ประธานเฮงซวย นกของคุณบินไปแล้ว เล่ม 2

ประธานเฮงซวย นกของคุณบินไปแล้ว #2

by 林佩

Genres: Yaoi, China

Paperback

Published January 1, 2018

About the author

Associated Names:
* Lin Pei
* 林佩 (Chinese Profile)
* หลินเพ่ย (Thai Profile)

Reviews

[Uminaka16 · Rating 2 out of 5]

ตัวเรื่องเองให้ 3 แต่หักคะแนนคำผิดซึ่งเยอะมาก เหลือ 2.5 ค่ะ


เรื่องนี้ตอนที่อ่านรีวิวของคนที่ไปอ่านตัวอย่างมาคิดว่าเรื่องจะมาโทนดราม่าน้ำเน่าๆ ซึ่งเป็นทางที่เราชอบ แต่พออ่านเล่มจริงมันไม่ใช่เลย พอผ่านช่วงต้นเรื่องที่นายเอกถูกพระเอกเอาเงินฟาดหัวไป แป๊บเดียวผ่านไป 6 ปี นายเอกตัดเยื่อใยพระเอกได้แล้ว แต่พระเอกกลับสำนึกเสียใจอยากได้เธอคืนมา มหกรรมตามง้อและพ่อบุญทุ่มจึงตามมา มันคือนิยายคอเมดี้ต่างหากล่ะ

เรื่องราวจะวนๆ อยู่กับการหวนคืนวงการบันเทิงของนายเอก โดยมีพระเอกคอยเป็นแบ็กใหญ่ มีตัวร้ายที่ร้ายมาตั้งแต่ครั้งกระนู้นยิงยาวมาถึงปัจจุบัน ร้ายแบบความดีไม่ปรากฏ แต่ทำอะไรไม่ได้เลย เพราะฝั่งนายเอกแท็กทีมทั้งนายเอก พระเอก อานายเอก และท่านประธานอีกคนที่มาคอยตื๊ออาของนายเอก มีทั้งคนรวย คนที่มีมาเฟียหนุนหลัง คนที่มีพลังพิเศษ แล้วคุณตัวร้ายจะเอาอะไรไปสู้กันเล่า

นั่นแหล่ะ ด้วยความที่ห่างชั้นกันมาก เราเลยไม่รู้จะลุ้นอะไร ก็เลยอ่านไปแบบเรื่อยๆ มาเรียงๆ ไม่ถึงกับอ่านไม่จบแต่ก็พร้อมวางตลอดเวลา เบื่อๆ ตรงมุกความเห็นชาวเน็ตที่ใช้ข้อความซ้ำๆ และมาบ่อยเกิน มันเลยไม่ขำแล้วอะ

ส่วนที่ชอบก็มีค่ะ ชอบเว่ยเสี่ยวพั่ง ลูกชายตัวกลมของพระเอกนายเอก ชอบความแก่แดดนิดๆ ติดละครน้ำเน่าหน่อยๆ ชอบเวลาเสี่ยวพั่งมโนเหตุการณ์ตามละครน้ำเน่าเป็นฉากๆ ฮาดี ไม่แก่แดดเกินจนไม่น่ารัก ตัวละครตัวนี้ทำให้เรื่องนี้สนุกขึ้นมากๆ เป็นตัวละครที่มีเสน่ห์ที่สุดในเรื่องแล้วค่ะ

สรุปก็คือ อ่านได้เรื่อยๆ ไม่พีค และคำผิดเยอะมาก ที่โหดสุดคืออักษรต่ำใส่ไม้ตรีค่ะ เจอหลายคำเลย ที่เจอบ่อยๆ ก็หม่าม๊า T . T หักคะแนนนะคะแบบนี้

[Nanyae Yamane · Rating 3 out of 5]

