Anna Karenina. Deel 1

Anna Karenina (2 Volumes) #1

by Leo Tolstoy

Anna Karenina is a novel by the Russian writer Leo Tolstoy, published in serial installments from 1873 to 1877 in the periodical The Russian Messenger. Tolstoy clashed with its editor Mikhail Katkov over issues that arose in the final installment; therefore, the novel's first complete appearance was in book form. Widely regarded as a pinnacle in realist fiction, Tolstoy considered Anna Karenina his first true novel, when he came to consider War and Peace to be more than a novel. The character of Anna was likely inspired, in part, by Maria Hartung, the elder daughter of the Russian poet Alexander Pushkin. Soon after meeting her at dinner, Tolstoy began reading Pushkin's prose and once had a fleeting daydream of "a bare exquisite aristocratic elbow," which proved to be the first intimation of Anna's character.

Genres: Classics, Fiction, Romance, Russian Literature, Russia, Novels, Literature

240 pages, Paperback

First published January 1, 1877

About the author

Lev Nikolayevich Tolstoy (Russian: Лев Николаевич Толстой; most appropriately used Liev Tolstoy; commonly Leo Tolstoy in Anglophone countries) was a Russian writer who primarily wrote novels and short stories. Later in life, he also wrote plays and essays. His two most famous works, the novels War and Peace and Anna Karenina, are acknowledged as two of the greatest novels of all time and a pinnacle of realist fiction. Many consider Tolstoy to have been one of the world's greatest novelists. Tolstoy is equally known for his complicated and paradoxical persona and for his extreme moralistic and ascetic views, which he adopted after a moral crisis and spiritual awakening in the 1870s, after which he also became noted as a moral thinker and social reformer.

His literal interpretation of the ethical teachings of Jesus, centering on the Sermon on the Mount, caused him in later life to become a fervent Christian anarchist and anarcho-pacifist. His ideas on nonviolent resistance, expressed in such works as The Kingdom of God Is Within You, were to have a profound impact on such pivotal twentieth-century figures as Mohandas Gandhi and Martin Luther King, Jr.

Reviews

[Valeriu Gherghel · Rating 5 out of 5]

N-am citit acest roman de 12 ori, ca Alexandru Paleologu Război și pace, dar cred că sînt la a patra lectură a Annei Karenina. Unii au pretins că nu există lectură, ci numai re-lectură și că a citi înseamnă a re-citi. Nu știu dacă au dreptate. Dar la o nouă lectură, poți remarca amănunte și nuanțe care ți-au scăpat (e inevitabil) prima oară, ba chiar îți poți schimba radical părerea cu privire la blîndul Levin (mi se pare acum un personaj antipatic).

Lev Nikolaevici a lucrat la Anna Karenina, cu mici întreruperi, din martie 1873 pînă în aprilie 1877, cînd a scris epilogul. A terminat primul draft în februarie 1874. În ianuarie 1875, a început să publice romanul în revista Vestitorul rus. În iunie 1877, conducerea revistei a refuzat să tipărească sfîrșitul romanului și, într-o notă a redacției, a oferit doar un scurt rezumat. În volum, Anna Karenina a apărut în ianuarie 1878.

Ce am reținut abia la lectura de față? Iată cîteva observații rapide:

● Deși titlul romanului e Anna Karenina, relația zbuciumată dintre Anna și Vronski ocupă cam o treime din numărul total al paginilor (peste 800). Acest fapt m-a surprins. În rest, naratorul prezintă alte cupluri (Dolly - Stepan Arkadici, Kitty - Levin), lumea „bună” din Moscova și Sankt Petersburg. Un spațiu important e rezervat digresiunilor „filosofice”: tema sufletului slav, menirea familiei, sensul iubirii, decăderea credinței, a moravurilor, rostul agriculturii, progresul etc.
● Cu excepția lui Levin, toată fauna care mișună în roman are opinii de-a gata. A avea și a formula opinii e de bon ton. Opiniile migrează de la un personaj la altul (sau provin dintr-un fond anonim), dar nici unul nu-și dă osteneala de a le analiza pe cont propriu. În societatea din roman, a exprima opinii (a flecări) e o necesitate, așa cum pentru frivolul Stiva, fratele Annei, a purta pălărie e o necesitate la care nu e nevoie să te gîndești prea mult.
● Nu știm aproape nimic despre trecutul Annei. În fond, Anna Karenina nu are trecut. Cînd apare în scenă, ea e deja măritată și are un băiat, Serioja. Ce-a făcut înainte, ce pension a urmat, dacă a iubit pe cineva, nu știm. Știm, în schimb, că nu-l iubește pe rigidul Aleksei Aleksandrovici Karenin. Și mai știm că e mai tînără decît el cu cel puțin 20 de ani.
● Deși acțiunea romanului se petrece mai mult în mediul citadin, nu găsim descrieri de edificii, de străzi (ca în romanele lui Dostoievski). Abia cînd se referă la viața la țară (cîmpuri, păduri), naratorul oferă descrieri minuțioase. Deși uneori scria în vila din Moscova, aversiunea lui Tolstoi față de oraș e vădită.
● Cu toate că se iubesc, nici Anna, nici Vronski nu încearcă să-l înțeleagă pe celălalt. Pur și simplu, nu știu, nu pot să comunice unul cu altul. Fiecare suferă în singurătate. Cînd Anna decide să meargă la un spectacol de operă, Vronski nu e în stare să-i explice că gestul ei ar trebui anulat sau amînat. Asta e încă o dovadă că amanții nu au o viață intimă.
● Sigur, nu Tolstoi a inventat monologul interior (cu atît mai puțin Joyce), dar el l-a folosit în chip eclatant cel puțin în două cazuri: la sfîrșitul părții a VII-a (cînd Anna se aruncă sub tren) și în partea a VIII-a (cînd Levin primește „iluminarea”).
● „Credinciosul” Levin către Kitty: „ Cum de nu ți-e rușine? Nu înțeleg cum poți fi atît de neatentã!”. Levin - considerat un alter ego al prozatorului - e la fel de dogmatic și misogin ca progenitorul lui. Părerea lui despre mariaj este lamentabilă... (14.06.22, marți)

