แนบเนื้อเทวะ เล่ม 2

แนบเนื้อเทวะ #2

by Yi Du Jun Hua, 一度君华, อี๋ตู้จวินหัว

ว่ากันว่า... หากเสพเนื้อเทพคำหนึ่งจะแข็งแกร่งไปถึงก้นบึ้งของจิตวิญญาณ ไม่แก่ชรา ไม่แตกดับ อยู่เหนือวัฏสงสาร

เพราะมันดีอย่างนี้ เหล่าปีศาจไม่ว่าน้อยใหญ่ต่างพากันออกล่า 'เจ้าอารามหรงเฉินจื่อ' นักพรตเลื่องชื่อที่ถูกทำนายว่าเป็น 'เทพดาวเหนือมาจุติ' ร้อนไปถึง 'ท่านเจ้าสมุทร' ที่ทนดูไม่ได้ ต้องแอบขึ้นมาช่วยเหลือ

ก็ทำไมล่ะ ทีพระถังยังมีทั้งปีศาจลิง หมู ปลา มาคอยดูแล แล้วเจ้าอารามหรงจะมี 'ปีศาจหอย' อย่างนางมาคอยดูแลบ้างไม่ได้รึ? เอ้าทุกคน... ช่วยถอยหน่อย เจ้าทะเลมาแล้ว !

Genres: China

411 pages, Paperback

Published November 1, 2018

About the author

Associated Names:
* 一度君华 (Chinese)
* Yi Du Jun Hua (English)
* อี๋ตู้จวินหัว / อีตู้จวินหวา (Thai)

Reviews

[Chanyaku · Rating 4 out of 5]

อ่านเล่มแรกแล้วฟินมากกกก ตัวจะแตก ท่านนักพรตช่างอบอุ่น เอาใจใส่น้องหอยมุกเหลือเกิน ส่วนน้องหอยก็ตะกละแถมยังเอาแต่ใจสุดๆ แต่นางก็ช่างออดอ้อนน่ารักน่าใคร่จนใครก็โกรธไม่ลง ชอบโทนเรื่องมากเลย เป็นแนวปีศาจเทพเซียนคอเมดี้ แต่อ่านไปก็แอบระแวงไป เพราะรู้สึกว่าเรื่องนี้ช่างสดใสเกินมาตรฐานงานอี๋ตู้จวินหัว

พอเข้าท้ายๆ เล่มหนึ่งเท่านั้นแหละ... /อืมมมมมมม กุว่าแล้วเชียว ก็งานอี๋ตู้จวินหัวนี่เนอะ จะฟินอย่างเดียวไม่หน่วงเลยได้ยังไง

พอเริ่มเผยว่าจริงๆ แล้วนางเอกต้องการอะไรบางอย่างจากพระเอก เราก็เข้าสู่ภาวะหน่วงเลย เอ็นดูท่านนักพรตสุดๆ เป็นเรื่องที่รู้สึกว่านางเอกใจร้ายมาก ตอนอ่านเล่มหนึ่งแล้วมักจะมีความรู้สึกว่า เฮ้ย! นังหอยหลอด นี่แกจริงใจกับท่านนักพรตบ้างมั้ยเนี่ย!

เรื่องนี้เราชอบพระเอกล้วนๆ เลย ท่านนักพรตศีลแตกผู้แสนอบอุ่นเร่าร้อน เจ้าของวลี 'บวชได้ก็ศึกได้!' 5555555

แต่เราก็ไม่ได้เกลียดนางเอกนะ เราเข้าใจนางว่าเป็นปีศาจหอยมุกมาตั้งสี่พันกว่าปี ผ่านอะไรมาเยอะมากจนยากจะเกิดความผูกพันหรือมอบความรักและจริงใจให้ใครง่ายๆ ตอนแรกที่เข้าหาพระเอกก็เพราะมีเป้าหมายแอบแฝง แต่นักเขียนก็เบี่ยงเบนความสนใจเราให้เข้าใจไปอีกแบบหนึ่งว่านางทำไปเพื่อตัวเอง ทั้งๆ ที่จริงๆ กำลังทำเพื่อคนอื่นอยู่ พออ่านจนจบทั้งสองเล่มจะรู้เลยว่านางเอกเป็นคนที่รักใครแล้วโคตรทุ่มเท ให้หมดทุกอย่าง แต่ถ้าไม่รักก็คือโคตรเย็นชา

