Η Ελισάβετ και η Μαρίνα∙ δυο γυναίκες, δυο φίλες, ξεδιπλώνουν τις μνήμες τους. Εξομολογήσεις οδυνηρές, εμπειρίες τραγικές, λάθη και ανομολόγητες αλήθειες ξυπνούν βιώματα εφιαλτικά, βαθιά θαμμένα στην ψυχή τους. Η πικρή παιδική ηλικία, οι εφηβικές πληγές, οι τραγικές απώλειες της ενήλικης ζωής ξαφνιάζουν και προβληματίζουν. Οι ομοιότητες πολλές∙ η αντιμετώπιση αλλάζει.
Ποιο είναι, άραγε, αυτό που κάνει τη μεγαλύτερη γυναίκα δυνατή και ορθολογίστρια; Η θέληση να παλέψει για να ξεφύγει από τη μοίρα της ή οι συγκυρίες; Είναι η ανάγκη για επιβίωση που σφυρηλατεί τον δυνατό της χαρακτήρα ή η άρνηση να υποταχθεί στον βιασμό της αξιοπρέπειάς της;
Με αγάπη και σύνεση η Ελισάβετ βοηθά τη νεότερη Μαρίνα να αποδεχθεί το παρελθόν της, να το αφήσει πίσω, να μην της δηλητηριάζει πια το παρόν και το μέλλον. Μέσα από αυτή τη διαδικασία μαθαίνει και η ίδια. Αλλάζει την οπτική της, κάνει τα βήματα που την οδηγούν στην ολοκλήρωση. Μπορούν η φιλία και η αγάπη να γκρεμίσουν τείχη και αδιέξοδα, να οδηγήσουν από το σκοτάδι στο φως, από τον εφιάλτη στο όνειρο;
Ένα ταξίδι ειλικρίνειας που βγάζει στην επιφάνεια πικρίες, ενοχές και ανομολόγητες αλήθειες. Κι όμως, όλα συντρίβονται κάτω από το φως της αποδοχής και της συγχώρεσης.
Η Ελισάβετ και η Μαρίνα, οι δυο γυναίκες την ιστορία των οποίων μας παρουσιάζει η συγγραφέας. Δεν έχουν την ίδια ηλικία, δεν έχουν κοινά στοιχεία που να τις ενώνουν πέρα από το ότι βρέθηκαν η μια στο δρόμο της άλλη την κατάλληλη στιγμή. Ένα εξαιρετικό ψυχογράφημα τόσο των πρωταγωνιστριών όσο και όλων των υπολοίπων προσώπων που παίζουν μεγάλο ή μικρό ρόλο στην ιστορία τους. Καλογραμμένο, δεμένο σωστά, χωρίς κενά και επαναλήψεις και η ιστορία προχωρά τόσο γρήγορα που προσωπικά δεν ήθελα να το αφήσω στην άκρη για να ασχοληθώ με οτιδήποτε άλλο. Η ανάγνωσή του ήταν μια από τις καλύτερες κινήσεις που έκανα μέσα στη χρονιά, είναι ένα από τα καλύτερα κοινωνικά βιβλία που έχω διαβάσει. Υπάρχει εξαιρετική ροή στην ιστορία, τα πρόσωπα και οι καταστάσεις εναλλάσσονται γρήγορα, οι ιστορίες των γυναικών περιγράφονται ταυτόχρονα αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει σύγχυση ανάμεσά τους. Αρκετές φορές ένιωσα έναν κόμπο στο λαιμό και άλλες τόσες ένιωσα τη διάθεση να δείρω μερικούς πρωταγωνιστές για τις ενέργειές τους, θύμωσα με κάποιους και αγάπησα κάποιους άλλους. Γενικά, οι περιγραφές των χαρακτήρων είναι τόσο πλήρεις που πια νομίζω ότι ήταν όλοι τους υπαρκτά πρόσωπα, τόσο ζωντανοί μου φαίνονται.
