What do you think?
Rate this book
The Sagas of Ragnar Lodbrok
Although based on historical persons from the 9th century, Ragnar Lodbrok and his sons are the subjects of compelling legends dating from the Viking era. Warriors, raiders, and rulers, Ragnar and his sons inspired unknown writers to set down their stories over seven centuries ago. This volume presents new and original translations of the three major Old Norse texts that tell Ragnar's story: the Saga of Ragnar Lodbrok, the Tale of Ragnar's Sons, and the Sögubrot. Ragnar's death song, the Krákumál, and a Latin fragment called the List of Swedish Kings, complete the story. Extensive notes and commentary are provided, helping the reader to enter the world of these timeless stories of Viking adventure.
165 pages, Kindle Edition
First published January 1, 1400
81 people are currently reading
2847 people want to read
About the author
Ben Waggoner
24 books55 followersI've been studying Old Norse (close to modern Icelandic) in my copious spare time since about 2006. Now I translate, study, annotate, and periodically publish Old Norse sagas (longish prose narratives that come in a great many "genres"). Why? It's fun if you like that sort of thing, and someone has to do it. . . My focus has been on the fornaldarsögur or "sagas of olden time" -- legendary narratives set in Scandinavia, some of which transmit very old legendary material.
For the record, I am *not* the Ben Waggoner who's written books on video file compression. I'm sure he's a great guy, but he's not me.
For the record, I am *not* the Ben Waggoner who's written books on video file compression. I'm sure he's a great guy, but he's not me.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 122 reviews
February 3, 2018
La Saga di Ragnarr, tornata recentemente alla ribalta in quanto fonte d'ispirazione per l'attualissima serie tv Vikings, è costituita da una raccolta di racconti che delineano alcuni episodi, azioni e personaggi della mitologia scandinava, delineando vita e imprese di alcune delle figure di spicco della saga norrena.
A fare da filo conduttore è l'ormai celebre Ragnarr Lodbrok, attorno a cui ruotano tutti i personaggi di queste epiche e semi-leggendarie vicende, ambientate in un mondo, quello nordico medievale, da noi poco conosciuto e caratterizzato da particolarità e valori inusuali e interessanti.
Mi ha stupito molto vedere Ragnarr rimanere una figura secondaria e di contorno, peraltro ben lontana dall'accezione più comune del termine "eroico".
Quelli che possono essere considerati veri protagonisti della vicenda sono i suoi figli e sua moglie, l'indomita Àslaug. Le loro storie vengono seguite in maniera più approfondita e con una narrazione epica e appassionante. Si arriva spesso a raggiungere vette davvero suggestive, in particolare con le kenning, perifrasi poetiche di rara bellezza e a mio parere vero valore aggiunto del volume.
Il libro si apre con un'esaustiva introduzione che delinea il processo di "creazione" del volume, frutto di un'accurata ricerca storiografica, e ci chiarisce come le fonti a cui si è attinto siano sporadiche e sovente di seconda mano.
In appendice è poi inserito L'episodio dei figli di Ragnarr. Si tratta di un'altra versione delle vicende raccontate nella Saga, più breve e che presenta alcune differenze con quest'ultima. Il confronto tra i due stili di narrazione è stato interessante.
La lettura si è rivelata avvincente e istruttiva. Il voto relativamente basso è dovuto principalmente alla "brevità" del testo: purtroppo, vista la scarsità di fonti, molte vicende sono appena accennate. Ciò lascia un lieve senso di insoddisfazione e di incompiutezza, perché sarebbe stato molto interessante potersi avvicinare a una Saga più corposa e dettagliata.
Si è trattata comunque di un'esperienza molto interessante, che raccomando a chiunque abbia voglia di avvicinarsi all'affascinante mondo della storia e della mitologia norrena.
A fare da filo conduttore è l'ormai celebre Ragnarr Lodbrok, attorno a cui ruotano tutti i personaggi di queste epiche e semi-leggendarie vicende, ambientate in un mondo, quello nordico medievale, da noi poco conosciuto e caratterizzato da particolarità e valori inusuali e interessanti.
Mi ha stupito molto vedere Ragnarr rimanere una figura secondaria e di contorno, peraltro ben lontana dall'accezione più comune del termine "eroico".
Quelli che possono essere considerati veri protagonisti della vicenda sono i suoi figli e sua moglie, l'indomita Àslaug. Le loro storie vengono seguite in maniera più approfondita e con una narrazione epica e appassionante. Si arriva spesso a raggiungere vette davvero suggestive, in particolare con le kenning, perifrasi poetiche di rara bellezza e a mio parere vero valore aggiunto del volume.
Il libro si apre con un'esaustiva introduzione che delinea il processo di "creazione" del volume, frutto di un'accurata ricerca storiografica, e ci chiarisce come le fonti a cui si è attinto siano sporadiche e sovente di seconda mano.
In appendice è poi inserito L'episodio dei figli di Ragnarr. Si tratta di un'altra versione delle vicende raccontate nella Saga, più breve e che presenta alcune differenze con quest'ultima. Il confronto tra i due stili di narrazione è stato interessante.
La lettura si è rivelata avvincente e istruttiva. Il voto relativamente basso è dovuto principalmente alla "brevità" del testo: purtroppo, vista la scarsità di fonti, molte vicende sono appena accennate. Ciò lascia un lieve senso di insoddisfazione e di incompiutezza, perché sarebbe stato molto interessante potersi avvicinare a una Saga più corposa e dettagliata.
Si è trattata comunque di un'esperienza molto interessante, che raccomando a chiunque abbia voglia di avvicinarsi all'affascinante mondo della storia e della mitologia norrena.
February 3, 2018
La Saga del leggendario Ragnarr e della sua stirpe è un interessantissimo scorcio su un mondo di cui abbiamo poche documentazioni: quello norreno. Le gesta eroiche su queste figure così leggendarie ed evanescenti (sempre per un problema di fonti quanto mai aleatorie) sono narrate in racconti dalla perfetta cadenza epica, arricchiti spesso da versi di notevole delicatezza.
