Meias verdades

by Thomas H. Ogden

Thomas Ogden, talvez o mais renomado psicanalista que escreve na atualidade, demonstra seu talento como escritor de ficção neste impressionante romance de estreia. Seu olhar aguçado para a complexidade das relações e das ‑agilidades humanas tornou as personagens tão reais e tão convincentes que elas parecem saltar das páginas. O romance de Ogden confirma a ideia de que os conceitos mais verdadeiros desenvolvidos em psicanálise apareceram, primeiro, no insight do artista. A história captura o leitor desde os primeiros parágrafos e prende a atenção até o dramático final. Achei quase impossível parar de ler este livro.

Antonino Ferro, analista didata e supervisor da Società Psicoanalitica Italiana

Genres: Fiction, Psychology

240 pages, Paperback

First published January 1, 2013

Reviews

[Gaya Aran · Rating 4 out of 5]

אם הייתי צריכה לבחור מילה אחת על מנת לתאר את הספר הזה, הייתי אומרת שהוא פסיכי.

זהו סיפורם החולני של משפחת ברומפמן, בה הנפשות הפועלות הן אם אכזרית עם מטענים קשים מעברה, אב חסר אונים מול התנהגות אשתו וחסר עמוד שדרה לטעמי באופן כללי, נערה אינטליגנטית בת 15, ואחיה הקטן בן ה-11 - בעל רגישות, יכולת הבחנה ויכולות מילוליות מפותחות באופן חריג ביחס לגילו, ובכלל ביחס לבני אדם.
חייהם של בני המשפחה מתקיימים על רקע כפרי, כביכול רגוע, טבעי ודיי סטטי, של החוות ושדות התבואה בקנזס. מרגיש כניגוד מוחלט לסערה שמתחוללת בבית המשפחה.

המתיחות בבית מובילה לאקט רצחני שמופיע כבר בתחילת הספר. המשך הספר קופץ מין העבר אל ההווה, מציג את התמודדות הדמויות עם תוצאות אותו האקט ותוך כדי כך גם דרך סיפור העבר פורם טיפין טיפין את המיסתורין של השתלשלות העניינים שהובילה לעסק ביש שכזה.

ניתן היה להרגיש בעיניי באופן ברור, גם אם לא הייתי יודעת זאת מראש, שהכותב הינו פסיכואנליטיקאי. לדמויות היו מניעים עמוקים וסותרים ולא הגיוניים באופן מעניין ביותר ואמין אף יותר בזכות כך. לתחושתי לעתים קרובות סופרים נוטים לתת לדמויות מניעים ודרכי פעולה תואמים באופן מושלם מדי, סכמטי מדי. בני אדם אמיתיים, כפי שאני רואה את זה, לא תמיד מודעים ומבינים את מטרותיהם, לא מגיעים עם הוראות הפעלה - עבר הסביבה ועבור עצמם. היכולת של אוגדן להבין את העובדה הזו, את המורכבות של אנשים, העומק והשטיחות שלהם בו זמנית, התיישבה היטב עם מקצועו מבחינתי.

בעיניי הספר דורש מצברוח מסוים ולב עמיד במידת מה כדי לצלוח אותו ולהפיק ממנו את המקסימום, אבל עם הנתונים ההתחלתיים הנכונים הוא בהחלט שווה את זה.

[Narges Goudarzi · Rating 4 out of 5]

خیلی وقته که ریویو نوشتن درباره کتاب‌ها برام جذاب نیست. چرا که ریویوهای سال‌های گذشته‌ام رو می‌خونم و از کرده‌ی خود پشیمان می‌شم! البته این بیشتر یه بار هیجانیه و وقتی به ریویو نوشتن به شکل جدی‌تری نگاه می‌کنم، به نظرم کار ارزنده‌ای میاد.

خب، بریم سراغ این رمان که در ایران با دو عنوان «ناتمام» و «رها شده» شناخته می‌شه...