[Valeriu Gherghel · Rating 5 out of 5]

Nu a fost necesar să verific pagină cu pagină romanul lui Tolstoi, deși am făcut asta, ca să-mi dau seama că, pentru o femeie care iubește pe altcineva, urechile soțului tind treptat să se îndepărteze de tîmple și, într-un final, să se desprindă de cap tot mai mult, pînă la completa lor eliberare și autonomie.

Este latura comică - puternică și ineludabilă, deși mai puțin remarcată - a romanului publicat de Lev Nikolaevici Tolstoi, pe fragmente, din 1873 și pînă în 1877, într-o revistă moscovită, și, ca ediție de sine stătătoare, în 1878.

Să ne amintim, în grabă, și de avocatul renumit la care merge Karenin. În timp ce-l ascultă pe client (și-l consideră cu o privire vicleană), individul prinde moliile care zboară prin cabinet. Karenin e disperat, vrea să se răzbune pe Anna, dar avocatul se distrează: a mai văzut încornorați, nu este la primul lui caz. Umorul situației e aproape obiectiv. Oricît de cumplită ar fi drama cuiva, lumea n-o bagă în seamă, natura e nepăsătoare.

Mă întorc la urechi. Procesul începe astfel:

„[Alexei Alexandrovici] este totuși un om cumsecade, sincer, bun, de valoare în domeniul său, își zise Anna... Dar de ce i-or fi ieșit în evidență atît de straniu urechile? Sau poate s-o fi tuns de curînd?” (vol.1, p.133).

Firește, în cei opt ani de căsătorie, Anna îl privise de sute de ori pe bărbat fără a-i remarca în chip deosebit urechile. Sau vocea pițigăiată. Pentru o soție indiferentă, urechile soțului (inclusiv celelalte amănunte caraghioase din înfățișarea lui) nu contează, sînt pur și simplu inexistente. Anna nu-l iubește pe Karenin și nici Karenin pe Anna. Nu s-au gîndit niciodată la această posibilitate.

Patima pentru Vronski modifică nu numai raporturile dintre soți, dar și modul de a-l percepe pe celălalt. Urechile lui Karenin devin brusc vizibile și sporesc în dimensiuni pe măsură ce repulsia Annei față de bărbatul ei crește. E un „dezgust fizic” (vol. 1, p.497) greu de interpretat.

Franc vorbind, Alexei Alexandrovici Karenin nu-și merită întru totul antipatia femeii. Nu este o nulitate, precum fratele Annei, Stepan Arkadici, să zicem. Este un om capabil de gesturi nobile, de iertare. Ca și Vronski, care își trage un glonț în piept. Și, oricum, Anna nu-și părăsește soțul din pricina urechilor sau a tonului vocal. Iubirea ei pentru Vronski pare un sentiment dictat de fatalitate, o stihie. Anna e purtată de iubire (așa cum sînt purtați orbii, așa cum merg somnambulii) și sentimentul exagerat nu-i oferă soluții. Iubirea îi răpește posibilitatea opțiunii, libertatea. Deznodămîntul a fost scris, Anna îl presimte deja, îl acceptă fără să i se împotrivească: „Sînt ca o coardă prea întinsă, care trebuie să plesnească! Nu s-a sfîrșit încă..., dar se va sfîrși îngrozitor” (p.500).

Tensiunea povestirii nu exclude, totuși, ironia și caricatura. Naratorul observă tot ceea ce observă și Anna. Iar Anna nu mai are ochi decît pentru urechile soțului: „Văzu un cupeu din care ieșiră o pălărie neagră și atît de bine cunoscutele urechi ale lui Alexei Alexandrovici [Karenin]" (vol. 1, p.241).

Cînd vezi doar urechile unui bărbat, e semn sigur că-l disprețuiești...

P. S. Din corespondența lui Cehov am aflat că acest amănunt (dilatarea urechilor lui Karenin) nu a scăpat contemporanilor.

[مجید اسطیری · Rating 5 out of 5]

چند سال پیش در یک نظر سنجی بزرگ به عنوان بهترین رمان قرن نوزدهم شناخته شد.
"از ظرائف و طرائف نگاه تولستوی این است که مسئلهء "غیرت" به شرقی ترین شکلش در این رمان مطرح میشود که یادم هست همان بار اول هم که خواندم غافلگیرم کرد
از آن عجیب تر این که نه تنها از مرد که از زن هم توقع غیرت میرود
ن ک آخرین گفتگوی آنا با شوهرش قبل از جدایی"
"تولستوی واقعا پیامبری است در میان نویسندگان. کسی که میتواند این قدر خوب زیبایی ها و حس معنوی مادر بودن و زندگی خانوادگی را ترسیم کند.