Per quanto in linea con la pomposità richiesta dal genere, la linea quasi asettica del tono narrante finisce un po' per trasmettere freddezza, laddove invece il pathos dovrebbe trasudare da ogni rigo.
È una lettura piacevole, istruttiva ed illuminante, anche utile per approfondire le storie di alcuni personaggi spesso rimasti più in ombra rispetto ai famosissimi Ivar Senzossa e Ragnarr Brache di cuoio (ad esempio, la coraggiosissima Àslaug, e gli altri figli, ovvero i fratelli del temibile Ivarr).
Ho trovato davvero curioso il fatto che non sia Ragnarr a regnare da protagonista, essendo anche quasi assente o marginale nell'opera, quanto tutti i suoi figli, dominanti per buona parte di tutto l'arco narrativo.
La pecca che per mio personale gusto decreta le tre stelle, senza possibilità di appello, è data dalla mia curiosità non appieno saziata, in quanto mi sarebbe piaciuto approfondire molto di più parecchie vicende, oltre che tanti elementi caratterizzanti la vita di questi personaggi. Insomma, il mio interesse ha soltanto mangiato l'antipasto, e adesso si parte in cerca di altre letture!
Per quanto in linea con la pomposità richiesta dal genere, la linea quasi asettica del tono narrante finisce un po' per trasmettere freddezza, laddove invece il pathos dovrebbe trasudare da ogni rigo.
È una lettura piacevole, istruttiva ed illuminante, anche utile per approfondire le storie di alcuni personaggi spesso rimasti più in ombra rispetto ai famosissimi Ivar Senzossa e Ragnarr Brache di cuoio (ad esempio, la coraggiosissima Àslaug, e gli altri figli, ovvero i fratelli del temibile Ivarr).
Ho trovato davvero curioso il fatto che non sia Ragnarr a regnare da protagonista, essendo anche quasi assente o marginale nell'opera, quanto tutti i suoi figli, dominanti per buona parte di tutto l'arco narrativo.
La pecca che per mio personale gusto decreta le tre stelle, senza possibilità di appello, è data dalla mia curiosità non appieno saziata, in quanto mi sarebbe piaciuto approfondire molto di più parecchie vicende, oltre che tanti elementi caratterizzanti la vita di questi personaggi. Insomma, il mio interesse ha soltanto mangiato l'antipasto, e adesso si parte in cerca di altre letture!
April 28, 2013
It’s not an easy read. The Sagas of Ragnar Lodbrok is patchwork of literary styles, genres, and stories. Add a lot of names and genealogies and a rather wordy translation, and you have a bit of work ahead of you.
But it’s worth it. The Sagas of Ragnar Lodbrok contains tree sagas, a list of Swedish kings, and a long poem, Krákumál. If you’re unaccustomed with the Old Icelandic literary style, you should start with the sagas: Read The Saga of Ragnar Lodbrok first, then The Tale of Ragnar’s Sons, and Sögubrot last. Taken together, the sagas give the heroic legends of Ragnar and his sons: Ivar the Boneless, Sigurd Snake-in-the-Eye, and the others.
The sagas tell the story of how Ragnar got his epithet “Lodbrok” (meaning hairy breeches), how Ragnar killed the snake and got his first wife Thora. They tell Aslaug’s story; how she came to Ragnar “neither clad nor unclad, neither sated nor hungy, not alone yet with one coming with her”. The sagas tell at length of Ragnar and his sons' heroic battles, their plundering and terror, of how Ivar the Boneless conquered Northumbria, of the shirt that made Ragnar invulnerable, and of how he nevertheless ended his life in King Ælle’s snake pit while he, as the snakes bite in on him, makes the poem Krákumál.
Aslaug, Ragnar’s wife, of course, is daughter of Sigurd the Dragon Slayer and Brynhild (told of in The Saga of the Volsungs), even if there are three or four centuries between Sigurd and Ragnar (or their quasi-historical models). But this is legend, or “lying sagas” as the Icelanders called them, and everything is possible. It is in these fornaldersagas (literally, tales of times past) that we find the roots of modern fantasy.
In the legendary sagas we meet dragons, enormous serpents, holy and powerful cows, talking birds and flying horses. Some people, the shape-shifters, have the ability to turn into animals or birds, and the berserkers turn into wolfs and raging bears. Here are giants, dwarfs, elves, spirits, and all kinds of magic; people who can foretell the future and visit the other worlds. In these sagas we meet Odin, the all-father, and Loki, the trickster, meddling and interfering with human fate, we meet soothsayers, seid-woman, shield-maidens, Valkyries and all kinds of rune magic and sorcery, charms, spell, cursed golden rings and magical swords. But first of all we meet human tragedy.
The legendary sagas tell stories of hate, vengeance, rivalry, murder of brothers, husband and children, incestuous relations, friendship, deceit, loyalty, and everlasting love. This is the world of J.R.R. Tolkien and the starting point of all Western fantasy. It is well worth a bit of hard work.
But it’s worth it. The Sagas of Ragnar Lodbrok contains tree sagas, a list of Swedish kings, and a long poem, Krákumál. If you’re unaccustomed with the Old Icelandic literary style, you should start with the sagas: Read The Saga of Ragnar Lodbrok first, then The Tale of Ragnar’s Sons, and Sögubrot last. Taken together, the sagas give the heroic legends of Ragnar and his sons: Ivar the Boneless, Sigurd Snake-in-the-Eye, and the others.
The sagas tell the story of how Ragnar got his epithet “Lodbrok” (meaning hairy breeches), how Ragnar killed the snake and got his first wife Thora. They tell Aslaug’s story; how she came to Ragnar “neither clad nor unclad, neither sated nor hungy, not alone yet with one coming with her”. The sagas tell at length of Ragnar and his sons' heroic battles, their plundering and terror, of how Ivar the Boneless conquered Northumbria, of the shirt that made Ragnar invulnerable, and of how he nevertheless ended his life in King Ælle’s snake pit while he, as the snakes bite in on him, makes the poem Krákumál.
Aslaug, Ragnar’s wife, of course, is daughter of Sigurd the Dragon Slayer and Brynhild (told of in The Saga of the Volsungs), even if there are three or four centuries between Sigurd and Ragnar (or their quasi-historical models). But this is legend, or “lying sagas” as the Icelanders called them, and everything is possible. It is in these fornaldersagas (literally, tales of times past) that we find the roots of modern fantasy.
