What do you think?
Rate this book
Mijn moeders strijd
Essay over de moeder van de auteur, en haar emancipatiestrijd. Ze werd geboren in het Turkse dorp Baltas. Door haar huwelijk belandt ze in de jaren tachtig in de Amsterdamse Bijlmermeer (Nederland), waar ze ten tijde van deze publicatie nog altijd woont en werkt. Het essay verscheen in het kader van de boekenweek 2019.
64 pages, Paperback
First published March 1, 2019
12 people are currently reading
568 people want to read
About the author
Murat Isik
12 books149 followersMurat Isik is een Nederlandse schrijver en jurist van Zaza-Turkse afkomst. Hij studeerde rechtsgeleerdheid aan de Universiteit van Amsterdam en San Francisco State University.
Murat Isik is a Dutch author and lawyer of Zaza-Turkish descent. He studied law at the University of Amsterdam and at San Francisco State University.
Murat Isik is a Dutch author and lawyer of Zaza-Turkish descent. He studied law at the University of Amsterdam and at San Francisco State University.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 111 reviews
August 21, 2022
Een liefdevol, indrukwekkend verslag van de vele obstakels en uitdagingen waar de moeder van de auteur zich voor gesteld zag, en hoe ze haar rurale achtergrond ontstegen is
Omdat je een meisje bent...
Alsof het een vloek van de duivel is
Murat Isik vertelt het verhaal van zijn familie. In een ruraal Turkije overleeft ion de generatie van zijn oma slechts drie kinderen (van de elf) het voorbij het vijfde levensjaar.
Het is een hard bestaan, met voedselschaarste en buren die strenge sociale controle uitoefenen en van elke tegenvaller van de familie trachten te profiteren.
De moeder van de moeder van de auteur zegt ondermeer het volgende tegen haar: Jij zal straks je benen openen voor een andere, wat de druk van het betalen van een bruidsschat symboliseert.
Onder deze omstandigheden tracht de moeder van de auteur een beter leven op te bouwen. Alleen door een aardbeving kan de familie verhuizen naar Izmir, waar de lotgevallen iets beter uitvallen, hoe relatief ook:
Wij hadden het niet beter, we hadden het minder slecht.
Werken bij ontwikkelde mensen en gelijkwaardige relaties tussen man en vrouw vormen een katalysator voor het loskomen van een broer die beschadigd is door de druk die de familie op hem heeft gelegd en een conservatieve visie op het huwelijk, het sterkst terugkomend in een 30 jarige oom die met een 14 jarig meisje trouwt om maar iemand te hebben om voor zijn halfwees te zorgen.
De inburgering van de moeder van de auteur in de Nederlandse samenleving, en het loskomen van haar man, is teder beschreven en indrukwekkend gezien alle barrières die zij hiervoor moest overwinnen.
Een indrukwekkend, reflectief werk wat de enorme omwentelingen in een paar generaties laagdrempelig heel duidelijk maakt.
Omdat je een meisje bent...
Alsof het een vloek van de duivel is
Murat Isik vertelt het verhaal van zijn familie. In een ruraal Turkije overleeft ion de generatie van zijn oma slechts drie kinderen (van de elf) het voorbij het vijfde levensjaar.
Het is een hard bestaan, met voedselschaarste en buren die strenge sociale controle uitoefenen en van elke tegenvaller van de familie trachten te profiteren.
De moeder van de moeder van de auteur zegt ondermeer het volgende tegen haar: Jij zal straks je benen openen voor een andere, wat de druk van het betalen van een bruidsschat symboliseert.
Onder deze omstandigheden tracht de moeder van de auteur een beter leven op te bouwen. Alleen door een aardbeving kan de familie verhuizen naar Izmir, waar de lotgevallen iets beter uitvallen, hoe relatief ook:
Wij hadden het niet beter, we hadden het minder slecht.
Werken bij ontwikkelde mensen en gelijkwaardige relaties tussen man en vrouw vormen een katalysator voor het loskomen van een broer die beschadigd is door de druk die de familie op hem heeft gelegd en een conservatieve visie op het huwelijk, het sterkst terugkomend in een 30 jarige oom die met een 14 jarig meisje trouwt om maar iemand te hebben om voor zijn halfwees te zorgen.
