Een boek over het Aspergersyndroom zonder het woord `Asperger in de het was een doordachte maar gewaagde keuze in 1998. Desondanks werd Brein bedriegt een bestseller onder de autismeboeken met meer dan 15.000 verkochte exemplaren. Voor heel wat mensen betekende Brein bedriegt een eerste moment van herkenning en zelfs de uitweg uit een jarenlange zoektocht naar een diagnose.
Sindsdien is het aantal begaafde personen met een diagnose uit het autismespectrum spectaculair toegenomen. Er zijn ook heel wat nieuwe inzichten in het autisme zoals zich dat uit bij mensen met een normale of hoge intelligentie. En naast de toenmalige hardnekkige misverstanden zijn er ook nieuwe ontstaan. iedereen is een beetje autistisch. het autistisch brein bedriegt nog steeds...
In deze compleet herziene editie herleest Peter Vermeulen het oorspronkelijke boek en biedt hij nieuwe inzichten, onder meer over diagnostiek en begeleiding. De inhoud is nieuw, de stijl dezelfde als toen.
Over de
PETER VERMEULEN is pedagoog en werkt als autismedeskundige bij Autisme Centraal. Hij geniet internationale bekendheid en is een veel gevraagd spreker. Bij Acco & Epo verscheen eerder Autisme als contextblindheid (2009), Autisme en normale begaafdheid in het onderwijs (2010) en Relaties@autisme.kom (2011).
Ik kan het boek moeilijk beoordelen, in sommige passages in de auteur naar mijn mening te negatief of gebruikt hij te negatieve verwoordingen. Aan de andere kant eindigt het boek hoopvol.
Enkele quotes die ik leuk vond: Mensen met autisme zijn niet moeilijk, ze hebben het moeilijk. Volgens Tony Attwood is angst zo onlosmakelijk verbonden met autisme dat hij autisme benoemt als 'angst op zoek naar een doel'. Kleine potjes hebben grote oren, maar normaal begaafde mensen met autisme nog grotere
Duidelijk een boek geschreven over autisme door een niet-autist, die slaan meestal de plank mis. Peter Vermeulen schijnt een autisme-expert te zijn, maar het lijkt alsof hij niet naar zijn patiënten geluisterd heeft. Het boek zou moeten gaan over compensatie en camouflage van ASS, maar daar gaat het nauwelijks over. Het is een en al droevigheid: "ze kunnen dit niet, en dat niet, en dat ook niet, ze zijn wel heel erg gehandicapt, hoor." Absoluut een afrader.
2.5 Op zich verhelderend! Maar! Ik stoor me mateloos aan de negatieve toon. Het voelt regelmatig stigmatiserend. Nu voelt het wat alsof een diagnose autisme alle menselijke groeimogelijkheden per definitie teniet doet, en dat lijkt me gewoon niet helemaal correct, zowel vanuit wetenschappelijk al moreel standpunt. :-)
Dit boek gaat over autisme bij een normale of hoge begaafdheid. Peter Vermeulen (autismedeskundige Autisme Centraal) geeft een uitgebreid beeld over wat autisme wel en vooral ook niet is. 'Autisme' of ASS is doorheen de tijd steeds 'verfijnder' gespecifieerd. Na het lezen van het boek had ik echter de indruk dat er nog veel onontgonnen gebied is, zoals de auteur soms ook zelf aangeeft.
Weinig is geweten over autisme bij ouderen. De voorbeelden uit het boek gaan dikwijls over kinderen en jong-volwassenen. Er wordt weinig gesproken over zogenaamde functionerende volwassenen met ASS. Dat geeft hij overigens zelf aan.
Ik ben geen fan van de schrijfstijl van Peter Vermeulen, maar inhoudelijk kon ik het boek echt wel waarderen.
1) Er wordt heeeeel lang uitgeweid over het diagnosticeren, waarbij de auteur nogal een boom opzet over misdiagnoses. Wat de meerwaarde hiervan is voor de lezer, is mij niet duidelijk.
2) Ik vind de auteur regelmatig onnodig negatief. Je kan het realisme noemen, maar voor mij zijn zinnen als "Hoe intelligent ze ook mogen zijn, begaafde mensen met autisme komen niet ter wereld met de cognitiece bagage om in die wereld te overleven" en "Hoe intensief we ook trainen en onderwijzen, mensen met autisme zullen nooit volledig geëquipeerd raken om zonder hulp en begeleiding mee te draaien met de rest" onnodig ontmoedigend, zeker als afsluiter van het boek.
