What do you think?
Rate this book
Dit is hoe het ging
Cato Schmidt heeft alles: fijne ouders, bloedmooi zusje, leuk bijbaantje en vriendinnen uit het groepje populairste meisjes van de school. Maar Cato worstelt. Met zichzelf en haar pijnlijke verleden. En als haar perfecte leven barstjes begint te vertonen, keert Cato steeds meer in zichzelf. De enige bij wie ze terecht kan is Adrian, haar vriend die ze online heeft leren kennen en haar nooit zal laten vallen.
224 pages, Paperback
First published February 14, 2019
6 people are currently reading
271 people want to read
About the author
Astrid Boonstoppel
6 books33 followersAstrid Boonstoppel (1983) schrijft al verhalen zolang als zij zich kan herinneren. Ze groeide op in Reeuwijk, als oudste van drie zusjes.
Astrid studeerde Algemene Cultuurwetenschappen en Media en Journalistiek aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. (En rechten. Even.)
Na haar afstuderen schreef ze jarenlang persberichten, opinieartikelen, nieuwsberichten en speeches voor politici. Nu werkt zij als communicatieadviseur.
Haar debuut Dit is hoe het ging verscheen in februari 2019 bij Blossom Books.
Astrid studeerde Algemene Cultuurwetenschappen en Media en Journalistiek aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. (En rechten. Even.)
Na haar afstuderen schreef ze jarenlang persberichten, opinieartikelen, nieuwsberichten en speeches voor politici. Nu werkt zij als communicatieadviseur.
Haar debuut Dit is hoe het ging verscheen in februari 2019 bij Blossom Books.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 110 reviews
February 18, 2019
Een heftig verhaal die zeker een impact op je maakt. Wat kan Astrid schrijven zeg! Hoe akeliger het verhaal werd, hoe nieuwsgieriger ik eigenlijk werd naar het einde... Recensie verschijnt morgen !
March 6, 2019
Ik weet niet wat ik moet zeggen. Gewoon: wauw. Wat een goed boek. En dat einde!
April 12, 2020
TRIGGER WARNING: dit boek bevat zelfmoord, extreme manipulatie, pesten en zelfmoordverheerlijking.
Boeken maken me niet snel boos, en raken me vaak niet persoonlijk. Daar is 'dit is hoe het ging' een uitzondering op.
In 'dit is hoe het ging' maken we kennis met Cato. Haar verhaal gaat over pesten, jezelf verliezen en hoe gek de wereld soms kan zijn. In het boek beschrijft Cato waarom ze de "keuze" (in deze recensie het einde van de plot genoemd om spoilers te vermijden) gemaakt heeft.
Er zijn een heleboel zaken die ik niet oké vind aan dit boek. Ondanks dat het vlot en fijn geschreven is, waren er een heleboel zaken die mij net iets te ver gingen. Astrid Boonstoppel heeft een heel luchtige manier van schrijven, en ik denk dat andere genres en onderwerpen haar talent meer naar voren zouden brengen. Vooral haar beeldende manier van vertellen vond ik heel tof om te lezen. In enkele zinnen kan ze heel veel vertellen. Al is het soms wel iets te vaag.
Het enige wat mij qua structuur stoorde, was dat er heel veel details waren die er niet toe deden. Sommige stukken voelde ook wat rommelig aan. Op zich niet storend, zeker niet omdat de auteur een heel aangename manier van vertellen heeft, maar ik blijf met een boel vragen achter die niet beantwoord werden.
Qua setting vond ik het boek zeker fijn uitgewerkt. De plaats is mij onbekend, maar ik kreeg een dorpsgevoel. Zo'n plek waar iedereen, wel iedereen kent. Een belangrijk element in dit verhaal dat het samenhangend maakte.
Zoals ik al zei, er zijn veel zaken die voor mij niet juist zitten... Dit soort zaken zijn puur op eigen smaak en omgeving gebasseerd. Het is oké als jij het boek wel goed vond, en je niet kan vinden in de opmerkingen die ik hier neerpen.
Puntje 1) dit boek is geen thriller. Eerlijk gezegd is het absurd om te denken dat het hoofdthema zelfmoord, gezien wordt als thriller. Voor mensen die met zelfmoord gesukkeld hebben, of nog steeds een lijdensweg bewandelen, is dit zeer denigrerend. De uitgeverij had het boek beter onder contemporary of drama geplaatst.
Het volgende puntje sluit daarbij aan: 2) waarom stond de -magere- trigger warning achteraan het boek? Dit soort zaken horen vooraan te staan, in dit geval zelfs op de flaptekst. Het is een heel heftige YA, niet elke YA-lezer is klaar voor dit soort onderwerpen. Het is mij een raadsel waarom de uitgever hier niet de verantwoordelijkheid nam om die trigger warnings te voorzien. Voornamelijk dat enkel gefocust wordt op het Nederlandse publiek, vond ik zeer storend. Dan voelt het net alsof ze die trigger warning er maar bij hebben geplaatst 'omdat het moet'.
3) De hoofdpersoon is mij op sommige gebieden iets té... Zij is vooral de reden dat ik kriebels kreeg tijdens het lezen van dit boek. Ze komt heel obsessief over. Als ik dit boek lees, dan lijkt iedereen om haar heen te kunnen vertellen wat er mis is, maar niemand die wat doet. De eerste school greep niet in. De tweede school deed maar weinig. De ouders weten het wel 'maar we gunnen onze kinderen hun privacy'... Iedereen ziet het, maar niemand doet wat. Naar mijn gevoel was dit niet zo realistisch. Het kan nooit dat iedereen alle signalen en problemen negeert. Zeker niet als er in flashbacks al vanaf haar kindertijd allerlei zaken worden aangekaart. Je merkt dat de hoofdpersoon hulp nodig heeft, iedereen zegt het en toch gebeurt het niet.
Voeg tegengewicht aan het verhaal toe: iemand, een instantie of wat dan nog dat écht probeert om te helpen. Dit ontmoedigd mensen in dezelfde situatie. Want dan kom ik op puntje 4) iedereen leek de hoofdpersoon aan te moedigen en redenen te geven waarom het einde van de plot de beste keuze was. Dat het vriendje dit deed, én vooral de reden, was al gauw duidelijk. Het einde van de plot is een goede twist in het verhaal, al is het zeer voorspelbaar. Maar dan opnieuw: waar is de tegenreactie. Iemand in dezelfde situatie gaat dit interpreteren als 'oh, die persoon is lief voor mij dus die steunt mij in deze keuze en wil dat ik dit doe'.
De voorgaande puntjes komen voor mij dan op de conclusie dat zelfmoord verheerlijkt wordt... En dat is oké. ALS, en daarbij benadruk ik ALS, er een tegengewicht was. Iemand die Cato wilde helpen, die samen met haar de strijd aanging. Iemand, gewoon iemand die oprecht met haar inzat en toegaf dat hij/zij het doorhad en haar ook hielp.
Want dan komen we nu op puntje 5), en dat is het puntje wat mij zo boos maakt. Datgene waardoor ik dit boek echt niet kon omarmen... Elk vooroordeel over zelfmoord en iemand met mentale problematiek, wordt in dit boek aangehaald en bevestigd.
- Cato is 'dat gekke meisje': voor, tijdens en na haar keuze.
- Zelfmoord is egoïstisch: Cato denkt na over de treinbestuurder en hoe hij erop zou reageren. Cato neemt een heleboel mensen mee in haar drama. Cato haar keuze kost anderen het leven/bezorgd problemen voor hen.
- Zelfmoord als enige oplossing als het leven tegenzit. Waarom is er geen enkel punt waarop Cato op zoek gaat naar hulp? Of er op z'n minst over nadenkt?
- Mensen die praten over zelfmoord, doen het enkel om aandacht. Zo'n vooroordeel dat je vaak hoort, en wat in dit boek heel mooi ontkracht werd. Cato sprak erover met haar vriend, op dat punt had de hoop en de ommekeer kunnen ontstaan. Maar dat personage van een vriendje, gaat dit vooroordeel net bekrachtigen. 'Laat het ons in het openbaar doen.'
Hoewel Astrid Boonstoppel veel talent heeft om te schrijven, wist ze me met dit boek niet te overtuigen. In de toekomst wil ik graag meer van haar lezen, maar een ander thema zal me beter liggen.
Boeken maken me niet snel boos, maar dit boek kwam iets te dichtbij. Ik hoop ook dat nieuwere edities van dit boek wel voorzien zijn van de nodige trigger warnings. Want dit boek is aanstootgevend voor jongeren die met dit thema worstelen, of niet klaar zijn voor dit onderwerp.
Boeken maken me niet snel boos, en raken me vaak niet persoonlijk. Daar is 'dit is hoe het ging' een uitzondering op.
In 'dit is hoe het ging' maken we kennis met Cato. Haar verhaal gaat over pesten, jezelf verliezen en hoe gek de wereld soms kan zijn. In het boek beschrijft Cato waarom ze de "keuze" (in deze recensie het einde van de plot genoemd om spoilers te vermijden) gemaakt heeft.
Er zijn een heleboel zaken die ik niet oké vind aan dit boek. Ondanks dat het vlot en fijn geschreven is, waren er een heleboel zaken die mij net iets te ver gingen. Astrid Boonstoppel heeft een heel luchtige manier van schrijven, en ik denk dat andere genres en onderwerpen haar talent meer naar voren zouden brengen. Vooral haar beeldende manier van vertellen vond ik heel tof om te lezen. In enkele zinnen kan ze heel veel vertellen. Al is het soms wel iets te vaag.
Het enige wat mij qua structuur stoorde, was dat er heel veel details waren die er niet toe deden. Sommige stukken voelde ook wat rommelig aan. Op zich niet storend, zeker niet omdat de auteur een heel aangename manier van vertellen heeft, maar ik blijf met een boel vragen achter die niet beantwoord werden.
Qua setting vond ik het boek zeker fijn uitgewerkt. De plaats is mij onbekend, maar ik kreeg een dorpsgevoel. Zo'n plek waar iedereen, wel iedereen kent. Een belangrijk element in dit verhaal dat het samenhangend maakte.
Zoals ik al zei, er zijn veel zaken die voor mij niet juist zitten... Dit soort zaken zijn puur op eigen smaak en omgeving gebasseerd. Het is oké als jij het boek wel goed vond, en je niet kan vinden in de opmerkingen die ik hier neerpen.
Puntje 1) dit boek is geen thriller. Eerlijk gezegd is het absurd om te denken dat het hoofdthema zelfmoord, gezien wordt als thriller. Voor mensen die met zelfmoord gesukkeld hebben, of nog steeds een lijdensweg bewandelen, is dit zeer denigrerend. De uitgeverij had het boek beter onder contemporary of drama geplaatst.
