Gergedan: Büyük Küfür Kitabı

by Mine Söğüt, Bahadır Baruter (Illustrator)

Mine Söğüt “Gergedan”la unutulmaz “Deli Kadın Hikâyeleri”nin izinden gidiyor. Yüksek gerilimli bir dille zihni kamçılayan öyküler kuruyor. Güncel olaylara yaşadığımız günlere getirdiği bakış açılarıyla okurunu derinden sarsıyor. Bir ateş yakıyor. Karanlık dağılıyor.

Genres: Fiction, Short Stories, Turkish Literature, Turkish

120 pages, Paperback

First published February 1, 2019

About the author

Mine Söğüt (1968, İstanbul), Türk gazeteci, yazar.

Babası bir deniz subayı olan Mine Söğüt, ortaöğrenimini Kadıköy Kız Lisesi’inde tamamladığı 1985 yılında babasını kaybetti. Aynı yıl İstanbul Üniversitesi Latin Dili ve Edebiyatı bölümünde girdi.

Gazeteciliğe 1990 yılında Güneş Gazetesi’nde başladı, İnsan Hakları Servisi’nde muhabirlik yaptı. Güneş Gazetesi’nin kapanmasından sonra Tempo Dergisi ve Yeni Yüzyıl gazetesinde çalıştı.

1993 yılında Türkiye Gazeteciler Cemiyeti’nin düzenlediği yarışmada, Haber dalında mansiyon aldı. 1996-2000 yılları arasında Haberci adlı televizyon belgeselinin metin yazarlığını yaptı. 1999-2001 yıllarında Öküz dergisinde yazdığı yazılarla tanındı. Profesyonel gazeteciliği bırakan Söğüt, 2001-2005 yılları arasında Cihangir Postası adlı yerel bir gazetenin gönüllü editörlüğünü yaptı.

Karikatürist Bahadır Baruter ile evlidir.

Reviews

[Tuğçe Kozak · Rating 5 out of 5]

Öncelikle Mine Söğüt’ü ve o masalsı dilini özlemişim. Özellikle Madam Arthur Bey romanında hissettiğim dilinin kurgunun önüne geçmesi durumu, bence öykülerde tam tersi bir etki yapıyor. Kullandığı karanlık ve masalsı dil öykülerine çok yakışıyor.

Kitabın en beğendiğim kısmı yazarın sevdiği yazarlara ve yönetmenlere selam verme tarzıydı. Benim de çok sevdiğim bir yönetmen olan Yorgos Lanthimos’un Dogtooth filmi ile alakalı yazdığı Köpek Dişi Düşü öyküsü; Haneke, Pasolini, Greenaway Bir de Ben öyküsü bu selamların başında geliyor. Kitabın içersinde Kafka, Cemal Süreya gibi yazarlara verdiği selamları da görüyoruz.

İktidar kavramı ve son zamanlarda ülkede yaşanan olaylara dair yine kapalı anlatımıyla ve imgeler ile desteklediği öyküleri de ayrıca çok başarılıydı. Gerçekten bir ateş yakıyor ve karanlık dağılıyor.

“Tanrı dünyayı altı günde yarattı. Yedinci gün utandı. “

“Dördümüz de biliyoruz. Tanrı yok ama zaman var. “

[Murat Dural · Rating 5 out of 5]

Mine Söğüt'ü yazarlık babında yükselttiği çıta sebebi ile esefle kınıyorum. "Beş Sevim Apartmanı" müthiş bir romandı, "Deli Kadın Hikayeleri" nefis öyküler, şiirsellik barındırıyordu, şimdi de başımıza "Gergedan" çıktı. Öykücülük ve o şiirselliğin toplumsal taşlamaya yönelmiş müthiş parmak izi. Çok söyleyecek, övülecek şey var ama sanırım "Mine Söğüt iyi ki var, iyi ki yazıyor" demek duygularımı, eserlerinden aldığım lezzeti bir nebze olsun ifade edebilir. Bu arada yine Yapı Kredi Yayınları ile ilgili notumu düşeyim; "Fantastik edebiyat dosyası yollamayın, kabul etmiyoruz" deyince, manifestonuza yazınca belli ki diyar fantazyasından bahsediyorsunuz. Harry Potter da bir diyar fantazisi aslında. Hadi onu geçtik, türü hiç tanımıyorsunuz. Çünkü tanısaydınız Mine Söğüt gibi "bir şeyi bu kadar güzel başka bir şeyle anlatan" değerli bir yazarın neyi nasıl yaptığını anlamış olurdunuz. Okurun her şeyin farkında olup yayınevinin bastığı şeylerden uzak kalması çok üzücü...