หลังจากที่น้องหอยมึ้งขึ้นมาได้ว่า เออ กุรักท่านนักพรต นางก็ทุ่มสุดชีวิตจนเกือบสุกคากระทะเหมือนกัน

การเดินเรื่องมีช่วงเอื่อยๆ บ้าง NC มีประปราย(แต่ไม่ค่อยลงรายละเอียดเท่าไหร่ แอบขัดใจ) ถึงจะหน่วงแต่ก็ไม่หน่วงมากเพราะมีความตะกละกินแล้วก็ตรรกเพี้ยนๆ ของน้องหอยมุกแทรกเข้ามาเรื่อยๆ

เป็นเรื่องที่เราชอบมากเลยแหละ ยกความดีความชอบให้ความอบอุ่น ใจเย็นของท่านนักพรตล้วนๆ เลย

[Ning · Rating 4 out of 5]

อ่านได้เรื่อยๆนะคะ เรื่องนี้ ไม่ได้ถึงกับวางไม่ลง แต่ก็อ่านจบแบบไม่ยาก

ช่วงเล่มหนึ่ง จะเน้นบันเทิง แบบขำขันกันไป อาหารน่ากิน แต่ขณะเดียวกัน นางเอกก็แอบโหด โหดแบบไม่อยากเชียร์เลย
พอมาเล่มสอง นางเอกเริ่มกลับตัว เล่มนี้บางช่วงก็สนุก บางช่วงก็เอื่อยๆ แต่ก็จะมีลุ้นเรื่อยๆ ว่าจะหักหลังกันอีกหรือเปล่า ทั้งพระ ทั้งนาง ผลัดกันหักกันคนละทีสองที

แต่โดยรวมแล้ว ไม่ได้แย่ อ่านเพลินดี เพียงแต่มันไม่ค่อยสุด ขำไม่สุด ลุ้นไม่สุด ดราม่านิดๆ หวานหน่อยๆ แต่ที่สงสัยมาก ทำไมต้องเขียนฉากเซ็กซ์บ่อยขนาดนั้น เอากันจนเสียลุคนักพรต เทพเซียน กันไปเลยอ่ะ

[M · Rating 4 out of 5]

จบแล้ว ชอบไหม ชอบนะ
ชอบทั้งๆ ที่เอาจริงๆ มันไม่สุด 55555
แต่พลอตน่าติดตาม คือก็อยากจะรู้ว่าจะยังไงต่อ ดูแฟนตาซีเหลือเกิน

เสียดายก็แค่จุดที่ตะเตือน ขยี้ไม่พอออ แต่น้ำตาก็ไหลอยู่นะ
เหมือนคนเขียนจะใส่ความ moderate ไว้ทั้งเล่ม ไม่หวือหวา แต่ประคองตัวตลอดรอดฝั่ง
นางเอก เหอพั่น หรือแม่หอยมุก ยังคงความตะกละขี้เกียจได้อย่างสม่ำเสมอ แต่เล่มนี้เราก็จะได้เห็นความเป็นผู้มีตบะพันปีของนางออกมาบ้าง แต่อ่านแล้วยังเอ็นดูเล้ยยย แม่คุณณ น่ารักน่าเอ็นดูอะไรเบอร์นี้ 5555

ส่วนพระเอก เห้อออ สงสารจริงๆ อ่ะ ถูกหลอกให้ลงมาผ่านวิบากกรรม แล้วมาเจอแม่มุกจอมโยเย ตะกละ ขี้เกียจเป็นที่หนึ่งให้ดูแลอีก แต่แน่นวล กลับบ้านปุ๊บพี่น้องแสนเสียดายเลยทีเดียว

เอาเป็นว่าอ่านได้ ไลท์ๆ แต่ใจเรายังให้ เต้าหู้ไซซี เป็นอันดับหนึ่งในดวงใจจ

[Polyj · Rating 4 out of 5]

หรงเฉินจื่อ vs ไห่หวาง ปีศาจหอยมุก

พระเอกเป็นนักพรต ที่เป็นเทพดาวเหนือมาจุติ ก็เลยเนื้อหอม มีปีศาจอยากมารุมกินเนื้อ เพื่อเพิ่มพลัง เดิมที เขาเป็นคนเคร่งขรึม จริงจัง อยู่ในกรอบระเบียบเป๊ะ ทั้งกายวาจาใจ ไม่เคยจะแปดเปื้อน