Het volgende puntje sluit daarbij aan: 2) waarom stond de -magere- trigger warning achteraan het boek? Dit soort zaken horen vooraan te staan, in dit geval zelfs op de flaptekst. Het is een heel heftige YA, niet elke YA-lezer is klaar voor dit soort onderwerpen. Het is mij een raadsel waarom de uitgever hier niet de verantwoordelijkheid nam om die trigger warnings te voorzien. Voornamelijk dat enkel gefocust wordt op het Nederlandse publiek, vond ik zeer storend. Dan voelt het net alsof ze die trigger warning er maar bij hebben geplaatst 'omdat het moet'.
3) De hoofdpersoon is mij op sommige gebieden iets té... Zij is vooral de reden dat ik kriebels kreeg tijdens het lezen van dit boek. Ze komt heel obsessief over. Als ik dit boek lees, dan lijkt iedereen om haar heen te kunnen vertellen wat er mis is, maar niemand die wat doet. De eerste school greep niet in. De tweede school deed maar weinig. De ouders weten het wel 'maar we gunnen onze kinderen hun privacy'... Iedereen ziet het, maar niemand doet wat. Naar mijn gevoel was dit niet zo realistisch. Het kan nooit dat iedereen alle signalen en problemen negeert. Zeker niet als er in flashbacks al vanaf haar kindertijd allerlei zaken worden aangekaart. Je merkt dat de hoofdpersoon hulp nodig heeft, iedereen zegt het en toch gebeurt het niet.
Voeg tegengewicht aan het verhaal toe: iemand, een instantie of wat dan nog dat écht probeert om te helpen. Dit ontmoedigd mensen in dezelfde situatie. Want dan kom ik op puntje 4) iedereen leek de hoofdpersoon aan te moedigen en redenen te geven waarom het einde van de plot de beste keuze was. Dat het vriendje dit deed, én vooral de reden, was al gauw duidelijk. Het einde van de plot is een goede twist in het verhaal, al is het zeer voorspelbaar. Maar dan opnieuw: waar is de tegenreactie. Iemand in dezelfde situatie gaat dit interpreteren als 'oh, die persoon is lief voor mij dus die steunt mij in deze keuze en wil dat ik dit doe'.
De voorgaande puntjes komen voor mij dan op de conclusie dat zelfmoord verheerlijkt wordt... En dat is oké. ALS, en daarbij benadruk ik ALS, er een tegengewicht was. Iemand die Cato wilde helpen, die samen met haar de strijd aanging. Iemand, gewoon iemand die oprecht met haar inzat en toegaf dat hij/zij het doorhad en haar ook hielp.
Want dan komen we nu op puntje 5), en dat is het puntje wat mij zo boos maakt. Datgene waardoor ik dit boek echt niet kon omarmen... Elk vooroordeel over zelfmoord en iemand met mentale problematiek, wordt in dit boek aangehaald en bevestigd.
- Cato is 'dat gekke meisje': voor, tijdens en na haar keuze.
- Zelfmoord is egoïstisch: Cato denkt na over de treinbestuurder en hoe hij erop zou reageren. Cato neemt een heleboel mensen mee in haar drama. Cato haar keuze kost anderen het leven/bezorgd problemen voor hen.
- Zelfmoord als enige oplossing als het leven tegenzit. Waarom is er geen enkel punt waarop Cato op zoek gaat naar hulp? Of er op z'n minst over nadenkt?
- Mensen die praten over zelfmoord, doen het enkel om aandacht. Zo'n vooroordeel dat je vaak hoort, en wat in dit boek heel mooi ontkracht werd. Cato sprak erover met haar vriend, op dat punt had de hoop en de ommekeer kunnen ontstaan. Maar dat personage van een vriendje, gaat dit vooroordeel net bekrachtigen. 'Laat het ons in het openbaar doen.'
Hoewel Astrid Boonstoppel veel talent heeft om te schrijven, wist ze me met dit boek niet te overtuigen. In de toekomst wil ik graag meer van haar lezen, maar een ander thema zal me beter liggen.
Boeken maken me niet snel boos, maar dit boek kwam iets te dichtbij. Ik hoop ook dat nieuwere edities van dit boek wel voorzien zijn van de nodige trigger warnings. Want dit boek is aanstootgevend voor jongeren die met dit thema worstelen, of niet klaar zijn voor dit onderwerp.
July 19, 2019
Dit is hoe het ging lag al een aantal maanden in mijn boekenkast, maar uiteindelijk besloot ik om die toch eens mee te nemen op reis. Ik begon ’s ochtends aan het boek en las het in een ruk uit. Ik gaf het meteen vier sterren op Goodreads, maar toen in ’s avond in mijn bed lag, was er iets die me maar de hele tijd bleef steken.
Astrid Boonstoppel heeft echt een héél fijne schrijfstijl. Het boek is ook niet zo lang, maar je vliegt erdoorheen. Boonstoppel gebruikt korte zinnen, zonder veel tierlantijntjes. Gewoon recht voor de raap en haar woorden komen hard binnen. Bovendien hield ik ontzettend van haar beschrijvingen en de manier waarop ze simpele dingen kon verwoorden. Echt een van de beste die ik in oorspronkelijk Nederlands heb gelezen.
Ook is het boek heel spannend. Je weet dat er vanaf pagina één iets gebeurd is, maar je weet niet wat. Je kan het wel raden, maar hoe en wat en waar en wie dat weet je helemaal niet. Het boek is heel goed opgezet en je zit duidelijk dat Astrid Boonstoppel er goed over nagedacht heeft. Ook wisselt het gewone verhaal soms af met politietranscripties, die het verhaal nog extra diepte geven.
Bovendien vind ik het hoofdpersonage Cato heel erg goed uitgewerkt, met heel veel details en herinneringen. Je kan alles begrijpen wat ze doet, want tja: je weet het gewoon. Ik ben heel erg blij dat er nooit zo’n dingen gebeurd zijn op mijn middelbare school. De bijpersonages verdwijnen dan echter weer op de achtergrond én daar zou je eigenlijk wel meer over willen weten. Op dat vlak miste het boek diepgang en bleef het op sommige vlakken té mysterieus om logisch te blijven.
Dus met goede personages, prachtige schrijfstijl en een goed uitgedacht plot, zou je denken dat ik mijn vier sterren zou hebben laten staan. Maar toen lag ik dus ’s avonds in mijn bed en dacht ik eens na over wat ik net had gelezen en toen werd ik heel erg verdrietig en boos. In de volgende alinea’s staan er spoilers over het verhaal. Ik gebruik ze nooit in mijn recensies, maar voor deze is het echt nodig om uit te leggen waarom ik besloot om dit boek geen hoge score te geven.
Opgelet grote spoilers!
Eerst en vooral had er een grote trigger warning op dit boek moeten staan. Absoluut. Niets aan de cover (die zo roze en braaf is als maar kan zijn) of aan de flaptekst verraadt dat dit boek over pesten en zelfmoord gaat. En ik vertel je dat dit boek niet van de poes was (ik heb er zelfs nachtmerries over gehad) én heel erg kan triggeren voor mensen die zelf gepest worden en/of met zelfmoordneigingen kampen. Misschien kan je het zien als een spoiler voor het plot, maar het welzijn van de lezer moet op de eerste plaats komen. Altijd.
Ook is er één ding die heel erg hard is blijven hangen na het lezen en dat is dat dit boek alles rond zelfmoord heeft verheerlijkt. Ik kan het zelf niet op een andere manier bekijken. Het hoofdpersonage pleegt zelfmoord met een bomgordel op het eindexamenfeest en zorgt ervoor dat er talloze slachtoffers vallen, zelfs haar eigen zusje.
En nergens, nergens in het boek is er een tegengewicht. Oké, je kan zeggen dat het boek inderdaad vanuit het perspectief van het hoofdpersonage is geschreven en dan kan ik het begrijpen, maar dan is er een epiloog en de verhoortranscripties waar niets maar dan ook niets anders wordt verteld dan dat de familie, klasgenoten én school hadden moeten weten dat Cato aan het veranderen was én dat zij het hadden moeten zien. (Oké, misschien kan dat zo zijn en ergens is dat zo, maar er ligt veel meer aan de grond van haar zelfmoord. En dat wordt niet eens onderzocht.) Nergens wordt er gesproken over de consequenties van de nalatige leerkrachten (die niet eens zelf Cato ondervraagd hebben over een pestincident). Nergens wordt er gesproken over hoe zelfdoding niet de enige oplossing is én dat mensen meenemen in je zelfmoord niet de beste manier is om wraak te nemen. Nergens ook niet in de epiloog worden er over iets anders gesproken dan alleen ‘Ik wist dat ik het gezien had’ (wat oké, logisch is, maar niet het enige is waar men moet over kunnen praten als er zoiets groots is gebeurd). Er wordt kortom nergens in het boek hoop gegeven (niet na het incident en niet ervoor). En daar kan ik helemaal niet mee leven. Helemaal niet. Kan je snappen waarom dit boek jongeren kan triggeren?
Bovendien vind ik ook dat de uitgeverij/auteur een steekje heeft laten vallen om niet het Belgische nummer van de zelfmoordlijn (1813) toe te voegen. Ze verkopen dit boek ook op de Belgische markt en ik vind dat het verschrikkelijk is dat de uitgeverij/auteur dit is vergeten. Echt waar. Het komt zo nalatig over, precies alsof het welzijn van Belgische lezers helemaal niet belangrijk is. Zo kwam dat oprecht over toen ik de laatste pagina omsloeg en alleen maar de Nederlandse zelfmoordlijn zag staan.
Astrid Boonstoppel heeft echt een héél fijne schrijfstijl. Het boek is ook niet zo lang, maar je vliegt erdoorheen. Boonstoppel gebruikt korte zinnen, zonder veel tierlantijntjes. Gewoon recht voor de raap en haar woorden komen hard binnen. Bovendien hield ik ontzettend van haar beschrijvingen en de manier waarop ze simpele dingen kon verwoorden. Echt een van de beste die ik in oorspronkelijk Nederlands heb gelezen.
Ook is het boek heel spannend. Je weet dat er vanaf pagina één iets gebeurd is, maar je weet niet wat. Je kan het wel raden, maar hoe en wat en waar en wie dat weet je helemaal niet. Het boek is heel goed opgezet en je zit duidelijk dat Astrid Boonstoppel er goed over nagedacht heeft. Ook wisselt het gewone verhaal soms af met politietranscripties, die het verhaal nog extra diepte geven.
Bovendien vind ik het hoofdpersonage Cato heel erg goed uitgewerkt, met heel veel details en herinneringen. Je kan alles begrijpen wat ze doet, want tja: je weet het gewoon. Ik ben heel erg blij dat er nooit zo’n dingen gebeurd zijn op mijn middelbare school. De bijpersonages verdwijnen dan echter weer op de achtergrond én daar zou je eigenlijk wel meer over willen weten. Op dat vlak miste het boek diepgang en bleef het op sommige vlakken té mysterieus om logisch te blijven.
