What do you think?
Rate this book
Αμνησία
Ο ήρωας του βιβλίου, ο Τζον, προσπαθεί να απεξαρτηθεί από το αλκοόλ. Ωστόσο, χάνει ξαφνικά τον έλεγχο και βρίσκεται να ξυπνά στο σαλόνι του, με μια νεκρή κοπέλα. Πριν προλάβει να καταλάβει τι συνέβη, χτυπά το κινητό του: Είναι ο μεγάλος του αδελφός, ο Μαρκ, ο άνθρωπος στον οποίο καταφεύγει πάντα. Ο Μαρκ τον πείθει να θάψουν την κοπέλα στο δάσος του Κάρνιβαλ Φολς· όμως ο Τζον, που τον βασανίζουν οι τύψεις, αποφασίζει να ξεθάψει την κοπέλα και να ανακαλύψει τι συνέβη.
Όταν όμως το επιχειρεί, όλα καταρρέουν: πτώμα δεν βρίσκεται, και η τέλεια ζωή του αδελφού του αποκαλύπτεται ότι ίσως να μην είναι τόσο τέλεια. Ο Τζον κατατρύχεται από ερωτηματικά, ενοχές, αναμνήσεις- όλοι φαίνεται να ξέρουν για αυτή την υπόθεση, εκτός από τον ίδιο - και τον αναγνώστη.
Όταν όμως το επιχειρεί, όλα καταρρέουν: πτώμα δεν βρίσκεται, και η τέλεια ζωή του αδελφού του αποκαλύπτεται ότι ίσως να μην είναι τόσο τέλεια. Ο Τζον κατατρύχεται από ερωτηματικά, ενοχές, αναμνήσεις- όλοι φαίνεται να ξέρουν για αυτή την υπόθεση, εκτός από τον ίδιο - και τον αναγνώστη.
432 pages, Paperback
First published January 1, 2019
64 people are currently reading
1731 people want to read
About the author
Federico Axat
23 books522 followersFederico Axat was born in La Plata, Buenos Aires, in 1975.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 329 reviews
March 11, 2019
3.5 en realidad y pronto, en el canal, les dejo mi opinión completa sobre el libro ;)
February 20, 2023
Hacía ya unos años que no leía a Federico Axat, la única que he leído por ahora es La última salida y, aunque es un tanto rebuscada, me encantó. Tengo pendiente su última novela; La hija ejemplar, Benjamin y El pantano de las mariposas. Las cuales no veo la hora de colar en esta lista infinita de lecturas pendientes.
En la presente novela; Amnesia, Axat nos va llevando por los vericuetos de la mente de nuestro protagonista; John Brenner, quien no sabe si lo que está viviendo es cierto o producto de su alterada mente. Y es que a cualquiera le alteraría encontrar a una chica muerta en mitad de tu salón 😅
Con la ayuda inestimable de su exitoso hermano Mark, dueño de una empresa farmacéutica y con el que tiene una relación fraternal muy fuerte reforzada por hechos traumáticos que vivieron ambos en su niñez, y sus amigos de la infancia Maggie y Ross, quienes también le ayudarán a desentrañar tan extraños hechos e ir tirando del hilo poco a poco hasta desentrañar la verdad.
La novela es un canto a las relaciones tanto de amistad como a los lazos familiares, con una gran carga emotiva que se pone de manifiesto al relatarnos esa dura infancia que marcará la vida tanto de John como de su hermano Mark.
Otro elemento a resaltar son la cantidad de guiños y referencias al resto de sus novelas; personajes, lugares y situaciones, que a todos los que hayan leído sus anteriores trabajos agradecerán. Aunque no se hayan leído todas, la mayoría son fáciles de captar como el lugar donde tiene lugar gran parte de la trama; Carnival Falls, ese mágico lugar en mitad del bosque tras la casa de Brenner; El pantano de las mariposas, el pequeño desaparecido Benjamin o la famosa zarigüeya de La última salida.
Y si no se lleva las cinco estrellas es por algunas cuestiones que llegados al final no se resuelven de manera satisfactoria, por lo menos para mi. Ese epílogo me dejó con la boca abierta pero también con muchas incógnitas.
Y como en todo buen thriller que se precie, cuanto menos se sepa mejor. Así que no diré nada más, que la sinopsis ya es lo bastante extensa.
Adelante con el y espero que disfruten de esta rebuscada y bien armada trama, que es sin duda el sello del autor, y les sorprenda tanto como a mi.
Un último apunte, y es que me encantan y emocionan esos agradecimientos donde el autor te cuenta algo muy personal y de donde surgió la idea para la presente novela. Esa cercanía y el abrirse así para con el lector son cosas que valoro y me llegan muchísimo.
Axat es un gran escritor, no me cabe duda, por mi parte leeré todo lo que publique.
💭"Si no puedes confiar en tu propia mente, en tus propios recuerdos, ¿de qué puedes fiarte?."
📖 Próxima lectura:
"Mi Dulce Niña" - Romy Hausmann.
📚 https://www.facebook.com/LaLocadelosL... 📚
En la presente novela; Amnesia, Axat nos va llevando por los vericuetos de la mente de nuestro protagonista; John Brenner, quien no sabe si lo que está viviendo es cierto o producto de su alterada mente. Y es que a cualquiera le alteraría encontrar a una chica muerta en mitad de tu salón 😅
Con la ayuda inestimable de su exitoso hermano Mark, dueño de una empresa farmacéutica y con el que tiene una relación fraternal muy fuerte reforzada por hechos traumáticos que vivieron ambos en su niñez, y sus amigos de la infancia Maggie y Ross, quienes también le ayudarán a desentrañar tan extraños hechos e ir tirando del hilo poco a poco hasta desentrañar la verdad.
La novela es un canto a las relaciones tanto de amistad como a los lazos familiares, con una gran carga emotiva que se pone de manifiesto al relatarnos esa dura infancia que marcará la vida tanto de John como de su hermano Mark.
Otro elemento a resaltar son la cantidad de guiños y referencias al resto de sus novelas; personajes, lugares y situaciones, que a todos los que hayan leído sus anteriores trabajos agradecerán. Aunque no se hayan leído todas, la mayoría son fáciles de captar como el lugar donde tiene lugar gran parte de la trama; Carnival Falls, ese mágico lugar en mitad del bosque tras la casa de Brenner; El pantano de las mariposas, el pequeño desaparecido Benjamin o la famosa zarigüeya de La última salida.
Y si no se lleva las cinco estrellas es por algunas cuestiones que llegados al final no se resuelven de manera satisfactoria, por lo menos para mi. Ese epílogo me dejó con la boca abierta pero también con muchas incógnitas.
Y como en todo buen thriller que se precie, cuanto menos se sepa mejor. Así que no diré nada más, que la sinopsis ya es lo bastante extensa.
Adelante con el y espero que disfruten de esta rebuscada y bien armada trama, que es sin duda el sello del autor, y les sorprenda tanto como a mi.
Un último apunte, y es que me encantan y emocionan esos agradecimientos donde el autor te cuenta algo muy personal y de donde surgió la idea para la presente novela. Esa cercanía y el abrirse así para con el lector son cosas que valoro y me llegan muchísimo.
Axat es un gran escritor, no me cabe duda, por mi parte leeré todo lo que publique.
💭"Si no puedes confiar en tu propia mente, en tus propios recuerdos, ¿de qué puedes fiarte?."
📖 Próxima lectura:
"Mi Dulce Niña" - Romy Hausmann.
📚 https://www.facebook.com/LaLocadelosL... 📚
February 24, 2024
es una maldita locura este libro, no hay con que darle.
al final casi que me estaba doliendo el cerebro (de la buena manera) intentando comprender como se ataban todos los cabos.
altamente recomendado 👍🏻
al final casi que me estaba doliendo el cerebro (de la buena manera) intentando comprender como se ataban todos los cabos.
altamente recomendado 👍🏻
May 13, 2022
I want to start the story about Federico Aksat's book not with the fact that it is a thriller with pharmacology, special services and guilt, but with the fact that a significant place in the novel is occupied by the theme of multiple sclerosis (amyotrophic lateral sclerosis). More recently, talking about the "Black Tower" of Phyllis Dorothy James, I said that in Russia, where the highest percentage of cases of this trouble, the problem is hushed up. What they don't talk about often, loudly, clearly, publicly, in the accessible language of mass culture - that's how it is not.
There is no need to pay attention to this and allocate an article in the budget for treatment and assistance to the sick, without remorse directing funds to militaristic needs. I am not so naive as to believe that one or two or several books from writers with established audiences will radically change the situation. But it can be influenced, as English-language literature has been doing for many years.
The hero of "Amnesia" had to survive as a teenager a painful illness and the death of his mother from ALS, then the arrest and suicide in prison of his father, who became a murderer in the eyes of justice, when he helped her escape from unbearable suffering. It didn't break her and her brother. A talented artist, John became the author of graphic novels for children, his older brother Mark, a genius pharmacist, the head of his own pharmaceutical company.
Not that everything was completely cloudless, John has serious problems with alcohol. However, after that. as this caused the breakdown of his marriage, he is determined to break up with alcohol. Joins Alcoholics Anonymous, lasts a year... Until one incessant morning he wakes up with a hellish headache next to a young unfamiliar beauty. The girl was shot, there was an empty bottle on the table, John doesn't remember anything.
Contrary to logic, or maybe obeying the strange illogicality of this absurd situation, instead of calling the police or trying to get rid of the body, he decides to throw the bottle away from home. And when he returns, the girl and there are no traces of her being in his house. This is the plot of this partly pharmacological, partly spy thriller, combined with a family drama and a story of male friendship-mutual assistance.
A novel in which the element of mysticism will receive a strict scientific explanation, many skeletons will be extracted from the cabinets, the priority of friendship over love will be once again confirmed, and the special services will once again be bitten.
A worthy story: interesting to read, the characters evoke sympathy, unexpected plot twists, unpredictable denouement.
Забвение
Умереть. Забыться.
И знать, что этим обрываешь цепь
Сердечных мук и тысячи лишений,
Присущих телу. Это ли не цель
Желанная? Скончаться. Сном забыться.
Уснуть... и видеть сны?
"Гамлет" Шекспир
Начать рассказ о книге Федерико Аксата я хочу не с того, что это триллер с фармакологией, спецслужбами и чувством вины, а с того, что значительное место в романе занимает тема рассеянного склероза (боковой амиотрофический склероз). Совсем недавно, рассказывая о "Черной башне" Филлис Дороти Джеймс, я говорила, что в России, где высочайший процент заболеваемости этой бедой, проблема замалчивается. О чем не говорят часто, громко, четко, во всеуслышание, доступным языком масскульта - того как-бы и нет.