[Aslıhan Çelik Tufan · Rating 5 out of 5]

“Kabul ettiğin şeylerden kendine bir kumaş gibi dokursun hayatı.”

O kadar güzel ki!

Ben anlatmayayım, alın okuyun mest olun!

[Leylak Dalı · Rating 5 out of 5]

Çok beğendim, çok ürktüm, çok hayran oldum, çok imrendim, çok, çok, çok...

[alper · Rating 5 out of 5]

Haneke filmi gibi kitap.

Sürekli bir huzursuzluk hali. Diken üstü bir durum, karın ağrısı, çöken omuzlar... Kendini sorgulama, aileni, çevreni, toplumu, insanlığı sorgulama... Vicdanını, onun sesini, o sesi bastırışını sorgulama... Samimiyeti, riyakarlığı, özveriyi, aşkı, sahiplenmeyi, yok saymayı, yok sayılmayı sorgulama... geçmişi, bugünü, yarını sorgulama, özgürlüğü, şiddeti, faşizmi (adalet var mıydı? olsun adaleti de ben sorgulayayım) sorgulama… deliyi, çamuru, çamurun içindekileri, dışındakileri, gergedanları sorgulama...

Benim gözümde edebiyat bu şekilde daha bir değerli. Okuyacaksın, düşüneceksin, her okuyuşunda farklı bir şey daha fark edeceksin. Üzerine yatıp yokmuş gibi davrandığın ne varsa, suratına çarpacak. Sarsılacaksın “ben ne yapabilirim peki” diyeceksin. Bir duracaksın “ben, ben, ben” demeye ara vereceksin. Bir bakacaksın etrafına başka ne var, ne yok?? Biraz daha farkında olmak, algıların biraz daha açılması, kaybolan, kaybettirilmeye çalışılan reflekslerimizin, duygumuzlarımızın geri gelmesi, uyanışı belki.

Her hikayede bir duruyor, her hikayede bir tıkanıyor insan. Hikayeler birbirini kovalamıyor. Bırakmıyor ki okuduğun bir yere, diğerine gidesin. Önce bir durmadan, bir üzerine düşünmeden, içinde biriktirdiklerini bir çıkarmadan bırakmıyorlar. Bırakmasınlar da...Dönüp dönüp düşünmek bizi canlandıracak. Böyle başlayacak mücadele. Böyle böyle yenilecek gergedanlık...

Hepsi birbirinden derin hikayeler. Birbirinden anlamlı !!

…
…
...
(biraz durmak istedim)

Demek istediklerimi Mine Söğüt’ün soyut dünyasıyla biraz somutlaştıralım. “Haneke, Pasolini, Greenway bir de Ben” hikayesinde kötünün sorgulandığı ve bu sorgulamanın bırakılıp bırakılmama ikileminin yaşandığı şu son bölümüne bir göz atalım, çünkü bütün “hikaye” bu sorgulamayı bıraktığımız an başlıyor:

...
Ölü köpek şimdi Haneke’nin kucağında. Renkten renge giriyor. Artık sarı değil. Bir bukalemun gibi, etrafımızda yeşilin ne kadar tonu varsa teker teker hepsine bürünüyor. Sadece Greenaway sevmek için elini uzattığında siyah beyaz kesiliyor.”
“Köpeğe soralım” diyorum “O atlı adam kötü mü?”
“Ata soralım” diyor Pasolini, “En doğru cevabı atlar bilir.”
“Ben adama soracağım” diyor Haneke, “Doğrudan gözlerinin içine bakarak, sen kötü müsün, diyeceğim ona...”
Dördümüz de durup geriye bakıyoruz. Atlı adam ata avcunda şeker yediriyor. Beyaz köpek yorulmuş, iskemlenin gölgesinde derin derin uyuyor. Her şey, herkes huzurlu görünüyor. Ölü köpek az ötede kendine bir mezar eşeliyor.
“Vazgeçelim” diyor Greenaway.
Vazgeçiyoruz. Dönüp sormayacağız, ne köpeğe, ne ata ne de adama… Nergis tarlasına gideceğiz. Tarçınlı yeşil çaylarımızı içeceğiz. Keçiboynuzu unundan yapılmış üzümlü kurabiyelerimizi yiyeceğiz. Hiçbir şey olmamış gibi. Meşenin gölgesinde.
Ceplerimizde huzursuz hikayeler. Belleklerimizde irini kurumamış yaralar. Tırnaklarımızın arası hayattan kazıdığımız kirlerle dolu. Ne geçmişe güvenimiz var, ne bugüne, ne de geleceğe. Ölülerimizi sırtımızda taşıyoruz. İnatla doğurmuyoruz. Çoğalmıyoruz. Geceleri daracık mezarda uyuyoruz. Gündüzleri ha öldük ha öldürdük diye korkuyoruz. Kötüyü gördük. Unutamıyoruz.
Ama işte kırlardayız. Nergis tarlasına gidiyoruz. Haneke, Pasolini, Greenaway ve de bir de ben. Sanki hiçbir şey olmamış gibi.
Yol bitmiyor. İyi ki bitmiyor.
Nergis tarlasına hiç varmıyoruz. İyi ki varmıyoruz.
... (54-55)