De inburgering van de moeder van de auteur in de Nederlandse samenleving, en het loskomen van haar man, is teder beschreven en indrukwekkend gezien alle barrières die zij hiervoor moest overwinnen.
Een indrukwekkend, reflectief werk wat de enorme omwentelingen in een paar generaties laagdrempelig heel duidelijk maakt.
July 11, 2020
Een dik jaar nadat ik “Wees onzichtbaar” gelezen had, vond ik per toeval “Mijn moeders strijd” in de bibliotheek. Nagelnieuw, door niemand vóór mij gelezen. Het was eerder in een opwelling dat ik het meenam, zonder echt te weten waarover het ging. Bleek dat ik de uitgebreide editie mee had van het Boekenweekessay 2019.
Isik had een paar jaar geleden van zijn moeder de vraag gekregen om een boek te schrijven over haar leven. Twee jaar daarna volgde een vraag van de organisatie van de Boekenweek om dit essay te schrijven, met als thema “De moeder de vrouw”. Er ontstond ophef over het feit dat beide Boekenweekgeschenken door een man geschreven waren, maar wie dit kleinood gelezen heeft, beseft al snel dat deze hele controverse op niets slaat.
We leren de moeder van Murat Isik kennen, in een gelijkaardige schrijfstijl als in zijn vorige boek, en dit verhaal leest minstens even vlot. In “Wees onzichtbaar” hadden we al een stuk van haar bewogen leven gelezen, met de focus op de vlucht uit Turkije, waarna ze via Duitsland in de Bijlmer belandt. Isik had de roman die de Inktaap 2019 wegkaapte, ongevraagd geschreven, maar daar had je nog de dunne laag van de fictie die het levensverhaal van de moederfiguur afschermde. In dit essay weet je van bij het begin dat je non-fictie leest, waardoor de gebeurtenissen des te harder binnenkomen. Recht evenredig daarmee groeit het respect voor deze sterke dame die al van heel jonge leeftijd besliste dat haar vrouwelijke stem wél zou meetellen in de patriarchale samenleving waar ze willens nillens deel van uitmaakte.
Pagina na pagina ben je bevoorrechte getuige van de emancipatiestrijd van een sterke vrouw die met vallen en opstaan haar weg zoekt in een leven dat weinig waard lijkt. Een weg die haar helemaal in Nederland brengt. Met “Wees onzichtbaar” in het achterhoofd heb je heel wat meer informatie dan de lezer die met dit boekje aan het korte oeuvre van Isik begint, maar het is absoluut geen must om dit essay te kunnen smaken.
Alle twijfel over het feit of dit essay over moeders en vrouwen beter door een vrouw geschreven was, valt weg wanneer Isik zijn inzichten over het leven van zijn moeder met de lezer deelt: “Mijn solidariteit met mijn moeders emancipatiestrijd heeft van mij een feminist gemaakt. Als ik het zo opschrijf klinkt het als een bekentenis, terwijl het niet zo bedoeld is omdat ik het altijd al ben geweest, onuitgesproken weliswaar, maar toch. Een onbewuste feminist wellicht, vooral actief binnen zijn eigen gezin en vriendenkring, waarin ik vriendinnen met een veelal Turkse achtergrond zo nu en dan adviseerde hoe ze met hun strenge en onderdrukkende vaders moesten omgaan. Als je ‘feminist’ zegt, kan dat activistisch klinken, realiseer ik me, terwijl ik dat niet per se ben, een activist. Wel ben ik iemand die zich zal uitspreken - hopelijk in woord, in plaats van weg te kijken, maar zeker in geschrift - als ik vind dat de rechtvaardigheid in het geding is, wat zonder twijfel het geval is als mannen en vrouwen niet gelijkwaardig worden geacht. Zo simpel is het.”
Inderdaad zo simpel is het. Op papier althans. Aangezien die gelijkwaardigheid nog niet overal gerealiseerd is, is dit een urgent boek.
Isik had een paar jaar geleden van zijn moeder de vraag gekregen om een boek te schrijven over haar leven. Twee jaar daarna volgde een vraag van de organisatie van de Boekenweek om dit essay te schrijven, met als thema “De moeder de vrouw”. Er ontstond ophef over het feit dat beide Boekenweekgeschenken door een man geschreven waren, maar wie dit kleinood gelezen heeft, beseft al snel dat deze hele controverse op niets slaat.
