Αποκάλυψη

by Kyriakos Athanasiadis, Δημήτρης Σίμος, Vagelis Giannisis

Η μουντή Αθήνα ετοιμάζεται να υποδεχτεί τις Γιορτές. Ωστόσο, κάποιος άγνωστος, κρυμμένος στις σκιές του παρελθόντος, έχει άλλα σχέδια στο μυαλό του. Κι αυτό δεν είναι ένα συνηθισμένο μυαλό. Τα εγκλήματα θα διαδεχτούν το ένα το άλλο, κάνοντας την πόλη να τρέμει από τον φόβο για τη συνέχεια. Τελετουργικοί φόνοι απόλυτης σκληρότητας και εκδίκησης θα ενώσουν στον θάνατο ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Ή μήπως έχουν;

Η Αστυνόμος Αΐντα Μητροπούλου, με τη βοήθεια του Υπαστυνόμου Δώρη Μανουστάκου, θα προσπαθήσουν να ξετυλίξουν το κουβάρι των αλλεπάλληλων ερωτημάτων, έχοντας την απροσδόκητη βοήθεια του απομονωμένου στο σπίτι του ρεπόρτερ Παύλου Βαφειάδη. Όμως ο αιματοβαμμένος Ιππότης θα είναι πάντα ένα βήμα μπροστά.

Και δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του λέξη.

Τέσσερις συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας ενώνουν τις δυνάμεις τους γράφοντας μαζί ένα μυθιστόρημα που θα σας κόψει την ανάσα.

Genres: Crime

344 pages, Paperback

First published January 1, 2018

About the author

Ο Κυριάκος Αθανασιάδης είναι συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1963. Έχει εκδώσει πάνω από 50 βιβλία, για μεγάλους και παιδιά, με το όνομά του και με μία σειρά ψευδώνυμα.

Reviews

[Vaso · Rating 4 out of 5]

4 συγγραφείς αστυνομικού μυθιστορήματος ενώνονται για να συγγραψουν από κοινού ένα βιβλίο.
Το ρισκο που υπάρχει σε αυτό το εγχείρημα είναι μεγάλο μιας και πρόκειται για μυθιστόρημα κι όχι συλλογή διηγημάτων.
Καθείς από τους συγγραφείς αναλαμβάνει το ρόλο ενός εκ των τεσσάρων επίσης πρωταγωνιστών.
Για την υπόθεση του βιβλίου και την εξέλιξη της, δεν θα μιλήσω καθόλου.
Έχω διαβάσει μόνο έργα 3 εκ των 4 συγγραφέων κι αυτό που έχω πω είναι ότι η κυρία της παρέας με εξέπληξε ευχάριστα και εκείνη ήταν για μένα η αποκάλυψη!!
Στους 2 νεότερους κυρίους έχω να πώ θερμά συγχαρητήρια και πάλι!
Όσο για τον κύριο Αθανασιάδη, επιφυλάσομαι να διαβάσω κάποιο άλλο βιβλίο του.

[Michael Kotsarinis]

Είχα πολύ καιρό να δω ένα τέτοιο συγγραφικό εγχείρημα και μάλιστα από ηχηρά ονόματα στο χώρο του ελληνικού αστυνομικού μυθιστορήματος. Δίκαια ήταν μία από τις πιο αναμενόμενες εκδόσεις.

Το βιβλίο που προέκυψε είναι ένα ιδιαίτερο αλλά και πολύ καλό αστυνομικό. Παρά τις διαφορές στον τρόπο γραφής και τον καταμερισμό κατά χαρακτήρα των συγγραφέων, το σύνολο είναι αρμονικά δεμένο και αν δεν ήταν γνωστό και εμφανές σε κάθε κεφάλαιο, ελάχιστοι θα καταλάβαιναν ότι είναι προϊόν συλλογικής προσπάθειας και όχι ατομικής.

Η αγριότητα των εγκλημάτων αγγίζει τη, για να μην πω είναι ξεκάθαρα, λογοτεχνία τρόμου. Οι κεντρικοί χαρακτήρες κατατρέχονται από τους δικούς τους εφιάλτες, που έρχονται κατευθείαν από το παρελθόν και τους κυνηγούν τόσο ψυχολογικά όσο και φυσικά.

Όσο προχωράει το βιβλίο, τόσο συμπληρώνεται η αποτρόπαια και άγρια εικόνα, το καλό και το κακό μπλέκουν ενώ στο τέλος η κάθαρση δεν είναι όσο "καθαρή" θα ήθελαν κάποιοι.

Εν ολίγοις μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια που αξίζει να διαβάσετε τόσο για την ιδιαιτερότητα της συγγραφής όσο και για την ποιότητα της ιστορίας. Μοναδικές μου παρατηρήσεις (πέρα από κάποιες ατυχείς κατά τη γνώμη μου λέξεις) οι κάποιες "χολιγουντιανές" στιγμές και μια τάση προς την ασάφεια στο τέλος.

[Sophia · Rating 4 out of 5]

B.R.A.CE. 2019 Ένα βιβλίο που συνδυάζει 2 κατηγορίες του B.R.A.CE 2019
Αναλυτικά:
Νο 9: Ένα βιβλίο με τίτλο μία λέξη
Νο 46: Ένα βιβλίο που επέλεξες ως δώρο για κάποιον άλλον (JuliaJoe)

Συγκεκριμένα 3,5 ⭐ αλλά λόγω εγχειρήματος πάμε στα 4.

Η ροή του μυθιστορήματος δεν φανερώνει πως 4 διαφορετικοί άνθρωποι έγραψαν αυτό το βιβλίο. Είναι ένα πολύ καλό αστυνομικό με ενδιαφέρουσα υπόθεση. Δεν μου άφησε κάποια απορία, κάποιο στοιχείο που να παραμερίστηκε στην πορεία. Μου άρεσε το ότι το κάθε κεφάλαιο είναι κι ένας από τους 4 ήρωες και βλέπουμε τα γεγονότα από την δική του οπτική και δράση.

Αυτό που με ξενίζει είναι η ύπαρξη ενός serial killer στην Ελλάδα. Ευτυχώς δεν είναι ένα συχνό φαινόμενο ( απ' όσο γνωρίζουμε ) και λίγο ένιωσα απ' έξω από τα νερά μου, όσον αφορά την υπόθεση. Επίσης οι περιγραφές των δολοφονιών, ξεκινώντας από το πρώτο κιόλας κεφάλαιο θα ομολογήσω ότι με τάραξαν ολίγον τι και είχα κάτι εφιάλτες το πρώτο βράδυ.

Θα ήθελα να ξέρω εάν σας άφησε μία αίσθηση ότι θα ακολουθήσει κι άλλο βιβλίο. Εγώ ακόμα να το "αποφασίσω". Θα ήθελα να ξαναδώ τον Βαφειάδη πάντως σε άλλη περιπέτεια.

[Elisso]

Τέσσερις συγγραφείς ενώνουν τις δυνάμεις τους και δημιουργούν ένα αστυνομικό θρίλερ με πρωτότυπη πλοκή συνδυάζοντας τα χαρακτηριστικά της γραφής που έχουμε συνηθίσει στον καθένα τους ξεχωριστά. Κυριάκος Αθανασιάδης, Χίλντα Παπαδημητρίου, Δημήτρης Σίμος και Βαγγέλης Γιαννίσης. Και οι τέσσερις αφήνουν το δικό τους σημάδι, ο καθένας με τον τρόπο του, στην «Αποκάλυψη».

Ένας δολοφόνος εμφανίζεται στην Αθήνα λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Ένας κατά συρροή δολοφόνος που σκοτώνει τα θύματα του με ξεχωριστό τρόπο το καθένα. Σαν να ακολουθεί ένα καλά στημένο τελετουργικό σχέδιο με το κάθε έγκλημα του να είναι ακόμα πιο αποτρόπαιο από το προηγούμενο. Ένας θεριστής ανθρώπινων ζωών που διψά για εκδίκηση; Ή υπηρετεί κάποιον ανώτερο σκοπό;

Η αστυνόμος Αΐντα Μητροπούλου θα κληθεί να ξετυλίξει το κουβάρι των φόνων έχοντας στο πλευρό της τον υπαστυνόμο Δώρη Μανουστάκο. Πολλά τα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν. Στην όλη υπόθεση θα μπλεχτεί και ο ιδιόρρυθμος δημοσιογράφος Παύλος Βαφειάδης προσφέροντας τη δική του πολύτιμη βοήθεια έστω και με κάπως παράξενο τρόπο. Αλλά ο δολοφόνος που έχει λούσει στο αίμα την πόλη θα είναι πάντα ένα βήμα μπροστά απ’ όλους. Τι υπάρχει στο παρελθόν που παλεύει να αναδυθεί στην επιφάνεια; Ποια σκοτεινά μυστικά καραδοκούν να έρθουν στο φως;

Το να γράφεις ένα βιβλίο από μόνος σου θεωρώ ότι είναι σχετικά δύσκολο. Το να συνεργαστούν τέσσερα μυαλά μαζί είναι ακόμα δυσκολότερο γιατί ο κάθε άνθρωπος σκέφτεται διαφορετικά και εκφράζεται επίσης διαφορετικά από τον άλλον. Στην «Αποκάλυψη», λοιπόν, έχουμε τέσσερα διαφορετικά συγγραφικά μυαλά που όμως το ένα απλά συμπληρώνει απόλυτα το άλλο καταφέρνοντας να δημιουργήσουν ένα πόνημα που χαρακτηρίζεται από εξαιρετική συνοχή, μεστή και γλαφυρή γραφή και μια ξεχωριστή πλοκή. Ο καθένας τους έχει αναλάβει και από έναν ρόλο, από έναν ήρωα.

Δεν είναι απλά μια ιστορία όπου εκεί που τελειώνει ο ένας συνεχίζει ο άλλος. Είναι μια ιστορία όπου ο καθένας τους δημιουργεί και έναν ήρωα δίνοντας του υλική υπόσταση στα μάτια των αναγνωστών καλώντας τους να επιλέξουν ποιος θα γίνει ο αγαπημένος τους. Προσωπικά αν πρέπει να ξεχωρίσω ανάμεσα στους τέσσερις θα έλεγα ότι λάτρεψα την Αΐντα Μητροπούλου της Χίλντας Παπαδημητρίου και τον Δώρη Μανουστάκο του Δημήτρη Σίμου χωρίς να αφήνω πίσω τους υπόλοιπους. Όλοι τους αλληλοσυμπληρώνουν ο ένας τον άλλον με ένα μαγικό τρόπο αφήνοντας το δικό τους στίγμα στην ιστορία που έχουν πλέξει οι τέσσερις συγγραφείς.