Нет необходимости обращать на это внимание и выделять в бюджете статью на лечение и помощь больным, без угрызений совести направляя средства на милитаристские нужды. Я не столь наивна, чтобы полагать, что одна-две-несколько книг от писателей со сложившейся аудиторией в корне изменят ситуацию. Но повлиять на нее могут, как уже многие годы делает англоязычная литература.
Герою "Амнезии" довелось пережить подростком мучительную болезнь и смерть мамы от БАС, затем арест и самоубийство в тюрьме отца, ставшего убийцей в глазах правосудия, когда помог ей уйти от невыносимых страданий. Это не сломало их с братом. Талантливый художник Джон стал автором графических романов для детей, его старший брат Марк, гений - фармацевтом, главой собственной фармакалогической компании.
Не то, чтобы все было совсем безоблачно, у Джона серьезные проблемы с алкоголем. Однако после того. как это стало причиной распада его брака, он твердо намерен порвать со спиртным. Вступает в Анонимные алкоголики, держится год... Пока одним непрекрасным утром не просыпается с адской головной болью рядом с юной незнакомой красавицей. Девушка застрелена, на столе пустая бутылка, Джон ничего не помнит.
Вопреки логике, а может подчиняясь странной алогичности этой абсурдной ситуации, вместо того, чтобы вызвать полицию или попытаться избавиться от тела, он решает выбросить подальше от дома бутылку. А когда возвращается, девушки и следов ее пребывания в его доме нет. Такова завязка этого отчасти фармакологического, отчасти шпионского триллера, соединенного с семейной драмой и историей мужской дружбы-взаимовыручки.
Романа, в котором элемент мистики получит строгое научное объяснение, из шкафов извлечется множество скелетов, приоритет дружбы перед любовью будет в очередной раз подтвержден, а спецслужбы в очередной раз укушены.
Достойная история: интересно читать, герои вызывают сочувствие, неожиданные сюжетные повороты, непредсказуемая развязка.
There is no need to pay attention to this and allocate an article in the budget for treatment and assistance to the sick, without remorse directing funds to militaristic needs. I am not so naive as to believe that one or two or several books from writers with established audiences will radically change the situation. But it can be influenced, as English-language literature has been doing for many years.
The hero of "Amnesia" had to survive as a teenager a painful illness and the death of his mother from ALS, then the arrest and suicide in prison of his father, who became a murderer in the eyes of justice, when he helped her escape from unbearable suffering. It didn't break her and her brother. A talented artist, John became the author of graphic novels for children, his older brother Mark, a genius pharmacist, the head of his own pharmaceutical company.
Not that everything was completely cloudless, John has serious problems with alcohol. However, after that. as this caused the breakdown of his marriage, he is determined to break up with alcohol. Joins Alcoholics Anonymous, lasts a year... Until one incessant morning he wakes up with a hellish headache next to a young unfamiliar beauty. The girl was shot, there was an empty bottle on the table, John doesn't remember anything.
Contrary to logic, or maybe obeying the strange illogicality of this absurd situation, instead of calling the police or trying to get rid of the body, he decides to throw the bottle away from home. And when he returns, the girl and there are no traces of her being in his house. This is the plot of this partly pharmacological, partly spy thriller, combined with a family drama and a story of male friendship-mutual assistance.
A novel in which the element of mysticism will receive a strict scientific explanation, many skeletons will be extracted from the cabinets, the priority of friendship over love will be once again confirmed, and the special services will once again be bitten.
A worthy story: interesting to read, the characters evoke sympathy, unexpected plot twists, unpredictable denouement.
Забвение
Умереть. Забыться.
И знать, что этим обрываешь цепь
Сердечных мук и тысячи лишений,
Присущих телу. Это ли не цель
Желанная? Скончаться. Сном забыться.
Уснуть... и видеть сны?
"Гамлет" Шекспир
Начать рассказ о книге Федерико Аксата я хочу не с того, что это триллер с фармакологией, спецслужбами и чувством вины, а с того, что значительное место в романе занимает тема рассеянного склероза (боковой амиотрофический склероз). Совсем недавно, рассказывая о "Черной башне" Филлис Дороти Джеймс, я говорила, что в России, где высочайший процент заболеваемости этой бедой, проблема замалчивается. О чем не говорят часто, громко, четко, во всеуслышание, доступным языком масскульта - того как-бы и нет.
Нет необходимости обращать на это внимание и выделять в бюджете статью на лечение и помощь больным, без угрызений совести направляя средства на милитаристские нужды. Я не столь наивна, чтобы полагать, что одна-две-несколько книг от писателей со сложившейся аудиторией в корне изменят ситуацию. Но повлиять на нее могут, как уже многие годы делает англоязычная литература.
Герою "Амнезии" довелось пережить подростком мучительную болезнь и смерть мамы от БАС, затем арест и самоубийство в тюрьме отца, ставшего убийцей в глазах правосудия, когда помог ей уйти от невыносимых страданий. Это не сломало их с братом. Талантливый художник Джон стал автором графических романов для детей, его старший брат Марк, гений - фармацевтом, главой собственной фармакалогической компании.
Не то, чтобы все было совсем безоблачно, у Джона серьезные проблемы с алкоголем. Однако после того. как это стало причиной распада его брака, он твердо намерен порвать со спиртным. Вступает в Анонимные алкоголики, держится год... Пока одним непрекрасным утром не просыпается с адской головной болью рядом с юной незнакомой красавицей. Девушка застрелена, на столе пустая бутылка, Джон ничего не помнит.
Вопреки логике, а может подчиняясь странной алогичности этой абсурдной ситуации, вместо того, чтобы вызвать полицию или попытаться избавиться от тела, он решает выбросить подальше от дома бутылку. А когда возвращается, девушки и следов ее пребывания в его доме нет. Такова завязка этого отчасти фармакологического, отчасти шпионского триллера, соединенного с семейной драмой и историей мужской дружбы-взаимовыручки.
Романа, в котором элемент мистики получит строгое научное объяснение, из шкафов извлечется множество скелетов, приоритет дружбы перед любовью будет в очередной раз подтвержден, а спецслужбы в очередной раз укушены.
Достойная история: интересно читать, герои вызывают сочувствие, неожиданные сюжетные повороты, непредсказуемая развязка.
August 2, 2019
Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, έχει θέματα με το αλκοόλ. Ξαφνικά ξυπνάει έχοντας δίπλα του το πτώμα μιας νεκρής κοπέλας, αλλά καμία απολύτως ανάμνηση από την προηγούμενη νύχτα και το τι μπορεί να συνέβη. Τηλεφωνεί στον αδερφό του και του εξιστορεί αυτό που βλέπει. Όμως, εκείνος είναι δύσπιστος έως κι απόμακρος απέναντι του. Στην πορεία αποκαλύπτει τι του συνέβη σε 2 φίλους του οι οποίοι αποφασίζουν να τον βοηθήσουν να ξεμπλέξει το κουβάρι αυτής της μπερδεμένη ιστορίας.
Το βιβλίο είναι επικεντρωμένο στον πρωταγωνιστή του βιβλίου, στη ζωή και στο παρελθόν του και βεβαίως στο χαρακτήρα του.
Χωρίς να έχω διαβάσει το προηγούμενο βιβλίο του συγγραφέα που μεταφράστηκε στα ελληνικά, θεωρώ ότι μου κράτησε ευχάριστη παρέα μιας κι είχε αρκετές ανατροπές.
3,5 αστέρια
Το βιβλίο είναι επικεντρωμένο στον πρωταγωνιστή του βιβλίου, στη ζωή και στο παρελθόν του και βεβαίως στο χαρακτήρα του.
Χωρίς να έχω διαβάσει το προηγούμενο βιβλίο του συγγραφέα που μεταφράστηκε στα ελληνικά, θεωρώ ότι μου κράτησε ευχάριστη παρέα μιας κι είχε αρκετές ανατροπές.
3,5 αστέρια
September 21, 2018
4'5 ⭐ Mi opinión completa ➡ http://huellalibrosicc.blogspot.com/2...
October 29, 2022
Patīk man autori, kuri, paslēpušies aiz grāmatas, saka: "Domā, ko gribi, bet visi izdomas (rīcības, motivācijas) trumpji vienalga ir man."
Lai arī autoram latviski ir pirms tam izdota tikai viena grāmata, "Vienīgā izeja", tomēr man likās, ka nolasu Aksata rokrakstu. Un nolasu labā ziņā. Sākums audzēja iekšējo spriedzi, kad saproti, ka nekas nav kārtībā, bet aizdomu domas ķeras pie katra tēla un katra notikuma. Pēc tam gan viss ieiet rāmākā gultnē, lai gan, grāmatas vidū man gribējās bubināt zem deguna: "Interesanti, interesanti. Varbūt tomēr Džons IR nogalinājis to meiteni?" Autors ir tā savērpis sižetu, ka, tiešām, domāt var jebko. Varbūt viņam tik labi sanāk tāpēc, ka viņš ir studējis matemātisko analīzi (kā var noprast no pēcvārda).
Tiesa gan, nebija tik lielas wow sajūtas, kā pēc "Vienīgās izejas", kur kārtīgi sajutos izvazāta aiz deguna, t.i., aiz katra stūra atkal jauns pagrieziens un pārsteigums. Un tas oposums bija un palika īsta odziņa. "Amnēzijas' otrā puse tomēr vairāk atgādina izmeklēšanu, ne psiholoģisko trilleri. Bet man vienalga patika. Es ļoti labi pavadīju laiku ar Džonu, viņa draugiem un apkārtējiem iesaistītajiem.
Lai arī autoram latviski ir pirms tam izdota tikai viena grāmata, "Vienīgā izeja", tomēr man likās, ka nolasu Aksata rokrakstu. Un nolasu labā ziņā. Sākums audzēja iekšējo spriedzi, kad saproti, ka nekas nav kārtībā, bet aizdomu domas ķeras pie katra tēla un katra notikuma. Pēc tam gan viss ieiet rāmākā gultnē, lai gan, grāmatas vidū man gribējās bubināt zem deguna: "Interesanti, interesanti. Varbūt tomēr Džons IR nogalinājis to meiteni?" Autors ir tā savērpis sižetu, ka, tiešām, domāt var jebko. Varbūt viņam tik labi sanāk tāpēc, ka viņš ir studējis matemātisko analīzi (kā var noprast no pēcvārda).
Tiesa gan, nebija tik lielas wow sajūtas, kā pēc "Vienīgās izejas", kur kārtīgi sajutos izvazāta aiz deguna, t.i., aiz katra stūra atkal jauns pagrieziens un pārsteigums. Un tas oposums bija un palika īsta odziņa. "Amnēzijas' otrā puse tomēr vairāk atgādina izmeklēšanu, ne psiholoģisko trilleri. Bet man vienalga patika. Es ļoti labi pavadīju laiku ar Džonu, viņa draugiem un apkārtējiem iesaistītajiem.
