ข้าก็เป็นสตรีเช่นนี้ เล่ม 3

ข้าก็เป็นสตรีเช่นนี้ #3

by Yue Xia Die Ying, 月下蝶影, เย่ว์เซี่ยเตี๋ยอิ่ง

เรื่องราวของหญิงสาวที่โชคชะตาเล่นตลก เพราะถูกบอกเลิกการหมั้นหมายมาแล้วถึงสามครั้งสามครา ครั้งแรก คู่หมั้นที่หมั้นหมายกันมาแต่ครั้งทารก กลับมีอันต้องป่วยตายตั้งแต่สามขวบปี ครั้งสอง คู่หมั้นหนุ่มกลับพาหญิงคณิกาหนีไปด้วยกัน ครั้งสาม เมื่อคู่หมั้นหนุ่มสอบรับราชการได้ก็บอกเลิกกับนาง

นางมีบิดาไม่เอาไหนที่แสนซื่อ มีมารดาฉลาดปราดเปรื่อง มองการณ์ไกลและมีน้องชายเสเพลไม่เอาถ่าน ทุกคนรักนางดังแก้วตาดวงใจเป็นครอบครัวที่แสนจะสุขสันต์ แม้นางจะถูกบอกเลิกมาถึงสามครั้งสามครา กลับไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใด ก็นางมีทั้งเงิน ทั้งสูงศักดิ์ซะอย่าง ไหนจะงดงามเป็นอันดับหนึ่งของแผ่นดิน เหตุใดจึงต้องง้อบุรุษด้วยเล่า!

Genres: China, Romance

474 pages, Paperback

Published December 1, 2018

About the author

Associated Names:
* Yue Xia Die Ying
* 月下蝶影
* เยวี่ยซย่าเตี๋ยอิ่ง, เยว่เซี่ยเตี๋ยอิ่ง, เย่ว์เซี่ยเตี๋ยอิ่ง (Thai)

Reviews

[M · Rating 5 out of 5]

เป็นเรื่องแรกในรอบหลายเดือนที่ทำให้อ่านแบบไม่อยากวาง
ชอบเรื่องนี้ที่สุดในบรรดางานของคนเขียนคนนี้ รู้สึกกลมกล่อมดี... เอ่อ ไม่กลมกล่อมหรอก ฉันลำเอียง 555
หากจะพูดว่าพระเอกชอบนางเอกที่ตรงไหน พูดตรงๆ เลยว่าความสวย อ้าว ใครๆ ก็ชอบเรื่องความสวยงาม
อย่ามาทำพูดว่าดูแค่ภายใน แต่คนที่สวยภายนอก เด่นสะดุดตาแต่ไกล ยิ่งรู้จักแล้วเห็นจิตใจงาม คนๆ นั้นก็จะยิ่งงาม

เรื่องนี้ยอมใจปันฮั่ว ชอบนางมาก นางเผ็ด นางดุ นางซ่าส์ นางไม่ยอมใคร แต่น้ำใจผู้หญิงคนนี้กว้างจริงๆ
ประทับใจปันฮั่วหลายๆ เรื่อง ทั้งเรื่องการให้เงินอวิ๋นเหนียง เอาห่อผ้าให้สือเฟยเซียน ที่ซึ้งจริงๆ คือการไม่รอมชอมลงโทษองค์หญิงอันเล่อ

"ข้างกายฮ่องเต้ยามนี้ มีหม่อมฉันเพียงคนเดียว ถ้าแม้แต่หม่อมฉันยังช่วยคิดแทนอันเล่อ เช่นนั้นยังจะมีใครคิดถึงฮ่องเต้...."
โหย รีบปิดหนังสือเลย เด๋วร้องไห้กลางที่สาธารณะอีกแล้ว
อธิบายไม่ค่อยถูก แต่นางเองโคตรแมน คือนางสวย นางชอบความงาม แต่นิสัยนางไม่ชะนี
แล้วยังความรักในครอบครัวอีก ฟิน... คือฟินทุกด้าน
นอกจากนี้ยังเขียนให้พระเอกหลงนางเอกได้แบบน่าเกลียดแต่ไม่น่าชัง 555555 คืออะไรจะเข้าข้างกันเบอร์นั้น อะไรจะกุ๊กกิ๊กออดอ้อนเบอร์นั้น อ่านแล้วจั๊กจี๊หัวใจ คนเขียนเค้าเคยเจอผู้แบบนี้จริงๆ หรืออะไร ถึงมาวาดฝันให้ชะนีติดนิยายเพ้อได้เบอร์นี้
คุณต้องอ่านเองค่ะ คุณจะเข้าใจ อินไปกะชะนี แถมเรื่องนี้ไม่มีเครื่องหมายคำถามท้ายเล่มว่า เอ๊ะ สรุปยังไงนะ นางเอกรักมะ หรือไม่รัก หรืออะไร... มันชัดเจนในตัวของมัน มันมีความลึกซึ้งของการกระทำ อ่ะ มันพูดออกมาด้วย!!

เอ้า สรุปว่าเรื่องนี้ฟินเว่อร์ ไม่ดราม่า แต่อารมณ์ถึงอยู่นะ
ตัวร้ายแม่งก็เลวชิบหายวายป่วง เลวแบบ สารเล๊ววว อยากวาร์ปเข้าไปในหนังสือไปยืนเชียร์ตอนฮั่วฮั่วจัดการ
ตอนพิเศษของหรงเสียทำเอาน้ำตาไหลพรากๆๆ เอ็นดูววว ชอบคนที่กล้าอ้อนเมีย กล้าบอกรักเมียแบบนี้แหละ
เนี่ยยย เนี่ยยยยย หรงเสียเรียนรู้จากพ่อตาได้ดีมากเลย 55555 เมียเอ็นดู อนาคตไกลแน่นอน บอกเลอ
รอผลงานต่อไปของเจ้แก

[Ning · Rating 4 out of 5]

ถ้าเรื่องนี้ยาวประมาณเล่มครึ่งนะ จะให้ 5 ดาว++ ไปเลย
แต่นี่คือปูเยอะ น้ำเยอะ เล่าเยอะ เลยแอบมีเบื่อๆ อ่านแบบไร้ทิศทางไปบ้าง
มาสนุกจริงๆ เข้าเรื่องจริงๆ นี่คือ 15 สุดท้ายของเล่ม 2 และเล่ม 3 นี่ล่ะ

แต่อย่างว่า ถ้าจะให้เข้ากับชื่อเรื่องจริงๆ ก็ต้องเป็นเล่ม 1-2

พูดรวมๆ คือ อ่านเพลิน สนุกดี แม้ว่าจะดูอ่อนๆไปหน่อย แต่ก็น่าสนใจดี มีตลก ขำขัน โรแมนติก ดราม่า บู๊ล้างผลาญ เสียอย่างเดียว ยาวไป... ฮาาา

[Miki · Rating 5 out of 5]

เมื่ออ่านจนจบ ประโยคนึงผุดขึ้นในใจ อย่าได้แหยมกับผู้หญิงเลยเชียว ผู้หญิงเนี่ยะ น่ากลัวที่สุด >///<
เป็นนิยายที่แฝงข้อคิดไว้เยอะมาก มีการลับเหลี่ยมคมกันไปมา
เล่มแรกๆน้ำไปซะเยอะ แต่ก็ไม่น่าเบื่อ เป็นการปูเรื่องให้รับรู้ว่าทั้งพระเอกและนางเอกเป็นมากันอย่างไร
สนุกค่ะ เอาไปเลยห้าดาวววว

[Wduffsnk - ดัฟฟ์ · Rating 5 out of 5]

