What do you think?
Rate this book
زمستان سخت
این رمان به بررسی رویدادهای مرتبط با جدایی آلبانی و شوروی میپردازد. منتقدان به این رمان لقب «جنگ و صلح» زمان ما را دادهاند. داستان توجه به برههای از زمان دارد که انور خوجه در آلبانی در راس حکومت کومنیستی است و کمونیست قدرت بزرگی در برابر بلوک غرب میباشد. شاهد طرز تفکر بورپواهای قدیم و کمونیستها و پارتیزانها هستیم. در آن زمان خروشچف نیز در راس حکومت شوروی بوده و به دلیل یک تمرد از سوی آلبانیها سعی میکند زهر چشمی به آنها نشان داده و از فروش گندم به این کشور که هیچگونه تولید گندمی ندارد و کاملا وابسته به شوروی است خودداری میکند. آلبانی گندم خود را از فرانسه میخرد و بر اختلاف در قلمرو کمونیستها در دنیا شایعه میشود. در کنفرانس شوروری، دو کشور به توافق نمیرسند و انور خوجه علیه استبداد شوروی سخنرانی میکند. سایر کشورها از کشور مادر یعنی شوروی حمایت مینمایند. کمکهای خود به آلبانی را قطع کرده و برای باز پس گرفتن وامها آنها را تحت فشار قرار میدهند. شوروی تمام متخصصان خود را از آلبانی خارج کرده و کشور به نوعی فلج میشود. شوروی قوای نظامی خود را از آلبانی پس گرفته و نهایتا نیز قطع رابطهٔ سیاسی را اعلام نموده و کنسولگری خود را تعطیل مینماید. شخصیت اصلی رمان خبرنگاری است که به عنوان مترجم راهی کنفرانس مسکو میشود. در بازگشت او از وخامت اوضاع خبر دارد. اوضاعی که مردم ماهها بعد از آن آگاه میشوند. این فشار او را خرد کرده، باعث سوء تفاهماتی میشود و نهایتا رابطهٔ او و نامزدش به هم میخورد. اما این موضوع فقط یک پیکر کوچک هست. کتاب شرح جدایی آلبانی و شوروی و اوضاع آلبانی در آن زمستان سخت میباشد؛
588 pages, Paperback
First published January 1, 1973
33 people are currently reading
576 people want to read
About the author
Ismail Kadare
271 books1,730 followersIsmail Kadare (also spelled Kadaré) was an Albanian novelist and poet. He has been a leading literary figure in Albania since the 1960s. He focused on short stories until the publication of his first novel, The General of the Dead Army. In 1996 he became a lifetime member of the Academy of Moral and Political Sciences of France. In 1992, he was awarded the Prix mondial Cino Del Duca; in 2005, he won the inaugural Man Booker International Prize, in 2009 the Prince of Asturias Award of Arts, and in 2015 the Jerusalem Prize. He has divided his time between Albania and France since 1990. Kadare has been mentioned as a possible recipient for the Nobel Prize in Literature several times. His works have been published in about 30 languages.
Ismail Kadare was born in 1936 in Gjirokastër, in the south of Albania. His education included studies at the University of Tirana and then the Gorky Institute for World Literature in Moscow, a training school for writers and critics.
In 1960 Kadare returned to Albania after the country broke ties with the Soviet Union, and he became a journalist and published his first poems.
His first novel, The General of the Dead Army, sprang from a short story, and its success established his name in Albania and enabled Kadare to become a full-time writer.
Kadare's novels draw on Balkan history and legends. They are obliquely ironic as a result of trying to withstand political scrutiny. Among his best known books are Chronicle in Stone (1977), Broken April (1978), and The Concert (1988), considered the best novel of the year 1991 by the French literary magazine Lire.
In 1990, Kadare claimed political asylum in France, issuing statements in favour of democratisation. During the ordeal, he stated that "dictatorship and authentic literature are incompatible. The writer is the natural enemy of dictatorship."
Ismail Kadare was born in 1936 in Gjirokastër, in the south of Albania. His education included studies at the University of Tirana and then the Gorky Institute for World Literature in Moscow, a training school for writers and critics.
In 1960 Kadare returned to Albania after the country broke ties with the Soviet Union, and he became a journalist and published his first poems.
His first novel, The General of the Dead Army, sprang from a short story, and its success established his name in Albania and enabled Kadare to become a full-time writer.
Kadare's novels draw on Balkan history and legends. They are obliquely ironic as a result of trying to withstand political scrutiny. Among his best known books are Chronicle in Stone (1977), Broken April (1978), and The Concert (1988), considered the best novel of the year 1991 by the French literary magazine Lire.
In 1990, Kadare claimed political asylum in France, issuing statements in favour of democratisation. During the ordeal, he stated that "dictatorship and authentic literature are incompatible. The writer is the natural enemy of dictatorship."
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 33 reviews
September 6, 2019
زمستان سخت ، داستان خانواده ای ایست در آلبانی ، کشوری کوچک و فقیر وابسته به شوروی که پس از روی کار آمدن خروشچوف در شوروی ، مواضع اصلاح طلبانه ایشان به مذاق چین سازگار نبوده و وسط دعوای دو ابر قدرت چین و روسیه ، آلبانی کوچک و فقیر به صلاحدید دیکتاتور خود طرف چین را گرفته و با شوروی به گونه ای سرشاخ می شود . شخصیت اصلی کتاب که در وسط مذاکرات دو کشور مترجم بوده و از همه چیز خبر دارد دچار تحول شخصیتی می شود و از این فرصت استفاده یا سوءاستفاده کرده و نامزدی خود را با دختری زیبا به هم می زند !(این کار مانند این ایست که مثلا در ایران فعلی ، کسی به خاطر این که ترامپ فروش نفت ایران را تحریم کرده ، عروسی و نامزدی خود را کنسل کند و دلیلش را تحریمهای ترامپ اعلام کند ، در حالی که برای این کار باید دلیل های محکمتر و شخصی پیدا کرد !) . آلبانی ها تحت حکومت کمونیستی این گونه که کتاب میگوید اکثریت حامی حکومت ، دیکتاتوری خود بوده و جان بر کف آماده فرمان رهبر خود هستند که از دل ایتالیا گذشته و به جنوب فرانسه برسند !( البته به مانند همه کشورهای انقلاب زده ، خانواده ای هم وجود دارد که می گوید اینا رفتنی هستند ، نهایتا 6 ماه دیگر ) نویسنده متاسفانه در حمایت از دیکتاتور آلبانی ، سنگ تمام گذاشته و به صورت کامل به ایشان ادای دین کرده است . (بعدها در هنگام مطالعه کتاب انور خوجه : مشت سرخ آهنین فهمیدم که جناب دیکتاتور خود دستور نوشتن چنین کتابی را داده و حتی حالاتی که نویسنده باید ایشان را تصویر کند هم به دقت از سوی انورخوجه شرح داده شده !)به هر صورت ، آلبانی از شوروی و کشورهای اقماری او جدا می شود و این
موضوع اصلی این کتاب بود ، رمانی سفارشی و به نظر من به دور از حقیقت .
در پایان رزیم کمونیستی در سال 90 سقوط کرده ودر یکی از تاریخی ترین عکسهای قرن بیستم ، کشتی دیده می شود به نام ولورا ،در این کشتی ده ها هزار نفر آلبانیایی ، خود را به هر جایی که توانسته اند ، آویخته اند تا از آلبانی فرار کرده و به باری – بندری در ایتالیای سرمایه داری ، همان کشوری که در این کتاب می خواهند آنرا دوشقه کنند برسند !
موضوع اصلی این کتاب بود ، رمانی سفارشی و به نظر من به دور از حقیقت .
در پایان رزیم کمونیستی در سال 90 سقوط کرده ودر یکی از تاریخی ترین عکسهای قرن بیستم ، کشتی دیده می شود به نام ولورا ،در این کشتی ده ها هزار نفر آلبانیایی ، خود را به هر جایی که توانسته اند ، آویخته اند تا از آلبانی فرار کرده و به باری – بندری در ایتالیای سرمایه داری ، همان کشوری که در این کتاب می خواهند آنرا دوشقه کنند برسند !