September 24, 2018
Mi primer libro de Axat. No ha estado mal, aunque la verdad es que esperaba otra cosa. El comienzo es muy impactante y no sabes cuál de los personajes nos está mintiendo y de qué va toda esta confusión... Esa parte me ha gustado mucho. Sin embargo, creo que pierde fuelle a partir de la segunda mitad del libro, al menos así lo he sentido yo, en que he perdido un poco el interés y lo quería acabar ya. El final con ese epílogo tampoco me convencido demasiado.
May 23, 2023
Amnesia es la segunda novela que leo de Federico Axat, y me engancho; tanto así que me la leí en 2 días.
Nos presenta a Johny Brenner , un ex alcoholico , que se despierta un día junto a una botella de tequila vacia , un arma y el cadaver de una jóven mujer. Se sorprende y sale fuera de su casa para lanzar la botella a un lago. ( vive cerca de un bosque ) y cuando regresa a su casa no hay arma , ni cadaver ni sangre.
A partir de aquí empieza la duda si paso o fue una alucinación. Poco a poco iremos conociendo su pasado y muy de cerca a su hermano Mayor, MarK, que siempre lo ha protegido. Al igual que a dos de sus grandes amigos Maggie y Ross que serán sus compañeros durante esta incertidumbre.
Esta novela tiene guiños con otras novelas del género, Como buen thriller, tiene giros inesperados y nunca , hasta el epílogo, sabes la verdad.
Invitada para seguir leyendo sus libros
Nos presenta a Johny Brenner , un ex alcoholico , que se despierta un día junto a una botella de tequila vacia , un arma y el cadaver de una jóven mujer. Se sorprende y sale fuera de su casa para lanzar la botella a un lago. ( vive cerca de un bosque ) y cuando regresa a su casa no hay arma , ni cadaver ni sangre.
A partir de aquí empieza la duda si paso o fue una alucinación. Poco a poco iremos conociendo su pasado y muy de cerca a su hermano Mayor, MarK, que siempre lo ha protegido. Al igual que a dos de sus grandes amigos Maggie y Ross que serán sus compañeros durante esta incertidumbre.
Esta novela tiene guiños con otras novelas del género, Como buen thriller, tiene giros inesperados y nunca , hasta el epílogo, sabes la verdad.
Invitada para seguir leyendo sus libros
January 4, 2020
Y no le doy más estrellas porque no hay! Ha sido un lectura altamente adictiva, con un montón de giros que no hacían más que aumentar la tensión y las ansias de saber a dónde me llevaba esta historia tan bien tejida. Ya había leído anteriormente El pantano de las mariposas de Axat y me encantó, pero Amnesia ha sido BRUTAL.
August 24, 2020
Este libro me encantó de principio a fin, a lo
Largo de la lectura tuve muchas teorías que resultaron ser falsas e incluso en los últimos
Capítulos seguí sorprendiéndome con los acontecimientos. Un libro muy muy recomendable
Largo de la lectura tuve muchas teorías que resultaron ser falsas e incluso en los últimos
Capítulos seguí sorprendiéndome con los acontecimientos. Un libro muy muy recomendable
September 27, 2018
Brutal, me ha dejado enganchada hasta la última página, y en la trama las apariencias engañan.
Si quereis un thriller que no te de tiempo ni a pestañear, este es el vuestro.
Si quereis un thriller que no te de tiempo ni a pestañear, este es el vuestro.
November 2, 2018
Un magnífico thriller repleto de giros y muy adictivo. Me ha encantado. 100% recomendable. Es el segundo libro que leo de este escritor, y no será el último.
May 22, 2019
Me gustó mucho y me hizo ilusión volver a ver a mi amiga la zarigüeya jajajaja
Es un libro muy entretenido que no te apetece soltar hasta terminarlo y que te vuelve un poco loca pensando en porqué pasarán las cosas tan raras que están pasando, pero eso es lo que tiene el thriller psicológico ;) . Lo disfruté y me ha dejado buen sabor de boca.
Es un libro muy entretenido que no te apetece soltar hasta terminarlo y que te vuelve un poco loca pensando en porqué pasarán las cosas tan raras que están pasando, pero eso es lo que tiene el thriller psicológico ;) . Lo disfruté y me ha dejado buen sabor de boca.
March 20, 2019
Μετά την «Τελευταία έξοδο», ο Αργεντίνος Federico Axat επιστρέφει με ένα ακόμα ψυχολογικό θρίλερ, την «Αμνησία».
Όταν ο Τζον Μπρένερ ξυπνάει αποπροσανατολισμένος στο σαλόνι του σπιτιού του, αντικρίζει το πτώμα μιας άγνωστης κοπέλας λίγα μέτρα μακριά του. Δεν θυμάται τίποτα απ’ ό,τι διαδραματίστηκε μεταξύ τους, το πώς βρέθηκε στο σπίτι του, ούτε καν αν ο ίδιος τη σκότωσε. Πανικόβλητος, επικοινωνεί με τον αδελφό του – τον άνθρωπο στον οποίο έτρεχε πάντα για συμπαράσταση. Μέχρι να του διηγηθεί όμως τι ακριβώς συνέβη (και να το συνειδητοποιήσει κι ο ίδιος) συνειδητοποιεί ότι το πτώμα της κοπέλας έχει εξαφανιστεί και τίποτα στο σπίτι δεν μαρτυρά πως, λίγα μόλις λεπτά πριν, ήταν το σκηνικό ενός εγκλήματος.
Ο Τζον έχει ένα προβληματικό παρελθόν· έχει παλέψει να απεξαρτηθεί από το αλκοόλ και συνεχίζει να παλεύει ακόμα με τον πειρασμό. Επίσης προσπαθεί να είναι ένας καλός πατέρας για τη μικρή του κόρη, αν και δεν τα καταφέρνει πάντα. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τον ευαίσθητο ψυχισμό και τον προβληματικό χαρακτήρα του, κάνουν την ιστορία του να ακούγεται το λιγότερο δύσπιστη. Ακόμα και ο ίδιος ακροβατεί ανάμεσα στη βεβαιότητα και την αμφιβολία, αφήνοντας στο μυαλό του ανοικτές όλες τις πιθανότητες – ακόμα και να σκότωσε την κοπέλα και να μην το θυμάται!
Κι ενώ οι έρευνές του προχωρούν, προσπαθώντας να ανακαλύψει ποιο ήταν το θύμα και τι γύρευε από αυτόν, τα ερωτήματα ολοένα πληθαίνουν. Φαίνεται πως ο ίδιος δεν ήταν ο μόνος που είχε δει το κορίτσι αυτό στο όνειρό του. Η συμπεριφορά του πάντα μετρημένου και σίγουρου αδελφού του είναι περίεργη· για πρώτη φορά εκείνος μοιάζει νευρικός και αποσυντονισμένος, και τα προβλήματα της εταιρίας του δεν μοιάζουν επαρκής δικαιολογία γι’ αυτό. Ο Τζον έχει στο πλευρό του δύο καλούς φίλους, οι οποίοι θα τον βοηθήσουν να ξεδιαλύνει το κουβάρι αυτής της παράξενης υπόθεσης. Τελικά, τι απ’ όλα αυτά είναι πραγματικότητα και τι υπάρχει μόνο στο μυαλό του; Εξυφαίνεται κάποια συνωμοσία ή όχι; Κι αν ναι, έχει αποκλειστικό στόχο εκείνον, ή απλά βρέθηκε μπλεγμένος σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι; Οι ερωτήσεις γυρεύουν απαντήσεις σε ένα δραματικό κρεσέντο, που θα οδηγήσει σε αποκαλύψεις που θα συνταράξουν για τα καλά τον κόσμο του Τζον…
Το βιβλίο ξεκινά με τον πιο δυναμικό τρόπο: ένα σκηνικό φόνου, ένα πτώμα κι έναν -φαινομενικά ιδανικό- ύποπτο. Όλα μοιάζουν σωστά ως προς την πράξη, και αυτό που αναζητείται είναι το κίνητρο. Είναι όμως όντως έτσι ή μήπως τα φαινόμενα απατούν; Το μυστήριο, αριστοτεχνικά στημένο από τον συγγραφέα, απλώνει αμέσως τα πλοκάμια του προς κάθε κατεύθυνση και τυλίγει στον περίπλοκο ιστό του τους υπόλοιπους ήρωες, αλλά και τον αναγνώστη. Καταιγιστικοί αφηγηματικοί ρυθμοί, δράση που δεν σταματά ποτέ και ερωτήματα που ζητούν επίμονα απαντήσεις, οι οποίες όμως δίνονται κυριολεκτικά με το σταγονόμετρο. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση προσδίδει στη γραφή ζωντάνια και σασπένς, αφού οι σκέψεις, οι ιδέες, οι φόβοι και οι αμφιβολίες του ήρωα μεταδίδονται στον αναγνώστη με τον αμεσότερο τρόπο.
Ο Τζον Μπρένερ είναι ο ιδανικός τύπος ανθρώπου για να «υποστηρίξει» αυτή την πλοκή. Καλλιτεχνική φύση (είναι εικονογράφος παιδικών βιβλίων), χαρακτήρας λίγο εμμονικός, λίγο παρανοϊκός, λίγο αλλοπρόσαλλος, λίγο αναξιόπιστος, πρώην αλκοολικός, με ένα τραυματικό παρελθόν που συνεχίζει να τον επηρεάζει. Το… ιστορικό του, λοιπόν, δείχνει έναν άνθρωπο κάπως αναξιόπιστο – δηλαδή δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το αν τα όσα υποστηρίζει είναι όντως υπαρκτά ή αποκυήματα της φαντασίας του. Είναι ένας άνθρωπος ιδιαίτερος, δυνατός και αδύναμος συνάμα, και δεν είναι ούτε ο ίδιος σίγουρος αν την επόμενη στιγμή θα βρει τη δύναμη για να συνεχίσει ή αν θα καταρρεύσει εντελώς. Συνεπώς, δένει εξαιρετικά με το γενικότερο αβέβαιο ύφος του βιβλίου, τη «σκοτεινιά» με την οποία περιβάλλει ο συγγραφέας την πλοκή και το πώς ακριβώς βρέθηκε ο ίδιος μπλεγμένος με όλα αυτά. Θα πρέπει να πείσει τον εαυτό του πρωτίστως, τους φίλους-συμμάχους του στη συνέχεια και, τέλος, τον αναγνώστη.