#ข้าก็เป็นสตรีเช่นนี้ (รีวิวรวม 3เล่ม)
By เยวี่ยเซี่ยเตี๋ยอิ่ง
.
ได้เลิกส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ เรามีปณิธานแน่วแน่~
หยิบ เรื่องข้าก็เป็นสตรีเช่นนี้มาอ่านค่ะ
.
รู้สึกฝืดมือสุดด มปร. เรื่องนี้เราชอบมาก เราจะพยายามเรียบเรียง
หากใครเคยอ่านงานของนข.ท่านนี้ ก็จะรู้กันเป็นแกวเนอะว่า
“เป็นแนวนอ.รักตัวเอง มากกว่าความรักหญิงชายที่ต่อไปก็อาผันแปรได้เสมอ”
ในหลาย ๆ เรื่องตอนจบของนข.ท่านนี้อาจจะมีความรู้สึกที่คลุมเครือบ้างว่า เอ๊ะ สุดท้ายนางเอกรักพระเอกบ้างหรือยัง? รักแบบลึกซึ้งไรงี้ นางเอกของเยวี่ยเซี่ยฯส่วนใหญ่จะมาแนวฉลาดรับมือ ปฏิบัติกับสามีอย่างไม่ขาดบกพร่อง แต่ก็ไม่ได้เอามาใส่ใจ จนทำให้คนที่ใส่ใจก่อนส่วนใหญ่ก่อนมักเป็นพระเอกเสมอ 555555 ใช่ค่ะ งานเขามีความเป็นเฟมินิสค่อนข้างสูง แต่ไม่ใช่เฟมินิสหัวสูงกร้าวแกร่ง ดันทุรังดื้อรั้นฉันทำได้ ฉันซูมากก
.
มาถึงเรื่องนี้ … อยากบอกว่าใครที่ชอบการสถาการณ์ไปเรื่อย ๆ แน่นๆ ไม่ได้หวือหวาฟาดฟันรับมือกับนางร้าย ตัวร้ายยอาจไม่ชอบก็เป็นได้ เพราะเนื้อเรื่องจะเล่าเรื่อย ๆ สบาย ๆไปกับชีวิตครอบครัวสกุลปันทั้ง 4ที่เป็นจอมเสเพล ไม่เอาไหนอันดับหนึ่ง
ใครที่อ่านแนวแบบด่าอ้อม ๆ ด่าเป็นคำกระทบหลายชั้นแล้วไม่ค่อยเข้าใจมาทางนี้ค่ะ
นางเอกเรื่องนี้ #ปันฮั่ว และทั้งตระกูลจะทำให้เราหายหงุดหงิดใจสุด ๆ
เพราะนางเป็นคนสวย สวยแบบไปเก็บงำ ฉันมี ฉันรวยฉันสวย ฉันโชว์
ใครนินทาว่าร้าย ฉันชอบ อิจฉาฉันล่ะสิ หึหึ
แต่ถ้าอยากโต้ด่ากับฉันก็เชิญมา ด่าตรงๆ ไม่อ้อม กระทบ1 กระทบ2
ก็บ้านฉันเสเพล รวย ไม่จำเป็นต้องคิดซับซ้อน(เรื่องใช้สมอง ฉันไม่เก่ง ถถถ)
.
อะไรนะ ไม่กลัวโดนเล่นงานคืนเหรอ ? ครอบครัวเป็นแค่ท่านโหวเสเพลไม่มีอำนาจ?
โดนถอนหมั้น 3 รอบ เพราะผู้ชายไม่ชอบหญิงงามแต่รูป แต่ไม่มีสมอง? ไม่กลัวขายไม่ออกเหรอ?
แล้วไงอะ! เสด็จย่าฉันเป็นองค์หญิงใหญ่ที่สุด! เสด็จลุง เสด็จป้าฮองเต้ฮองเฮาโปรดฉันมาก พ่อแม่ น้องชายก็รักฉันมากก ยังไม่เคยห้าม อิจฉาล่ะสิ! อิจฉาต่อไปนะ ฉันชอบบ
.
อย่างที่กล่าวข้างบนแหละค่ะ นอ.เรื่องนี้เป็นเช่นนี้จริง ๆ
เป็นครั้วแรกที่เราอ่านแล้วมีความสุขกับการอ่านเนื้อเรื่องที่ครอบครัวนางเอกรักและผูกพันกันมาก ในบ้านมีแม่เป็นใหญ่ สามีเสเพลแต่ไม่เจ้าชู้ ไม่เที่ยวหอนางโลม มีลูกเสเพล แต่ไม่เคยทำเรื่องผิดศีลธรรม หรือร้ายกาจ คนส่วนใหญ่ในเรื่องนี้ จะมาในรูปแบบวางตัวดีเป็นสุภาพชน ดูถูกครอบครัวนางเอกสารพัด แต่ลึก ๆ ในใจโคตรอิจฉาความโชคดีของตระกูลนางเอกสุด
อ่านไปแล้วขำกับความตลก กาววของครอบครัวนี้มากก
เรื่องมันเริ่มอยู่ว่า…นางเอกดันมีนิมิตรฝันถึงเหตุการณ์ในอนาคต นางเอกจะถูกถอนหมั้น อีก5ปีครอบครัวจะถูกถอดยศ ริบทรัพย์ ผลัดเปลี่ยนราชวงศ์ เป็นคนจน!!!โดยที่ในฝันชีก็เลือกจำแค่บางเรื่องที่สนใจ แถมยังไม่รู้ว่าใครจะเป็นฮ่องเต้คนใหม่ด้วย แล้วทีงี้จะทำไงดี ไม่มีเงินก็ใช้ชีวิตฟุ้งเฟ้อไม่ได้ ปฏิบัติการซ่อนสมบัติจึงเริ่มขึ้น แต่ไปแต่ละครั้งก็ดันเจอ #เฉิงอันปั๋ว #หรงเสีย ตลอดด
ช่าง ! ไม่ฝังแล้ว งั้นก็ใช้เงินให้เต็มที่ อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน ดื่มกิน ประโคมแต่งตัวเข้าไป เราต้องเสเพลอย่ามีลิมิต ชีวิตเกินร้อย
ดูเหมือนครอบครัวนี้จะบ้า ๆ บวม ๆ เนอะ แต่เรามีความสุขมาก แอบเบื่ออ่านเรื่อ���ครอบครัวใหญ่อนุตบตี เจอแบบนี้เลยฮาก๊ากกก นำ้ตาเล็ดตลอด ถถถถ ชอบครอบครัวนี้มากจริง ๆ
กล่าวถึงพระเอกอย่างหรงเสีย… ขอนิยามว่า สุภาพชนซ่อนเขี้ยว
เขาเป็นสุภาพบุรุษชนที่ทุกคนยอมรับ หน้าตาหล่อเหลาเป็นเลิศ สาว ๆ ในเมืองหลวงต่างหมายปอง เป็นคนที่ไม่เหมาะสมกับนางเอกอย่างยิ่ง หึหึ แต่พระเอกมีความสามารถเป็นเลิศ ในการจีบ กันซีนผู้ชายคนอื่นออกจากนางเอกอย่างเนียน ๆ ไม่ต้องเปลืองแรงสู้รบใด ๆ เลยทั้งสิ้น
อีหรงมันรว้ายยยยย ~ แต่ถ้าเทียบเขากับผู้ชายที่มาชอบนางเอกคนอื่น ๆ พระเอกเป็นคนที่ดีที่สุด เขาเป็นคนที่รักนางเอกที่ตัวตน ไม่เคยคิดจะห้าม หรือ เปลี่ยนแปลในสิ่งที่นางเอกเป็นใด ๆ ทั้งสิ้น
และเพราะเขามีนางเอกแค่คนเดียว และรักมากกก ตอนนี้เขากลายเป็นพระเอกอันดับ1ในใจประจำต้นปีนี้ของเราไปแล้วววว กรี๊ดดดด
.
ถึงจะดูว่ามีแต่ความตลก เมิ่งเทิ่ง แต่เรื่องแฝงการเสียดสีสังคม และความคิดที่ย้อนแย้งกันระหว่างมนุษย์อย่างรุนแรง สุดท้ายคนที่ดีแต่เสเพลไปวัน ๆ กลับเป็นคนที่มีน้ำใจ และใสซื่อมากที่สุด ขอเรียกว่า อยู่เป็น55555
ความรักพระนางไม่ได้หวือหวา แต่มันค่อยซึมลึก น่ารัก หยอกเย้ากันไปมาจนเราเขินตัวบิด ที่สำคัญพอ.เปย์นอ.สุด ๆ
นอ.ของเยวี่ยเซี่ยฯที่ส่วนใหญ่เราจะสัมผัสกันยาก ว่านางเอกรักหรือไม่ คราวนี้แหละค่ะชัดเจนจนเราน้ำตาไหลจริง ๆ คำพูดคำจาที่พอ.พูดกับนอ.ค่อนข้างสุภาพและให้เกียรตินอ.เสมอทั้งที่มีอำนาจใหญ่โตที่สุดแล้วด้วย ไม่จำเป็นต้องแคร์ผู้หญิงตามแบบสังคมยุคโบราณ แต่พอ.ก็เลือกที่จะปฏิบัติแบบเดิม จนเราสัมผัสได้เลยว่านอ.เนี่ย …ที่สุดในใจพอ.แล้วค่ะ
ความจริงเรื่องนี้ไม่ใช่นิยายดราม่าอะไรเลย ฟีลกู๊ดดด แต่ครบรสทุกอย่างมาก ๆ
หลายฉากในเรื่องความสัมพันธ์ของครอบครัวในเรื่องมันทัชใจเราสุด ๆ ฉากที่ทัชใจเรามากคงเป็นฉากฮั่วฮั่วออกเรือนแต่งงาน เป็นเรื่องแรกเลยที่เรารู้สึกไม่อยากให้นางเอกแต่งออกไป เพราะครอบครัวนี้ดีมากกกก รักกันมากก ใครทำใครเจ็บช้ำ มันต้องโดนเอาคืน
ในสังคมโบราณที่ยึดเอาลูกชายเป็นใหญ่ของครอบครัว แต่ครอบครัวนี้รักลูกทุกคนเท่าเทียมกัน ถึงลูกสาวจะมีชื่อเสียงฉาวโฉ่ไม่น่าฟัง แต่บุตรสาวของตระกูลนี้เป็นดั่งแก้วตาดวงใจล้ำค่าจริง ๆมใครทำให้ผิดใจเพราะนางเอก ครอบครัวนี้จะไปเอาคืนน เราประทับใจมากจริง ๆ
.
ร่ายยาวมาถึงเพียงนี้ ก็แค่อยากชวนให้ไปลองอ่านกัน การเล่าเรื่องสำนวนดี แสดงความเป็นมนุษย์เทา ๆ และการเห็นใจสตรีด้วยกันเองออกมาได้อย่างชัดเจน
ถ้าใครชอบแนวที่เราร่ายมานะ แอบเขียนฝืดนิด ๆ เลยร่ายมาซะยาว ก็ตั้ง3เล่มแหนะ นี่พยามไม่สปอยมาก และพยายามรวบสุดแย้ววว
อย่างที่บอกเรื่องนี่ครบรสค่ะ แก้แค้น ชิงบัลลังก์ สู้รบ ตลก ซึ้งมีหมด ที่ไม่มีคือความรำคาญน่าหงุดหงิดใจของตัวละคร แถมความรักก็ลึกซึ้งกินใจด้วย
อวยยยยยยยยยสุดค่ะ
แล้วลองคิดกันดูนะคะว่าสุดท้าย ครอบครัวสกุลปันเหล่านี้ ฉลาดหรือโง่กันแน่?
.
.
03.01.19
Wduffsnk

[Jayz · Rating 5 out of 5]

เรื่องนี้ยกให้ นางเอกยอดซู พระเอกสายเปย์ ครอบครัวอันเป็นที่รักดีเยี่ยม การเขียนเล่าเรื่อง บางคนอาจจะบอกเฉื่อย ไม่พีค แต่สำหรับเรา ท่านเยว่ มีเสน่ห์ในการผูกพล็อต พร้อมไปกับตัวละครนำ ทุกเรื่อง นางเอกคือดี มีแนวคิดเสมอ ยิ่งเรื่องนี้ ทุกอย่างสงเสริมนางเอกมาก แต่ฮั่วปันกลับมีคาแรกเตอร์ของตัวเองชัดมาก พระเอกอาจยังมีจุดแฝงหรือมุ่งหวัง แต่นางเอกเราสตรองใช้สมองเสมอ ครอบครัวยังน่ารักเหมือนเดิม เนื้อเรื่องเหมือนคาดเดาง่าย แต่การเขียนให้นำเสนอน่าอ่าน ทำยากนะ เขียนให้มีจุดเล็กๆน้อยๆ คอยคิดตาม ไม่มีพีคจนดึงอารมณ์เว่อร์ แต่การดำเนินเรื่องกลับดึงให้อ่านได้เรื่อยๆ อ่านจบรวดนะ จบมาพักใหญ่ล่ะ แต่ยังจำเนื้อเรื่องมารีวิวได้อยู่ 55

[Esther · Rating 3 out of 5]

ในที่สุดเราก็อ่านเรื่องนี้จบแล้ววววว มันยาวมากจริงๆนะ

เอาตรงๆเรื่องนี้มันสนุกดีนะ(อ่านเอาบันเทิง อ่านเพลินๆคือดี แฮปปี้กับเหล่าตัวละครที่สร้างสีสันได้ดี) แต่ว่าถ้าเอาอ่านจริงจังๆแบบเราเนี้ยเรารู้สึกเรื่องนี้ยังไม่ถูกใจทั้งหมด

เล่มแรกอ่ะ บอกเลยว่าสนุกดี ค่อนข้างชอบหลายๆอย่างและรู้สึกว่ามันถูกจริตเรา พอมาเล่ม 2 เนื้อเรื่องก็ไม่ค่อยไปไหนเลย โคตรช้า และได้เห็นความซูของนางเอกเพิ่มขึ้นและสกิลนางเอกที่แม่งกลัวว่าจะเจอกับเรื่องนี้ แล้วก็เจอ -_- ประมาณจู่ๆก็เก่งขึ้นมาเฉยแล้วค่อยอธิบายทีหลังว่าทำไมถึงเก่ง แล้วก็ชนะตลอด ได้เปรียบตลอด / คือเรารู้สึกมันไม่ตื่นเต้น ไม่ลุ้นอ่ะ แล้วเล่มสุดท้าย เล่ม 3 พระเจ้าช่วย! นางก็ยังเป็นนางเหมือนเดิม (เป็นทั้งข้อดีและข้อเสียนะ) นางคือปันฮั่วคนเดิม แต่มันไม่พัฒนาอ่ะ ถ้าเป็นเรื่องอื่นเราคงเทเรื่องนี้แล้ว ขอชมคนเขียนมากจริงๆที่เขียนให้สนุกได้แม้จะรู้สึกว่าเขียนอวยฝั่งพระนางมากเกินนนนนนไปก็ตาม


สำหรับพล็อตและเรื่องแบบนี้ ถ้าจะให้ดีกว่านี้ควรมีแค่2เล่มพอ เพราะมันมีน้ำเยอะมากๆๆๆๆ side quest ที่ไม่จำเป็นเยอะเกินไป(เลยรู้สึกเบื่อ) พอเข้าประเด็นหลักๆก็รวบรัดเกิ๊นนนนน แบบเขียนปมให้จบง่ายเกินไป ตัวละครบางตัวก็หายไปดื้อๆ หายไปอย่างง่ายมากๆ จ้างตัวเอกคุ้มเลย แต่ตัวรองๆไม่ค่อยคุ้มเท่าไร อยากให้จี้เรื่องของสือจิ้นมากกว่านี้หน่อย