February 28, 2025
هنوز ۲۰۰۰ سال از عمر رمان باقی است. (اسماعیل کاداره)
بعد از خوندن کتاب ژنرال ارتش مرده و حالا زمستان سخت میتونم بگم این آقای کاداره خیلی خوب قادره دل منو ببره. بعضی وقتها اصلا متوجه نمیشم چطور تونسته انقدر خوب بنویسه. با خودم میگم مگه میشه؟ مگه داریم! ولی در نهایتِ تعجب میبینم بله. این نویسندهی آلبانیایی راهشو توی قلبم باز کرده و داره به یکی نویسندههای محبوبم تبدیل میشه. از اون طرف واقعا باعث حیرته که انقدر که شایستهاش هست بهش پرداخته نشده.
داستان
داستان زمستان سخت درمورد خبرنگار و مترجم جوونیه که به همراه هیئت دولت انور خوجه رهبر و دیکتاتور آلبانی به مسکو سفر میکنه تا شاهد فروپاشی ارتباطات سیاسی بین آلبانی و شوروی باشه. فروپاشی این ارتباط و انزوای سیاسی کشور آلبانی به تدریج و حین نشستهای مختلف در کشورهای عضو پیمان ورشو اتفاق افتاد و تیر خلاص به پیکرهی این روابط نشست مسکویی بود که انورخوجه و خروشچف دبیرکل وقت شوروی و دیگر کشوران عضو پیمان به همراه رهبرانشون در اون حضور داشتند.
این تیرگی روابط و جداشدن از کشور به اصطلاح مادر که شوروی باشه زمستان سختی رو برای تمام مردم کشور آلبانی رقم میزنه. توی فضای سرد و همیشه مهگرفتهای که وجود داره انگار سرمای این زمستان، استخوانسوزتره، باد سرکشتره و آسمون از همیشه سیاه تر. به هم خوردن چنین ارتباطی بر زندگی مردم از همه لحاظ تاثیر میگذاره و اون رو آماج حملات خودش قرار میده. چه از لحاظ اقتصادی و یا اجتماعی و فرهنگی. دو خانوادهی اصلی در داستان وجود دارن که سیر اصلی داستان حول محور اینها میچرخه و کاداره تاثیرات روابط سیاسی بر جامعه رو بیشتر بر روی این دو خانواده بررسی کرده. خانوادهی خبرنگار جوان و خانوادهی نامزدش.
عناصر دربرگیرنده و تکنیکها: از اساطیر و تاریخ تا جریان سیال
عناصری که کاداره برای روایت داستانش استفاده میکنه نه یه رئالیسم خشک و شاید حوصلهسربر برای روایت یک داستان سیاسی؛ بلکه ترکیبی از اساطیر، نمادها، تاریخ و ادبیاته و از همهی این عناصر کمک میگیره تا به داستانش رنگ و لعاب بده.
کاداره اول از همه به اساطیر نظر داره. جایجای کتاب پر است از ارجاعاتی که کاداره به اساطیر میزنه. سیزیف، پرومتئوس، ساترن و اورانوس، رموس و رومولوس، تنها بخش کوچکی از اونها به حساب میان که لذت قلم کاداره رو دوچندان میکنن. تنیدهشدن اساطیر به خصوص اساطیر یونانی به تار و پود وقایع داستانی حس زنده بودن و نفس کشیدن اساطیر رو برای مخاطب القا میکنه و حسابی حال خواننده رو جا میاره.
از طرف دیگه علاوه بر اسطوره، تاریخ برای کاداره از اهمیت فوقالعادهای برخورداره. حین فروپاشی روابط، تلاش برای بازسازی مجددش و دیگر ارتباطات سیاسی، کاداره بزنگاههای مهم تاریخی رو -که دقیقا مشابه وضعیت موجود هست- هدف قرارداده و اتفاقات اون رو شرح داده تا مخاطب به لذت اعلی برسه. ارجاعاتی به لحظات حساس سیاسی، نظامی و اقتصادی امپراتوری عثمانی و بیزانس، جنگها و اتفاقات مهم تاریخی بین سلطانهای عثمانی و دوکنشینها و سرداران ایتالیایی و غیره از جمله اونهاست که حس تکرار اتفاقات تاریخی رو برای خواننده به ارمغان میاره.
ادبیات از دیگر منابع الهام کاداره است. جایجای کتاب مملو از فریاد بیامان مکبث و ارواح پرسهزن و سرگردان شکسپیره. تشبیهاتی که در موقعیتهای مختلف به عمل میاد بهخصوص تشبیهاتی که از قدرت فاسد مکبث و نظام اقتدارگرایی که آمیخته با ترس و وحشت و خفقانه سطربهسطر کتاب رو تبدیل به یه الماس درخشان کرده. علاوه بر ادبیات کلاسیک، ادبیات فولکلور مورد توجه کاداره هم هست. سرودها و اشعار قدیمی و سنتیای که توی کوچههای سرد و یخزده و تاریک از زبان پیرزنها و مردم شهر در گوشهو کنار شنیده میشه و ترجیعبنده این زمستونه، رعب و وحشت رو به مخاطب تزریق میکنه. چنین نوای حزنآلودی از یک آیندهی تباه و سیاهی خبر میده که هم با جادوگران شکسپیر قرابت پیدا میکنه و هم با اساطیر یونانیای مثل ادیپ و این پیام که گریزی از سرنوشت نیست.
تکنینکهایی که کاداره ازش بهره میبره هم یکی دیگه از نقاط مثبت کاره. مهمترین ویژگیاش روایت سیال داستانه. داستان از شخصیت های نسبتا متعددی تشکیل شده که مثل زنجیر با حلقههای درشت یا کوچیک به هم متصلن. روایت سیال از اتفاقات داستانی که در امتداد هم اتفاق میفتن فوقالعاده جالب توجه اند. حین اتفاقات داستانی که در زمان حال میفته، امید و بیم و هراس از آینده و خاطرات گذشته و تاثیرات متقابلش بر هم یک شبکهی پیچیده ولی در عین حال ساده از روابط و نوع قلم کاداره به ما میده که حداقل برای من فوقالعاده لذت بخشه.جای دیگری کاداره از روایتهای بینامتنی هم استفاده میکنه و تمثیلی هم حرف میزنه. از زبان شخصیتهای داستان، داستانهایی تعریف میشه که حالت تمثیلی پیدا میکنن و دایرهای از رمز و راز رو حول موقعیت موجود ترسیم میکنن.
نکتهی دیگری که درمورد قلم کاداره وجود داره شاعرانگیاش محسوب میشه. تشبیهات و استعارات چیزیه که زبان کاداره رو توی این داستانِ پُرگداز و مملو از کرختی و فروپاشی، شیرین و لذتبخش کرده.
سرنخها و شخصیسازیهای نویسنده
از دیگر عواملی که برای من خیلی جالب بود حضور عناصری بود که توی کتاب ژنرال ارتش مرده هم وجود داشت. به ژنرال ایتالیاییِ اون کتاب به همراه کشیشش دوبار به صورت غیرمستقیم اشاره میشه. یکی از محیطهایی که در داستان توصیف میشه دشتهای روستایی سردیه که چندنفر در اون در حال حفاری برای کشف اجساد هستن و از زبان شخصیتهای این کتاب گفته میشه که بینشون یک ژنرال ایتالیایی هم حضور داره. کارشناس حاضر بین گروه تجسس اجساد هم یکبار نقش کوتاهی رو در یک مجلس رقص در این کتاب ایفا میکنه.
نکتهی دیگه اینکه ظاهرا یکی از فیلمهای موردعلاقهی آقای کاداره فیلم مرگ یک دوچرخهسوار از خوان آنتونیو باردم بوده چون هم در این کتاب بهش اشاره میشه و هم در ژنرال ارتش مرده که این هم برام جالبتوجه بود.
