Η τελευταία γυναίκα και η επόμενη μάχη

by Manuel Cofiño López

Ένας από τους λόγους για τους οποίους αυτό το έργο βραβεύτηκε στο διαγωνισμό Casas de las Americas το 1971 εκφράστηκε από τον διακεκριμένο διανοούμενο Μανουέλ Ρόχας με τα λόγια: "Η κουβανέζικη πεζογραφία προχωράει με αυτό μυθιστόρημα πέρα από τον παράνομο αγώνα , τα περιφερειακά ή τα καθαρά ποιητικά θέματα και εισέρχεται σε αυτό το σημείο που βρίσκεται σήμερα η επανάσταση: στην οικοδόμηση".

Σε αυτό το μυθιστόρημα ο Κοφίνιο μας παρουσιάζει τη συνένωση του επικού στοιχείου και της αγάπης σε ένα λαό που βρίσκεται μέσα στην επανάσταση.

Genres: Fiction

248 pages, Paperback

First published January 1, 1971

About the author

Escritor cubano de cuentos, novelas y noveletas, que narran los tiempos de cambio, las transformaciones sociales, los desgarramientos familiares y sociales en la Cuba revolucionaria. Uno de los mayores exponentes del Realismo Socialista en Cuba. Llegó a ser uno de los escritores cubanos más leídos y traducido a otros idiomas.

Reviews

[Georgia Douk. · Rating 4 out of 5]

"Δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει τόσο να βάζουμε ετικέτες. πρέπει να νοιαζόμαστε περισσότερο για τα κίνητρα, για τις αιτίες και τα αποτελέσματα. Πίστη στη Επανάσταση δε σημαίνει προδοσία στο άτομο. μόνο εάν νοιαστούμε για το άτομο θα μπορέσουμε να χτίσουμε τον πραγματικό σοσιαλισμό. Υπάρχουν άλλοι που αποθεώνουν το δάσος ενώ τα δέντρα σαπίζουν. Εμείς εδώ πρέπει να βλέπουμε και το δάσος και τα δέντρα, γιατί, στο κάτω-κάτω, χωρίς δέντρα δεν υπάρχει δάσος."
Μπρούνο, σελ. 200

[Marianna Vasile · Rating 3 out of 5]

Ο Μανουέλ Κοφίνιο σε αυτό το μυθιστόρημα επιλέγει έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο αφήγησης και αρκετά μπερδευτικό έως ότου το συνηθίσει κάνεις. Δεν είναι μόνο ότι μπλέκει το επικό στοιχείο και ανάμεσα στην αφήγηση της βασικής ιστορίας παραθέτει μύθους κι ιστορίες με μάγισσες και φαντάσματα του κουβανέζικου λαού, αλλά και το ότι δεν υπάρχει βασικός χαρακτήρας, παρά πολλοί ισάξιοι χαρακτήρες που "μπλέκονται" και "ξεμπλέκονται". Έχουμε επανάσταση άλλωστε. Η γενικότερη αίσθηση που μου αφήνει είναι καλή. Ιδιαίτερο βιβλίο.

[Boriana Ovcharova · Rating 3 out of 5]

Последната жена и следващата битка, Мануел Кофиньо
Допадна ми книгата. Напомняше ми на разказите на нашите майстори - Йовков и Елин Пелин, които великолепно описват българското село, житието на обикновения човек, пряко зависим от природата и нейните стихии. И тук станах свидетел на местни поверия, изплашени от необяснимото хора, смесица от религиозност и суеверие, сблъсък между учените от града и обикновения земеделец. Финалът имаше горчивия привкус на европейските финали без щастливи нотки. Реминисценции ту към "Тютюн". Интересно четиво. С учудване установявам, че не е някоя прастара класика на 150+ години.

[Tanya · Rating 2 out of 5]

This book is very hard to follow. The plot is not engaging and the there are so many characters; as a result none of them were developed in a way where the reader can truly see the world through their eyes.