این اولین رمانیه که از تامس آگدن خوندم. این رمان داستان یک خانواده‌ است که در اون مادر از مشکلات روانی در رنجه و بقیه رو هم آزار می‌ده. «مارتا» مادر این خانواده، زنیه که ناهنجاری‌های روانی عمیقی با خودش داره و همسر حمایتگرش «ارل»، نسبت به مارتا اوضاع روانی بهتری داره و طی رمان بارها از این که چرا رفتارهای مارتا رو تحمل می‌کنه، تعجب می‌کنیم.

طی مطالعه‌ی این رمان، هیچ‌وقت احساس نکردم دارم یه «شاهکار» می‌خونم. انگار این اقتضای زاویه نگاه روانکاوانه است که همه چیز به شکل تقریبا گیج‌کننده‌ای، معمولی و خاکستریه...

نویسنده در اواخر رمان، به شکل غیر قابل باوری از بچه‌های مارتا دیالوگ‌های پخته‌ای ارائه می‌داد و در توصیف هیجانات هشیارانه‌ی بچه‌ها طوری نوشته بود که انگار بزرگسالانی بسیار خودآگاه هستن!

جنبه‌ی روانکاوانه‌ی این رمان رو خیلی دوست داشتم و به نظرم عالی بود. ریزبینی های روانکاوانه به اثر زیبایی داده بود اما «رمان» محشری نبود. انقدر کتاب‌های غیر داستانی آگدن بی‌نظیرن که آدم ناخودآگاه انتظار داره در این بخش هم ایشون بی‌نظیر عمل کنه!

به نظرم این رمان برای علاقمندان به روانشناسی و روانکاوی نکته‌های زیادی داره، با توجه به این که تامس آگدن شخصیت قدَری در رواندرمانی و روانکاوی محسوب می‌شه، پس مطالعه‌اش رو پیشنهاد می‌کنم.

در نهایت این که به طور کلی به نظرم به مطالعه‌اش می‌ارزید.

[Racheli Zusiman · Rating 4 out of 5]

ספר עצוב, טרגי וכואב. הוא מתחיל באירוע טרגי, שלאחריו העלילה נעה בין זיכרונות מהעבר, שעוזרים קצת להבין את הרקע לאירוע, לבין המשך העלילה בהווה. הכתיבה מאוד מדויקת ונקייה, כמעט קלינית, ובכך עוזרת להעצים את תחושת הכאב שעולה מהספר הזה.

יש קשרים רבים בין הספר לזה לספר "על עכברים ואנשים" (שאף מוזכר בו כאחד מהספרים שאחותו של ארל, הגיבור הראשי, קראה לו) - גם מבחינה סגנונית (רמזים מטרימים, פרטים קטנים שמתגלים רק בהמשך, וכו'), גם במקום בו העלילה מתרחשת, ועוד.
בעמוד 137, אחותו של ארל אומרת על הספר "על עכברים ואנשים": "זה לא רק יפה, זה גם מנבא רעות, כי כבר מההתחלה אתה מבין שמשהו נורא עומד לקרות - משהו איום ולא הוגן ולא מוצדק.", וזה תיאור די מדויק גם של הספר הזה.
השם שניתן לספר - "הפרטים שהושמטו" הוא מוטיב חוזר בו. גם הגיבורים וגם הסופר משמיטים פרטים. לאט לאט נחשפים בפנינו עוד ועוד פרטים שהושמטו בתחילת העלילה, ובסופו של הספר נותרתי עם התהייה אלו עוד פרטים טרגיים הושמטו ממני הקוראת.