In the legendary sagas we meet dragons, enormous serpents, holy and powerful cows, talking birds and flying horses. Some people, the shape-shifters, have the ability to turn into animals or birds, and the berserkers turn into wolfs and raging bears. Here are giants, dwarfs, elves, spirits, and all kinds of magic; people who can foretell the future and visit the other worlds. In these sagas we meet Odin, the all-father, and Loki, the trickster, meddling and interfering with human fate, we meet soothsayers, seid-woman, shield-maidens, Valkyries and all kinds of rune magic and sorcery, charms, spell, cursed golden rings and magical swords. But first of all we meet human tragedy.
The legendary sagas tell stories of hate, vengeance, rivalry, murder of brothers, husband and children, incestuous relations, friendship, deceit, loyalty, and everlasting love. This is the world of J.R.R. Tolkien and the starting point of all Western fantasy. It is well worth a bit of hard work.
September 9, 2018
Una doppia recensione per presentarvi un personaggio a dir poco leggendario: Ragnar Lodbrok.
Questo nome non vi risulterà di certo nuovo, infatti, la serie tv Vikings si basa proprio sulle sue avventure. :D http://piumaecalamaio.blogspot.it/201...
Di seguito il mio commento per Piuma&Calamaio!
Questo nome non vi risulterà di certo nuovo, infatti, la serie tv Vikings si basa proprio sulle sue avventure. :D http://piumaecalamaio.blogspot.it/201...
Di seguito il mio commento per Piuma&Calamaio!
Fin dalla più tenera età sono sempre stata appassionata di miti greci, tuttavia non avevo mai approfondito quelli norreni. Dopo aver letto un paio di romanzi leggeri, che hanno tratto ispirazione da tali leggende, ho voluto cogliere a piene mani direttamente dall'originale, partendo dalla lettura di "Edda" dell'erudito Snorri Sturluson che ha radunato in un tomo unico il mitizzato mondo nordico costituito da un esteso pàntheon di divinità capricciose e imprevedibili, spesso animate da sentimenti quasi umani, e creature straordinarie quali le Valchirie, i giganti e molto altro ancora. Vi consiglio caldamente di recuperarlo (assieme al Canzoniere eddico)se volete definirvi davvero cultori del genere.
Ancor più desiderosa di approfondire quest'ambito, mi sono lasciata conquistare dalla serie tv Vikings che ha inglobato diversi stralci dalle varie leggende e avvenimenti storici aventi come figura di spicco: il temerario Ragnarr Loðbrók. Potevo accontentarmi delle esigue e raffazzonate nozioni ottenute da ciò che vedevo su schermo? Assolutamente no. E quando se n'è presentata l'occasione ho voluto scoprire da me le eroiche imprese compiute da Ragnarr, servendomi di questo libriccino.
La trasposizione televisiva ha conferito un'accezione romanzata alle gesta di questo prode guerriero che nel libro è praticamente assente; la struttura per racconti brevi risulta sì efficace e fluida, tuttavia il susseguirsi di nomi impronunciabili e i riferimenti ad episodi che non è stato possibile ricostruire ne rendono ostica ed impegnativa la lettura... Inoltre ero convinta si desse ampio spazio a Ragnarr, ma egli resta un personaggio appena accennato vengono, invece, enunciate le prodezze della sua numerosa prole, in particolare quelle dell'ingegnoso Ivarr Senz'Ossa e dell'animoso Björn "Fianchi d'acciaio".
L'introduzione è stata molto chiarificatrice poiché attesta che quanto ci apprestiamo a leggere non è "di prima mano" bensì il frutto di diverse testimonianze provenienti dai popoli conquistati (prevalentemente i Sassoni). Si rievocano i numerosi momenti - tanto truci quanto affascinanti - che vanno a ricostruire le impervie spedizioni all'insegna dell'avventura e del magico ancestrale ad opera della furia devastatrice di questi guerrieri a dir poco sanguinari.
In conclusione questo libro altro non è che un ulteriore ed imperdibile fiore all'occhiello per quanto concerne l'epica scandinava, per i motivi stilistici sopra enunciati non posso dire di essermene innamorata ciò nonostante ne suggerisco la lettura a chi ha voglia di carpire qualcosa di più su questo popolo.
May 29, 2014
I have been watching the TV show "Vikings" so this was very interesting to read. The author uses three major old Norse stories to tell Ragnar's life and deeds. There is a lot of speculation as to whether there actually was a "Ragnar". He has been identified as various historical persons of this period but there is no actual proof. His sons are a different matter as there is more information about them. Anyone wanting to learn a bit more about Ragner and this period of Viking history will enjoy these stories.
December 15, 2021
Бележка към българското издание:
Много е хубаво, че се е намерило издателство, което да издаде сагата, както и преводач, който да я преведе от староисландски (макар изходният език да не е упоменат в самата книга, просто имам спомен, че от издателството бяха уверявали, че е превод от староисландски). Още по-хубаво щеше да е, ако беше свършена по-сериозна работа по редакцията и коректурата.
Тук-таме има технически грешки, например несъгласувани глаголи ("колоните на постройката се съборила", "[тя] видя момиченце, каквото никога преди не бе зървало"), незатворени с втора запетайка подчинени изречения, и още по-лошо - незатворени кавички.
Но това се преживява. По-разсейващо е, че текстът понякога преминава от изявително в преизказно наклонение. На едно място това става дори в рамките на едно изречение, но този отделен случай най-вероятно е просто недоглеждане. Повече се набиват на очи изреченията и откъсите, въведени с "разправят, че". На български "разправят" показва, че става дума за преразказани събития, но в оригинала на практика няма смислова разлика между тези изречения и останалата част от текста, поради което смяната на времената звучи странно.