แต่เมื่อมีเหตุให้ต้องพาเอาเจ้าสมุทร ไห่หวาง กลับมาที่อารามด้วย ... นั่นคือตัดสินใจผิดชีวิตเปลี่ยนทันที
เพราะเจ้าไห่หวางนั้น คือปีศาจหอยมุกที่มีตบะพันปี (อย่าถามว่ากี่พัน เพราะยังไงนางจะตอบแค่พันกว่าๆ กลัวแก่555) วันๆ เอาแต่กินกับนอน ของกินยัดเข้าไปเท่าไหร่ไม่พอ กินได้ทั้งตอนอยู่ร่างคนและร่างหอย นี่เป็นหอยมันต้องสะสมอาหารเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ ... ข้องใจสุดๆ 555
ภารกิจหลักของนางคือหาของกินอร่อยๆ??? ภารกิจรองคือหาทางกินเนื้อเทวะ
โอ้โห ... งานเข้าเจ้าอารามหรงเห็นๆ ต้องโดนนางลูบคลำพยายามสูดดมเนื้อหอมๆ อยู่ตลอดเวลา แล้วงี้ท่านนักพรตจะทำใจแข็งไปได้นานแค่ไหนเชียว!

ในตัวเรื่องสองเล่มนี้ เล่มแรก ก็เน้นการพบกัน การใกล้ชิดสร้างสัมพันธ์ของพระเอกนางเอก จะเริ่มมาแบบขำๆ ฮาๆ แล้วค่อยๆ เผยเรื่องราวตื้นลึกหนาบางของฝั่งนางเอกออกมาทีละน้อย ไปพร้อมๆ กับการมีปัญหาเข้ามาให้จัดการ จำพวก กำจัดปีศาจเล็กน้อย ไปจนถึงเรื่องใหญ่คือการมีอะไรบางอย่างที่ดูน่ากลัวและเก่าแก่ทรงพลังยากจะต่อกรซ่อนอยู่ให้พวกเขาต้องเผชิญ ซึ่งในเล่มหลังจะมีความเข้มข้นขึ้น มีเรื่องราวน่าติดตาม
แล้วในเล่มหลังแม้เรื่องจะออกไปทางเคร่งเครียดอยู่บ้าง แต่ด้วยความตะกละของนางเอก ก็สร้างความรู้สึกขำๆ ให้คลายเครียดเป็นระยะ ๆ

สรุปเรื่องนี้สนุกดีค่ะ

[mmm _md · Rating 5 out of 5]

จะบ้าตายยยย สนุกมากกกกก ชอบนะเพราะเกินคาดไปเยอะ
เล่มแรกโกรธนางเอก เล่มนี้โกรธพระเอก เออก็ยุติธรรมดีนะ 55555
ต่างคนต่างต้องพบเจอกับความเสียใจ การสูญเสีย ทำให้เข้าใจกันและกันได้

บทนางเอกดีเริ่มมีสาระ เริ่มเข้าใจผู้อื่น ทำให้เห็นพัฒนาการของนางเลย แต่นางก็ยังงอแงโวยวายเหมือนเดิมนะ แต่ทำไมไม่รู้สึกว่ารำคาญกลับคิดว่าน่ารักดี นางเอกเข้ามามีบทบาทในการปราบปีศาจมากขึ้น สมกับเป็นเจ้าสมุทรหน่อย เนื้อเรื่องหลัก ๆ ก็จะวนอยู่ที่พระนางไม่ได้อธิบายเรื่องอื่นมากมาย จบดีแต่ก็ไม่ได้ถึงกับอิ่มอกอิ่มใจอะไรขนาดนั้น ปมที่ผ่านมาก็ไม่ถึงกับเครียดแต่ก็ทำให้สนุกจนอยากอ่านเรื่อย ๆ เนื้อเรื่องแปลกใหม่ดีไม่ค่อยเห็นนักพรตรักปีศาจเท่าไร มีความพีคอยู่เบา ๆ และมีความ งง ๆช่วงที่นางเอกกลับมาเกิด งงว่ารักกันตอนไหน ความจำกลับมาตอนไหน ���อ้ะในใจหลายรอบอยู่ 5555

พระเอกนี่น่าสงสารสุดทั้งขำทั้งเอ็นดู แต่การที่ได้มาเจอสาวงามอย่างน้องหอยที่คุ้มค่าเสียจริง จะโกรธก��คงโกรธไม่ลงละ!