Deze 2 zaken terzijde gelaten, staat er veel correcte en duidelijle informatie in het boek.
Brein Bedriegt geeft in ’99 in elk geval een mooie introductie in het autistisch denken & gedrag. Het blijft natuurlijk een boek dat bij benadering is geschreven, als door éénoog in het land der blinden. Los daarvan de moeite waard om het, mits enige relativering en barmhartigheid voor het leerproces van de auteur, (nog) eens te lezen. De versie uit 2013 is volledig herwerkt en geactualiseerd.
Peter starts his book with a bit on the history of autism and its diagnosis (currently described in the DSM-5). He states that even now, with all the research that has been done, there is still a serious problem with both under- and over-diagnosis of ASD.
He then goes on to say that what people typically associate with autism, are in fact comorbid problems (e.g. low intelligence). Autism is about having a differently wired brain. It has nothing to do with intelligence.
Autistic people perceive the world as a collection of details (stimuli) which then have to be distilled into a useful image. Non-autistic people 'get the image for free', but miss out on the details. Communication/socialization is another well-known problem. Whereas most people know intuitively how to do this successfully, autistic people have to think things through.
As such, it is not surprising that most autistic people have low energy levels and suffer from stress and anxiety. Many are also depressed.
Most 'high functioning autists' (people with normal to high intelligence), have developed into real masters of camouflage. They do this not to deceive, but to stay afloat in society, and lead as normal a life as possible. Typically, they have become so good at this that society starts treating them as 'normal' and expects them to 'do as others do'. What can't be seen, mustn't exist. So, what used to be called 'Asperger', or 'a light form of autism' is not a 'light' problem at all. Trying to blend in comes at a very high price (energy) and will often result in a burn out.
Een eerlijk boek over autisme en normale tot hoge begaafdheid. Ik wilde het graag eens lezen, hoewel het soms wat droog was en ik er daardoor niet zo vlot doorheen kwam, omdat nog steeds veel meer literatuur gaat over de minder begaafde mensen met autisme en mijn eigen kind een normale tot hoge begaafdheid heeft. Het boek gaf me de benodigde informatie en een doorkijkje naar de pubertijd en volwassenheid. Het laatste hoofdstuk stemt me als moeder wat treurig. Ik zie mijn kind ook graag de maatschappij in gaan, werken, relaties hebben etc. Maar de auteur geeft duidelijk aan dat dat de meeste volwassenen met autisme niet lukt zonder hulp en dat dan nog veel mislukt. Graag had ik iets hoopvoller het boek dichtgeslagen, maar eerlijk is eerlijk; andere literatuur ondersteunt dit gezichtspunt. En omdat we (ik) niet in de toekomst kunnen kijken, neem ik me voor om elke dag met mijn kind met autisme te nemen zoals die is en vooral moeder te blijven.
Tot nu toe het beste boek dat ik over ASS en volwassenen met ASS las. Zowel op vlak van informatie over de geschiedenis en evolutie, als op vlak van het autistische denken zelf en hoe het zich manifesteert. Héél interessant boek, alleen heel spijtig dat ik de indruk heb dat het slechts bij theorie blijft. In de praktijk is er in 2019 nog steeds geen duidelijke en laagdrempelige ( zowel naar inspanningen als naar kosten toe) kwaliteitsvolle begeleiding voor de groep volwassenen die geen diagnose hebben.
Interessant.. en ook dat ik er grondig mee oneens ben als ik kijk wat ik om mij heen zie. Zowel herkenning als weerstand, dat vind ik juist wel mooi aan een boek: het zet je aan tot denken. Wel vond ik het boek nogal stereotyp/vlak over autisme, als dat écht klopt dat is er óf gigantisch veel misdiagnostiek óf ik zou het niet herkennen onder de vele gediagnostiseerde autisten? Dat lijkt mij ook sterk..
Peter Vermeulen slaagt er in om duidelijk te maken dat mensen met autisme en een normale of hoge begaafdheid toch een "autistisch brein" hebben, ook al wordt de omgeving misleid door hun hoge intelligentie. Op het einde van het boek geeft Peter toe dat er te weinig onderzoek is gedaan naar de speciale talenten van mensen met autisme. Dat vond ik ook een tekortkoming van deze publicatie.
Vergeleken met de andere boeken die ik over autisme heb gelezen vond ik dit boek erg negatief. Er worden veel voorbeelden genoemd van dingen die mensen met autisme niet van nature snappen, maar er is totaal geen aandacht voor het lerend vermogen van mensen met autisme.