Öyle “beleşten” nergis tarlasına gitmek yoook. Yok ama şöyle başlanabilir mesela: kitabın hatırlattıklarının, yaptığımız sorgulamaların, çevikleşen reflekslerimizin, parıl parıl parlayan vicdanlarımızın hakkını vermeyle, pamuk ellerin ceplerle buluşmasıyla, (kredi kartı geçerlidir 🤗🤗🤗)

https://www.losev.org.tr/bagis/Ramaza...

Muhakkak okunmalı dememe gerek kaldı mı bilmiyorum :)

[Pia G. · Rating 2 out of 5]

mine söğüt ile beş sevim apartmanı'yla tanışmış ve kalemine hayran kalmıştım, sonra çabucak diğer kitaplarını da edindim ancak son zamanlarda fark ediyorum ki hep aynı kasvetle ilerliyor, bu benim artık kaldırmak isteyeceğim bir şey değil. bu kitabı da aynı oldu, zoraki bitirmek istedim, kısacık kitap elimde süründü gitti resmen. üzgünüm 😓☹

[Doğan · Rating 2 out of 5]

Kitabın yarısına gelene kadar düşüncelerim nötrdü. Aklımda da şu soru vardı: "Neden Gergedan?" Sonra kitabın bir yerinde tiyatro oyunu olduğundan bahsedildiğini okudum. Daha sonra fark ettim ki ben bu oyunu biliyormuşum. Yıllar önce Ahmet Cemal'ın Lanetlenmiş Ağustos Böcekleri kitabında oyunun incelemesini okuduğum aklıma geldi. Neyse bundan sonra bazı şeyler kafama oturmaya başladı ve kitabı daha da anlayarak okudum. Ancak fikrim değişti mi? Hayır değişmedi. Kitabı beğenmedim.

Mine Söğüt kitabında herkesin bildiği şeylerden bahsetmiş. Baskıcı rejim, diktatörlük, gericilik vs. yani bu ülkenin varoluşundan beri farklı kesimlerin birbirlerine söyledikleri şeyler. Hep olumsuzluk hep karamsarlık dile getirilmiş. Bunlar da genelde kör göze parmak şeklinde dile getirilmiş. Öykülerin merkezine bir Gergedan koyulmuş ama o da Ionesco'nun Gergedanı. Adam söylemiş söyleyeceğini üstüne bir şeyler koymanın bir gereği yok bence. Kitabın genelinde şikayet etme havası var. Ancak yapıcı bir çözüm sunulmuş mu? Tabi ki sunulmamış.

Sonuç olarak bence böyle kitaplar belirli bir kesimin gazını almak için belirli aralıklarla piyasaya sunuluyor. O kesim bu kitabı okuyup "Haklısın kardeş" diyor ve herkes hayatına devam ediyor.

Not: Yorumum benim düşüncemi yansıtıyor. Ben bu kitabı beğenmedim diye Mine Söğüt kötü bir yazar olmuyor. Gergedan kitabı da kötü bir kitap olmuyor. Ben beğenmedim ve düşüncelerimi paylaştım. Bu arada çizimler şahane.

[tunalizade · Rating 3 out of 5]

Mine Söğüt'ten okuduğum ilk kitap.
Hikayeler ve birbirleriyle olan bağlantılar -yada kurulmaya çalışılan bağlantılar- bana oldukça zorlama geldi.
Okurken daha önce okuduğunuz kitaplardan veya izlediğiniz filmlerden anımsamalar yaşatıyor ki kitabın sonunda sizin hatırladığınız eserlere atıf yapıldığı bir teşekkürle açıklanmış.
Bahadır Baruter'in korkutucu ve bir o kadar muhteşem illüstrasyonları ne yazık ki kitabı ortalama bir kitap olmaktan öteye götüremiyor, benim için.
Deli Kadın Hikayeleri'nden daha fazla umutluyum.