We leren de moeder van Murat Isik kennen, in een gelijkaardige schrijfstijl als in zijn vorige boek, en dit verhaal leest minstens even vlot. In “Wees onzichtbaar” hadden we al een stuk van haar bewogen leven gelezen, met de focus op de vlucht uit Turkije, waarna ze via Duitsland in de Bijlmer belandt. Isik had de roman die de Inktaap 2019 wegkaapte, ongevraagd geschreven, maar daar had je nog de dunne laag van de fictie die het levensverhaal van de moederfiguur afschermde. In dit essay weet je van bij het begin dat je non-fictie leest, waardoor de gebeurtenissen des te harder binnenkomen. Recht evenredig daarmee groeit het respect voor deze sterke dame die al van heel jonge leeftijd besliste dat haar vrouwelijke stem wél zou meetellen in de patriarchale samenleving waar ze willens nillens deel van uitmaakte.
Pagina na pagina ben je bevoorrechte getuige van de emancipatiestrijd van een sterke vrouw die met vallen en opstaan haar weg zoekt in een leven dat weinig waard lijkt. Een weg die haar helemaal in Nederland brengt. Met “Wees onzichtbaar” in het achterhoofd heb je heel wat meer informatie dan de lezer die met dit boekje aan het korte oeuvre van Isik begint, maar het is absoluut geen must om dit essay te kunnen smaken.
Alle twijfel over het feit of dit essay over moeders en vrouwen beter door een vrouw geschreven was, valt weg wanneer Isik zijn inzichten over het leven van zijn moeder met de lezer deelt: “Mijn solidariteit met mijn moeders emancipatiestrijd heeft van mij een feminist gemaakt. Als ik het zo opschrijf klinkt het als een bekentenis, terwijl het niet zo bedoeld is omdat ik het altijd al ben geweest, onuitgesproken weliswaar, maar toch. Een onbewuste feminist wellicht, vooral actief binnen zijn eigen gezin en vriendenkring, waarin ik vriendinnen met een veelal Turkse achtergrond zo nu en dan adviseerde hoe ze met hun strenge en onderdrukkende vaders moesten omgaan. Als je ‘feminist’ zegt, kan dat activistisch klinken, realiseer ik me, terwijl ik dat niet per se ben, een activist. Wel ben ik iemand die zich zal uitspreken - hopelijk in woord, in plaats van weg te kijken, maar zeker in geschrift - als ik vind dat de rechtvaardigheid in het geding is, wat zonder twijfel het geval is als mannen en vrouwen niet gelijkwaardig worden geacht. Zo simpel is het.”
Inderdaad zo simpel is het. Op papier althans. Aangezien die gelijkwaardigheid nog niet overal gerealiseerd is, is dit een urgent boek.
January 19, 2021
Al eerder las ik het boekenweekessay Mijn moeders strijd, maar deze uitgebreide editie is absoluut de moeite waard. Wat een ongelooflijk levensverhaal hebben de moeder en grootmoeder van auteur Murat Isik. Wat een krachtige vrouwen en wat een bijzondere familie. Ontzettend inspirerend.
Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.
Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.
April 4, 2019
Interessant en mooi. Ik maak me altijd zo nijdig over dergelijke onderdrukking. Ook in Isiks boek 'Wees onzichtbaar' kwam die naar voren. Dat je je ondanks alle tegenwerking uit een dergelijke cultuur los kunt maken getuigt van standvastigheid en een enorm doorzettingsvermogen.
March 31, 2019
Murat Isik heeft met dit essay een klein monument voor zijn moeder geschreven: een dappere Turkse vrouw die tegen de klippen op voor haar onafhankelijkheid heeft gestreden. Mooi. Wat mij betreft mag hij het nog een keer in een roman laten terugkeren. Zo'n vrouw kan niet genoeg geëerd worden.
March 25, 2019
Prachtig klein boekje van toch wel een van mijn favoriete schrijvers! Indrukwekkend verhaal van zijn moeder en haar emancipatie en integratie in de Nederlandse samenleving. Het essay sluit goed aan bij zijn roman Wees Onzichtbaar. Een geslaagd essay voor de Boekenweek. Mooi!