Откъсите са си част от непрекъснатата верига събития, "разправят че" е просто вмятане, но в българския текст се оказва, че в един момент разказвачът е всезнаещ свидетел, в следващия преразказва ставащото, после пак е свидетел... ("Когато се приготвил, старицата го придружила до мястото, където спял Хаймир и откъдето долитало силно хъркане. Тогава старицата рече на своя съпруг да го удари с всички сили..."; или "Разправят, че един ден ѝ изпратил малка, необикновено красива змия. Тора хареса змията...")
Всъщност на два-три пъти логическото изискване за преизказно наклонение просто е игнорирано, което също звучи странно, пък и е непоследователно спрямо по-ранните откъси: "И за пътешествието му се разправя само, че недалеч от дома, пътят му минаваше пре�� някаква гора."
За да се избегне това, на български следва или целият текст да е в преизказно наклонение, или употребата му да се заобиколи по някакъв начин или в краен случай "разправят" да се изпусне изцяло. Например:
"Но не се знае нищо за пътуването му, освен че недалеч от дома пътят му минаваше през някаква гора. Той и неговите хора стигнаха до поляна в гората..."
Или дори:
"Не се казва нищо за пътуването му преди Рагнар да наближи крепостта, когато пътят го отведе в някаква гора." (Което се приближава повече и до оригиналния текст.)
Имам забележки и към предаването на някои имена. Изписването "Гьотланд", например, е нещо средно между шведското наименование на региона (Götaland, или Йоталанд, както е прието да се изписва на български) и староисландското Gautland, но реално не е нито едно от двете и не разбирам откъде идва.
На едно място пък в две последователни изречения имаме първо Сигурд Пръстена, после Харалд Хилдитьон, като значението на второто име (Харалд Войнския зъб) е посочено в бележка. Предполагам, че "Пръстена" е преведено, защото на староисландски се изписва с малка буква - Sigurðr hringr, та може би се приема за прозвище, а другото за име, но в текста това не става ясно. А може и просто към този момент просто да съм търсел кусури дори където ги няма, но във всеки случай ми направи впечатление и отделих твърде много време да проверявам, за да не го спомена сега тук. :D
Има още места, където редакторът е можел да се намеси, но за финал ще спомена само едно, защото е често срещан проблем при превод от езици, които не различават между свършено и несвършено време.
"И удари и втори път, докато тя се извърташе с такава бързина, че острието се освободи от дръжката..."
Извъртането, когато се случва "с такава бързина", не е движение, което предполага несвършено време. От друга страна, Рагнар все пак удря змията по време на движението ѝ, което пък предполага именно несвършено време. Ето защо най-добре е да е ставащото да се формулира по някакъв друг начин:
"Змията се извъртя, но в този момент Рагнар я удари втори път, и поради голямата ѝ бързина, острието се освободи..."
"Змията се извъртя с такава бързина, че щом той нанесе втори удар, острието се освободи от дръжката..."
"Рагнар я удари втори път, още докато змията се извърташе. Движението ѝ бе толкова бързо, че острието се освободи..."
"Змията се извъртя с голяма бързина, но в този момент Рагнар я удари втори път и острието..."
Или в краен случай дори да се промени малко поредицата на събитията:
"Рагнар я удари втори път, а змията се извъртя с такава бързина, че острието се освободи..."
Варианти бол. Може и да не отговарят буквално на староисландския текст, но на староисландски няма и продължително време.
За щастие, проблемните моменти не са чак толкова много. За зла беда (хм, а добри беди има ли?) обаче, повечето от тях са съсредоточени в началото на книгата, и може би точно това ме провокира изобщо да се хвана да си водя бележки. Във всеки случай, след като така и така съм ги водил, реших поне да има някакъв смисъл от тях и да ги споделя тук. Те в никакъв случай не са злонамерени, напротив. Както казах, радвам се, че книгата я има, просто ми се иска да беше малко по-изпипана, защото и без това рядко има такива издания, а сега остава неприятното подозрение, че може би издателството просто е бързало да я издаде покрай последния сезон на "Викинги".
Много е хубаво, че се е намерило издателство, което да издаде сагата, както и преводач, който да я преведе от староисландски (макар изходният език да не е упоменат в самата книга, просто имам спомен, че от издателството бяха уверявали, че е превод от староисландски). Още по-хубаво щеше да е, ако беше свършена по-сериозна работа по редакцията и коректурата.
Тук-таме има технически грешки, например несъгласувани глаголи ("колоните на постройката се съборила", "[тя] видя момиченце, каквото никога преди не бе зървало"), незатворени с втора запетайка подчинени изречения, и още по-лошо - незатворени кавички.
Но това се преживява. По-разсейващо е, че текстът понякога преминава от изявително в преизказно наклонение. На едно място това става дори в рамките на едно изречение, но този отделен случай най-вероятно е просто недоглеждане. Повече се набиват на очи изреченията и откъсите, въведени с "разправят, че". На български "разправят" показва, че става дума за преразказани събития, но в оригинала на практика няма смислова разлика между тези изречения и останалата част от текста, поради което смяната на времената звучи странно.
Откъсите са си част от непрекъснатата верига събития, "разправят че" е просто вмятане, но в българския текст се оказва, че в един момент разказвачът е всезнаещ свидетел, в следващия преразказва ставащото, после пак е свидетел... ("Когато се приготвил, старицата го придружила до мястото, където спял Хаймир и откъдето долитало силно хъркане. Тогава старицата рече на своя съпруг да го удари с всички сили..."; или "Разправят, че един ден ѝ изпратил малка, необикновено красива змия. Тора хареса змията...")
Всъщност на два-три пъти логическото изискване за преизказно наклонение просто е игнорирано, което също звучи странно, пък и е непоследователно спрямо по-ранните откъси: "И за пътешествието му се разправя само, че недалеч от дома, пътят му минаваше пре�� някаква гора."
За да се избегне това, на български следва или целият текст да е в преизказно наклонение, или употребата му да се заобиколи по някакъв начин или в краен случай "разправят" да се изпусне изцяло. Например:
"Но не се знае нищо за пътуването му, освен че недалеч от дома пътят му минаваше през някаква гора. Той и неговите хора стигнаха до поляна в гората..."
Или дори:
"Не се казва нищо за пътуването му преди Рагнар да наближи крепостта, когато пътят го отведе в някаква гора." (Което се приближава повече и до оригиналния текст.)