Πέρα από αυτό, ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου αναφέρεται στον ψυχισμό του ήρωα και σε πράγματα που αφορούν το οικογενειακό του παρελθόν. Από μικρό παιδί, ο Τζον κλήθηκε να αντιμετωπίσει μια τραυματική πραγματικότητα που θα μπορούσε να λυγίσει χαρακτήρες πολύ πιο δυνατούς από τον ίδιο. Οι τύψεις και οι ενοχές του συνεχίζουν να τον κατατρύχουν ακόμα και τώρα, χρόνια μετά. Από την άλλη, βλέπει την «τέλεια» και οργανωμένη ζωή του αδελφού του να καταρρέει και συνειδητοποιεί πως τόσα χρόνια ζούσε σε ένα ψέμα. Η τελική αποκάλυψη θα τον συγκλονίσει, αλλά θα είναι και η αιτία για να ταρακουνηθεί γερά και να κλείσει τις ανοιχτές πληγές του παρελθόντος, με τον δικό του τρόπο. Αυτές οι «ανθρώπινες» σκηνές κλέβουν ώρες ώρες την παράσταση από τις εξελίξεις που αφορούν την εξιχνίαση της υπόθεσης και μαρτυρούν τη δύναμη και τη δυναμική της πένας του Axat και σε αυτό το επίπεδο.
Καθηλωτικό, ατμοσφαιρικό, γρήγορο, αγωνιώδες, συγκινητικό, ανατρεπτικό και πολυεπίπεδο, το βιβλίο του Axat υπόσχεται απανωτά αναγνωστικά καρδιοχτύπια και αποτελεί εξαιρετικό δείγμα ψυχολογικού θρίλερ, άξιο «τέκνο» του είδους αλλά και του δημιουργού του.
H κριτική για το βιβλίο στο site "Book City" και τον παρακάτω σύνδεσμο: Αμνησία
Όταν ο Τζον Μπρένερ ξυπνάει αποπροσανατολισμένος στο σαλόνι του σπιτιού του, αντικρίζει το πτώμα μιας άγνωστης κοπέλας λίγα μέτρα μακριά του. Δεν θυμάται τίποτα απ’ ό,τι διαδραματίστηκε μεταξύ τους, το πώς βρέθηκε στο σπίτι του, ούτε καν αν ο ίδιος τη σκότωσε. Πανικόβλητος, επικοινωνεί με τον αδελφό του – τον άνθρωπο στον οποίο έτρεχε πάντα για συμπαράσταση. Μέχρι να του διηγηθεί όμως τι ακριβώς συνέβη (και να το συνειδητοποιήσει κι ο ίδιος) συνειδητοποιεί ότι το πτώμα της κοπέλας έχει εξαφανιστεί και τίποτα στο σπίτι δεν μαρτυρά πως, λίγα μόλις λεπτά πριν, ήταν το σκηνικό ενός εγκλήματος.
Ο Τζον έχει ένα προβληματικό παρελθόν· έχει παλέψει να απεξαρτηθεί από το αλκοόλ και συνεχίζει να παλεύει ακόμα με τον πειρασμό. Επίσης προσπαθεί να είναι ένας καλός πατέρας για τη μικρή του κόρη, αν και δεν τα καταφέρνει πάντα. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τον ευαίσθητο ψυχισμό και τον προβληματικό χαρακτήρα του, κάνουν την ιστορία του να ακούγεται το λιγότερο δύσπιστη. Ακόμα και ο ίδιος ακροβατεί ανάμεσα στη βεβαιότητα και την αμφιβολία, αφήνοντας στο μυαλό του ανοικτές όλες τις πιθανότητες – ακόμα και να σκότωσε την κοπέλα και να μην το θυμάται!
Κι ενώ οι έρευνές του προχωρούν, προσπαθώντας να ανακαλύψει ποιο ήταν το θύμα και τι γύρευε από αυτόν, τα ερωτήματα ολοένα πληθαίνουν. Φαίνεται πως ο ίδιος δεν ήταν ο μόνος που είχε δει το κορίτσι αυτό στο όνειρό του. Η συμπεριφορά του πάντα μετρημένου και σίγουρου αδελφού του είναι περίεργη· για πρώτη φορά εκείνος μοιάζει νευρικός και αποσυντονισμένος, και τα προβλήματα της εταιρίας του δεν μοιάζουν επαρκής δικαιολογία γι’ αυτό. Ο Τζον έχει στο πλευρό του δύο καλούς φίλους, οι οποίοι θα τον βοηθήσουν να ξεδιαλύνει το κουβάρι αυτής της παράξενης υπόθεσης. Τελικά, τι απ’ όλα αυτά είναι πραγματικότητα και τι υπάρχει μόνο στο μυαλό του; Εξυφαίνεται κάποια συνωμοσία ή όχι; Κι αν ναι, έχει αποκλειστικό στόχο εκείνον, ή απλά βρέθηκε μπλεγμένος σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι; Οι ερωτήσεις γυρεύουν απαντήσεις σε ένα δραματικό κρεσέντο, που θα οδηγήσει σε αποκαλύψεις που θα συνταράξουν για τα καλά τον κόσμο του Τζον…
Το βιβλίο ξεκινά με τον πιο δυναμικό τρόπο: ένα σκηνικό φόνου, ένα πτώμα κι έναν -φαινομενικά ιδανικό- ύποπτο. Όλα μοιάζουν σωστά ως προς την πράξη, και αυτό που αναζητείται είναι το κίνητρο. Είναι όμως όντως έτσι ή μήπως τα φαινόμενα απατούν; Το μυστήριο, αριστοτεχνικά στημένο από τον συγγραφέα, απλώνει αμέσως τα πλοκάμια του προς κάθε κατεύθυνση και τυλίγει στον περίπλοκο ιστό του τους υπόλοιπους ήρωες, αλλά και τον αναγνώστη. Καταιγιστικοί αφηγηματικοί ρυθμοί, δράση που δεν σταματά ποτέ και ερωτήματα που ζητούν επίμονα απαντήσεις, οι οποίες όμως δίνονται κυριολεκτικά με το σταγονόμετρο. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση προσδίδει στη γραφή ζωντάνια και σασπένς, αφού οι σκέψεις, οι ιδέες, οι φόβοι και οι αμφιβολίες του ήρωα μεταδίδονται στον αναγνώστη με τον αμεσότερο τρόπο.
Ο Τζον Μπρένερ είναι ο ιδανικός τύπος ανθρώπου για να «υποστηρίξει» αυτή την πλοκή. Καλλιτεχνική φύση (είναι εικονογράφος παιδικών βιβλίων), χαρακτήρας λίγο εμμονικός, λίγο παρανοϊκός, λίγο αλλοπρόσαλλος, λίγο αναξιόπιστος, πρώην αλκοολικός, με ένα τραυματικό παρελθόν που συνεχίζει να τον επηρεάζει. Το… ιστορικό του, λοιπόν, δείχνει έναν άνθρωπο κάπως αναξιόπιστο – δηλαδή δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το αν τα όσα υποστηρίζει είναι όντως υπαρκτά ή αποκυήματα της φαντασίας του. Είναι ένας άνθρωπος ιδιαίτερος, δυνατός και αδύναμος συνάμα, και δεν είναι ούτε ο ίδιος σίγουρος αν την επόμενη στιγμή θα βρει τη δύναμη για να συνεχίσει ή αν θα καταρρεύσει εντελώς. Συνεπώς, δένει εξαιρετικά με το γενικότερο αβέβαιο ύφος του βιβλίου, τη «σκοτεινιά» με την οποία περιβάλλει ο συγγραφέας την πλοκή και το πώς ακριβώς βρέθηκε ο ίδιος μπλεγμένος με όλα αυτά. Θα πρέπει να πείσει τον εαυτό του πρωτίστως, τους φίλους-συμμάχους του στη συνέχεια και, τέλος, τον αναγνώστη.
Πέρα από αυτό, ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου αναφέρεται στον ψυχισμό του ήρωα και σε πράγματα που αφορούν το οικογενειακό του παρελθόν. Από μικρό παιδί, ο Τζον κλήθηκε να αντιμετωπίσει μια τραυματική πραγματικότητα που θα μπορούσε να λυγίσει χαρακτήρες πολύ πιο δυνατούς από τον ίδιο. Οι τύψεις και οι ενοχές του συνεχίζουν να τον κατατρύχουν ακόμα και τώρα, χρόνια μετά. Από την άλλη, βλέπει την «τέλεια» και οργανωμένη ζωή του αδελφού του να καταρρέει και συνειδητοποιεί πως τόσα χρόνια ζούσε σε ένα ψέμα. Η τελική αποκάλυψη θα τον συγκλονίσει, αλλά θα είναι και η αιτία για να ταρακουνηθεί γερά και να κλείσει τις ανοιχτές πληγές του παρελθόντος, με τον δικό του τρόπο. Αυτές οι «ανθρώπινες» σκηνές κλέβουν ώρες ώρες την παράσταση από τις εξελίξεις που αφορούν την εξιχνίαση της υπόθεσης και μαρτυρούν τη δύναμη και τη δυναμική της πένας του Axat και σε αυτό το επίπεδο.
Καθηλωτικό, ατμοσφαιρικό, γρήγορο, αγωνιώδες, συγκινητικό, ανατρεπτικό και πολυεπίπεδο, το βιβλίο του Axat υπόσχεται απανωτά αναγνωστικά καρδιοχτύπια και αποτελεί εξαιρετικό δείγμα ψυχολογικού θρίλερ, άξιο «τέκνο» του είδους αλλά και του δημιουργού του.
H κριτική για το βιβλίο στο site "Book City" και τον παρακάτω σύνδεσμο: Αμνησία
July 8, 2019
Την κριτική τη βρίσκετε και στο Agapi Reads.
Ήρθε καλοκαίρι (μωρ’ τι μας λες, Αγάπη), και τι σημαίνει αυτό πέρα από ζέστη, κουνούπια και παγωτά; Για μένα σημαίνει ότι ήρθε η εποχή που αποφασίζω να ξεχωρίσω απ’ τα αδιάβαστά μου αυτά που θα μου ανεβάσουν παλμούς, δηλαδή τα αστυνομικά και τα βιβλία μυστηρίου. Όχι ότι τα υπόλοιπα είδη μπαίνουν στο “ψυγείο” μέχρι τον Σεπτέμβρη, αλλά ας πούμε ότι δεν είναι στις άμεσες προτεραιότητές μου.
