Johannes van Dam was naast bekend culinair journalist een bijzonder mens. Hij had dan ook bepaald een roerige achtergrond: zijn joodse ouders overleefden de oorlog in onderduik, op jonge leeftijd was hij betrokken bij het auto-ongeluk waarin zijn vader omkwam en daarbij kwam dan nog zijn ontluikende homoseksualiteit in de burgerlijke jaren vijftig. Voordat hij over eten ging schrijven was zijn leven een chaos vol depressies, cocaïnegebruik en uitzichtloosheid. Daarna stond zijn leven in het teken van eten: spreken over eten, schrijven over eten en alles weten over eten.
De Amsterdamse horeca vreesde hem, haatte hem soms maar respecteerde zijn vakkennis. Hij vond zichzelf de beste culinair journalist, maar niet alle collega’s waren het daarmee eens. Een man die ‘altijd de waarheid sprak’, noemde hij zichzelf en hij maakte dan ook veel ruzie. Toch had hij trouwe vrienden. Avonturen in een commune, geldingsdrang tot achter de derde komma, een ‘robuust’ karakter – het hoorde allemaal bij Johannes. Een bijzonder personage.
Jeroen Thijssen (1959) is historicus, schrijver en journalist en woont in 's-Hertogenbosch. Hij schreef onder andere voor het magazine Kassa en meer dan vijftien jaar voor dagblad Trouw. Bij Nieuw Amsterdam publiceerde hij eerder Johannes van Dam. De biografie (2018) en Het verscholen dorp (2019), en de romans Solitude (2014) en Hazer (2017). Boeken van Thijssen stonden op de longlist van de Libris Literatuur Prijs en de Brusseprijs.
Ik was jaren fan van de restaurantrecensies van Johannes van Dam in het Parool. Bijzonder om het hele verhaal achter deze man te lezen! Soms voel je genegenheid voor hem, soms erger je je dood aan zijn betweterigheid. Maar wat heeft hij veel meegemaakt in zijn leven! Aanrader.
Ergerniswekkende biografie over een culinaire eigenheimer. Thijssen noemt zijn eigen werkstuk in de verantwoording ‘een afgewogen biografie die hem [= Johannes van Dam] recht doet’ (p. 302). Het oordeel van deze lezer is anders. Thijssen lijkt een hekel aan zijn onderwerp te hebben (voortdurend benadrukt hij wat een moeilijk mens Van Dam was), houdt er vreemde opvattingen over dikke mensen opna en blijkt zich nauwelijks aan een logische volgorde te kunnen houden. Ik beleefde er weinig plezier aan.