Wampir z M-3

Cykl z Wampirem #1

by Andrzej Pilipiuk

Być wampirem w PRL to nie przelewki. W społeczeństwie bezklasowym trudno tytułować się hrabią.

Płaszcz i smoking nosi albo kelner, albo iluzjonista, a krew obywateli Rzeczpospolitej Ludowej ma posmak deficytu i reglamentacji. Ale nie czas, by kąsać zblazowanych arystokratów w zacisznych buduarach. Prawdziwy walor odżywczy ma krew opasłych badylarzy, cinkciarzy, partyjnych kacyków i córeczek UB-eków.

Genres: Fantasy, Urban Fantasy, Polish Literature, Vampires, Audiobook, Fiction, Humor

264 pages, Hardcover

First published January 14, 2010

About the author

Polish humoristic fantasy and science fiction writer. According to university degree an archeologist.

Debuted in 1996 with short story Hiena, first appearence of Jakub Wędrowycz - an alcoholic, civil exorcist - who later become a character of many short stories gathered in 5 books.

In 2002 he got Janusz A. Zajdel Award for short story Kuzynki (Cousins), extended later into book and sequels. Kuzynki, Księżniczka (Princess) and Dziedziczki portray the adventures of 3 women: an over 1000-years old teenage vampire, a 300-year old alchemist-szlachcianka, and her relative, a former Polish secret agent from CBŚ (Polish 'FBI'). A recurring character in the series alchemist Michał Sędziwój, and the universe is the same as the one of Wędrowycz (who makes appearances from time to time).

Reviews

[Justyna Lewandowska · Rating 1 out of 5]

Literacki suchar. Miałam watpliwości czy aby nie napisał tego gniota sam Karol Strasburger. Z każdym kolejnym rozdziałem czułam się coraz bardziej zażenowana. Wszystkim. Dotrwałam do połowy i rzuciłam w kąt. Przyznam że nie czytałam wcześniej żadnej książki Pilipiuka a słyszałam jak znajomi zachwycali się sagą o Jakubie Wędrowyczu i to mnie skusiło. Trudno.

[Adam · Rating 1 out of 5]

Absolutnie nieśmieszne, słabe, zmęczyłem, naprawdę zmęczyłem 2/3 książki i usunąłem wręcz z czytnika bo żal marnować miejsce.

[Kasia · Rating 1 out of 5]

*Niesamowity* klimat PRL, w którym występują odniesienia do Zmierzchu i moguli, w którym są żywe mumie, ubecy, faraonowie, wampiry-robotnicy bez siły, cienia i popędu płciowego. Istny misz masz wszystkiego. A całość ni to wciągająca, ni to śmieszna. Troche dziwnego grafomanstwa. Ja się osobiście zmęczyłam przy niej zamiast odprężyć...

[Szuwarek · Rating 2 out of 5]

DNF strona 43

Byłem podekscytowany konceptem wampirów w PRLu i się zawiodłem. To jest napisane tak naiwnie że czuje się jakbym słuchał gadania czyjegoś quirky ojca na oko 50 lat który mówi aaaa kiedyś to było gówniarzu, tylko ocet w sklepach essa z tobą.

Ja się nie znałem wcześniej z Pilipiukiem i Wampira z M3 polecił mi kolega więc wydawało mi się że będzie śmiesznie tymczasem było turbo nieśmiesznie.

[Vít · Rating 2 out of 5]

Taková nenáročná oddechovka, třeba do vlaku nebo do šaliny. Jakýkoliv Jakub Vandrovec je rozhodně lepší, na rozdíl od povídek s ním a Semenem tady není (až na "věčného dělňase" Marka) jediná trochu výrazná postava.
Hlavní hrdinka Manka mi docela lezla na nervy, takovou pitomou káču aby člověk pohledal. Pokud to byl záměr, tak bych to snad měl Pilipiukovi počítat jako plus, protože to se mu fakt povedlo :)

[Klaudyna Maciąg · Rating 3 out of 5]

Takie sobie to wszystko. Humor słaby, fabuła nudna i tylko osadzenie akcji w czasach PRL i realne ich oddanie nieco ratuje sytuację.

Rozczarowałam się bardzo, bo jednak ten autor przyzwyczaił mnie do wyższej jakości.

[Adam Šilhan · Rating 3 out of 5]

Výborný nápad - hlavně časové umístění příběhu se všemi konsekvencemi. Povídkovým charakterem je to občas lepší, občas horší. Příběhy Jakuba Vandrovce mám od Pilipiuka raději. Mezi třemi a čtyřmi hvězdičkami.