نقاط ضعف
در آخر، نقطه ضعف کتاب رو هم بگم که تعداد اندک پانوشتهاش بود. اسم رهبران سیاسی کشورهای مختلف، شخصیتهای تاریخی، اسطورهای باید پانوشتهای بسیار بیشتری هم داشته باشه که متاسفانه خانم بحرینی اکثرشون رو دریغ کرده بود و هیچ اشارهای بهشون نکرده بود.
اواسط کتاب هم مقداری از کشش و جذابیت داستان کاهش پیدا کرد؛ با این حال چیزی از ارزشهای این کتاب برام کم نکرد.
پ.ن: اول کتاب یک مصاحبه/مقدمه از خانم شمسی عصار (شوشا گاپی) با اسماعیل کاداره هم وجود داره که بسیار مفید و ارزنده است و اطلاعات جالب و خواندنیای بهتون میده.
بعد از خوندن کتاب ژنرال ارتش مرده و حالا زمستان سخت میتونم بگم این آقای کاداره خیلی خوب قادره دل منو ببره. بعضی وقتها اصلا متوجه نمیشم چطور تونسته انقدر خوب بنویسه. با خودم میگم مگه میشه؟ مگه داریم! ولی در نهایتِ تعجب میبینم بله. این نویسندهی آلبانیایی راهشو توی قلبم باز کرده و داره به یکی نویسندههای محبوبم تبدیل میشه. از اون طرف واقعا باعث حیرته که انقدر که شایستهاش هست بهش پرداخته نشده.
داستان
داستان زمستان سخت درمورد خبرنگار و مترجم جوونیه که به همراه هیئت دولت انور خوجه رهبر و دیکتاتور آلبانی به مسکو سفر میکنه تا شاهد فروپاشی ارتباطات سیاسی بین آلبانی و شوروی باشه. فروپاشی این ارتباط و انزوای سیاسی کشور آلبانی به تدریج و حین نشستهای مختلف در کشورهای عضو پیمان ورشو اتفاق افتاد و تیر خلاص به پیکرهی این روابط نشست مسکویی بود که انورخوجه و خروشچف دبیرکل وقت شوروی و دیگر کشوران عضو پیمان به همراه رهبرانشون در اون حضور داشتند.
این تیرگی روابط و جداشدن از کشور به اصطلاح مادر که شوروی باشه زمستان سختی رو برای تمام مردم کشور آلبانی رقم میزنه. توی فضای سرد و همیشه مهگرفتهای که وجود داره انگار سرمای این زمستان، استخوانسوزتره، باد سرکشتره و آسمون از همیشه سیاه تر. به هم خوردن چنین ارتباطی بر زندگی مردم از همه لحاظ تاثیر میگذاره و اون رو آماج حملات خودش قرار میده. چه از لحاظ اقتصادی و یا اجتماعی و فرهنگی. دو خانوادهی اصلی در داستان وجود دارن که سیر اصلی داستان حول محور اینها میچرخه و کاداره تاثیرات روابط سیاسی بر جامعه رو بیشتر بر روی این دو خانواده بررسی کرده. خانوادهی خبرنگار جوان و خانوادهی نامزدش.
عناصر دربرگیرنده و تکنیکها: از اساطیر و تاریخ تا جریان سیال
عناصری که کاداره برای روایت داستانش استفاده میکنه نه یه رئالیسم خشک و شاید حوصلهسربر برای روایت یک داستان سیاسی؛ بلکه ترکیبی از اساطیر، نمادها، تاریخ و ادبیاته و از همهی این عناصر کمک میگیره تا به داستانش رنگ و لعاب بده.
کاداره اول از همه به اساطیر نظر داره. جایجای کتاب پر است از ارجاعاتی که کاداره به اساطیر میزنه. سیزیف، پرومتئوس، ساترن و اورانوس، رموس و رومولوس، تنها بخش کوچکی از اونها به حساب میان که لذت قلم کاداره رو دوچندان میکنن. تنیدهشدن اساطیر به خصوص اساطیر یونانی به تار و پود وقایع داستانی حس زنده بودن و نفس کشیدن اساطیر رو برای مخاطب القا میکنه و حسابی حال خواننده رو جا میاره.
از طرف دیگه علاوه بر اسطوره، تاریخ برای کاداره از اهمیت فوقالعادهای برخورداره. حین فروپاشی روابط، تلاش برای بازسازی مجددش و دیگر ارتباطات سیاسی، کاداره بزنگاههای مهم تاریخی رو -که دقیقا مشابه وضعیت موجود هست- هدف قرارداده و اتفاقات اون رو شرح داده تا مخاطب به لذت اعلی برسه. ارجاعاتی به لحظات حساس سیاسی، نظامی و اقتصادی امپراتوری عثمانی و بیزانس، جنگها و اتفاقات مهم تاریخی بین سلطانهای عثمانی و دوکنشینها و سرداران ایتالیایی و غیره از جمله اونهاست که حس تکرار اتفاقات تاریخی رو برای خواننده به ارمغان میاره.
ادبیات از دیگر منابع الهام کاداره است. جایجای کتاب مملو از فریاد بیامان مکبث و ارواح پرسهزن و سرگردان شکسپیره. تشبیهاتی که در موقعیتهای مختلف به عمل میاد بهخصوص تشبیهاتی که از قدرت فاسد مکبث و نظام اقتدارگرایی که آمیخته با ترس و وحشت و خفقانه سطربهسطر کتاب رو تبدیل به یه الماس درخشان کرده. علاوه بر ادبیات کلاسیک، ادبیات فولکلور مورد توجه کاداره هم هست. سرودها و اشعار قدیمی و سنتیای که توی کوچههای سرد و یخزده و تاریک از زبان پیرزنها و مردم شهر در گوشهو کنار شنیده میشه و ترجیعبنده این زمستونه، رعب و وحشت رو به مخاطب تزریق میکنه. چنین نوای حزنآلودی از یک آیندهی تباه و سیاهی خبر میده که هم با جادوگران شکسپیر قرابت پیدا میکنه و هم با اساطیر یونانیای مثل ادیپ و این پیام که گریزی از سرنوشت نیست.
تکنینکهایی که کاداره ازش بهره میبره هم یکی دیگه از نقاط مثبت کاره. مهمترین ویژگیاش روایت سیال داستانه. داستان از شخصیت های نسبتا متعددی تشکیل شده که مثل زنجیر با حلقههای درشت یا کوچیک به هم متصلن. روایت سیال از اتفاقات داستانی که در امتداد هم اتفاق میفتن فوقالعاده جالب توجه اند. حین اتفاقات داستانی که در زمان حال میفته، امید و بیم و هراس از آینده و خاطرات گذشته و تاثیرات متقابلش بر هم یک شبکهی پیچیده ولی در عین حال ساده از روابط و نوع قلم کاداره به ما میده که حداقل برای من فوقالعاده لذت بخشه.جای دیگری کاداره از روایتهای بینامتنی هم استفاده میکنه و تمثیلی هم حرف میزنه. از زبان شخصیتهای داستان، داستانهایی تعریف میشه که حالت تمثیلی پیدا میکنن و دایرهای از رمز و راز رو حول موقعیت موجود ترسیم میکنن.
نکتهی دیگری که درمورد قلم کاداره وجود داره شاعرانگیاش محسوب میشه. تشبیهات و استعارات چیزیه که زبان کاداره رو توی این داستانِ پُرگداز و مملو از کرختی و فروپاشی، شیرین و لذتبخش کرده.