Η εναλλαγή των κεφαλαίων γίνεται ανά τέσσερις ενότητες, όπως θα μπορούσαμε να το θέσουμε πιο σωστά, καθώς κάθε κεφάλαιο αναλογεί και σε έναν από τους ήρωες. Πρώτα μας συστήνεται ο δολοφόνος Ιππότης του Αθανασιάδη για να δώσει τη σκυτάλη στην αστυνόμο Αΐντα Μητροπούλου της Παπαδημητρίου και να περάσει στον υπαστυνόμο Δώρη Μανουστάκο του Σίμου για να καταλήξει στον δημοσιογράφο Παύλο Βαφειάδη του Γιαννίση. Και κάπως έτσι πορεύεται όλη η αφήγηση του βιβλίου μέχρι να φτάσουμε στην τελευταία του σελίδα.

Αν εξαιρέσουμε ορισμένα λάθη που διέφυγαν σε κάποια ονόματα, τα οποία εντόπισα καθώς διάβαζα το βιβλίο, οφείλω να ομολογήσω ότι η ιστορία που λαμβάνει χώρα μέσα στις σελίδες του είναι εξαιρετικά ευφάνταστη και πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα. Ένας αδίστακτος δολοφόνος, μια δυναμική και αθυρόστομη αστυνόμος, ένας ευαίσθητος υπαστυνόμος και ένας μυστηριώδης δημοσιογράφος. Τέσσερις ήρωες με βασανισμένες ψυχές που παίρνουν σάρκα και οστά μέσα από τέσσερις ιδιαίτερες γραφές συγγραφέων αστυνομικής λογοτεχνίας που θα μας χαρίσουν έντονες στιγμές ανάγνωσης.

Ένα πείραμα που πραγματικά πέτυχε χαρίζοντας στο αναγνωστικό κοινό ένα ιδιαίτερο ανάγνωσμα αποκαλύπτοντας ίσως και άγνωστες πτυχές των συγγραφέων που συμμετείχαν δίνοντας τους το έναυσμα να κάνουν μια μικρή υπέρβαση στις συγγραφικές τους ικανότητες. Η «Αποκάλυψη» είναι ένα δυνατό αστυνομικό θρίλερ δένοντας μαζί τέσσερις ξεχωριστές και διαφορετικές πένες δημιουργώντας ένα βιβλίο με έντονο σασπένς όπου κυριαρχεί ένα σκοτεινό υπόβαθρο μιας αιματοβαμμένης ιστορίας με ανατριχιαστικά εγκλήματα και σοκαριστικές εικόνες.

[Georgia · Rating 4 out of 5]

Δείτε επίσης και στο Chill and read

Δεν είναι το πρώτο μυθιστόρημα γραμμένο από τέσσερις συγγραφείς που διαβάζω, πάνε όμως χρόνια από τότε που γράφτηκε το προηγούμενο που είχα διαβάσει. Το συγκεκριμένο εγχείρημα είναι αρκετά δύσκολο και εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο, καθώς πρόκειται για μυθιστόρημα που πρέπει να έχει συγκεκριμένη δομή και συνέχεια. Δεν είναι μια συλλογή διηγημάτων που έχουν όλα το ίδιο θέμα ή το ίδιο μοτίβο. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να δώσω τα συγχαρητήριά μου στους συγγραφείς που συνεργάστηκαν για να βγει ένα τόσο ωραίο αποτέλεσμα. Η ιστορία του έχει ως εξής:

Η Αθήνα προετοιμάζεται για τα Χριστούγεννα, μια γιορτή που σε πολλούς προκαλεί μελαγχολία, σε άλλους όμως χαρά και ευδαιμονία. Τη γιορτινή ατμόσφαιρα της πόλης έρχεται να ταράξει μια σειρά εγκλημάτων που δεν έχει προηγούμενο. Φαίνεται πως κάποιος πολύ άρρωστος δολοφόνος έχει αφεθεί ελεύθερος στην πόλη και θερίζει ζωές ως άλλος δρεπανοφόρος.

Η Αστυνόμος Αΐντα Μητροπούλου με τη βοήθεια του Υπαστυνόμου Δώρη Μανουστάκου και της ομάδας τους στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, έχει αναλάβει το δύσκολο έργο της διαλεύκανσης του μυστηρίου. Ποιος είναι ο ψυχάκιας που κυκλοφορεί και τι σκοπούς έχει; Στο έργο τους θα αναμειχθεί και θα βοηθήσει ο δημοσιογράφος Παύλος Βαφειάδης, ένας άνθρωπος που λειτουργεί πολλές φορές με αθέμιτα μέσα αλλά πάντα από την ασφάλεια του σπιτιού του. Κανένας δεν περίμενε να συμβεί κάτι τέτοιο…

Η «Αποκάλυψη» δεν είναι ένα καθαρά αστυνομικό μυθιστόρημα. Έχει πολλά από τα στοιχεία που το συνιστούν, όπως την Αστυνόμο Μητροπούλου, τον Υπαστυνόμο Μανουστάκο και την ομάδα τους, την έρευνα που γίνεται και που ακολουθεί κάθε έγκλημα που ανακαλύπτει η αστυνομία και όλα τα συναφή. Έχει όμως και πολλά σημεία που το κάνουν πολύ πιο δυνατό, πολύ πιο σκοτεινό και που το σπρώχνουν αρκετά στην κατηγορία του τρόμου. Ας είμαστε όμως ξεκάθαροι. Δεν είναι όλο το βιβλίο έτσι, μόνο τα κομμάτια που ανήκουν στο δολοφόνο είναι τόσο φρικαλέα και τρομακτικά που φέρνουν στο νου εικόνες για γερά στομάχια.

Το βιβλίο έχει δομηθεί με συγκεκριμένο τρόπο που τελικά φαίνεται να του ταιριάζει πολύ και συμβάλει στην επιτυχία του τελικού αποτελέσματος. Κάθε συγγραφέας έχει αναλάβει να γράψει και έναν χαρακτήρα στο βιβλίο. Τέσσερις βασικοί χαρακτήρες, τέσσερις συγγραφείς. Εξαιρετική ιδέα, αν σκεφτεί κανείς πως κάθε χαρακτήρας έχει τη δική του προσωπικότητα και με αυτόν τον τρόπο αποδίδεται πολύ καλύτερα από κάθε άλλη προσέγγιση. Ο διαφορετικός τρόπος γραφής του καθενός δεν είναι τόσο ορατός, καθώς αποδίδεται περισσότερο στην προσωπικότητα του χαρακτήρα. Σε κάθε κεφάλαιο υπάρχει η πρωτοπρόσωπη αφήγηση του κάθε χαρακτήρα και ο αναγνώστης δεν θα αναγνώριζε ε ποιον συγγραφέα ανήκει η φωνή, αν στην κορυφή της σελίδας δεν έβλεπε το όνομά του/της.

Ο κύριος Αθανασιάδης, του οποίου τη γραφή δεν γνώριζα για να πω την αλήθεια, έχει αναλάβει να γράψει το χαρακτήρα του δολοφόνου. Οι πρώτες σελίδες του βιβλίου που κάνει μια δυνατή αρχή, στην περίπτωσή μας με το δολοφόνο, όπως κάθε αστυνομικό που σέβεται τον εαυτό του, εισάγει τον αναγνώστη σε ένα αρρωστημένο περιβάλλον και τον κάνει να αναρωτηθεί αν θέλει να συνεχίσει παρακάτω. Η αμφιβολία αυτή δεν κρατάει πολύ, μιας και το κείμενο είναι τέτοιο που απορροφά όλη την προσοχή του αναγνώστη και τον τραβάει όλο και πιο βαθιά. Ο ίδιος ο χαρακτήρας του κυρίου Αθανασιάδη είναι μια αποκάλυψη, ειδικά για όσους δεν έχουν ξαναδιαβάσει κάτι δικό του.

Η Αστυνόμος Μητροπούλου είναι η χαρακτήρας που βάζει στο χαρτί η κυρία Παπαδημητρίου. Είναι μια γυναίκα μοναχική, που κρατάει στα χέρια της εξουσία και διώχνει τους ανθρώπους, θα έλεγε κανείς. Ο χαρακτήρας της είναι αρκετά ευέξαπτος, έχει όμως τους λόγους της που συμπεριφέρεται έτσι και δεν είναι μόνο και μόνο επειδή κατέχει μια τόσο σημαντική θέση σε ένα επάγγελμα κατεξοχήν αντρικό. Το παρελθόν της έχει την ικανότητα να την τραβήξει στα σκοτεινά νερά του, αν του το επιτρέψει. Γι΄αυτό έχει κόψει και όλες τις κακές συνήθειες στις οποίες είχε εθιστεί, όπως το ποτό και το τσιγάρο.

Ο Υπαστυνόμος Δώρης Μανουστάκος είναι παιδί χωρισμένων γονιών με μητέρα στρατιωτικό. Το οποίο φυσικά σημαίνει τουρ ανά την Ελλάδα κάθε που ερχόταν νέα μετάθεση και μηδενικό αντρικό πρότυπο. Δεν τα κατάφερε και άσχημα όμως και από λογιστής που ξεκίνησε να γίνει, μπήκε τελικά στο σώμα και κυνηγάει εγκληματίες αντί για φορολογούμενους. Νέος σε ηλικία, όπως και ο Δημήτρης Σίμος που του δίνει πνοή, έχει τις απόψεις του, τα όνειρά του και πιστεύει, όπως και κάθε νέος, πως μπορεί να πετύχει ότι προσπαθήσει. Μακάρι να τα καταφέρει…

Ο πιο αμφιλεγόμενος χαρακτήρας από την αρχή του βιβλίου είναι ο δημοσιογράφος Βαφειάδης. Το όνομα παραπέμπει σε κάποιον άλλο ομότεχνό του και νομίζω ότι αυτό επιζητούσε ο Βαγγέλης Γιαννίσης με την επιλογή του συγκεκριμένου ονόματος. Το υποσυνείδητο του αναγνώστη να συμβάλει στην εικόνα που έχει για το συγκεκριμένο χαρακτήρα. Ο συγγραφέας έβαλε κάποια από τα στοιχεία της προσωπικής του γραφής, η οποία ομολογουμένως εξελίσσεται ταχύτατα, στο τραπέζι και δημιούργησε ένα χαρακτήρα σκοτεινό και βρώμικο αλλά και καθαρό ταυτόχρονα σε σημείο που ο αναγνώστης να μην μπορεί να αποφασίσει αν τελικά τον συμπαθεί ή όχι.