Σε αυτό το πνεύμα λοιπόν, διάλεξα το νέο βιβλίο του Αργεντινού Federico Axat να με συνοδεύσει στο πρώτο μπάνιο στη θάλασσα. Τον Federico Axat τον γνώρισα (αναγνωστικά, πάντα) το καλοκαίρι του 2016 με το βιβλίο του “Τελευταία έξοδος“, το οποίο είχε προκαλέσει αρκετά μεγάλο χαμό: πρόκειται ένα ψυχολογικό θρίλερ που μεταφράστηκε σε πάνω από 35 γλώσσες. Ακόμη θυμάμαι την αγωνία με την οποία το διάβαζα και το πόσο γρήγορα το τελείωσα. Ήταν ένα καθαρό pageturner, ασχέτως εάν τελικά δε μπήκε στα αγαπημένα μου βιβλία μυστηρίου.
Και φτάνουμε στο σήμερα λοιπόν, όπου οι εκδόσεις Μεταίχμιο εκδίδουν την “Αμνησία”, ένα βιβλίο που κινείται στα ίδια περίπου νερά: μυστήριο, περιέργεια, ανατροπές. Ο πρωταγωνιστής μας είναι ο εικονογράφος Τζόνι, ο οποίος ξυπνά στο σαλόνι του σπιτιού του χωρίς να έχει την παραμικρή ανάμνηση για το τι του συνέβη τις τελευταίες ώρες. Τα μοναδικά στοιχεία του: το πτώμα μιας κοπέλας που δε γνωρίζει, ένα όπλο κι ένα μπουκάλι αλκοόλ. Προσπαθώντας να καταλάβει τι έχει συμβεί, ο Τζόνι μπλέκεται σε μια δίνη υποθέσεων αλλά και στοιχείων που τον οδηγούν στο να καταλάβει εάν σκότωσε την κοπέλα ή όχι και στον λόγο που δε θυμάται τίποτα απολύτως.
Αναπόφευκτα θα το συγκρίνω με την Τελευταία Έξοδο, η οποία υπήρξε ένα βιβλίο με πολλά περισσότερα plot twists και τεχνάσματα αφήγησης που είχαν σκοπό τον αποπροσανατολισμό του αναγνώστη. Σε αυτό το βιβλίο οι ανατροπές είναι σαφώς λιγότερες και η προσοχή έχει δοθεί κυρίως στην αποκάλυψη της αλήθειας, η οποία έρχεται σταδιακά. Οι απορίες του Τζόνι λύνονται σχετικά γρήγορα, γεννώντας παράλληλα ακόμη περισσότερες. Από τη μία, είναι ένα βιβλίο που μπορεί να διαβαστεί γρήγορα, από την άλλη όμως είναι πολλές οι λεπτομέρειες στις οποίες πρέπει να δοθεί προσοχή, γιατί ο Axat αφήνει συνεχώς στοιχεία στον αναγνώστη τα οποία θα του φανούν χρήσιμα αργότερα. Ειδικά στις τελευταίες σελίδες, οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές και οι πληροφορίες που πρέπει να επεξεργαστούμε πολλές.
Σε ό,τι αφορά τους χαρακτήρες τώρα, σαφέστατα είχαν την προοπτική για παραπάνω εξέλιξη. Είναι λάθος να νομίζουν πολλοί συγγραφείς αυτού του είδους ότι δε μας ενδιαφέρει το βάθος των χαρακτήρων. Απεναντίας, ένα βιβλίο με ήρωες τους οποίους βρίσκουμε ενδιαφέροντες και μας νοιάζει η τύχη τους, κυλάει πολύ πιο ευχάριστα από μια αφήγηση με plot-driven χαρακτήρες, που απλώς εξυπηρετούν την εξέλιξη της υπόθεση. Το παρελθόν του πρωταγωνιστή ναι μεν μας αποκαλύπτεται σταδιακά και μας δίνει πολλές απαντήσεις για την τωρινή του συμπεριφορά, αλλά η αφήγηση -όταν γίνεται σε α’ πρόσωπο τουλάχιστον- μοιάζει σαν μια απλή αποτύπωση των γεγονότων, δε νομίζω δηλαδή ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω ικανοποιητικά τον Τζόνι, πόσο μάλλον τους περιφερειακούς ήρωες, στους οποίους δίνεται ακόμη λιγότερη σημασία.
Τώρα, ένα σημαντικό παράπονο που είχα απ’ την ελληνική έκδοση και πιο συγκεκριμένα απ τη μετάφραση: στην τελευταία σελίδα του επιλόγου, ο αναγνώστης καλείται να αποκρυπτογραφήσει έναν απλό γρίφο, ο οποίος έχει μεγάλη σημασία για την τελική έκβαση της υπόθεσης, έχοντας στη διάθεσή του 10 αριθμούς και 60 λέξεις. Μου άρεσε που μου δόθηκε η ευκαιρία να ανακαλύψω κάτι μόνη μου, με τρόπο που θυμίζει σταυρόλεξο, όμως το πρόβλημα είναι το εξής: οι δύο τελευταίοι αριθμοί αντιστοιχούν σε λέξεις οι οποίες δε βγάζουν κανένα απολύτως νόημα. Δυστυχώς δε δίνεται κάποια σημείωση απ’ τη μεταφράστρια, οπότε θα το πάρω ως αβλεψία. Ρώτησα στο instagram αν κάποιος έχει διαβάσει το βιβλίο και τελικά είχαν κι άλλοι ακριβώς το ίδιο πρόβλημα. Μικρό το κακό θα μου πείτε, αλλά εγώ έμεινα με την απορία και με ένα τέλος εν μέρει ανοιχτό.
Αυτά λοιπόν έχει να μας πει ο Federico Axat, ο οποίος παραδίδει ένα κατά τ’ άλλα καλοδουλεμένο βιβλίο μυστηρίου, που ίσως τρέχει σε πιο χαμηλές ταχύτητες σε σχέση με την Τελευταία Έξοδο, αλλά ήταν μια σχετικά ευχάριστη παρέα για να με κάνει να ξεχαστώ απ’ τη ζέστη.
Βαθμολογία: ★★½☆☆ 2,5/5
Ήρθε καλοκαίρι (μωρ’ τι μας λες, Αγάπη), και τι σημαίνει αυτό πέρα από ζέστη, κουνούπια και παγωτά; Για μένα σημαίνει ότι ήρθε η εποχή που αποφασίζω να ξεχωρίσω απ’ τα αδιάβαστά μου αυτά που θα μου ανεβάσουν παλμούς, δηλαδή τα αστυνομικά και τα βιβλία μυστηρίου. Όχι ότι τα υπόλοιπα είδη μπαίνουν στο “ψυγείο” μέχρι τον Σεπτέμβρη, αλλά ας πούμε ότι δεν είναι στις άμεσες προτεραιότητές μου.
Σε αυτό το πνεύμα λοιπόν, διάλεξα το νέο βιβλίο του Αργεντινού Federico Axat να με συνοδεύσει στο πρώτο μπάνιο στη θάλασσα. Τον Federico Axat τον γνώρισα (αναγνωστικά, πάντα) το καλοκαίρι του 2016 με το βιβλίο του “Τελευταία έξοδος“, το οποίο είχε προκαλέσει αρκετά μεγάλο χαμό: πρόκειται ένα ψυχολογικό θρίλερ που μεταφράστηκε σε πάνω από 35 γλώσσες. Ακόμη θυμάμαι την αγωνία με την οποία το διάβαζα και το πόσο γρήγορα το τελείωσα. Ήταν ένα καθαρό pageturner, ασχέτως εάν τελικά δε μπήκε στα αγαπημένα μου βιβλία μυστηρίου.
Και φτάνουμε στο σήμερα λοιπόν, όπου οι εκδόσεις Μεταίχμιο εκδίδουν την “Αμνησία”, ένα βιβλίο που κινείται στα ίδια περίπου νερά: μυστήριο, περιέργεια, ανατροπές. Ο πρωταγωνιστής μας είναι ο εικονογράφος Τζόνι, ο οποίος ξυπνά στο σαλόνι του σπιτιού του χωρίς να έχει την παραμικρή ανάμνηση για το τι του συνέβη τις τελευταίες ώρες. Τα μοναδικά στοιχεία του: το πτώμα μιας κοπέλας που δε γνωρίζει, ένα όπλο κι ένα μπουκάλι αλκοόλ. Προσπαθώντας να καταλάβει τι έχει συμβεί, ο Τζόνι μπλέκεται σε μια δίνη υποθέσεων αλλά και στοιχείων που τον οδηγούν στο να καταλάβει εάν σκότωσε την κοπέλα ή όχι και στον λόγο που δε θυμάται τίποτα απολύτως.
Αναπόφευκτα θα το συγκρίνω με την Τελευταία Έξοδο, η οποία υπήρξε ένα βιβλίο με πολλά περισσότερα plot twists και τεχνάσματα αφήγησης που είχαν σκοπό τον αποπροσανατολισμό του αναγνώστη. Σε αυτό το βιβλίο οι ανατροπές είναι σαφώς λιγότερες και η προσοχή έχει δοθεί κυρίως στην αποκάλυψη της αλήθειας, η οποία έρχεται σταδιακά. Οι απορίες του Τζόνι λύνονται σχετικά γρήγορα, γεννώντας παράλληλα ακόμη περισσότερες. Από τη μία, είναι ένα βιβλίο που μπορεί να διαβαστεί γρήγορα, από την άλλη όμως είναι πολλές οι λεπτομέρειες στις οποίες πρέπει να δοθεί προσοχή, γιατί ο Axat αφήνει συνεχώς στοιχεία στον αναγνώστη τα οποία θα του φανούν χρήσιμα αργότερα. Ειδικά στις τελευταίες σελίδες, οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές και οι πληροφορίες που πρέπει να επεξεργαστούμε πολλές.
Σε ό,τι αφορά τους χαρακτήρες τώρα, σαφέστατα είχαν την προοπτική για παραπάνω εξέλιξη. Είναι λάθος να νομίζουν πολλοί συγγραφείς αυτού του είδους ότι δε μας ενδιαφέρει το βάθος των χαρακτήρων. Απεναντίας, ένα βιβλίο με ήρωες τους οποίους βρίσκουμε ενδιαφέροντες και μας νοιάζει η τύχη τους, κυλάει πολύ πιο ευχάριστα από μια αφήγηση με plot-driven χαρακτήρες, που απλώς εξυπηρετούν την εξέλιξη της υπόθεση. Το παρελθόν του πρωταγωνιστή ναι μεν μας αποκαλύπτεται σταδιακά και μας δίνει πολλές απαντήσεις για την τωρινή του συμπεριφορά, αλλά η αφήγηση -όταν γίνεται σε α’ πρόσωπο τουλάχιστον- μοιάζει σαν μια απλή αποτύπωση των γεγονότων, δε νομίζω δηλαδή ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω ικανοποιητικά τον Τζόνι, πόσο μάλλον τους περιφερειακούς ήρωες, στους οποίους δίνεται ακόμη λιγότερη σημασία.
