Zo doen we dat hier

by Martje van der Brug

In Zo doen we dat hier wordt Dirk na een ongelukkig incident op de studentensociëteit door het bestuur geschorst. Hij duikt onder op het landgoed van zijn ouders in Berkheij om zijn rechtenstudie af te ronden, terwijl zijn vader met behulp van zijn netwerk probeert aansprakelijkheid en een schandaal te voorkomen. Ondertussen zet Dirks moeder zich in voor vluchtelingen. Ze stelt het leegstaande koetshuis beschikbaar aan de gemeente voor een gezin uit Saoedi-Arabië. Dirk valt voor de charmes van de mooie dochter Yasmin, die zich vlot aanpast aan de Nederlandse zeden. Haar broer Ahmed houdt echter vast aan de sharia en vindt de aanpassing van zijn familie aan de Westerse waarden onacceptabel. Martje van der Brug heeft het talent heikele sociale kwesties op spitsvondige wijze bespreekbaar te maken en doet dat briljant in Zo doen we dat hier

Genres: Roman, Fiction

379 pages, Kindle Edition

Published April 30, 2018

About the author

Martje van der Brug publiceerde drie vrolijke romans over maatschappelijke thema’s:
'Havo is geen optie' (Ambo|Anthos 2013)
'Wat doen we met moeder' (Ambo|Anthos 2016) en
'Zo doen we dat hier' (Ambo|Anthos 2018).
Met het non-fictieboek 'De autonome route - Het zelfgekozen levenseinde' slaat zij een nieuwe weg in (2025 Mazirel Pers).
De schrijfster voert sinds 2021 met ca. 30 eisers een proces tegen de staat met als inzet de afschaffing van de strafbaarheid van hulp bij zelfdoding. Deze civiele procedure zal naar verwachting nog jaren in beslag nemen.
In 'De autonome route' legt zij uit waarom het zo moeilijk blijkt om mensen die dat willen, een waardig zelfgekozen levenseinde te gunnen. Voor meer informatie: www.martje.nl.

Reviews

[Hannie · Rating 4 out of 5]

Wederom een goed boek van Martje van der Brug. Ik vind het leuk dat zij over hedendaagse onderwerpen schrijft en dat de boeken steeds in hetzelfde fictieve spelen. Sommige personages komen ook in meerdere boeken voor. Dit boek gaat over het studentenleven en dan met name om het wangedrag in studentenverenigingen. Het andere onderwerp is asielzoekers en het wel of niet aanpassen aan het leven in Nederland en moslimextremisme. Ik heb alle drie haar boeken achter elkaar gelezen en van alle drie genoten. Ik hoop dat deze schrijfster nog veel boeken schrijft, want ze weet serieuze onderwerpen toch op een luchtige manier te beschrijven en haar boeken lezen vlot. Nu wordt het afkicken. Ik hoop dat ik kan wennen aan een andere schrijver.

[Robin · Rating 4 out of 5]

Wat een fan-tas-tisch boek! Een absolute aanrader.

[Wouter Zwemmer · Rating 2 out of 5]

Nogal matig geschreven boek over een fascinerend fenomeen: het studentencorps. Het verhaal is nogal aangezet, dus de beschrijvingen van het corps zullen ook wel wat gezelliger zijn gemaakt dan de werkelijkheid, ben ik bang. Alsof het corporale gebral, gezuip en wangedrag nog niet genoeg is, is de hoofdpersoon van adel; én veroorzaakt hij een dwarslaesie bij een jongerejaars (‘sjaars’) op de Toko, door tijdens het verdedigen van een vust bier boven de rug van de feut te springen. Niet gezellig, lache of relaxed... Naast dit fenomeen introduceert de schrijfster een tweede verhaallijn door een rijke saoudi-arabische familie als vluchtelingen in het kakdorp van de adellijke familie van de corpsbal op te voeren. Met alle clichés van dien: beeldschone dochter Yasmin is een droomallochtoon die in no time de Nederlandse taal leert en rechten wil studeren, de vader die vroeger als internist de koninklijke familie behandelde aan obesiale diabetes maar in nederland never nooit meer aan de bak zal komen en de redicaliserende zoon, die niet erg fantasierijk Mohammed heet, onderneemt uit naam van Allah een moordpoging uit eerwraak... niet gezellig allemaal, zeker niet relaxed. Op één of andere manier zijn de parallellen die de schrijfster trekt tussen de mores van het corps, waarschijnlijk het Leidse, het oudste van Nederland, de spes patriae (heus...), geestig. Yasmin, de droomallochtone dochter verzucht over een lustrum dat net als in haar land alle mannen en vrouwen gescheiden waren en dat de mannen serieus ongezellig waren jegens de vrouwen... impliciet worden de strenge onbegrijpelijke mores van het corps vergeleken met de sharia, wat nogal een stap is, ik geef het toe, maar het boek suggereert het wel degelijk. De relaxte leden van de prominente huizen, jaarclubs en vertikalen (whatever that may be), zijn in dit boek serieus ongezellig jegens vrouwen, die voor het gemak ‘herten’ worden genoemd en ‘worden gedaan’ na teveel drank of drugs. En dan wel blaten over het disrespect van moslimmannen jegens hun vrouwen en dochters. Het gekke in die vergelijking vind ik dat de ‘herten’ in dit verhaal op hun benadering door de prominenten juist prijs lijken te stellen... zou dat nou echt, of is dat de prijs die een ‘hert’ betaalt om onderdeel te mogen uitmaken van de financiële elite? In de marge probeert de schrijfster te laten zien dat een echt gezellig corps best kan, door een broertje in Amerika op te voeren die tussen neus en lippen vertelt hoe ze het daar doen: gewoon zuipen, maar dan wel de volgende dag weer op tijd aan de studie; wel zo relaxed...