Περίμενα να διαβάσω αυτό το βιβλίο από τη στιγμή που έμαθα πως θα κυκλοφορήσει. Έκανα λίγη υπομονή και τελικά έφτασε στα χέρια μου. Το αποτέλεσμα με δικαίωσε. Αυτό που δεν είναι ξεκάθαρο μέσα μου, είναι αν θέλω να έχει συνέχεια ή όχι. Το τέλος του παραμένει ανοιχτό και αξεδιάλυτο αφήνοντας με να φανταστώ την τελική απόφαση. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να διαβάσω κάποια συνέχειά του ή όχι, γιατί δεν ξέρω αν θα είναι όπως το φαντάζομαι ή όπως θα ήθελα να συνεχίσει.

[Thomas · Rating 4 out of 5]

Την άποψή μου μπορείτε να βρείτε και στον Βιβλιολόγο εδώ.

Βαθμολογία: 3,5/5

Τέσσερις Έλληνες συγγραφείς ένωσαν τις δυνάμεις τους για να γράψουν από κοινού ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας: η «Αποκάλυψη». Ο μήνας είναι Δεκέμβρης και τα Χριστούγεννα πλησιάζουν όταν ο Ιππότης βάζει σε εφαρμογή το σχέδιό του. Οι φόνοι, τελετουργικοί και φρικιαστικοί, διαδέχονται ο ένας τον άλλον. Τα θύματα είναι φαινομενικά άγνωστα μεταξύ τους. Η αστυνόμος Αΐντα Μητροπούλου και ο υπαστυνόμος Δώρης Μανουστάκος θα προσπαθήσουν να ανακαλύψουν ποιος κρύβεται πίσω από τις δολοφονίες, ενώ στην υπόθεση θα μπλεχτεί εξ αποστάσεως και ο δημοσιογράφος Παύλος Βαφειάδης, με τη βοήθεια ενός drone και των «φαντασμάτων» του.

Αρχικά να ομολογήσω πως ακόμη και σε μένα το βιβλίο φάνηκε υπερβολικά σκληρό, φρικιαστικό, ωμό. Οι φόνοι είναι αρκετά βάναυσοι, οπότε αν είστε άτομο που δεν αντέχει τέτοιες περιγραφές, καλύτερα να τις προσπεράσετε. Η ιστορία προσεγγίζεται από διαφορετικές πλευρές καθώς κάθε συγγραφέας γράφει σε πρώτο πρόσωπο (εκτός από τον Κυριάκο Αθανασιάδη που γράφει για τον Ιππότη σε τρίτο πρόσωπο) από την οπτική ενός συγκεκριμένου χαρακτήρα. Φυσικά, όλοι οι χαρακτήρες εμφανίζονται και σε άλλα κεφάλαια, αλληλοσυμπληρώνονται οι ιστορίες τους και είναι τόσο καλά δοσμένοι που δεν καταλαβαίνεις ότι γράφει άλλος. Οι τέσσερις κεντρικοί χαρακτήρες έχουν όλοι τους δικούς τους προσωπικούς δαίμονες που τους κυνηγούν, οι οποίοι αποκαλύπτονται σταδιακά όσο προχωράει το μυθιστόρημα. Στην αρχή μου φάνηκαν κάπως μονοδιάστατοι, σύντομα όμως άρχισαν να αναπτύσσονται και με κέρδισαν χάρη στις γρήγορες εξελίξεις και τις διάφορες ανατροπές του βιβλίου.

Όσον αφορά την πλοκή, δε θα αναφερθώ σε κάτι συγκεκριμένο για να μην κάνω spoiler, αλλά δυστυχώς, δεν ήταν κάτι το πολύ ιδιαίτερο. Έχοντας διαβάσει αμέτρητα αστυνομικά μυθιστορήματα, μου θύμισε τυπικό αμερικάνικο θρίλερ. Θα ήθελα λιγότερη «ανατριχίλα» και περισσότερο χιούμορ και συναίσθημα για να ταιριάζει στα γούστα μου. Αυτό δε σημαίνει, βέβαια, πως δεν ευχαριστήθηκα την ανάγνωση. Και οι τέσσερις συγγραφείς γράφουν καταπληκτικά και χάρηκα που διάβασα κάτι διαφορετικό από αυτό που μας έχουν συνηθίσει. Συνεργάστηκαν εξαιρετικά κι αυτό μπορώ να το πω με σιγουριά, αφού το πείραμα πέτυχε. Την πολύ σημαντική επιμέλεια ανέλαβε ο ίδιος ο Κυριάκος Αθανασιάδης. Για μένα, όμως, ξεχώρισε φυσικά η αγαπημένη μου Χίλντα Παπαδημητρίου. Είμαι πολύ περίεργος να δω αν θα ξαναδούμε στο μέλλον κάποιο εγχείρημα σαν αυτό.

[Γιώργος Δάμτσιος · Rating 5 out of 5]

Ένα ριβιού που έγραψα στα τέλη του 2018 και έμελλε να το ανεβάσω τρεις μήνες μετά.

Κυριάκος Αθανασιάδης, Βαγγέλης Γιαννίσης, Χίλντα Παπαδημητρίου και Δημήτρης Σίμος. Τέσσερις καταξιωμένοι Έλληνες συγγραφείς, τέσσερα πολύ δυνατά ονόματα από τον χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας, εμφανίζονται όλοι μαζί στο ίδιο βιβλίο. Κι αν ο νους πηγαίνει σε κάποια συλλογή διηγημάτων, έχετε πέσει ήδη έξω. Εδώ πέρα έχουμε να κάνουμε με μυθιστόρημα.
Έχοντας δουλέψει συνεργατικά με τον συγγραφέα Μάριο Δημητριάδη στο βιβλίο “στη γέφυρα των χαμένων ψυχών” το 2017 και έχοντας ολοκληρώσει ήδη κι άλλες συνεργατικές δουλειές που έπονται, μπορώ να σας διαβεβαιώσω με μεγάλη βεβαιότητα ότι ακόμα και η συγγραφή ενός συνεργατικού διηγήματος 2000 λέξεων μπορεί να αποτελέσει μεγάλο πονοκέφαλο και να οδηγήσει σε διαφωνίες, προστριβές ή ακόμα και σε μη ολοκλήρωση του εγχειρήματος. Πρέπει να ενωθούν διαφορετικά μυαλά και σκέψεις, διαφορετικές τεχνικές συγγραφής, διαφορετική προσέγγιση γενικότερα. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο επιβάλλεται μεγάλη ευκινησία και κατανόηση από κάθε πλευρά. Και, προσέξτε, εγώ το έχω βιώσει αυτό μόνο σε δουλειές με ένα ακόμα άτομο. Εδώ πέρα έχουμε μια τετραπλή συνεργασία για την οποία ακόμα δυσκολεύομαι να συνειδητοποιήσω πώς περατώθηκε τόσο ομαλά.
Ήταν σαφώς πολύ σοφό το ότι στο βιβλίο υπάρχουν τέσσερις διαφορετικοί χαρακτήρες, οι οποίοι εναλλάσσονται με τη σειρά ανά κεφάλαιο, αφού έτσι οι συγγραφείς έπιασαν ο καθένας το «πόστο» του και το δούλεψε με τον τρόπο του. Πριν αναφερθώ στο συνολικό αποτέλεσμα αυτής της δομής, να σημειώσω αρχικά ότι και οι τέσσερις χαρακτήρες που παρουσίασαν ήταν πάρα πολύ καλά δουλεμένοι και τόσο ευδιάκριτοι που ήταν σαν να τους γνώρισα κι από κοντά. (Θα απέφευγα πάντως να γνωρίσω τον Ιππότη για ευνόητους λόγους!) Αναμφίβολα υπάρχουν «στιγμούλες» έντονης υπερβολής στη συμπεριφορά τους εδώ κι εκεί, αλλά κάτι τέτοιο προσωπικά δεν με ενοχλεί ποτέ όταν γίνεται με μέτρο. Το αντίθετο θα έλεγα.
Επιστρέφοντας στα περί ομοιομορφίας και κολλώντας τα στη γλώσσα του μυθιστορήματος, θα πω ότι είναι και αυτό που πραγματικά εντυπωσιάζει περισσότερο. Ο κάθε χαρακτήρας έχει τη δική του φωνή, αλλά θεωρώ ότι στο σύνολο οι συγγραφείς έχουν έρθει όλοι αρκετά κοντά μεταξύ τους και έχουν ανακαλύψει το σημείο της χρυσής τους τομής. Δεν νομίζω ότι θα το καταλάβαινα καν από μόνος μου αν δεν γνώριζα εξαρχής ότι το μυθιστόρημα είναι γραμμένο από τέσσερις διαφορετικούς ανθρώπους. Στον αντίποδα, γνωρίζοντάς το, κατάφερα να τους “ταυτοποιήσω” όλους, κυρίως όμως από μικρές λεξούλες που είναι σήμα κατατεθέν του καθενός τους!
Μιλώντας για πρωτοτυπία τώρα, από τη μία έχουμε να κάνουμε με μια “κλασική αστυνομική ιστορία” (αν και αναρωτιέμαι συχνά ποια ιστορία δεν θα μπορούσε να είναι “κλασική”), ενώ από την άλλη έχουμε και το συνεργατικό εγχείρημα στη μέση, το οποίο και τελικά κάνει το βιβλίο όσο πιο πρωτότυπο θα μπορούσε. Η πλοκή του λοιπόν είναι αναμενόμενα “κλασική του είδους”, αλλά έχει δοθεί εξαιρετικά. Μερικά “χολυγουντιανά” σημεία μπορεί να ξενίσουν λιγάκι μερικούς, αλλά και πάλι είναι τόσο λίγα που κατ’ εμέ στο τέλος λειτουργούν μόνο υπέρ του συνόλου. Τέλος, η ροή του κειμένου είναι τέτοια που νομίζω ότι οι φίλοι του είδους δεν θα σταματήσουν να διαβάζουν αν δεν το τελειώσουν. Εγώ αυτό έπαθα.
Κλείνοντας θα αναφέρω την πλέον εύλογη απορία (μιας και ήδη μου την έχουν κάνει δύο-τρεις): Θα ήταν ίδια τα λόγια μου για το βιβλίο αν ήταν γραμμένο από μία και μόνο πένα; Θα ήταν ίδια η βαθμολογία ή θα έπεφτα λίγο;
Νομίζω ότι την απάντηση δεν θα τη μάθουμε ποτέ καθότι υπάρχουν δύο ξεκάθαρα δεδομένα: 1).Θα ήταν προφανώς άλλο βιβλίο, με διαφορετική επίγευση και χρώμα, αφού κανένας δεν θα γύρευε “χρυσές τομές” αλλά θα το έγραφε με το προσωπικό του στυλ. 2).Είναι τόσο ωραίο έτσι όπως είναι, που είναι περιττές τέτοιες απορίες. Συγχαρητήρια σε όλους τους συγγραφείς!