อันทึ่จริงอยากรู้จักหรงเสียมากกว่านี้นะ อยากรู้จักโดยให้อ่านเรื่องของเขาจริงๆ ไม่ใช่รู้จักการเล่าจากคนอื่น มันง่ายไป ไม่ชอบเลย

ปล.การแปลถือว่าดี อ่านแล้วไหลลื่น ไม่รู้สึดติดขัดอะไร ปกสวยจ้า

[Chanyaku · Rating 5 out of 5]

งานของคุณเย่ว์เซี่ยเตี๋ยอิ่งมีลายเซ็นชัดเจนมากๆ เป็นติ่งคุณเย่ว์แล้ว >/////<

[Miyanomori · Rating 4 out of 5]

of all the stories i’ve read so far by this author i think this one might be my favorite if only because for once the hero and the heroine have a clear mutual love for each other instead instead of ambiguity and also the heroine is very 男前 and totally tops the hero so i can’t help but love her www i also love the heroine’s family i keep shedding tears every time they show their care for each other.

what keeps me from giving this a 5 star tho is that i feel like compared to the other stories by this writer, there wasn’t as many good supporting female characters or legitimately capable female foil to the heroine. like virtuous wife had the the heroine’s mother in law who i loved dearly and there were a couple others in the concubine story, so i was disappointed there weren’t as many here.

all in all tho this was a good female power fantasy with a good power couple romance, quirky humorous moments and some tear jerking moments (at least for me bcuz i’m Weak to family stuff)

[Or_O · Rating 4 out of 5]

ชื่อเรื่องก็บอกอยู่แล้ว เรื่องนี้ชูนางเอกเด่นค่ะ
.
นางเอกชื่อปันฮั่ว เป็นหญิงงามสกุลปัน ปันหวาย พ่อของปันฮั่ว เป็นลูกชายคนเดียวขององค์หญิงใหญ่ (ผู้เป็นอาของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน เป็นน้องสาวของฮ่องเต้องค์ก่อน) กับแม่ทัพใหญ่ แต่ความน่าเชิดชูมีหน้ามีตามาหยุดที่ลูกชาย ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นบุคคลเสเพลไม่เอาไหน ปันหวายมีลูกหญิงหนึ่งชายหนึ่ง ซึ่งก็คือปันฮั่ว และปันเหิง เพราะฉะนั้นนางเอกจึงมีเชื้อสายของราชวงศ์อยู่ มีบรรดาศักดิ์เป็นท่านหญิง
.
ปันฮั่วเป็นหญิงงาม งามบาดตาแบบที่ทำให้แม้แต่บัณฑิตคงแก่เรียนต้องหยุดมอง ���ต่นางไม่มีสมบัติความเป็นกุลสตรี งานบ้านงานเรือนเย็บปักถักร้อยโคลงฉันท์กาพย์กลอนดีดสีตีเป่าล้วนไม่ได้เรื่อง แถมบ้านสกุลปันก็รักลูกสาวคนนี้มาก เลี้ยงดูอย่างดีตามใจทุกอย่าง นางจึงทำอะไรตามใจชอบ พูดจาไม่เกรงใจใคร สนใจแต่การแต่งหน้าแต่งตัวและการกิน
.
วันหนึ่งปันฮั่วฝัน เรื่องราวในฝันเกิดขึ้นมากมาย สกุลปันโดนริบทรัพย ปันหวายถูกถอดยศ แผ่นดินผลัดเปลี่ยนราชวงศ์ และตนต้องตายอย่างเดียวดาย เมื่อตื่นจากฝัน ปันฮั่วพบว่าตนถูกถอนหมั้นครั้งที่สาม ซึ่งตรงกับเรื่องราวที่เกิดในฝัน จึงสงสัยว่านี่เป็นลางบอกเหตุอนาคต ปันฮั่วปรึกษาครอบครัว แต่คนสกุลปันก็ยังคงเป็นคนสกุลปัน ยังเฉื่อยชาและไม่รู้ว่าจะแก้ปัญหาอย่างไร จึงตัดสินใจดูสถานการณ์ไปก่อน ระหว่างนั้นปันฮั่วก็พาปันเหิงไปฝังสมบัตินอกเมืองบ้าง ได้เจอกับหรงเสีย ขุนนางที่ฮ่องเต้โปรดปราน และเป็นชายหนุ่มที่รูปงามที่สุดโดยบังเอิญ
.
หรงเสียเป็นตัวอย่างของสุภาพชนที่คนทั่วไปยกย่อง ทำอะไรล้วนมีหลักการ กริยาท่าทางสุภาพอ่อนน้อม ฉลาดเฉลียว ซื่อสัตย์จริงใจ ฮ่องเต้โปรดปรานเขาอย่างมาก มีหญิงสาวมากมายที่หวังได้แต่งกับหรงเสีย แต่เขาไม่เคยสนใจหญิงใด ยกเว้นปันฮั่ว ที่สะดุดตาเขาตั้งแต่แรกเห็น
.
ปันฮั่วเองก็ชื่นชมสิ่งของสวยงามรวมถึงคนงาม ชายงามอย่างหรงเสียมองแล้วรื่นตาสบายใจ
.
หลังจากได้เจอกันหลายครั้ง ผ่านเหตุการณ์มากมาย ใครจะเชื่อว่าหรงเสียจะได้แต่งงานกับปันฮั่ว หญิงชายหน้าตางดงาม แต่กลับไม่น่าเกี่ยวดองเชื่อมโยงกันมากที่สุด
.
และปันฮั่วก็เริ่มรู้สึกว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเริ่มแตกต่างจากในฝันทีละน้อย
.
+++
.
เรื่องยาว มีอะไรเกิดขึ้นมากมาย แต่สิ่งที่เกิดก็จะวนเวียนอยู่รอบนางเอก เล่มหนึ่งจะเอื่อย ๆ หน่อย ระหว่างเล่มหนึ่งถึงเล่มสองนี่แทบจะเล่าแบบวันต่อวันเลย ส่วนเล่มสามก็จะเล่าแบบรวบรัดขึ้น
.
ผู้เขียนจงใจสร้างนางเอกในแบบที่ตรงข้ามกับนางเอกส่วนใหญ่ในนิยาย นางเอกส่วนใหญ่สวยเย็น นางเอกเรื่องนี้สวยแบบร้อนแรงบาดตา นางเอกส่วนใหญ่แต่งตัวอย่างเรียบง่าย นางเอกเรื่องนี้แต่งตัวประโคมสีสันเครื่องประดับเต็มที่ นางเอกส่วนใหญ่พูดน้อยฉลาดเงียบ นางเอกเรื่องนี้ไม่แยแสภาพลักษณ์ ใครร้ายมาร้ายกลับยิ่งกว่า หน้าหนาด่าเร็วคือคติประจำใจ นางเอกส่วนใหญ่ขี้อายยามผู้ชายโอ้โลม นางเอกเรื่องนี้แทะโลมผู้ชายหน้าไม่อาย (แต่ก็แทะโลมพระเอกคนเดียวนี่แหละ)
.
ปันฮั่วเหมือนคนที่สวรรค์เมตตาประทานพรให้ทุกอย่าง หน้าตาดี พ่อแม่รักและตามใจ มีน้องชาย น้องชายก็เชิดชูบูชา ครอบครัวร่ำรวย ใช้เงินได้อย่างสุรุ่ยสุร่าย ฮ่องเต้รักและเอ็นดูมากกว่าองค์หญิงลูกในไส้ด้วยซ้ำ และเมื่อฮ่องเต้รัก คนอื่นในราชวงศ์ก็ย่อมต้องให้เกียรติปันฮั่วอย่างดี ศัตรูตัวร้ายอะไรไม่รู้จัก ใครเป็นศัตรูปันฮั่ว ไม่โดนตอกใส่ ก็แพ้ภัยตัวเองไป ต่อมานางยังได้แต่งกับหรงเสียผู้ที่ได้ชื่อว่าชายงามที่สุดอีกด้วย
.
สมบูรณ์แบบอะไรอย่างนี้ ตื้นเขินอะไรขนาดนี้
.
ช่วงแรกผู้เขียนต้องการให้เรารู้สึกอย่างนี้จริง ๆ ก่อนจะแยบหนึ่งฝากมากับคำพูดตัวละครบางตัว ว่าไม่มีใครในราชวงศ์ที่อยู่รอดปลอดภัยอย่างดีแล้วโง่จริง ๆ หรอก สกุลปันที่เป็นเหมือนโคลนเลนแต่กลับไม่โดนมรสุมคลื่นลมอะไรเลย เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่รู้เรื่องรู้ราว อย่างน้อยก็ต้องรู้ว่าอะไรควรพูด เมื่อไรควรหลับตา โดยเฉพาะปันฮั่วที่เป็นที่โปรดปรานที่สุด อาศัยแค่หน้าตากับวาจาช่างฉอเลาะอย่างเดียวเป็นไปไม่ได้แน่นอน
.
แล้วเรื่องก็จะค่อย ๆ เผยวิธีคิด วิธีปฏิบัติของปันฮั่ว ว่านางก็ไม่ใช่คนที่เขลา ไม่รู้จักปฏิบัติตัวให้เหมาะกับสถานการณ์แต่อย่างใด ปันฮั่วอ่านคนอ่านสถานการณ์เก่ง ภายใต้มาดร้าย ๆ ไม่รู้จักเกรงกลัวใคร นางเป็นคนที่ชอบช่วยเหลือและให้โอกาสคน เพียงแต่ก็ต้องดูด้วยว่าโอกาสนั้นสมควรแค่ไหน หรือคนคนนั้นได้ละเมิดเขตหวงห้าม ซึ่งก็คือครอบครัวของนาง หรือไม่
.
ในสกุลปัน ก็จะมีอินซื่อ แม่ของปันฮั่ว และปันฮั่ว ที่ฉลาด ส่วนปันหวายและปันเหิง ผู้ชายสกุลปันนี่เหมือนเป็นลูกไล่ให้ภรรยาและพี่สาว แต่ถึงจะเหลวไหลไม่เอาไหน พวกเขาก็รักกันมาก
.
ครั้งหนึ่งแม่ของปันฮั่วเคยเปรย ๆ กังวลถึงหรงเสียว่า เขาดูเหมือนจะเป็นตัวเลือกที่เหมาะกับปันฮั่วที่สุด ครอบครัวเหลือเขาแค่คนเดียว ปันฮั่วไม่ต้องกลัวปัญหาจะเข้ากับครอบครัวสามีไม่ได้ อีกทั้งหรงเสียเป็นคนใจเย็น แถมไม่ถือเอายศเอาอย่าง ให้ความเคารพพ่อแม่ภรรยาอย่างดี และที่สำคัญคือรับนิสัยปันฮั่วได้ แต่ลึก ๆ แล้วเขาเป็นคนทะเยอทะยาน...
.
หรงเสียเป็นคนทะเยอทะยานจริง ๆ ผู้อ่านจะรู้ตั้งแต่แรก ๆ เลยว่าเขาไม่ใช่คนที่สุภาพอ่อนน้อมเหมือนที่แสดงออก เขาช่างวางแผน ระมัดระวังตัวมาก เข้มงวด และอำมหิตได้เมื่อต้องทำ แต่ปันฮั่วก็เป็นข้อยกเว้นที่ผ่าเข้ามากลางแผนการ หรงเสียเปลี่ยนแผนเพราะปันฮั่ว แม้ลูกน้องบางคนจะทักท้วงว่าไม่เหมาะสม เขาก็ไม่สน
.
ความรักของคู่นี้โอมองว่าพวกเขาไม่ได้รักกันตั้งแต่แรก แต่สะดุดตานี่ใช่ พอสะดุดแล้วก็จะมองเห็นเรื่อย ๆ มองเห็นแล้วก็พบว่าเขาเป็นคนอย่างนี้นะ แล้วก็ค่อย ๆ ถลำเข้าไป
.
หรงเสีย พระเอกเรื่องนี้ ถลำคนแรก อย่างหัวปักหัวปำเลยด้วย
.
ส่วนปันฮั่ว นางเอก นี่มองยากมาก แต่งกันแล้วหรงเสียยังไม่ค่อยมั่นใจเลย ส่วนตัวโอคิดว่า ปันฮั่วไม่ได้รักหรงเสียในช่วงแรก ชอบ ถูกใจน่ะใช่ มองว่าหรงเสียดี น่าสนใจ รับนางได้ ยอมรับครอบครัวนางได้ แล้วก็มองเห็นความจริงใจ ความทุ่มเท ความมั่นคงของหรงเสียต่าง ๆ เกิดความผูกพัน แล้วถึงเป็นความรัก เป็นการถลำแบบเงียบ ๆ ค่อย ๆ คืบคลานอย่างมั่นคงเข้ามาในใจ
.
มีคนทักปันฮั่วหลายคนเรื่องหรงเสีย แต่ปันฮั่วตอบง่าย ๆ ว่าถ้าถึงตอนนั้นมันจะเกิดมันก็ต้องเกิด ตอนนี้ยังไม่เกิด ก็จะไม่คิดกังวลไปล่วงหน้า
.
ความรู้สึกของโอต่อเรื่องนี้มีตั้งแต่ ไม่ชอบ เฉย ๆ ชอบ และชอบมาก โอไม่ชอบที่เขาสร้างให้นางเอกเก่งกาจเหนือผู้คนจนเกินไป บทและการกระทำอะไรเข้าทางนางเอกทุกอย่าง บางทีก็ล้นไป มีบางช่วงที่เล่ายืดไปก็จะเนือย ๆ เฉย ๆ หน่อย ชอบความหลากหลายของบทบาทและตัวละคร ชอบที่เขาใส่ความเป็นตัวตนและมิติทางความคิดเข้ามามาก ตัวละครแต่ละตัวก็จะมีทั้งมุมที่ดีและร้าย โอสามารถเกลียดและสงสารตัวละครตัวเดียวกันได้ มีบทพูดที่ชอบพอสมควรเลย
.
โอชอบที่เขาดึงเอาตัวละครหลายตัวที่บางทีเราลืมไปแล้วมาใช้ในช่วงปลายด้วย ผู้เขียนพยายามส่งบทให้แต่ละตัวละครรวมถึงจุดจบของแต่ละตัวได้ดี ไม่ปล่อยตัวละครให้จมหาย
.
อยากพูดถึงคุณหนูสือ สือเฟยเซียน หน่อยค่ะ โอว่าไป ๆ มา ๆ โอชอบตัวละครนี้มากเลย เผลอ ๆ จะมากสุดในเรื่องด้วย มีความสุดในแต่ละแบบมาอยู่รวมกัน ร้ายลึกสุด น่าหมั่นไส้สุด น่าสงสารสุด บทส่งนางโอเกือบร้องไห้ แถมมีบทขยี้ในตอนพิเศษอีก
.
ชอบในตอนพิเศษสุดท้ายที่เล่าถึงจุดจบแบบความฝันของนางเอกด้วย รู้สึกดีที่เขาไม่ปล่อยให้จุดเริ่มต้นแรกผ่านไปเปล่า ๆ
.
โดยรวมชอบนะ แต่ถ้าถามว่าทำไมคะแนนไม่เต็ม โอว่าเรื่องนี้ขาดความเนียนในบางจุดและไม่คมในบางจุดที่ต้องคม มันจะมีช่วงที่คิดว่าไม่ดี กับช่วงที่ดีมาก ๆ พอรวมแล้วเลยออกมากลาง ๆ
.
(3+4+3.5)/3 = 3.5 ดาว
.
ชอบปกที่ใส่นางเอกสามช่วงวัย วัยแรกแย้ม แย้มกลีบ และผลิบานอย่างเฉิดฉาย
.
.
.