รีวิวรวบสองเล่ม
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแฟนตาซีที่จังหวะเข้าแฟนตาซีหุนหันมาก
เริ่มต้นที่เรื่องราวชีวิตเข้นข้นถึงพริกถึงขิง ไม่มีเค้าเมฆมาเลยว่าจะเป็นนิยายเชิงสัตว์ประหลาด เทพนกอะไรแบบนั้น
วูบเดียวก็ไปอยู่ฟากนั้นแล้ว เอ หรือเราใช้คำว่านกในความหมายธรรมดาไป 55
ที่ไม่ชอบเรื่องนึงคือ จุดเริ่มต้นสตาร์ทออกตัวดีมาก พอกระโดดเข้าไปสู่แฟนตาซี บทละครชีวิตเบาลงมาก
ปั่นไม่ไปอีกต่อไป เหมือนทั้งคู่เท่าเทียมกันด้วยพลังทางลัดแห่งชีวิต
คนหนึ่งรวยเว่อร์วัง คนหนึ่งมีพลังชะล้างตาผู้คน ต่อสู้กันด้วยเงินและหน้าตาเป็นส่วนใหญ่ และมาตื๊อกันในโลกแห่งคนมีเงิน
ไอละครชีวิตกลายเป็นเรื่องที่ไกลตัว ความลำบากเป็นสิ่งที่ไม่มีจริง

เราที่ยังหมกมุ่นกับฉากที่เว่ยอวี่เหอสาบานกับตนเองในห้องน้ำ ว่าจะลาจากไอสารเลวเม่าเจิ้งเชียน เจ็บแค้นเคืองโกรธได้ไม่เท่าไร ก็ปรากฏว่าเค้าลางแห่งการทรยศคนอ่านมาลิบๆ ละ คืนดีกันง่ายด้วยลูกตื๊อ ไอสิ่งนี้มันได้จริงๆ รึ

เม่าเจิ้งเชียนก็บ้าหลงหน้าตาอย่างเดียวจนไม่ลืมหูลืมตา ไม่ว่าจะคนเก่า คนใหม่ หรือคนเก่าที่กลายเป็นคนใหม่ กระตุ้นความหลงใหลด้วยหน้าตาทั้งนั้น

ในใจเราก็ -สมมตินะ สมมติ- ถ้าเสี่ยวเหอของเราไม่เป็นเทพล่ะ ไม่ได้มีพลังยั่วยวนหัวใจผู้คนได้
แต่เป็นชายธรรมดาที่ถูกทรยศ (ไม่มีลูกด้วยเพราะไม่ใช่นก)
6 ปีต่อมา เม่าเจิ้งเชียนจะยังคงรักเสี่ยวเหออยู่ไหม เขาจะคิดได้ไหม จะออกตามหาไหม
บทเรียบง่าย แต่มีพลังความสงสัยเต็มเปี่ยมนะ
(ดราม่าเอย จงซับซ้อนมากกว่านี้เถอะ... 55)

คิดว่าข้อดีที่สุดของเรื่องนี้ อยู่ที่ความตลก อารมณ์ขันมาทุกช่วง จิกกัด เสียดสี ทำให้อ่านได้คล่อง พอเล่มสอง เอื่อยๆ จนเปิดข้ามเป็นระยะๆ ทว่า เพื่อเก็บรายละเอียดก็กลับมาอ่านได้อยู่
ที่น่าสนใจเป็น การกล่าวถึงวงการเป็นไอดอล ด้านมืดที่เราพอๆ จะรู้กันอยู่ สงครามเย็นเจี๊ยบกัดสมอง ในส่วนนี้นิยายเรื่องนี้ เขียนได้ดี ชอบการนำเสนอของเขา เออ ตรงนี้มันได้

[Rada Chalapipat · Rating 4 out of 5]