Dus met goede personages, prachtige schrijfstijl en een goed uitgedacht plot, zou je denken dat ik mijn vier sterren zou hebben laten staan. Maar toen lag ik dus ’s avonds in mijn bed en dacht ik eens na over wat ik net had gelezen en toen werd ik heel erg verdrietig en boos. In de volgende alinea’s staan er spoilers over het verhaal. Ik gebruik ze nooit in mijn recensies, maar voor deze is het echt nodig om uit te leggen waarom ik besloot om dit boek geen hoge score te geven.
Opgelet grote spoilers!
Eerst en vooral had er een grote trigger warning op dit boek moeten staan. Absoluut. Niets aan de cover (die zo roze en braaf is als maar kan zijn) of aan de flaptekst verraadt dat dit boek over pesten en zelfmoord gaat. En ik vertel je dat dit boek niet van de poes was (ik heb er zelfs nachtmerries over gehad) én heel erg kan triggeren voor mensen die zelf gepest worden en/of met zelfmoordneigingen kampen. Misschien kan je het zien als een spoiler voor het plot, maar het welzijn van de lezer moet op de eerste plaats komen. Altijd.
Ook is er één ding die heel erg hard is blijven hangen na het lezen en dat is dat dit boek alles rond zelfmoord heeft verheerlijkt. Ik kan het zelf niet op een andere manier bekijken. Het hoofdpersonage pleegt zelfmoord met een bomgordel op het eindexamenfeest en zorgt ervoor dat er talloze slachtoffers vallen, zelfs haar eigen zusje.
En nergens, nergens in het boek is er een tegengewicht. Oké, je kan zeggen dat het boek inderdaad vanuit het perspectief van het hoofdpersonage is geschreven en dan kan ik het begrijpen, maar dan is er een epiloog en de verhoortranscripties waar niets maar dan ook niets anders wordt verteld dan dat de familie, klasgenoten én school hadden moeten weten dat Cato aan het veranderen was én dat zij het hadden moeten zien. (Oké, misschien kan dat zo zijn en ergens is dat zo, maar er ligt veel meer aan de grond van haar zelfmoord. En dat wordt niet eens onderzocht.) Nergens wordt er gesproken over de consequenties van de nalatige leerkrachten (die niet eens zelf Cato ondervraagd hebben over een pestincident). Nergens wordt er gesproken over hoe zelfdoding niet de enige oplossing is én dat mensen meenemen in je zelfmoord niet de beste manier is om wraak te nemen. Nergens ook niet in de epiloog worden er over iets anders gesproken dan alleen ‘Ik wist dat ik het gezien had’ (wat oké, logisch is, maar niet het enige is waar men moet over kunnen praten als er zoiets groots is gebeurd). Er wordt kortom nergens in het boek hoop gegeven (niet na het incident en niet ervoor). En daar kan ik helemaal niet mee leven. Helemaal niet. Kan je snappen waarom dit boek jongeren kan triggeren?
Bovendien vind ik ook dat de uitgeverij/auteur een steekje heeft laten vallen om niet het Belgische nummer van de zelfmoordlijn (1813) toe te voegen. Ze verkopen dit boek ook op de Belgische markt en ik vind dat het verschrikkelijk is dat de uitgeverij/auteur dit is vergeten. Echt waar. Het komt zo nalatig over, precies alsof het welzijn van Belgische lezers helemaal niet belangrijk is. Zo kwam dat oprecht over toen ik de laatste pagina omsloeg en alleen maar de Nederlandse zelfmoordlijn zag staan.
This entire review has been hidden because of spoilers.
May 13, 2021
Dit boek wordt genoemd als een thriller, maar dit is niet echt een thriller? Eerder een spannende contemporary? De cover en het verhaal zijn ook ietwat tegenstrijdig in mijn ogen maar als je dieper nadenkt, Cato was ook eerst meer het "tutje" waar iets onder school. Dus ik snap de keuze wel maar dan ook weer niet. Een dubbele.
Goed, wat ik er van vind. Het is een oké boek. Niet super, ook niet slecht. Een zeer vlot lezend boek met wel een zekere spanning waardoor stoppen met lezen quasi onmogelijk is. En dat kan ik weten want ik ben pas deze ochtend begonnen en deze is 's avonds uit.
Op de schrijfstijl heb ik dus niet zoveel op te merken buiten dat sommige dingen iets beter in mekaar mochten overgaan zoals het 9/11 ding.
De verhaallijn daar heb ik wel iets meer over te zeggen. Deze mocht voor mij dieper gaan, meer naar het psychologische toe waardoor je het dan de titel "psychologische thriller" kunt geven. Veel dieper ingaan op beweegredenen, op het "waarom" van de personages. Want hierdoor vond ik de personages maar eerder vlak en connecteerde ik ook niet echt met ze. Dit boek mocht veel meer bladzijdes hebben.
En een ps: trigger waarschuwingen. Doe dit gewoon zodat de juiste mensen de juiste boeken kunnen lezen en er geen halve trauma aan kunnen overhouden. Voor dit boek is dat: zelfmoord(gedachtes). Nee, dit verklapt de plot niet.
Goed, wat ik er van vind. Het is een oké boek. Niet super, ook niet slecht. Een zeer vlot lezend boek met wel een zekere spanning waardoor stoppen met lezen quasi onmogelijk is. En dat kan ik weten want ik ben pas deze ochtend begonnen en deze is 's avonds uit.
Op de schrijfstijl heb ik dus niet zoveel op te merken buiten dat sommige dingen iets beter in mekaar mochten overgaan zoals het 9/11 ding.
De verhaallijn daar heb ik wel iets meer over te zeggen. Deze mocht voor mij dieper gaan, meer naar het psychologische toe waardoor je het dan de titel "psychologische thriller" kunt geven. Veel dieper ingaan op beweegredenen, op het "waarom" van de personages. Want hierdoor vond ik de personages maar eerder vlak en connecteerde ik ook niet echt met ze. Dit boek mocht veel meer bladzijdes hebben.
En een ps: trigger waarschuwingen. Doe dit gewoon zodat de juiste mensen de juiste boeken kunnen lezen en er geen halve trauma aan kunnen overhouden. Voor dit boek is dat: zelfmoord(gedachtes). Nee, dit verklapt de plot niet.
July 18, 2019
Afgrijselijk boek gevuld met stock characters dat niet alleen neerbuigend is naar jonge meisjes maar ook een verheerlijking van zelfmoord is. Er wordt meermaals gespot met een meisje dat loenst, like we get it, al die herhalingen zijn niet nodig, en er is geen supportsysteem te vinden in heel het boek, zowel voor als na “de feiten”. Ook de lgbtq characters worden maar stiefmoederlijk behandeld.
Gewoon... Bah.
Gewoon... Bah.
April 13, 2019
Ik vond dit boek zo goed. Goede opbouwende spanning, goede personageontwikkeling en het het boek las lekker vlot.
November 5, 2019
Ik ben erg in dubio over dit boek. Het einde vond ik erg indrukwekkend, maar de aanloop er naar toe vond ik erg verwarrend en zelfs een beetje saai. Ik vond de schrijfstijl niet zo fijn en daardoor ging het lezen erg langzaam. Misschien krijgt dit boek uiteindelijk 2 sterren, ik weet het niet zo goed..
March 21, 2020
*2.5
Ik heb best wel gemixte gevoelens voor dit boek. Deze mini-recensie ga ik daarom eigenlijk gewoon opdelen in dingen die ik goed vond en minder goed.
Laten we beginnen met dingen die ik minder vond:
- er gebeurt niet heel erg veel in dit boek. Het is dan ook niet het langste boek (210 pagina’s), maar soms voelde het een beetje saai? Heel jammer.
- het einde is heel vaag, wat in sommige gevallen goed kan zijn, maar hier had ik nog te veel vragen.
- toch wel echt heel voorspelbaar vond ik persoonlijk. Ik zag het einde al van ver aankomen en dat is natuurlijk niet erg, maar aangezien ik had gehoord dat bepaalde mensen weggeblazen werden, verwachtte ik wel iets meer.
- op het begin van dit boek frustreerde ik me een beetje aan hoe werd benadrukt dat Vic en Cato niet zoals andere meisjes waren, wat toch wel een pet peeve is voor mij.
- dit boek wordt in het genre thriller geplaatst, maar daar ben ik het absoluut niet mee akkoord. Dit is gewoon een contemporary en als ik zin heb om een thriller te lezen, is die verrassing niet zo fijn.
Maar om dan toch een beetje positief af te sluiten:
- het idee voor dit boek is echt goed! Manipulatie is een onderwerp dat niet vaak genoeg voorkomt en ik ben oprecht blij dat Astrid Boonstoppel zich eraan gewaagd heeft.
- ook is dat heel erg herkenbaar voor mij, als iemand die uit een gelijkaardige situatie komt. Het maakte me soms ook wel echt emotioneel.
- Astrid Boonstoppel heeft een van de beste schrijfstijlen die ik onder de Nederlands-schrijvende auteurs ben tegengekomen. Ze schrijft mooi en niet kinderachtig, wat ik bij veel auteurs wel merk. Ik zou zeker meer van haar lezen.
- de karakters in dit boek hebben wel duidelijk allemaal hun eigen stem en eigenheid, iets dat ik ook zeker apprecieer.
- minder met het boek te maken en meer met de auteur, maar Astrid Boonstoppel is gewoon zo een lief mens!
Dus ja, een boek met veel potentieel en een mooie schrijfstijl, maar gewoon net niet hét voor mij.
Liefs,
Alissa
Ik heb best wel gemixte gevoelens voor dit boek. Deze mini-recensie ga ik daarom eigenlijk gewoon opdelen in dingen die ik goed vond en minder goed.
Laten we beginnen met dingen die ik minder vond:
- er gebeurt niet heel erg veel in dit boek. Het is dan ook niet het langste boek (210 pagina’s), maar soms voelde het een beetje saai? Heel jammer.
- het einde is heel vaag, wat in sommige gevallen goed kan zijn, maar hier had ik nog te veel vragen.
- toch wel echt heel voorspelbaar vond ik persoonlijk. Ik zag het einde al van ver aankomen en dat is natuurlijk niet erg, maar aangezien ik had gehoord dat bepaalde mensen weggeblazen werden, verwachtte ik wel iets meer.
- op het begin van dit boek frustreerde ik me een beetje aan hoe werd benadrukt dat Vic en Cato niet zoals andere meisjes waren, wat toch wel een pet peeve is voor mij.
- dit boek wordt in het genre thriller geplaatst, maar daar ben ik het absoluut niet mee akkoord. Dit is gewoon een contemporary en als ik zin heb om een thriller te lezen, is die verrassing niet zo fijn.
Maar om dan toch een beetje positief af te sluiten:
- het idee voor dit boek is echt goed! Manipulatie is een onderwerp dat niet vaak genoeg voorkomt en ik ben oprecht blij dat Astrid Boonstoppel zich eraan gewaagd heeft.
- ook is dat heel erg herkenbaar voor mij, als iemand die uit een gelijkaardige situatie komt. Het maakte me soms ook wel echt emotioneel.
- Astrid Boonstoppel heeft een van de beste schrijfstijlen die ik onder de Nederlands-schrijvende auteurs ben tegengekomen. Ze schrijft mooi en niet kinderachtig, wat ik bij veel auteurs wel merk. Ik zou zeker meer van haar lezen.