سرنخها و شخصیسازیهای نویسنده
از دیگر عواملی که برای من خیلی جالب بود حضور عناصری بود که توی کتاب ژنرال ارتش مرده هم وجود داشت. به ژنرال ایتالیاییِ اون کتاب به همراه کشیشش دوبار به صورت غیرمستقیم اشاره میشه. یکی از محیطهایی که در داستان توصیف میشه دشتهای روستایی سردیه که چندنفر در اون در حال حفاری برای کشف اجساد هستن و از زبان شخصیتهای این کتاب گفته میشه که بینشون یک ژنرال ایتالیایی هم حضور داره. کارشناس حاضر بین گروه تجسس اجساد هم یکبار نقش کوتاهی رو در یک مجلس رقص در این کتاب ایفا میکنه.
نکتهی دیگه اینکه ظاهرا یکی از فیلمهای موردعلاقهی آقای کاداره فیلم مرگ یک دوچرخهسوار از خوان آنتونیو باردم بوده چون هم در این کتاب بهش اشاره میشه و هم در ژنرال ارتش مرده که این هم برام جالبتوجه بود.
نقاط ضعف
در آخر، نقطه ضعف کتاب رو هم بگم که تعداد اندک پانوشتهاش بود. اسم رهبران سیاسی کشورهای مختلف، شخصیتهای تاریخی، اسطورهای باید پانوشتهای بسیار بیشتری هم داشته باشه که متاسفانه خانم بحرینی اکثرشون رو دریغ کرده بود و هیچ اشارهای بهشون نکرده بود.
اواسط کتاب هم مقداری از کشش و جذابیت داستان کاهش پیدا کرد؛ با این حال چیزی از ارزشهای این کتاب برام کم نکرد.
پ.ن: اول کتاب یک مصاحبه/مقدمه از خانم شمسی عصار (شوشا گاپی) با اسماعیل کاداره هم وجود داره که بسیار مفید و ارزنده است و اطلاعات جالب و خواندنیای بهتون میده.
March 4, 2022
متأسفانه اصلا نتونستم ارتباط برقرار کنم.
March 8, 2023
آلبانی،شوروی،اسماعیل کاداره و داستان درگیری داخلی
دولت و ابر دولت
شخصیتهای رمان ژنرال ارتش مرده هم در بخشی از پایان رمان پیدا میشوند.
اگر به تاریخ معاصر علاقهمندید،بیشک کتاب خوبیست.
دولت و ابر دولت
شخصیتهای رمان ژنرال ارتش مرده هم در بخشی از پایان رمان پیدا میشوند.
اگر به تاریخ معاصر علاقهمندید،بیشک کتاب خوبیست.
July 17, 2022
در مقدمه اومده که کتاب به سفارش و بررسی دقیق شخص دیکتاتور انور خوجه نوشته شده!
از پچپچهای قطع رابطه و تحریم و جنگ(آلبانی_روسیه) میگه و من با خوندن کتابی که مربوطه به هزارونهصدونودو..، هی ب��خودم گفتم عه ما!
از پچپچهای قطع رابطه و تحریم و جنگ(آلبانی_روسیه) میگه و من با خوندن کتابی که مربوطه به هزارونهصدونودو..، هی ب��خودم گفتم عه ما!
January 9, 2020
وقتی شروع به خوندن این کتاب کردم چیزی که خیلی من جذب این کتاب کرد ۲۵صفحه ابتدایی بود مصاحبه شوشا گابی با اسماعیل کاداره که واقعا برام جالب بود
برشی از کتاب:
فکر میکرد که کمونیست بودن، بیگمان مسئلهای همانند گروههای خونی با ژنهای حامل وراثت نیست. حالتی است مشخص که نتیجهی مجموعهی اعمالی است که از انسان در موقعیتهای خاص سر میزند. در صرف غذا نمیتوان کمونیست بود (گرچه بهطور مطلق ناممکن نیست)، در عشق میتوان اندکی کمونیست بود، از آن بیشتر در مباحثه و باز هم بیشتر، در کار و زندگی روزانه. اما جایی که یک کمونیست میتواند خود را در عین کمال خویش نشان دهد، هنگامی است که انقلاب در خطر باشد.
بدون شک زمستان سخت یکی از جذابترین کتابهایی بود که امسال خوندم با صفحه به صفحه این کتاب ارتباط برقرار کردم جوری که احساس میکردم خودم در خیابانهای تیرانا هستم و کل ماجرا از نزدیک میدیدم.
برشی از کتاب:
فکر میکرد که کمونیست بودن، بیگمان مسئلهای همانند گروههای خونی با ژنهای حامل وراثت نیست. حالتی است مشخص که نتیجهی مجموعهی اعمالی است که از انسان در موقعیتهای خاص سر میزند. در صرف غذا نمیتوان کمونیست بود (گرچه بهطور مطلق ناممکن نیست)، در عشق میتوان اندکی کمونیست بود، از آن بیشتر در مباحثه و باز هم بیشتر، در کار و زندگی روزانه. اما جایی که یک کمونیست میتواند خود را در عین کمال خویش نشان دهد، هنگامی است که انقلاب در خطر باشد.
بدون شک زمستان سخت یکی از جذابترین کتابهایی بود که امسال خوندم با صفحه به صفحه این کتاب ارتباط برقرار کردم جوری که احساس میکردم خودم در خیابانهای تیرانا هستم و کل ماجرا از نزدیک میدیدم.
March 8, 2014
دربارهی این کتاب تنها در ویکیپدیا اسمی دیدم با عنوان اصلی
Dimri i madh
که در اینجا با عنوان
Dimri i vetmisë së madhe
وجود دارد. جالب اینکه ظاهرا ترجمهی انگلیسی هم از این کتاب وجود ندارد.
تا امروز هرچه کتاب و رمان با موضوعات مربوط به کمونیسم خوانده بودم همه از چشم ناظر بیرونی و حداکثر منتقدان و مخالفان داخلی کمونیسم بوده. اینجا برای اول بار است که میبینم راوی لزوما مخالفتی با کمونیسم ندارد و البته موضوع هم البته خود کمونیسم نیست بلکه آدمهای مختلف آن جامعه هستند. اما دیدن اینکه یک کمونیست در آن رژیم در آن زمان چطور زندگی و فکر میکرده بسیار جالب و آموزنده بود شباهتها در روش اندیشیدن و عمل کردن در سیستمهای ایدئولوژیک هم ظاهرا بسیار مشابه است و دیدن این تشابهات هم بر جذابیت خواندن کتاب اضافه میکند..
Dimri i madh
که در اینجا با عنوان
Dimri i vetmisë së madhe
وجود دارد. جالب اینکه ظاهرا ترجمهی انگلیسی هم از این کتاب وجود ندارد.
تا امروز هرچه کتاب و رمان با موضوعات مربوط به کمونیسم خوانده بودم همه از چشم ناظر بیرونی و حداکثر منتقدان و مخالفان داخلی کمونیسم بوده. اینجا برای اول بار است که میبینم راوی لزوما مخالفتی با کمونیسم ندارد و البته موضوع هم البته خود کمونیسم نیست بلکه آدمهای مختلف آن جامعه هستند. اما دیدن اینکه یک کمونیست در آن رژیم در آن زمان چطور زندگی و فکر میکرده بسیار جالب و آموزنده بود شباهتها در روش اندیشیدن و عمل کردن در سیستمهای ایدئولوژیک هم ظاهرا بسیار مشابه است و دیدن این تشابهات هم بر جذابیت خواندن کتاب اضافه میکند..
August 5, 2018
Me shumë se në çdo roman tjetër Dimri i Vetmisë se Madhe nuk shpreh vetëm durimin dhe aftësinë konstante krijuese të Kadaresë; nuk shpreh vetëm fjalorin e tij shumëngjyrësh e potencialin fatkeqësisht sot thuajse të harruar të gjuhës shqipe; nuk shpreh vetëm përshtjellimin brenda historisë së madhe, të historive të tij të vogla personale a-la mini Matrioshka (Skënder Bërmema alias Kadare); por mbi të gjitha dëshmon aftësinë e tij për të balancuar veprën e të pavarur e të lirë, në fillin e hollë: rrethuar nga humnera e çensurës dhe gadishulli i perkthimit. Është fati ynë si shqiptarë që e lexojmë në gjuhën amë; dhe shpresëdhënëse për të gjithë se si veprat e mëdha mund të shkruhen edhe ne gjuhë që fliten nga pak milionë folës.