#คู่สองปกเล่มสอง เว่ยหาง+เฮ่อหลิน
เว่ยหางเป็นอาของอวี่เหอ มาเจอกันได้หลังจากนายเอกกลายร่างเพราะพีคของความอกหักจนเผาตัวเองโดยไม่รู้ตัว เว่ยหางเองหน้าสวยแบบใครเห็นต้องตะลึงเลยมักจะปกปิดตัวเองด้วยการแต่งตัวมอซอและใส่แว่นดำเพราะเขาเองเคยผิดหวังจากการถูกกลั่นแกล้งสมัยเพิ่งเข้าสังกัดของเฮ่อหลิน จนเฟดตัวเองออกจากวงการไปเป็นปาปารัสซี่และกลายมาเป็นช่างภาพชื่อดัง นายเอกเป็นสายกินตัวฉมัง เป็นคนโผงผางใจร้อน ช่างสังเกตและเกลียดความแตงกวาเดินได้อย่างเฮ่อหลินมาก เราชอบความรักของคู่นี้มากกว่าคู่แรก ในความแมนมีความหวานและความหวงเกินร้อย เฮ่อหลินเป็นประธานบริษัทคู่แข่งกับประธานเม่า มีอิทธิพลต่อสื่อไม่แพ้อีกฝ่ายเนื่องจากเป็นตระกูลมาเฟียเก่าแก่ ความที่เขาเป็นเผ่าเหยี่ยวทองนักล่า ทันทีที่ได้เห็นโฉมหน้าแท้จริงของเว่ยหางก็หลงรักแรกพบ อะไรจะเป็นคู่ยวนยางสำหรับว่าที่ผู้นำตระกูลได้ดีเท่านี้ไม่มีอีกแล้ว เพราะตำนานที่ว่าวิหคแดงคือคู่รักที่เยี่ยมยอดซ้ำยังวางไข่ได้ ตอนแรกคิดว่าพี่เม่าเป็นายเปย์มากพอแล้ว พี่แตงกวาหนักข้อยิ่งกว่าเพราะนายเอกไม่เคยรัก แถมยังรู้และเห็นความฉาวโฉ่ของเฮ่อหลินมามากต่อมาก ซ้ำคู่นอนของเฮ่อหลินยังมากลั่นแกล้งหลานชายสุดที่รัก งานนี้พระเอกเริ่มจากใช้ความอวดรวยเอาใจก็ไม่สำเร็จ ใช้กำลังหวังครอบครองยิ่งกลายเป็นผิดพลาดจนเกือบจะต้องเสียคู่ชีวิต สุดท้ายนายเอกยอมใจอ่อนเพราะความเอาใจใส่และความบ้าระห่ำในการเอาชีวตตัวเองเข้าแลกของเฮ่อหลิน ด้านครอบครัวของเผ่าเหยี่ยวก็ตลก อยากจัดงานแต่งให้ตั้งแต่เค้ายังไม่เป็นแฟนกัน ตอนพิเศษในเล่มสองคือฉากหวานยอมรวมร่างของคู่นี้ ตามมาด้วยคู่ของรุ่นพ่อของอวี่เหอทีเป็นเหตุให้สองอาหลานตามหาหินหัวใจงูมารักษาดวงตาที่มืดมนเพราะพิษความรักและไฟวิหคเผาตัวเผาใจในอดีตรักต่างแดน

[Cherry Sawanya Munkongsujarit · Rating 5 out of 5]

โปรยปกหลังเล่ม 2 :
เม่าเจิ้งเชียน ใช้เวลาหกปีกว่าจะรู้ว่าใครคือคนที่เหมาะกับตัวเองที่สุด เมื่อได้พบกับเว่ยอวี่เหออีกครั้ง เขาจึงตัดสินใจตามจีบอีกฝ่ายกลับคืนมาเพียงแต่เจ้าเด็กน้อยจ้ำม่ำนี่โผล่มาจากไหนกันเนี่ย?
ด้วยงานแสดงและงานโฆษณาที่เข้ามาอย่างไม่ขาดสายของเว่ยอวี่เหอพ่อลูกสกุลเว่ยไม่เพียงแค่กำลังขึ้นหม้อในวงการบันเทิง ในโลกของญาติสนิทมิตรสหายเขาเองก็ไม่ต่างอะไรกับเรือขึ้นตามน้ำ! ประธานเม่าพยายามช่วงชิงตำแหน่งพ่อเลี้ยงของเว่ยเสี่ยวพั่ง ส่วนคุณปู่กับคุณย่าเม่าก็กลัวเว่ยเสี่ยวพั่งไม่อยากเข้าต���ะกูล...
เพียงแต่ว่า แม่แท้ๆ ของเว่ยเสี่ยวพั่งที่แสนน่ารักและฉลาดเฉลียว ชวนให้คนหลงรักเป็นใครกันแน่นะ?

เล่ม 2 :
เว่ยอวี่เหอ หาทางบอกเม่าเจิ้งเชียนว่าตัวเองเป็นปีศาจ เสี่ยวพั่งคือลูกของปีศาจที่ตัวเองคลอดออกมา ตอนแรกก็ตกใจ แต่พอรู้แล้วน่ะ ดีใจสิไม่ว่า เดินหน้าจีบอย่างหนักหน่วง แล้วเล่มสองนี่ประธานเฮ่อ บริษัทคู่แข่งเข้ามามีบทบาทเยอะขึ้นเพราะว่า เป็นเผ่าเหยี่ยวทอง พอรู้ว่าเว่ยหาง อาของเว่ยอวี่เหอก็เป็นเผ่าวิหคแดง เห็นหน้าตาก็ตกหลุมรักทันที เดินหน้าจีบ กลายเป็นสตอกเกอร์ตามตลอด เว่ยหางไม่ชอบจนสุดท้ายเผ่าตัวเอง ยอมตามไม่ยอมให้เข้าใกล้
เฮ่อหลินเลยใช้วิธีของตระกูลยอมให้เว่ยหางใจอ่อน
ตอนพิเศษยังขยายความเรื่องของเว่ยหาง และพ่อของเว่ยอวี่เหอ สรุปแล้วจบแบบแฮปปี้สุดๆ ไม่มีอะไรค้างคาใจเลยค่ะ