- de karakters in dit boek hebben wel duidelijk allemaal hun eigen stem en eigenheid, iets dat ik ook zeker apprecieer.
- minder met het boek te maken en meer met de auteur, maar Astrid Boonstoppel is gewoon zo een lief mens!
Dus ja, een boek met veel potentieel en een mooie schrijfstijl, maar gewoon net niet hét voor mij.
Liefs,
Alissa
February 15, 2019
4,5*
Ik kreeg vandaag dit boek binnen. Ik was al benieuwd naar dit boek sinds ik er voor het eerst van hoorde, dus ondanks het feit dat ik al bezig was in een ander boek en ik andere plannen had besloot ik toch alvast een stukje te lezen.
EN. IK. KON. NIET. STOPPEN!
Ik heb het boek in één keer uitgelezen. Achter elkaar. Als je mij een beetje kent weet je hoe bijzonder dit is, want ik ben een erg langzame lezer, haha. Dit is wat ik van het boek vond.
Allereerst: wat een sterk, goed geschreven boek is dit! Het is lang geleden dat ik zo onder de indruk was van een boek. Ik wilde niet dat het ophield, maar ik MOEST doorlezen totdat ik hem uit had.
Astrid Boonstoppel weet een soort puzzel te creëren waarbij ze je elke pagina een klein puzzelstukje geeft. Pas tegen het einde van het boek aan heb je in de gaten welke afbeelding je bij elkaar aan het puzzelen bent en tegen die tijd is het al te laat.
De sfeer en mysterie in dit boek was zo goed opgebouwd en de gevoelens van de hoofdpersoon worden zo goed beschreven. Ik wil eigenlijk niets over de inhoud van het boek vertellen, want hoe minder je weet, hoe beter.
Het boek is YA, maar zelfs als je buiten 'de doelgroep' valt (zoals ikzelf ondertussen, haha) denk je veel aan dit boek zult hebben. Wel denk ik dat dit een boek zal zijn waar (mogelijk) veel verschillende meningen over zullen zijn. Ik ben dan ook heel benieuwd wat anderen vinden.
(Sidenote trouwens: ik wou dat dit boek er was geweest toen ik een boekenlijst moest maken op de middelbare. Ik kan ook wel genieten van een Tommy Wieringa, maar dit had de lijst toch een stukje leuker gemaakt.)
Oh, en dan is dit ook nog eens een debuut! Ik weet niet of Astrid Boonstoppel al bezig is aan een tweede boek maar ik zal in ieder geval de dag van verschijning al naar de boekenwinkel rennen.
KORTOM: ga dat lezen!
Ik kreeg vandaag dit boek binnen. Ik was al benieuwd naar dit boek sinds ik er voor het eerst van hoorde, dus ondanks het feit dat ik al bezig was in een ander boek en ik andere plannen had besloot ik toch alvast een stukje te lezen.
EN. IK. KON. NIET. STOPPEN!
Ik heb het boek in één keer uitgelezen. Achter elkaar. Als je mij een beetje kent weet je hoe bijzonder dit is, want ik ben een erg langzame lezer, haha. Dit is wat ik van het boek vond.
Allereerst: wat een sterk, goed geschreven boek is dit! Het is lang geleden dat ik zo onder de indruk was van een boek. Ik wilde niet dat het ophield, maar ik MOEST doorlezen totdat ik hem uit had.
Astrid Boonstoppel weet een soort puzzel te creëren waarbij ze je elke pagina een klein puzzelstukje geeft. Pas tegen het einde van het boek aan heb je in de gaten welke afbeelding je bij elkaar aan het puzzelen bent en tegen die tijd is het al te laat.
De sfeer en mysterie in dit boek was zo goed opgebouwd en de gevoelens van de hoofdpersoon worden zo goed beschreven. Ik wil eigenlijk niets over de inhoud van het boek vertellen, want hoe minder je weet, hoe beter.
Het boek is YA, maar zelfs als je buiten 'de doelgroep' valt (zoals ikzelf ondertussen, haha) denk je veel aan dit boek zult hebben. Wel denk ik dat dit een boek zal zijn waar (mogelijk) veel verschillende meningen over zullen zijn. Ik ben dan ook heel benieuwd wat anderen vinden.
(Sidenote trouwens: ik wou dat dit boek er was geweest toen ik een boekenlijst moest maken op de middelbare. Ik kan ook wel genieten van een Tommy Wieringa, maar dit had de lijst toch een stukje leuker gemaakt.)
Oh, en dan is dit ook nog eens een debuut! Ik weet niet of Astrid Boonstoppel al bezig is aan een tweede boek maar ik zal in ieder geval de dag van verschijning al naar de boekenwinkel rennen.
KORTOM: ga dat lezen!
March 14, 2019
Waarschuwing: zorg dat je de tijd hebt als je aan dit boek begint want zodra je bent begonnen wil je het uitlezen.
Wauw wat een beklemmend verhaal. Astrid Boonstoppel weet de spanning heel goed op te bouwen waardoor je aandacht geen moment verslapt en je alleen maar door wilt lezen. Ik vond haar schrijfstijl ook heel prettig, mooi maar zeer goed leesbaar.
Jammer dat sommige personages wat voorspelbaar waren maar daar heb ik me niet heel erg aan geërgerd. Ik raakte Cato aan het einde wel een beetje kwijt maar dat zou maar eens de bedoeling geweest kunnen zijn.
Toch overheerst dit gevoel: ik wil meer!
Wauw wat een beklemmend verhaal. Astrid Boonstoppel weet de spanning heel goed op te bouwen waardoor je aandacht geen moment verslapt en je alleen maar door wilt lezen. Ik vond haar schrijfstijl ook heel prettig, mooi maar zeer goed leesbaar.
Jammer dat sommige personages wat voorspelbaar waren maar daar heb ik me niet heel erg aan geërgerd. Ik raakte Cato aan het einde wel een beetje kwijt maar dat zou maar eens de bedoeling geweest kunnen zijn.
Toch overheerst dit gevoel: ik wil meer!
February 28, 2019
Recensie volgt op mijn blog!
May 27, 2019
Beklemmend. Leest als een trein. Wat een twist. Heftig
April 8, 2020
Mooi debuut, las ik in een ruk uit. Enkel het einde vond ik wat te weinig uitgewerkt. Daar mocht wat dieper op ingegaan worden.
March 31, 2020
Ik weet niet zo goed hoe ik dit boek moet raten? Dit boek was goed geschreven en was echt spannend maar aan de andere kant ook totaal verkeerd? Ik had echt even een triggerwarning nodig want oh my. Wanneer je echt kritisch nadenkt over dit verhaal, is het echt totaal niet oké wat de auteur hier als boodschap meegeeft. Deze recensie klinkt momenteel wat chaotisch maar laat mij beginnen bij het begin:
1. De schrijfstijl van Astrid heeft mij eerlijk gezegd erg verrast. Ik wist totaal niet wat ik moest verwachten. Op sommige momenten ging het er best aan de mysterieuze en duistere kant aan toe, en dat kan ik alleen maar toejuichen. Het boek leest met zijn 211 pagina's erg vlot ook. In een dag had ik het uit en als ik het echt had gewild deed ik er slechts een voormiddag over. Qua leessnelheid zit dus zeker meer dan goed, mede door het mysterieus kantje aan het verhaal. Heel erg verrast!
"Ken je dat, dat gevoel wanneer je op het perron op de trein staat te wachten? Dat je erover denkt om over het randje te stappen, gewoon om te zien hoe het is? Niet om dat je werkelijk dood wil, maar gewoon, omdat de mogelijkheid er is, hij ligt daar recht voor je. De afstand tussen je voeten en de rails is minder dan een meter. Eén grote stap en je bent dood."
2. Ik had triggerwarnings nodig. Echt waar. Het thema 'zelfmoord' ligt mij redelijk nauw aan het hart en dit had ik niet verwacht door de lichtroze cover en de achterflap. Maakt het des te mysterieuzer maar een triggerwarning had fijn geweest. Zeker omdat er niets van closure is wat de (mis)daad betreft. Aan de ene kant was het erg interessant om alles te lezen vanuit Cato's opzicht en haar zo te volgen in haar gedachtegang want ik weet ook: eenmaal de gedachtes in je hoofd zitten is het moeilijk om ze kwijt te raken. En als niemand het opmerkt of maar iets van tegengewicht geeft zoals in dit boek, tja. Dan lijkt het alsof zelfmoord de enige oplossing is? Terwijl dit niet zo is, maar wel zo lijkt voor sommige personen. Ik weet dat als ik dit boek aan bepaalde personen in mijn omgeving zou geven dat dit erg triggerend zou werken. En ik denk dat de auteur of toch zeker de uitgever zijn of haar taak daarin gemist heeft. Een triggerwarning is hier echt wel op zijn plaats.
3. Het is echt jammer hoe dit thema naar voren wordt gebracht want ik vind oprecht dat de auteur een knap staaltje werk heeft verricht, maar het miste echt heel wat belangrijke elementen. Zoals eerder gezegd is het precies of zelfmoord verheerlijkt wordt in dit verhaal. En dat is echt niet de bedoeling lijkt mij, zeker naar de jongere lezers die dit boek ongetwijfeld gaan lezen. Ik had echt een soort epiloog of afsluiting (of zelfs in het dankwoord, maakt mij niet uit) nodig waarin wordt duidelijk gemaakt dat er wél een andere oplossing is, of gewoon maar IEMAND dat ingaat op het incident.
4. Voor alle Vlamingen/Belgen die dit lezen: hier is het nummer van de zelfmoordlijn want ook dit staat niet vermeldt in het boek (enkel de NL): 1813. En deze website is misschien ook wel handig: http://www.praatoverpesten.be/
5. Ik geef jullie even de triggerwarnings mee: aanslag, zelfmoord, negatieve gedachtespiraal, pesten, gevaar van online daten...
Ik vind het echt moeilijk om dit te schrijven. Want aan de ene kant was het boek goed geschreven en spannend maar aan de andere kant vind ik wel dat lezers dit soort zaken moeten weten. Ik ga zeker nog volgende werken van Astrid Boonstoppel lezen want ik vind wel dat ze schrijven kan, maar ik denk niet dat ik 'Dit is hoe het ging' zal aanraden aan anderen.
1. De schrijfstijl van Astrid heeft mij eerlijk gezegd erg verrast. Ik wist totaal niet wat ik moest verwachten. Op sommige momenten ging het er best aan de mysterieuze en duistere kant aan toe, en dat kan ik alleen maar toejuichen. Het boek leest met zijn 211 pagina's erg vlot ook. In een dag had ik het uit en als ik het echt had gewild deed ik er slechts een voormiddag over. Qua leessnelheid zit dus zeker meer dan goed, mede door het mysterieus kantje aan het verhaal. Heel erg verrast!