Имам забележки и към предаването на някои имена. Изписването "Гьотланд", например, е нещо средно между шведското наименование на региона (Götaland, или Йоталанд, както е прието да се изписва на български) и староисландското Gautland, но реално не е нито едно от двете и не разбирам откъде идва.
На едно място пък в две последователни изречения имаме първо Сигурд Пръстена, после Харалд Хилдитьон, като значението на второто име (Харалд Войнския зъб) е посочено в бележка. Предполагам, че "Пръстена" е преведено, защото на староисландски се изписва с малка буква - Sigurðr hringr, та може би се приема за прозвище, а другото за име, но в текста това не става ясно. А може и просто към този момент просто да съм търсел кусури дори където ги няма, но във всеки случай ми направи впечатление и отделих твърде много време да проверявам, за да не го спомена сега тук. :D
Има още места, където редакторът е можел да се намеси, но за финал ще спомена само едно, защото е често срещан проблем при превод от езици, които не различават между свършено и несвършено време.
"И удари и втори път, докато тя се извърташе с такава бързина, че острието се освободи от дръжката..."
Извъртането, когато се случва "с такава бързина", не е движение, което предполага несвършено време. От друга страна, Рагнар все пак удря змията по време на движението ѝ, което пък предполага именно несвършено време. Ето защо най-добре е да е ставащото да се формулира по някакъв друг начин:
"Змията се извъртя, но в този момент Рагнар я удари втори път, и поради голямата ѝ бързина, острието се освободи..."
"Змията се извъртя с такава бързина, че щом той нанесе втори удар, острието се освободи от дръжката..."
"Рагнар я удари втори път, още докато змията се извърташе. Движението ѝ бе толкова бързо, че острието се освободи..."
"Змията се извъртя с голяма бързина, но в този момент Рагнар я удари втори път и острието..."
Или в краен случай дори да се промени малко поредицата на събитията:
"Рагнар я удари втори път, а змията се извъртя с такава бързина, че острието се освободи..."
Варианти бол. Може и да не отговарят буквално на староисландския текст, но на староисландски няма и продължително време.
За щастие, проблемните моменти не са чак толкова много. За зла беда (хм, а добри беди има ли?) обаче, повечето от тях са съсредоточени в началото на книгата, и може би точно това ме провокира изобщо да се хвана да си водя бележки. Във всеки случай, след като така и така съм ги водил, реших поне да има някакъв смисъл от тях и да ги споделя тук. Те в никакъв случай не са злонамерени, напротив. Както казах, радвам се, че книгата я има, просто ми се иска да беше малко по-изпипана, защото и без това рядко има такива издания, а сега остава неприятното подозрение, че може би издателството просто е бързало да я издаде покрай последния сезон на "Викинги".
February 3, 2018
La saga di Ragnar.
Un libro per appassionati del mondo norreno e delle sue leggende.
Questa lettura l'ho iniziata data la curiosità e passione per la mitologia in generale.
Il libro inizialmente parte facendo un excursus storico sulle fonti da cui è tratto (può risultare pesante ), le quali sono quasi sempre di seconda mano.
Si inizia ad entrare nella parte fondante del libro solo dopo un po di capitoli.
Questi ultimi sono racconti vari , inizialmente si riscontra un pò di difficoltà in quanto sembra un susseguirsi di informazioni abbastanza fredde.
Quando si riesce ad entrare nell'ottica che il libro non è un racconto unico ma un insieme di quest'ultimi si riesce ad apprezzarli.
Un libro per chi ha già idea di cosa si va a leggere non lo consiglierei a qualcuno che si vuole approcciare per la prima volta all'argomento trattato.
Concludendo il libro mi è piaciuto non è esente da problematiche ,la mitologia non è fondante,apprezzabile che vengano ripresi versi scaldici nella narrazione delle leggende in particolar modo nelle ultime parti e quando si racconta di Ivar.
Un libro per appassionati del mondo norreno e delle sue leggende.
Questa lettura l'ho iniziata data la curiosità e passione per la mitologia in generale.
Il libro inizialmente parte facendo un excursus storico sulle fonti da cui è tratto (può risultare pesante ), le quali sono quasi sempre di seconda mano.
Si inizia ad entrare nella parte fondante del libro solo dopo un po di capitoli.
Questi ultimi sono racconti vari , inizialmente si riscontra un pò di difficoltà in quanto sembra un susseguirsi di informazioni abbastanza fredde.
Quando si riesce ad entrare nell'ottica che il libro non è un racconto unico ma un insieme di quest'ultimi si riesce ad apprezzarli.
Un libro per chi ha già idea di cosa si va a leggere non lo consiglierei a qualcuno che si vuole approcciare per la prima volta all'argomento trattato.
Concludendo il libro mi è piaciuto non è esente da problematiche ,la mitologia non è fondante,apprezzabile che vengano ripresi versi scaldici nella narrazione delle leggende in particolar modo nelle ultime parti e quando si racconta di Ivar.
Read
July 21, 2022This is a review of the translation by Ben Waggoner, in audiobook format. The parts are of varying interest. One tale I was already familiar with, about Ivar asking to be allowed enough English land as would lie within a cowhide. He takes it as compensation when he fails to take vengeance for the death of his father. The tale where he stretches the cowhide, cuts it into a very fine thong and encloses enough land to found a city. Then he suborns the king’s lords, calls in his brothers and they finally get their vengeance. A very Viking story.
But the part I loved was the final ten minutes, the Krákumál, or The Death-Song of Ragnar Lothbrok. This is skaldic poetry, while most of the sagas included here are prose. The repeated phrase, the creative alliteration that adds to the meaning as well as the poetry, and the effective portrayal of Viking values were wonderful. You just have to ignore the gore.
But the part I loved was the final ten minutes, the Krákumál, or The Death-Song of Ragnar Lothbrok. This is skaldic poetry, while most of the sagas included here are prose. The repeated phrase, the creative alliteration that adds to the meaning as well as the poetry, and the effective portrayal of Viking values were wonderful. You just have to ignore the gore.