April 1, 2019
Wat een fijn essay! Een mooi pleidooi voor de emancipatie van “heel veel vrouwen in Nederland die op grond van hun enticiteit of sociale klasse niet uit hun isolement komen, die geen baan krijgen vanwege hun gebrek aan scholing of niet mogen werken van hun partner, die zelfs in huwelijkse gevangenschap leven, waardoor ze financieel afhankelijk blijven en zich niet kunnen ontwikkelen. En zo is er een grote groep vrouwen onzichtbaar in Nederland, om nog maar te zwijgen van de problemen op dat gebied wereldwijd.”
August 3, 2020
Liefdevol en moedig.
'In het voorjaar van 1973 raakte mijn moeder in verwachting. Wat grote indruk op mij maakt, is de hoop die mijn moeder koesterde voor de geboorte van haar eerste kind. 'Zoals iedereen in mijn omgeving wilde ik een zoon. Toen ik na de bevalling hoorde dat ik een dochter had gekregen, begon ik te huilen. Ik voelde zoveel verdriet, angst en wanhoop over het feit dat ik een meisje zou laten opgroeien in dit land. Ik wilde niet dat zij het net zo zwaar zou krijgen, dat ze dezelfde onderdrukking zou voelen in deze patriarchale machocultuur.'
April 2, 2019
Laat vrouwelijkheid een voorrecht zijn en geen beperking. Bewondering voor haar doorzettingsvermogen. Dapper verhaal.
April 1, 2019
Een krachtig en eerlijk essay over de strijd van Isiks moeder die heeft gestreden voor haar eigen rechten en voor een toekomst voor haar kinderen. Doorzettingsvermogen loont. Isik heeft mooi over deze sterke vrouw geschreven.
August 24, 2020
Een heel interessant boek om te lezen. Ik ben enorm blij dat ik het boek heb meegenomen uit de bibliotheek. Het gaat over de familie, en dan vooral moeder (en ook stukken grootmoeder) van de schrijver. We lezen over haar jeugd in Turkije, de familie, geloof en verwachtingen, over haar huwelijk, over de scheiding, en nog belangrijker, over haar emancipatie, haar feminisme, hoe hard ze heeft geknokt. Ik vond het echt geweldig te lezen en ik ging helemaal in het verhaal op. Uit eindelijk komen we weer aan bij het nu en we lezen ook over de schrijver en zijn gevoelens over zijn moeder, over zijn feminisme.
We lezen over het dorp, over Turkije.
Er waren wat herhalingen en op punten was ik wat verward. Want er is aan het begin gezegd dat zijn moeder, haar zus, en haar broer de enige zijn van de kinderen die het hebben overleefd, maar op een punt overlijdt Sevgi en was ik dus enorm verward, later (een aantal pagina's) blijkt dat moeder dus nog een kind krijgt en die ook die naam geeft. Had misschien wel even fijn geweest als hij nog een noot erbij had zodat het wat duidelijker was.
Ik zou dit boek ook zeker aanraden aan iedereen. Een machtig mooi boek.
We lezen over het dorp, over Turkije.
Er waren wat herhalingen en op punten was ik wat verward. Want er is aan het begin gezegd dat zijn moeder, haar zus, en haar broer de enige zijn van de kinderen die het hebben overleefd, maar op een punt overlijdt Sevgi en was ik dus enorm verward, later (een aantal pagina's) blijkt dat moeder dus nog een kind krijgt en die ook die naam geeft. Had misschien wel even fijn geweest als hij nog een noot erbij had zodat het wat duidelijker was.
Ik zou dit boek ook zeker aanraden aan iedereen. Een machtig mooi boek.
April 12, 2019
In Mijn moeders strijd vertelt Murat Isik het ware verhaal van zijn moeders emancipatiestrijd, nadat hij haar al eerder model liet staan voor de moederfiguur in zijn prijswinnende roman Wees onzichtbaar. Dit essay is zo eerlijk en prachtig geschreven. Het feit dat Isik ook reflecteert op zijn relatie met zijn moeder en zijn visie op het feminisme deelt, geeft het verhaal een diepere laag. Wat bovendien vooral weet te raken is de trots die doorheen de pagina’s klinkt. En na het lezen van dit boekje kun je alleen maar concluderen dat die trots meer dan terecht is. Wat een geweldig sterke vrouw is Aynur. Een vrouw die van kinds af aan ten strijde trok en haar eigen dromen wist te verwezenlijken. Ontzettend inspirerend.