“มีสามีภรรยาบางคู่ที่เริ่มต้นก็เหมือนคนไม่ถูกกัน แต่ต่อมาก็รักใคร่กันดี มีสามีภรรยาบางคู่ที่เริ่มต้นด้วยความรักลึกซึ้งดื่มด่ำ แต่ต่อมากลับเกลียดชังกันและกัน” อินซื่อคิดว่าบุตรีมีคู่หมั้นคู่หมายแล้วจึงตั้งใจพูดให้ฟังมากขึ้น “ถึงจะรักกันมาเพียงใด แต่ถ้าไม่ได้ใช้ชีวิตด้วยกันอย่างเข้าใจ สุดท้ายความรักก็หมดสิ้นไปได้ คนฉลาดจะต้องให้ความสำคัญกับจิตใจคน”
.
ปันฮั่วหยุดคิดเล็กน้อย ก่อนถามว่า “ท่านแม่หมายถึงเมื่อข้าออกเรือนไปแล้ว จะต้องกำหัวใจของท่านปั๋วหรงเอาไว้ให้ได้หรือเจ้าคะ”
.
“แม่อยากจะบอกว่าให้ทะนุถนอมความดีของผู้อื่น แต่อย่าได้ลดคุณค่าของตนเองเพราะความรัก” อินซื่อลูบศีรษะบุตรีอย่างรักใคร่ “ในฐานะลูกผู้หญิง เจ้าต้องรักตนเองให้มากหน่อย สตรีที่ฉลาดสามารถทำให้บุรุษรักและทะนุถนอมได้เหมือนที่รักและทะนุถนอมตนเอง”
.
หน้า 478 บทที่ 70
เล่ม 1
.
.
.

“ฮั่วฮั่ว” หรงเสียหันมามองปันฮั่ว กุมมือนางไว้ “อยู่ข้างกายข้าเช่นนี้ตลอดไปจะได้หรือไม่”
.
“ขอเพียงท่านไม่เปลี่ยนใจ ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง” ปันฮั่วจัดเสื้อผ้าบนตัวให้เรียบร้อย “ไม่ต้องคิดมาก ขอเพียงท่านไม่ทำให้ข้าผิดหวัง ข้าจะอยู่ข้างกายท่านตลอดไป”
.
หน้า 189 บทที่ 125
เล่ม 3
.
.
.

ความแค้นความชิงชังที่เคยมี ทุกอย่างล้วนกลายเป็นเรื่องน่าขบขัน
.
นางเป็นตัวละครที่แสดงได้แย่ที่สุดในเรื่องนี้ นางเคยคิดว่าตนเองจะรับคำชื่นชมและเสียงปรบมือจากคนดูมากที่สุด แต่กลายเป็นว่าสายตาของทุกคนเลื่อนผ่านนางไปนานแล้ว
.
--สือเฟยเซียน--
หน้า 432 ตอนพิเศษ 1
เล่ม 3
.
.
.

[Misspharaoh · Rating 3 out of 5]

อ่านได้เรื่อยๆค่ะ เคยอ่านข้าจะเป็นเซียนก็พอจะรู้สไตล์ของนักเขียนอยู่บ้าง ซึ่งคิดว่าชอบเรื่องนั้นมากกว่าเพราะส่วนตัวน่าจะชอบเรื่องแนวแฟนตาซีเทพเซียน

เรื่องนี้เป็นแนวเรื่องราวในเมืองหลวง ราชวงศ์ ฮ่องเต้ ขุนนาง คุณหนูคุณชาย เรื่องราวในจวนนั้นจวนนี้ แต่แปลกจากที่เคยอ่านตรงนางเอกและครอบครัวเป็นเชื้อพระวงศ์ที่ได้ชื่อว่าเสเพล ไม่ทำงานทำการใช้จ่ายฟุ่มเฟือย นอนตื่นสาย มีที่โดดเด่นอยู่ที่นางเอก ปันฮั่ว บุตรสาวสุดที่รักของครอบครัว หน้าตางดงามเครื่องประดับทุกชิ้นล้วนที่เป็นที่หนึ่ง เป็นที่อิจฉาริษยาของคุณหนูแต่ละตระกูล สวยงามหรูหราที่สุดในเมืองหลวงเป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้ เพียงแต่คนทั่วไปเสียดายที่ท่านหญิิงปันนอกจากหน้าตางดงามแล้วที่เหลือล้วนไม่มีอะไรอีก งามแต่ไร้สมองไม่รู้จักธรรมเนียม ผู้คนเขานินทา รู้กันไปทั่วรวมถึงเจ้าตัว แต่ถึงอย่างนั้นก็ถามว่าใครสนใครแคร์ นางก็เป็นอย่างนี้แหละจะทำไม ครอบครัวรักนางมากที่สุด ร่ำรวยมีกินมีใช้ไปทั้งชาติ ไม่ต้องแต่งให้ใครก็ได้ นางโนสนโนแคร์

ถึงท่านหญิงจะได้ชื่อว่าสวยใสแต่ไร้สมอง เป็นได้แค่อาหารตาของคนทั่วไป แต่ความงามและความเรียบง่ายไร้ธรรมเนียมยุ่งยากก็กลับไปสะดุดตาสะดุดใจ หรงเสีย เฉิงอันปั๋ว ขุนนางหนุ่มที่หน้าตาดีงดงามที่สุด เฉลียวฉลาด อนาคตสดใจ และเป็นที่หมายปองของเหล่าสตรีทั้งหลาย เอ็นดูพระเอกเลยค่ะเวลาเจ้าเล่ห์หาทางสกัดดาวรุ่งหนุ่มๆ ที่มารุมล้อมสาวงาม และหลังจากต้อนไปต้อนมาก็ได้สาวงามมาเป็นฮูหยิน หลังจากนั้นก็ออดอ้อนออเซาะสาวจนน่าหมั่นไส้เลยค่ะ ลำไยเวลาท่านปั๋วเข้าข้างฮั่วฮั่วแบบไม่ลืมหูลืมตามากกก 🤣หลงเมียขั้นสุด

สรุป
อ่านได้เรื่อยๆ ค่ะอาจจะไม่ได้ติดหนึบหนัก แต่ชอบเวลาพระเอกหลงนางเอกแบบไม่ลืมหูลืมตา ฮั่วฮั่วทำอะไรล้วนดีทั้งหมด น่าเอ็นดูดี 😂จะเห็นความรักจากพระเอกที่ค่อนข้างมากมายชัดเจนมาก ส่วนของนางเอกจะดูยากไปนิดว่ารักหรือเปล่านะ พระเอกก็คอยถามด้วยความไม่มั่นใจ จนใกล้จบถึงจะได้ยินคำสารภาพก็สบายใจเลยค่ะ

[Nlinpatr · Rating 2 out of 5]