[Aslı Can]

Mine Söğüt'le yeni tanışanların sevme ihtimali daha yüksek gibi Gergedan'ı. Bir süredir takip eden bir okuru olarak buruk bir tat eşliğinde okudum ben. Kabul edilmiş, beğenilmiş üslubunu sürdürmek için yaratıcılıktan ödün vermiş gibi bir his uyandırdı bende. Daha önce çok hoşuma giderek okuduğum tekinsiz ögeler artık tekinsiz gelmemeye başladı. Yazarların üzerinde beğeni de büyük bir baskı sanki, onu kırıp aşmak lazım dinç ve taze kalabilmek için.

[Aylin · Rating 5 out of 5]

Bildiğimiz tüm ahlak, din, inanç, siyaset, aile kelimelerinin anlamlarının hepsinin içinden geçen bir kitap. Ben Mine Söğüt okurken delirerek okuyup o delirmenin tadına varıyorum.
Kitaptan bir çıkarımım ise; insan dünyaya getirilmiş en büyük küfürdür.
Yine muazzamdı Mine Söğüt'ün güzel kalemi. Daha çok bu tarz öyküler yazar umarım.

[Joy · Rating 3 out of 5]

Gergedana, deliliğe doyduk. Zekasına sağlık Mine ablamın. İçinde bulunan gergedan çizimleri de ayrı bir güzellik katmış. Deliyim ben diyerekten alttan alttan da giydirmiş baya oh ne de iyi etmiş valla.

[Hazal Çamur · Rating 3 out of 5]

Uzun zamandır Mine Söğüt'e ve o kara büyü gibi tekinsiz diline kavuşmayı bekliyordum. Öyle özlemiştim ki onu... Söylenmeyeni söyleyişini, Bahadır Baruter'in çizimleriyle daha da rahatsız edici bir hal alan masallarını...

Gergedan ise bu uzun bekleyişin ardından beklentimin altında kalan bir eser oldu. Özellikle kitabın ilk yarısı Söğüt'ün seviyesinin çok altında. Ama gelin görün ki ikinci kısım muazzam. Hele ki Kaptan Rönesans öyküsüne geldiğimde Mine Söğüt'e kavuşmanın mutluluğunu yaşadım desem yeridir.

Kitabın sonu, başındaki kadar kör göze parmak olmayan mesajlarıyla yine yazarın tarzına daha yatkın. Gergedan tamasını nihayete erdirdiği gibi bütünleştirici bir açıklık da getiriyor. Fakat kitabın başındaki zayıflığı ve mesajlarındaki o göze sokan tavrı özlediğim Söğüt tarzı değildi.

Gergedan beni çok arada bıraktı, ancak ikinci kısmını bağrıma basıp tekrar tekrar okumaktan mutluluk duyuyorum.

[-Neslihan K · Rating 5 out of 5]

Çok sertti. Ve nefisti. Acı acı, yüzüne yüzüne. Birden içimi bir korku kapladı. Cesaretine hayran, içimde bir gergedan. Yolu açık olsun.
İçinde Gergedan geçen blog yazım.
https://mindmills.wordpress.com/2019/...

[Senadirlik · Rating 5 out of 5]

Bu kadar güzel küfür edilebilirdi ancak

[Sinem]

öyküler bende şiir yazmaya çalışan ama şiir yazamadığı için fantastik öyküye geçmiş onu da tam becerememiş bir yazar imajı bıraktı. not my cup of tea diyip yorumumu kibarca sonlandırıyorum.

[Esra Kılıç · Rating 4 out of 5]

Ben bu yazarı okumakta neden bu kadar geç kalmışım kendime kızıyorum. Öykü okumayı sevmeyen ben, bu kitapta olanları okurken üzüldüm, nefret ettim, lanet ettim... Çünkü bu kitap diğerleri gibi gerçek yaşam hikayelerinden esinlenilmiş hikayeler değil, direk şiddeti, haykırışı, baskıyı iliklerine kadar işleterek, görmezden gelen gözlerin kafalarına vurarak, seni iyi bir silkeleyerek yazılmış. Erkeklerin yüceltilmesinden, kadınların ezilmesine, hayvanların masumluğundan, çocukların nasıl örümcek beyinli ailelerde büyüyünce sonuçların ne olacağına varana kadar hersey var. Çok güzel dokundurmalar, arada suçlamalar, ince ince başkaldırmalar var.
Kitabın kapağında yazan Büyük Küfür Kitabı yazdığına bakmayın, okurken sadece siz küfür ediyorsunuz. Aslında kitabın net özeti arka kapakta yazan yazı...
TANRI DÜNYAYI ALTI GÜNDE YARATTI.
YEDİNCİ GÜN UTANDI.