December 6, 2020
Voici un très beau roman historique. Ismail Kadaré est un écrivain albanais très connu dans son pays et dans les milieux littéraires, mais malheureusement je n'ai jamais entendu parler de lui. Peut-être allais-je continuer de l'ignorer si ce n'était l'ami de ma sœur qui m'a emprunté ce livre. L'auteur reconstitue les évènements historiques qui ont précédé la rupture des relations diplomatique entre l'Albanie et l'ex-Union Soviétique. Le style est recherché, on a l'impression de lire un classique littéraire, chose facile à expliquer puisque Kadaré est aussi un poète et a consacré 5 ans de sa vie pour écrire ce livre. Ce roman contient des figures historiques, mais aussi plein de personnages de fiction très bien développés. La froideur entre les 2 états, la frigidité qui avait lieu entre les personnages suite au drame qui eut lieu, ou le froid glacial de l'hiver; l'auteur à travers sa narration a réussi à me faire transmettre et évoquer chez moi une sensation de froideur presque physique. Je pense qu'il faut s'accrocher au début pour entrer dedans, mais un fois plongé, on ne veut plus fermer le livre.
January 12, 2018
“Dimri i vetmisë së madhe”, është roman që përmes personazhave të ndryshme të ngjarjes reflekton në mënyrë stilistike gjendjen politike në Shqipërinë komuniste dhe raportet e prishura me aleatin e deridjeshëm, Bashkimin Sovjetik. Përplasja politike me tokën “mëmë të komunizmit”, përcjellet me frikë, pasiguri dhe është fillimi i izolimit ndërkombëtar të Shqipërisë. Në këtë roman, dhe atë pasues “Koncerti në fund të dimrit” (që është vazhdim i ngjarjes, por tani me fokus prishjen e marrëdhënieve diplomatike me Kinen), mbase Kadare dëshironte të na tregonte se kur të gjithë ikin, dhe nuk mbetet më asnjë, është vetë hija jote ajo që fillon të të merakos. Me fjalë të tjera, armiku më i madh i Shqiperisë, nuk janë të tjerët - është vetë hija e saj.
October 19, 2014
"Mua, gjithashtu, humbja me ka dhene dicka, tha ai me vete. Brenda vetes kishte nje qetesi te cuditshme, nje perzierje te kthjelltesise dhe te mallengjimit. E gjitha kjo kishte qene, ne fund te fundit, fare e thjeshte: midis armatave te pambarim te komunizmit, ai kishte qene nje rreshtar i thjeshte, gati anonim, ne mesin e shekullit XX, qe koha i kishte dhene te mbante dicka nga pesha e saj."
October 9, 2018
Liber i bukur mbi marredhenien ruso-shqiptare. I shkruar mjeshterisht, tregon jo vetem vetmine e shqiperise por edhe brenda wemrave te popullit shqiptar.
August 29, 2022
Det bidrog till läsupplevelsen att läsa den här boken när jag var i Albanien. Samtidigt som vi reste mellan olika städer förflyttade sig handlingen i boken: dagen efter jag såg ön Sazan från balkongen och googlade vad det var för ö, utspelade sig en bit av romanen just kring Vlora och ön Sazan. Omgivningarna blev tydliga för mig.
Men också utöver det var Den hårda vintern en fantastisk bok. I mitten av berättelsen står Besnik, tolken som följer med till Moskva när Hoxha och Chrusjtjov träffas, ett möte som så småningom kommer att leda till brytningen mellan Albanien och Sovjetunionen. Besnik lever ett ganska normalt liv som journalist i Tirana, men efter resan till Moskva förändras han.
Runt Besnik finns staden och de människor som bor i den. Perspektivet växlar från gatusoparens till de som tidigare var borgare till mannen i antikhandeln. Där finns den gravida kvinnan, Besniks fästmö, den sjuka pappan och arbetarna på fabriken.
Den hårda vintern är en mänsklig bok, ett porträtt av ett land i förändring och människorna som bor där. Och det jag kommer fram till under läsningens gång är: hur lite jag vet om historien och hur mycket jag vill läsa mer av Kadare.
Men också utöver det var Den hårda vintern en fantastisk bok. I mitten av berättelsen står Besnik, tolken som följer med till Moskva när Hoxha och Chrusjtjov träffas, ett möte som så småningom kommer att leda till brytningen mellan Albanien och Sovjetunionen. Besnik lever ett ganska normalt liv som journalist i Tirana, men efter resan till Moskva förändras han.
Runt Besnik finns staden och de människor som bor i den. Perspektivet växlar från gatusoparens till de som tidigare var borgare till mannen i antikhandeln. Där finns den gravida kvinnan, Besniks fästmö, den sjuka pappan och arbetarna på fabriken.
Den hårda vintern är en mänsklig bok, ett porträtt av ett land i förändring och människorna som bor där. Och det jag kommer fram till under läsningens gång är: hur lite jag vet om historien och hur mycket jag vill läsa mer av Kadare.
March 28, 2024
I'm gonna share my two cents on this one really quick. The book has two writing styles. The first half is made of useless unimportant stories and is written in an amateur style. The second half is very depressing and delirious, written in a wanna-be Nobelistic style. It is an anxious read for sure.
I have a huge appreciation of great writers such as Kadare, but reading the way he describes the dictator Enver Hoxha, it made me sick. He describes the monster as a great leader, the wisest of all world leaders, as a great man and talks about him with immense appreciation.
That was a really turning point for me.
I will definitely not read any more of Kadare's books from now on. This was definitely the last.
I have a huge appreciation of great writers such as Kadare, but reading the way he describes the dictator Enver Hoxha, it made me sick. He describes the monster as a great leader, the wisest of all world leaders, as a great man and talks about him with immense appreciation.
That was a really turning point for me.
I will definitely not read any more of Kadare's books from now on. This was definitely the last.
January 11, 2018
Suele ser habitual realizar una comparación de El gran invierno (1973) con Guerra y paz, denominando así, como una Guerra y paz a la albanesa, la obra de Ismaíl Kadaré. Yo, bien poco encuentro de todo esto en la novela, a no ser una coincidencia con la extensión monumental del texto. Sin embargo, el trabajo que realiza Kadaré en esta ocasión se me asemeja mucho más al fondo de ideas y reflexiones transversales que atraviesan la Vida y destino de Grossman.
La vida cotidiana durante el comunismo, la vida de la gente en el totalitarismo, muy bien podría ser una forma de definir El gran invierno. La novela, un monumental fresco polifónico, algo así como una capilla Sixtina literaria de los comunismos, muestra un momento clave en la historia de Albania: su ruptura, en el año 1961, con la dependencia ideológica, política y económica, que la unía a la Unión Soviética. Los sucesos que ocurren en ese invierno afectan de variadas maneras tanto a personajes ficticios como a reales, y Kadaré va dibujando con su paleta de escritor una sociedad en la que todos tienen cabida: desde un periodista que acude como intérprete a la fatídica reunión en Moscú en donde se cristaliza la ruptura, pasando por líderes reales al estilo de Enver Hoxha o Jruschov, hasta barrenderos, violonchelistas, novelistas, críticos literarios, burgueses represaliados, adolescentes, mujeres casaderas, ancianos, ex guerrilleros, cuadros políticos y militares, corresponsales extranjeros… toda una humanidad que, a modo de colmena, bulle y se ve afectada por esta interpretación de la vida como problema político (parafraseando el magnífico trabajo del checo Vaclav Belohradsky).