October 14, 2019
*** 4.50 ***
March 9, 2019
Recensie zoals verschenen in de Boekenkrant.
De strijd is nooit gestreden
Na het winnen van de Libris Literatuurprijs 2018 is de naam Murat Isik definitief gevestigd als romanschrijver die ertoe doet. Het is daarom niet verwonderlijk dat hij gevraagd is voor het Boekenweekessay. Met Mijn moeders strijd sluit hij aan op het Boekenweekthema ‘De moeder, de vrouw’.
Uitgangspunt voor dit essay is de emancipatiestrijd van zijn moeder Aynur. Isik vraagt zich af wat haar beweegredenen waren en waarom zij zich in tegenstelling tot familieleden wél heeft kunnen vrijmaken van bestaande sociale structuren. In zijn eerdere roman Wees onzichtbaar gaf Murat Isik al inzicht in zijn jeugd en sprak uit het verhaal dat hij een sterke moeder had, die tegen zijn vader in durfde te gaan. Isik heeft nu haar verhaal op papier gezet, nadat zijzelf daarom vraagt. ‘Er is nog zoveel dat je niet weet. Het is een boeiend verhaal.’
Aynur groeide op in een conservatief dorp in Oost-Turkije, waar ze als meisje voortdurend wordt voorbereid op het sluiten van een goed huwelijk. Op jonge leeftijd werd haar bijvoorbeeld verboden met jongens om te gaan en vanaf dat moment zet ze vraagtekens bij de patriarchale cultuur. Wrang genoeg is een aardbeving reden voor verhuizing naar het westerse Izmir, waar ze als inwonende thuishulp voor het eerst over vrijheid en gelijkheid voor vrouwen hoort. Met deze idealen in het achterhoofd trouwt ze en krijgt ze twee kinderen.
Door de economische crisis eind jaren zeventig, besluit het gezin naar Nederland te vluchten. In de Bijlmer in Amsterdam blijkt Isiks vader een nietsnut, dus besluit zijn moeder zelf te solliciteren en taalcursussen te volgen. Hierbij moet ze steeds opboksen tegen haar man, een proces waarin ze meer ruimte voor zichzelf opeist: ze zorgt voor een vaste baan en sociale contacten. Een scheiding volgt, maar doordat de alleenstaande Aynur zich in de wijk onveilig voelt, blijft het echtpaar bij elkaar. Dit maakt dat zij zich pas na de dood van Isiks vader echt zelfstandig kan ontwikkelen.
Naast het levensverhaal van zijn moeder, krijg je tegelijk een inkijkje in het schrijfproces van Wees onzichtbaar en de zelfanalyse van Isik. Hij constateert dat hij vooral positief beïnvloed is door Aynurs emancipatiestrijd, want in feite is hij feminist, en hij hoopt dit gedachtegoed ook door te geven aan zijn zoon. Al deze ingrediënten maken dat Mijn moeders strijd méér is dan een verplichte uitgave in de Boekenweek. Murat Isik sluit af met een mooie boodschap: met volledige toewijding kun je veel bereiken. Zijn moeders strijd is gestreden, nu kan het vele anderen een steuntje in de rug geven in hun emancipatiestrijd.
De strijd is nooit gestreden
Na het winnen van de Libris Literatuurprijs 2018 is de naam Murat Isik definitief gevestigd als romanschrijver die ertoe doet. Het is daarom niet verwonderlijk dat hij gevraagd is voor het Boekenweekessay. Met Mijn moeders strijd sluit hij aan op het Boekenweekthema ‘De moeder, de vrouw’.
Uitgangspunt voor dit essay is de emancipatiestrijd van zijn moeder Aynur. Isik vraagt zich af wat haar beweegredenen waren en waarom zij zich in tegenstelling tot familieleden wél heeft kunnen vrijmaken van bestaande sociale structuren. In zijn eerdere roman Wees onzichtbaar gaf Murat Isik al inzicht in zijn jeugd en sprak uit het verhaal dat hij een sterke moeder had, die tegen zijn vader in durfde te gaan. Isik heeft nu haar verhaal op papier gezet, nadat zijzelf daarom vraagt. ‘Er is nog zoveel dat je niet weet. Het is een boeiend verhaal.’
