Ef líf mitt væri hugljúf bíómynd hefði ég sest í lótusstellingu fyrir framan grammófóninn við hvert tækifæri og svifið inn í heim klassískrar tónlistar og háleitra tilfinninga. Inn um dyrnar eitt kvöldið hefði gengið fínlegur og listrænn ungur maður, alger andstæða hnakka tískunnar sem reið röftum á þessum tíma, og fallið í stafi yfir afgreiðslustúlkunni sem var svona mikill listunnandi. Við hefðum orðið ástfangin og skapað okkur innihaldsríkt líf saman. Í staðinn lagðist ég undir sjoppueigandann.
Í þessum tengdu sögum Guðrúnar Evu eru samskipti fólks á öllum aldri í forgrunni; mæðgna, feðgina, elskenda, vinnufélaga, hyskis og góðborgara. Persónugalleríið er fjölbreytt og litríkt; sálfræðineminn Hildigunnur, Agnar sjoppueigandi, Jósteinn múrari, trúboðarnir Austin og David frá Texas, Jóhanna sem dregst háskalega að Kára, móðurbróður bestu vinkonu sinnar, elskendurnir Sóti og Magga sem verja tíma sínum á knæpunni Dallas ...
Af einstöku næmi og stílgáfu nær Guðrún Eva hér fágætri dýpt í mannlýsingum og bæði persónur og andrúmsloft sagnanna lifa með lesanda lengi á eftir. Guðrún Eva Mínervudóttir hlaut Íslensku bókmenntaverðlaunin árið 2011 fyrir Allt með kossi vekur og síðasta bók hennar, Skegg Raspútíns, var tilnefnd til Íslensku bókmenntaverðlaunanna 2016, og vakti mikla athygli.
Guðrún Eva's first book, Sóley sólufegri, came out in 1998 in a very limited edition. In the same year the publishing house Bjartur published her short story collection Á meðan hann horfir á þig ertu María mey (While He Watches You, You are the Virgin Mary), to much acclaim. Since then Guðrún Eva has published five novels, a collection of philosophical stories for children published by The National Centre for Educational Materials and a book of poetry. She has also translated novels by foreign authors.
Говорити зараз про таке вже непристойно, але що ви мені зробите, адже, як казав класик — "караван лає, а собака йде".
В далекому дитинстві, коли доступ до світової географії обмежувався кольоровим атласом, на сторінках якого хлопчик і дівчинка з еліптичними головами подорожували континентами, я мріяв потрапити на Байкал. Якось мене це тоді дивувало, вражало і захоплювало — така кількість питної води в одному місці, глибина понад кілометр, якась астрономічна віддаленість від дому.
І рівно тринадцять років тому, сьогодні я був — mea maxima culpa — у москві, сидів на своєму наплечнику посеред красної площі і вже тоді не розумів, нащо це місто взагалі існує. Був я там лише тому, що добирався на Байкал. Зрештою це озеро цілковито й повністю виправдало мої дитячі мрії. Але історія з Байкалом у відгуку про книгу Ґудрун Єви Мінервудоттір "Коханий. Техас" опинилася лише тому, що вже дуже багацько років я мрію потрапити в Ісландію. Позаяк раніше це було для мене неможливо з одних причин, а зараз додалися інші непереборні обставини, то за кожної можливості я сублімую цю мрію творчістю ісландських письменників та письменниць.
Дай боги здоров'я та нескінченних років життя перекладачу з ісландської мови Віталію Кривоносу, який своєю працею сприяє такому сублімаційному втіленню моїх мрій, а також видавництву "Видавництво", яке невтомно видає ісландців українською мовою, skol!
У збірці лише п'ять невеликих оповідань, дія кожного з яких відбувається почасти навіть в одному місті — герої ходять одними і тими ж вулицями, відвідують крамниці з однаковими назвами та зустрічаються з одними і тими ж американськими проповідниками так часто, що і читач перетнеться з ними двічі — в другому та останньому оповіданнях. Також на мить зустрінуться персонажі третього та п'ятого оповідань.
Чимось невловимим ці яскраві і чуттєво розказані Ґудрун Євою Мінервудоттір історії нагадали мені "Катананхе" Софії Андрухович, де також дуже багато життя та дивних вчинків звичайних людей.
Всі оповідання розповідають про сучасних ісландок різного віку та про їхні переживання: відчуття ними себе і своїх почуттів та непозбувну бентегу кохання.
Життя загалом — дуже різноманітне, і так, як воно проявляється на сторінках книги, як ніжно і майстерно тчеться візерунок цього килима, як солодко і як гірко може бути в одну і ту ж саму мить, коли ти проживаєш її лише один тільки раз у вічності.
"Коханий. Техас" - це чарівна і вишукана, досконала коротка проза, яку дуже приємно читати. А ще авторка тааак красиво і чуттєво вміє в секс...