[Flo · Rating 3 out of 5]

How not to live with a mentally disturbed woman

Earl and Marta are a couple with 2 children, Melody and Warren. Marta shows signs of mental illness but Earl does not know how to protect his children from her acts of violence and abuse, especially towards Warren. As the years go by Marta learns to hide her mental deterioration, but her attitude to her children only gets worse. Earl has no idea that he is living with a monster. When Earl finally acts he causes Marta's death. No spoiler; this is the opening scene. Ogden goes on to describe Earl and Marta's life together and the mistakes he made hoping to help her.
Ogden writes with a sing song cadence that is hypnotic, yet you never feel anything for these people. Also, I didn't accept the abrupt ending. The book felt unfinished, as if he didn't know where to take it or how to end it. 3 stars for the writing. I will continue to read him, but will not expect too much.

[Danilo · Rating 4 out of 5]

Excelente. A tradução é muito boa, embora tenha alguns poucos typos. É divertido tentar descobrir o que há de "errado" com suas personagens. O exercício é "divertido"; a história é pesada. Pesada e triste. Presumo que seja mais apreciável por leigos do que por psiquiatras, dado que os personagens são definidos por traumas ou condições para os quais nunca temos diagnósticos claros, mas posso estar errado.

[MiNa Sal · Rating 3 out of 5]

نویسنده این رمان پزشکی است مدرس روانکاوی و نویسندگی خلاق که بسیاری از متون ادبی را تحلیل روانکاوانه کرده: آثار بورخس و کافکا و ... و با توجه به میل به خوانش روانکاوانهٔ متن ادبی چنین رمانی نوشته است با شخصیتهایی به ظاهر ساده و معمولی پر از پیچیدگی‌ها و گیر و گرفت‌های روانی، شخصیت‌هایی ترس‌خورده، وابسته، ناامید، درحال انکار، مستأصل و حتی مجنون...
توان نویسنده در به تصویر کشیدن خشونت با کمترین هیاهو جالب بود.
بنظرم بخشی از زیاده گویی در روایت دقیقا به سبب میل نویسنده برای پرداختن به جزییات روانشناسانه شخصیت‌ها بود که شاید از منظر یک روانکاو جذاب باشد اما برای روانی روایت مثل ترمز عمل کرد.

[Iain · Rating 3 out of 5]

I had high hopes for this book all of which were dashed. It ends abruptly and unsatisfyingly. The characters are rather one dimensional and held little emotional resonance for me. I was hoping for more psychological insight about dysfunctional families. I just felt a book by a prominent psychoanalyst and writer could have delivered so much more. I also felt it was written rather symplistically as though written for pre-teens.

[Hanan AL-Raddadi · Rating 1 out of 5]

I had such high hope for this novel. Knowing that the author is a renewed psychoanalyst raised my expectations sooo high. Unfortunately, the story is so simple and straightforward it feels like an insult to everyone’s intelligence.

[Rachel copper · Rating 2 out of 5]

Thom Ogden has never been to Kansas, let alone seen a wheat farm. I have never been to Kansas or seen a wheat farm, but I feel confident about this. This would have been a much better book had he stuck to what he knows.

The family dynamics were intriguing, the portrayal of madness was (as expected) very well done. But he writes dialogue and inferences like someone who has spent too much time around other psychoanalysts. Nurses in the book gossip about patients being the child a doctor never had. That’s not gossip, it’s formulation. No one is doing that in real life.

The ending of this book was horrid and knocked a star off my review. It was rushed, desperate, and seemingly senseless. I would have expected more nuance.

[Sigal Goldstein · Rating 3 out of 5]

I don’t think I liked this book even though I did read it through, sometimes breathlessly. But it was like rushing down a rather bleak path and finally coming on a dead end.
Ogden’s writing has been described as unassuming, a term I agree with. But it is also plain and dry. He’s telling a story but I felt outside the story the whole time.
Finally when it was finished I asked myself what was the point. There was no satisfaction. Just emptiness and sadness.
I think it’s a telling of what happens when people decide to do the right thing out of guilt and everyone pays the price, even the innocent.
If you like bleak books go for it.
I’m a romantic at heart, so this just disheartened me.