[Cherry Sawanya Munkongsujarit · Rating 5 out of 5]

เล่ม 2 :

หรงเฉินจื่อที่คิดว่าตัดใจได้ขาดก็ไม่เป็นเช่นนั้นเพราะว่ากลับเจ็บปวดอย่างยิ่ง ยังพยายามช่วยไห่หวางกลับมา ยังคอยคุ้มครอง ปกป้องไห่หวางอยู่ ใจเจ็บปวดตามไปด้วย เมื่อเห็นว่าไห่หวางได้รับบาดเจ็บ
สุดท้ายเมื่อหนีรอดออกมาได้ ปรากฏว่า ความจริงแล้วไห่หวางได้ตายแล้ว แต่นางยังไม่รู้ นางรู้แต่เพียงว่าตอนนี้ตนไม่เหลือใครนอกจากเจ้าอารามหรงต้องเกาะติด ประจบเอาใจ และขอร้องให้ช่วยถึงขนาดบอกว่าเนื้อทั้งหมดยกเลิกไม่กินแล้ว ขอให้ช่วยรักษาตนด้วย ขนาดเย่เถียนศิษย์น้องเล็กของหรงเฉินจื่อยังหลั่งน้ำตาเลยทีเดียว แล้วหรงเฉินจื่อก็รักษาไห่หวางโดยการซ่อมหัวใจ และจะทำพิธีต่อชีวิตให้ สุดท้ายได้ใช้งูสามตาเสี่ยวซานมาแบ่งชีวิตให้ครึ่งหนึ่ง
เมื่อไห่หวางเริ่มหายดีได้ถอดจิตออกไปจัดการหลิวชิ่นฟาง ที่ทำให้ตัวเองสูญเสียฉุนยวี่หลินที่อยู่ด้วยกันสามร้อยกว่าปีไป เอาวิญญาณของนางไปใส่ในร่างของแม่หมูซะเลย
เมื่อไห่หวางหายดีในที่สุดก็ได้เวลาไปจัดการกับงูหมิงเฉอที่เขาฉางก่าง ไห่หวางติดตามไปกับหรงเฉินจื่อ ไปทางตำบลหลี่เจียจี๋ช่วยเหลือชาวบ้านไปด้วย และเมื่อเจอบ่อน้ำก็เป็นไห่หวางลงไปสำรวจ ในนั้นนางเห็นฉุนยวี่หลินที่ตายไปแล้วถูกงูหมิงเฉอสวมร่าง แต่มีลักษณะนิสัยใจคอของฉุนยวี่หลินไม่มีผิด กว่าไห่หวางจะกลับขึ้นมาได้ ฉุนยวี่หลินที่เป็นงูหมิงเฉอก็มาพูดเรื่องไห่หวางทำพันธสัญญาเทพอสูรกับพ่องูหมิงเฉอเมื่อสามร้อยปีก่อน ทำให้หรงเฉินจื่อเข้าใจเรื่องราว และเกิดความไม่แน่ใจในตัวไห่หวาง เมื่อไห่หวางกลับขึ้นมาจากบ่อน้ำทุกคนก็มีท่าทีแปลกไป ไห่หวางได้ทวงของตัวเองคืน เจียงเฮ่าหรานยอมคืนเทียนฟงหลิงจิงให้กับนาง ตอนนี้นางเลยเป็นผู้ฝึกตบะที่มีพลังอำนาจทั้งควบคุมน้ำและลม แต่พอเผลอนึกว่าหรงเฉินจื่อจะช่วยตนไว้ หรงเฉินจื่อกลับหันไปช่วยเย่เถียน สุดท้ายทำให้ไห่หวางโดนพ่องูหมิงเฉอจับตัวไปไว้ในค่ายกลที่หอยมุกอย่างนางไม่อาจหนีรอด
ส่วนหรงเฉินจื่อตอนนี้ก็ได้แต่เสียใจที่ตัวเองไม่มั่นคงพอ ในที่สุดพอเจอก็ดันเจอไห่หวางตัวปลอมซึ่งนั่นคือสิบวันให้หลัง ไห่หวางแทบจะแห้งตายบนกระทะอยู่แล้วแต่ก็ทนเห็นหรงเฉินจื่อโดนตัวปลอมหลอกไม่ได้เลยพยายามคลานออกมาจากกระทะที่ร้อนจัด
และในที่สุดไห่หวางก็กำจัดพ่องูหมิงเฉอไปพร้อมกับตัวเอง หรงเฉินจื่อเสียใจยิ่งนัก จ้วงเช่าชินสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงที่ทุกคนมองไม่ออก สุดท้ายก็พบว่าที่ท้ายไห่หวางไม่ใช่ปีศาจแต่เป็นผู้ฝึกตบะฝ่าด่านจนกลายเป็นเซียน เจอหอยมุกฝังอยู่ที่ดวงตาที่สามของพ่องูหมิงเฉอ เลยทำให้หรงเฉินจื่อหลุดพ้นจากความเศร้าโศกได้เสียที
ตอนนี้ก็ต้องค่อยๆเลี้ยงดูหอยมุกน้อยให้เติบโต กว่าจะเลี้ยงจนโตตอนแรกไห่หวางไม่ชอบหรงเฉินจื่อเลยเพราะไม่ยอมให้น้ำเยอะ ให้กินแต่น้อย แต่นั้นเป็นวิธีดูแลที่ดี จนในที่สุดไห่หวางก็โตพอจนแปลงกายได้เป็นเด็กหกเจ็ดขวบ และก็ค่อยๆโตขึ้น หรงเฉินจื่อดูแลอย่างดีจนในที่สุดไปไหนก็ต้องพาไปด้วย
เมื่อมีเหตุประหลาดก็เป็นไห่หวางที่ตัดสินใจได้เด็ดขาดกว่าหรงเฉินจื่อ และยังวางแผนล่วงหน้าเอาไว้มากมาย เหลือทางรอดเอาไว้ให้ฉุนยวี่หลินที่พ่องูหมิงเฉอสวมร่าง แต่ในเมื่อบอกแล้วไม่ไปก็ต้องหาทางอื่นเตรียมการเอาไว้ ทั้งหมดอยู่ในแผนการของไห่หวางเพราะไห่หวางมีคนที่รัก ต้องการอยู่เคียงข้างอย่างแท้จริงแล้ว จนในที่สุดก็กำจัดงูหมิงเฉอไปได้พร้อมทั้งให้เป็นสัตว์ผู้พิทักษ์ชีพจรมังกร รอจนในที่สุดวิญญาณสะอาดอีกครั้งก็จะได้ฉุนยวี่หลินคืนมา เท่ากับว่านางได้คำนวณทุกอย่าง คิดทุกอย่างเอาไว้หมดแล้วจนถึงตอนท้าย เพื่อนางและทุกคนที่นางรักและใส่ใจ