[Klaudusia · Rating 3 out of 5]

Pierwszy przeczytany przeze mnie w całości Pilipiuk. Były lepsze i gorsze momenty, cos tam się posmialam nawet

[martyna martyna martyna · Rating 4 out of 5]

bylo ok takie luzne dla luzakow xoxo

[ennnes · Rating 3 out of 5]

Rany boskie jakie to durne było xD

[Ráj KnihoHolky · Rating 2 out of 5]

Kniha polského autora o Mance, která se půl roku po své smrti probouzí jako upír a snaží se naučit novému způsobu života. Jediné, co jsem od knihy čekala byl humor. A ona vtipná byla. Ale asi jen prvních 50 stran. Pak to začalo postupně upadat a já se musela ke čtení nutit. Zdálo se to jako takový ten dobrý bizár, ale byl to prostě jen bizár, který jsem nepochopila. Hlavní postava Manky byla strašná. Plochá, bez charakteru a bez nějakého vývoje. Vedlejší postavy tak strašné nebyly, ale stejně jsem si k nim nenašla žádný vztah. Bylo mi jedno, jak to s nimi celé dopadne. Co bych chtěla vyzdvihnout je popis prostředí. Autor dokázal skvěle vykreslit dobu komunismu v Polsku.
•
Na můj vkus se tam toho autor snažil nacpat až moc. Jsou tu upíři, vlkodlaci, oživlá mumie atd. Kniha je vlastně taková složenina asi čtyř příběhů/událostí, které na sebe nějak zásadně nenavazují a končí tak nějak divně, žádné bum a skvělé vyvrcholení. Takže by se mělo jednat o humorné oddechové fantasy. Já ale četla takové divně bizarní MEH s občas vtipnou hláškou.
•
Hodnocení: 2/5
(1 za ten popis prostředí a 2 za tu skvělou narážku na Stmíváni ze začátku knihy)

[Kamil · Rating 3 out of 5]

Jako człowiek urodziny w wolnej Polsce komunę znam wyłącznie z lekcji historii, opowieści krewnych oraz kilku komediowych filmów. Natomiast z twórczością Andrzeja Pilipiuka nigdy nie miałem styczności, ale parokrotnie słuchałem go na różnych konwentach i to rozbudziło moją ciekawość. Dlatego też zdecydowałem sięgnąć po książkę o peerelowskich krwiopijcach.

„Wampir z M-3”, bo o tej powieści mowa to historia, w której komunistycznego ducha, cwaniactwo wynikających z egzystencji w mało przyjemnym ustroju czuć od pierwszych stron. Fabułę oraz komunistyczną Warszawę Czytelnik poznaje z perspektywy młodej uczennicy liceum – Gośki. Dziewczyna z powodu zawodu miłosnego postanawia targnąć się na swoje życie. Niestety coś jej nie wyszło i zamiast zakończyć swoje męczarnie na tym padole łez Małgorzata zostaje umarłym krwiopijcą. Andrzej Pilipiuk w tej powieści nie tylko opowiada o przygodach poznającej wampirze życie Gośce, ale także o kilku innych warszawskich przedstawicieli tego gatunku.

Podoba mi się podejście autora do tematyki, jest ono wyjątkowo satyryczne, ciekawe, a przede wszystkim błyskotliwe, dzięki czemu ta powieść szybko wciąga i daje ogromną satysfakcję z lektury. „Wampir z M-3” nie udaje poważnej książki, raczej bawi i odmóżdża, chociaż i to się czasem przydaje. :) Z ogromną chęcią poznam dalsze perypetie Małgorzaty i innych krwiopijców. Polecam Wam ten tytuł.

[FiliżankaFantasy · Rating 4 out of 5]

A jak powszechnie wiadomo, piękny krajobraz znakomicie podnosi walory smakowe spożywanego w plenerze jabola. – Andrzej Pilipiuk, Wampir z M-3.

Całkiem fajna, zabawna na swój sposób lektura w formie krótkich opowiadań. Polecono mi „Wampira z M-3” po seansie serialu „Co robimy w ukryciu?” i jestem baaardzo usatysfakcjonowana. Czego chcieć więcej od historii o Wampirach żyjących w Warszawie w czasach Socjalizmu?

Nie obyło się bez minusów, jak spora infantylność, ale coś czuję, że to cecha charakterystyczna u Pilipiuka. W opowieści przeszkadzała mi bardzo płytkość bohaterów i naiwność. Mimo wszystko lektura ma być czystą rozrywką i tym właśnie jest. Wyczuwam szybki powrót do świata warszawskich wampirów, bo nie mogłam wręcz oderwać się od żartów i wspaniale oddanego klimatu komunizmu.