یکی از فرازهایی هم که در نوبت اول مطالعه خیلی جذبم کرد ماجرای سفر کیتی و خانواده ش به شهرک آب گرم آلمانی و شیفتگی کیتی به وارنکا دخترنیکوکار و زاهدبود. دیروز با لذت تمام این بخش را خواندم و واقعا از خواندنش به وجد آمدم"
"بار اول که آناکارنینا را خواندم این اندازه متوجه نشدم که جایگاه بعضی اتفاقات جانبی و پاساژها در روایت کلی چیست.
اما حالا میبینم تولستوی خیلی جاها درباره آن چه در آینده قرار است اتفاق بیفتد با یک واقعه کوچک به ما پیش آگهی میدهد. مثلا وقتی آنا برای اولین بار به مسکو میرسد در ایستگاه قطار ولوله ای می افتد و معلوم میشود یک نفر خودش را زیر قطار انداخته و خودکشی کرده. یا مثلا ماجرا شکست خوردن ورونسکی در مسابقه اسبدوانی"
"لوین اشرافی است و اگرچه خوش را انسان آزاده‌ای میشناسد، بر اهمال کاری اشراف در واگذاری برخی امتیازات و نشناختن قدر برخی فرصت ها افسوس میخورد. به نظرم علتش این است که جریان تازه به دوران رسیده های پس از الغای نظام طبقاتی را جریانی بی ریشه و دور از فرهنگ میداند. سفر استپان ارکادیچ برای فروش جنگل به یک موژیک، جزو بخش های درخشان رمان است."
"نقش خدای گونه پدر کیتی چقدر خوب است. واقعاً بهترین رمان همه اعصار است"
"بعد از شش سال دارم بازخوانی اش میکنم. واقعا شاهکار است"

[Nayra.Hassan · Rating 4 out of 5]

ساجعلكم تتعاطفون مع أسوأ نموذج بشري
بل ستبكون من أجلها ايضا..هتف تولستوى

لتولد رواية أشبه بالدولاب المزدحم المكدس بالاغراض..ما ان تفتحه فجأة حتى تقفز شخصيات كثيرة و غنية في وجهك..بجانب الثلاثي الشهير انا و أليكسي و اليكسي.. يوجد اربع أبطال اخرين..الفصول تبدا بالخيانة و لكنها خيانة رجل!!ثم تلطمك الاحداث الحافلة بالنقد الاجتماعي و السياسي..و الاستطرادات الذكية

تحدى تولستوى أصدقاؤه عندما سالهم عن البطلة الأسوأ👀 و الاقل تعاطفا ..فاكدوا انها المرأة الخائنة بالطبع ..فبدأ ملحمته الكبرى الثانية. .التي حملت بين طياتها بذرة الخلود

كل العائلات السعيدة تتشابه..و لكن كل عائلة تعيسة ..هي تعيسة بطريقتها الخاصة
تلك الافتتاحية الصادقة ستظل الأكثر شهرة على الاطلاق

تمت كتابة انا كارنينا على 8اجزاء في عامين..تاخرت البطلة عن الظهور لاكثر من 150 صفحة 😨
بدأ ظهورها في القطار و انتهت قصتها معه ايضا في رمزية بارعة

هنا لا توجد اقتباسات لا تنسى ..و لا احداث حافلة ..بل حياة حقيقية بمشاغلها و اعرافها.. برتباتها و مللها..مليئة بالمشاعر و الأراء ..دموع..و ندم..صدرت بعد سنوات من مدام بوفاري و لكن شتان..شتان..قد يكون اسلوب فلوبير أكثر عبقرية و لكن ستتعاطف مع "انا " و تلعن بوفاري
تولستوي حكم اخلاقيا على انا. .مع انه منحها اسبابا عدة للسقوط..الا انه لم يتركها تستمريء الخيانة و هي متنعمة بخير زوجها..بل سرعان ما رحلت لتخسر كل شيء..لتعي بطلتنا جيدا كيف يتسامح المجتمع مع الرجل..بينما هي..هي ؟؟
الرواية تصلح كدرس مضاد للرومانسية..قاسيا لأبعد الحدود

قراءة الف صفحة قرار ليس بهّين . .قد تتعاطف مع الأبطال او تكرههم
و لكن تأكد انك ستمنحهم فرصة للحياة في ذاكرتك للابد

[Fahim · Rating 3 out of 5]

اینکه آنا نمیتونه همسرش رو دوست داشته باشه رو میشه درک کرد ولی دیگه این حجم از نمک نشناسی رو نمیشه فهمید 😲 بنظرم هرچی سَرِش بیاد حقشه 😁 برم جلد دو ببینم چی میشه 😍

[پیمان عَلُو · Rating 5 out of 5]

‏ _ تو به مردی شوهر کردی که بیست‌سال از خودت بزرگ‌تر بود.تازه عاشقش هم نبودی،چون نمی‌دانستی عشق چیست.باید قبول کنی که این اشتباه بود.
آنا گفت:‌و چه اشتباه وحشتناکی!
_ولی تکرار می‌کنم که کاری است که شده .افسوس خوردن دردی را دوا نمی‌کند.بعد،این را هم باید قبول کنیم که از بخت بد عشق را که شناختی عاشق مردی غیر از شوهرت شدی.این هم بدبختی بزرگی است.ولی باز کاری است که شده و شوهرت این حال را پذیرفته و گناهت را بخشیده،این وضع موجود است،حالا مسئله اینجاست که آیا می‌توانی به زندگی با شوهرت ادامه دهی یا نه؟ آیا میل داری با او زندگی کنی؟ او میل دارد به این زندگی ادامه دهد؟
-هیچ نمی‌دانم.هیچ.
_ولی خودت گفتی که حضور او‌ را نمی‌توانی تحمل کنی.
-نه،نگفتم.حاشا که چنین چیزی بگویم.
هیچ نمی‌دانم.سر از هیچ چیز در نمی‌آورم.
_بله،ولی اجازه بده…
-تو نمی‌توانی بفهمی.احساس می‌کنم که با سر به اعماق ورطه‌ای سقوط می‌کنم و حتی حق ندارم که برای نجات خود تقلایی بکنم.نمی‌توانم.
_غصه نخور،ما چادری چیزی زیرت میگیریم و نجاتت می‌دهیم.