Рейкʼявік, пʼять окремих життєвих історій, в яких жінки діляться своїм досвідом, своїми переживанням, радістю, та здебільшого болем. Фокус оповідок - їхні стосунки: сімʼя, батьки, діти чи зародження нових романтичних відносин. Тут все як у житті, герої недосконалі, роблять помилки, часом необдуманими діями заводять себе в абсолютну безвихідь. Але, як і у житті, отримують свій шанс на дрібку щастя, навіть тоді, коли неподалік очікує смерть. Структурно та стилістично це прекрасний текст. Власне, такою і повинна бути сучасна проза. Раджу!
Ps: завжди було цікаво, чи хтось реально запрошує сектантів у свою домівку, авторка показала, що є😁
Bellissimo nella sua semplicità. Una scrittura incisiva che va diretta al punto senza tanti giri di parole. E poi tante donne indipendenti, brillanti, intelligenti, umane e autentiche che vorrei per amiche. Peccato per il titolo pateticamente insulso che non c'entra niente con l'originale.
Ó hvað mér þótti gott að lesa þetta dásamlega smásagnasafn. Mér þykir rödd Guðrúnar Evu Mínervudóttur svo ótrúlega næm og snjöll. Skrifar einhver höfundur betri kynlífssenur? Er einhver betri í því að draga fram og koma í orð, þeim tilfinningum sem maður myndi annars aldrei ímynda sér að tækju sér stað í kollinum á öðru fólki? Fimm lágstemmdar en magnaðar frásagnir, ég get ómögulega gert upp á milli þeirra. Lesið þessa bók!
Ця серія Видавництва просто скарб. 5 жінок гг в 5 оповіданнях. Кожна особистість. У кожної проблеми в житті. Але я не уявляв, що про побутові речі можна писати настільки поетично. Але майте на увазі, що написано доволі відверто, і багато речей названі своїми іменами.
elska hvað íslenskar bækur eru mikið ‘íslenskar bækur’ það jafnast ekkert á við þann raunveruleika sem má finna í nýlegum íslenskum skáldsögum. Mér finnst eins og allar persónurnar í þeim ættu að verða vinir og hanga saman á kaffi Vest.
Stillti væntingar líklega of hátt eftir hæpið hér á forritinu og lesturinn á Aðferðir til að lifa af. Þessar hversdagslegu smásögur og aðalpersónur þeirra hreyfðu nefnilega ekki nægilega mikið við mér. Þrátt fyrir það finnst mér Guðrún ná að fanga eitthvað í fólki, tilfinningar, takta og skoðanir, sem maður sér sjaldan hjá öðrum.
Біда! Забув в якого буктюбера я побачив цю книгу, щоб сказати "дякую"! Дуже гідна, красива, цікава і гарно написана збірка оповідань. Всі оповідання про жінок, від особи героїнь, немовби щоденник, описи життя, де за буденними картинками приховані щемкі емоції і важливі проблеми. Перше оповідання підкорило мене, тут і влучні гарні метафори і цікавенна проблематика і справжнє життя і щемкі особисті емоційні моменти. Все, як я люблю. Я подумав, що якщо перше таке, то що ж мене чекає далі? Але все ж таки, перше оповідання виявилося найсильнішим. Вся збірка безумовно цікава, класна і заслуговує на увагу. Було шкода, що оповідань усього 5. Топовий топ. Треба більше такого!
Tre stelle perché è scritto (e tradotto) bene. Sono convinta, però, che non mi rimarrà nulla di questa lettura, così poco incisiva. Per una come me, che nei libri ama e ricerca forse più il nitore della scrittura rispetto alle emozioni della trama, questa raccolta di racconti avrebbe potuto essere molto interessante. Invece mi è sembrato di rimasticare per cinque volte le stesse atmosfere, riincontrare gli stessi personaggi, ripercorrere con monotonia strade già viste. Tutto non concluso. Insomma, un libro che, purtroppo, ho trovato noioso.
Вишукана, влучна, щира та дуже приємна коротка проза. Відверті сцени сповнені дорослості та життєвості, від чого не лише віриш усьому написаному, а ще й впізнаєш щось своє. І ніби відчуваєш якусь дотичність, людську, жіночу, жваву. Модернове, може зайти не всім, однак я – не всі. І мені ця збірка – прям свято серця.
Jeremías hvað þessi er vel skrifuð, glettin og hrífandi. Þetta er mín fyrsta eftir Guðrúnu Evu en verður sannarlega ekki sú síðasta. Ég hlustaði á hana hjá hljóðbókarþjónustu og það var Álfrún Helga Örnólfsdóttir sem las hana upp með snilldarbrag—hún gerði hana mjög skemmtilega!
