki kitabın birbirine el verdiğini söylüyordu. Bağımsız okunabilir hatta sırası da fark etmez ama ben yine de önce Manves City’i sonra bu kitabı okuyun derim.Can Kozanoğlu&Mirgün Cabas yapımı “İlk Sayfası” podcastini de dinledim. Diyor ki eskiden Yaşar Kemal,Fakir Baykurt, Orhan Kemal gibi pek çok isim köylünün,ezilenin hikayesini anlatırdı ama günümüzde yoksulu anlatan yok. O yüzden kendisini “yoksul”un bugününü anlatmaya mecbur hissetmiş. Gerçekten doğru tespit,günümüzde ezilene sahip çıkan bir edebi eser yok gibi...Umarım tekrar yazmak için bir 9 yıl daha bekleme

[Hakan Sipahioğlu · Rating 2 out of 5]

Manves City'nin tamamlayıcı bir okuması olması dışında maalesef hiçbir şey ifade etmedi bu kitap benim için. Tam olarak hangi hikayeyi merkeze aldığı belli olmayan bir kitap bu. Doğa savunuculuğu var gibi ama bir yol hikayesi gibi de, yeni tip örgütlenme modellerinin bir eleştirisi gibi ama bir aşk hikayesi gibi de. İnsan nasıl özetleyeceğini bile bilmiyor. Metni paganik karakter ve sembollerle vahşileştirerek doğa ile ilişkilendirmiş Latife Tekin, bu tercih romanı görece enteresan kılıyor. Ama bu kaotik cangıla bırakılmış okurun sayfalar boyunca sürüklenmek dışında takip edebileceği bir rotası yok maalesef. Dolayısıyla roman okurunu olgunlaştırmaktansa Tarzan gibi bir yabancılaşmaya götürüyor.

[Ceren Ulusaler · Rating 3 out of 5]

Anlatıcımız Takviye isimli bir oluşumun üyesi. Oluşumdaki sorumluluğu kapsamında çıktığı bir kaç yolculuğu ve bu yolculukların onunla tanıştırdıklarını, yeniden buluşturduklarını okuyoruz kitapta. Arabacı ile geçirilen ve anlatıcının “simli” olarak tarif ettiği geceyi okurken keyif aldım. Üç Arkadaş’ın (Hayat kurtarma gücü, yaratma neşesi, kaçma cesareti.) hikayelerine daha yakından tanık olmayı çok isterdim. Sanırım ucundan, kıyısından değinilen diğer karakterler yerine bu üçünü daha fazla okusaydım daha çok keyif alırdım Sürüklenme’den.

[Kübra · Rating 4 out of 5]

Latife Tekin'in kalemi ile ilk tecrübemdi bu kitap. Başlangıçta konuya girmeye zorlansam da sonrasında diline alıştım ve her şey akıp gitmeye başladı.

Kitapta en sevdiğim özellik, karakterleri idi. Bu konuda Latife Tekin gerçekten başarılı. Her bir karakter kendi içerisinde özgün ve oldukça güzel bir şekilde size anlatılıyor. Ve hikayeleri ilgi çekici. Bu kadar kısa bir kitapta çok sayıda karakterin böyle güzel ortaya konulması bence çok başarılı.

[Seyda SEN · Rating 3 out of 5]

Latife Tekin'den okuduğum ilk kitap, ilk kitap olarak doğru bir kitap olduğunu sanmıyorum. Kitapla ilgili duygularım oldukça karışık. İlk başta kitaba alışmakta çok zorluk çektim. Gerçekten bir rüyamı okuyoruz, ne gerçek ne oluyor onu anlamaya çalışmak yorucuydu. Gerçekten sona doğru sürüklendik durduk. Gerginlik hissi, o sis bulutunun içindeymissin gibi devam eden durum güzel yansıtılmış bu yönünü çok sevdim fakat pek bana göre değildi.

[Münevver şallıoğlu · Rating 4 out of 5]

Beni Sevgili arsız ölüm kadar büyülemese de okunması gereken bir kitap oldığunu düşünüyorum. Yalnızlığın çaresizliğin sevdiklerini kaybetmenin kelimelere böyle içimize işlercesine yazılışı azdır. Para hırsıyla ülkemizi gezegenimizi katleden çevre katilleri , toprağını koruyamayan çaresiz insanların acısı...ve her insanın anlam arayışı...

[S.Cihan Sönmez · Rating 3 out of 5]

Manves City'ye nazaran daha az beğendiğimi söyleyebilirim. Büyülü gerçekçiliğe göz kırpan ilk kısımlarını çok sevdim ancak kitabın tümünde aynı hazzı alamadım. Sürüklenme'de sömürü düzenini, kendini bir yere ait hissedememe duygusunu, göç etmeyi Latife Tekin kendine has üslubu ile anlatıyor. Çok özgün ve farklı bir yazar olduğunu bu kitapta daha da derinden hissettiriyor.

[Betil · Rating 4 out of 5]

Kitabın ismini bilmeden okusam, Sürüklenme isminin bu kitaba çok yakışacağını düşünürdüm büyük ihtimalle.

“Tüm insanlar bir araya gelip toplaşmak istiyor, bütün şehirler, kasabalar, köyler. Yolları daha da kısaltıp yaklaşmak, birleşmek istiyor, büyük ölüm şöleni için, mahşer arzusu! Hepimizde var o arzu, kıyamet arzusu!”

[Başak · Rating 3 out of 5]

Latife Tekin’in direkt anlaşılır bir anlatımı yok.Okumaya başldığınızda ya neden bu kadar alengirli yazıyo söylemek istediğini direkt açık olarak söylemiyo diyosunu,her yazarın anlatım dilinin farklı olduğunu unutarak.İlk başlarda off çok sıkıcı desemde gittikçe merak uyandıran bi kitap oldu.Merak boşuna oluşmuş gerçi merak ettiğim şeyler bi sonuca ulaşmadı.

[Ceren Akçakoca · Rating 2 out of 5]

Olmadı ya, ne kadar istesem de anlaşamadım kendisiyle. Bir sürü karakter, bir şekilde kendine yer bulmaya çalışıyor ancak o kadar içine giremedim ki sanki her şey havada kaldı.

Altı çizilecek kıymetli cümleler olsa da hikayenin tamamına baktığımda kendimi kaptıramadım. Latife Hanımcığım üzülerek ayırıyorum yollarımızı.