หลังอ่านเล่ม 2 :

เห็นว่าไห่หวางเอาแต่กินและนอน แต่จริงๆแล้วก็มีแผนการเป็นของตัวเองวางแผนเพื่อคนที่นางรัก แต่ก็ยังไม่ทิ้งนิสัยของหอยมุกไว้ ความจริงนางทั้งฉลาด และคิดการณ์ไกล เข้าใจโลกได้ยิ่งกว่าใคร พูดตรง ทำอะไรจริง เจ้าอารามหรงเมื่อรู้ว่ารักแล้วก็จะต้องปกป้องดูแล แม้ว่าจะเป็นคนตรงๆทื่อๆ อยู่ในระเบียบแต่สุดท้ายก็รู้ใจของตัวเองเป็นอย่างดี เรื่องราวสนุก และในที่สุดก็คลายปม และเฉลยเรื่องราวทั้งหมดว่าทำไมถึงเกิดเหตุการณ์ต่างๆขึ้น นข ผูกโยงเรื่องราวได้ดี มีทั้งอารมณ์ขัน และความซาบซึ้ง เศร้าโศกตอนพลัดพราก ตอนรู้ตัวว่าทำผิดพลาดไป เขียนได้อารมณ์จนทั้งหัวเราะและร้องไห้ได้เลยทีเดียว และยังได้รู้ว่าในความไร้ระเบียบ ไร้แก่นสารยังมีหัวใจแห่งปัญญา และช่างคิด สอดแทรกพุทธะได้อย่างลงตัวจริงๆค่ะ

[J.Nida · Rating 4 out of 5]

"ทั้งรักทั้งถนอมไม่เคยให้ห่างกาย ไหนเลยข้าจะตัดใจทอดทิ้งไปได้"

งืออ เจ้าอารามหรงเฉินจื่อ บวชเป็นนักพรต เคร่งครัด หนักแน่น ไม่เคยมีอะไรมาสั่นคลอนคุณเขาได้เลย
แต่พอมาเจอปีศาจหอยมุกอย่างไห่หว่าง เพอพั่น ที่แก่มาก บำเพ็ญตนมาสี่พันปีกว่าๆ กินเก่ง อ้อนเก่ง
ดื้อเก่ง พูดมาก พูดไม่คิด ร้องไห้เก่ง หรงเฉินจื่อถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว ได้แต่ให้บ่วงรัดรัดคอตัวเองอย่างจำนน

เล่มที่สองนี้ หลังจากที่พยายามกำจัดงูหมิงเฉอจอมร้ายกาจไปแล้ว ทว่ามันยังคงไม่ตาย ต้องตามกำจัดกันต่อไป
แต่ว่าครั้งนี้มีเรื่องบางอย่างระหว่างต่อสู้ที่ทำให้หรงเฉินจื่อรู้ใจตัวเอง

...เหตุใดคำว่าชอบคำเดียว ต้องใช้เลือดเนื้อและน้ำตามากมายขนาดนี้จึงจะพิสูจน์ได้?...