เห็นในเฟสสนพ.ผ่านๆชื่อเรื่องน่าสนใจ บทบางท่อนที่ลงในเฟสก็น่าจะติดตาม พอเห็นว่าสามเล่มก็เออคงไม่หนามาก เล่มล่ะ2-3ร้อยหน้างี้ จดลิสไว้ในใจ พอเห็นเล่มเท่านั้นแหละอู้ววมันเขียนไรของไรของมันว้าาา4ร้อยหน้า เหนกระแสแวปๆแต่ไม่กล้าอ่านรีวิวกลัวไม่มีอารมอ่านช่วงนี้ยิ่งเปิดเรื่องใหม่ยากเย็น คิดว่าเอาว่ะอย่างน้อยก็ได้เริ่มอ่านนิยายสักทีละ
คือปูเยอะมวากกกกกเข้าใจนะว่ามันก็ไม่ใช่น้ำซะทีเดียวแต่ถ้าทำให้กระชับกว่านี้ได้จะดีมาก เล่ม1ยังโอเคนะเครื่องติดอยู่เห็นว่าเล่มแรกปูมาแบบนี้ก็ดีแล้วเล่มต่อไปต้องเข้มข้นแน่ แต่พอมาเล่ม2ก็ยังจะปู๊วววคนนั้นคิดอย่างนี้ชาวบ้านคิดอย่างนั้น คนนู้นทำอย่างนี้ คือแบ้บบบ😞 เรื่องก๊อซซิบนี่ได้2เล่มแล้วมั้ง
แล้วคือปูมายาวนานพอมาช่วงรบมาซ่ะท้ายๆ เรื่องลับลมคมในตอนแรกๆก็พูดถึงนิดหน่อย คือพระเอกตัวคนเดียวไง ครอบครัวตายตอน10ขวบมั้ง ไม่พูดถึงว่าพระเอกวางแผนยังไงหลังจากนั้นโตมายังไง ทำไมถึงคิดชิงบัลลังก์ คือมันก็มีแหละแต่ถ้าตัดเรื่องก๊อซซิปมาเพิ่มตรงนี้ก็คงดี นอกจากเรื่องน้ำหลากแล้วนอกนั้นคือดีพระนางดีพลอตดีครอบครัวนางเอกคือดี สำนวนก็ไม่รู้สึกติดขัดอะไร

[Jidapa · Rating 3 out of 5]

คือมีฉากสู้รบเปลี่ยนแปลงมากมาย แต่ทำไมเราอ่านแล้วรู้สึกว่า โปรโมทนางเอกเยอะ รายละเอียดจุกจิกแยะจนเกินจำเป็นหน้ากระดาษ เลยขอให้ 3.5 ดาว

[Patrawan Dear]

#ข้าก็เป็นสตรีเช่นนี้ (เล่ม3/3)

หลังจากอารัมภบทปูพื้นมาสองเล่มหนา ๆ ก็มาเข้าเรื่องได้เสียทีค่ะ เล่มจบนี้สนุกดี มี surprise มีความแปลกใหม่ ทั้งทางด้านฉากและมิติของตัวละคร ถึงจะมีโม้บ้างอะไรบ้าง แต่ถือว่าไม่ขัดกับโทนอารมณ์ของเรื่อง ยังอยู่ในวิสัยที่รับได้อยู่

โดยรวมแล้วจัดว่าเป็นเรื่องที่อ่านได้สนุกดี แม้ช่วงยืดเยื้อก็ยังอ่านเพลิน มีหลายอารมณ์ ทั้งตลก เสียดสี แย่งชิงอำนาจ แล้วยังสอดแทรกแง่คิดดี ๆ ไว้หลายด้าน โดยเฉพาะด้านความรักความผูกพัน ความเชื่อใจ และแรงสนับสนุนของครอบครัว ที่ได้ใจเราไปเป็นพิเศษ

ใครเป็นแฟนผู้เขียนน่าจะชอบเรื่องนี้ได้ไม่ยาก สำนว��แปลจัดว่าใช้ได้เลยค่ะ :)

[Nattapan · Rating 4 out of 5]

Despite its simple and familiar plot, this book series still gives you food for thought.

[Pollarin · Rating 5 out of 5]

อ่านมาจนถึงเล่มสุดท้ายแล้ว (พูดเหมือนมียี่สิบเล่ม55555) แต่ฉากที่ตราตรึงใจที่สุด กลับเป็นฉากที่โผล่มาแค่นิดเดียวก่อนจบเท่านั้น...ฉากในความฝันของพระเอก

ความฝันที่เหมือนกันกับที่นางเอกฝัน อารมณ์พระเอกตอนที่ได้รู้ว่าโลกใบนี้ไม่มีนางเอกแล้ว ไม่มีมาตั้งนานแล้ว แล้วตัวเองก็ฝังเค้าไปทั้งๆ อย่างนั้นแล้ว มันช่าง...ทรมานดีอะ (อ่าว)

เอาจริงตอนอ่านก็ชะงักกึกเลย แบบ เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นแบบเจียวเจียว1 หรือว่าจะเป็นมิติคู่ขนาน หรือว่านั่นเป็นโลกของอีกทางเลือกนึง แล้วพระเอกก็ต้องถูกขังอยู่ในโลกนั้นตลอดไปเพราะไม่มีทางแก้ให้นางเอกแล้ว โห เศร้าดีอะ! (อ่าว)

เอาจริงถ้าจบแบบนั้นจริงเราก็ไม่โกรธหรอกนะ ถ้าเป็นแบบเล่มเดียวจบอะ แต่นี่คืออ่านมาสามเล่มหนาๆ แล้วไง จบแบบนี้มีเขวี้ยงทิ้งกันบ้าง555555555555

เอาล่ะ ไหนมาดู

เล่มนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับการออกรบที่นางเอกตามไปด้วย จุ๊ๆ นึกว่าจะเป็นแบบหลายๆ เรื่องที่นางเอกท้องกลางคันแล้วซะอีก กลับกลายเป็นโดนพิษจนตัวเองมีลูกไม่ได้สองปีซะงั้น ว่าแต่ตอนนางเอกไม่ยอมตายในสภาพร่างไม่หรูหราคือ5555555

ตั้งแต่อ่านมาจนจบ ไม่เคยคิดหรือรู้สึกเลยว่ามีใครในเรื่องนี้โชคร้าย จนกระทั่งพระเอกก่อกบฏไล่ตีพวกนั้นได้จบ แล้วเห็นองค์รัชทายาทเป็นแบบนั้นอะ โดนพ่อหวาดระแวง โดนน้องชายทรมาน โดนเมียกับน้องก่อเรื่องให้ โหพ่อคุณ ไอ้ที่ยกบัลลังก์ให้พระเอกไม่มีความหมายเลย

เริ่มจากไอ้ฮ่องเต้นั่นก่อน ความเฮงซวยนั้น คือทำให้ต้องถอนใจหลายๆ ที ฮองเฮาบริสุทธิ์ซื่อขนาดนั้น ยอมใจเลยจริงๆ ที่ลูกคนรองยังไปเหมือนได้ ไอ้เรื่องที่ไประแวงลูกชาย กลัวลูกชายเก่งกว่านั่นมันยังไง ปกติเค้ามีแต่อยากให้ลูกได้ดิบได้ดีไม่ใช่เหรอ

ไอ้องค์ชายรอง อ๋องลี่ (ชื่อเหมือนกันอีก เวน) ก็คิดอยู่แล้วนะว่าชั่ว แต่ไม่คิดเลยว่าจะโง่ด้วย เฮ้ย เป็นตัวร้ายก็ต้องมีอะไรดีหน่อยไหมล่ะ อะไรคือการไม่เห็นหัวประชาชนขนาดนั้น สั่งฆ่าคนได้ง่ายเหมือนนั่งกินขนม เป็นฮ่องเต้แล้วไงเหรอ ยิ่งใหญ่แค่ไหนก็ต้องรับใช้ประชารึปะ เสวยสุขบนกองเงินกองทองที่จมกองเลือด มีความสุขมาก??

พระชายาน่ะช่างเถอะ ก็รู้อยู่ว่าหมั่นไส้นางเอก อยากได้ตำแหน่งสูงๆ แต่องค์หญิงที่เป็นน้ององค์รัชทายาทอะ....เป็นพี่เป็นน้องกันมาสิบกว่าปีไม่ได้รู้สึกเสียใจเลยสักนิดเหรอตอนทำเรื่องพวกนั้นลงไป ตอนมาใส่ไฟให้พระนางมีปัญหากันก็ทีนึงแล้ว ยังจะมีอีกทีอีกเหรอ ความสัมพันธ์ในราชวงศ์นี่เชื่อถือไม่ได้เลยจริงๆ

ถึงสุดท้ายแล้วฮ่องเต้จะดีต่อนางเอกกว่าที่คิด แต่ตลอดชีวิตมันก็รังแกคนอื่นมาตลอดไม่ใช่เหรอ


เนื้อเรื่องส่วนนึงเป็นการรบ แต่ก็เหมือนไม่ใช่การรบเท่าไหร่ อย่างที่ปันฮั่วบอกนั่นล่ะ เล่นอะไรกันอยู่555555 ง่ายเหลือเกินในการยึดเมืองแต่ละเมือง แปบเดียวก็ได้ครึ่งแคว้น แปบเดียวก็ได้ตัวแม่ทัพฝ่ายตรงข้าม แปบเดียวก็บุกประชิดเมืองสำเร็จ คนเฝ้าประตูเมืองเปิดให้ง่ายๆ เลยจ้า

เอาเป็นว่าได้เป็นฮ่องเต้ฮองเฮากันตั้งแต่ครึ่งเรื่องเลย ที่เหลือเป็นการโดนลอบทำร้ายอย่างเดียวเจ้าค่ะ

ก็อย่างที่บอกว่าองค์รัชทายาทโคตรโชคร้าย ทั้งที่ให้พระเอกเป็นฮ่องเต้ (ถึงความจริงจะไม่ให้ก็ต้องได้อยู่แล้วก็เถอะ) ทั้งที่ยังเป็นห่วงฮั่วฮั่วและยังเป็นมิตรต่อกันอยู่ คนรอบตัวทั้งนั้นเลยที่พาซวย ถูกกักบริเวณตลอดชีวิต เฮ้อ

พระชายาภรรยาองค์รัชทายาทที่ไม่ได้พูดเรื่องความผิด แต่เรื่องกลับบ้านไปฆ่าตัวตายนี่ก็น่าประทับใจดี ไม่มีอำนาจแล้วก็ไม่ขออยู่ต่องี้ ว่าไปแล้วในสามพี่น้องบ้านสกุลสือ ก็มีแต่ลูกชายคนกลางที่เป็นปกติสุขสุดแล้วสินะ

คุณหนูสือคนสุดท้องที่โดนเนรเทศไปตั้งแต่...เล่มหนึ่งหรือสองนะ อือ นั่นแหละ ก็ยังคงมีชีวิตอยู่ แถมอยู่ในการปกครองของอดีตคู่หมั้นแซ่เซี่ยของนางเอกคนนั้นด้วย แต่แหม ก็ใช่ที่ช่วยให้คนรักเก่าทำงานสบายขึ้นแล้ว แต่เรื่องที่ไม่บอกพี่ชายเขานี่ยังไงเอ่ย ไม่ใช่เพราะตามคำขอของนางด้วยนะ แต่เป็นเพราะนางเอกเกือบตายตอนเด็ก555555 ทั้งที่เรื่องที่มีส่วนก็ไม่ได้พูดไปแท้ๆ พูดไปแค่เรื่องแม่สามีนางเอกเป็นตัวการ แล้วยังจะมาทำเป็น เฮ้อ ยังไงซะก็ช่วยปันฮั่วไว้นี่นะ ช่างละกัน