[Georgia Retetakou · Rating 5 out of 5]

Με ένα συγκεκριμένο πλάνο κινήσεων και εξελίξεων τέσσερις συγγραφείς αναλαμβάνουν να ξεδιπλώσουν τους τέσσερις βασικούς χαρακτήρες του βιβλίου. Και να αποδώσουν με την δυναμική που κουβαλά ο κάθε ήρωας μια ιστορία που σπέρνει τον φόβο, τον τρόμο και την φρίκη. Αλλά και τον πόνο, την αναζήτηση της λύτρωσης και την απονομή δικαιοσύνης.

Ένα αποκρουστικό σκηνικό, επαναλαμβανόμενων φόνων. Στο επίκεντρο της πλοκής ένας θεωρητικά σήριαλ κίλερ. Επικίνδυνος ψυχοπαθής, κατά συρροή δολοφόνος. Κάθε φόνος στήνετε με προσοχή και άκρα επιμέλεια. Με σκοπό να σταλεί ένα συγκεκριμένο μήνυμα σε έναν άγνωστο αποδέκτη. Τα θύματα δεν συνδέονται μεταξύ τους. Διαφορετικές γειτονιές, διαφορετικό κοινωνικό υπόβαθρο. Οι ζωές τους δεν φαίνεται να συνδέονται σε καμιά χρονική στιγμή. Το μόνο ουσιαστικά κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι όλα τα θύματα δολοφονούνται με μια ακολουθία τελετουργική και συγκεκριμένη ως προς την υπόδειξη ενός καλά κρυμμένου μηνύματος.

Την υπόθεση αναλαμβάνει η έμπειρη Αστυνόμος Άϊντα Μητροπούλου, έχοντας στο πλευρό της τον Υπαστυνόμο Δώρη Μανουστάκο. Ερωτηματικά. Σκοτεινά μυστικά. Εσκεμμένες και κρυφές κινήσεις που καθοδηγούν υπόγεια τα γεγονότα. Ο χρόνος που στενεύει επικίνδυνα και οι φρικτοί και βασανιστικοί φόνοι που αυξάνονται με αναπότρεπτο ρυθμό, Όταν στην υπόθεση μπλεχτεί και ο εκκεντρικός δημοσιογράφος Παύλος Βαφειάδης η υπόθεση θα πάρει μια άλλη τροπή που θα μπλέξει τα γεγονότα, αλλά θα δώσει φως σε κάποιες καταστάσεις.

Ένας αιματοβαμμένος ιππότης που αλλάζει αποχρώσεις, καθώς τα θύματα του αυξάνονται. Καθώς το σχέδιο του προχωρά ακάθεκτο. Σκηνοθετεί με μαεστρία τις σκηνές του φόβου και ορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού με μοναδική ακρίβεια. Στο κατόπι του η Αστυνόμος Μητροπούλου και ο υπαστυνόμος Μανουστάκος ψάχνουν στα τυφλά, αλλά ο τρόπος συλλογισμού και η μέθοδος της συνεργασίας τους δημιουργεί τις βάσεις που οδηγούν σε μια σωστή κατεύθυνση. Ο δημοσιογράφος Βαφειάδης με τις κινήσεις του, ανοίγει τον δρόμο για να παγιδευτεί ο μυστηριώδης δολοφόνος που ορίζει το σκηνικό της Αποκάλυψης. Θα προλάβουν να σταματήσουν το αιματοβαμμένο σχέδιο που θερίζει; ή μήπως θα παγιδευτούν και οι ίδιοι στο δόκανο που τους έχει στηθεί;

Με ασύλληπτη διορατικότητα καταγράφονται οι κινήσεις της αστυνομίας, αλλά και οι κινήσεις του άγνωστου δολοφόνου. Τα ίχνη γίνονται στοιχεία και τα στοιχεία αρχίζουν να διαμορφώνουν τους σκοπούς του άγνωστου δράστη. Να δίνουν συγκεκριμένο σκοπό στο επικίνδυνο παιχνίδι. Να χρωματίζουν οριστικά μια υπόθεση που έχει τις ρίζες της κάπου στο παρελθόν.

Με αφηγηματικό λόγο που καθορίζει την ένταση και αναδεικνύει την αγωνία. Σκληρές εικόνες, γεμάτες αίμα και βία. Φόβος που διαπερνά τα πάντα. Τρόμος που εισχωρεί μέχρι το τελευταίο κύτταρο. Αγωνία που καθορίζεται από τις ανατροπές μέχρι την τελευταία σελίδα. Δράση που έχει δραματικές διακυμάνσεις στην ψυχολογία του αναγνώστη. Τόσο με την τύχη των πρωταγωνιστών όσο και με την αποκάλυψη του Μεγάλου μυστικού που έστησε το όλο σκηνικό της Φρίκης.

Είναι απίστευτα δυνατός ο τρόπος με τον οποίο η υπόθεση ακροβατεί ανάμεσα στο μυστήριο, την αγωνία, τις εξαιρετικά ωμές σκηνές θρίλερ και στις ανάσες που δίνονται από τις εύστοχα δοσμένες πινελιές μαύρου χιούμορ. Είναι τόσο εύστοχα επιλεγμένες οι τοποθεσίες των εγκλημάτων. Που χρωματίζουν ανάλογα την φρίκη και την εγκατάλειψη. Την μοναξιά και την απόγνωση. Θλιβερές παρακμιακές γειτονιές που άλλοτε έσφυζαν από ζωή.

Είναι επίσης και ο χρόνος που καθορίζει την ατμόσφαιρα και την υποδόρια ψυχολογία. Έχει επιλεχθεί με ουσία και είναι με σκοπό οριοθετημένος. Τα εγκλήματα λαμβάνουν χώρα στην περίοδο των γιορτών των Χριστουγέννων. Όλοι γιορτάζουν. Οι πρωταγωνιστές όμως χαμένοι μέσα στην δίνη των εξελίξεων παλεύουν με τις δικές τους επιλογές. Με το βάρος που κουβαλούν στις πλάτες τους, άλλοι για την λύση μιας δύσκολης υπόθεσης και άλλοι για την συγκάλυψη της. Οι πρωταγωνιστές ξεχνάνε τον χρόνο που κινείται γιορτινός γύρω τους και χάνονται μέσα στον ανεμοστρόβιλο των καταιγιστικών ανατροπών.

Οι τέσσερις συγγραφείς διαχειρίζονται πανέξυπνα το κομμάτι συγγραφής που τους αναλογεί, προσφέροντας μας, ένα στέρεο και αμιγές αποτέλεσμα, με συνοχή. Αλλά ταυτόχρονα αφήνοντας ο καθένας το δικό του στίγμα μέσα στο κείμενο. Την δικιά του προσωπική υπογραφή, που είτε δίνει ανάσες ανάμεσα στις σκληρές εικόνες. Είτε γεμίζει με καίριες στιγμές καυστικού χιούμορ είτε εκτοξεύει την αδρεναλίνη στα ύψη. Είτε προσγειώνει απότομα στις ανατρεπτικές ευελιξίες. Ξεφεύγει από το προφανές, αποφεύγει τα κλισέ και τις στερεότυπες ενέργειες. Δοκιμάζει περίτεχνα τις αντοχές και τα όρια του κάθε αναγνώστη απέναντι στην φρίκη. Για αυτό και η σωστή εναλλαγή των κεφαλαίων αποτελεί το μεγάλο όπλο στο ξετύλιγμα και της υπόθεσης, αλλά και κυρίως στον έλεγχο των συναισθημάτων, Θεωρώ μεγάλη επιτυχία της συγγραφής αυτού του βιβλίου, τον απόλυτο έλεγχο των συναισθημάτων του αναγνώστη. Αναπάντεχα, απλά, καθοριστικά και πανέξυπνα τον οδηγούν να νιώσει και να βιώσει όλα τα συναισθήματα του την στιγμή ακριβώς που πρέπει να τα νιώσει. Άλλοτε ξαφνικά και απρόσμενα και άλλοτε σταδιακά και καθοριστικά. Ο αναγνώστης βρίσκεται χωρίς να το καταλάβει μέσα στο σύννεφο των συναισθημάτων που του επιβάλλουν οι συγγραφείς και μέσα στην παγίδα που του φτιάχνουν οι εξελίξεις.

Πρωτότυπα ανατριχιαστικό, απίστευτα ατμοσφαιρικό. Εθιστικό, διαστροφικό και προκλητικό. Διχάζει και αγκαλιάζει με τα δεδομένα της ζωής που κουβαλούν οι ήρωες, Αλλά και με τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις του. Ψυχογραφεί εξαιρετικά όλους τους ήρωες και προβάλει το σύνολο του εσωτερικού τους κόσμου. Δοκιμάζει απίστευτα το καλό με το κακό και φέρνει τους πάντες υπόλογους μπροστά σε μια κατάσταση περίεργης δικαιοσύνης. Αυτόβουλης και λυτρωτικής. Ξεφεύγει απο την επιφάνεια και εισχωρεί σε βάθος τόσο στις σκέψεις, όσο και στις πράξεις. Ακολουθεί ένα δικό του ξεχωριστό μοτίβο που αγγίζει και καθηλώνει. Που αλλάζει τους κανόνες και σε οδηγεί σε ένα τέλος που πραγματικά σε κάνει να νιώθεις και χαρά, αλλά και θλίψη. Και δικαίωση, αλλά και ένα κενό που περιμένει να γεμίσει μέσα απο την δικιά σου σκέψη. Γιατί πάντα στην ζωή το καλό συμβαδίζει με το κακό και η δυστυχία βρίσκεται τόσο κοντά στην ευτυχία.

Ένα απο τα καλύτερα αστυνομικά θρίλερ που κυκλοφορούν σήμερα και που αξίζει πραγματικά να το ανακαλύψετε, να το αποκαλύψετε για να φτάσετε μαγικά στην ουσία του.

https://vivlionerga.blogspot.com/2019...