หลังอ่านเล่ม 2 :
เป็นสองคู่ที่ เมะเป็นประธานทั้งคู่ ที่น่ารัก เป็นตัวชูโรง ทำให้เรื่องสนุก น่ารักสุดๆ คือเสี่ยวพั่งกับปะป๊า ทำให้คนอ่านยิ้มตามตลอด เนื้อเรื่องน่ารัก และฮาสุดๆ ไม่มีดราม่าเลยค่ะ

[Artnimiaf · Rating 4 out of 5]

เล่มนี้ไม่หวือหวาเท่าเล่มหนึ่ง แต่ก็อารมณ์เดียวกัน

รวมเล่ม 1&2 เป็นนิยายที่อ่านง่าย ไม่ได้มีอะไรซับซ้อน ปมก็แก้ง่ายๆเลยเรียกว่าไร้ดราม่าก็ได้ บางจุดมองว่ามันยังไปได้อีกนิด แต่ก็นั่นแหละ ไม่มีไร5555

ขัดใจกับการแปลนิดๆนะ ยิ่งบทพูดที่มี พี่+จ๊ะ+เธอ ดูเป็นเฒ่าหัวงูขึ้น3000% เลี่ยนๆเอียนๆอะ

น่ารักที่สุดคือเว่ยเสี่ยวพั่ง ลูกของพระนาย น้องเหมือนแก่แดดแต่บางจุดก็เหมือนเด็กเบียวละครหลังข่าว5555555

มีมุกขายขำเยอะพอตัว แต่เล่มหนึ่งมันลื่นกว่า
แต่โดยรวมอ่านแก่เบื่อได้ อ่านคลายเครียดได้ นิยายมันเก่าแล้วพล็อตก็ไปเวย์สมัยก่อนแหละ แต่ก็สนุกพอสมควรนะ

[JAN.UARY · Rating 4 out of 5]

เล่มนี้ให้ 4

ที่เล่มนี้ให้คะแนนมากกว่าเล่มที่แล้วหน่อย
เพราะส่วนตัวชอบคู่อาของนายเอกมากเลย คู่ของพ่อนายเอกตอนท้ายๆ ก็น่ารักดี
คู่พระนายก็ไม่ใช่ไม่ชอบนะ แต่พล็อตของทั้งคู่มันไม่มีอะไรหวือหวาให้น่าลุ้นตามขนาดนั้น

เป็นนิยาย feel good ที่ทุกคนที่อยู่ฝั่งนายเอกเก่งกันหมด
(ปกติไม่ค่อยชอบแนวที่พระนาย ฝ่ายพระนาย เก่งกันหมด เพราะมันทำให้ไม่มีอะไรให้ลุ้น)
แม้จะไม่ได้ลุ้นอะไร แต่แปลกที่สไตล์การเขียนกลับดึงดูดให้เราอ่านต่อจนจบได้ไม่ยาก

[Dokkoon · Rating 4 out of 5]

สำน​วน​ตลกได้สุดทางมาก ขนาดฉาก 18+ ก็ย​ั​งขยี้ให้ขำได้ อ่านสบายใจ สำนวนชวนให้ติดหนึบ โดยเฉพาะเจ้าอ้วนน้อย ออกมาเมื่อไหร่ทำให้แม่ยกชูป้ายไฟเมื่อนั้น แก่แดดแก่ลมดีมาก

คู่พ่อตอนท้ายน้ำเน่าไปนิด ออกนอกกรอบคนแต่งเองไปหน่อย

คาดหวังจะได้อ่านเรื่องอื่นของหลินเพ่ยอีก
เรียกได้ว่าแนวเบาสมอง แต่ก็ยังมีอะไร ไม่กลวง

[Giyongchy · Rating 3 out of 5]