Τώρα, ένα σημαντικό παράπονο που είχα απ’ την ελληνική έκδοση και πιο συγκεκριμένα απ τη μετάφραση: στην τελευταία σελίδα του επιλόγου, ο αναγνώστης καλείται να αποκρυπτογραφήσει έναν απλό γρίφο, ο οποίος έχει μεγάλη σημασία για την τελική έκβαση της υπόθεσης, έχοντας στη διάθεσή του 10 αριθμούς και 60 λέξεις. Μου άρεσε που μου δόθηκε η ευκαιρία να ανακαλύψω κάτι μόνη μου, με τρόπο που θυμίζει σταυρόλεξο, όμως το πρόβλημα είναι το εξής: οι δύο τελευταίοι αριθμοί αντιστοιχούν σε λέξεις οι οποίες δε βγάζουν κανένα απολύτως νόημα. Δυστυχώς δε δίνεται κάποια σημείωση απ’ τη μεταφράστρια, οπότε θα το πάρω ως αβλεψία. Ρώτησα στο instagram αν κάποιος έχει διαβάσει το βιβλίο και τελικά είχαν κι άλλοι ακριβώς το ίδιο πρόβλημα. Μικρό το κακό θα μου πείτε, αλλά εγώ έμεινα με την απορία και με ένα τέλος εν μέρει ανοιχτό.
Αυτά λοιπόν έχει να μας πει ο Federico Axat, ο οποίος παραδίδει ένα κατά τ’ άλλα καλοδουλεμένο βιβλίο μυστηρίου, που ίσως τρέχει σε πιο χαμηλές ταχύτητες σε σχέση με την Τελευταία Έξοδο, αλλά ήταν μια σχετικά ευχάριστη παρέα για να με κάνει να ξεχαστώ απ’ τη ζέστη.
Βαθμολογία: ★★½☆☆ 2,5/5
February 16, 2019
Εξαιρετικό!Ένα πνιγηρό ανάγνωσμα που τα έχει όλα:παράνοια και αγωνία,καταδίωξη και ανατροπές,ένα βιβλίο που τελειώνοντάς το,κοιτάς λίγο γύρω σου και στο καπάκι γυρνάς 50 σελίδες πίσω για να ξαναδιαβάσεις το τέλος - για να βρεις πού το έχασες!Η γραφή του Axat στην Αμνησία είναι αυτή που γνωρίσαμε στην Τελευταία έξοδο,η ιστορία είναι και πάλι βαθειά ανθρώπινη και το τέλος είναι εξίσου αινιγματικό και ιδιαίτερο.Οι λάτρεις της τελευταίας εξόδου θα απολαύσουν ακόμα ένα καλοδουλεμένο θρίλερ:
Πώς συνδέονται ένας συγγραφέας και εικονογράφος παιδικών βιβλίων με προβλήματα αλκοολισμού που έχει εμμονικά και ίσως προφητικά όνειρα,το πτώμα μιας νέας γυναίκας,ένας φανατικός αναγνώστης αστυνομικών μυθιστορημάτων,ένας blogger,μια οικογενειακή τραγωδία κι ένας εφηβικός έρωτας?Ποιος ορίζει την πραγματικότητα που ζεις?Πόσα μυστικά αρκούν για να βυθιστείς στο τέλμα?
ΥΓ:Χρειάστηκε να διαβάσω τον επίλογο τέσσερις φορές και πάλι,η σπαζοκεφαλιά δεν λύθηκε-ή μήπως λύθηκε?5⭐
Πώς συνδέονται ένας συγγραφέας και εικονογράφος παιδικών βιβλίων με προβλήματα αλκοολισμού που έχει εμμονικά και ίσως προφητικά όνειρα,το πτώμα μιας νέας γυναίκας,ένας φανατικός αναγνώστης αστυνομικών μυθιστορημάτων,ένας blogger,μια οικογενειακή τραγωδία κι ένας εφηβικός έρωτας?Ποιος ορίζει την πραγματικότητα που ζεις?Πόσα μυστικά αρκούν για να βυθιστείς στο τέλμα?
ΥΓ:Χρειάστηκε να διαβάσω τον επίλογο τέσσερις φορές και πάλι,η σπαζοκεφαλιά δεν λύθηκε-ή μήπως λύθηκε?5⭐
October 26, 2019
3,5/5
Ο Τζόνι ξυπνάει με τις αναμνήσεις των τελευταίων ωρών να λείπουν από το μυαλό του και το πτώμα μιας νεαρής γυναίκας δίπλα του, στο πάτωμα του σαλονιού του.
Ένα βιβλίο που, αν και το διάβασα ευχάριστα, δε στάθηκε αντάξιο των προσδοκιών μου.
Διαβάστε περισσότερα στο blog μου.
Ο Τζόνι ξυπνάει με τις αναμνήσεις των τελευταίων ωρών να λείπουν από το μυαλό του και το πτώμα μιας νεαρής γυναίκας δίπλα του, στο πάτωμα του σαλονιού του.
Ένα βιβλίο που, αν και το διάβασα ευχάριστα, δε στάθηκε αντάξιο των προσδοκιών μου.
Διαβάστε περισσότερα στο blog μου.
September 23, 2018
Una pasada de thriller, la verdad, aunque el epílogo me ha dejado un poco fría...
October 30, 2018
Poco o muy poco me ha gustado, creo que es lo primero que leo de Federico Axat y me temo que será lo último. Además de no gustarme nada la trama, su escritura me ha gustado menos
Muy simple. 🤔
Muy simple. 🤔
December 26, 2019
3.5* Το ταλαιπώρησα αρκετό καιρό, χωρίς να σημαίνει ότι έχασα το ενδιαφέρον μου, απλώς προέκυψαν διάφορα και μεσολάβησαν άλλα αναγνώσματα. Σε γενικές γραμμές κυλάει καλά. Το κομμάτι που χάνει, υποκειμενικά πάντα, και φτάνοντας στο τέλος, είναι ότι ολόκληρο το βιβλίο βασίστηκε σε μια σειρά εκπλήξεων. Κανένας χαρακτήρας δεν είναι αυτό που δείχνει. Θεωρώ ότι στην προσπάθειά να ξαφνιάσει τον αναγνώστη, χάνεται η ουσία. Πλοκή "λούναπαρκ" - καρουζέλ από εδώ, τρενάκια από εκεί, μπαλόνια και λαμπιόνια και πάει λέγοντας. Συμπέρασμα: περνάει καλά η ώρα αλλά δεν σου αλλάζει και τη ζωή
October 8, 2018
Lo que más me gusta de este autor, es que siempre consigue hacerte dudar... te despista y te sorprende con cada giro que da la historia. Es el segundo libro que leo del autor y ha conseguido engancharme desde las primeras páginas. La historia es adictiva, con varios giros que me han sorprendido y que no me esperaba. Una lectura recomendable y que se lee muy rápido, con la que disfrutado mucho. Recomendable 100%!!!
April 12, 2019
Πως θα σου φαινόταν εάν μια μέρα ξυπνούσες το πρωί και έβρισκες στο πάτωμα του σαλονιού σου ένα νεκρό κορίτσι κι εσύ να μην θυμάσαι τίποτα; Tabula rasa! Ο απόλυτος εφιάλτης έτσι; Αυτό ακριβώς συμβαίνει στον ήρωα του νέου βιβλίου του Φεντερίκο Αξάτ, ο οποίος μετά την Τελευταία (του) Έξοδο επανέρχεται ακόμα πιο δυναμικά με ένα εξαιρετικό θρίλερ, με τον τίτλο "Αμνησία".
Στην "Αμνησία", δημιουργείται η αίσθηση ότι οι πάντες όλοι μπορεί να είναι ένοχοι, ακόμα κι ο πρωταγωνιστής, ακόμα κι αυτός για τον οποίο θα έβαζες "το χέρι στη φωτιά", ότι δεν έχει καμιά σχέση με το έγκλημα. Ο κεντρικός ήρωας, ο Τζόνυ Μπρένερ, βιώνει το απόλυτο σοκ όταν ξυπνά από έναν ληθαργικό ύπνο και βρίσκει στο πάτωμα νεκρή μια νέα κοπέλα, την οποία τελευταία, έβλεπε στα όνειρά του! Από κει και πέρα, ο Αξάτ ξεδιπλώνει με περίσσια μαεστρία το κουβάρι του, φτάνοντας στο τέλος που ναι μεν είναι λυτρωτικό για τους ήρωες του βιβλίου, είναι όμως κι ελαφρώς "βασανιστικό" για τον αναγνώστη, αφού κλείνει πάλ�� με έναν γρίφο και πάλι αφήνοντας ερωτήματα και αιχμές ότι κάτι δεν κατάλαβε καλά, διαβάζοντάς το. Προσωπικά, αγαπώ αυτού του είδους την σκηνοθεσία, τόσο στα βιβλία, όσο και στον κινηματογράφο. Ωστόσο, πιστεύω ότι όποιος θέλει το ξεκάθαρο ending, με το τέλος στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα θα μείνει ίσως ανικανοποίητος και πιθανότατα κι εκνευρισμένος.
Κλείνοντας να πω ότι, πραγματικά με κάνει ευτυχισμένη το γεγονός πως, τα τελευταία χρόνια γνωρίζω μέσα από τα βιβλία τους, όλο και περισσότερους νέους (σε ηλικία και σε έργο) συγγραφείς, οι οποίοι γράφουν με έναν πολύ φρέσκο και διαφορετικό τρόπο και δημιουργούν ιστορίες, ήρωες και κόσμους που ξεχωρίζουν μέσα στον όχλο. Ο Αξάτ ανήκει σε αυτή την κατηγορία και μέσα από τα δυο του βιβλία έχει αποδείξει ότι γράφει με γρήγορους ρυθμούς και ξεδιπλώνει τις περίπλοκες ιστορίες του ομαλά και πάντα με ανοδική πορεία ως προς την εξέλιξη. Φτάνει δε στην κορύφωση μέσα από συνταρακτικές αποκαλύψεις, άλυτους γρίφους και αναπάντητα ερωτήματα. Είναι δεδομένο θεωρώ πλέον, ότι ο Φεντερίκο αρέσκεται στο να αφήνει στην εκπνοή του βιβλίου του, ερωτήματα να πλανώνται στον αέρα και στο μυαλό του αναγνώστη του.
Αγαπώ Αξάτ! Αγαπώ Τελευταία Έξοδο! Αγαπώ Αμνησία!
Από μένα 9,5!!!
Καλές αναγνώσεις!