ความรักของพระนางเล่มนี้ก็เหมือนไม่มีอะไรเหมือนเดิม

ตลกตรงคนติดตามพระเอกเปลี่ยนเป็นกงกงแล้ว คราวนี้ก็เป็นตากงกงมองฟ้าเรื่องฮ่องเต้เอาใจฮองเฮาบ้าง55555555 น่าสงสารนัก เป็นถึงฮ่องเต้แต่กลับต้องมานั่งเล่าเรื่องซุบซิบให้ฮองเฮาพอใจ5555555555 ตอนท้องก็ตื่นเต้นเคร่งเครียดซะจ๊นไม่แน่ใจว่าใครจะเป็นคนคลอดกันแน่555555555

แม้ตู้จิ่วจะเปลี่ยนมาติดตามนางเอกแทน แต่ก็ยังเงยหน้ามองฟ้าเหมือนเดิม องค์ชายน้อยที่เรียกฮองเฮาว่าท่านแม่ ท่านแม่ ถึงจะไม่เหมาะสมแต่ฮ่องเต้....ฮ่องเต้จะกล้าหืออะไร55555555

บ้านนางเอกก็อีก ตอนคลอดท่านแม่ทักทายบรรพบุรุษสิบแปดรุ่นของบ้านพ่อเลย55555555 ทั้งท่านพ่อและน้องชายยังน่ารักมากๆ เหมือนเดิม เสียดายที่บทเรื่องความรักของปันเหิงไม่มีพูดถึงเลย แต่ในเรื่องของความเป็นน้องชายกับท่านน้าก็เอาไปเต็มร้อย

ความที่แม้จะโตจนลูกเป็นองค์รัชทาทายาทแล้วยังเป็นเล่นขุดสมบัติที่เคยฝังไว้อยู่อีก นางเอกกับน้องชายนี่ก็จริงๆ เลย555555 แล้วองค์ชายน้อยก็น่าร้าก เล่มนี้เป็นเด็กน่ารักขี้อ้อน แถมยังยังน่าแกล้งยิ่งกว่าเฟิงฉี2 ซะอีก ก็เห็นๆ กันอยู่แล้วว่าโทนเรื่องต่างกันขนาดนี้นี่น้า อยากหยิกแก้มจริงๆ เลย



โดยรวมแล้ว ผลงานของเยวี่ยซย่าเตี๋ยอิ่งเล่มนี้ก็ยังคงสนุกถูกใจเราเหมือนเดิม เพียงแต่ ทั้งๆ ที่พระเอกก็ไม่แน่ใจในความรักของนางเอก จนทำให้เราแอบหวังถึงความไร้ใจของจวงลั่วเยียน3 แต่ก็ไม่มี แม้ว่าปันฮั่วเองก็น่ารักและมีเอกลักษณ์เหมือนกัน แต่ก็ชอบน้อยกว่าอยู่หน่อยนึงอยู่ดี พระเอกกลับเป็นแบบในฝันแทน แต่ถึงจะแสนดีแบบนี้ ก็ยังรักไม่สู้พระเอกแสนดีคนอื่นๆ ที่เคยอ่านมา


อย่างที่บอกตอนอ่านไปแล้วสองเล่ม เราว่าเนื้อเรื่องค่อนข้างจะเรื่อยๆ แต่ก็อ่านได้อย่างไม่น่าเบื่อ ดูไม่มีอะไรเท่าคำนำที่บอกว่าได้หลักการครองเรือน ครองตน หรือครอบบลาๆ แต่ก็ไม่ใช่ไม่สนุกนะ สนุกสิ แค่เรารู้สึกเหมือนมันไม่ครบรสเท่าไหร่ เลยทำให้ไม่อินหรือสนุกเท่าที่ควรได้มากกว่านี้ คะแนนรวมก็ 8-9 ล่ะมั้ง


ป.ล. ชอบตอนนางเอกไปรบแล้วด่าทหารฝ่ายตรงข้ามมาก แร๊งงงส์555555
ป.ล.ล. อ๋องลี่ อ๋องเหอ ฮองเฮาปัน อะไรแบบนี้ควรเอาสกุลไว้ข้างหน้ารึปะ อินซื่อ ยังเอาซื่อไว้ข้างหลังเลยนี่ แล้วก็รู้สึกว่าการเว้นบรรทัด ตัดบรรทัด ตั��ย่อหน้าใหม่ดูแปลกๆ สองคนพูดสองประโยคแต่ไม่เอาประโยคหลังขึ้นบรรทัดใหม่ เป็นต้น


--2--

อะแฮ่ม สองเล่มก่อนหน้าไม่ได้มานั่งเขียนบันทึกอะไรไว้ แต่เล่มนี้อ่านจบแล้วก็ยังพอจำได้อยู่หน่อยๆ เพราะงั้นจะเขียนไว้นิดนึงแล้วกันนะ

ตอนแรก...หมายถึงหลังจากที่อ่านจบไป ก็ยังมีเห็นเรื่องนี้ผ่านตาบ้าง ทั้งตามร้านหนังสือหรือตามหน้าไทม์ไลน์โซเชียล ในฐานะคนที่อ่านไปแล้ว ตอนนั้นก็รู้สึกว่าสนุกดี แบบ ก็แค่สนุกดีเฉยๆ ไม่ได้ประทับใจขนาดนั้น แต่รอบนี้ที่กลับมาอ่านเป็นรอบที่สอง รู้สึกเหมือนว่าจะชอบมากขึ้นกว่าเดิมนะ

คิดๆ ไปแล้วตอนอ่านท่านเก้ากับหนูฟู่ครั้งแรกก็เป็นแบบนี้ น่าเบื่อ ไม่เท่าไหร่เลยนี่นา แต่พอหลังจากนั้นก็มีฉากที่นึกถึงโผล่มาเรื่อยๆ พอกลับไปอ่านอีกสองสามรอบก็ชอบมากขึ้นเรื่อยๆ งืม นี่มันเป็นเพราะอะไรกันนะ

ตอนนี้ก็ชอบมากขึ้นกว่าเดิม แต่ยังไม่ได้ถึงเข้าขั้นที่สุด แต่ก็ยังชอบมากอยู่ดี55555 ตัวละครแต่ละตัวมีเสน่ห์มาก ชอบไปหมดยกเว้นคนสกุลเจี่ยงนั่น

โดยรวมความคิดเห็นยังเหมือนครั้งที่แล้วที่อ่าน ซึ่งก็แน่นอนอยู่แล้วสิ เพิ่งผ่านมาแปบๆ เอง ถึงจะรู้สึกเหมือนนานแล้วก็เถอะ ฉากที่ชอบแต่คราวที่แล้วไม่ได้เขียนไว้ก็อย่างเช่น

ตอนที่พระเอกเชื่อว่านางเอกไม่เคยรักใครมาก่อน แต่ว่าตอนนี้...นางรักเขาหรือไม่

ชอบอะ ชอบมาก ชอบพอๆ กับตอนความฝันของพระเอกแม้ว่าจะมีแค่ไม่กี่บรรทัดก็ตาม ความคลุมเครือของความรู้สึกตัวเอกของเยวี่ยซย่าเตี๋ยอิ่งนี่เป็นอะไรที่ประทับใจมาก ถ้าเล่มก่อนๆ ก็จวงลั่วเยียนกับเฟิงจิ่น เรื่องนี้ก็แน่นอนว่ายัยหนูปันนั่นเอง

เรื่องที่อยากออกความคิดเห็นเพิ่มเติมที่คราวที่แล้วขี้เกียจเขียนก็คือ เรื่องคุณหนูสือ

คุณหนูสือที่ถูกส่งไปเป็นทาส รับความผิดในเรื่องที่ตนเองไม่ก่อนั้น...อืม ถ้าเป็นตอนที่สถานการณ์ยังสดใหม่เราก็ไม่มีอะไรจะค้านหรอกนะ แบบว่า ก็ศัตรูนางเอกนี่นา เพียงแต่ว่าตอนนี้เรื่องมันผ่านไปแล้ว และอันที่จริงเรื่องเมื่อตอนนั้นเองก็ไม่ใช่ความผิดนางสักหน่อย แค่โง่โดนหลอกนิดเดียว กับถูกตระกูลทอดทิ้ง...ทั้งแม่ทั้งพี่ชายต่างก็เสียใจกันขนาดนั้นด้วย แล้วถึงตอนเล่าเรื่องปันฮั่วในอดีตจะดูใจจืดใจดำไปสักหน่อย แต่ไม่ใช่เรื่องของคุณชายรองสกุลเซี่ยคนนั้นเลยที่จะต้องมาทำตัวเป็นสุภาพบุรุษเอาตอนนี้ ตอนนั้นอ่อยกันหวานชื่นลื่นล้มขนาดนั้นมาทำเป็นเพิ่งรู้ใจตัวเอง จุ๊ๆ ไม่ได้เป็นเหตุเป็นผลเล้ย

แปลกใจนิดหน่อยที่เราไม่ได้พูดถึงองค์หญิงอันเล่อเลยเมื่อครั้งที่แล้ว?? อืม แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้รู้สึกต่างจากครั้งที่แล้วเท่าไหร่ โดยรวมคำที่มีมอบให้ผู้หญิงคนนี้คือ...เสียใจ

เหตุผลที่ทำให้ตัวเองตัดพี่ตัดน้องกับน้องที่สนิทสนมกันมาอย่างดีมานานปีคืออะไร ยุยง เสี้ยมให้สามีของน้องสาวมีเรื่องเข้าใจผิด ส่งคนไปฆ่าเขาในนามของนาง แล้วยังส่งหนังสืออะไรนั่นมาให้พระเอกเห็นอีก........เรื่องเสียใจที่รู้สึกเหมือนถูกทรยศก็เข้าใจอยู่หรอก แล้วความสัมพันธ์ที่ผ่านมาล่ะ ไม่มีค่าเลยหรือไง อ่านแล้วก็เศร้าใจ เฮ้อ

[Thanchanok V · Rating 5 out of 5]