เรื่องนี้เป็นนิยาย BL แนวโรแมนติกแฟนตาซี พระเอกเป็นท่านประธานส่วนนายเอกเป็นนักแสดงที่เป็นมนุษย์นก เป็นนิยายที่อ่านได้เรื่อยๆ แบบคลายเครียด ตอนเริ่มต้นมีดราม่านิดหน่อยแต่หลังจากนั้นก็ออกจะขำๆ ปมหนักๆ ไม่ค่อยมี สิ่งทีีดีงามในเรื่องที่ชอบคือ เว่ยเสี่ยวพั่ง ลูกชายของนายเอก ทำไมน่ารักจัง

[Saicharot · Rating 4 out of 5]

สบายๆฮาๆ
หลงคู่ปู่เล็กมากกว่าแล้วเนี่ย

กลัวใจเว่ยพั่ง โตมาต้องน่ากลัวมากแน่ๆ

เล่มสองเริ่มเบื่อแล้วนิดนึง
เล่มแรกน่าสนใจมากกว่า

[Lunae Enciel · Rating 5 out of 5]

สนุกมาก สรุปแล้วมี3คู่ คาร์แตกต่างกันดี แต่ที่เหมือนกันคือเทคนิกการตื๊อแพรวพราว แต่ละคนแสดงความจริงใจแตกต่างกัน ส่วนตัวชอบคู่รองที่สุด

[Xuemei Liao · Rating 3 out of 5]

ดูรวบรัดไปหน่อย

[T. · Rating 5 out of 5]

GP, funny, a bit too short.

[ueiiyui · Rating 4 out of 5]

ชอบความกวนตัวละคร โดยเฉพาะบทสนทนา

[Kamons · Rating 3 out of 5]

รีวิวรวมไปแล้วในเล่ม 1 สำหรับเล่ม 2 รู้สึกแผ่วกว่าเล่ม 1 ไปนิด คิดว่าเพราะมันคอมมาดี้มาตลอดเลยรู้สึกน่าเบื่อไปนิด แต่รวมๆ ทั้งสองเล่มก็อยู่ในเกณฑ์อ่านสนุกอยู่

[Bunnyb · Rating 5 out of 5]

สองเล่ม แต่อ่านรวดเดียว (วันเดียว) จบเลยค่ะ ชอบบบบ..

เว่ยอวี่เหอมีงานมากขึ้น บางทีก็รับงานคู่กับลูกด้วย
เจ้าเว่ยเสี่ยวพั่งก็ได้สายเลือดพ่อมาเต็มๆ ชอบการแสดงมาก
ฮาเวลาเสี่ยวพั่งเชื่อมโยงละครกับชีวิตจริง ได้ยินแล้วอึ้งไปตามๆ กัน
โดยเฉพาะเม่าเจิ้งเชียน แล้วก็ฮาตอนเสียวพั่งรับเลี้ยงพ่อ 555

เว่ยอวี่เหอเจอมรสุมหลายรอบในเล่มนี้ ทั้งข่าวลือด้านลบ
แล้วก็ปัญหาจากญาติๆ ของเม่าเจิ้งเชียน แต่รู้สึกดีเพราะพอเม่าเจิ้งเชียน
รู้ตัวว่ารักเว่ยอวี่เหอจริงๆ แล้วเค้าก็ชัดเจนและพยายามปกป้องตลอด
ถึงจะรู้ตอนหลังว่าจริงๆ แล้วเว่ยอวี่เหอเป็นอะไรก็ยังรัก
(แต่ตอนแรกเลวจริงๆ นะ หุหุ)

คู่รองบทค่อนข้างเยอะในเล่มนี้ แต่ปู่เล็กก็สมควรมีคู่และมีความสุขเหมือนกัน
ไม่งั้นตอนหลานย้ายไปอยู่กันเป็นครอบครัวแล้ว ปู่เล็กจะเหงา

เสียดายที่จนถึงตอนจบก็ยังไม่ได้ยินเสี่ยวพั่งเรียกเม่าเจิ้งเชียนว่าปะป๊า
ได้แต่มโนเอาเองจากแนวโน้มว่าก็คงอีกไม่นาน
เรื่องนี้อ่านซ้ำอีกแน่ๆ ค่ะ

[Panchaya · Rating 4 out of 5]

เล่มสองออกแนวเรื่อย ๆ ไม่ได้มีเส้นเรื่องอะ��รมากมาย แต่ยังตลกอยู่ ชอบคู่รอง