April 30, 2018
Citando l'introduzione:
"Per il loro valore per i folkloristi e gli storici medievali, per il loro impatto sulla letteratura inglese successiva e per il loro valore come piacevoli racconti di audacia, vale la pena leggere queste storie anche oggi."
"Per il loro valore per i folkloristi e gli storici medievali, per il loro impatto sulla letteratura inglese successiva e per il loro valore come piacevoli racconti di audacia, vale la pena leggere queste storie anche oggi."
June 25, 2018
Interessantissimo questo volume che ripropone la Saga di Ragnarr, tratta dai principali e più antichi manoscritti che parlano di questo re leggendario, che negli ultimi anni ha acquistato un'enorme notorietà grazie alla serie televisiva Vikings.
Eccellente e prezioso come sempre l'accompagnamento fornito da introduzione e postfazione, che spiegano anche la difficoltà nel redigere un'opera come questa, basata su fonti medioevali frammentarie e spesso in contraddizione tra loro, con riferimenti vaghi e fumosi a personaggi realmente esistiti ma mescolati indelebilmente con il mito.
Da notare come Ragnarr in realtà sembri più un comprimario: delle sue gesta vediamo solo l'uccisione del gigantesco serpente per ottenere la mano della sua prima moglie Thora, poi lo vedremo intento a governare o a girare per il mondo a fare scorrerie non meglio precisate. Il palcoscenico sarà invece occupato dai suoi tanti figli, guidati da Ivarr il Senz'ossa, a partire dalle loro prime incursioni in cerca di gloria e dalla vendetta per la morte dei fratellastri, fino alle campagne più ambiziose, la vendetta per la morte del padre, la divisione del regno e, nel finale, i loro destini e quelli delle loro discendenze.
L'unica pecca a mio avviso è data dalla mancanza nel volume (comprendente la Saga di Ragnarr e l'Episodio dei figli di Ragnarr) della versione presente nel Gesta Danorum, dove compare Lagertha, qui invece assente (in queste fonti come mogli di Ragnarr vengono elencate Thora e Aslaug, si ritorna al problema iniziale delle fonti contraddittorie).
Eccellente e prezioso come sempre l'accompagnamento fornito da introduzione e postfazione, che spiegano anche la difficoltà nel redigere un'opera come questa, basata su fonti medioevali frammentarie e spesso in contraddizione tra loro, con riferimenti vaghi e fumosi a personaggi realmente esistiti ma mescolati indelebilmente con il mito.
Da notare come Ragnarr in realtà sembri più un comprimario: delle sue gesta vediamo solo l'uccisione del gigantesco serpente per ottenere la mano della sua prima moglie Thora, poi lo vedremo intento a governare o a girare per il mondo a fare scorrerie non meglio precisate. Il palcoscenico sarà invece occupato dai suoi tanti figli, guidati da Ivarr il Senz'ossa, a partire dalle loro prime incursioni in cerca di gloria e dalla vendetta per la morte dei fratellastri, fino alle campagne più ambiziose, la vendetta per la morte del padre, la divisione del regno e, nel finale, i loro destini e quelli delle loro discendenze.
L'unica pecca a mio avviso è data dalla mancanza nel volume (comprendente la Saga di Ragnarr e l'Episodio dei figli di Ragnarr) della versione presente nel Gesta Danorum, dove compare Lagertha, qui invece assente (in queste fonti come mogli di Ragnarr vengono elencate Thora e Aslaug, si ritorna al problema iniziale delle fonti contraddittorie).
May 27, 2021
La Saga di Ragnarr narra le vicende e le gesta eroiche di alcuni importanti personaggi della storia norrena. A causa di materiale andato perduto, o mai reperito, non tutto viene spiegato alla perfezione o con esattezza. Molto spesso si fanno supposizioni, si creano leggende.
A questo proposito la prefazione è molto chiara e mette le mani avanti: è difficile il lavoro di traduzione (che probabilmente porta a perdere la musicalità di alcune parti) così come è difficile creare un libro con delle basi piuttosto aleatorie, dove le vicende di personaggi realmente esistiti si fondono con miti e leggende.
Il libro è scandito da diversi racconti epici legati tra loro e arricchiti da versi poetici. È uno stile molto ricercato e che forse - almeno per quella che è stata la mia esperienza - non coinvolge così tanto il lettore come invece mi aspettavo.
Sebbene sia stata contenta di approfondire e fare la conoscenza di personaggi meno noti, mi aspettavo che Ragnarr fosse il vero protagonista di questo libro, ma così non è stato. Questo dettaglio mi ha lasciato con sentimenti contrastanti: ho scoperto cose nuove ed è positivo; le storie degli altri personaggi - chi più, chi meno - mi hanno intrattenuta e mi sono piaciute; non avrei disdegnato però un focus maggiore su Ragnarr.
In generale il mio giudizio non è negativo, ma non è nemmeno così positivo come pensavo. Sicuramente se si è appassionati e incuriositi dalla cultura norrena la Saga di Ragnarr potrebbe essere un libro valido per iniziare.
A questo proposito la prefazione è molto chiara e mette le mani avanti: è difficile il lavoro di traduzione (che probabilmente porta a perdere la musicalità di alcune parti) così come è difficile creare un libro con delle basi piuttosto aleatorie, dove le vicende di personaggi realmente esistiti si fondono con miti e leggende.
Il libro è scandito da diversi racconti epici legati tra loro e arricchiti da versi poetici. È uno stile molto ricercato e che forse - almeno per quella che è stata la mia esperienza - non coinvolge così tanto il lettore come invece mi aspettavo.
Sebbene sia stata contenta di approfondire e fare la conoscenza di personaggi meno noti, mi aspettavo che Ragnarr fosse il vero protagonista di questo libro, ma così non è stato. Questo dettaglio mi ha lasciato con sentimenti contrastanti: ho scoperto cose nuove ed è positivo; le storie degli altri personaggi - chi più, chi meno - mi hanno intrattenuta e mi sono piaciute; non avrei disdegnato però un focus maggiore su Ragnarr.
In generale il mio giudizio non è negativo, ma non è nemmeno così positivo come pensavo. Sicuramente se si è appassionati e incuriositi dalla cultura norrena la Saga di Ragnarr potrebbe essere un libro valido per iniziare.
