Ocktje maakt een documentaire over haar oom Wee, kruidenier in het door God en overheid vergeten noorden, en muurvast in de echt verbonden met Albertine. Oom Wee ontfermt zich immer over de lichamen van de talrijke zielen die in hun zware bestaan geen andere uitweg zagen dan in de put springen. Wanneer de gasbel de grond doet beven en de horizon erboven verdwijnt achter uitgestrekte bossen windturbines, raakt onze vriendelijke man getergd. Zijn leven neemt een dramatische wending wanneer de Koerdische schone Tanya zich in het dorp vestigt. De liefde voor God eindigt, zelfs Bach en Albertine wankelen. De vervoering die hem rest is de zweefmolen van Torriani met zijn parelmoer en bladgoud. Op de najaarskermis gaat het mis.
Ik heb kan Mulder hoog zitten, schrijft altijd lekker. Maar dit boek kom ik niet doorheen. Ik ben op blz 60 opgehouden. Hoopte dat t me op een gegeven moment zou pakken. Jan verzand in de volzinnen met ingewikkelde zins constructies, zodat je af en toe denkt, wat zit ik nu te lezen. Het thema sprak me erg aan. Jammer
Citaat : Volgens oom Wee is beschaving, behalve wellevendheid jegens de medemens, het onderhouden van gereedschap, fietsen en dakgoten.' Review : In Liefde & aardbevingen volg je het verhaal van Ocktje, die een filmscenario over haar leven wil schrijven, waarin haar oom Wilhelmus een belangrijke rol speelt. Oom Wilhelmus bergt de lichamen van de mensen die het leven niet meer zagen zitten en zichzelf in de put lieten storten. Daarnaast heeft hij ook een kruidenierswinkel en later zelfs een drogisterij. Hij houdt heel veel van zijn conservatieve echtgenote Albertine, die veel minder dan hij in staat is haar geduld te bewaren in hun stilstaande, kinderloze huwelijk. Hij is in de ban van Bach en luistert elke zondag om één uur trouw naar de avro als daar de toestanden van de wereld worden besproken. Vanaf het moment dat de Turkse Tanya in het dorp komt wonen verandert het leven van Wilhelmus dramatisch. Het verhaal speelt zich af in de twintigste eeuw in een fanatiek gelovig dorp, in een veranderende samenleving. De Barmhartigheid is de streek waarin Jan Mulder Liefde & aardbevingen situeert en met name het dorpje Huile. Weliswaar een fictieve streek. Maar het gebied heeft zeer duidelijke overeenkomsten met Noordoost-Groningen. Lijdzaam laten de bewoners alle leed over zich heenkomen. De macht van de kerk, de waanzin van het geloof, aardbevingingen, het woud van windmolens, kleinburgelijkheid, de xenofobische angst voor vreemdelingen, tekenen de teloorgang van het dorp. Er blijkt één uitzondering, hoofdpersoon van de roman Wilhelmus Voorbosscher. De woede over al dat onrecht zal uiteindelijk zijn eigen ondergang betekenen. Liefde & aardbevingen is een confronterend boek over een samenleving die drastisch aan het veranderen is, en waar niet iedereen dit kan waarderen.
Mulder beschrijft in een onderkoelde stijl een kleine gemeenschap in Huile een zelfverzonnen Noord-Gronings dorp. Rondom oom Wee(Willem) figureren een aantal dorpsfiguren in een context van onverholen racisme en 17e eeuwse inquisitie getransponeerd naar de tweede helft van de 19e eeuw. De combinatie van aardbevingen en de terreur van de windturbines vormen het decor waartegen zich de verwording van goede ziel Wee geportretteerd door Ocktje. Het verhaal is nogal warrig en vrij naturalistisch. Jan is bij wijlen scherp en humoristisch maar laat zijn aversie tegen het westerse groen links iets te makkelijk de vrije loop. Voor jan is een natuurlijk landschap een landschap zonder windturbines en vormgegeven door boeren. Iets meer recht doen ecologie, biodiversiteit en duurzaamheid was in een boekje uit 2018 zeker verantwoord geweest. Kortom aardig om te lezen maar ook niet meer dan dat.
Jan Mulder is niet alleen voormalig profvoetballer, voetbalanalist en journalist, maar ook schrijver. In Liefde & Aardbevingen gaat het over de aardbevingsproblematiek in Groningen. Mulder heeft een atypische schrijfstijl, die soms naar kitsch neigt, maar het toch zelden wordt. Wel blijft het bevreemden en leest het soms prettiger dan op andere momenten. Het verhaal is eveneens bij tijd en wijle maar moeilijk volgbaar, tegelijkertijd ook nogal eens juist sterk. Het is daarmee een wat instabiel boek, waaruit een sterke betrokkenheid met de Groninger aardbevingsproblematiek spreekt.
Drie sterren, was mijn idee. Gemiddeld. Maar de ode aan de klavecimbel en het schildpaddenleer wettigen een excursie richting vier. Al was het maar ter aanmoediging van de spits die niet enkel in de kleine ruimte soleert, maar het veld ook breed kan houden. En afhaakt indien nodig, wenselijk of bij gebrek aan aanspeelpunt. Mooi boek, voor wie van Nederland houdt.
Ik kan met er heus iets bij voorstellen: de stijl die Mulder hanteert in een volkse, gemakkelijke toegankelijke voetbaltalkshow heeft wel degelijk raakpunten met het wat vreemde, hoogdravende, plechtstatige literaire werk dat er bij momenten cynisch op in hakt. Het heeft wel iets.