[Sara Bakhshiani · Rating 5 out of 5]

جلد اول به خوبی خوشی تموم شد
الته اونقدرم خوبی و خوشی نبود اخر داستان
ولی به هرحال میریم برای ادامه سرنوشت آنا و زندگی بقیه شخصیت ها

[Mahsa · Rating 3 out of 5]

همه ی این دنیای ما، کپک ناچیزی است که روی این سیاره ی فسقلی پدید آمده و ما خیال می کنیم چیز باعظمتی داریم: اندیشه های عالی، کارهای سترگ! ولی همه ی اینها ذرات ناچیزی بیش نیست. دانه های شن است.

پایان جلد اول...

[Carmo · Rating 5 out of 5]

Mais de 20 anos após a primeira leitura, não me recordava de tanto machismo. O que me leva a questionar se Tolstoi era um apurado critico, ou não seria também ele um grandessíssimo machista...
Porém, quem não o era nesta época? A maioria das mulheres aceitava a condição de subalterna, permanecendo na sombra de maridos que nem sequer as consideravam suficientemente inteligentes para formularem uma opinião válida e serem levadas a sério. Quem iria contestar a única realidade que conheciam do berço até à cova, e que lhes era reforçada diáriamente pelas próprias mães?

Mas este é só um pormenor desta obra, Tolstoi é dos escritores mais completos que já li e também um brilhante narrador.

Agora, para o segundo volume!😊

[Haniye_Mirkamali · Rating 5 out of 5]

خوانش: ۲۱ شهریور ۰۱
ساعت: ۱۷:۴۴

اماااان از قلم تولستوی.. امااان ا این رمان عاشقاااانه..
اماااان از شخصیت پردازی‌ها..
و در نهایت
امان از ادبیات روس :)))))))

[Ilgar Adeli · Rating 3 out of 5]

اینم از پنجاهمین کتاب و پایان چالش امسال!

[Miglė · Rating 5 out of 5]

Who could have thought that classic literature could be so good?
I found this book at my grandmother's garage, hidden among boxes of old, for decades untouched stuff. I had seen dance performance "Anna Karenina" few weeks before finding it, and I wasn't very sure if I understood everything correctly in it. So I decided to read the book to clear some things up. But I really couldn't have guessed that this book would touch me emotionally so hard. I loved it, although I am more a fan of fiction genre, not drama. But this book was amazing, I loved every single character of it, even if they had their downsides and were imperfect, because the imperfection itself made them look just like real human beings, and so I could connect to them very well. I recommend this book to all classical literature lovers and good drama lovers, as well. This book really did it's job well. And, as the edition I'm reading is cut into two parts, I'm looking forward to reading the next book.

[Vahid · Rating 4 out of 5]

این کتاب اثر هر نویسنده‌ دیگری بود امکان داشت به دام ابتذال بیفتد.
تالستوی با دلسوزی و دقتی وصف ناپذیر همچون یک مصلح اجتماعی دست روی مساله‌ای می‌گذارد که کم و بیش درد مشترک تاریخ بشر است.
خیانت عملی منفور است که علل و عوامل مختلفی دارد این مسئله دغدغه‌ای ذهنی برایم ایجاد کرده‌ بود که بالاخره  در این‌گونه موارد مقصر کیست زن یا مرد؟ عوامل اجتماعی یا تربیت خانوادگی ؟ فقر یا ثروت؟
هرکدام از این عوامل مثل غذای مسمومی است که بر مزاج‌های مختلف تاثیرات متفاوتی می‌گذارد همه یا اغلب مردمان در معرض این غذای مسموم هستند اما برخی مسموم می‌شوند و بعضی نه! مسلماً آن که عنان اختیار را زودتر از کف می‌دهد مزاج ضعیف‌تری هم دارد.
کتاب با آن که روان و راحت خوانده شد ولی ساختار مستحکمی هم داشت و ریشه‌ این مشکلات و راه‌های مواجهه با آن را به خوبی نشان داده بود.
ممنونم از تو تالستوی بزرگ!

[حسام آبنوس · Rating 4 out of 5]