"Ken je dat, dat gevoel wanneer je op het perron op de trein staat te wachten? Dat je erover denkt om over het randje te stappen, gewoon om te zien hoe het is? Niet om dat je werkelijk dood wil, maar gewoon, omdat de mogelijkheid er is, hij ligt daar recht voor je. De afstand tussen je voeten en de rails is minder dan een meter. Eén grote stap en je bent dood."
2. Ik had triggerwarnings nodig. Echt waar. Het thema 'zelfmoord' ligt mij redelijk nauw aan het hart en dit had ik niet verwacht door de lichtroze cover en de achterflap. Maakt het des te mysterieuzer maar een triggerwarning had fijn geweest. Zeker omdat er niets van closure is wat de (mis)daad betreft. Aan de ene kant was het erg interessant om alles te lezen vanuit Cato's opzicht en haar zo te volgen in haar gedachtegang want ik weet ook: eenmaal de gedachtes in je hoofd zitten is het moeilijk om ze kwijt te raken. En als niemand het opmerkt of maar iets van tegengewicht geeft zoals in dit boek, tja. Dan lijkt het alsof zelfmoord de enige oplossing is? Terwijl dit niet zo is, maar wel zo lijkt voor sommige personen. Ik weet dat als ik dit boek aan bepaalde personen in mijn omgeving zou geven dat dit erg triggerend zou werken. En ik denk dat de auteur of toch zeker de uitgever zijn of haar taak daarin gemist heeft. Een triggerwarning is hier echt wel op zijn plaats.
3. Het is echt jammer hoe dit thema naar voren wordt gebracht want ik vind oprecht dat de auteur een knap staaltje werk heeft verricht, maar het miste echt heel wat belangrijke elementen. Zoals eerder gezegd is het precies of zelfmoord verheerlijkt wordt in dit verhaal. En dat is echt niet de bedoeling lijkt mij, zeker naar de jongere lezers die dit boek ongetwijfeld gaan lezen. Ik had echt een soort epiloog of afsluiting (of zelfs in het dankwoord, maakt mij niet uit) nodig waarin wordt duidelijk gemaakt dat er wél een andere oplossing is, of gewoon maar IEMAND dat ingaat op het incident.
4. Voor alle Vlamingen/Belgen die dit lezen: hier is het nummer van de zelfmoordlijn want ook dit staat niet vermeldt in het boek (enkel de NL): 1813. En deze website is misschien ook wel handig: http://www.praatoverpesten.be/
5. Ik geef jullie even de triggerwarnings mee: aanslag, zelfmoord, negatieve gedachtespiraal, pesten, gevaar van online daten...
Ik vind het echt moeilijk om dit te schrijven. Want aan de ene kant was het boek goed geschreven en spannend maar aan de andere kant vind ik wel dat lezers dit soort zaken moeten weten. Ik ga zeker nog volgende werken van Astrid Boonstoppel lezen want ik vind wel dat ze schrijven kan, maar ik denk niet dat ik 'Dit is hoe het ging' zal aanraden aan anderen.
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 10, 2019
Iedereen die ik hierover hoorde was vanaf de eerste bladzijde verslingerd aan dit boek en blown away door de ontknoping. De verwachtingen lagen dus hoog, maar helaas zijn ze voor mij niet waargemaakt.
Iets aan de schrijfstijl stond me tegen, en de grote climax aan het eind zag ik aankomen. Misschien ook wel omdat iedereen zo onder de indruk was ervan.
Ik vind het wel een goed boek, maar het was niet mijn ding. Ik snap de hype wel.
En tof dat er meer YA van Nederlandse bodem komt. Voor het lezen voor de lijst is het fijn, maar ik vind het ook fijn dat er dingen uit onze cultuur in boeken zitten, zoals fietsen naar school enzo.
Ik heb door dit boek heen gezwoegd, gelukkig las het vlot, maar 1* voelde ook weer iets te harsh.
Iets aan de schrijfstijl stond me tegen, en de grote climax aan het eind zag ik aankomen. Misschien ook wel omdat iedereen zo onder de indruk was ervan.
Ik vind het wel een goed boek, maar het was niet mijn ding. Ik snap de hype wel.
En tof dat er meer YA van Nederlandse bodem komt. Voor het lezen voor de lijst is het fijn, maar ik vind het ook fijn dat er dingen uit onze cultuur in boeken zitten, zoals fietsen naar school enzo.
Ik heb door dit boek heen gezwoegd, gelukkig las het vlot, maar 1* voelde ook weer iets te harsh.
February 24, 2019
Er zijn weinig boeken die me zo ontzettend weten te raken. Wat een top boek. In het begin weet je dat er iets te gebeuren staat, maar kun je er je vinger nog niet op leggen. Zo halverwege lukte me dat wel, maar dat het op deze manier zou eindigen... Ik was echt even sprakeloos. Het kwam akelig dichtbij. Het zou zo echt kunnen gebeuren.
August 17, 2020
Indrukwekkend en een "page turner".
Leest vlot.
Goed wordt beschreven hoe iemand in de ban kan raken van iemand en niet ziet dat er gemanipuleerd wordt.
En dan in dit geval met verstrekkende gevolgen.
Leest vlot.
Goed wordt beschreven hoe iemand in de ban kan raken van iemand en niet ziet dat er gemanipuleerd wordt.
En dan in dit geval met verstrekkende gevolgen.
July 30, 2020
Na 4 maanden heb ik me rating veranderd van 2 sterren na 1 ster, omdat ik nog steeds boos/gefrustreerd raak om dit boek. Ik kan er zelf niet de juiste woorden voor vinden, maar sluit me aan bij deze review. Deze bevalt wel spoilers: https://www.goodreads.com/review/show...
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 20, 2021
4.5/5. Erg sterk geschreven en ik blijf erbij dat ik de schrijfstijl van Astrid Boonstoppel erg prettig vind. Het boek was enigszins voorspelbaar, , maar ik vind het heel sterk hoe je echt in het hoofd van Cato meekijkt en volledig met haar meeleeft.
Ik moet wel zeggen dat ik denk dat een waarschuwing vooraf aan dit boek niet misplaatst is, gezien de heftige onderwerpen die hierin voorkomen.
Ik moet wel zeggen dat ik denk dat een waarschuwing vooraf aan dit boek niet misplaatst is, gezien de heftige onderwerpen die hierin voorkomen.
April 8, 2020
TRIGGER WARNING: aanslag, zelfmoord, negatieve gedachtespiraal, pesten, online daten en de gevaren daarvan.
NUL trigger warnings?????? Aan de cover van dit boek kan men niet zien dat dit boek gaat over zelfmoord etc.
Tevens lijkt het alsof het verhaal zelfmoord verheerlijkt?! Dit kan echt niet. Verpak het in een 'mooi' verwoord jasje en het is toegestaan? Ik begrijp niet hoe dit door de keuring is gekomen, zonder iets van een warning. Dit boek kan voor mensen een trigger zijn.
Verder wil ik ook nog kwijt dat het verhaal totaal niet origineel was. Een Queen bee en een stil en onzeker meisje met een vervelend verleden dat bij de clique van de populaire meisjes hoort na de verhuizing. Stil, onzeker meisje doet iets fout, Queen bee verstoot de nieuweling uit de groep en maakt het leven van het stille meisje ondraaglijk. Origineel joh, Not.
Vanaf bladzijde één weet je al dat het niet klopt, dus er zat weinig spanning in het verhaal. Tevens werkte de schrijfstijl niet mee. Het was op een zeer onprettige manier geschreven; het verhaal ging ook van de hak op de tak. Dit boek had veel meer potentie kunnen hebben, maar heeft er, helaas (?), niks van gebakken.
De personages zijn erg eenzijdig, nauwelijks uitgewerkt voor mijn gevoel. Jammer, ik had meer redenen willen weten. Meer willen zien van de gedachtes van Queen bee Vic en van Cato. Meerdere pov’s zou dit boek al sterker maken. De personages fatsoenlijk uitwerken.
Trouwens, er stonden redelijk wat spelfouten in het boek. #ergernissen
Dit was afschuwelijk.
NUL trigger warnings?????? Aan de cover van dit boek kan men niet zien dat dit boek gaat over zelfmoord etc.
Tevens lijkt het alsof het verhaal zelfmoord verheerlijkt?! Dit kan echt niet. Verpak het in een 'mooi' verwoord jasje en het is toegestaan? Ik begrijp niet hoe dit door de keuring is gekomen, zonder iets van een warning. Dit boek kan voor mensen een trigger zijn.
Verder wil ik ook nog kwijt dat het verhaal totaal niet origineel was. Een Queen bee en een stil en onzeker meisje met een vervelend verleden dat bij de clique van de populaire meisjes hoort na de verhuizing. Stil, onzeker meisje doet iets fout, Queen bee verstoot de nieuweling uit de groep en maakt het leven van het stille meisje ondraaglijk. Origineel joh, Not.
Vanaf bladzijde één weet je al dat het niet klopt, dus er zat weinig spanning in het verhaal. Tevens werkte de schrijfstijl niet mee. Het was op een zeer onprettige manier geschreven; het verhaal ging ook van de hak op de tak. Dit boek had veel meer potentie kunnen hebben, maar heeft er, helaas (?), niks van gebakken.
De personages zijn erg eenzijdig, nauwelijks uitgewerkt voor mijn gevoel. Jammer, ik had meer redenen willen weten. Meer willen zien van de gedachtes van Queen bee Vic en van Cato. Meerdere pov’s zou dit boek al sterker maken. De personages fatsoenlijk uitwerken.
Trouwens, er stonden redelijk wat spelfouten in het boek. #ergernissen
Dit was afschuwelijk.
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 24, 2019
Ik vond het een onwijs goed boek waarin belangrijke onderwerpen aan te pas komen. De schrijfstijl was heerlijk, waardoor het boek makkelijk weg las. Er waren personages bij aan wie ik mij normaal gesproken aan zou irriteren, maar wat dit keer niet het geval was omdat ze zo goed in het verhaal paste. Het voelde echt als één geheel. Het enige minpuntje vond ik, was dat het einde toch een tikkeltje onrealistisch was in verhouding met de rest van het verhaal.
February 1, 2020
In één ruk door! Beklemmend.
July 21, 2020
*** Very angry ranty review that is filled with spoilers ***
Rating: 🌟 (1/5 stars. And it is literally the lowest of the lowest one stars I've ever given).
The rest of the review will be in Dutch since I'm that against this book & since it is a Dutch book I can share my unease, dislike, and hatred of this book. (I also was really excited to read this book, but it sincerely ended up being one of the worst books I have ever read). And here´s why (in Dutch):
De titel van dit boek eigenlijk heel anders moeten zijn. Iets van; Dit is hoe het niet ging: hoe je geen boek moet schrijven. Of hoe is het mogelijk dat dit boek bestaat en door zo'n grote uitgeverij is uitgegeven? Of wat de actual fuck is dit boek??
Ik was dit is hoe het ging aan het lezen and it is not good. Echt geen aanrader (absoluut GEEN aanrader). Het heeft zelfs de literatuur prijs voor jongeren geworden dit jaar en ik ben het daar zo niet mee eens.