Aynur groeide op in een conservatief dorp in Oost-Turkije, waar ze als meisje voortdurend wordt voorbereid op het sluiten van een goed huwelijk. Op jonge leeftijd werd haar bijvoorbeeld verboden met jongens om te gaan en vanaf dat moment zet ze vraagtekens bij de patriarchale cultuur. Wrang genoeg is een aardbeving reden voor verhuizing naar het westerse Izmir, waar ze als inwonende thuishulp voor het eerst over vrijheid en gelijkheid voor vrouwen hoort. Met deze idealen in het achterhoofd trouwt ze en krijgt ze twee kinderen.
Door de economische crisis eind jaren zeventig, besluit het gezin naar Nederland te vluchten. In de Bijlmer in Amsterdam blijkt Isiks vader een nietsnut, dus besluit zijn moeder zelf te solliciteren en taalcursussen te volgen. Hierbij moet ze steeds opboksen tegen haar man, een proces waarin ze meer ruimte voor zichzelf opeist: ze zorgt voor een vaste baan en sociale contacten. Een scheiding volgt, maar doordat de alleenstaande Aynur zich in de wijk onveilig voelt, blijft het echtpaar bij elkaar. Dit maakt dat zij zich pas na de dood van Isiks vader echt zelfstandig kan ontwikkelen.
Naast het levensverhaal van zijn moeder, krijg je tegelijk een inkijkje in het schrijfproces van Wees onzichtbaar en de zelfanalyse van Isik. Hij constateert dat hij vooral positief beïnvloed is door Aynurs emancipatiestrijd, want in feite is hij feminist, en hij hoopt dit gedachtegoed ook door te geven aan zijn zoon. Al deze ingrediënten maken dat Mijn moeders strijd méér is dan een verplichte uitgave in de Boekenweek. Murat Isik sluit af met een mooie boodschap: met volledige toewijding kun je veel bereiken. Zijn moeders strijd is gestreden, nu kan het vele anderen een steuntje in de rug geven in hun emancipatiestrijd.
April 26, 2019
Als essay in de Boekenweek aangeschaft maar vond het meer een novelle. Inhoudelijk een fantastisch verhaal en goed geschreven, zoals we van Murat Isik gewend zijn. De moeder van Murat is een voorbeeld voor veel vrouwen. Goed dat hij de kans kreeg om haar verhaal te vertellen, ondanks alle protesten (die ik niet begreep) toen bekend werd dat 'een man' het boekenweekessay zou gaan schrijven over het thema 'de moeder, de vrouw'.
June 23, 2019
Kort en krachtig, een waargebeurd verhaal van doorzetting, emancipatie en succesvolle integratie. Het hoopgevende feminisme is een verademing nadat ik me net door een eerder fatalistische en anti-feministische roman heb gewerkt. Doet me wel zin krijgen om "Wees Onzichtbaar" te lezen, de roman die zowat op iedere pagina van dit essay gepromoot wordt, in de hoop dat dat iets minder kort en krachtig, kortom iets minder droog zal zijn.
February 11, 2020
Één goed makkelijk vlot leesbaar en kort en krachtig boek. Ik moest het lezen van de boekenclub. Het leunt erg aan bij zijn fantastisch verhaal in 'onzichtbaar' maar dan vooral belicht vanuit het oogpunt en invalshoek van zijn moeder. In die zin weinig vernieuwend maar wel goed geschreven en je kan het zeker lezen zonder het andere boek te hebben gelezen. Toch blijft voor 'onzichtbaar' de grote aanrader!
April 1, 2019
Wat een vrouw 👏
April 1, 2019
Een schitterend juweeltje is dit boekje.
May 24, 2019
Read May 2019
Het Boekenweekgeschenk heb ik dit jaar maar aan me voorbij laten gaan, maar naar dit essay was ik wel erg benieuwd.
Ik moest er even inkomen (vanwege de schrijfstijl), maar vond het zeker een mooi en interessant essay. Isik verteld niet alleen het verhaal over de strijd van zijn moeder, maar reflecteert ook op zijn relatie met haar en schrijft over feminisme. Een kort boekje, maar het lezen zeker waard.
Het Boekenweekgeschenk heb ik dit jaar maar aan me voorbij laten gaan, maar naar dit essay was ik wel erg benieuwd.