También se ha comentado bastante la imagen –con polémica- que de los líderes comunistas proporciona Kadaré en esta novela-río de 699 páginas: en ningún caso rinde ninguna pleitesía a Hoxha, y ni mucho menos a Jruschov o a otros, que salen bastante mal parados. La imagen que proporciona del sistema y de sus líderes es más bien deprimente, muy crítica, y está trufada de referencias duras y acusaciones totalitaristas, más en concreto a cierto tipo de comunismo del momento. Es un texto arriesgado, donde un magnífico repertorio de imágenes demuestra la decadencia e inhumanidad del comunismo y ataca directamente a sus dirigentes. Así, unos abrigos de los miembros del politburó en un guardarropa, unas estatuas rodeadas de serpientes en las ruinas de un circo romano, el clima duro e invernal de la ciudad, una abúlica base de submarinos, el estallido de las estructuras de una presa o el proceso de revelado fotográfico, ofrecen desde una mirada metafórica una clave con la que interpretar el régimen desde un punto de vista desolador.
Un régimen en donde sus dirigentes se afanan en vivir lo que Kadaré denomina en otra de sus novelas como la gran estratagema, y conseguir así que los ciudadanos atiendan a otro lado, distraigan sus miradas mientras los expolian. Sin embargo, gracias a autores como él, los lectores pueden atender a los tejemanejes criminales de una política devastadora y, leyendo entre líneas, aterrorizarse con los retratos fantasmales de La Pasionaria, Hoxha, Jruschov, y toda la pléyade comunista en ebullición. Precisamente, el poder escribir la novela tras la ruptura de relaciones de Albania con la URSS le valió a Kadaré como excusa para criticar una serie de comportamientos y máximas políticas que en otro caso hubieran sido imposibles de atacar, pero al dirigirse al ahora enemigo de ese momento, fue bien recibido, aunque señalase las mismas directrices criminales que sucedían en el propio país. Toda una paradoja que se repetiría después, con la quiebra de las relaciones entre Albania y China, plasmadas en la novela El concierto.
De esta manera, El gran invierno es una parte de un monumental y riquísimo mosaico que se complementa con el resto de las novelas políticas que teje su autor: toda una visión devastadora de la pandilla de asesinos y criminales que se hacen llamar políticos.
Polifónica y acertada, aunque quizás demasiado extensa, mezcla entre personajes reales y ficticios. Remarcaré, en especial, la imagen tan aterradora que ofrece de la vida política durante el comunismo, opuesta a la vida cotidiana, si es que se puede denominar vida. Sinceramente, creo que la obra no alcanza una cota máxima entre la producción del autor exclusivamente por su extensión, que en cierto modo hace que se resienta el texto, demasiado minucioso en asuntos locales para un lector europeo “algo mas ajeno”, por lo que puede ser un problema de lector, no del escritor. Aún así, una obra clave para entender el proceso político albanés y el proceso literario propio de Kadaré.
La vida cotidiana durante el comunismo, la vida de la gente en el totalitarismo, muy bien podría ser una forma de definir El gran invierno. La novela, un monumental fresco polifónico, algo así como una capilla Sixtina literaria de los comunismos, muestra un momento clave en la historia de Albania: su ruptura, en el año 1961, con la dependencia ideológica, política y económica, que la unía a la Unión Soviética. Los sucesos que ocurren en ese invierno afectan de variadas maneras tanto a personajes ficticios como a reales, y Kadaré va dibujando con su paleta de escritor una sociedad en la que todos tienen cabida: desde un periodista que acude como intérprete a la fatídica reunión en Moscú en donde se cristaliza la ruptura, pasando por líderes reales al estilo de Enver Hoxha o Jruschov, hasta barrenderos, violonchelistas, novelistas, críticos literarios, burgueses represaliados, adolescentes, mujeres casaderas, ancianos, ex guerrilleros, cuadros políticos y militares, corresponsales extranjeros… toda una humanidad que, a modo de colmena, bulle y se ve afectada por esta interpretación de la vida como problema político (parafraseando el magnífico trabajo del checo Vaclav Belohradsky).
También se ha comentado bastante la imagen –con polémica- que de los líderes comunistas proporciona Kadaré en esta novela-río de 699 páginas: en ningún caso rinde ninguna pleitesía a Hoxha, y ni mucho menos a Jruschov o a otros, que salen bastante mal parados. La imagen que proporciona del sistema y de sus líderes es más bien deprimente, muy crítica, y está trufada de referencias duras y acusaciones totalitaristas, más en concreto a cierto tipo de comunismo del momento. Es un texto arriesgado, donde un magnífico repertorio de imágenes demuestra la decadencia e inhumanidad del comunismo y ataca directamente a sus dirigentes. Así, unos abrigos de los miembros del politburó en un guardarropa, unas estatuas rodeadas de serpientes en las ruinas de un circo romano, el clima duro e invernal de la ciudad, una abúlica base de submarinos, el estallido de las estructuras de una presa o el proceso de revelado fotográfico, ofrecen desde una mirada metafórica una clave con la que interpretar el régimen desde un punto de vista desolador.
Un régimen en donde sus dirigentes se afanan en vivir lo que Kadaré denomina en otra de sus novelas como la gran estratagema, y conseguir así que los ciudadanos atiendan a otro lado, distraigan sus miradas mientras los expolian. Sin embargo, gracias a autores como él, los lectores pueden atender a los tejemanejes criminales de una política devastadora y, leyendo entre líneas, aterrorizarse con los retratos fantasmales de La Pasionaria, Hoxha, Jruschov, y toda la pléyade comunista en ebullición. Precisamente, el poder escribir la novela tras la ruptura de relaciones de Albania con la URSS le valió a Kadaré como excusa para criticar una serie de comportamientos y máximas políticas que en otro caso hubieran sido imposibles de atacar, pero al dirigirse al ahora enemigo de ese momento, fue bien recibido, aunque señalase las mismas directrices criminales que sucedían en el propio país. Toda una paradoja que se repetiría después, con la quiebra de las relaciones entre Albania y China, plasmadas en la novela El concierto.
De esta manera, El gran invierno es una parte de un monumental y riquísimo mosaico que se complementa con el resto de las novelas políticas que teje su autor: toda una visión devastadora de la pandilla de asesinos y criminales que se hacen llamar políticos.
Polifónica y acertada, aunque quizás demasiado extensa, mezcla entre personajes reales y ficticios. Remarcaré, en especial, la imagen tan aterradora que ofrece de la vida política durante el comunismo, opuesta a la vida cotidiana, si es que se puede denominar vida. Sinceramente, creo que la obra no alcanza una cota máxima entre la producción del autor exclusivamente por su extensión, que en cierto modo hace que se resienta el texto, demasiado minucioso en asuntos locales para un lector europeo “algo mas ajeno”, por lo que puede ser un problema de lector, no del escritor. Aún así, una obra clave para entender el proceso político albanés y el proceso literario propio de Kadaré.
December 20, 2024
Lesenswerte Beschreibung eines Staats als Spielball von Großmächten und den Erfahrungen seiner Bewohner*innen in einem langen Winter des Realsozialismus. Insgesamt lang, aber selten langatmig.
May 28, 2025
Interdit de publication dans son propre pays, l'Albanie, Ismail Kadare a très vite été reconnu comme un auteur très important par la communauté littéraire européenne et internationale. Ici, au Québec, son nom circulait peu malgré une oeuvre considérable et ce n'est qu'à l'été 2024, au moment de son décès que la presse littéraire a souligné l'importance de sa contribution à la littérature contemporaine et que j'ai eu de l'intérêt pour découvrir son oeuvre.
Traduit par l'excellent Jusuf Vrioni, grand intellectuel et ami de Kadare, L'hiver de la grande solitude se situe en 1960, au moment où l'Albanie rompt ses relations diplomatiques avec l'URSS. C'est la première fois que je plongeais dans cet univers si particulier du milieu communiste. Outre le fait que j'apprenais à comprendre tout un système politique, j'ai aussi découvert un grand poète. Toute la trame narrative est constellée de descriptions raffinées sur le climat qui accompagne les événements politiques et ceux de son protagoniste Besnik, un journaliste et traducteur d'une grande sensibilité.