De premise/synopsis van het boek is ook nog eens echt fucking vaag. Het boek gaat uiteindelijk over een 16 jaar gepest meisje dat 23e jarige internet vriend heeft, internet vriend krijgt haar uiteindelijk zo ver om suicide te doen met een bomgordel op haar schoolfeest.
Like
What
The
Actual
Fuck
Is
This
????
Hoe bedenk je om zoiets te schrijven? Ik zou het dus echt niet weten. En dit heeft de jongeren literatuur prijs gewonnen van dit jaar. HOE DAN???? Ik heb ooit de Netflix serie quicksand gezien maar die serie was best goed en ook nog respectvol en met smaak gedaan/gemaakt, maar dit boek sloeg echt helemaal nergens op. Het hele boek was zo onlogisch en onrespectvol & echt alles voor shock factor doen. Ik ben echt teleurgesteld in Blossom Books dat zij dit boek hebben uitgegeven. Ik had eerlijk gezegd meer van hun verwacht.
Ik vond ook echt de queer/homo rep hier in echt offensive en het was echt laten we alles zo vreselijk maken. Daarnaast vond ik dat e de schrijfster depressie echt super slecht behandelt heeft. Ik ben zelf iemand die al jaren kampt met een depressie en hoe het boek het liet laten zien was dat doodgaan best wel een oké optie is of dat het ook de enige optie was voor dit hoofdpersoon. Uit geen enkele passage kon ik concluderen dat de schrijver zei van hey, zelfmoord is niet de juiste optie want er is altijd nog hoop of zoiets dergelijks. Maar nee, het was huppa zelfmoord want zo kunnen we lekker de readers shockeren. Zulke representatie kan echt schadelijk voor jongeren mensen zijn of mensen die juist met een depressie klampen. Bovendien, was er geen één deel in dit boek dat je ook maar waarschuwde dat het deze kant op zou gaan (het verhaal).
Daarnaast was alles zo extreem, neem bijvoorbeeld het pesten in dit boek. Het was like niet EEN MAAR TWEE KEER DAT DIT BOEK SUPER EXTREME PEST ACTIES NAAR HAAR HOOFDPERSOON GOOIDE! Like twee keer heeft dat hoofdpersoon in het boek te maken gehad met verrukkelijke pesterijen waarin ze of met geweld haar uitkleden slet noemde en mishandelde. Of ze haar zo dronken voerden dat ze allemaal naakt foto's hebben gemaakt en dat was allebei oke ofzo?? Van de eerste keer waren de ouders er teministe nog van op de hoogte dat dit gebeurt was, maar dit was niet zo bij de tweede keer. Sowieso zijn de ouders of de school in beide instanties nooit naar de politie gegaan ?????? Like whuuuut....???? Moet ik dit nou echt geloven? Want dat doe ik zeker niet, I call bullshit.
En like de pesters van de hoofdpersoon (de mensjes wie het leven van de hoofdpersoon zuur maakte) zijn soort van slachtoffers geworden nu door die bomaanslag en dat valt echt heel verkeerd. Nu lijkt het alsof dat de pesters engeltjes waren en echt onschuldige slachtoffers zijn en dat Caro nu de grote boze wolf is. Natuurlijk heeft Caro een bomaanslag gepleegd en niet mensen extreem gepest, de twee situaties vallen niet met elkaar te vergelijken qua ernst. Maar gewoon de hele message die dit einde verteld valt in het verkeerde keelgat bij mij. Nergens liet de schrijver merken van hey wat de pesters hebben gedaan is erg, wat Caro heeft gedaan is erg. Nu was het meer van PATS BOEM LAAT IK LEUK EEN AANSLAG IN MIJN BOEK STOPPEN, want ja waarom niet.
En like nu komt het ook weer zo over dat internet vrienden ALTIJD slecht zijn. Echt je hebt bijna nooit ya boeken met positieve ervaringen met internet friends, terwijl het echt vaker goed dan fout is. En dit komt echt van iemand die zoveel internet vrienden ontmoet heeft. Ik heb echt niet normaal veel internet vrienden ontmoet 😂😂 en echt geen één keer iets raars, naars of verschrikkelijks mee gemaakt. Ik heb echt 3 van hyves ontmoet😂😂 en toen was ik nog best jong (zo rond de 11-14). Daarnaast heb ik heb letterlijk 5 ontmoet die ik via de shadowhunters facebook group van emmma books ontmoet heb en daar nog steeds mee bevriend ben. En als laatste my Eileen from Germany & Ceren mijn mede politieke linksmaatje. Like that's a lot of people en GEEN ENKELE KEER waren deze mensen enge creeps of verschrikkelijke mensen of pedofielen of iemand die je aanspoort om je school op te blazen (want ja dat is natuurlijke volkomen normaal). Ik vind het dan ook echt triets dat de enige ya boeken waarin internet vrienden een positivie draai of reputatie hebben/zijn is in I wish you all the best, I was born for this en What I like about you.
Maar ook echt dat hele bom gedoe in dat boek kwam echt out of nowhere en het sloeg ook echt helemaal nergens op behalve als een goedkope truck om je lezers te shockeren. WAT SUPER ONSMAAKVOL IS (is onsmaakvol eigenlijk wel Nederlands xD Hoort het niet smakeloos te zijn?). Ik dacht eerder dat ze (Caro en Adrian) die pestkoppen gingen omleggen of like samen suicide gingen doen, maar nee. Het was iets heel anders (helaas).
SWS
KAN
JE
IN
JEUGD
THRILLERS
OF
EIGENLIJK
IN
ALLE
THRILLERS
SUICIDE
NIET
ALS
SHOCK FACTOR
OF
PLOTTWIST
GEBRUIKEN!!!!
DAT IS ECHT HET MEEST HARMFULL/SCHADELIJKE WAT JE OOIT KAN DOEN MET HET ONDERWERP ZELFDODING. Het is sowieso ook onrespectvol van hier tot Tokio.
Er staat blijkbaar ook een granaat op de cover van dit boek ...... LIKE WHAT??? U FOR REAL? Maar de granaat is echt in een way dat je pas door hebt als je het pas gelezen hebt, het lijkt namelijk als je vlug kijkt gewoon op een bedeltje die je bijvoorbeeld aan een ketting of armband koen doen. LIKE DAFUQ. LIJKT HET VAN VERAF EEN GRANAAT? NEEEEE! Echt diegene die dit verzonnen heeft, mag ik eventjes vragen WAAROM? Ik vraag me uberhaupt al af waarom dit boek bestaat...
Als je ook naar de synopsis kijkt HOEZO VERWACHT JE BOMAANSLAG ALS JE DIT LEEST? Je denkt eerder oh nee alweer een boek over een tienermeisje met een zogenaamd perfect leven maar oh nee kind is hartstikke ongelukkig diep van binnen. Nooit van mijn leven had ik verwacht dat dit boek zou eindigen in een of andere raare aanslag. Het boek heeft sws nergens ook trigger warnings.
Het aller grappigste is nog wel dat ik in eerste instantie dat het ging over de roaring twenties en dat het soort van hertelling was van the great Gatsby maar dan met female main character WANT DAT IS WAT DE OORSPRONKELIJKE MARKETING MIJ LIET DENKEN. Ik was toen dus echt shook toen ik hoorde dat dat niet zo was (dat wist ik ook voordat ik dit boek daadwerkelijk ging lezen). ik dacht ah misschien wordt het zo'n mooi emotioneel boek over mental health, want bijna iedereen is er lyrisch over EN HET WAS HET JONGEREN BOEK VAN 2020 but this shit ain't it. Echt tien euro weggegooid nu😂 Fuck my life😂 Als ik dit boek niet al een tijdje terug gekocht had, had ik het zo teruggestuurd want sis this ain´t it.
Maar echt dat blossom books zo'n schadelijk boek heeft uitgegeven. Dat dit boek überhaupt ooit is uitgegeven. Echt triest. Sws is Astrid Boonappel nu op mijn ban lijst van auteurs wiens werk ik nooit meer ga lezen. Want als een auteur seksualiteit zo behandelt en mental illness, wil ik niks met haar nieuwe boeken te maken hebben.
Loooool ik ga stuk, ik denk altijd dat de schrijfster boonappel heet want zo lees ik haar naam ook altijd. Maar dan blijkt het BOONSTOPPEL TE ZIJN😂😂 Dit laat al zien hoe diep mijn dislike voor dit boek is. Ze zou overigens wel mogen STOPPEN met schrijven IMO.
Ik ga dit boek nog geen eens unhaulen, want ik wil echt letterlijk dat niemand deze shit gaat lezen.
Echt smakeloze sensatie dat deze schrijfster geschreven heeft. ME IS STILL VERY MAD AT THIS BOOK! Emma is #boos.
Wat heeft dit boek geprobeerd te bereiken? Wat is het doel van het boek? Wat zegt het boek? Pesters zijn nu zielig of komen met pesten weg? Ouders zijn slecht? Als je je kut voelt hey maak een bomgordel en blaas jezelf op? Internet vrienden zijn creeps? Daten met een 23 jarige is volkommen normaal als je 16 bent? The abusers have become the victim & the victim is the abuser now? Internet vrienden zijn creeps die alleen seks met je willen of er voor zorgen dat je je school opblaast???? Uit het leven stappen als 16 jarige is volkomen normaal en de enige optie? Naaktfotos van minderjarigen op school verspreiden is blijkbaar okay en wordt niks mee gedaan. Als 16 jarig meisje een bha van 55 euro kunnen kopen (en als je dat niet kunt, is stelen een volkomen logische oplossing) is volkomen normaal?