Στην "Αμνησία", δημιουργείται η αίσθηση ότι οι πάντες όλοι μπορεί να είναι ένοχοι, ακόμα κι ο πρωταγωνιστής, ακόμα κι αυτός για τον οποίο θα έβαζες "το χέρι στη φωτιά", ότι δεν έχει καμιά σχέση με το έγκλημα. Ο κεντρικός ήρωας, ο Τζόνυ Μπρένερ, βιώνει το απόλυτο σοκ όταν ξυπνά από έναν ληθαργικό ύπνο και βρίσκει στο πάτωμα νεκρή μια νέα κοπέλα, την οποία τελευταία, έβλεπε στα όνειρά του! Από κει και πέρα, ο Αξάτ ξεδιπλώνει με περίσσια μαεστρία το κουβάρι του, φτάνοντας στο τέλος που ναι μεν είναι λυτρωτικό για τους ήρωες του βιβλίου, είναι όμως κι ελαφρώς "βασανιστικό" για τον αναγνώστη, αφού κλείνει πάλ�� με έναν γρίφο και πάλι αφήνοντας ερωτήματα και αιχμές ότι κάτι δεν κατάλαβε καλά, διαβάζοντάς το. Προσωπικά, αγαπώ αυτού του είδους την σκηνοθεσία, τόσο στα βιβλία, όσο και στον κινηματογράφο. Ωστόσο, πιστεύω ότι όποιος θέλει το ξεκάθαρο ending, με το τέλος στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα θα μείνει ίσως ανικανοποίητος και πιθανότατα κι εκνευρισμένος.
Κλείνοντας να πω ότι, πραγματικά με κάνει ευτυχισμένη το γεγονός πως, τα τελευταία χρόνια γνωρίζω μέσα από τα βιβλία τους, όλο και περισσότερους νέους (σε ηλικία και σε έργο) συγγραφείς, οι οποίοι γράφουν με έναν πολύ φρέσκο και διαφορετικό τρόπο και δημιουργούν ιστορίες, ήρωες και κόσμους που ξεχωρίζουν μέσα στον όχλο. Ο Αξάτ ανήκει σε αυτή την κατηγορία και μέσα από τα δυο του βιβλία έχει αποδείξει ότι γράφει με γρήγορους ρυθμούς και ξεδιπλώνει τις περίπλοκες ιστορίες του ομαλά και πάντα με ανοδική πορεία ως προς την εξέλιξη. Φτάνει δε στην κορύφωση μέσα από συνταρακτικές αποκαλύψεις, άλυτους γρίφους και αναπάντητα ερωτήματα. Είναι δεδομένο θεωρώ πλέον, ότι ο Φεντερίκο αρέσκεται στο να αφήνει στην εκπνοή του βιβλίου του, ερωτήματα να πλανώνται στον αέρα και στο μυαλό του αναγνώστη του.
Αγαπώ Αξάτ! Αγαπώ Τελευταία Έξοδο! Αγαπώ Αμνησία!
Από μένα 9,5!!!
Καλές αναγνώσεις!
September 26, 2018
Como siempre, leer a este autor es saber que te va a sorprender y a desconcertar con su final. Y no ha sido una excepción. Son historias súper adictivas, que se leen rapidísimo y de las que sólo quieres saber más y más. Si os gustas esas lecturas que son imposibles de soltar, Amnesia es vuestra lectura.
November 19, 2018
Lo he encontrado más flojo que los libros que he leído del autor. Sigue escribiendo muy bien, desarrollando perfectamente los personajes, pero he encontrado a faltar los giros argumentales a los que me había acostumbrado. Haberlos, haylos (como las meigas), pero no son tan sorprendentes ni tan elaborados.
Pese a todo, me ha gustado y me ha mantenido intrigada hasta el final.
Pese a todo, me ha gustado y me ha mantenido intrigada hasta el final.
November 12, 2018
Me gusta lo enrevesado del mundo generado por Axat y también los cameos
http://entremontonesdelibros.blogspot...
http://entremontonesdelibros.blogspot...
August 16, 2020
Όχι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά θα ήθελα να διαβάσω το "Τελευταία έξοδος" του ίδιου συγγραφέα.
October 31, 2018
Voy a empezar por lo que más me ha gustado de esta nueva entrega de Axat y en ese caso empiezo por el final jejejje, y simplemente porque Amé la Nota del Autor, me encanta la gente que cree en la magia, que hace verdad lo imposible, que invita a zambullirse en el océano de lo inimaginable para luego salir vencedores y lograr todo aquello que nunca pensamos que sería posible. Eso lo amé y lo respeto más que nada. Luego, dejando mi parte zen a un lado jajajja, me gustó mucho lo enganchada que estuve en esta trama, una vez que agarré el libro no puede soltarlo hasta terminarlo, y las pocas veces que lo tuve que soltar no dejaba de pensar en el. Me parece que ya por ahí tiene mucho mérito, otra cosa que me encantó de este libro fueron sus guiños y alusiones a sus obras anteriores, El pantano de las mariposas es un libro que adoro, y la última salida me gustó mucho también. Ahora voy con lo que no me gustó tanto, que la verdad no es mucho, pero la trama empezó muy bien y luego se fue rizando de una manera que estuvo a punto de perder el objetivo, o por lo menos así lo percibí, luego al final pudo enderezarlo y acabar bien. Hay giros inesperados y otros un tanto evidentes, pero siempre me mantuvo interesada en seguir. Así que nuevamente quedo muy satisfecha con mi lectura y lo recomiendo al cien!
July 31, 2019
Ίσως να σας ακουστεί παράξενο, αλλά διάβαζα πρόσφατα μια έρευνα από την οποία προέκυπτε το συμπέρασμα πως οι άνθρωποι, από το να πεθάνουν οι ίδιοι, φοβούνται ακόμα περισσότερο την ιδέα του να βρουν, από τη μια στιγμή στην άλλη, ένα πτώμα και να μην ξέρουν πως αυτό βρέθηκε εκεί ή τι να το κάνουν. Αν το καλοσκεφτείς, είναι αρκετά λογικό -αν κι εξακολουθώ να ανησυχώ για τις φοβίες του μέσου ανθρώπου. Φανταστείτε, όμως, ένα τέτοιο πραγματικό σενάριο, όπου θα ξυπνούσατε, χωρίς να θυμάστε το παραμικρό απ' τις τελευταίες ώρες της ζωής σας, και ακριβώς δίπλα σας να βρισκόταν ένα πτώμα. Ακριβώς με αυτόν τον φόβο, και τοποθετημένο σε αυτό το σενάριο, παίζει μαζί μας ο Federico Axat, συγγραφέας του "Τελευταία έξοδος", που μας είχε καθηλώσει όταν πρωτοκυκλοφόρησε.
Ο Τζον Μπρένερ, λοιπόν, ξυπνάει στο σαλόνι του σπιτιού του, έχοντάς τα εμφανώς χαμένα και χωρίς να μπορεί να συγκροτήσει τις σκέψεις του. Η ταραχή του κορυφώνεται όταν συνειδητοποιεί πως ξαπλωμένο στο πλάι του βρίσκεται το άψυχο σώμα μιας κοπέλας την οποία, ο ίδιος, έβλεπε τελευταία στα όνειρά του. Σε κατάσταση πανικού, τηλεφωνεί στον αδερφό του προκειμένου να του εξιστορήσει τι ακριβώς συνέβη, μα και για να ζητήσει τη βοήθειά του. Μέχρι, όμως, να συμβεί αυτό, το πτώμα της κοπέλας εξαφανίζεται και τίποτα μέσα στο σπίτι του Τζον δεν μαρτυρά πως συνέβη κάτι το περίεργο, πόσο μάλλον ένα έγκλημα. Και με το παρελθόν του να είναι κάτι παραπάνω από προβληματικό, ο καθένας θα είχε λόγο να τον αμφισβητεί, ακόμα και ο ίδιος τον εαυτό του.
Ο Axat, από το προηγούμενό του κιόλας βιβλίο, μας έχει αποδείξει πως αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα από κάθε τι άλλο, είναι το να παίζει με το μυαλό των πρωταγωνιστών του, μα και με το δικό μας συνάμα. Η αφηγηματική του προσέγγιση έχει κάτι το κινηματογραφικό, μέσα, όμως, από την οπτική της θριλερικής σχολής με τα κλειστά, λοξά πλάνα, εκείνα που σου επιτρέπουν να έχεις μια εικόνα της κατάστασης, αλλά όχι σφαιρικής. Μια εικόνα πάνω στις γωνίες της οποίας αμβλύνεται η αλήθεια και διαστρεβλώνεται, τελικά, μέχρι να αυτή να φτάσει σε εμάς, κάνοντάς μας να αμφιβάλουμε για την απολυτότητά της, ακόμα και τις στιγμές εκείνες που φαντάζει διαυγής και ξεκάθαρη. Γιατί, στην πραγματικότητα, υπάρχουν συνεχώς κρυμμένα μυστικά που έρχονται στο φως και αλλάζουν το σχήμα και τη διάστασή της, όχι επειδή ο πρωταγωνιστής -ή ακόμα κι εμείς- είναι αρκετά ικανός για να τα ανακαλύψει, αλλά γιατί ο ίδιος ο συγγραφέας επιλέγει να το κάνει.
Ο Τζον είναι ο ήρωας εκείνος που είναι η πλέον κατάλληλη επιλογή για ένα "παιχνίδι" όπως αυτό που έχει στήσει ο Axat, αυτή τη φορά. Αλκοολικός που παλεύει να λυτρωθεί από την εξάρτησή του, εικονογράφος παιδικών βιβλίων -άρα, ελαφρώς φαντασιόπληκτος-, προβληματικός πατέρας που προσπαθεί να σταθεί στο παιδί του, ευαίσθητος και ανισόρροπος συναισθηματικά με έλλειψη ικανότητας διαχείρισης των εσωτερικών διαταραχών του, είναι τόσο ευάλωτος όσο χρειάζεται προκειμένου να γίνει το τέλειο θύμα μιας πλεκτάνης -ίσως-, μα και αρκετά αφερέγγυος ώστε όλοι να είναι δύσπιστοι απέναντί του. Ουσιαστικά, είναι ο τέλειος υποψήφιος δολοφόνος, μα την ίδια ακριβώς στιγμή είναι ο άνθρωπος εκείνος για τις ικανότητες του οποίου αμφιβάλλεις, ακόμα και σε απλά, καθημερινά πράγματα, πόσο μάλλον στην αφαίρεση μιας ζωής. Την ίδια, όμως, στιγμή, όλοι όσοι περιστρέφονται γύρω του, με πρώτο και κύριο τον αδερφό του που για πρώτη φορά στη ζωή του μοιάζει ταραγμένος και έξω από τα νερά του, φαντάζουν εξίσου πιθανοί ένοχοι, όσο η πλοκή προχωράει, κάτι που εντείνει την αγωνία του αναγνώστη, μα και ενισχύει την αμφιβολία του σχετικά με την ταυτότητα του ενόχου.