รีวิวรวม 3เล่ม รีวิวเมื่อ 14 เมษายน 2562
ชอบนางเอก ชอบความเนียนค่อยๆเข้าหาค่อยๆตะล่อมของพระเอก
ฉากครอบครัวน่ารักมาก อ่านแล้วอยากมีครอบครัวแบบนี้ แต่เนื้อเรื่องดำเนินไปอ้อยเอิ่งเกินไป ช้าเกิน
ประเด็นสำคัญอยู่ 2ปลายกับเล่ม3 ส่วนตอนแรกที่เราชอบพระเอก
หลังๆ(เล่ม3)พระเอกดูจุดยืนไม่ค่อยมียังไงไม่รู้ อ่านแล้วแอบหงุดหงิดน้อยๆ ดูแบบรักเมียมากไปจนเหมือนเสียความน่ารักในเล่ม2ไป ทำให้ไม่ค่อยชอบเล่ม3หลังจากที่ครองบัลลังก์
แต่ดีที่มันเป็นตอนท้ายๆแล้วไม่งั้นอาจจะอ่านไม่จบ
--------
อ่านรอบ 2 วันที่ 14 พ.ค 2563
ความรู้สึกต่างจากรอบแรกมาก รอบแรกไม่ชอบเล่ม3 แต่รอบนี้ รักมากกกกก
ครั้งแรกที่อ่านรู้สึกพระเอกไม่มีจุดยืน อะไรๆก็นางเอก แต่พอเราได้อ่านอีกรอบ ได้คิดและประมวลผลตาม
ก็เข้าใจพระเอกมากขึ้น ชีวิตวัยเด็กของพระเอกค่อนข้างรันทด หดหู่ มีพ่อแม่แต่เหมือนไม่ได้รับความรักอย่างเต็มที่
แม่พระเอก ค่อนข้างโทษพระเอกที่เกิดมาแล้วทำให้นางไม่สวยเหมือนเดิม (เอิ่ม-ตรรกะแปลกมาก)
พร่ำเพ้ออะไรไม่รุ้ รุ้แต่ว่า โทษที่พระเอกเกิดมา บังคับให้พระเอกทำตัวประหนึ่งผู้ใหญ่
ไม่อนุญาตให้เที่ยวเล่นหรือชอบของสีสันสวยงาม บลาๆ พ่อแม่ พี่น้อง ญาติมิตรไม่มี ทำให้พระเอกอยู่อย่างโดดเดี่ยว
มีแต่ตู้จิ่ว องค์รักษ์ประจำตัว ที่คอยอยู่เป็นเพื่อน(ก็ไม่ใช่เพื่อนสะทีเดียว เป็นแนว นาย-บ่าว มากกว่า)
พอมาเจอผู้หญิงที่ถูกใจอย่างนางเอก พระเอกก้เลือกที่จะรักจนหมดใจ
.
ส่วนนางเอก ครั้งแรกที่อ่านเล่ม3 รู้สึกเหมือนนางเอก เอาเปรียบพระเอกยังไงไม่รุ้ แต่พอมาอ่านอีกรอบ เก็บรายละเอียดแล้ว
ขอคอนเฟิมว่า นางเอกรักพระเอกมากจริงๆ แต่นางอาจจะเป็นคนนิสัยโผงผาง เห็นได้ชัดจากการที่นางเลือกที่จะตัดมิตรภาพ ของนางกับองค์หญิงอันเล่อ (มิตรภาพ-พี่น้อง 10ปี) เพราะอันเล่อ ทำร้ายพระเอก
.
นางเอกอาจจะไม่ได้พูด ออกมาว่ารัก แต่การกระทำของนางหลายๆครั้งพิสูจน์ได้ว่า ปันฮัวรักพระเอกมาก
ชอบบทที่ ไทเฮา มาขอร้องปันฮั่วเรื่องอันเล่อ แต่นางเอกพูดว่า ทุกคนมีญาติพี่น้องมาขอร้อง ขอความเป็นธรรมให้ แล้วพระเอกล่ะ? มีใครร้องความเป็นธรรมให้ได้บ้างนอกจากนางเอก
.

สรุปง่ายว่า เรื่องนี้เริ่มแรก เอื่อยมากกกกก ถ้าอ่านไม่รอด ก็จะไม่รอด5555
เล่มแรก ง่วงที่สุดแล้วเพราะเป็นการปูพื้น นิสัยของนางเอก และเล่าความสัมพันธ์ของหลายๆฝ่าย
เนื้อเรื่องเริ่มเข้มข้นในเล่ม 2
มีฉากหวาน จีบกันแบบเนียนๆของพระเอก-นางเอก
และเข้มข้นสุดในเล่ม 3 เข้มข้น หวานลึกซึ้ง และซับซ้อน
.

[Anida · Rating 5 out of 5]

อ่านจบแล้ว ไม่รีวิวอะไรมากดีกว่า แต่อยากจะบอกแค่ว่าสนุกอย่างที่คนเค้าพูดกันจริงๆ

รอบสอง ก็ยังว่าสนุกนะคะ เล่มสาม รอบสองอาจดรอปไปหน่อย แต่ก็ยังประทับใจอยู่ดีค่ะ

[Yupaporn Zuyu · Rating 5 out of 5]

ชอบพระเอกมากอ้อนเมียสุดๆ ตามใจตลอด นางเอกก็ฉลาด เล่มสุดท้ายเข้มข้น มีเล่ห์เหลี่ยม วางเรื่องดี เล่มบทบาทขิงครอบครัวนางเอกน้อยลง เน้นเรื่องการชิง+คร���งบัลลังก์ โดยรวมแล้วชอบมาก

[Ahgase · Rating 5 out of 5]

สนุกมากกกกก แม้จะสงสัยในความรักขอบพระนางว่ารักกันจริงมั้ยก็ตาม 55555

[Cartoon Sutcharee · Rating 3 out of 5]

เล่มนี้ดูจะมีอะไรมากกว่าเล่มอื่น เหตุการณ์เยอะดี
แต่ก็คือเละเทะไปหมด วางโครงเรื่องไม่ดี
เหมือนอยากให้อะไรโผล่มาก็โผล่
แต่ดีกว่า 2 เล่มก่อน
อ่านจบก็แบบ เออจบสักที เหนื่อย
ไม่ได้สนุกอะไรขนาดนั้น

[J.Nida · Rating 4 out of 5]

ข้าก็เป็นสตรีเช่นนี้ - เยว่เซี่ยเตี๋ยอิง

รีวิวรวม 3 เล่ม

ปันฮั่ว สาวงาม วัย 16-17 ปี ที่นอกจากความงามแล้วก็ไม่มีอะไรดี นางไม่ฉลาด ไม่เก่งเรื่องเย็บ ปักถักร้อย พู่กันภาพวาด นางล้วนไม่เชี่ยวชาญสิ่งใดเลย ปันฮั่ว เป็นหลานสาวขององค์หญิงใหญ่ ที่มีศักดิ์เป็นท่านน้าของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน สกุลปันเป็นพวกเสเพล ทำตัวลอยชายไปมา ไม่เอาไหน แต่ก็ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ชาวบ้านเหมือนตระกูลสูงศักดิ์บางตระกูล

ปันหวาย บิดาของปันฮั่ว เป็นเพียงชายที่รักลูกรักเมีย แต่เขาก็ไม่เอาไหนเช่นเดียวกับลูกๆของเขา สกุลปันจึงมีชื่อเสียงในความร่ำรวยแต่ไม่เอาไหน ทว่า ใครจะรู้เล่าว่าพวกเขาเสเพลจริงหรือเสแสร้ง?

หรงเสีย บัณฑิตหนุ่มรูปงาม ที่มีชื่อเสียงไปทั่วเมืองหลวง เขาฉลาด สุภาพ รูปงาม และมีอนาคตไกล เป็นขุนนางฝ่ายบุ๋น และเป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้ ใครจะรู้ว่า ชายหนุ่มที่เพียบพร้อมเช่นนี้จะมาตกหลุมรัก และแต่งงานกับหญิงสาวที่ไม่เอาไหน มีดีแค่หน้าตาอย่าง ปันฮั่ว ที่มากไปกว่านั้น หรงเสีย ยังรักและตามใจภรรยามาก

นั่นเป็นเพราะว่าสกุลปัน ดูแลลูกสาวมาดั่งไข่ในหิน ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม แล้วเขามาดูแลแบบทิ้งๆขว้างๆได้อย่างไร ยิ่งไปกว่านั้น ความกล้าหาญ สดใส ตรงไปตรงมา และความงามไม่เหมือนใครของนาง ทำให้เขาหลงรักจนโงหัวไม่ขึ้น

ทว่า กลับมีเหตุการณ์ ที่ทำให้ทั้งคู่ต้องจับมือฝ่าฟันอุปสรรค กอบกู้แคว้น จากพวกคนชั่ว นั่นยิ่งเป็นเหตุการณ์ที่ทำให้ได้พิสูจน์ความรัก ของพวกเขายิ่งขึ้นกว่าเดิมอีกด้วย

_________

โดยรวมแล้วเป็นนิยายที่อ่านได้เพลินมาก ชอบเลยแหละ พระเอกรักเมียมาก ส่วนนางเอกนิสัยแบบนี้ชอบจริงๆๆ ไม่หน่อมแน้ม สู้คน ปากจัดแบบไม่ใช่ปากตลาด ใครจะบอกว่านางเอกไม่ฉลาด นางฉลาดแค่ไม่ค่อยสนใจใครเท่านั้นเอง

เล่มหนึ่งกับเล่มสองเหมือนจะเรื่อยๆแต่ตัวละครมีเสน่ห์มาก ทำให้อ่านแบบวางไม่ลง เหตุการณ์ก็ดำเนินไปเรื่อยๆ แต่ไม่น่าเบื่อ เล่ม 3 แอบรู้สึกว่าเหตุการณ์ยังไม่ค่อยสมูทเท่าไหร่ เช่นนิสัยของนางเอก จากคุณหนูรักสวยรักงาม ถึงจะจับดาบฆ่าคน ได้ก็จริง แต่บางเหตุการณ์มันก็พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือมากเกินไป แต่ถือว่ามองข้ามได้อยู่

โดยรวมถือว่าสนุกเลย ชอบ
⭐️⭐️⭐️⭐️

[Wanyiwa · Rating 4 out of 5]

รีวิวรวม 3 เล่มนะคะ

เล่าเรื่องได้สนุกดีค่ะ มีแฟนตาซีเบาๆเรื่องที่บางครั้งนางเอกจะฝันถึงเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นกับตัวเองในอนาคตได้ ก็เลยทำให้นางเอกกับครอบครัวดูจะเข้าใจกับวัฎจักรของชีวิตได้ดีกว่าคนอื่น ดังนั้นการเล่าเรื่องว่าครอบครัวนางเอกเป็นชนชั้นราชวงศ์ที่เอาแต่เสเพลและไม่ทำงาน วันๆเอาแต่ใช้เงินและเที่ยวเล่น ก็เลยมีมุมมองอีกมุมให้เรามองเห็นไปด้วยว่าเพราะอะไรครอบครัวนางเอกจึงเป็นแบบนี้

เราชอบความผูกพันของครอบครัวนางเอก ชอบการใช้ชีวิตของครอบครัวนางเอก ชอบพัฒนาการความรักของคู่พระนาง และชอบ mood and tone ในการเล่าเรื่องที่มีทั้งอารมณ์ขัน ความหวานเบาๆ และความซาบซึ้ง แต่ก็มีจุดที่เราไม่ชอบ อย่างการให้จุดเด่นทั้งหมดอยู่ที่นางเอก ทั้งสวย รวย ฉลาดแบบแอ๊บใส ผู้หญิงเกือบทุกคนรอบตัวนางเอกจะต้องอิจฉาและคิดร้ายกับนาง ผู้ชายรอบตัวเกือบทั้งหมดก็จะต้องรักนาง การเน้นย้ำความสวยที่เป็นเบอร์หนึ่งตลอดเวลาของนางเอก (เอาจริงๆคือแอบรำคาญกับการที่นักเขียนเน้นย้ำเรื่องความสวยอันดับหนึ่งของนางเอกพอสมควร - อะไรคือสวยเบอร์หนึ่ง ความสวยนี่วัดกันได้แบบนางสาวไทยงี้เหรอ - และอดรู้สึกไม่ได้ว่านักเขียนมีปมอะไรกับกุลสตรีที่ดูเรียบร้อย สำรวม และชอบอ่านโคลงฉันท์กาพย์กลอนหรือเปล่า เพราะตัวละครลักษณะนี้ทุกตัว ออกมาแบบเป็นตัวร้ายกันหมด) แต่โดยรวมแล้ว ก็อ่านได้เพลินมาก โดยเฉพาะการเล่าเรื่องราวที่คู่ขนานไปกับความฝันของนางเอก และยิ่งตอนจบที่เล่าถึงความฝันของพระเอกบ้าง ก็ชวนให้เราจินตนาการเหตุการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้นในโลกคู่ขนานได้ด้วย

ปล. มีคำผิดอยู่ประปราย แบบพูดถึงคนพ่อแต่ใส่ชื่อคนลูก หรือพิมพ์สลับคำ แต่เหนืออื่นใดนั้น คำว่า "ซื่อบื้อ" นี่มันได้เหรอ..