تولستوی بدون توقف

خواندن شاهكارهای ادبیات جهان و حتی اگر این‌طور از آنها یاد نكنیم و بگوییم خواندن آثار كلاسیك و نویسندگانی كه به بزرگی از آنها یاد می‌كنند علاوه بر این‌كه یكی از تفریح‌های جذاب برای سرك‌كشیدن مثلا به ۱۵۰ سال یا قبل‌تر است، از پایه‌های خواندن و مطالعه جدی نیز محسوب می‌شود و اگر كسی می‌خواهد با آثار مهم آشنا شود یا از نویسنده‌های مهم بخواند راهی ندارد مگر این‌كه از آثار نویسندگان اصطلاحا كلاسیك جهان ادبیات بخواند. شاید مشهورترین نویسنده‌های این گروه نیز در كشور خرس‌ها یا همان روسیه پیدا شوند و بهتر است بگوییم تجمع نویسنده‌های كلاسیك در روسیه بیشتر از سایر نقاط جهان است. به شكلی كه وقتی دقیق می‌شویم انگار رمان یك سنت روسی است در حالی كه رمان اساسا سنتی اروپایی و متعلق به غرب آن است، ولی روسیه در آن سرآمد شده و بزرگان ادبیات جهان در آب و هوای این كشور نفس كشیده‌اند.
تولستوی را هم خوانندگان و هم كارشناسان یكی از قله‌های داستان روسیه و جهان می‌دانند كه آثار بسیاری از او در تاریخ ادبیات جاودانه شده و بسیاری با گذشت بیش از 100 سال از مرگش، همچنان آثارش را مطالعه می‌كنند و به‌عنوان یكی از نویسنده‌های اثرگذار بر نویسنده‌های بعد از خود از آن یاد می‌كنند. نابوكف، درباره تولستوی می‌گوید: «تولستوی بزرگ‌ترین داستان‌نویس روسی است. اگر پیشگامان او یعنی پوشكین و لرمانتُف را كنار بگذاریم، می‌شود بزرگ‌ترین هنرمندان روسی را در عرصه نثر به این ترتیب نام برد: اول، تولستوی؛ دوم، گوگول؛ سوم، چخوف؛ چهارم، تورگینیف. این كم و بیش مثل نمره دادن به ورقه دانشجویان است و شك ندارم داستایفسكی و سالتیكف دمِ در اتاقم ایستاده‌اند تا بر سر نمره‌های كم‌شان چانه بزنند.»
نویسنده‌ای كه اگر كسی «مرگ ایوان ایلیچ» او را نخوانده یا حتی اسمش را هم نشنیده باشد حتما نام رمان بزرگ او یعنی «جنگ و صلح» را شنیده و شاید حتی سودای خواندن این كار بزرگ ادبیات را نیز در سر داشته باشد. اثری كه با بیش از ۵۰۰ شخصیت یكی از آثار مهم ادبیات داستانی جهان است كه به زبان‌های بسیاری ترجمه و خوانده شده است.
آناكارنینا در كنار جنگ و صلح اثر مهم دیگری از تولستوی است كه درباره آن بسیار سخن گفته شده است. اثری كه جلوه‌های زندگی مدرن به‌خوبی مشهود است و نویسنده تاثیر مدرنیته بر اخلاق روسی را به‌خوبی بازنمایی كرده است. اثری كه قصه‌های بسیاری در آن خواننده را سرگرم می‌كند و شخصیت‌های متعدد گاهی سررشته اتفاقات را از دست او خارج می‌كند؛ شخصیت‌هایی كه تشابه نام‌هایشان سبب می‌شود خواننده گاهی از روال داستان خارج شود و اندكی دنبال نام‌ها برود و هركدام را گوشه ذهنش جا بدهد.
آناكارنینا قصه زنی است كه بسیاری او را یكی از جذاب‌ترین قهرمانان زن داستان‌های جهان می‌دانند، زنی كه از ویژگی‌هایی مانند جوانی، خوش‌سیمایی و نیك‌سرشتی در كنار محرومیت بهره می‌برد و این ویژگی‌ها سبب شده شخصیتش متمایز از زن‌های موجود در داستان‌های جهان باشد. این ویژگی‌ها كه در بافت داستان خودش را نشان می‌دهد سبب می‌شود نتوانید او را از ذهن‌تان كنار بگذارید و با او هم‌داستان نشوید. البته تولستوی طوری او را خلق نكرده كه با رفتارهایش همراهی كنید، بلكه گاهی به او انتقاد می‌كنید و رفتارهایش را با همسرش و اطرافیان مردود می‌دانید. اما با این حال اینها دلیل نمی‌شود كه قصه این زن و ماجراجویی‌هایش را دوست نداشته باشید. او در كنار ویژگی‌های زنانه سرشت اخلاقی كامل و استواری دارد و تولستوی كه در حین نوشتن آناكارنینا درگیر مباحث فلسفی، اخلاقی و به اعتقاد برخی ایدئولوژیك شده بود در این داستان كشمكش‌های خود را نیز در داستانش قرار می‌دهد كه البته شاید از نظر خواننده امروزی جای طرح كردن این موضوعات در داستان نباشد، ولی نمی‌توان انكار كرد بسیاری از متفكران و حتی نویسنده‌هایی كه ادعای متفكر بودن نداشتند هم افكار و نظرات خود را در داستان‌شان بازتاب می‌دهند و اگر نباشد اساسا یك پای داستان لنگ است. شخصیت «لوین» در این رمان به نظر می‌رسد نماد تولستوی باشد و تولستوی خودش را با این شخصیت در داستان نشان خواننده می‌دهد. شخصیتی كه درگیری‌های بسیاری دارد و در حالی كه شدیدا به سنت‌ها پایبند است، اما از پدیده‌های عالم مدرن بی‌تاثیر نیست و تلاش می‌كند آنها را در خود هضم کرده و برای آنها راه چاره‌ای پیدا كند.
بعید است خواننده‌ای پیدا شود که با هیچ‌كدام از شخصیت‌های موجود در كتاب هم‌داستان نشود. به عبارتی تولستوی طوری افراد با نگاه‌ها و موقعیت‌های مختلف را در داستانش آورده که خواننده حتما یك گوشه از داستان می‌ایستد و از آنجا به اتفاقات نگاه می‌كند. این هنری است كه تولستوی را تبدیل به نویسنده مهم ادبیات جهان كرده است. ولادیمیر نابوكف درباره او نوشته: «وقتی آدم دارد تورگینیف می‌خواند، می‌داند دارد تورگینیف می‌خواند. وقتی آدم تولستوی می‌خواند، می‌خواند چون نمی‌تواند آن را زمین بگذارد» و این همان اتفاقی است كه در این داستان نیز خواننده با آن روبه‌رو خواهد شد و راه فراری برایش وجود ندارد.
تولستوی در این داستان در توصیف‌ها و جزئیات ظرافت بسیاری به‌خرج داده و خواننده اگر خود را به دست داستان بسپارد و رها كند؛ می‌تواند خود را در صحنه صحنه رمان از مسكو و سن‌پترزبورگ گرفته تا روستایی كه لوین در آن اقامت دارد، ببیند. تولستوی در نثرش از هیچ چیز كوتاهی نكرده و هرچیزی كه به غنای داستانش كمك كند را به خدمت گرفته تا خواننده خود را با نمونه درخشان یك اثر داستانی روبه‌رو كند.
آناكارنی��ا را باید یكی از آثار مهم انتهای قرن نوزدهم دانست كه در آن مساله اخلاق و مواجهه آن با پدیده‌های مدرنیته و اخلاق مدرن را به‌خوبی می‌توان تماشا كرد؛ مساله‌ای كه اندیشمندان بسیاری حول آن سخن گفته‌اند و نشان می‌دهد تولستوی هم از جریان‌های روز فكری خود عقب نبوده، بلكه همپا و حتی جلوتر از آنها به موضوعات فكر می‌كرده است.
در مجموع رمان آناكارنینا را، هم باید به عنوان یك تفریح جذاب دنبال كرد و هم برای این‌كه ببینیم كه جهان در ابتدای قرن بیستم شاهد چه تغییراتی و در چه زمینه‌هایی بوده است؛ اتفاقی كه تولستوی در رمانش به‌دقت آن را روایت كرده و فقط کافی است خواننده دقیق و با حوصله‌ای پیدا شود تا از این نکات و ریزبینی‌های لئو تولستوی استفاده کند.