33/52

[Marián Tabakovič · Rating 3 out of 5]

Hej, čítam už len Poliakov ;)

Teraz som si dal niečo ľahké, o vampíroch vo Varšave počas reálneho socializmu. Ťažoba doby vtedy doliehala na každého, aj na nemŕtvych. Ako sa im žije vo svete valutových prostitútok, Limahla a fejkových Fáčiek? Oceňujem, že autor drzo do príbehu obsadil aj Pana Samochodzika, ktorého zobrazil ako chlípnu zostarnutú trosku.

[Breaking_Bad · Rating 3 out of 5]

Nie lubię książek i filmów o wampirach, zombie i innych nieumarłych. Uważam ogromną w ostatnich latach popularność i fascynację tą tematyką za przejaw zdziczenia obyczajów i ostatecznego upadku kultury. Między innymi dlatego omijałem do tej pory książki Pilipiuka z wampirem w tytule. Odkąd jednak Wielki Grafoman trafił na listę moich ulubionych pisarzy za sprawą swoich zbiorów opowiadań - w tym tych o Jakubie Wędrowyczu, postanowiłem dać szansę "Wampirowi z M-3".
Na szczęście Pilipiukowe historie o wampirach napisane są w konwencji pastiszu i przyprawione jego specyficznym poczuciem humoru i autoironią. Pojawia się np. Pan Samochodzik, którego możemy poznać od innej strony (lubieżny i nadużywający alkoholu). Wampiry opowiadają sobie legendy o Jakubie Wędrowyczu, a w jednym z rozdziałów pojawia się on osobiście razem z kumplem Semenem. Ciekawym pomysłem jest umieszczenie akcji w okresie późnego PRL z jego absurdami (gdzie nawet krew "ma posmak deficytu i reglamentacji") wśród komunistów-ateistów, milicjantów i ubeków, co tylko zwiększa komizm sytuacyjny.
Trzeba przyznać, że fabuła jest trochę naciągana i raczej zbliżona poziomem książkom dla młodzieży. Obiektywnie rzecz biorąc daleko "Wampirowi z M-3" do poziomu najlepszych książek Pilipiuka, ale osobiście jestem usatysfakcjonowany.

[Krakoos · Rating 2 out of 5]

Że Pilipiuk mistrzem długich form nie jest to wiadomo od dawna. Wampir z M3 jest podobnie jak seria o Wędrowyczu zbiorem krótkich opowiadań z niejasnych przyczyn nazwanych rozdziałami. Zaczyna się o dziwo całkiem nieźle, młoda dziewczyna popełnia samobójstwo, ale zamiast umrzeć przeradza się w początkującą krwiopijczynię. No i ten początek pełen zabawnych nieporozumień jest naprawdę dobry, bo Gosia, czy raczej Małgorzata Hrabina Broniawska, nie czuje się najlepiej w nowym wcieleniu i nie robi z bycia wampirzycą wielkiego halo. Im dalej jednak tym gorzej. Wymuszone żarty peerelowskie, które śmieszyły mnie ostatnio w podstawówce, żenujące historie, jak zbieranie funduszy na płaszcz odepchnęły mnie całkowicie. Do tego błędy rzeczowe, które autorowi nie przystoją, ale w procesie redakcyjnym powinny być wyłapane. W kinach leci Terminator, więc czas akcji to rok 1987, dlatego użycie słowa „Mugol” jest niedopuszczalne, gdyż po raz pierwszy będzie ono użyte za 10 lat. Bardzo słaba proza i aż dziw, że doczekała się kontynuacji.

[Jarosław Loretz · Rating 4 out of 5]

Nadspodziewanie dobrze się bawiłem czytając tę książkę. Jest ściśle osadzona na warszawskiej Pradze, i to tej starej, z Różycem i Drucianką, do tego ładnie gra motywami rodem z PRL-u - w którym zresztą jest osadzona cała akcja, no i jest miejscami przezabawna. Moim ulubionym motywem jest wilkołak, który przemienia się poprzez... włożenie sobie palca w owłosioną dziurę pod pachą i wywrócenie się na nice. Z wychodzącym na wierzch futrem, a chowającym się ubraniem. Cudna scena, opisana dosłownie jednym, krótkim zdaniem.

Jak to u Pilipiuka - są oczywiście i minusy. W ich poczet należy wliczyć "Drugą krew", czyli opowiadanie o parciu wampirzycy do związku lesbijskiego (krótkie, bez sensu i w kiepskim smaku), irytujące cameo z Wędrowyczem oraz użycie słowa "mugole", pasujące do realiów jak teflon do glinianej doniczki.