February 11, 2018
Strepiterebbero i porcellini, se sapessero quel che il verro patisce.
October 4, 2017
I like my Vikings to be on the battlefield. But good background to know.
April 11, 2020
Un titolo che mi incuriosiva sin da quando ho visto la celebre serie tv "Vikings".
Ragnarr Loðbrók è, inspiegabilmente, molto meno noto di Beowulf, eppure la sua storia - e quella dei suoi figli - è decisamente molto più avvincente ed appassionante: signore locale, poi uccisore di un mostro (il solito classico serpente, come Beowulf - che però si ferma lì), diventa re, si sposa, ha dei figli valorosi, si risposa, sta per prendersi una terza moglie (la seconda lo ferma in tempo), ha una veste magica che lo rende immune alle ferite e alla fine muore dopo essere stato gettato da Re Ella nudo in una fossa piena di serpenti.
La serie TV sceglie di interpolare anche altre fonti - e per fortuna, visto che nella Saga di Ragnarr è del tutto assente la figura di Lagertha. E Kràka o Randalin, per quanto intelligentissima e spigliata, non è la stessa cosa.
La Saga di Ragnarr però prosegue anche dopo la morte di Ragnarr, con la narrazione dell'Episodio dei figli di Ragnarr: costoro erano intenti in scorrerie per tutto il mondo conosciuto (si legga principalmente il Mediterraneo), e solo una volta richiamati all'ordine da Randalin si decidono ad invadere lo Yorkshire (dove appunto regnava Ella) e a vendicare una buona volta il padre.
Purtroppo la Ragnarssaga loðbrókar perde sicuramente parte della sua forza una volta tradotta, e il fatto che sia resa in una prosa non "musicale" contribuisce ulteriormente a renderne la lettura distante da quella che doveva essere la resa orale della saga.
Paradossalmente è più facile immaginarsi un aedo greco leggendo l'Odissea (anche in traduzione), piuttosto che uno skáld norreno leggendo la Saga di Ragnarr.
Ragnarr Loðbrók è, inspiegabilmente, molto meno noto di Beowulf, eppure la sua storia - e quella dei suoi figli - è decisamente molto più avvincente ed appassionante: signore locale, poi uccisore di un mostro (il solito classico serpente, come Beowulf - che però si ferma lì), diventa re, si sposa, ha dei figli valorosi, si risposa, sta per prendersi una terza moglie (la seconda lo ferma in tempo), ha una veste magica che lo rende immune alle ferite e alla fine muore dopo essere stato gettato da Re Ella nudo in una fossa piena di serpenti.
La serie TV sceglie di interpolare anche altre fonti - e per fortuna, visto che nella Saga di Ragnarr è del tutto assente la figura di Lagertha. E Kràka o Randalin, per quanto intelligentissima e spigliata, non è la stessa cosa.
La Saga di Ragnarr però prosegue anche dopo la morte di Ragnarr, con la narrazione dell'Episodio dei figli di Ragnarr: costoro erano intenti in scorrerie per tutto il mondo conosciuto (si legga principalmente il Mediterraneo), e solo una volta richiamati all'ordine da Randalin si decidono ad invadere lo Yorkshire (dove appunto regnava Ella) e a vendicare una buona volta il padre.
Purtroppo la Ragnarssaga loðbrókar perde sicuramente parte della sua forza una volta tradotta, e il fatto che sia resa in una prosa non "musicale" contribuisce ulteriormente a renderne la lettura distante da quella che doveva essere la resa orale della saga.
Paradossalmente è più facile immaginarsi un aedo greco leggendo l'Odissea (anche in traduzione), piuttosto che uno skáld norreno leggendo la Saga di Ragnarr.
January 3, 2023
I listened to the audio version. Highly enjoyable. I found the slight differences between the sagas very interesting, and it was nice to see where shows like Vikings got some of their storylines! The final section is like poetry, "we struck with our swords", both beautiful and ghastly. Highly recommend
August 24, 2017
Aaaaaaaaw cute collection of sagas about Ragnar Lodbrok - "king in leathern breeches". First story is almost similar to the one from "Heroes of the Norselands" by Katharine Boult. Version in Waggoner's book is closer to the plot that was played in TV Show, but nevertheless is very interesting. Second story is Sögubrot - the saga about Ivar the boneless, and third story tells about the other Ragnar's sons. The last one in this book is Krákumál - dialogue of Ragnar with king Aella, before king thrust Ragnar to the snake pit. Variety of styles and genres is present in this collection, but it is cool to have all of these stories conjoined in one edition.
April 22, 2015
This review is for the Audible edition.
If you like the History Channel's "Vikings"...
...Then you'll probably like this. It's a retelling of three surviving stories from Old Norse texts. Some of the characters from the show are there as viewers would know them; Others take different forms from story to story, but all have fates intertwined with Ragnar and his children. The seeds of the television show are definitely here, and Ragnar is no less enigmatic and entertaining than he is on television.
If you like the History Channel's "Vikings"...
...Then you'll probably like this. It's a retelling of three surviving stories from Old Norse texts. Some of the characters from the show are there as viewers would know them; Others take different forms from story to story, but all have fates intertwined with Ragnar and his children. The seeds of the television show are definitely here, and Ragnar is no less enigmatic and entertaining than he is on television.
September 8, 2019
Su goodreads si trovano già delle recensioni ben scritte su questo libro; io poi non sarei nemmeno in grado di recensire una lettura del genere, però volevo scrivere giusto due parole sulle note.
Le note a fine volume rallentano tantissimo la lettura e in questo caso spiegano cose, non sono semplice bibliografia. Le avrei messe senz'altro a piè di pagina perché cercarle in fondo e tenere il segno è scomodo. Uno dei motivi delle 3* è anche questo, altrimenti forse avrei dato 4*.
Le note a fine volume rallentano tantissimo la lettura e in questo caso spiegano cose, non sono semplice bibliografia. Le avrei messe senz'altro a piè di pagina perché cercarle in fondo e tenere il segno è scomodo. Uno dei motivi delle 3* è anche questo, altrimenti forse avrei dato 4*.