L'hiver de la grande solitude est un roman de quelques 650 pages, bien serrées et embarquer dans ce récit demande une disponibilité qui n'est pas à la portée de tous les lecteurs. Cependant, l'écriture n'est pas absconse. Elle est agréable et rappelle celle des grands écrivains de l'époque romantique comme Charles Dickens ou Victor Hugo.
Traduit par l'excellent Jusuf Vrioni, grand intellectuel et ami de Kadare, L'hiver de la grande solitude se situe en 1960, au moment où l'Albanie rompt ses relations diplomatiques avec l'URSS. C'est la première fois que je plongeais dans cet univers si particulier du milieu communiste. Outre le fait que j'apprenais à comprendre tout un système politique, j'ai aussi découvert un grand poète. Toute la trame narrative est constellée de descriptions raffinées sur le climat qui accompagne les événements politiques et ceux de son protagoniste Besnik, un journaliste et traducteur d'une grande sensibilité.
L'hiver de la grande solitude est un roman de quelques 650 pages, bien serrées et embarquer dans ce récit demande une disponibilité qui n'est pas à la portée de tous les lecteurs. Cependant, l'écriture n'est pas absconse. Elle est agréable et rappelle celle des grands écrivains de l'époque romantique comme Charles Dickens ou Victor Hugo.
February 3, 2025
Brilliant storytelling as only Kadare knows how to.
October 1, 2024
excited to walk around for the next year with a much more in-depth understanding of the albanian-soviet split than anyone might reasonably expect from me.
March 20, 2024
خوانشاولبهتاریخسهشنبهبیستونهماسفندماهیکهزاروچهارصدودوهجریخورشیدی.
خب حقیقتا با شوق و ذوق زیادی زمستان سخت رو انتخاب کردم که بخونم ولی اصلا نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم و دویست صفحه آخر رو هم فقط خوندم که رد بشه. تموم بشه بیشتر از خود داستان از مصاحبه اول کتاب خوشم اومد.
نمیدونم تایم بدی کتاب رو خوندم یا ترجمهی کتاب جالب نبود یا کلا قلم نویسنده اینجوریه هر چی که بود جزو بدترین کتابهایی بود که تا الان خوندم... به خاطر همین چیز زیادی ندارم که بنویسم.
داستان همش از این شاخه به اون شاخه میپرید. یکسری شخصیت اضافه حتی تا آخرش نتونستم ارتباط بین بعضی از شخصیتهارو تو حافظه بسپرم...
خب حقیقتا با شوق و ذوق زیادی زمستان سخت رو انتخاب کردم که بخونم ولی اصلا نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم و دویست صفحه آخر رو هم فقط خوندم که رد بشه. تموم بشه بیشتر از خود داستان از مصاحبه اول کتاب خوشم اومد.
نمیدونم تایم بدی کتاب رو خوندم یا ترجمهی کتاب جالب نبود یا کلا قلم نویسنده اینجوریه هر چی که بود جزو بدترین کتابهایی بود که تا الان خوندم... به خاطر همین چیز زیادی ندارم که بنویسم.
داستان همش از این شاخه به اون شاخه میپرید. یکسری شخصیت اضافه حتی تا آخرش نتونستم ارتباط بین بعضی از شخصیتهارو تو حافظه بسپرم...
November 14, 2023
Approchez-vous tous pour écouter ce qui est arrivé à l'Albanie
Comment se fait-il que l'Albanie ait acheté du blé en France, alors qu'un contrat d'approvisionnement la lie à l'Union soviétique ?
Question de climat
L'interprète sait-il bien le russe ?
La version originelle de ce livre s'appelle "L'hiver de la grande solitude" mais à l'époque elle ne passait pas la censure alors l'auteur a rajouté des passages pour montrer l'unité du peuple albanais, et cette version-ci a été publiée.
C'est le livre le plus intéressant que j'ai lu de l'année, mais en même temps il est trompeur. Nous y reviendrons. Je n'avais jamais entendu parlé de l'Albanie donc c'est une entrée en matière, et le meilleur passage je trouve est celui des retranscriptions des négociations diplomatiques entre le premier secrétaire du parti communiste albanais Enver Hoxha et Khrouchtchev, et leurs acolytes. Je ne m'étais jamais intéressée à cette discipline et je vois donc qu'ils essaient de suivre des règles de bonne conduite, de parler calmement et avec respect, et de trouver des terrains d'entente. Il s'agit dans le livre des retranscriptions de ce qu'ils se sont dit et non de dialogues imaginés.
Les premières 150 pages du livres sont assez comiques avec la question récurrente du blé français qui tombe comme un cheveu sur la soupe à tous bout de champs. Puis la révélation vient. On suit une poignée de personnages qui se connaissent de près ou de loin. J'ai trouvé dans ce livre mon bon vieux Hô Chi Minh vietnamien, quelle surprise !
L’auteur a donc vécu la rupture entre l'Albanie et le bloc de l'Est en direct ; c’est épatant. C'est extrêmement laborieux et long à lire mais aussi très satisfaisant. Dommage qu'il n'y ait pas de suite. Il y a un deuxième volet qui parle d'une autre année : Le concert. Maintenant le livre est trompeur car quand je suis allée en parler à mon père il m'a dit que quand il était enfant il y avait deux pays fermés sur Terre : la Corée du Nord et l'Albanie. Donc quand je lis sur internet que l'Albanie était une dictature avec pour dictateur Enver Hoxha c'est très choquant car je ne m'en suis pas rendue compte à la lecture. Je l'ai au contraire trouvé très bien cet homme.
« Comme a dit Marx, l'unité est provisoire, les querelles sont éternelles. »
« La scission, ce n'est pas moi qui vous l'ai apportée, je l'ai trouvé parmi vous*, songea Besnik.
*Évocation de la phrase célèbre du héro national Skanderbeg : La liberté, ce n'est pas moi qui vous l'ai apportée, je l'ai trouvée parmi vous. »
Pour en apprendre plus sur le héro national Skanderberg on peut lire du même auteur Les Tambours de la pluie
« Je t'ai assez supportée.
- Comme tu voudras, Frédéric, ta jalousie me fera mourir avant l'heure. »
« Votre crime commun, songea-t-il. Les années passeraient, eux blanchiraient toujours plus et leurs propos, avec le temps, deviendraient plus pondérés, plus solennels, avec des résonances toujours plus éternelles, philosophiques, presque bibliques ; toujours plus souvent, ils paraîtraient à des présidiums, à des commémorations, dans des films d'actualité, sur le petit écran, dans des mémoires, des préfaces, derrière des bouquets offerts par des petits "pionniers", ils seraient entourés de tendresse, d'admiration, pour leurs têtes chenues, leur sagesse, leur culture, leur dignité, leurs sentiments humanitaires, leur grandeur d’âme ; pour leurs mains affaiblies transparentes, presque hiératiques, qui n'avaient jamais tué une mouche, qu'ils avaient levées en haut, à gauche, à droite, condamnant l'injustice, l'oppression de la classe ouvrière, la violence, la cruauté, et qui maintenant tremblotaient en saisissant les fleurs ; Et pourtant tout ce rituel, cette mise en scène ne pourraient jamais effacer la flétrissure qu'ils s'étaient eux-même infligée en affamant en plein XXe siècle un petit peuple. »
Comment se fait-il que l'Albanie ait acheté du blé en France, alors qu'un contrat d'approvisionnement la lie à l'Union soviétique ?
Question de climat
L'interprète sait-il bien le russe ?
La version originelle de ce livre s'appelle "L'hiver de la grande solitude" mais à l'époque elle ne passait pas la censure alors l'auteur a rajouté des passages pour montrer l'unité du peuple albanais, et cette version-ci a été publiée.