เล่มนี้จะค่อยๆ เฉลยปมว่านางเอกเป็นใคร พระเอกเป็นใคร มีมาให้คนอ่านว้าวเรื่อยๆ ว่าจริงๆ แล้วทุกอย่างมันมีที่มาที่ไป
อะไรหลายๆ อย่างที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความบังเอิญ แต่ถูกกำหนกเอาไว้แล้วต่างหาก

ชอบมาก ชอบตรงที่พระเอกค่อยๆ พัฒนาความรู้สึก การกระทำของตัวเองให้คนอ่านเห็นได้ชัดเจนมาก
นางเอกก็เหมือนกัน จากที่วันๆ ชอบกิน ชอบนาง งอแงไปวันๆ พอมีจุดพลิกผันก็ทำให้เห็นว่าเนี่ย
นางรักเฉินจื่อจริงๆ นะ อะไรแบบนี้

มันเหมือนว่าเราอ่านไปเรื่อยๆ บางคนอาจจคิดว่าน่าเบื่อ สำหรับเราคิดว่าดีมาก ชอบๆๆๆๆ


>>SPOILER ALERT<<

พระเอกเป็นเทพดวงดาวมาจุติ หน้าที่หลักคือต้องให้ปีศาจนางหนึ่งสำเร็จเป็นเซียนให้ได้
ปีศาจที่ว่าคือเหอพั่นนั่นเอง และนางก็สำเร็จได้จริงๆ โดยการที่ฆ่าสัตว์ร้ายอย่างงูหมิงเฉอกับเทพดวงดารา

นางเอกเป็นศิษย์คนเดียวที่รอดตายของศิษย์เอกพระยูไล พระยูไลเลยอยากให้ความช่วยเหลือ
พระเอกถึงต้องลงไป พอจบสิ้นทุกอย่างก็สำเร็จ ทั้งคู่ก็พากันขึ้นสวรรค์ไป แฮปปี้จ้า

[Natcha Sittichaikan · Rating 5 out of 5]

ในบรรดางานเขียนทั้งหมดของคนแต่งคนนี้ เราชอบเรื่องนี้มากที่สุด รู้สึกว่ามันกลมกล่อมกำลังดีทั้งตลก สุข เศร้า แต่จบแฮปปี้มากๆ เราว่าเป็นเรื่องที่รู้สึกได้ถึงความรักของพระนางมากที่สุดแล้วสำหรับงานทั้งหมดของนักเขียนคนนี้

เราชอบนิสัยนางเอกในเรื่องนี้ นางเอกน่ารักมาก อาจมีช่วงหนึ่งที่นางเอกดูเห็นแก่ตัวน���ดหน่อย แต่เราเข้าใจนางเอกได้ เพราะนางไม่ใช่เทพ แต่เป็นปีศาจ นางไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นคนดี และถ้านางไม่ทำแบบนั้นนางคงไม่มีชีวิตรอดยาวนานขนาดนี้ แต่รวมๆแล้วชอบนางเอกมาก นางน่ารัก ขี้อ้อน ขี้อ่อย ขี้กวน ขี้แย ขี้ตะกละ และขี้เกียจซะเหลือเกิน

ส่วนพระเอกก็ละมุนมากกก ปกติเราไม่เคยถูกจริตกับพระเอกสายกินพืชเท่าไหร่ เพราะรู้สึกว่าไม่ค่อยมีเสน่ห์ แต่ไม่ใช่กับพระเอกคนนี้ ฮีมีเสน่ห์มากๆ อบอุ่นเหลือเกิน จนกระทั่งถึงตอนที่พระเอกปล่อยให้นางเอกโดนปีศาจงูโฉบไป ไม่ยอมช่วยนั่นแหละ ฮึ่ย! บอกเลยว่าช่วงชดใช้กรรมรู้สึกสมน้ำหน้าพระเอกที่หอยน้อยไม่เอา! ไม่ติดเหมือนศิษย์ในสำนักคนอื่น เพราะไม่ยอมให้หอยน้อยกินมื้อดึก 5555