[Ali Dastourani · Rating 5 out of 5]

Brilliant. Ogden, as a psychoanalyst has written the inner thoughts, feelings and perceptions in a very clever way. The challenge was that this type of narration could make it boring because it's no longer as mysterious as we expect, but I think he has done it very well. The outcome is not boring at all. You can feel the characters, see what is going on through their minds. The writer is quite honest with us and the novel is so joyful to read.

[yoav · Rating 4 out of 5]

סיפורה הקשה והעצוב של משפחה שחיה בצל טראומה שמובילה לאסון ובהתעללות שעוברת בין הדורות. בעוד שבתוכן יש עומק רב והכותב (אחד הפסיכואנלטיקנים הגדולים של זמננו) מבין את נפש גיבוריו וטווה סיפור מרתק וקולח בין תיאוריות של דיסאסוציטיביות והעברה בין דורית, הכתיבה עצמה מעט מרוחקת ומדווחת. תיאורי נפשם של הגיבורים מרגישים מעט דידקטיים ולא מכניסים את הקורא בנעלי הדמויות.

[Tanya · Rating 4 out of 5]

עלילה מעניינת ודמויות עגולות, אך מעבר לאווירת הכבדות (המאוד לגיטימית אגב) שמשרה עליך הספר, היה לי קשה להתחבר בגלל הדיאלוגים שלא נראו שמתאימים לדמויות שאמרו אותם, וכמה חורים קטנים בעלילה. עדיין ספר מעולה, מטלטל ומומלץ. הורדתי כוכב כי היה לי חסר איזה טאץ' בעריכה (אולי בכלל זה התרגום?).

[Nimrod · Rating 3 out of 5]

Sometimes being a writer means the sub-text is what it is. Force feeding your reader is not good writing.

[Sharon Landa · Rating 5 out of 5]

ספר נפלא ומחריד. מאוד מדכא.

[Shlomi Pasternak · Rating 5 out of 5]

נוגע בדקויות נפש שמרבית האחרים מפספסים.

[Nícolas Suppelsa · Rating 4 out of 5]

Trágico

[Sonya · Rating 4 out of 5]

یک داستان به شدت جذاب از ماجرای زندگی زنی با آسیبها و تروماهای فراوان ، اتفاقاتی که میتواند سرنوشت چند نسل را تغییر دهد
بسیار تلخ

[דרור · Rating 3 out of 5]

Not so much a novel, but more a psychological text book.
Seems to be a psychoanalytical case report dressed as a novel.

[Jim · Rating 2 out of 5]

Life really sucks and will completely mess you up, and then you die. Same holds for your parents, for you, your siblings, it will for your children and for their children. Technically, it is not badly written. Yes, the dialog is a little stiff; however, that kind of works because all the characters are farm people from Kansas, seriously psychologically wounded or both. My god, could it be just a little more depressing.

[Anna Yadgarov · Rating 4 out of 5]

סיפור כואב ועצוב של משפחה לא מתפקדת, בצל מחלת נפש במשפחה. משפחת ברומפמן, בעלת חווה קטנה לגידול תבואה בקנזס, היא על פניו משפחה פשוטה ורגילה - בעל ואשה שעובדים קשה ומגדלים שני ילדים - וורן ומלודי, אך כבר בתחילת הספר מתרחש מקרה טרגי במשפחה, ובפרקים הבאים אנחנו מדלגים קדימה ואחורה בניסיון להבין מה עיצב על חייהם של הדמויות וגרם לבחירות שהם בחרו, והשלכותיהן של אותן בחירות. תוצאות של חוסר החלטיות, פאסיביות וחולשת אופי כללית תוך התעלמות מבעיות יכולות להיות הרסניות לא פחות ממחלת הנפש עצמה. הסוף שובר לב.

[Jeanne · Rating 5 out of 5]

Has he written a second book? Wish he would. Oh, just found a second book was published April 2016. The Hands of Gravity. Added!