School ligt ook niet even de politie in wanneer er naaktfotos van een leerling verspreid worden of eventjes de ouders opbellen van het slachoffer. Of dat doen de ouders ook niet (politie bellen als hun kind slachtoffer zijn van naakfotos). Maar nee joh dat doen we niet volgens dit boek... Want het is volkomen normaal dat dit gebeurd, dan had je maar geen naaktfoto's van jezelf laten maken? Zelfs als je dronken was toen dit gebeurde is dit okay?? En tiener meisjes zijn kut, blijkbaar en doen niks anders dan slut shamen. WANT OMG DE HOEVEELHEID SLUT SHAMING HIER IN VOOR KWAM WAS ECHT NIET NORMAAL! En like blossom books zegt nog dat ze zo feministisch zijn met hun blossom books bold titels, maar dan geven ze wel een boek voor JONGEREN uit dat bomvol is met slut shaming & onnodige girl hate. In welk jaar leven we? Juist ja 2020, niet de jaren 90. Like de eerste keer dat cato dus aangerand is en er ZONDER HAAR toestemming naaktfoto's van haar zijn gemaakt, was gewoon omdat het populaire meisje Lianne dat kon doen. Het is sws nooit goed als zoiets gebeurd, maar er was letterlijk geen aanleiding voor, alleen maar omdat de schrijver dacht dat ze dat kon doen. En dan ook nog doodleuk de foto's verspreiden op school met je naam erbij. En like die girl had ook iedereen in de badkamer gelaten toen dat gebeurde en op dat andere feest waar ze cato's bh slopen en zowel haar bh als haar shirt van haar lijf rukken en dan met lippenstift slet schrijven op haar lichaam. Het zijn allemaal vrouwen die dit doen en echt niemand denkt hey dit is niet okay. Één iemand, a girl, die er buiten stond gooit dan een shirt naar haar maar doet verder niks??? Ik vind dit onrealistisch. Maar er wordt ook niks hiermee gedaan? Like niet van hallo DIT IS NIET OKAY. En het boek zegt ook niet van yo dit is verkeerd, dit horen we niet te doen, dit is niet normaal. Daarnaast is de hoofdpersoon ook echt nog een slutshamend iemand want die troela dacht shit van WOAW ZE IS ECHT EEN SLET, HOER over een vriendin want die is 16 en geen virgin meer ...... HOE DURF JE DAN ALS UITGEVERIJ TE ZEGGEN YO! WIJ ZIJN VOOR FEMINISME als dit zinloos geweld tegen vrouwen en aanranding gewoon gebeurd in een jeugdboek dat ze uitgeven. En het boek zegt echt niks in een afkeurende toon over deze onderwerpen. Het boek laat het juist zien alsof dit soort gedrag volkomen normaal en geaccepteerd is. Het is simpelweg de zoveelste shockfactor en sensatie dat dit boek naar je hoofd gooit.
Ook heeft de hoofdpersoon het lef om te zeiken over het feit dat iemand die altijd super aardig tegen je is geweest heeft gevraagd om zijn seksualiteit voor je te houden, zelfs als ie verteld hoe homofobisch zijn vader is. En dan nog durf je nog steeds te zeiken over het feit dat je beste vriendin hem leuk vind en dat je er niks over kan zeggen en dat je ook nog later zijn geheim door verteld aan de roddeltante omdat je wilt dat mensen jou begrijpen. DAT IS ECHT NIET OKÉ! En die arme jongen wilde het nog geen eens echt aan haar vertellen maar doordat zij hem niet met rust liet kwam ze er achter. Ik zou het echt heel erg waarderen als boeken hier zo snel mogelijk mee ophouden, want in welke situatie je ook zit iemand seksualiteit onthullen terwijl diegene er niet klaar voor is of heeft gezegd yo houd het lekker voor je, het is NEVER NOOIT NIET OKÉ OM HET DAN TOCH TE ONTHULLEN. NEE! GEWOON NIET DOEN! NIET OKÉ!
Whaha whoops, ik was echt pissig over dit boek😂 Eigenlijk ben ik nog steeds pissig over dit boek. Ik wil het letterlijk niet unhaulen omdat ik wil dat niemand dit boek gaat lezen want ik ben echt dat level van petty en ik vind dit ook gewoon een uiterst belabberd slecht boek. Maar ik wil het ook niet in mijn kast hebben, want dit garbage can of een boek verdient het niet om een ere plek in te nemen in mijn boekenkast. De brandstapel wordt het dus. Lekker ritueel verbranden (wat ik waarschijnlijk ook niet echt ga doen want ik ben geen pyromaan, maar het is eerlijk gezegd wel wat dit boek verdient nadat het mij echt heeft zitten torturen met al die crap die het boek naar je gooide).
Voor nu zeg HUP DE BRANDSTAPEL OP BOEK! Maar de rest van mijn reactie volgt snel. IN IEDER GEVAL NIET LEZEN, VERSPIL JE TIJD EN PRECIOUS MONEYS HIER NIET AAN!
Rating: 🌟 (1/5 stars. And it is literally the lowest of the lowest one stars I've ever given).
The rest of the review will be in Dutch since I'm that against this book & since it is a Dutch book I can share my unease, dislike, and hatred of this book. (I also was really excited to read this book, but it sincerely ended up being one of the worst books I have ever read). And here´s why (in Dutch):
De titel van dit boek eigenlijk heel anders moeten zijn. Iets van; Dit is hoe het niet ging: hoe je geen boek moet schrijven. Of hoe is het mogelijk dat dit boek bestaat en door zo'n grote uitgeverij is uitgegeven? Of wat de actual fuck is dit boek??
Ik was dit is hoe het ging aan het lezen and it is not good. Echt geen aanrader (absoluut GEEN aanrader). Het heeft zelfs de literatuur prijs voor jongeren geworden dit jaar en ik ben het daar zo niet mee eens.
De premise/synopsis van het boek is ook nog eens echt fucking vaag. Het boek gaat uiteindelijk over een 16 jaar gepest meisje dat 23e jarige internet vriend heeft, internet vriend krijgt haar uiteindelijk zo ver om suicide te doen met een bomgordel op haar schoolfeest.
Like
What
The
Actual
Fuck
Is
This
????
Hoe bedenk je om zoiets te schrijven? Ik zou het dus echt niet weten. En dit heeft de jongeren literatuur prijs gewonnen van dit jaar. HOE DAN???? Ik heb ooit de Netflix serie quicksand gezien maar die serie was best goed en ook nog respectvol en met smaak gedaan/gemaakt, maar dit boek sloeg echt helemaal nergens op. Het hele boek was zo onlogisch en onrespectvol & echt alles voor shock factor doen. Ik ben echt teleurgesteld in Blossom Books dat zij dit boek hebben uitgegeven. Ik had eerlijk gezegd meer van hun verwacht.
Ik vond ook echt de queer/homo rep hier in echt offensive en het was echt laten we alles zo vreselijk maken. Daarnaast vond ik dat e de schrijfster depressie echt super slecht behandelt heeft. Ik ben zelf iemand die al jaren kampt met een depressie en hoe het boek het liet laten zien was dat doodgaan best wel een oké optie is of dat het ook de enige optie was voor dit hoofdpersoon. Uit geen enkele passage kon ik concluderen dat de schrijver zei van hey, zelfmoord is niet de juiste optie want er is altijd nog hoop of zoiets dergelijks. Maar nee, het was huppa zelfmoord want zo kunnen we lekker de readers shockeren. Zulke representatie kan echt schadelijk voor jongeren mensen zijn of mensen die juist met een depressie klampen. Bovendien, was er geen één deel in dit boek dat je ook maar waarschuwde dat het deze kant op zou gaan (het verhaal).
Daarnaast was alles zo extreem, neem bijvoorbeeld het pesten in dit boek. Het was like niet EEN MAAR TWEE KEER DAT DIT BOEK SUPER EXTREME PEST ACTIES NAAR HAAR HOOFDPERSOON GOOIDE! Like twee keer heeft dat hoofdpersoon in het boek te maken gehad met verrukkelijke pesterijen waarin ze of met geweld haar uitkleden slet noemde en mishandelde. Of ze haar zo dronken voerden dat ze allemaal naakt foto's hebben gemaakt en dat was allebei oke ofzo?? Van de eerste keer waren de ouders er teministe nog van op de hoogte dat dit gebeurt was, maar dit was niet zo bij de tweede keer. Sowieso zijn de ouders of de school in beide instanties nooit naar de politie gegaan ?????? Like whuuuut....???? Moet ik dit nou echt geloven? Want dat doe ik zeker niet, I call bullshit.
En like de pesters van de hoofdpersoon (de mensjes wie het leven van de hoofdpersoon zuur maakte) zijn soort van slachtoffers geworden nu door die bomaanslag en dat valt echt heel verkeerd. Nu lijkt het alsof dat de pesters engeltjes waren en echt onschuldige slachtoffers zijn en dat Caro nu de grote boze wolf is. Natuurlijk heeft Caro een bomaanslag gepleegd en niet mensen extreem gepest, de twee situaties vallen niet met elkaar te vergelijken qua ernst. Maar gewoon de hele message die dit einde verteld valt in het verkeerde keelgat bij mij. Nergens liet de schrijver merken van hey wat de pesters hebben gedaan is erg, wat Caro heeft gedaan is erg. Nu was het meer van PATS BOEM LAAT IK LEUK EEN AANSLAG IN MIJN BOEK STOPPEN, want ja waarom niet.
En like nu komt het ook weer zo over dat internet vrienden ALTIJD slecht zijn. Echt je hebt bijna nooit ya boeken met positieve ervaringen met internet friends, terwijl het echt vaker goed dan fout is. En dit komt echt van iemand die zoveel internet vrienden ontmoet heeft. Ik heb echt niet normaal veel internet vrienden ontmoet 😂😂 en echt geen één keer iets raars, naars of verschrikkelijks mee gemaakt. Ik heb echt 3 van hyves ontmoet😂😂 en toen was ik nog best jong (zo rond de 11-14). Daarnaast heb ik heb letterlijk 5 ontmoet die ik via de shadowhunters facebook group van emmma books ontmoet heb en daar nog steeds mee bevriend ben. En als laatste my Eileen from Germany & Ceren mijn mede politieke linksmaatje. Like that's a lot of people en GEEN ENKELE KEER waren deze mensen enge creeps of verschrikkelijke mensen of pedofielen of iemand die je aanspoort om je school op te blazen (want ja dat is natuurlijke volkomen normaal). Ik vind het dan ook echt triets dat de enige ya boeken waarin internet vrienden een positivie draai of reputatie hebben/zijn is in I wish you all the best, I was born for this en What I like about you.
Maar ook echt dat hele bom gedoe in dat boek kwam echt out of nowhere en het sloeg ook echt helemaal nergens op behalve als een goedkope truck om je lezers te shockeren. WAT SUPER ONSMAAKVOL IS (is onsmaakvol eigenlijk wel Nederlands xD Hoort het niet smakeloos te zijn?). Ik dacht eerder dat ze (Caro en Adrian) die pestkoppen gingen omleggen of like samen suicide gingen doen, maar nee. Het was iets heel anders (helaas).
SWS
KAN
JE
IN
JEUGD
THRILLERS
OF
EIGENLIJK
IN
ALLE
THRILLERS
SUICIDE
NIET
ALS
SHOCK FACTOR
OF
PLOTTWIST
GEBRUIKEN!!!!
DAT IS ECHT HET MEEST HARMFULL/SCHADELIJKE WAT JE OOIT KAN DOEN MET HET ONDERWERP ZELFDODING. Het is sowieso ook onrespectvol van hier tot Tokio.
Er staat blijkbaar ook een granaat op de cover van dit boek ...... LIKE WHAT??? U FOR REAL? Maar de granaat is echt in een way dat je pas door hebt als je het pas gelezen hebt, het lijkt namelijk als je vlug kijkt gewoon op een bedeltje die je bijvoorbeeld aan een ketting of armband koen doen. LIKE DAFUQ. LIJKT HET VAN VERAF EEN GRANAAT? NEEEEE! Echt diegene die dit verzonnen heeft, mag ik eventjes vragen WAAROM? Ik vraag me uberhaupt al af waarom dit boek bestaat...