Ik moest er even inkomen (vanwege de schrijfstijl), maar vond het zeker een mooi en interessant essay. Isik verteld niet alleen het verhaal over de strijd van zijn moeder, maar reflecteert ook op zijn relatie met haar en schrijft over feminisme. Een kort boekje, maar het lezen zeker waard.
June 27, 2020
7/10.
In dit boek interviewt Murat Isik zijn moeder over haar emancipatiestrijd. Veel dingen zijn al herkenbaar uit Wees Onzichtbaar (waarin een gefictionaliseerde versie van haar de hoofdrol speelt), maar er staan ook nieuwe dingen in. Mooi als achtergrondverhaal bij het boek en ook wel inspirerend vond ik!
In dit boek interviewt Murat Isik zijn moeder over haar emancipatiestrijd. Veel dingen zijn al herkenbaar uit Wees Onzichtbaar (waarin een gefictionaliseerde versie van haar de hoofdrol speelt), maar er staan ook nieuwe dingen in. Mooi als achtergrondverhaal bij het boek en ook wel inspirerend vond ik!
November 15, 2021
Heel liefdevol en teder, maar ook scherp
March 29, 2023
Een mooi verhaal maar de vorm was niet zo mijn smaak. De interviewsstijl maken het een beetje droog. Ook leidt het soms tot verwarring omdat ik niet altijd meteen door had wie er sprak (zoon of moeder).
Erg mooi voorgelezen door Meral Polat.
Erg mooi voorgelezen door Meral Polat.
May 1, 2019
Een boek - als je dit boekenweekessay zo mag noemen - dat ik normaliter nooit zou hebben gelezen, als het niet een attent cadeau was geweest van iemand die dacht dat het me wellicht zou inspireren bij mijn poging óók een boek over mijn moeder te schrijven.
Want ik houd niet zo van waargebeurde drama’s, van bloederige tranentrekkers. En dat was wat ik hier verwachtte. Maar Isik schrijft met een warme distantie over de emancipatiestrijd van zijn moeder. Aangrijpend is het zeker, maar vooral omdat je je verwondert over de gedateerde en discriminerende denkbeelden van de omgeving waar ze opgroeide, in een Turks dorpje. Tegelijkertijd, zonder de strijd van Isiks moeder te willen bagatelliseren, zie je raakvlakken met de strijd die Westerse of Nederlandse vrouwen zelf hebben moeten leveren. Ik bedoel te zeggen: we doen het hier niet (al lang) veel beter.
Het is buitengewoon knap wat Aynur Isik in haar leven heeft bereikt en bewerkstelligd en het is vooral knap dat zij al geloofde in gelijkheid en haar eigen beschikkingsrecht voordat ze goede voorbeelden had die haar toonden hoe het ook kon. Doordat Murat Isik zijn moeder niet continu bewierookt en veelal terloops zijn waardering voor haar uitspreekt, geeft hij je juist de ruimte om dat respect zelf op te bouwen.
Het is niet ondenkbaar dat ik dit boek eens zal vergeten. De 55 pagina’s prettig maar niet weergaloos geschreven pagina’s vertellen - gelukkig ook maar - niet een uniek succesverhaal. Maar het doordringt je als Westerse lezer wel van het besef dat je het verdomd makkelijk hebt als je als blanke man geboren wordt. En je realiseert je dat integreren en jezelf emanciperen niet vanzelf gaat en dat het geen pas geeft om te oordelen over mensen die worstelen met uitdagingen waar wij ons als verwende blanke mannen geen voorstelling van kunnen maken. En daarom zeker een aanrader.
Want ik houd niet zo van waargebeurde drama’s, van bloederige tranentrekkers. En dat was wat ik hier verwachtte. Maar Isik schrijft met een warme distantie over de emancipatiestrijd van zijn moeder. Aangrijpend is het zeker, maar vooral omdat je je verwondert over de gedateerde en discriminerende denkbeelden van de omgeving waar ze opgroeide, in een Turks dorpje. Tegelijkertijd, zonder de strijd van Isiks moeder te willen bagatelliseren, zie je raakvlakken met de strijd die Westerse of Nederlandse vrouwen zelf hebben moeten leveren. Ik bedoel te zeggen: we doen het hier niet (al lang) veel beter.