Μακάρι να μπορούσα να σας πείσω να το διαβάσετε, σίγουρα το συγκεκριμένο βιβλίο έχει αδικηθεί και δεν έχει τη θέση που του αξίζει, πιστεύω ειλικρινά ότι αν του δώσετε μια ευκαιρία θα εκπλαγείτε που δεν το γνωρίζατε μέχρι τώρα.
ΜΕ άρεσε πάρα πολύ το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως Οι δρόμοι της βροχής(μέσα στη δεκάδα με τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος),θεωρώ εκπληκτικό το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του και έσπευσα να το αποκτήσω-διαβάσω. Καθηλωτικό από την πρώτη σελίδα,με κράτησε δέσμια ως την τελευταία και αιχμαλώτισε το μυαλό με αποτέλεσμα ακόμα να το σκέφτομαι και να μην αποφασίζω να ξεκινήσω άλλο βιβλίο.... Η Ελισάβετ και η Μαρίνα γνωρίζονται στην πολυκατοικία όπου διαμένουν και παρόλο που τους χωρίζουν κάποια χρόνια ηλικιακά, αισθάνονται από την πρώτη στιγμή πως κάτι τις δένει. Ξετυλίγουν το κουβάρι της ζωής τους και ανακαλύπτουν πως έχουν πολλά κοινά βιώματα και εμπειρίες που τις πλήγωσαν,τις μάτωσαν και υπήρξαν στιγμές που νέκρωσαν τις αισθήσεις και το μυαλό!!!Ανακαλύπτουν μέσω οδυνηρών εξομολογήσεων πως η σχέση τους με το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον,η αγάπη που δεν έλαβαν από κάποιους,η αγάπη κάποιων άλλων που τους πλήγωσε, ο αβάσταχτος πόνος που βίωσαν έχουν κοινά σημεία αναφοράς και εκείνο που αλλάζει είναι η αντιμετώπισή τους.Και μέσω των εξομολογήσεων αυτών θα έρθουν ξανά αντιμέτωπες με ότι τις θύμωσε,τις πλήγωσε,τις πόνεσε,θα δουν με άλλο μάτι τους ανθρώπους τους που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην πορεία της ζωής τους,θα τους γνωρίσουν καλύτερα(και μαζί μ'αυτές κι εγώ και θα αναθεωρήσω την αρχική άποψη που είχα σχηματίσει γι'αυτούς,ενώ για άλλους όχι),θα αναθεωρήσουν αποφάσεις και πράξεις,θα τις αφήσουν πίσω στο παρελθόν όπου ανήκουν και θα βαδίσουν από τον εφιάλτη στο όνειρο,από το σκοτάδι στο φως!!! Ένα εξαιρετικό ψυχογράφημα που με προβλημάτισε,μ'έκανε να ξανασκεφτώ-αναθεωρήσω απόψεις μου και ενίσχυσε την άποψή μου πως η αποδοχή,η συμπαράσταση και η αγάπη των αγαπημένων μας (οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον)είναι αυτά που καθορίζουν την πορεία της ζωής μας. "Το χάδι μου θόλωσε τα μάτια της γιαγιάς.Ίσως κι εκείνη να σκεφτόταν τα ίδια που σκεφτόμουν κι εγώ.Πόσο πιο εύκολα θα ήταν εκείνα τα δύσκολα χρόνια αν δείχναμε η μία στην άλλη την αγάπη της,πόσο λιγότερο θα διαμαρτύρονταν τα στομάχια μας,αν τα μπουκώναμε με μια αγκαλιά,με ένα χάδι.Θόλωσα κι εγώ μ'αυτές τις σκέψεις,την αγκάλιασα.(σελ.54).
Πραγματικά ένα απίθανο βιβλίο. Δείχνει πως δυο ψυχές σημαδεμένες από διαφορετικά πρόσωπα του παρελθόντος καταλήγουν να ξετυλίγουν το ματωμένο κουβάρι της ζωής τους. Ένα βιβλίο με πολυ πόνο, ανατριχίλα γεμάτο με χαρές αλλά και λύπες. Αφιερωμένο στην αγάπη και στα μαγικά που μπορείτε να κάνει αυτό το υπέροχο συναίσθημα .