No i trzeba pamiętać, że formalnie rzecz biorąc nie jest to żadna powieść. To po prostu zbiór opowiadań o grupce bohaterów borykających się z różnymi, niekoniecznie zazębiającymi się ze sobą kłopotami.

Nadal jednak - to chyba jedna z lepszych książek Pilipiuka...

[madziar · Rating 3 out of 5]

Typowa polska nastolatka z lat 80-tych popełnia samobójstwo i zamienia się po śmierci w wampira. Przaśny PRL nie daje zbyt wielu możliwości nawet istotom nadprzyrodzonym - lokalne wampiry pracują albo biedują, kombinując towary pierwszej potrzeby w analogiczny sposób, co zwykli obywatele. W dodatku pojawiają się kolejno na horyzoncie: zakochany wilkołak, ożywiona mumia ze starożytnego Egiptu oraz banda rosyjskich wampirów w czarnej Wołdze. Opowieść okraszona specyficznym stylem pisania i poczuciem humoru autora stanowi lekką książkę na leniwe popołudnie.

[Karolina Babczuk · Rating 2 out of 5]

2.5 no tak, widocznie musiałam to sobie zrobić. A mówią, żeby nie wracać do autorów, których lubiło się w gimnazjum... Niektóre motywy bawią, ale jest tu kilka dużych problemów.
1. Ta książka nie wie czy chce być młodzieżówką czy nie
2. Fabuła to kilka zupełnie niepowiązanych ze sobą historii, brak wątku głównego
3. Baaaaaaardzo irytująca główna bohaterka
4. Kilka scen bardzo niepotrzebnych a jedna wręcz obrzydliwa i absolutnie zbędna
Podsumowując nie wiem??? To jest kiepskie ale dziwnie wciągające 😅

[Lexie · Rating 2 out of 5]

Trochę śmieszne i absurdalne, a trochę żałosne. Typowy Pilipiuk.
Wiem, że ta książka ma taka być, no ale nie mogę jej wyżej ocenić.

Ale też w książce brakuje konsekwencji. Poniżej dwa cytaty o tym samym bohaterze - Marku.

str. 241 e-booka
"Gdy skończył, usiadł i otarł pot z czoła."

str. 268 e-booka
"Nie zasapał się, bo wampiry nie muszą oddychać, nie spocił, bo się nie pocą, ale w krzyżu zdrowo go łupało".

[Gabriel Dubois · Rating 3 out of 5]

Świat wykreowany w książce jest całkiem ciekawy, bohaterowie są całkiem sympatyczni, z wyjątkiem głównej bohaterki, która jest wredna, a czasami wykazuje się szczególną tępotą, jak wzorowa bohaterka książek Wydawnictwa NieZwykłego. Humor to loteria może być zarówno zabawnie, jak i kompletnie żenująco. No i moja ulubiona scena. Scena, w której główni bohaterowie naśmiewają się z bohaterów Zmierzchu, szczególnie z Edwarda.

[Alina · Rating 3 out of 5]

Książka z gatunku: "Tak głupawe, że aż śmieszne". Nietypowe połączenie czasów PRL-u i historii o wampirach, chwilami lekko żenujące, ale fajnie uzupełniające absurdy tej epoki o absurdy zrodzone w głowie autora. Lekka i niewymagająca lektura na jeden wieczór.

[Sara · Rating 1 out of 5]

Ogromny plus za dynamiczny i plastyczny opis scen akcji, nawiązania popkulturowe i gry słowne. Fabułę niech okryje taktowne milczenie – nie wiem nawet, kto jest docelową grupą czytelników, nie polecam.

[Sviatek · Rating 3 out of 5]

Miejscami ciekawa, miejscami nudna. Miejscami śmieszna, a miejscami żałosna. Pozycja raczej jednorazowa.

[Dorota K-Ska · Rating 4 out of 5]

Dawno już nie czytałam nic Pilipiuka i tę książkę "połknęłam" w dwa dni. Ostatnie dwa rozdziały niezbyt mi się podobały ale reszta zabawna.

[Justyna · Rating 4 out of 5]

Lekkie, wędrowyczowate.

[Tazio · Rating 5 out of 5]

Naprawdę świetnie się to czyta. Szczerze polecam i sięgam po kolejny tom☺️

[Monika · Rating 4 out of 5]

Great read!

[Witek Siewiera · Rating 5 out of 5]

Kreator mojego czarnego humoru
Trochę niżej od wędrowycza ale i tak A+ tier

[Petr Skála · Rating 5 out of 5]

Tohle je boží - nejlepší upírský příběh za posledních deset let!