این مجموعه داستان حاصل چند سال کوتاهنویسی این داستاننویس باحوصله است. شش داستان؛ شش زبان؛ شش تکنیک؛ نویسنده بین این داستانها ارتباطهایی ایجاد کرده است که باعث ساخته شدن روح کتاب میشوند. داستانها سوژههایی بکر و عجیب دارند. از درک یک دوست کوبایی یا اخلاقی عجیب تا روایت نبرد برای به کف آوردن گور برای مردهای که روی زمین مانده؛
هر داستان دنیای متفاوتی داشت با نثر کاملا متفاوت . ولی نمیدونم چرا با داستانا اونقدر نتونستم رابطه برقرار کنم . فضای داستان آخر "برف" رو بیشتر از بقیه ی داستانای مجموعه دوست داشتم .
این سومین کتابی است که از یعقوب یادعلی میخوانم، حقیقتش پس از خواندن آداب بیقراری و آداب دنیا دیگر نگران کیفیت کتاب نبودم در هنگام خرید. این مجموعه شامل داستانهای کوتاهی است که هرکدام فضا و فرم تقریبا متفاوتی دارند. داستانهایی ملموس و آشنا، از زوجی مهاجرت کرده، از مردی گرفتار روزمرگی و ناتوان از تغییر، از دختربچهای که معنای جانباز شدن برادر را نمیداند، از حاشیه نشینانی که کسی حسابشان نمیکند و دو داستان عجیب انتهایی که بهتر است که چیزی درموردشان نگویم و لذت کشفاش را بگذارم به عهدهی خودتان. آقای یادعلی کماکان جزو نویسندگان خوش ذوق و دغدغهمند معاصر از نگاه من قرار دارد.
از ۶ داستان: ۳ تا عالی بود. ۲ تا متوسط. ۱ عدد هم ضعیف. ۳ تا عالیها: داستان «من و دنی و فیدل»: تا جایی که من خوندهام این تنها داستان ایرانیای بود که محدود به جغرافیای ایران نیست. محیط داستان آمریکاست و شخصیتپردازی بدیع و جالبه. «سمیرهها»: ایده و پرداخت عالی. «متغیر منصور»: عالی. خیلی دوستش داشتم. یه طنز پوچی داشت. زبان راوی هم جدید و مناسب بود.