منتشر شده در ضمیمه قفسه کتاب روزنامه جام‌جم
http://jamejamdaily.ir/?nid=5774&...

[Mehrdad · Rating 5 out of 5]

جناب الکسی الکساندرویچ کرانین!
دلم براتون کبابه

[Parisa forootan · Rating 4 out of 5]

انسان کسی را می تواند نجات دهد که خود اصرار به سقوط نداشته باشد

[Mohamadreza Moshfeghi · Rating 4 out of 5]

نگاه ی که رنگ مهر گرقت
مهری که حلاوت عشق داشت
عشقی که فرجامش گمراهی شد


ادامه در جلد دوم

[Agir(آگِر) · Rating 5 out of 5]

ورونسکی از چشم مردی به آنا نگاه میکرد که به گلی که خود کنده و در دستش پژمرده شده، نگاه میکند و زیبایی و طراوتی را که به طمع آن گل را کنده و تباه کرده است به زحمت در آن باز می یابد.با این وجود زمانی که عشقش بیشتر بود میتوانست از آنا دل بکند ولی در این لحظه گرچه عشقی در دلش نمیدید ولی نمیتوانست پیوند خود را با او ببرد

[shizuku · Rating 5 out of 5]

جلد اول تموم شد،خیلی حس خوبی دارم،از اون حس هایی که بعد از خوندن یک کتاب خیلی عالی داری،و بی نهایت مشتاق جلد دوم هستم ♥️

[Ildiko Szendrei · Rating 3 out of 5]

Aș minți dacă aș spune că o astfel de carte ar putea avea succes dacă ar fi scrisă în zilele noastre. Nu mă pot teleporta să văd cum aș fi perceput cartea în anii 1870, dar cu siguranță a fost o capodoperă și destui cititori de atunci s-au regăsit în poveste.

Faptul că Tolstoi folosește aproape tot timpul atât numele, cât și prenumele personajelor sau că alteori folosește numele diferite ale aceluiași personaj e un pic deranjant. Tot deranjant mi s-a părut și saltul de la subiectul principal al cărții la detalii politice, sociale, la muncile câmpului sau la relația nobilimii cu plebea. Mi-ar fi plăcut să nu fie un amestec, dar am înțeles că la acea vreme era cam singura variantă să pui degetul pe rană și să abordezi subiecte mai sensibile în ochii mai marilor din Rusia.

Abia aștept să termin și volumul 2, să descopăr povestea Annei, dar și pe cea a altui cuplu pe care se pune accent de-a lungul cărții.

[Samane Lou · Rating 4 out of 5]

چند شب پیش، حین گوش کردن به این کتاب، یهویی ازش پرسیدم: به نظر تو، واقعا احساس بین آنا و ورونسکی عشق بود؟ یا هوس؟
مکثی کرد و بعد آروم جواب داد: عشق بود...هوم قطعا عشق بود...
اخم کردم: عشق؟ مگه میشه؟ آنا متاهل بود، مادر بود. پس تعهد چی میشه؟ حس مسئولیت...
حرفمو قطع کرد: همه اینا به کنار، ولی آدما یه بار توی عمرشون عاشق میشن، آنا هم بعد از ازدواج و مادر شدنش عاشق شد...بدشانس بود که عاشق شوهرش نبود...
به اعتراض گفتم: آهان...پس میگی عشق. این حق رو برای خودم و خودت هم قائل هستی یعنی؟ تو که همیشه میگفتی سزای خیانت مرگه...
گفت: گفتم که هر کی "یک بار" توی زندگیش عاشق میشه، من و تو عاشق شدیم...پس این قضیه منتفی میشه برا ما. و سزای خیانت هم...مگه آخر این کتاب و سرنوشت آنا رو نمیدونی؟
هیچی دیگه...کاملا قانع شدم و بقیه کتاب رو پلی کردم :))
همین.