[Els · Rating 4 out of 5]

De gebeurtenissen in het boek worden beschreven vanuit het gezichtspunt van verschillende personen. De gebeurtenissen worden niet herhaald, maar worden door een ander persoon verder beleefd.
Dirk is de hoofdpersoon van het boek. Hij studeert rechten en is lid van clubje 1 van het Corps. In zijn hoofdstukken lees je over sjaarzen, feuten, nullen, herten, de toko en de heersende mores. Zijn moeder, Elisabeth, stamt uit een oude adelijke familie. Zij heeft ook een eigen moraal: noblesse oblige. Haar taalgebruik is navenant. Zij heeft het over malligheid, stupiditeit en als er zich wat gebeurtenissen voordoen waar ze geen vat op krijgt zegt ze: het is alsof de aardappels aanbranden.
Roest is een jaargenoot van Dirk. Hij houdt zijn hoofd erbij wat drank betreft. Vrouwen zijn voor hem een gebruiksartikel. Dat was voor Dirk ook zo totdat hij Yasmin leerde kennen. De mooie dochter van Khalid die zijn land, Saoedie-Arabië, is ontvlucht met zijn gezin.
Khalid komt uit een strenge traditie van Salafisten, zelf is hij een vrijdenker. Toen zijn familie erachter kwam dat hij twijfelde aan de islam en Allah wilden ze hem vermoorden. Zijn vrouw en zoon voelden zich prettig bij de strenge regels van de Islam en kunnen in Nederland moeilijk aarden. Zijn dochter ziet hier meer kansen en doet haar best om te integreren.
Van Mohammed leren wij hoe de strenge regels van de Koran zich verhouden tot de Nederlandse cultuur. Mohammed heeft het moeilijk en radicaliseert onder de ogen van zijn vader.
In dit boek geeft de schrijfster ons een inkijk in verschillende culturen: die van het salafisme, die van het corps en in die van een oude adelijke familie. Ze heeft dat knap gedaan. Het boek is heel makkelijk leesbaar en laat zowel de rijkdom en de zwakheden zien van deze oude culturen. Dat er veel overeenkomsten zijn tussen de wereld van de corpora en de salafisten is na het lezen van dit boek heel duidelijk.

[Astrid Inge · Rating 3 out of 5]

Een verhaal over een student die zeer actief is in het verenigingsleven en over een gezin dat uit Saudi-Arabië is gevlucht en woonruimte vindt in het koetshuis van de ouders van de student, Dirk.
Tijdens een feest van de studentenvereniging veroorzaakt een stomdronken Dirk ernstig lichamelijke schade aan een 'sjaars'. Om dit te sussen wordt Dirk tijdelijk verbannen naar het huis van zijn adellijke familie om zich daar voor te bereiden op zijn tentamens. In het koetshuis woont de familie Al-Habib met hun radicaliserende zoon Mohammed en hun vrijgevochten dochter Yasmin. Er ontwikkelt zich een band tussen Dirk en Yasmin waar de wederzijdse ouders niet blij mee zijn. Een botsing niet zo zeer van religies als wel van culturen.
Mooie uitspraak van Yasmin: "Jouw clubvrienden zijn niet aardig voor vrouwen. Net als moslims eigenlijk."
Mooi verhaal maar de schrijfstijl is het zeker niet voor mij.

[Margreeth · Rating 3 out of 5]

Een student, lid van het corps, een upperclass familie en een asielzoekersgezin. Ingrediënten voor een af en toe humoristisch verhaal.dat de clichés helaas niet schuwt. Door de verschillende personages die aan het woord komen wordt wel je aandacht vastgehouden.

[Lysbeth Van Valkenburg-Lely · Rating 2 out of 5]

Het is wel een aardig boek alhoewel ik haar vorige boek over der Havo is geen optie aardiger vond.

[Marijke · Rating 3 out of 5]

Amusant, ontluisterend over het studentencorps, wat zwart-wit

[Angelique · Rating 2 out of 5]

Leest makkelijk weg, wel grappig boek. Een combinatie van het corporale studentenleven, de Nederlandse upper class en asielzoekers.

[Lenneke · Rating 3 out of 5]

Vanuit de verschillende personen geschreven waardoor je een mooie inkijk vanuit verschillende kanten krijgt. Wel simpel opgezet.

[Suzanne VL · Rating 3 out of 5]

Het boek leest makkelijk weg door de korte hoofdstukken. Wel wederom veel karikaturen (net als in “Havo is geen optie”) en weinig diepgang. Het einde lijkt wat afgeraffeld te zijn. Zwembadlectuur.