C'est le livre le plus intéressant que j'ai lu de l'année, mais en même temps il est trompeur. Nous y reviendrons. Je n'avais jamais entendu parlé de l'Albanie donc c'est une entrée en matière, et le meilleur passage je trouve est celui des retranscriptions des négociations diplomatiques entre le premier secrétaire du parti communiste albanais Enver Hoxha et Khrouchtchev, et leurs acolytes. Je ne m'étais jamais intéressée à cette discipline et je vois donc qu'ils essaient de suivre des règles de bonne conduite, de parler calmement et avec respect, et de trouver des terrains d'entente. Il s'agit dans le livre des retranscriptions de ce qu'ils se sont dit et non de dialogues imaginés.
Les premières 150 pages du livres sont assez comiques avec la question récurrente du blé français qui tombe comme un cheveu sur la soupe à tous bout de champs. Puis la révélation vient. On suit une poignée de personnages qui se connaissent de près ou de loin. J'ai trouvé dans ce livre mon bon vieux Hô Chi Minh vietnamien, quelle surprise !
L’auteur a donc vécu la rupture entre l'Albanie et le bloc de l'Est en direct ; c’est épatant. C'est extrêmement laborieux et long à lire mais aussi très satisfaisant. Dommage qu'il n'y ait pas de suite. Il y a un deuxième volet qui parle d'une autre année : Le concert. Maintenant le livre est trompeur car quand je suis allée en parler à mon père il m'a dit que quand il était enfant il y avait deux pays fermés sur Terre : la Corée du Nord et l'Albanie. Donc quand je lis sur internet que l'Albanie était une dictature avec pour dictateur Enver Hoxha c'est très choquant car je ne m'en suis pas rendue compte à la lecture. Je l'ai au contraire trouvé très bien cet homme.
« Comme a dit Marx, l'unité est provisoire, les querelles sont éternelles. »
« La scission, ce n'est pas moi qui vous l'ai apportée, je l'ai trouvé parmi vous*, songea Besnik.
*Évocation de la phrase célèbre du héro national Skanderbeg : La liberté, ce n'est pas moi qui vous l'ai apportée, je l'ai trouvée parmi vous. »
Pour en apprendre plus sur le héro national Skanderberg on peut lire du même auteur Les Tambours de la pluie
« Je t'ai assez supportée.
- Comme tu voudras, Frédéric, ta jalousie me fera mourir avant l'heure. »
« Votre crime commun, songea-t-il. Les années passeraient, eux blanchiraient toujours plus et leurs propos, avec le temps, deviendraient plus pondérés, plus solennels, avec des résonances toujours plus éternelles, philosophiques, presque bibliques ; toujours plus souvent, ils paraîtraient à des présidiums, à des commémorations, dans des films d'actualité, sur le petit écran, dans des mémoires, des préfaces, derrière des bouquets offerts par des petits "pionniers", ils seraient entourés de tendresse, d'admiration, pour leurs têtes chenues, leur sagesse, leur culture, leur dignité, leurs sentiments humanitaires, leur grandeur d’âme ; pour leurs mains affaiblies transparentes, presque hiératiques, qui n'avaient jamais tué une mouche, qu'ils avaient levées en haut, à gauche, à droite, condamnant l'injustice, l'oppression de la classe ouvrière, la violence, la cruauté, et qui maintenant tremblotaient en saisissant les fleurs ; Et pourtant tout ce rituel, cette mise en scène ne pourraient jamais effacer la flétrissure qu'ils s'étaient eux-même infligée en affamant en plein XXe siècle un petit peuple. »
April 16, 2023
Une introduction assez accrocheuse mais des lenteurs dans la mise en place de l'action principale qui va bouleverser la perception de la vie du personnage principal Besnik. Le récit prend un autre rythme, un autre tournant et un autre ton beaucoup plus soutenus et qui collent bien plus fortement à la tension politique et sociale du moment : fracture entre l'union soviétique et l'Albanie. Les personnes y trouvent leur profondeur. Besnik devient le témoin d'un lourd secret dont il ne peut divulguer la teneur. Se met alors en place un jeu de silences entre ses proches, l'Albanie et le divorce politique qui se dessine.
Cette tension politique se trouve posée en miroir à une relation d'amour impossible entre Besnik et sa promise Zana. Mais à trop tirer sur cet artifice narratif, les personnages perdent en qualité, tout comme le récit qui préfère prendre le chemin des détails.
Cette tension politique se trouve posée en miroir à une relation d'amour impossible entre Besnik et sa promise Zana. Mais à trop tirer sur cet artifice narratif, les personnages perdent en qualité, tout comme le récit qui préfère prendre le chemin des détails.
September 22, 2023
یک جاهاییش یه مقدار کشدار میشد، ولی در مجموع خوب بود. یک نمونهعالی از این که رمان چطور میتونه تصویر خیلی درستتری از وقایع رو به خواننده القا کنه. ماجراهای انور خوجه و اختلاف آلبانی و شوروی در زمان خروشچوف اینجا بهتر از صد تا کتاب تاریخی روایت شده
April 16, 2021
🔥🔥🔥
This entire review has been hidden because of spoilers.
Read
December 29, 2021Great descriptions
January 6, 2024
Virtuose.
November 12, 2024
Narrativa muy cuidada pero excesiva en detalles y circunloquios, creo que podría ser una gran obra siendo más breve.
July 19, 2023
داستان سرزمینی کوچک که از مدت ها پیش به واسطه انقلاب کمونیستی دچار نوعی دوقطبی بزرگ اجتماعی شده و اینک به دلیل نافرمانی علیه برادر بزرگ یعنی شوروی، در آستانه تحریم و تهاجم نظامی قرار دارد. داستانی متشکل از پرسوناژهای متعدد اما منسجم و شخصیتی مرکزی که خبرنگار و مترجمی است که خود را در این وضعیت گناه کار می داند. داستان ملتی که اکثریت آن نمی تواند این خنجر از پشت شوروی ها را باور کند و اقلیتی که سال ها است در رویای بازگشت نظم پیشین بسر می برد.
March 26, 2023
به لحاظ فصاسازی و خط داستانی قوی ولی از دیدگاه اندیشه سیاسی و اجتماعی که داستان در بستر آن روایت میشه نه آنچنان قوی و قابل اتکا.
August 7, 2022
Une plongée en eau froide dans l'hiver 1961. La petite Albanie se rebelle contre la tentaculesque URSS. Nous allons suivre l'Histoire avec un grand "H" mais aussi de nombreuses tranches de vie dans l'histoire. Principalement celle de Besnik, traducteur à la conférence de Moscou, qui suite à une erreur de traduction porte sur lui le poids de l'escalades des tensions politiques entre les deux nations communistes.
Il y a une sorte de triple métaphore dans le roman. Le champ lexical est celui de la "froideur" et de la "séparation", la froideur de l'hiver, la froideur des relations diplomatiques et celle de sa relation avec sa fiancée Zana. Il faudra attendre le printemps pour en finir avec l'hiver, pour sortir du bloc soviétique et envisager une nouvelle relation amoureuse.
Il s'agit d'un grand roman historique et littéraire. Seul bémol le roman introduit un peu trop de personnages dont on suit la vie et aussi un peu trop de détails. Faut-il véritablement donner le numéro de plaque des véhicules à plusieurs reprises ? 2-3 personnages de moins et peut être une réduction de 200, en se concentrant sur l'Histoire des pays et la relation de Bernik et Zana aurait rendu le roman plus intense.
Il y a une sorte de triple métaphore dans le roman. Le champ lexical est celui de la "froideur" et de la "séparation", la froideur de l'hiver, la froideur des relations diplomatiques et celle de sa relation avec sa fiancée Zana. Il faudra attendre le printemps pour en finir avec l'hiver, pour sortir du bloc soviétique et envisager une nouvelle relation amoureuse.
Il s'agit d'un grand roman historique et littéraire. Seul bémol le roman introduit un peu trop de personnages dont on suit la vie et aussi un peu trop de détails. Faut-il véritablement donner le numéro de plaque des véhicules à plusieurs reprises ? 2-3 personnages de moins et peut être une réduction de 200, en se concentrant sur l'Histoire des pays et la relation de Bernik et Zana aurait rendu le roman plus intense.
Displaying 1 - 30 of 33 reviews