Ο Axat είναι μετρ του σασπένς και της αριστοτεχνικά δομημένης, πολύπλοκης πλοκής, τα παρακλάδια της οποίας είναι τόσα πολλά, κι εξαπλώνονται προς πάσα κατεύθυνση, που είναι εξαιρετικά δύσκολο το να τα περιγράψεις, πόσο μάλλον να τα ερμηνεύσεις. Ο αφηγηματικός ρυθμός είναι εξαιρετικά γρήγορος, η εναλλαγή σκηνικών, συναισθημάτων και πιθανοτήτων καταιγιστική, και όσο πιο βαθιά μπαίνουμε στον πυρήνα αυτής της ιστορίας, τόσο πιο συγκλονισμένοι αισθανόμαστε από το μέγεθος και την ευφυΐα της. Η ιστορία του σε κάνει να αισθάνεσαι πως έχεις παγιδευτεί στον ιστό μιας αράχνης, στον οποίο μπλέκεσαι όλο και περισσότερο όσο προσπαθείς να ξεφύγεις. Ακόμα και όταν φτάνεις στο τέλος του βιβλίου, με την αλήθεια να αποκαλύπτεται τελικά, ακόμα και τότε, η λύτρωση που νιώθεις είναι συγκρατημένη, γιατί κάπου βαθιά μέσα σου πιστεύεις πως υπάρχει ακόμα κάτι που δεν έχεις ανακαλύψεις, με τον συγγραφέα να σου κλείνει πονηρά το μάτι, κάτι που δεν σε επιβεβαιώνει, αλλά δεν απορρίπτει και όσα πιστεύεις.
Παράλληλα, όμως, με την ιστορία της νεκρής κοπέλας και την πραγματικότητα γύρω από αυτήν, ο συγγραφέας δεν ξεχνάει να παρεμβάλει και τον καθαρά ανθρώπινο παράγοντα στην αφήγησή του, μέσα από την παρελθοντική ιστορία του Τζον, από τα παιδικά του κιόλας χρόνια, που τον άφησαν γεμάτο πληγές και ενοχές τις οποίες και συν��ηρεί μέσα του και τις τροφοδοτεί μέχρι και σήμερα. Φαντάσματα που καλείται να αντιμετωπίσει περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ειδικά τώρα που ανακαλύπτει πως η τέλεια ζωή του αδερφού δεν είναι και τόσο τέλεια, μα περισσότερο μια πλαστή εικόνα που κάλυπτε την αλήθεια, που απομυθοποιείται μπροστά στα μάτια του όλο και περισσότερο. Μικρές στιγμές που μπορεί να φαντάζουν αρκετά κοινότυπες, αρκετά απλές και καθημερινές που, όμως, είναι αυτές που κάνουν τα βιβλία του Axat να ξεχωρίζουν από άλλα θρίλερ αυτού του είδους, καθιστώντας τα δικά του ξεχωριστής αισθητικής και μοναδικής ευφυίας.
Ο Τζον Μπρένερ, λοιπόν, ξυπνάει στο σαλόνι του σπιτιού του, έχοντάς τα εμφανώς χαμένα και χωρίς να μπορεί να συγκροτήσει τις σκέψεις του. Η ταραχή του κορυφώνεται όταν συνειδητοποιεί πως ξαπλωμένο στο πλάι του βρίσκεται το άψυχο σώμα μιας κοπέλας την οποία, ο ίδιος, έβλεπε τελευταία στα όνειρά του. Σε κατάσταση πανικού, τηλεφωνεί στον αδερφό του προκειμένου να του εξιστορήσει τι ακριβώς συνέβη, μα και για να ζητήσει τη βοήθειά του. Μέχρι, όμως, να συμβεί αυτό, το πτώμα της κοπέλας εξαφανίζεται και τίποτα μέσα στο σπίτι του Τζον δεν μαρτυρά πως συνέβη κάτι το περίεργο, πόσο μάλλον ένα έγκλημα. Και με το παρελθόν του να είναι κάτι παραπάνω από προβληματικό, ο καθένας θα είχε λόγο να τον αμφισβητεί, ακόμα και ο ίδιος τον εαυτό του.
Ο Axat, από το προηγούμενό του κιόλας βιβλίο, μας έχει αποδείξει πως αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα από κάθε τι άλλο, είναι το να παίζει με το μυαλό των πρωταγωνιστών του, μα και με το δικό μας συνάμα. Η αφηγηματική του προσέγγιση έχει κάτι το κινηματογραφικό, μέσα, όμως, από την οπτική της θριλερικής σχολής με τα κλειστά, λοξά πλάνα, εκείνα που σου επιτρέπουν να έχεις μια εικόνα της κατάστασης, αλλά όχι σφαιρικής. Μια εικόνα πάνω στις γωνίες της οποίας αμβλύνεται η αλήθεια και διαστρεβλώνεται, τελικά, μέχρι να αυτή να φτάσει σε εμάς, κάνοντάς μας να αμφιβάλουμε για την απολυτότητά της, ακόμα και τις στιγμές εκείνες που φαντάζει διαυγής και ξεκάθαρη. Γιατί, στην πραγματικότητα, υπάρχουν συνεχώς κρυμμένα μυστικά που έρχονται στο φως και αλλάζουν το σχήμα και τη διάστασή της, όχι επειδή ο πρωταγωνιστής -ή ακόμα κι εμείς- είναι αρκετά ικανός για να τα ανακαλύψει, αλλά γιατί ο ίδιος ο συγγραφέας επιλέγει να το κάνει.
Ο Τζον είναι ο ήρωας εκείνος που είναι η πλέον κατάλληλη επιλογή για ένα "παιχνίδι" όπως αυτό που έχει στήσει ο Axat, αυτή τη φορά. Αλκοολικός που παλεύει να λυτρωθεί από την εξάρτησή του, εικονογράφος παιδικών βιβλίων -άρα, ελαφρώς φαντασιόπληκτος-, προβληματικός πατέρας που προσπαθεί να σταθεί στο παιδί του, ευαίσθητος και ανισόρροπος συναισθηματικά με έλλειψη ικανότητας διαχείρισης των εσωτερικών διαταραχών του, είναι τόσο ευάλωτος όσο χρειάζεται προκειμένου να γίνει το τέλειο θύμα μιας πλεκτάνης -ίσως-, μα και αρκετά αφερέγγυος ώστε όλοι να είναι δύσπιστοι απέναντί του. Ουσιαστικά, είναι ο τέλειος υποψήφιος δολοφόνος, μα την ίδια ακριβώς στιγμή είναι ο άνθρωπος εκείνος για τις ικανότητες του οποίου αμφιβάλλεις, ακόμα και σε απλά, καθημερινά πράγματα, πόσο μάλλον στην αφαίρεση μιας ζωής. Την ίδια, όμως, στιγμή, όλοι όσοι περιστρέφονται γύρω του, με πρώτο και κύριο τον αδερφό του που για πρώτη φορά στη ζωή του μοιάζει ταραγμένος και έξω από τα νερά του, φαντάζουν εξίσου πιθανοί ένοχοι, όσο η πλοκή προχωράει, κάτι που εντείνει την αγωνία του αναγνώστη, μα και ενισχύει την αμφιβολία του σχετικά με την ταυτότητα του ενόχου.
Ο Axat είναι μετρ του σασπένς και της αριστοτεχνικά δομημένης, πολύπλοκης πλοκής, τα παρακλάδια της οποίας είναι τόσα πολλά, κι εξαπλώνονται προς πάσα κατεύθυνση, που είναι εξαιρετικά δύσκολο το να τα περιγράψεις, πόσο μάλλον να τα ερμηνεύσεις. Ο αφηγηματικός ρυθμός είναι εξαιρετικά γρήγορος, η εναλλαγή σκηνικών, συναισθημάτων και πιθανοτήτων καταιγιστική, και όσο πιο βαθιά μπαίνουμε στον πυρήνα αυτής της ιστορίας, τόσο πιο συγκλονισμένοι αισθανόμαστε από το μέγεθος και την ευφυΐα της. Η ιστορία του σε κάνει να αισθάνεσαι πως έχεις παγιδευτεί στον ιστό μιας αράχνης, στον οποίο μπλέκεσαι όλο και περισσότερο όσο προσπαθείς να ξεφύγεις. Ακόμα και όταν φτάνεις στο τέλος του βιβλίου, με την αλήθεια να αποκαλύπτεται τελικά, ακόμα και τότε, η λύτρωση που νιώθεις είναι συγκρατημένη, γιατί κάπου βαθιά μέσα σου πιστεύεις πως υπάρχει ακόμα κάτι που δεν έχεις ανακαλύψεις, με τον συγγραφέα να σου κλείνει πονηρά το μάτι, κάτι που δεν σε επιβεβαιώνει, αλλά δεν απορρίπτει και όσα πιστεύεις.
Παράλληλα, όμως, με την ιστορία της νεκρής κοπέλας και την πραγματικότητα γύρω από αυτήν, ο συγγραφέας δεν ξεχνάει να παρεμβάλει και τον καθαρά ανθρώπινο παράγοντα στην αφήγησή του, μέσα από την παρελθοντική ιστορία του Τζον, από τα παιδικά του κιόλας χρόνια, που τον άφησαν γεμάτο πληγές και ενοχές τις οποίες και συν��ηρεί μέσα του και τις τροφοδοτεί μέχρι και σήμερα. Φαντάσματα που καλείται να αντιμετωπίσει περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ειδικά τώρα που ανακαλύπτει πως η τέλεια ζωή του αδερφού δεν είναι και τόσο τέλεια, μα περισσότερο μια πλαστή εικόνα που κάλυπτε την αλήθεια, που απομυθοποιείται μπροστά στα μάτια του όλο και περισσότερο. Μικρές στιγμές που μπορεί να φαντάζουν αρκετά κοινότυπες, αρκετά απλές και καθημερινές που, όμως, είναι αυτές που κάνουν τα βιβλία του Axat να ξεχωρίζουν από άλλα θρίλερ αυτού του είδους, καθιστώντας τα δικά του ξεχωριστής αισθητικής και μοναδικής ευφυίας.
August 26, 2020
3.5
No podía dejar de leerlo, se lee rapidísimo, la primera mitad del libro me parece muy buena, la segunda me deja una sensación de que falta algo...
No podía dejar de leerlo, se lee rapidísimo, la primera mitad del libro me parece muy buena, la segunda me deja una sensación de que falta algo...
Displaying 1 - 30 of 329 reviews