[Βασω Γενιτσαριδου · Rating 5 out of 5]

Όταν έμαθα ότι θα βγει το συγκεκριμένο βιβλιο το είχα ήδη "παραγγείλει" για 4 λογους:
1ον Γιατί ένας από τους συγγραφείς ήταν ο λατρεμένος μου Σίμος.
2ον Γιατί ο δεύτερος συγγραφέας ήταν ο αγαπημένος μου Γιαννισης.
3ον Την κύρια Χιλντα την γνώριζα σαν συγγραφέα και μου άρεσε η γραφή της.
4ον Γιατί αυτού του στυλ βιβλία τα βρίσκω πολυ ενδιαφέροντα και ήθελα να δω πως θα καταφέρουν να δέσουν την ιστορία και οι 4 συγγραφείς.
Τώρα που το διάβασα προσθέτω άλλους δύο λόγους:
1ον Τον κύριο Αθανασιάδη -που δεν τον γνώριζα ως συγγραφέα - Αλλά ήρθε η ώρα να βρω και άλλα του βιβλία. (Ο άνθρωπος "κεντάει" , η φαντασία του ειναι εκπληκτική )
Και 2ον για το ίδιο το βιβλίο. πραγματικά είναι μια "ΑΠΟΚΆΛΥΨΗ" όπως και ο τίτλος του.
Ήταν ένα βιβλίο -που για μενα τουλάχιστον -είναι το καλύτερο που διάβασα για φέτος (και έχω διαβάσει αρκετα).
Οι κυριοι Σίμος, Γιαννισης, Αθανασιάδης και η κυρία Παπαδημητρίου καταφέρνουν να δέσουν τις ιστορίες τους χωρίς να αφήνουν κενά. Η διαφορά στο συγγραφικό στυλ είναι μικρή και ανεπαίσθητη, τόσο όσο να ξεχωρίζεις ποιος έγραψε τι , αλλά χωρίς να κλωτσάει και να μοιάζει σαν 4 διαφορετικά βιβλία.
Οι ήρωες είναι καλά δομημενοι και τους λατρεύεις -μαζί με τους προβληματισμούς και τα μειονεκτήματα τους.
Επίσης το ότι η ιστορία διαδραματίζεται σε γνωστές περιοχές σε κάνει να την ζεις ακόμα πιο έντονα. Μεγάλο ρόλο παίζει φυσικά και η εποχή που ταιριάζει με την μελαγχολία των ηρώων.

[Μαρια Κουλουρη · Rating 5 out of 5]

Η εικόνα που διαχέεται από κάθε σελίδα του βιβλίου είναι σκληρή, ρεαλιστική και σε αρκετά σημεία ωμή και ανατριχιαστική.
Το σκηνικό της ιστορίας έχει στηθεί στην Αθήνα, μέσα στα στενά δρομάκια της και είναι δύσμορφο και σκοτεινό. Κρύβει σκιές, που έρχονται από το παρελθόν, σκιές που είχαν εγκλωβιστεί στο μυαλό και στη ψυχή ενός άγνωστου, μέχρι που γιγαντώθηκαν και είναι έτοιμες να ξεπεταχτούν, να πνίξουν και να φέρουν την αλλαγή της ισορροπίας στον κόσμο έτσι όπως τη φαντάζεται εκείνος, αλλά και τον τρόμο στην πόλη.
Τα αποτρόπαια εγκλήματα – εκτελεσμένα τελετουργικά - ζητούν τη λύση τους και η Αστυνόμος Μητροπούλου με τον υπαστυνόμο Μανουστάκο προσπαθούν να βρουν την άκρη του μίτου της Αριάδνης για να βγουν από το νοσηρό σκηνικό που έχει στήσει ο άγνωστος δολοφόνος.
Στις έρευνες εμπλέκεται, με έναν παράδοξο τρόπο, ο ρεπόρτερ Παύλος Βαφειάδης.

Αποκάλυψη, ο τίτλος, αποκάλυψη και για έναν συστηματικό αναγνώστη η επιτυχής διαχείριση του εγχειρήματος ''Τέσσερις συγγραφείς γράφουν ένα μυθιστόρημα! ''

Πραγματικά αποκάλυψη είναι το αφηγηματικό ύφος του κάθε συγγραφέα, διαφορετικό από εκείνο που ο καθένας τους μας έχει συνηθίσει, μέχρι τώρα στα βιβλία τους, – αυτό άλλωστε δείχνει το μεγάλο ταλέντο τους – πραγματικά αποκάλυψη είναι το άψογο δέσιμο των διαφορετικών αφηγηματικών φωνών μεταξύ τους! Σίγουρα βοηθάει πολύ η χάραξη της ιστορίας και η συνέχισή της με τους συγγραφείς να προχωρούν βάσει του αρχικού σκελετού, ζωντανεύοντας τους χαρακτήρες που είχαν αναλάβει να δημιουργήσουν.
Εν τούτοις κάλλιστα θα μπορούσαν να ξεφύγουν, να μην καταφέρουν να δέσουν τις αφηγηματικές φωνές τους τόσο καλά, και να δημιουργείται ένα χάσμα ή μια αίσθηση στον αναγνώστη, αυτή του ανεκπλήρωτου!
Αποκάλυψη, λοιπόν, η αφηγηματική δεινότητα – η τόσο εντυπωσιακά προσαρμοσμένη στην ιστορία - του Κυριάκου Αθανασιάδη, φοβερά διαφορετικής από εκείνη τη γεμάτη ευαισθησία στο Power Kid, του Βαγγέλη Γιαννίση που κυριολεκτικά μεταλλάσσεται και μπαίνει στο πετσί του ρόλου του, της Χίλντας Παπαδημητρίου, που μας δίνει μια άγρια δυναμική αλλά και τόσο βεβαρημένη από τα μυστικά που κουβαλάει ηρωίδα, και του Δημήτρη Σίμου που κάθε άλλο παρά Καπετάνο θυμίζει, σε έναν ρόλο δύσκολο και απαιτητικό, αφήνοντας ωστόσο ένα τόσο δα μικρό σημαδάκι του λόγου του, που οι φαν του θα χαμογελάσουν αναγνωρίζοντάς το.

Εν κατακλείδι το μυθιστόρημα :
Έχει τη βαρύτητα του αφηγηματικού λόγου των συγγραφέων που ζητά κάθε απαιτητικός αναγνώστης.
Συνδυάζει αριστοτεχνικά την πλοκή με το αφηγηματικό στυλ του καθενός εκ των τεσσάρων.
Δίνει το σασπένς και την κλιμακούμενη ένταση που είναι σαν το αλάτι και πιπέρι σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Δίνει τη σκληρότητα και την ωμότητα αφήνοντας πλήρως ικανοποιημένο τον αναγνώστη - φαν των αστυνομικών θρίλερ!
Έχει τη σωστή δομή και τη σφιχτή πλοκή που απαιτείται.
Έχει χαρακτήρες άκρως ενδιαφέροντες και ούτε κατά διάνοια χάρτινους!

[Άννα Σπανογιώργου · Rating 5 out of 5]

«Αστυνομικό μυθιστόρημα» γράφει στο εξώφυλλο. Σας διαβεβαιώ, είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Ένα κράμα θρησκευτικού μυστηρίου, με περιγραφές τρόμου, παραφυσικές υποβόσκουσες προεκτάσεις, τυλιγμένα σε αστυνομικό περίβλημα.
Η ιστορία είναι γρήγορη, οι εξελίξεις τρέχουν και ο ιππότης σχεδιάζει το επόμενο βήμα του. Οι χαρακτήρες έχουν αποδοθεί εκπληκτικά, μιας και ο κάθε συγγραφέας αναλαμβάνει να υποδυθεί έναν πρωταγωνιστή. Έτσι, η οπτική πλευρά του καθενός φωτίζει μια διαφορετική πτυχή της ιστορίας, χαρίζοντας στον αναγνώστη την χαρά της πολύπλευρης προσέγγισης.
Η γραφή όλων εξαιρετική. Ο καθένας με τα δικά του δυνατά στοιχεία εμπλουτίζει το κείμενο και βάζει τε δικά του πετραδάκια στο μωσαϊκό της αποκάλυψης. Το τελικό αποτέλεσμα αποζημιώνει με το παραπάνω.
Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα, θα το απολαύσετε με έναν σκοτεινό, διεστραμμένο τρόπο.

[Effie (she-her) · Rating 5 out of 5]

Οι γιορτές των Χριστουγέννων είναι προ των πυλών, όμως ένας σκιώδης χαρακτήρας ξεκινά μια σειρά από αποτρόπαια εγκλήματα στο κέντρο της Αθήνας. Η Αστυνόμος Μητρόπουλου και ο Υπαστυνόμος Μανουστάκος καλούνται να απαντήσουν σε ερωτήματα όπως το συνδέει τα φαινομενικά άγνωστα μεταξύ τους θύματα και τι προσπαθεί να πετύχει ο δράστης με τους τελετουργικούς φόνους του. Θα βρουν βοήθεια στο πρόσωπο του δημοσιογράφου Βαφειάδη, ο οποίος παρ' ότι βρίσκεται αποκλεισμένος στο σπίτι του, έχει αφτιά και μάτια σε όλη την πόλη.

Καιρό είχα να ανατριχιάσω έτσι! Οι περιγραφές των βάναυσων φόνων από το πρώτο κιόλας κεφάλαιο μας βάζουν για τα καλά στο κλίμα. Οι χαρακτήρες είναι προσεγμένοι και ρεαλιστικοί και είναι απ' τις λίγες φορές που ενώ θαυμάζω τον τρόπο που είναι γραμμένος ο villain της υπόθεσης δε νιώθω αυτή την περίεργη έλξη προς αυτόν. Και αυτό για μένα ισοδυναμεί με νίκη του συγγραφέα. Διαβάζοντας τις σκέψεις και τις πράξεις του Ιππότη σκεφτόμουν συνεχώς ότι πρέπει να διαβάσω κι άλλα βιβλία του κυρίου Αθανασιάδη. Ο Δημήτρης Σίμος, εκτός από έναν άρτιο χαρακτήρα, έχει γράψει την πιο δυνατή σκηνή αστυνομικού vs villain που έχω διαβάσει σε αστυνομικό μυθιστόρημα. Πραγματικά σε κάνει να σηκώσεις το κεφάλι απ' το βιβλίο και να πάρεις μια ανάσα μόλις τελειώσει. Απ' την άλλη ο Βαγγέλης Γιαννίσης έχει γράψει τον πιο ρεαλιστικό δημοσιογράφο που έχει τύχει να διαβάσω ενώ η κυρία Παπαδημητρίου έχει γράψει μια Αστυνόμο η οποία ήρθε για να μείνει, πιστεύω. Όσο για την υπόθεση καθαυτή, παρόλο που είναι κάτι που λίγο - πολύ έχουμε ξαναδεί σε αμερικανικές ταινίες, κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο μέχρι το τέλος με τις ιδιαιτερότητες της. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι τέσσερις συγγραφείς κατάφεραν να συνεργαστούν, δίνοντας ο καθένας το στοιχείο του ενώ παράλληλα δίνουν ένα αρμονικό σύνολο.