ยังมีตัวละครอีกหลายตัวในเรื่องที่เราชอบ ในเรื่องไม่มีใครดีที่สุดและเลวที่สุด (ยกเว้นพระเอกนะ ตัวละครนี้แม่งดีที่สุดในเรื่องแล้วมั้ง ถ้าตัดตอนที่ปล่อยให้นางเอกโดนโฉบออกไป) ชอบความสัมพันธ์ระหว่างนางเอกกับศิษย์น้องหญิงของพระเอก เริ่มต้นจากศัตรูความรัก กลายเป็นแม่ลูกไปได้ยังไงก็ไม่รู้

สรุปคือ เราว่าหาอ่านเหอะ มันดีจริงๆ สายสุขนิยมน่าจะชอบ จบดี๊ดี แต่ก่อนจะถึงตอนนั้นก็เสียน้ำตาไประหว่างทางบ้างเหมือนกัน สนุก สุขมากๆ เศร้านิดๆ เคล้ากันไป

[Ple Suthasinee · Rating 4 out of 5]

แนบเนื้อเทวะ
โดย YIDUJUNHUA

2 เล่มจบ ประมาณ 800 หน้า อ่าน 3 คืนก่อนนอน

ตอนอ่านเล่มแรกนี่ยังมีความสงสัยในตัวนางเอก ว่าคิดจะกินพระเอกจริงๆใช่มั้ย วางแผนฆ่าพระเอกใจร้าย เลือดเย็น โหดเหี้ยมมาก

นางเอกเป็นปีศาจหอยมุกอายุสี่พันกว่าปี พระเอกเป็นเทพเซียนลงมาจุติเพื่อปราบปีศาจงูบรรพกาลอายุนับหมื่นปี

นี่คือนิยายเทพเซียนปราบปีศาจเวอร์ชั่นตลกรับประทาน มุกฮามาเป็นระยะ นางเอกกินเก่งใาก กินจริงจังตลอดเวลา งอแงง้องแง้ง แต่ก็เด็ดขาด เฉียบแหลม เป็นนางเอกที่ทำตัวไร้สาระ แต่อ่านแล้วไม่เกลียด🤣🤣🤣

ส่วนพระเอกนี่ลงมาเผชิญด่านเคราะห์รักในโลกมนุษย์นี่ ยกตำแหน่งสามีแห่งชาติให้ไปเลย รักมาก ถนอมมาก เอาใจใส่มาก และก็หึงออกนอกหน้าได้ชัดเจนมาก🤣🤣🤣

อ่านตอนแรกๆคิดว่าไม่น่าจะชอบ แต่พออ่านเล่มแรกจบก็ชอบนางเอกขึ้นมาซะงั้น ใครอ่อนไหวอาจมีน้ำตาซึมซัก 2-3 หยด แต่ภาพรวมเป็นนิยายสายฮา ติดเรทตลอดเรื่อง แบบอ่านแล้วต้องอ่านอีกรอบ สรุปเค้าปิดม่านมุ้งกันอีกแล้วใช่มั้ย ถ้าพระเอกดับเทียนละก็ใช่เลย😌😌😌

ตัวละครตลกสุดเพราะว่าได้บทซื่อๆ คืองูปีศาจสามตา โดนนางเอกหลอกตลอด น่าสงสารจริงๆ🤣🤣🤣

ปล. อ่านจบคิดว่าจะเก็บนรมปากกานี้ให้ครบดีมั้ย

ปล. ปล. ตอนพิเศษตลกดี แฮปปี้เอนดิ้ง😊😊

[Gigi W · Rating 4 out of 5]

“ข้าจะบ้าตาย..” คือวลีติดปากของน้องหอยมุกของเรา นางเอกที่เก่ง ฉลาด แต่ขี้เกียจ ไร้มโนธรรม เจ้ามารยา เอาแต่ใจ 5555 มีแต่พระเอกที่จะเอานางอยู่จริงๆ

เล่มนี้สนุกกว่าครึ่งหลังของเล่มแรก น่าติดตามขึ้นมาก อ่านแล้วก็เพลินๆ ปมไม่หนักหน่วงหรือบีบคั้นอะไรมาก มีพอให้รู้สึกเพลิดเพลิน แค่นั้นจริงๆ

[Kittenlittle · Rating 4 out of 5]

