What do you think?
Rate this book
Θεραπευτικές Πραγματικότητες
Το έργο αυτό, το οποίο υπογράφει ένας από τους πιο γνωστούς κοινωνικούς επιστήμονες της εποχής μας, αποτελεί μια σημαντική συνεισφορά στο πεδίο της θεραπευτικής σκέψης και πρακτικής. Προκλητικό και καινοτόμο, εξετάζει και αναλύει, υπό το πρίσμα του κοινωνικού κονστρουξιονισμού, τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι νοηματοδοτούν τον κόσμο, αλλά και τις νέες προοπτικές για την κατανόηση και την πρακτική της ψυχοθεραπείας που προκύπτουν από αυτή τη δημιουργία νοήματος.
Εκτός από τις προσπάθειες κατανόησης της θεραπευτικής διεργασίας και πρακτικής από την άποψη του κοινωνικού κονστρουξιονισμού, ο Gergen εξετάζει με κριτικό και αναστοχαστικό τρόπο το σύγχρονο οικοδόμημα της ψυχικής υγείας, προβάλλοντας μερικά κρίσιμα σχετικά ζητήματα, όπως η καταπιεστική λογική των ψυχοδιαγνωστικών κατηγοριών και οι νευροβιολογικές και φαρμακευτικές επιλογές που κυριαρχούν στη σύγχρονη θεραπεία. Ένα αναπάντεχο και άκρως ενδιαφέρον θέμα είναι η ποιητική διάσταση της θεραπευτικής επικοινωνίας. Όπως λέει ο συγγραφέας, βλέποντας τη γλώσσα ως ποίηση, μπορούμε να συλλάβουμε τη χρήση της και να επιφέρουμε την αλλαγή στο πλαίσιο της θεραπείας. Ένα σημαντικό βιβλίο που απευθύνεται όχι μόνο στο ακαδημαϊκό κοινό και σε όσους ασχολούνται επαγγελματικά με το θεραπευτικό έργο, αλλά και σε όσους στοχάζονται και κινούνται στον χώρο των "θεραπευτικών πραγματικοτήτων". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Εκτός από τις προσπάθειες κατανόησης της θεραπευτικής διεργασίας και πρακτικής από την άποψη του κοινωνικού κονστρουξιονισμού, ο Gergen εξετάζει με κριτικό και αναστοχαστικό τρόπο το σύγχρονο οικοδόμημα της ψυχικής υγείας, προβάλλοντας μερικά κρίσιμα σχετικά ζητήματα, όπως η καταπιεστική λογική των ψυχοδιαγνωστικών κατηγοριών και οι νευροβιολογικές και φαρμακευτικές επιλογές που κυριαρχούν στη σύγχρονη θεραπεία. Ένα αναπάντεχο και άκρως ενδιαφέρον θέμα είναι η ποιητική διάσταση της θεραπευτικής επικοινωνίας. Όπως λέει ο συγγραφέας, βλέποντας τη γλώσσα ως ποίηση, μπορούμε να συλλάβουμε τη χρήση της και να επιφέρουμε την αλλαγή στο πλαίσιο της θεραπείας. Ένα σημαντικό βιβλίο που απευθύνεται όχι μόνο στο ακαδημαϊκό κοινό και σε όσους ασχολούνται επαγγελματικά με το θεραπευτικό έργο, αλλά και σε όσους στοχάζονται και κινούνται στον χώρο των "θεραπευτικών πραγματικοτήτων". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
- GenresPsychology
282 pages, Paperback
First published January 10, 2006
2 people are currently reading
27 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 of 1 review
February 18, 2021
That's the worst thing I've had the misfortune to read in a long time. I won't even comment much on the atrocious writing, Gergen's patronising ways or even about how this book could've been 8 pages long if the man grasped how writing without repeating one's self works, I'll go straight for the stupidity.
The basic idea of social constructionism has merit. That's just about everything that has merit in this book though. Any thesis, regardless or not if it makes sense is "supported" by outrageously arbitrary claims the author makes that come STRAIGHT OUT OF HIS HEAD and only support his worldview. The opposite side is never presented.
The hatred of science in this book is laughable, mostly because the man has no understanding of how some sciences work. Indeed, history does have a social construct but, and I hate to burst your bubble, 1+1 is always two, whether societies and language games exist or not. In some level the author knows that too; the example he uses to support that "physics and chemistry come up with useful truths inside their traditions" is, suspiciously, medicine.
This review is obviously a rant and not a coherent critique. It's not the lack of understanding how basic science works that has me this riled though. Gergen takes a massive leap from talking about the nonexistense/no consequence of absolute truths to absolutely preaching some of his own very personal, very harmful opinions about mental health.
He absolutely denies any biological reasons for mental health illness, implies that people with eating disorders "act like that" because that's what society teaches them (that one rings like the racist uncle saying that spongebob makes kids gay) and obviously has never had depression because to him that's just the feeling of sadness after you don't succeed at something.
He definitely has a thing with depression.
He also has the audacity to say that we didn't have depression years ago because the term wasn't used and then ask what happened to melancholia in the next page. I said it was stupid.
Yes to talking about the ideas of social constructionism, with many grains of salt, hell no to this self righteous, narcissistic book that can't tell the difference between being depressed and feeling a little sad because it's author doesn't like the DSM.
The basic idea of social constructionism has merit. That's just about everything that has merit in this book though. Any thesis, regardless or not if it makes sense is "supported" by outrageously arbitrary claims the author makes that come STRAIGHT OUT OF HIS HEAD and only support his worldview. The opposite side is never presented.
The hatred of science in this book is laughable, mostly because the man has no understanding of how some sciences work. Indeed, history does have a social construct but, and I hate to burst your bubble, 1+1 is always two, whether societies and language games exist or not. In some level the author knows that too; the example he uses to support that "physics and chemistry come up with useful truths inside their traditions" is, suspiciously, medicine.
This review is obviously a rant and not a coherent critique. It's not the lack of understanding how basic science works that has me this riled though. Gergen takes a massive leap from talking about the nonexistense/no consequence of absolute truths to absolutely preaching some of his own very personal, very harmful opinions about mental health.
He absolutely denies any biological reasons for mental health illness, implies that people with eating disorders "act like that" because that's what society teaches them (that one rings like the racist uncle saying that spongebob makes kids gay) and obviously has never had depression because to him that's just the feeling of sadness after you don't succeed at something.
He definitely has a thing with depression.
He also has the audacity to say that we didn't have depression years ago because the term wasn't used and then ask what happened to melancholia in the next page. I said it was stupid.
Yes to talking about the ideas of social constructionism, with many grains of salt, hell no to this self righteous, narcissistic book that can't tell the difference between being depressed and feeling a little sad because it's author doesn't like the DSM.
Displaying 1 of 1 review