[Liana Chronea · Rating 5 out of 5]

Εξαιρετικό σαν πλοκή και αφήγηση, κι εντυπωσιακός ο τρόπος που γράφτηκε. Η δε συνύπαρξη (και εναλλαγή) των τεσσάρων, ευφυής.
Το διάβασα σε λιγότερο απο 24 ώρες, με καθήλωσε (κι ας "αγριεύτηκα" λίγο στις σκληρές περιγραφές...). Μπράβο και στους τέσσερις.

[B. Faye · Rating 5 out of 5]

Το συγκεκριμένο αστυνομικό μυθιστόρημα βασίζεται σε μια συνεργασία τεσσάρων συγγραφέων. Αν και δεν είμαι ειδήμων στο είδος το συγκεκριμένο το απόλαυσα αφάνταστα Από την ώρα που έμαθα ότι εκδόθηκε ήθελα να το διαβάσω από τη μια λόγω τ��υ Κυριάκου Αθανασιάδη και από την άλλη λόγω του απίστευτα δύσκολου εγχειρήματος Όχι απλά έπρεπε να ταιριάξουν τέσσερις συγγραφείς σε ένα βιβλίο με διηγήματα αλλά σε ένα βιβλίο μυθιστόρημα με κοινή υπόθεση
Λοιπόν μπορώ να χαρακτηρίσω το εγχείρημα απόλυτα πετυχημένο. Η υπόθεση δεν μπάζει νερά το βιβλίο έχει συνοχή και δεν σε αφήνει να το αφήσεις από τα χέρια σου Την γραφή του Κυριάκου Αθανασιάδη την ήξερα από προηγούμενα βιβλία του και ήξερα ότι όσον αφορά τον τρόμο τη φρίκη και την διαστροφή κανείς δεν φτάνει την πένα του. Οι άλλοι τρεις συγγραφείς ήταν μία αποκάλυψη Γενικότερα παρόλο που στο βιβλίο η γραφή τους δεν είναι εκ διαμέτρου αντίθετη έτσι ώστε να υπάρχει διάσπαση ο καθένας αφήνει την προσωπική του πινελιά. Η Παπαδημητρίου κεντάει με το ρόλο της Άιντας (Σπανίως βλέπουμε ρόλους με γυναίκες αστυνομικούς με αρ@@δια που δεν καταντούν καρικατούρες) Γενικότερα μπορώ να πω ότι όλοι χαρακτήρες ήταν άριστα δομημένοι
Το βιβλίο περιέχει τα πάντα για τους λάτρεις του είδους σασπένς, φρίκη, ανατροπές , σκοτεινό σκηνικά , γρήγορες εξελίξεις και ξανά ανατροπή μέχρι το τέλος
Συστήνεται ανεπιφύλακ��α

ΥΓ Επιτέλους ένα μυθιστόρημα που οι ήρωες του δεν λέγονται όλοι Αλέξανδρος Στεφάνου και Άρτεμις Δεληγιώργη ή κάτι ανάλογο

[Elissavet Pit]

Δεν ξέρω αν έχετε διαβάσει τις πολύ καλές κριτικές του, καθώς και τον ενθουσιασμό πολλών που το έχουν διαβάσει, αλλά ήθελα να ξέρετε πως έχουν δίκιο.

Καθόλου τυχαίος τίτλος, πολύ ωραία η συνεργασία των τεσσάρων αυτών συγγραφέων και σίγουρα βρίσκεται στη λίστα με τα καλύτερα βιβλία και αστυνομικά που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής. Από την αρχή ως το τέλος υπάρχει αγωνία και ενδιαφέρον και μπορώ να πω πως ακόμη και η πλοκή ήταν πρωτότυπη... Δεν έχω ξαναδιαβάσει κάτι παρόμοιο.

Από το πρώτο κεφάλαιο γνωρίζουμε το δολοφόνο που αποκαλείται (Λευκός) Ιππότης. Βασανίζει το θύμα του και οι περιγραφές είναι πολύ σκληρές και αποκρουστικές (γράφει ο Αθανασιάδης). Στη συνέχεια γνωρίζουμε την Αστυνόμο Αΐντα, έναν ιδιαίτερο και δυναμικό άνθρωπο που όσο φτάνουμε στο τέλος της ιστορίας ανακαλύπτουμε και μια άλλη πλευρά της ζωής της (γράφει η Παπαδημητρίου). Μαζί με τον Υπαστυνομο Δωρη (γράφει ο Σίμος)
θα προσπαθήσουν να λύσουν το μυστήριο που υπάρχει πίσω από τις φρικιαστικές δολοφονίες του Ιππότη. Και τέλος, θα δούμε και έναν δημοσιογράφο, το Βαφειάδη, που σκαλίζει πολύ τα πράγματα και χώνει τη μύτη του παντού (γράφει ο Γιαννίσης).

Η συνεργασία των τεσσάρων αυτών συγγραφέων είναι πραγματικά όμορφη και χαίρομαι πολύ που έγινε. Το βιβλίο είναι από τα πιο δυνατά αστυνομικά βιβλία που θα σας προκαλέσουν αγωνία και περιέργεια για το τέλος. Μου άρεσε πάρα πολύ και πολύ θα ήθελα να υπάρξει και δεύτερο βιβλίο! Επίσης λάτρεψα τη γραφή του κ. Αθανασιάδη, έχει ένα μοναδικό τρόπο αφήγησης! (δεν είχα διαβάσει κανένα βιβλίο του).

Αν σας αρέσουν τα αστυνομικά μυθιστορήματα να το τολμήσετε, αξίζει! Το βιβλίο τα σπάει.

[Vassiliki Dass · Rating 4 out of 5]

Η προηγουμενη φορα που ειχα διαβασει βιβλιο γραμμενο απο διαφορετικους συγγραφεις ηταν πριν από χρονια και αφορουσε αστυνομικη ιστορια ξενων συγγραφεων την οποια όμως δεν ειχαν προαποφασισει αλλα την εξελισσαν με βαση το τι εγραφε ο καθενας τους. Πικρη εμπειρια, το κατασκευασμα αυτό ηταν ένα τερατουργημα τυπου φρανκεσταιν που δεν μπορεσα ποτε να τελειωσω απο αφορητη πληξη. Δεν διστασα όμως να πιάσω τούτο εδώ μετά από κριτική διασικτυακής φίλης. Και οποία έκπληξη! Τόσο καλά δεμένο που αν δεν μας το ειχαν πει ότι γράφουν 4 θα έλεγα ότι γράφει ενας ευέλικτος στην γραφη συγγραφεας με χάρισμα στο να διαμορφώνει το ύφος του ανάλογα με την άποψη του ήρωα που παρουσιάζει. Πρώτα απ’ όλα ο κ. Αθανασιάδης κεντάει κυριολεκτικά στήνοντας τον δολοφόνο αλλά και τον κορμό της ιστορίας εφόσον αυτή βγήκε αρχικά από την δική του φαντασία όπως μας λέει στο τέλος. Η κα Παπαδημητρίου δείχνει εξαιρετικό ταλέντο στην σκιαγραφηση του κεντρικού θηλυκού προσώπου και στο στήσιμο της προσωπικότητας και των λόγων του. Γραφή πολύ συγχρονη, νοιώθεις ότι μιλάμε για το σημερα κι όχι για ωραιοποιημενες καταστασεις μεσα απο την πενα των συγγραφεων. Λόγια και πράξεις βγαλμένα μέσα από τα τωρινα μεσα, το λαπτοπ, το smartphone, το drone, την παρακμη, την βρωμα και δυσωδια της Αθηνας. Την εποχή μας με λίγα λόγια. Επάξια στέκονται διπλα τους και οι αλλοι δυο συγγραφεις, ο κ. Γιαννισης και ο κ. Σιμος, παρά που για μενα προσωπικα οι δυο προαναφερθέντες είναι εκείνοι που δίνουν όλη την βαρυτητα στο εγχείρημα. Στα μειον κάποια κοιλιά στο μέσον, κάποιες εξωπραγματικές συμπτωσεις αλλά ωραία η αποκάλυψη στο τέλος, ταιριαστή και διφορούμενη και διπλή, αφήνοντας σκέψεις και πιθανότητες να αιωρούνται.

[Ευαγγελία Τσουκαλά · Rating 5 out of 5]

Τέσσερις συγγραφείς που ο καθένας δημιούργησε τον δικό του ξεχωριστό ήρωα για ένα βιβλίο. Δύσκολο, πολύ δύσκολο αλλά από οτι φαίνεται όχι ακατόρθωτο γιατί είναι ένα βιβλίο γραμμένο από τέσσερις συγγραφείς κι όχι ένα βιβλίο με τέσσερα βιβλία μέσα του.
Το πρώτο κεφάλαιο από τη μεριά του δολοφόνου με έκανε να μπω κατευθείαν στην ιστορία. Ένα ωμό και σκληρό κεφάλαιο που μου έδωσε να καταλάβω πως θα είναι η συνέχεια. Σελίδα τη σελίδα η αγωνία και η ένταση ανεβαίνουν, τα εγκλήματα με ανατρίχιασαν και μαζί με το οτι στη πλοκή δεν υπάρχουν κενά, περιγραφές που να κουράζουν και επαναλήψεις δε μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Κι όταν έπρεπε, αναγκαστικά, το σκεφτόμουν έντονα. Ήθελα (κι έπρεπε) να μάθω τη συνέχεια.
Τα κεφάλαια είναι χωρισμένα ανά χαρακτήρα και μας είναι γνωστό ποιο χαρακτήρα έχει αναλάβει ο κάθε συγγραφέας. Η έκπληξη και η απόλαυση της ανάγνωσης είναι οτι αυτές οι τέσσερις γραφές δε κουράζουν, έχουν χτίσει σωστά τους ήρωές τους, έχουν όμορφη γραφή και η διαφορά μεταξύ τους είναι ελάχιστη.
Το προτείνω.