ชอบค่ะ สนุกดี นางเอกดูตะกละ ชอบกินมาก อดขำกับความตะกละของนางไม่ได้ บางช่วงที่กำลังต่อสู้ดุเดือด นางก็ยังหาอะไรมากินได้อยู่ อ่านไปแล้วไม่เครียด อ่านได้เพลินๆ ค่ะ เรื่องนี้มีดราม่า มีความหวาน มีต่อสู้ ครบรสเลย อ่านได้สนุกดีค่ะ

[Noo · Rating 3 out of 5]

เป็นนิยายแนวเทพเซียนรู้สึก feel good อีกเรื่องหนึ่ง แต่ไม่ได้มีปมหนักหน่วงอะไร นางเอกน่ารัก ตะกละ งอแงเหมือนเด็กๆ ตลอดเวลา พระเอกก็นิ่งๆ แต่ขัดใจที่พระเอกดูเหมือนนิ่งเกินไปจนนางเอกเวอชั่นเด็กไม่อยากอยู่ด้วยนั่นแหละถึงรู้ตัวว่าตัวเองไม่เอาใจใส่ ถึงเพิ่งจะมาปรับตัว สุดท้ายก็จบแฮปปี้ไปอีกเรื่อง

[Anida · Rating 4 out of 5]

อ่านจบแล้ว เรื่องนี้สนุกดี มีอารมณ์ขัน พอตอนดราม่าก็ไม่หน่วงมาก ใช้ได้เลยทีเดียว

[Pok M. Srithongchai · Rating 5 out of 5]

สนุกน่ารัก โรแมนติก ชอบตอนนางเอกเป็นเด็ก และพระเอกตามตื้อมั่ง มีซึ้งพอประมาณ จบได้ประทับใจ ชอบเรื่องนี้มาก

[Bibliobibuli · Rating 4 out of 5]

หอยมุขจอมตะกละกับนักพรตวิปริตผู้ชื่นชอบการลูบเท้า

[Keen · Rating 4 out of 5]

สนุกดีค่ะ ฉากที่ลุ้นก็ลุ้นดี

แต่รู้สึกว่ามันดราม่าไม่ค่อยจะสุด ซึ้งก็ไม่สุด

[Leekana · Rating 5 out of 5]

น่ารักกกก หวานกว่าเรื่องอื่นๆของนักเขียน สายสุขนิยม โรแมนติกน่าจะชอบ พี่หรงก็น่ารักเหลือเกิน ทั้งรักทั้งทะนุถนอมน้องหอยยักษ์ 5555555 อ่านได้เรื่อยๆ แต่ก็สนุก ชอบกว่าเต้าหู้

[Nuna Imruetai · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้ความสนุกลดลงจากเล่มแรก แต่โดยรวมน่าติดตาม วางไม่ลงค่ะงานนี้

[Ouoee · Rating 4 out of 5]

พระเอกเริ่มเห็นแก่กิน !
ตอนพิเศษแบบฮา ทิ้งปากปากกาแบบนี้สินะนักเขียน 555

เป็นเรื่องที่อ่านแล้วมีความสุข แต่ไม่ถึงกับวางไม่ลง ขอบคุณที่นักเขียนท่านนี้ทำให้เราหัวเราะได้เรื่อยๆ 💕

[mipmip · Rating 2 out of 5]

รีวิวรวม2เล่ม ให้2.5/5 เหมือนจะสนุกแล้วแต่ไม่สนุก แอบผิดหวังเพราะเป็นคนแต่งเดียวกับเต้าหู้ไซซี เรื่องนี้อ่านแล้วรู้สึกว่ามู้ดมันเ��กซี่มาก ถ้าทำเป็นซีรีส์ก็น่าจะเรท18+ แอบงงๆที่พระเอกถือตัวเป็นนักพรต แล้วชอบมีบทบรรยายประมาณว่า ไม่ลุ่มหลงมัวเมาราคะ แต่แนบเนื้อกันบ่อยมากสมชื่อเรื่อง เป็นนักพรตที่ไม่ต้องเป็นเถอะ เอะอะมีอารมณ์อีกแล้ว… นางเอกก็ดูงงๆว่ามาเอาไร ยังไม่อินกับความรักอะ หลังๆอ่านไม่ไหว มันไม่สนุกอะ เริ่มทำการskimmingเร็วๆให้มันจบ เซ็ง เปิดมาดูจะมีอะไรกว่านี้ สิ่งที่ได้ = นักพรตศีลแตกกับยายหอยช่างกิน