[Parastoo hedayati · Rating 3 out of 5]

بخشی کوتاه از کتاب که به دلم این جمله نشست
انسان کسی را می تواند نجات دهد که خود اصرار به سقوط نداشته باشد. ولی وقتی سرشت کسی چنان فاسد شد که سقوط در نظرش نجات جلوه کرد چه می شود؟

[مهسا · Rating 3 out of 5]

فوق العاده فاخر،وزین و تا جایی‌که من تونستم متوجه بشم و درک کنم،اثری از همه‌جهت کامل بود.
ولی شخصا از خوندنش لذت نبردم،یا بهتره بگم لذتی رو که انتظار داشتم ببرم،نبردم.
مصلت‌اندیشیِ فراانسانیِ روس‌ها-که نمیدونم به همین شدتی که توی شخصیت‌های کتاب وجود داشت،در واقعیت وجود داره یا نه-،روابط حاکم بین شخصیت‌ها و بعضی واکنش‌ها رو نتونستم بربتابم.
واردکردن باورهای مذهبی-مسیحی شخصی نویسنده که نمی‌تونیم اون رو به‌حساب روس‌بودن نویسنده و زمانه‌اش بذاریم،توصیف زیاد از حد مسائل جانبی و بی‌اهمیت و شوآف توان‌های زراعی روسیه و تصویرسازی‌های غریبی که داشت،توی ذوقم زد.

[Niloo N · Rating 3 out of 5]

باورم نمیشه هنوز یه جلد دیگه مونده ازش. =))))))))

[Rana Heshmati · Rating 5 out of 5]

درخشان! درخشان!
احتمالاً همه‌مان از خوبی تولستوی شنیده‌ایم، اما، باید این کتاب را بخوانید، توصیفات بی‌نظیرش را ببینید و با خودتان فکر کنید که چطور ممکن است کسی این همه زندگی‌های مختلف را تجربه کرده باشد که بتواند اینگونه وصف کند؟ چطور ممکن است؟ و فقط حیرت کنید و کلماتش به قلبتان وارد شود. جادوتان کند.
لیلی همیشه از ادبیات روس بدش می‌آمد و من که چیز جدی‌ای در این زمینه نخوانده بودم، می‌گفتم که خب من هم خوشم نمی‌آید و همیشه با گارد با کتاب‌های روسی مواجه می‌شدم، ولی وقتی قرار شد که برای زنگ تماشا بخوانیمش، این کتاب و شاهکار بودنش، تصاویر خوش رنگ و لعاب و گاه غمزه‌ای که جلوی چشم‌های من به تصویر می‌کشید و شخصیت پردازی‌های پیچیده و کاملش، من را شگفت زده کرد. شگفت زده و شیفته. به طوری که ما (یعنی من وخواهرم) همزمان این کتاب را می‌خواندیم و مدام از همدیگر می‌دزدیدمش تا بیشتر بخوانیم و بعد در مورد شخصیت‌ها و کارهاشان با هم بحث‌های طولانی می‌کردیم.
همچنین بنظرم جا دارد که حتماً و حتماً، از ترجمه شاهکار آقای حبیبی هم یاد کنم، که بنظرم می‌رسد عمر و زندگی خودشان را، با تمامی د‌قت و وسواس، انگار که خود این کتاب را دوباره نوشته‌اند، پای این اثر گذاشته‌اند و بعد که می‌بینم کتاب‌های عظیم دیگری هم به زیبایی ترجمه کرده‌اند، متعجب می‌شوم... به همراه آن مقدمه قشنگشان!

---
‌بریده‌های از کتاب که برای خودم گوشه‌ای یادداشت کرده بودم:

پایین رفت و از نگاه کردن طولانی به او، چنانکه از نگاه کردن به خورشید، اجتناب می‌کرد ، اما نگاه نکرده نیز او را همچو خورشید می‌دید.
*
همه خندان بودند اما او نمی‌توانست شادمان باشد و همین آزارش می‌داد.
*
کیتی چتر او را باز و بسته کنان گفت: اه، چه احمقانه، چه حقارتی! هیچ احتیاجی به این کار نبود. همه اش تظاهر!
-ولی آخر به چه منظور؟
-برای اینکه در چشم مردم، پیش خودم، و در پیشگاه خدا آدم بهتری بنظر آیم. همه اش فریب! نه، حالا دیگر گول نمی‌خورم، تسلیم نمی‌شوم. بهتر است دختر بدی باشم ولی دست کم فریبکار و دورو نباشم.
*
من هیچ چیز نمی‌خواهم، هیچ... فقط می‌خواهم که همه چیز تمام شود.
*
ورونسکی از چشم مردی به او نگاه می‌کرد که به گلی که خود کنده است و در دستش پژمرده است نگاه می‌کند و زیبایی و طراوتی را که به طمع آن گل را کنده و تباه کرده است به زحمت در آن باز می‌یابد.
*
آنا دست او را با حرکت شدیدی فشرد و گفت: بله، همین بهتر است. دوستم داشته باش. این تنهای چیزی است که برای ما مانده است.
*
وقتی این حرف را به روشنی بفهمی چیزها همه بی ارزش می‌شوند. وقتی می‌فهمی که امروز یا فردا می‌میری و همه چیز فانی است آن وقت همه چیز در چشمت ناچیز می‌شود. من هم خیال می‌کنم که فکرم خیلی مهم است، ولی حقیقت این است که حتی اگر بتوانم اجرایش کنم، اهمیتش بیش از تعقیب و به دام انداختن این خرس نیست. به این ترتیب زندگی خود را طی می‌کنیم و سر خود را با شکار و کار گرم می‌کنیم تا به فکر مرگ نیفتیم.
*
می‌دانی! وقتی به مرگ فکر می‌کنی می‌بینی زندگی چیز چندان خوشایندی ندارد... ولی آرام تر می‌شوی.