Als je ook naar de synopsis kijkt HOEZO VERWACHT JE BOMAANSLAG ALS JE DIT LEEST? Je denkt eerder oh nee alweer een boek over een tienermeisje met een zogenaamd perfect leven maar oh nee kind is hartstikke ongelukkig diep van binnen. Nooit van mijn leven had ik verwacht dat dit boek zou eindigen in een of andere raare aanslag. Het boek heeft sws nergens ook trigger warnings.
Het aller grappigste is nog wel dat ik in eerste instantie dat het ging over de roaring twenties en dat het soort van hertelling was van the great Gatsby maar dan met female main character WANT DAT IS WAT DE OORSPRONKELIJKE MARKETING MIJ LIET DENKEN. Ik was toen dus echt shook toen ik hoorde dat dat niet zo was (dat wist ik ook voordat ik dit boek daadwerkelijk ging lezen). ik dacht ah misschien wordt het zo'n mooi emotioneel boek over mental health, want bijna iedereen is er lyrisch over EN HET WAS HET JONGEREN BOEK VAN 2020 but this shit ain't it. Echt tien euro weggegooid nu😂 Fuck my life😂 Als ik dit boek niet al een tijdje terug gekocht had, had ik het zo teruggestuurd want sis this ain´t it.
Maar echt dat blossom books zo'n schadelijk boek heeft uitgegeven. Dat dit boek überhaupt ooit is uitgegeven. Echt triest. Sws is Astrid Boonappel nu op mijn ban lijst van auteurs wiens werk ik nooit meer ga lezen. Want als een auteur seksualiteit zo behandelt en mental illness, wil ik niks met haar nieuwe boeken te maken hebben.
Loooool ik ga stuk, ik denk altijd dat de schrijfster boonappel heet want zo lees ik haar naam ook altijd. Maar dan blijkt het BOONSTOPPEL TE ZIJN😂😂 Dit laat al zien hoe diep mijn dislike voor dit boek is. Ze zou overigens wel mogen STOPPEN met schrijven IMO.
Ik ga dit boek nog geen eens unhaulen, want ik wil echt letterlijk dat niemand deze shit gaat lezen.
Echt smakeloze sensatie dat deze schrijfster geschreven heeft. ME IS STILL VERY MAD AT THIS BOOK! Emma is #boos.
Wat heeft dit boek geprobeerd te bereiken? Wat is het doel van het boek? Wat zegt het boek? Pesters zijn nu zielig of komen met pesten weg? Ouders zijn slecht? Als je je kut voelt hey maak een bomgordel en blaas jezelf op? Internet vrienden zijn creeps? Daten met een 23 jarige is volkommen normaal als je 16 bent? The abusers have become the victim & the victim is the abuser now? Internet vrienden zijn creeps die alleen seks met je willen of er voor zorgen dat je je school opblaast???? Uit het leven stappen als 16 jarige is volkomen normaal en de enige optie? Naaktfotos van minderjarigen op school verspreiden is blijkbaar okay en wordt niks mee gedaan. Als 16 jarig meisje een bha van 55 euro kunnen kopen (en als je dat niet kunt, is stelen een volkomen logische oplossing) is volkomen normaal?
School ligt ook niet even de politie in wanneer er naaktfotos van een leerling verspreid worden of eventjes de ouders opbellen van het slachoffer. Of dat doen de ouders ook niet (politie bellen als hun kind slachtoffer zijn van naakfotos). Maar nee joh dat doen we niet volgens dit boek... Want het is volkomen normaal dat dit gebeurd, dan had je maar geen naaktfoto's van jezelf laten maken? Zelfs als je dronken was toen dit gebeurde is dit okay?? En tiener meisjes zijn kut, blijkbaar en doen niks anders dan slut shamen. WANT OMG DE HOEVEELHEID SLUT SHAMING HIER IN VOOR KWAM WAS ECHT NIET NORMAAL! En like blossom books zegt nog dat ze zo feministisch zijn met hun blossom books bold titels, maar dan geven ze wel een boek voor JONGEREN uit dat bomvol is met slut shaming & onnodige girl hate. In welk jaar leven we? Juist ja 2020, niet de jaren 90. Like de eerste keer dat cato dus aangerand is en er ZONDER HAAR toestemming naaktfoto's van haar zijn gemaakt, was gewoon omdat het populaire meisje Lianne dat kon doen. Het is sws nooit goed als zoiets gebeurd, maar er was letterlijk geen aanleiding voor, alleen maar omdat de schrijver dacht dat ze dat kon doen. En dan ook nog doodleuk de foto's verspreiden op school met je naam erbij. En like die girl had ook iedereen in de badkamer gelaten toen dat gebeurde en op dat andere feest waar ze cato's bh slopen en zowel haar bh als haar shirt van haar lijf rukken en dan met lippenstift slet schrijven op haar lichaam. Het zijn allemaal vrouwen die dit doen en echt niemand denkt hey dit is niet okay. Één iemand, a girl, die er buiten stond gooit dan een shirt naar haar maar doet verder niks??? Ik vind dit onrealistisch. Maar er wordt ook niks hiermee gedaan? Like niet van hallo DIT IS NIET OKAY. En het boek zegt ook niet van yo dit is verkeerd, dit horen we niet te doen, dit is niet normaal. Daarnaast is de hoofdpersoon ook echt nog een slutshamend iemand want die troela dacht shit van WOAW ZE IS ECHT EEN SLET, HOER over een vriendin want die is 16 en geen virgin meer ...... HOE DURF JE DAN ALS UITGEVERIJ TE ZEGGEN YO! WIJ ZIJN VOOR FEMINISME als dit zinloos geweld tegen vrouwen en aanranding gewoon gebeurd in een jeugdboek dat ze uitgeven. En het boek zegt echt niks in een afkeurende toon over deze onderwerpen. Het boek laat het juist zien alsof dit soort gedrag volkomen normaal en geaccepteerd is. Het is simpelweg de zoveelste shockfactor en sensatie dat dit boek naar je hoofd gooit.
Ook heeft de hoofdpersoon het lef om te zeiken over het feit dat iemand die altijd super aardig tegen je is geweest heeft gevraagd om zijn seksualiteit voor je te houden, zelfs als ie verteld hoe homofobisch zijn vader is. En dan nog durf je nog steeds te zeiken over het feit dat je beste vriendin hem leuk vind en dat je er niks over kan zeggen en dat je ook nog later zijn geheim door verteld aan de roddeltante omdat je wilt dat mensen jou begrijpen. DAT IS ECHT NIET OKÉ! En die arme jongen wilde het nog geen eens echt aan haar vertellen maar doordat zij hem niet met rust liet kwam ze er achter. Ik zou het echt heel erg waarderen als boeken hier zo snel mogelijk mee ophouden, want in welke situatie je ook zit iemand seksualiteit onthullen terwijl diegene er niet klaar voor is of heeft gezegd yo houd het lekker voor je, het is NEVER NOOIT NIET OKÉ OM HET DAN TOCH TE ONTHULLEN. NEE! GEWOON NIET DOEN! NIET OKÉ!
Whaha whoops, ik was echt pissig over dit boek😂 Eigenlijk ben ik nog steeds pissig over dit boek. Ik wil het letterlijk niet unhaulen omdat ik wil dat niemand dit boek gaat lezen want ik ben echt dat level van petty en ik vind dit ook gewoon een uiterst belabberd slecht boek. Maar ik wil het ook niet in mijn kast hebben, want dit garbage can of een boek verdient het niet om een ere plek in te nemen in mijn boekenkast. De brandstapel wordt het dus. Lekker ritueel verbranden (wat ik waarschijnlijk ook niet echt ga doen want ik ben geen pyromaan, maar het is eerlijk gezegd wel wat dit boek verdient nadat het mij echt heeft zitten torturen met al die crap die het boek naar je gooide).
Voor nu zeg HUP DE BRANDSTAPEL OP BOEK! Maar de rest van mijn reactie volgt snel. IN IEDER GEVAL NIET LEZEN, VERSPIL JE TIJD EN PRECIOUS MONEYS HIER NIET AAN!
September 29, 2019
Wat een overweldigend boek: heftig onderwerp, kleurrijke personages en een enorme spanningsboog. Goede benadering van een psychologische rollercoaster en waarom mensen tot de meest bizarre dingen in staat zijn.
September 3, 2024
Nee, nope, niet mijn ding.
Te veel spanning.
Schrijfstijl was wel heel prettig.
Verhaal zit ook goed in elkaar.
Te veel spanning.
Schrijfstijl was wel heel prettig.
Verhaal zit ook goed in elkaar.
September 8, 2021
…holy COW.
Wat er goed is aan dit boek is dat je vanaf het begin echt geen idee hebt waar het naartoe gaat. Serieus - je weet NIKS. En het is ook echt zo’n boek waarbij geldt: hoe minder je van tevoren weet, hoe beter. Ik had op een gegeven moment twee scenario’s in mijn hoofd voor hoe ik dacht dat het ging eindigen, maar het echte einde zag ik absoluut niet aankomen. En het goeie is: de hele tijd heb je exact door wat er aan de hand is en dat er iets opgebouwd wordt, en in de hele schrijfstijl klinkt door dat er van alles fout zit. Knap gedaan. Soms wel een klein beetje cliche, maar ik ben zeker onder de indruk. Poeh.
Wat er goed is aan dit boek is dat je vanaf het begin echt geen idee hebt waar het naartoe gaat. Serieus - je weet NIKS. En het is ook echt zo’n boek waarbij geldt: hoe minder je van tevoren weet, hoe beter. Ik had op een gegeven moment twee scenario’s in mijn hoofd voor hoe ik dacht dat het ging eindigen, maar het echte einde zag ik absoluut niet aankomen. En het goeie is: de hele tijd heb je exact door wat er aan de hand is en dat er iets opgebouwd wordt, en in de hele schrijfstijl klinkt door dat er van alles fout zit. Knap gedaan. Soms wel een klein beetje cliche, maar ik ben zeker onder de indruk. Poeh.
April 14, 2024
De schrijfstijl leest ontzettend makkelijk weg. Ik heb het boek in één keer uitgelezen. Ik zal in de toekomst zeker meer boeken van deze auteur lezen. Maar in vredesnaam, een trigger warning was geen overbodige luxe geweest, al helemaal als je bedenkt dat de gemiddelde lezer een stuk jonger zal zijn dan ik.
March 12, 2019
Recensie volgt volgende week op www.reviewsandroses.nl.
April 14, 2019
In 1 dag uitgelezen, wil toch wat zeggen. Is ook geen dikkerd maar dan nog. Echter wist ik al hoe het eindigde. Ik kijk altijd naar het aantal pagina's, maar zag op een extra pagina al gedeeltelijk hoe het zou eindigen. Niet precies hoe en wat maar toch jammer. Als je dat niet wilt weten, niet naar het aantal paginanummers kijken (het zijn er 211). Wel een goed boek. Hierdoor zie je echt wat pesten (of 'geintjes') met mensen kan doen. Wil echter wel meer over Adrian weten. Wie is hij en wat is de reden?
Displaying 1 - 30 of 110 reviews