[Ioulia Ilvanidou · Rating 4 out of 5]

3,5

[Crazytourists_books · Rating 3 out of 5]

Ένα από τα πιο disturbing βιβλία που έχω διαβάσει. Τα κεφάλαια του Αθανασιάδη ήταν περισσότερο νοσηρά από ό,τι θα έπρεπε ή θα χρειαζόταν κατά τη γνώμη μου. Τα κεφάλαια της Παπαδημητρίου ήταν κάπως περίεργα, ο χαρακτήρας της όχι απλά αντιπαθής, ήταν αλλά μάλλον εκτός πραγματικότητας (ποιος συμπεριφερεται με αυτόν τον τρόπο και δεν έχει επιπτώσεις;). Τα κεφάλαια του Γιαννιση και του Σίμου ήταν ωραία δομημένα, μια χαρά. Πολύ καλή προσπάθεια, αν σκεφτεί κανείς ότι (σχεδόν) κατάφεραν να ταιριάξουν τέσσερις διαφορετικούς τρόπους γραφής χωρίς να κλωτσάει το τελικό αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά, υπήρχαν κενά, και το τέλος, η λύση ήρθε πολύ απότομα, από το πουθενά.

[Giota Kariofilla · Rating 4 out of 5]

Η αλήθεια είναι ότι είχα πάρα πολύ καιρό να διαβάσω ένα τέτοιο βιβλίο. Παρόλο που ειναι γραμμένο από τέσσερις διαφορετικούς συγγραφείς, που ο κάθε ένας έχει αναλάβει και έναν από τους βασικούς πρωταγωνιστές, η πλοκή του ήταν τόσο καλά δεμένη, χωρίς κενά, περιττές περιγραφές και επαναλήψεις Γρήγορο, γεμάτο αγωνία και εγκλήματα που σε κάνουν να ανατριχιάσεις.
Η επιμέλεια θα μπορούσε να ήταν λίγο καλύτερη και πιο προσεκτική όσον αφορά τα ονόματα. Κατά τ'αλλα ήταν μια πολύ καλη προσπάθεια των 4.

[KIRIAKI(Dominica Amat) · Rating 5 out of 5]

https://dominicamat.blogspot.com/2019...

Αποκαλυπτικό,ανατρεπτικό,ανατριχιαστικό,αληθοφανές,καθηλωτικό,ενδιαφέρον καί άκρως εθιστικό το αστυνομικό βιβλίο με τίτλο ''ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ'' από τους συγγραφείς κυρία Χίλντα Παπαδημητρίου καί κυρίους Κυριάκο Αθανασιάδη,Βαγγέλη Γιαννίση καί Δημήτρη Σίμο.
Δεν ξέρω από που να αρχίσω για να σας μιλήσω για ένα-κατά την γνώμη μου-από τα καλύτερα βιβλία αυτού του είδους που έχω διαβάσει έως καί σήμερα.
Αρχικά μου άρεσε πάρα πολύ το γεγονός πως έχει γραφτεί από ένα σύνολο αστυνομικών συγγραφέων καί όχι μόνο από έναν με αποτέλεσμα ένα τόσο δεμένο καί καλογραμμένο βιβλίο με απίστευτη συνοχή που δεν μπορείς να καταλάβεις που αρχίζει καί που τελειώνει η γραφή του άλλου. Είναι κάτι που δεν θα σας απασχολήσει καθόλου κατά την διάρκεια της ανάγνωσης γιατί είναι τόσο ευανάγνωστο καί τόσο συγκλονιστικό που το μόνο που θα σκεφτείτε θα είναι να μην το αφήσετε από τα χέρια σας προτού να τελειώσει.
Χάρη στην καθημερινή σύγχρονη γλώσσα καί τα μικρά αλλά περιεκτικά του κεφάλαια έχουμε ένα βιβλίο γεμάτο σασπένς καί αγωνία από την πρώτη έως καί την τελευταία του σελίδα. Δεν πρόκειται να βαρεθείτε ούτε στιγμή διαβάζοντάς το,αντίθετα σελίδα με την σελίδα θα δεχτείτε καταιγισμό νέων πληροφορίων καί ανατροπών που δεν είχατε προβλέψει μέχρι εκείνη την στιγμή. Εγώ για να είμαι ειλικρινής δεν μπορούσα να φανταστώ το τέλος της ιστορίας μέχρι να το διαβάσω καί αυτό με χαροποίησε ιδιαιτέρως.
''ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ'' ο τίτλος του καί συνειρμικά ο νούς μας πάει στην γνωστή αποκάλυψη του Ιωάννη που όλοι/ες γνωρίζουμε από τα θρ��σκευτικά. Σίγουρα δεν πρόκειται για έναν τυχαίο τίτλο αλλά για ένα σημαντικό στοιχείο της πλοκής. Τα λίγα που μπορώ να σας πώ σχετικά με το βιβλίο είναι τα ακόλουθα. Ειδεχθή εγκλήματα θα διαπραχθούν στην γιορτινή Αθήνα. Έχουν κάποιο κοινό ή είναι τυχαία τα θύματα χωρίς καμία σχέση μεταξύ τους; Μία ομάδα έμπειρων αστυνομικών θα αναλάβουν την εξιχνίαση της υπόθεσης. Θα τα καταφέρουν; Φυσικά καί δεν θα σας αποκαλύψω παραπάνω. Λάτρεις ή μη του είδους διαβάστε το! Δεν θα σας απογοητεύσει.
Καλές σας αναγνώσεις!

[Πέπη Σιαμπαλή · Rating 5 out of 5]

Το πιό τρομακτικό βιβλίο που έχω διαβάσει, ειλικρινά βασανιστικό. Αλλά τα κατάφερα και το τελείωσα!!!

[Voula Dionisiou · Rating 2 out of 5]

Ξεκίνησε πολύ δυνατά αν και οι περιγραφές των δολοφονιών ήταν ότι πιο αρρωστημένο έχω διαβάσει,ίσως περισσότερο από όσο έπρεπε. Όμως η ιστορία πλατιαζει πολύ μετά τη μέση και η κατάληξη ειναι κατώτερη των προσδοκιών που δημιουργούνται στα πρώτα κεφάλαια. Οι χαρακτήρες και οι ζωές τους,εντελώς εκτός πραγματικότητας. Γενικά,τελευταία όλοι οι ήρωες αστυνομικών μυθιστορημάτων έχουν κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα ή έχουν τραυματικό παρελθόν και γι'αυτό όλοι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο:Βρίζουν και είναι αγενείς αλλά είναι πάρα πολύ έξυπνοι και καταπληκτικοί στη δουλειά τους. Τέλος,αμφιβάλλω αν κάποιος άνθρωπος διάβασε όλο το βιβλίο με προσοχή μεχρι το τέλος. Υπάρχουν άπειρα λάθη με τα ονόματα των θυμάτων,σε σημείο που τον έναν τον λένε Λευτέρη στην αρχή και στο τέλος καταλήγει Στάθης. Τον Οικονόμου τον κάνουν Ελευθερίου,που είναι άλλος χαρακτήρας και το πιο ανεκδιήγητο από όλα,στην αναζήτηση του τελευταίο θύματος πρέπει να επιλέξουν ανάμεσα σε 3 ονόματα και στη μια σελίδα αναφέρεται το ένα ενώ 2 σελίδες αργότερα το αλλο κάτι που αν μη τι άλλο μπερδεύει και σε κάνει να ψάχνεις τις σελίδες να βρεις τι ισχύει.

[Maria Fragiadaki · Rating 5 out of 5]

Κατά την γνώμη μου ένα εξαιρετικό βιβλίο, από τα καλύτερα που έχω διαβάσει φετος. Η ιστορία αποδώθηκε χωρίς κενα, περιττές φλυαρίες και με πρωτότυπες σκηνές φόνου. Παρ' όλο που τα κεφάλαια γράφτηκαν από 4 διαφορετικούς συγγραφείς, οι διαφορές είναι ανεπαίσθητες και το δέσιμο όλων υποδειγματικό!

[Ευα Μηλιά Κουτσουμπα · Rating 5 out of 5]

" Αποκάλυψη"


"Και το τέρας που κυκλοφορεί ελεύθερο αυτούς τους δρόμους αξίζει πράγματι σε αυτή την πόλη. Είναι η ενσάρκωση της.
Είναι η κατάρα που μας αξίζει, επειδή αφήσαμε την ασχήμια να επικρατήσει ενάντια στην ομορφιά, επειδή αφήσαμε την τρέλα να νικήσει τη λογική. Και η πόλη μας εκδικήθηκε."

Το τσιγάρο αργοσβηνει στο τασάκι.
Σκέψεις προσπαθούν να γίνουν λέξεις.
Αληθεια δεν τα καταφέρνω.
Ίσως να είναι η πρώτη μου φορά που φοβάμαι να αποτύπωσω τις σκέψεις μου για ένα βιβλίο.

Φοβάμαι πως θα γίνουν εφιάλτες και θα με κυνηγήσουν.


Δυσκολεύομαι πολύ.
Άλλωστε δεν ένα εύκολο βιβλίο.

Η γραφή του σε μεθάει.
Σαν ροκ μπαλάντα ξεχύνεται στις σελίδες και σε οδήγει σε ένα κόσμο σκοτεινό.
Οι χειρότεροι φόβοι σου γίνονται σκιές και σε κυνηγούν.

Όμως ακόμα και στο σκοτάδι δεν υπάρχει ένα φως;
Εκείνο το μικρό φωτάκι που σου δίνει την Ελπίδα και τρέχεις να την αρπάξεις. Να την καλωσορίσεις γιατί την έχεις ανάγκη.

Δεν είναι εύκολο να βρεις Ελπίδα και φως μες στο σκοτάδι.
Δεν είναι εύκολο να πιστεύεις σε θαύματα Όταν όλα γύρω σου έχουν μία εσάνς ρομαντικό σκληρού Μα και συνάμα μελαγχολικού σκοταδιού.


Τίποτα άλλωστε δεν είναι εύκολο στη ζωή σωστά;
Τίποτα μέχρι να φτάσεις στην αλήθεια.
Τίποτα μέχρι το τέλος να γίνει η αρχή.
Τίποτα μέχρι το αίμα σου να γίνει φωτιά.
Τίποτα πιο σκοτεινό από το φως που σου μοιάζει με σκοτάδι.

Το βιβλίο Αυτό ήθελα να το διαβάσω από περιέργεια για τη δομή του περισσότερο.
Δεν είναι εύκολο να γράψει κανείς ένα βιβλίο πόσο μάλλον όταν αυτό γράφεται από τέσσερις συγγραφείς.
Αν και πλανιόταν ο φόβος της απογοήτευσης τελικά καταρρίφθηκε.

Θρίλερ λέγανε. Με τρομάζει αυτή η λέξη όσο αναφορά τα βιβλία.
Όμως να που υπάρχουν και εξαιρέσεις.

Στην αρχή Δεν κατάλαβαν τι διάβαζα, μπερδεύτηκα αρκετά.
Όμως καθώς μπήκα στο νόημα του βιβλίου άρχισε η καρδιά μου να χτυπάει μία δυνατά και μία να σταματάει.

Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο έντονη και κινηματογραφική.
Μου θύμισε παλιές καλές εποχές δέκατης εντολής.

Η εξέλιξη του βιβλίου είναι απίστευτη.
είναι πραγματικά μαγικός ο τρόπος που ελισσονταν ο κάθε συγγραφέας με το δικό του ήρωα σε κάθε κεφάλαιο.

Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον λες και ήταν απλά ένας συγγραφέας.
Το βιβλίο έχει μία αρμονία το καταλάβαινες τι διαφορά όχι από τα ονόματα που αναφερόταν στο βιβλίο αλλά από τη διαφορετικότητα στα σημεία της γραφής.
Ο συγγραφέας του ιππότη ήταν πιο ήρεμος Μα και συγχρόνως ποιητικός & λυρικός.

Η Συγγραφέας της αστυνόμου Αιντα είχε το σκληρό κομμάτι της γραφής πού όμως πίσω από αυτή τη σκληρότητα κρυβόντουσαν δαίμονες που υπήρχαν στη ψυχή της.
Μία σκληρή πολεμίστρια της ζωής.

Από την άλλη έχουμε ένα λογιστικό.
Με ένα Δημήτρης Σίμο πολύ διαφορετικό από ότι τον έχουμε συνηθίσει.
Με μία γραφή που τον εκτοξεύει στα δικά μου μάτια.

Και από την άλλη έχουμε τον αγαπημένο μου Βαφειάδη.
Έναν άνθρωπο που με γοήτευσε.
Έναν ήρωα που δεν θα ξεχάσω όσα βιβλία και αν πέρασαν από τα χέρια μου.

Όλοι αυτοί οι ήρωες μπλέκονται σε ένα γαϊτανάκι μιας σκληρής ιστορίας που σε αφήνει άφωνο μιλώντας για τα σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού για τα κίνητρα που μπορούν να σε φέρουν σε αυτό το σημείο.

Τέσσερις ήρωες που σου κόβουν την ανάσα.
Τέσσερις ήρωες του μέσα από τον κάθε χαρακτήρα βλέπεις με ένα άλλο μάτι τη ζωή.

τέσσερις ήρωες που σε γοητεύουν και υπάρχουν στιγμές που τους αγαπάς και άλλοτε τους μισείς.
Τέσσερις ήρωες που γίνεσαι πιόνι στα χέρια τους.
Τέσσερις μονομάχοι που πρεσβεύουν το σκοτάδι και τη λύτρωση.

Ενα βιβλίο που είναι τόσο καλό που μερικές φορές απλά δεν το πίστευα ότι το είχα στα χέρια μου.

Υπήρχαν στιγμές που ανακατεύτηκε το στομάχι μου.
υπήρχαν στιγμές που τα χέρια μου έτρεμαν και δεν άντεχα να γυρίσω τη σελίδα γιατί φοβόμουν τι θα αντικρίσω.

Υπήρχαν στιγμές που η καρδιά μου σταματούσε.

Εκεί λίγες σελίδες πριν το τέλος νομίζω ότι θα σταματήσει η καρδιά μου από την ένταση που δημιουργήθηκε τόσο από τη γράφη και και από την ατμόσφαιρα βιβλίο.

Το μεγάλο μπαμ το έπαθα λίγες σελίδες πριν το τέλος με μία ανατροπή που μου έπεσε το βιβλίο από τα χέρια.
Εκεί νομίζω ότι η καρδιά μου άρχισε να χτυπά πιο δυνατά από κάθε άλλη φορα.
εκεί σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο να δω σε αυτό το βιβλίο τα είχα δει όλα εκείνη τη στιγμή.

και φτάνοντας στο τέλος που αν και θα πω την αλήθεια μου δεν το πολυκατάλαβα αν και το διάβασα αρκετές φορές στην τελευταία σελίδα δεν το κατάλαβα πιστεύω ότι δεν ήταν συγκεκριμένο και ίσως έγινε εξ επί τούτου.

Όμως φτάνοντας στο τέλος ένιωσα ότι δεν ήθελα να τελειώσει.
Γιατί ίσως μαζί τους έφευγε και ένα δικό μου κομμάτι που δεν ήθελα να το αρπάξει το τέλος του βιβλίου.

στα αρνητικά θα προσθέσω μόνο ότι σε κάποια σημεία αν και ελάχιστα ήταν λίγο υπερβολικό και ότι από ένα σημείο και μετά από τις 210 σελίδες και μετά είχα καταλάβει τη σημασία όλης της ιστορίας.
Τουλάχιστον κάποια σημεία και δεν έπεσα έξω.

Όμως στο τέλος πάλι όλα ανατράπηκαν Όχι όλα όσα είχα καταλάβει αλλά κάποια στοιχεία ναι.

Ένα πραγματικά καταπληκτικό βιβλίο.
δεν χρησιμοποιώ εύκολα τη λέξη αριστούργημα οπότε θα πω ότι είναι πραγματικά ένα διαμαντάκι της αστυνομικής Ελληνικής λογοτεχνίας και ότι αυτά τα βιβλία πραγματικά λείπουν από τη λογοτεχνία μας.
Ελπίζω και εύχομαι να δούμε ξανά ένα δικό τους βιβλίο μου τους τέσσερις ή και ποιος ξέρει με άλλους μαζί.


Μερικές φορές ξεχνιόμαστε και γινόμαστε ένα με όλα εκείνα που μας απωθούσαν κάποτε.
Κάναμε λάθος όμως.
Δεν μπορεί να ημερέψει ένα άγριο ποτάμι.

Μα στην πραγματικότητα δεν ηρεμούμε. Μόνο για λίγο πιστεύουμε σε ουτοπίες για να μη γίνουμε ένα μόνο με όλα εκείνα τα ψεύτικα τίποτα που κάποτε μας έφερναν την Ευτυχία ακόμα και τη σκοτεινή.
Σκοτώνουμε τις στιγμές μας κολυμπώντας στη λήθη ξεχνώντας πως ο θάνατος και η ζωή είναι μόνο δικά μας, εμείς είμαστε αυτοί που θα διαλέξουμε το δικό μας μονοπάτι.
��εν ζητάμε τίποτα και όμως ζητάμε τα πάντα.

Μην ξεχνάμε και ότι η πιο σκοτεινές στιγμές μας είναι ο εραστής μας, εκείνος που μας δίνει το φιλί της ζωής. Εκείνες της ζωής που γίναμε δυνατότερη και ας γονατίσαμε ματωμένοι.

[Louk · Rating 4 out of 5]

Εξαιρετικη δουλειά για ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα όπως είναι να γραφτεί ένα βιβλίο από τέσσερις διαφορετικούς συγγραφείς. Τελεια δουλειά από κάθε άποψη.
Εξαιρετικοι χαρακτήρες, ευφάνταστη ιστορία χωρίς να κουράζει καθόλου.

[Bookish Bluestocking · Rating 3 out of 5]

3,5 αστεράκια για το συγκεκριμένο, που το ξεκίνησα με πολύ ενθουσιασμό και προσδοκίες, τις οποίες όμως μου διέψευσε. Δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω αριστούργημα όπως έχω διαβάσει σε πολλές κριτικές αλλά ήταν αξιοπρεπές και κρατούσε το ενδιαφέρον. Από τα συν του βιβλίου ότι γράφτηκε από 4 συγγραφείς που συντονίσθηκαν στο ύφος, στη γραφή και το ρυθμό της γλώσσας. Απο τα μείον οι περιγραφές των εγκλημάτων αλλά και της σχέσης του αγγέλου με την Τροφό που κυριολεκτικά με έφεραν στο σημείο του εμετού λόγω της υπερβολής της περιγραφής και της άρρωστης φύσης των πράξεων. Ακόμα ένα μείον η συμπεριφορά της αστυνομικού, όποια και αν είναι τα αίτιά της. Δεν μπορώ να καταλάβω πως θεωρείται αποδεκτή η συμπεριφορά ανθρώπου ο οποίος κατεβάζει χριστοπαναγίες σε όποιον του απευθύνεται και με το που ανοίγει τα μάτια κάθε μέρα. Επίσης, μου έχουν μείνει κενά στην ιστορία, όπως πως κατέληξε ο αγγελος με την τροφό, πως τους βρήκε κλπ, αλλά βαριέμαι να το ξαναψάξω. Εν ολίγοις συμπαθητικό το βιβλίο αλλά όχι και η πεμπτουσία του αστυνομικού μυθιστορήματος.

[Elena Volioti · Rating 5 out of 5]

Η ιστορία μπορεί να γράφτηκε από 4 διαφορετικά άτομα αλλά δεν ξεχωρίζεις ποιος έγραψε ποιο κομμάτι. Μπράβο σας. Μου άρεσε πολύ και μου κρατησε το ενδιαφέρον από την αρχή έως το τέλος!!! Ειναι απο αυτές τις αστυνομικές ιστορίες που λατρεύω!!! Κυριάκο Αθανασιάδη κ Χιλντα δεν σας γνώριζα αλλά θα αναζητήσω βιβλια σας. Λατρεμένος μου ο Δημήτρης Σίμος και απο τον Γιαννιση έχω διαβάσει τον Άλλο αδελφό. Όσοι έχετε αδιάβαστη την Αποκάλυψη διαβάστε τη. Χθες!

[Erato Zogana · Rating 4 out of 5]

Διστακτική ως προς το πως θα έδεναν 4 διαφορετικά στυλ, το ξεκίνησα. Θεωρώ πετυχημένο το εγχείρημα, γιατί έχουμε 4 ήρωες που ο καθένας έχει τη δική του προσωπικότητα, το δικό του παρελθόν και ...τη δική του τρέλα. Είναι σαφώς "page turner" και όσο σκοτεινό προδιαθέτει ο τίτλος και το (υπέροχο) εξώφυλλό του.

[Chitoula Papazoglou · Rating 4 out of 5]

Ένα ατμοσφαιρικό, αστυνομικό μυθιστόρημα, με ένα ανελέητο κυνηγητό που στήνεται περίτεχνα, από τους συγγραφείς, στην καρδιά της Αθήνας, την περίοδο των Χριστουγέννων. Μια καλογραμμένη, καλοστημένη και καλοδομημένη ιστορία, με γρήγορη ροή, γεμάτη αποτρόπαιους φόνους, θρησκευτικό μυστήριο, ανατροπές και αποκαλύψεις, που φέρει υπογραφές τεσσάρων Ελλήνων συγγραφέων που εκπροσωπούν επάξια τη Ελληνική Αστυνομική Λογοτεχνία. Διαβάζεται με μια ανάσα!!! .