Jag gillar hur novellerna hör ihop; varje novell tillhör samma stad, jag flyttar bara runt mellan olika hem i de olika berättelserna. Detta förstärks då en karaktär återkommer i två av novellerna, den karaktär vars namn relaterar till novellsamlingens titel. Livet står i fokus. Sorgsenheten får stå tillbaka för det livet kan erbjuda och texterna visar oss en öppen inställning till vår omvärld där vi aldrig vet vad som kan hända.
Hrífandi og töfrum gæddar hversdagssögur með frábærum og mannlegum persónum. Það er erfitt að gera upp á milli sagnanna en sú næststíðasta var nokkuð langdregin og ekki alveg eins góð og hinar. Síðasta sagan batt svo frábæran endi á safnið, m.a. með vísunum í fyrri sögur þar sem persónum úr þeim bregður fyrir. Það hefði þó verið skemmtilegt að hafa fleiri vísanir milli sagnanna til að skapa heildstæðari söguheim fyrst sögurnar eru á annað borð látnar tengjast eitthvað.
Meitlaðar sögur sem skilja mikið eftir sig, vel ofinn þráður í gegnum þær allar og lesandinn öðlast nánd við hverja einustu sögupersónu. Það er samt ekki þannig að hver einasti vottur af hispursleysi jafngildi skilyrðislausri snilld. Mig grunar að margir séu teymdir í þá aulalegu gryfju að halda það. Frábær bók og rödd höfundar er mjög sterk og einkennandi.
Mér leið eins og ég væri að lesa sömu formlausu söguna um sömu manneskjuna aftur og aftur og aftur. Lítil breidd hérna fyrir smásagnasafn. (Af hverju ekki bara skrifa skáldsögu?) En inn á milli eru nokkrar snilldarlegar atburðarásir og pælingar sem gera þetta nokkurn veginn allt þess virði.
"Reykjavík, amore" è una raccolta di cinque racconti ambientati nella capitale islandese, che funge da sfondo alle vicende di cinque donne profondamente diverse. Ognuna potrebbe rappresentare, a suo modo, uno stadio della vita. I racconti mettono a nudo le relazioni - più o meno problematiche - di queste donne, anche se non sempre la narrazione riesce a toccare chi legge. Le protagoniste hanno il pregio di essere imperfette e fallibili e, di conseguenza, molto umane, ma per qualche ragione è difficile costruire un rapporto di empatia con loro. La prosa è piacevole e la struttura rende il libro una lettura adatta a questo caldo.
Kunni verulega vel við þessa bók Guðrúnar Evu. Persónurnar eru meitlaðar og samskipti þeirra hrífandi og sitja lengi í minni. Við kynnumst mörgum mismunandi persónuleikum í þessum sögum, varla smásögum, öllu heldur stuttum nóvellum. Minnistæðust er mér lífsviðhorf persónanna sem glíma við hrörnun og áfengissýki sem mun draga þau endanlega til dauðs en njóta þess engu að síður sem lífið hefur upp á að bjóða. Vel þess virði að lesa.
Ісландія – країна, яка завжди розбурхувала дивні почуття в мені. Мене захоплювали історії про суворий клімат, про космічні льодовики, гейзери та відсутність дерев. Здається, так мала б виглядати матінка-земля в прадавні роки, коли не було ще й згадки не те, щоби про людей, а про тварин в цілому.
Тим і манить до себе література з цього далеко холодного острова. Як ісландська земля впливає на тексти, які породжують люди, що на ній живуть?
Збірка пропонує пʼять гіперреалістичних, чуттєвих, пронизаних смаками, запахами, доторками та відчуттями оповідань про буденне, звичне життя, звичних людей. Здавалося б, всі ці ситуації та переживання могли б відбутися де завгодно, але щось невловне пронизує кожне речення й абзац, щось холодне, але затишне, щось, що дає розуміння - місце дії – Ісландія. Можливо це відчуття замкнутості й відчуженості; все-таки, Ісландія далека острівна малозаселена країна посеред океану. А можливо, це приголомшливий стиль авторки, яка всього лиш словами виносить на поверхню все необхідне для того, щоби персонажі оповідань були живими.
Þessi bók er alveg frábær. Ég hafði áður gert tilraun til að lesa aðra bók eftir sama höfund, Skegg Raspútíns, en hún fangaði mig ekki og ég gafst upp. Ég var því ekki með gríðarháar væntingar en Ástin Texas kom rækilega á óvart og er án efa besta bók sem ég hef lesið á þessu ári.
Höfundur hefur alveg einstakt lag á að lýsa hugarheimi og innri hugsunum fólks og maður á erfitt með að gera upp á milli hvaða saga er best. Þrátt fyrir oft á tíðum alvarleg efnistök leynist líka lúmskur ljóðrænn húmor í henni, eins og þegar sögupersóna furðar sig á afhverju hún lét plata sig á samkomu hjá Vottum Jehóva: "Undir himninum voru allir möguleikar heimsins en mér hafði tekist að koma mér í einmitt þessar aðstæður".