[Moon Shine · Rating 5 out of 5]

โอยยย พระเอกกกกก เอ็นดูนาง เปิดตัวมาอย่างเท่ห์ เยือกเย็น มาแพ้ให้ แม่หนูฮั่วฮั่วของเรา
ข้าก็เป็นสตรีเช่นนี้
เริ่มเรื่อง จะปูมานางเอกไม่เอาไหน สวยๆไปวันๆ พระเอกสุขุมเยือกเย็น...พอดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆ มันมีมากกว่าความสุขุมและความไม่เอาไหนของนางเอก มันจะมีเหตุมีผลในแต่ละตัวละคร อ่านไปยิ้มไป เอ็นดูไป เป็นเรื่องที่ไม่เข้มมาก อ่านเพลินๆ คลายเครียดได้ดี เลยล่ะ
สรุปชอบมากกก....ขึ้นแท่นเรื่องโปรดอีกเรื่อง เลย
ชอบในความไม่ยี่หระ กับทุกๆปัญหาที่เข้ามา ก็เพราะข้าเป็นเช่นนี้ ข้าไม่สน อยากว่าอยากอิจฉา ก็เชิญตามสบาย แต่อย่ามาแตะครอบครัวของข้า...!!!...จากคนไม่แคร์อะไร เล่นเอาเกือบตายไปข้าง...
รักครอบครัวนางเอก ครอบครัวข้าเป็นเยี่ยงนี้ ไม่สนไม่แคร์เสเพลไปวันๆ แต่ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร....แต่คนอื่น อย่ามามีเรื่องกับครอบครัวนางนะ...เพราะนางจะขนทั้งบ้านไปรุมตี....โอยยยยย รัก...รักในความอันธพาลของบ้านนี้มาก

[Sorasafe · Rating 4 out of 5]

เป็นนิยายที่อ่านได้เรื่อยๆ สนุกดีค่ะ คนที่ชอบนิยายแนวเดินเรื่องเรื่อยๆ slice of life ทำนองนี้น่าจะชอบเรื่องนี้ แต่เราอ่านแล้วแอบรู้สึกว่ายาวนานเหลือเกิน เล่มหนามาก ถ้าเรื้องเรื่องกระชับกว่านี้คงดี นิสัยนางเอกก็เหมาะสมกับชื่อเรื่องดีค่ะ ชอบนิสัยนางเอกแบบนี้มากค่ะ มีมิติ ดูเหมือนไม่เอาไหน ไม่ยอมคน ร้ายนะแต่ก็อ่านสถานการณ์ออก รู้เ���็นแต่ไม่พูด ทำให้ใครเห็นก็หลงรัก(และอิจฉา) พระเอกฉลาดมาก วางแผนเก่ง รักเก่ง ยอมเก่ง ขี้หึงขี้หวงอีกต่างหาก ที่ชอบที่สุดในเรื่องคงเป็นครอบครัวนางเอกค่ะ รักกันมากก ภายนอกดูไม่เอาไหน เสเพล แต่จริงๆก็ไม่เอาไหนนั่นแหล่ะ(?) 5555 แต่ในเรื่องก็ยังพอได้รู้เหตุผลผลที่ครอบครัวสกุลปันถึงทำตัวไม่เอาไหนอยู่ นับถือความเสเพลแต่ไม่เหลวแหลกนี้ เรียกได้ว่าฉากฮามากกว่าครึ่งมาตกอยู่กับครอบครัวนางเอกเลยก็ว่าได้ค่ะ

[Pkvr · Rating 4 out of 5]

รีวิวรวมๆ เล่ม 1-3 จบ

นางเอกซึ่งดำรงต่ำแหน่งเป็นองค์หญิงได้ฝันว่าแคว้นของนางจะเปลี่ยนฮ่องเต้และครอบครัวของนางก็จะถูกถอดยศ ยึดทรัพย์และถูกเนรเทศ แถมคู่หมั้นเก่าของนางก็จะตกม้าตาบอด นางก็เลยเอาเรื่องความฝันนี้ ไปเล่าให้ครอบครัวนางฟัง ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจ แต่ต่อมา เรื่องราวต่างๆที่นางฝันเกิดขึ้นจริงๆ
ทุกคนในครอบครัวเลยต่างพากันคิดว่า เอ่อ ในเมื่อจะถูกถอดยศ เนรเทศ และยึดทรัพย์แล้ว สู้ใช้ชีวิตแบบเปลืองๆไปเลยตอนนี้เลยดีกว่า ประมาณว่าผลาญเงินไปเลย!!

เล่ม1-2 ปูเรื่อง เล่าเรื่องการใช้ชีวิตของครอบครัวนางเอก เรื่องราวของตัวละครต่างๆ มีที่มายังไงนิสัยอะไรแบบไหน ส่วนตัวรุ้สึกว่ามันน่าเบื่อไม่มีอะไร. อ่านๆไป เรื่อยๆ

แต่พอเล่มสี่นี่ดุเดือด มันส์

ชอบครอบครัวนางเอง มันน่ารัก โดยเฉพาะคุณพ่อกับน้องชายนาง 55555
ชอบนางเอก แบบ ข้าก็เป็นสตรีเช่นนี้อ่ะ ใครจะทำไม? แต่ลึกๆนางเป็นคนดีมาก ชอบๆ

[Lomabee · Rating 5 out of 5]

(รีวิวรวม 3 เล่ม) สนุกมากกกกก ชอบมาก ตั้งชื่อเรื่องมาเหมาะกับนางเอกมาก นางเอกสวย รวย สูงส่ง เป็นที่อิจฉาของหญิงสาวคนอื่น ซึ่งถามว่านางแคร์มั้ย นางก็ไม่แคร์ ฉันสวย ฉันรวย อิจฉาฉันสิ อิจฉาฉันเลย ... แล้วครอบครัวนางเอกก็ดี ชอบครอบครัวนางเอกมาก ใครบอกว่าครอบครัวนี้โง่ จริงๆคือไม่ได้โง่นะคะ ฉลาดมากต่างหาก ฉลาดในการใช้ชีวิตให้มีความสุข ... พระเอกก็ดี รักนางเอก หลงนางเอก เอาใจทุกอย่าง โอ๊ยยยยยยย อิจจจจจจจ เนื้อเรื่องอาจจะเรื่อยๆ เพราะเล่ม 1 ปูพื้นนางเอง เล่ม 2 ก็ปูพื้นความสัมพันธ์พระเอกนางเอก ค่อยๆ ดำเนินเรื่อง ค่อยๆ คลายปมไปเรื่อยๆ นี่เดานานมากว่าประวัติความเป็นมาพระเอกเป็นยังไง สุดท้ายก็เดาไม่ถูกจนจบ
.... สรุป สนุกดี ชอบมาก เอาไป 5 ดาว

[Momomewzix Mew · Rating 5 out of 5]

จบแล้ววววว 3 เล่ม
กรีดร้องให้แดดิ้นตาย นี่นางเอกหรือพระเอก แมนมากแม่ ท่านแม่ทัพชัดๆ บทจะสวยก็ปานนางฟ้าบนกำแพง บทจะห้าวหาญก็ดุดันดั่งแม่ทัพขุนศึกผู้เกรียงไกร
พระเอกก็ยังคงเหมือนเดิม สปอยนางเอกทุกเรื่อง หลงรักหัวปักหัวปำ มีการหึงหวงเหมือนตัวเองเป็นเมียหลวงที่เห็นสามีลอบทำเจ้าชู้ใส่หญิงอื่น ตลกกกกกกก ถึงขนาดบอกฮั่วฮั่ว ว่าดีแล้วที่ไม่เกิดเป็นผู้ชาย มีการน้อยใจ คิดอยู่เสมอว่า ฮั่วฮั่ว รักบ้างมั้ย หรือชอบหรงเสี่ยแค่หน้าตา นี่มันความคิดของผู้ชายเรอะ 555555
มีเรื่องราวมากมายกว่านั้น ซึ่งสนุกมาก ขำตลอดๆ ครบรสแบบสบายใจนะ มันดีอ่ะแนะนำให้อ่าน
ไม่มีเล่มไหนที่เราว่ามันน่าเบื่อเลย ชอบมากรักนะ สกุลปัน

[Nancy · Rating 4 out of 5]

อ่านจบแล้ว...สนุกมากๆ เรื่องของท่านหญิงคนหนึ่งที่มีรูปโฉมงดงาม เป็นที่โปรดปราน เย่อหยิ่ง เอาแต่ใจ ไม่มีใครเหมือน(แทบไม่เคยเจอนางเอกไทป์นี้อ่ะ) แต่ก็สดใส กับครอบครัวประหลาดๆของนาง555

ชอบมากค่ะ ชอบทุกตัวละคร นางเอก พระเอก ตัวประกอบทุกตัว ทุกคนในเรื่อง คือมันกลมกล่อมลงตัว และครบทุกรส ไม่มีใครน่ารำคาญ ไม่มีเรื่องเข้าใจผิด ทุกอย่างดำเนินไปอย่างดี ดราม่าก็ตามท้องเรื่อง มีตัวละครที่เราทั้งรักทั้งเกลียดมากมาย จุดจบบางตัวเป็นปลายเปิด ซึ่งดีมากๆ ข้อตำหนินิดเดียวยังอยู่ที่การใช้บางคำ แต่อาจเป็นเพราะไม่ชินเองค่ะ สนุก และแนะนำมากๆ

[Sarah · Rating 5 out of 5]

ใช้ระยะเวลา 2 สัปดาห์กว่าถึงจะอ่านจบแต่ก็ตามเป้าหมายที่จะจบภายในสิ้นปี
เป็นเรื่องที่ชอบมากอีกเรื่องหนึ่ง ความมั่นหน้า ความสวย ความรวยที่ไม่ใช่แค่รวยเงินทองแต่ยังรวยวาสนาและพรหมลิขิตของนางเอก ชอบความมั่นแบบนี้ ใช้ชีวิตให้คุ้ม ไม่มีความจำเป็นที่ต้องกังวลอนาคตที่ยังไม่ถึงและอยู่กับปัจจุบันให้คุ้มค่า ส่วนความพระเอกที่ช่วงแรกอ่านแล้วยังไม่อินว่าตกหลุมรักนางเอกจริงๆ แต่ระยะเวลาและการกระทำก็พิสูจน์ให้เห็น ชอบ ❤️❤️❤️

[Renee · Rating 5 out of 5]

อ่านเถอะค่ะ 55555555555
อ่านจบสามเล่มแล้วแบบไม่อยากให้จบเลย

ชอบคาแรกเตอร์ของตัวละครทุกตัวมาก
โดยเฉพาะพระเอกกับนางเอก คือนิสัยของตัวละครมันแหวกจากนิยายจีนทุกเรื่องมากจริงๆ ส่วนตัวกรี๊ดปันฮั่ว(กรี๊ดดดดด) ชอบตอนนางแกล้งพระเอก เขินมาก เขินจริงๆนะ ลองอ่านกันดู

A: อย่าลวนลามน้อง!
B: บอกพระเอก?
A: บอกนางเอกนี่แหละ

รวมๆก็สนุกค่ะ แต่น้ำเล่ม1 เยอะจริง พอเข้าเล่ม2นี่ตัวบิดเป็นเกลียวน็อตเลย 55555555 (พระเอกน่ารักมากค่ะ น่ารักๆๆๆ)