February 2, 2018
Commento/Recensione sul blog:
https://sognotrailibri.blogspot.it/20...
https://sognotrailibri.blogspot.it/20...
March 9, 2025
Me encantó. Es divertida, fácil de leer, épica. Una lectura de cualquier momento. Buena edición. Pues eso.
March 18, 2025
Like many others, I became interested in Ragnar Lodbrok and his legendary sons through the show Vikings created and written by Michael Hirst. When the show was finished, I wanted to learn the “true” story, or at least, what the old legends tell us about the characters featured. Thus, I picked up The Sagas of Ragnar Lodbrok here to do just that.
The Sagas of Ragnar Lodbrok is actually a collection of three major Old Norse texts: the Saga of Ragnar Lodbrok, the Tale of Ragnar's Sons, and the Sogubrot as well as a few other stories written by anonymous authors in the medieval ages most likely based on historical persons from the 800s. Ragnar and his sons were Vikings and the stories tell of their exploits in marriage, raiding, battle and ruling kingdoms.
We do hear about mythological elements such as Norse gods and magical animals or people. But unfortunately, at least for me at this time, the imagery never soared or took off in a big way. While it’s amazing to read these legends, as they were part of the seed that grew into modern fantasy, and Viking history is interesting, some of the stories are repeated multiple times and there was, at times, almost a dull, textbook-like tone to them.
The show is only vaguely based on these legends with some important characters not present at all in the real legends so fans of the show may be disappointed by that. While I didn’t connect greatly with these stories, I’m glad I read them as they are important.
The Sagas of Ragnar Lodbrok is actually a collection of three major Old Norse texts: the Saga of Ragnar Lodbrok, the Tale of Ragnar's Sons, and the Sogubrot as well as a few other stories written by anonymous authors in the medieval ages most likely based on historical persons from the 800s. Ragnar and his sons were Vikings and the stories tell of their exploits in marriage, raiding, battle and ruling kingdoms.
We do hear about mythological elements such as Norse gods and magical animals or people. But unfortunately, at least for me at this time, the imagery never soared or took off in a big way. While it’s amazing to read these legends, as they were part of the seed that grew into modern fantasy, and Viking history is interesting, some of the stories are repeated multiple times and there was, at times, almost a dull, textbook-like tone to them.
The show is only vaguely based on these legends with some important characters not present at all in the real legends so fans of the show may be disappointed by that. While I didn’t connect greatly with these stories, I’m glad I read them as they are important.
January 13, 2019
This was interesting. I've recently read the Saxon Stories series and characters there worshiped Ragnar. They were marauding thieves and Ragnar was also known as being that, plus a mighty warrior. So it was kind of fun to read about Ragnar. In some ways this didn't long enough, and in others it seemed long. So 3 stars.
June 26, 2022
The sagas of the Danish sea king Ragnar and his sons. Excellent.
May 9, 2024
Humdrum continuation of Volsungs Saga.
December 7, 2021
"The Sagas of Ragnar Lodbrok" is the tale of the historical yet legendary Viking ruler. He distinguished himself by conducting many raids against the British Isles and the Holy Roman Empire during the 9th century. Ragnar Lodbrok's father was the legendary king of the Swedes, Sigurd Ring. This book is the Icelandic legendary saga of the 13th century. The tale covers the origin of Aslaug, Ragnar's quest for the hand of Þóra Borgarhjǫrtr, his later marriage to Aslaug, the deeds of their sons (and Aslaug) in battle, and Ragnar's death at the hands of king Ælla of Northumbria. As he laid dying in a pit of vipers he quips, ""How the little piggies will grunt when they hear how the old boar suffered." When the "little piggies" are Ivar the Boneless and Björn Ironside... oh boy!
June 26, 2014
It is wonderful to see all the works relating to Ragnar Lodbrok brought together in one volume. They make a fun and fascinating read, and the translation is well-handled. This book will appeal to lovers of Norse mythology and the sagas, as well as to fans of the TV series Vikings.
March 14, 2012
Superior translation, Very readable and as entertaining as a 1000 year old Saga can be.
February 28, 2019
Ragnar Lidbrook, made famous by the TV show “Vikings”, however the real Norse Sagas are nothing at all like that. First off Ragnar is a prince the eldest son of a king. The sagas contain two different versions of Ragnar’s life. In the first version, the Prince Ragnar goes to a neighboring kingdom to save a maiden, named Thora from a snake that has surrounded her house. Thora is a kings daughter and this snake eats its tale . Kind of like the Midgard serpent. After Ragnar rescues and marries her he has two sons. One is named Agnar and I forget the other one. After a few years she passes on and Ragnar meets another princess. In the first version she is the daughter of s slain king. Harelig hides her in a harp and travels the land protecting her. Later he is betrayed by an older couple that kills him for his money. The princess lives the life of a servant girl until Ragnar comes and rescues her. They marry and have children. The first is Ivar the boneless, the Vitserk, Bjorn Ironsides and finally Sigurth the snake. Ragnars first two sons from the first wife are killed in battle. The other brothers take revenge. Upsalla in Sweden becomes theirs. Ragnar will meet his end in England in a pit of snakes after his magic shirt is removed. Ivar the boneless exacts a cunning revenge and in the first version he founds London. The brothers raid all over Europe. Many are killed in battle but Bjorn and Ivar live on as kings.
The second version goes more into the background of Ragnar’s family . Ausug Ragnars second wife is known in the second version as of elven descent and has some magical abilities. She is also descended from Sigurd and Brunhild. In the second version Ivar founds York instead of London.
Enjoy the read and learn Ragnar’s real story
The second version goes more into the background of Ragnar’s family . Ausug Ragnars second wife is known in the second version as of elven descent and has some magical abilities. She is also descended from Sigurd and Brunhild. In the second version Ivar founds York instead of London.
Enjoy the read and learn Ragnar’s real story
May 5, 2020
Great translation with notes to help understand the reasoning behind the translator's interpretations, as well as the history of the interpretations and differing opinions. The introduction provides good context for readers before they begin too!
Displaying 1 - 30 of 122 reviews