Het is buitengewoon knap wat Aynur Isik in haar leven heeft bereikt en bewerkstelligd en het is vooral knap dat zij al geloofde in gelijkheid en haar eigen beschikkingsrecht voordat ze goede voorbeelden had die haar toonden hoe het ook kon. Doordat Murat Isik zijn moeder niet continu bewierookt en veelal terloops zijn waardering voor haar uitspreekt, geeft hij je juist de ruimte om dat respect zelf op te bouwen.
Het is niet ondenkbaar dat ik dit boek eens zal vergeten. De 55 pagina’s prettig maar niet weergaloos geschreven pagina’s vertellen - gelukkig ook maar - niet een uniek succesverhaal. Maar het doordringt je als Westerse lezer wel van het besef dat je het verdomd makkelijk hebt als je als blanke man geboren wordt. En je realiseert je dat integreren en jezelf emanciperen niet vanzelf gaat en dat het geen pas geeft om te oordelen over mensen die worstelen met uitdagingen waar wij ons als verwende blanke mannen geen voorstelling van kunnen maken. En daarom zeker een aanrader.
Read
October 22, 2021Mooi portret van een vrouw die uit haar ultraconservatieve milieu wist te ontsnappen en in Nederland in leven voor zichzelf haar twee kinderen wist op te bouwen. Maar toch in de eerste plaats mooi omdat Murat Isiks moeder zo’n veelbewogen leven heeft geleid; niet omdat de manier waarop hij het vervolgens rechttoe rechtaan heeft opgeschreven stilistisch erg interessant is. Pas op het einde komt het los van de ‘en toen, en toen’ structuur, maar een paar wetenschappelijke onderzoeken noemen is nou ook niet de meest beeldende manier om de thematiek universeler te maken.
Desondanks heeft het me benieuwd gemaakt naar de rest van Isiks oeuvre, al is het maar omdat hij genoeg autobiografisch materiaal heeft om uit te putten. Ik pak Wees Onzichtbaar binnenkort eens op.
Desondanks heeft het me benieuwd gemaakt naar de rest van Isiks oeuvre, al is het maar omdat hij genoeg autobiografisch materiaal heeft om uit te putten. Ik pak Wees Onzichtbaar binnenkort eens op.
March 31, 2019
Mijn moeders strijd is het verhaal van Murat Isik's moeder. Een eerlijk verhaal verhaal over een vrouw die zichzelf omhoog heeft gewerkt en waarbij het begrip 'emancipatie' perfect past. Mooi om de verwijzingen te zien naar Verloren Grond en Wees Onzichtbaar, en om Isik non-fictie te zien schrijven wat ook heerlijk wegleest.
Een heerlijke boekenweek essay die zeker past bij het thema de moeder, de vrouw. Want als we dan geen geschenk of essay krijgen geschreven door een vrouw, dan maar een mooie ede aan een vrouw geschreven door Murat Isik.
Een heerlijke boekenweek essay die zeker past bij het thema de moeder, de vrouw. Want als we dan geen geschenk of essay krijgen geschreven door een vrouw, dan maar een mooie ede aan een vrouw geschreven door Murat Isik.
April 5, 2019
Steengoede essay waarin het leven van een Turkse moeder wordt beschreven. Triest om te lezen dat ze veel inspanningen moest getroosten om onder de druk van de man uit te komen. Prachtig om het doorzettingsvermogen te zien en de vrijheid waarin ze nu leeft. Hulde. Ik wou dat we die ongelijkheid nu eens achter ons zouden kunnen laten. Helaas vrees ik dat het nog niet overal het geval is.
April 11, 2019
Prachtig, persoonlijk verhaal van Murat Isik en zijn geweldige, sterke moeder. Heel mooi en haast ontroerend om te lezen hoe ze zich heeft ontwikkeld tot de vrouw die ze nu is. Dit is puur en alleen gebeurd door haar eigen kracht en is prachtig om te lezen. Diep respect voor deze vrouw!
April 14, 2019
Het hadden wat mij betreft nog wel veel meer pagina,s mogen zijn.
Bewondering voor zijn moeder die voor zich zelf durfde op te komen.
Herkenbaar.
Bewondering voor zijn moeder die voor zich zelf durfde op te komen.
Herkenbaar.
May 9, 2019
Boeiend verhaal over een sterke vrouw!
Displaying 1 - 30 of 111 reviews