[نورة · Rating 5 out of 5]

ممتعة هذا أول انطباع شعرت به فور قراءتي لهذه الرواية والغريب أن الملل لم يتخلل صفحاتها أبدا والأغرب أنها رواية روسية وعادة أشعر بالملل أو الانهاك أو الصعوبة في فهم هذه الروايات أما هذه الرواية فهي مختلفة تماما عن ذلك
أعترف بأني صدمت بالسلاسة والبساطة والتي من المهم أن أصفها بالجميلة
كما من المهم ان أنبهك عزيزي القارئ أنها لا تحتوي تحفا فنية وقطعا عظيمة أدبية فقد كانت رواية لأجل الرواية ذاتها والقصة نفسها لا لأجل الاستعراض الأدبي أشعر أن الجميع بامكانه قراءتها فلا صعوبة فيها ولست أعدها رواية نخبوية
أكرر تأكيدي على استمتاعي الشديد واندماجي الأشد مع أبطالها ..
"انا كارنينا" كان من المفترض أن تكون بطلة الرواية ولكن ليس بالنسبة لي ! أنا لا أميل لك يا انا أنا ضدك ! أنت لا تستحقين زوجك العاقل الخلوق الذي لم يسمح لنفسه يوما بخيانتك وهذه صفة جوهرية تستحق أن تعيشي معه حياتك كلها لأجلها !
ما الحب ؟ إنما هو نزوة .. ألم تري كيف أن علاقتك بعشيقك انتهت بعشيقة أخرى تتأبط ذراعه ؟؟ لا عجب فلم يعد يجد فيك شيئا مثيرا لقد غاص فيك حتى اكتشفك فذهبت لذة الغموض وماتت متعة تجربة الجديد وكسر حواجز المجتمع
"الحب" مفردة مضحكة كان يجب أن تحذف من قواميس الحقيقة وتستبدل بكلمة الشهوة ما تلبث أن تذوب نشوة الحب كما يذوب الملح في الماء حينما يكون قانونيا شرعيا أو حينما يصل العشاق إلى ما يريدون لأن الدافع الحقيقي غاب وهو التلذذ بالممنوع .!
النهاية لوحدها تستحق نجوما أخرى وقد كانت نهاية تستحقها انه انتقام الاخلاق وقبل هذا انتقام ضميرها الذي أثبت وجوده بانتحارها..

[Димитър Цолов · Rating 5 out of 5]

Тази година се зарекох да чета повече сериозни книги и реших, че най-добрият роман, писан някога, според доста известни писатели (Фокнър, Ман, Достоевски), е добра начална стъпка за литературното ми предизвикателство. А имам и да наваксвам с около 1/3 от Златна колекция на ХIX в., която преди време изцяло събрах. Първият том на „Ана Каренина“ ми хареса, допадна ми начинът на изграждане на персонажите, размислите им, вътрешните им мотиви, често противоречивите им действия, които ги изобразиха истински и правдиви в очите ми. Разбира се на моменти леко ми досадиха социално-икономическите и политическите отплесвания на Толстой, тия сфери на обществения живот никога не са ме вълнували особено, еле пък в художествена литература… Сега си давам кратка остросюжетна пауза и се потапям във втория том.

[ميّ.. قارئة كتب · Rating 5 out of 5]

في المقدمة حرق لكثير من الأحداث لذا يمكن تجاوزها إلى حين الانتهاء من الرواية.

قرأت آنا كارنينا منذ سنوات بنسخة مختصرة جداً وسيئة لذا كان عليّ إعادة قراءة هذا العمل الكلاسيكي الضخم كاملاً.

أما المراجعة الكاملة فستكون مع نهاية الجزء الثاني من الرواية إن شاء الله.

[merixien · Rating 5 out of 5]

“Ona da, güneşe bakmaktan kaçınır gibi uzun uzun bakmaktan kaçınarak aşağı indi, ama bakmadığı halde güneşi nasıl görüyorsa, onu da bakmadan görüyordu.”

[Nour Allam · Rating 5 out of 5]

آنا كارنين.
ترجمة : صياح الجهيم.
رحلة طويلة قضيتها برفقة هذا الكتاب الرائع ل " ليو تولستوي " وسأبدأ ان شاء الله بالمجلد الثاني قريباً ففضولي بات قاتلاً لأعرف الأحداث القادمة مع أنني قد قرأت ملخص هذه الرواية منذ حوالي 6 سنوات ولكنها كانت 300 صفحة فقط ولم تكن سوى ترجمة سيئة حولت الرواية إلى رواية منفرة .
انتهى المجلد الأول في نقطة مفصلية من الرواية :
" بعد شهر من ذلك بقي الكسي الكسندروفتش وحده مع ابنه في شقته ، بينما سافرت آنا إلى الخارج مع فرونسكي رافضة الطلاق. "
على الرغم من أن الرواية تدور بشكل كبير حول آنا وفرونسكي لكنني رأيت أن أكثر شخصية مؤثرة هو قسطنطين ليفين الذي جرحت كرامته ولن يفلح أي شيء في مداواة مرض نفسه💔
أنصح بالرواية وبالطبع الترجمة الجيدة لأن الترجمات السيئة سوف تفقد الرواية جمالها بنسبة كبيرة جداً .
أشعر بأنني لن أعيدها إلى المكتبة لشدة ما أحببتها😂😂