[İsmihan · Rating 5 out of 5]

Çok şey yazmak isterken hiçbir şey yazamamak iyi ki varsın iyi ki yazıyorsun Mine Söğüt.

“Bir parçası olmadığım için hayata düşmanım. Beni içine almayan ama dışına da salmayan hayatla baş edebilmek için devamlı anlam arayışındayım. Anlamı yanlış yerde aradığım için de hep hırçınlaşmaktayım. “

[Can Altıntaş 🌀 · Rating 4 out of 5]

Mine söğüt benim için mahallemdeki o yaşlı, insanlardan uzak durup sadece çocukları ve kedileri seven, beni oyun oynarken çağırıp türlü dedikoduları yaşanmışlıklarını anlatan o yengemdir. Çok bizden, çok içimizden. Muazzam öyküler vardı içinde.

[Sevcan · Rating 3 out of 5]

Mine Söğüt’ün okuduğum ilk kitabı. Yazarın özellikle devlet, iktidar ve toplumsal yapılar gibi dert edindiği konuları çok katmanlı bir anlatımla ele alması dikkat çekiyor. Metin boyunca kullanılan metaforlar, absürd anlatım ve bilinç akışı tekniği zaman zaman okuru zorlayabiliyor. Kitaptaki öyküler yalnızca bireysel değil; kolektif bir vurgu taşıyor. Her öykü, sisteme ve onun kabullerine karşı — yazarın deyimiyle — bir “küfür” gibi yerleştirilmiş. Kitapta ayrıca edebiyat ve sinema dünyasına yapılmış çok sayıda gönderme bulunuyor. Tüm bunların dışında, yazarın üslubuna alışmak benim için ilk etapta kolay olmadı. Gündelik okuma alışkanlıklarının dışına çıkan dili, her okura ilk anda hitap etmeyebilir.

[Balam · Rating 4 out of 5]

“Bazen dünya hastalanır ve böyle şeyler olur”
“Kabul ettiğin şeylerden kendine bir kumaş gibi dokursun hayatı”

Çok çok güzeldi.

[McODAL · Rating 4 out of 5]

Ölümden sonrasını bilmediğimin farkındayım. Ama doğmadan öncesini de bilmediğimin farkında değilim. O yüzdendir hayata dair bitmek bilmez histerim...

[Oytunla Hayat · Rating 5 out of 5]

Yine ve yine ve bir kez daha Mine Söğüt’ ü iyi ki okudum dedim... Yine sarsıcı, yine kanatıcı, yine baş ağrıtıcı, yine korkutucu...

[Tülay Tellioğlu · Rating 5 out of 5]

5/5 🌟
🦏
“Sorun belki de doğum için duyduğum sevinci ölüm için de hissedemememde”diye düşünüyorum. Bunu bir daha düşünüyorum. Sonra “Belki de sorun ölüm için tuttuğum yası doğum için de tutmamamda” diye düşünüyorum. Düşündükçe kafam karışıyor. Kafam karıştıkça düşünüyorum. Düşündükçe doğup doğup ölüyorum.
🦏
Allahım! Ölüyorum! Mine Söğüt okumayalı o kadar uzun zaman olmuştu ve o kadar çok özlemişim ki tarifi imkansız.
Her kitabında olduğu gibi yine büyük bir hevesle okumaya başladım ve bu hevesimin karşılıksız kalmaması beni aşırı mutlu etti.
Buram buram umutsuzluk, buram buram isyan kokan bir kitabın beni yerle bir etmek yerine daha güçlü daha ayakları yere basan, daha yenilmez hissettirebilmesi nasıl mümkün olabilir hala aklım almıyor. Fakat şunu biliyorum ki hayatımda yaşadığım en güzel umutsuzluk bu yazarın kitaplarını okumak oluyor.
İyi ki yazıyorsun Mine Söğüt! Ettiğin tüm küfürlerin, başlattığın tüm isyanların ve hissettirdiğin tüm umutsuzlukların büyük hayranı olmaya devam edeceğim. ❤️

[Tuğçe · Rating 4 out of 5]

Bir yergi bu kadar güzel yapılabilir. ‘Lağımların Alexandrası’ çok mükemmeldi bu konuda.
… ‘Ama sen deli, o dogmatiği al pozitiften çıkar, ziftli sütlaç gibi bir şey yap ve bunu halka yedir. E tabi biz de ne yaptık kanalizasyona saklandık.’… !
-(İktidar-muhalefet denen bu gereksiz siyasi oyunların içinde ikisinin el ele verdiği zamanlarda yerecek yerimiz kalmaz. Aslında olmayan oyunlarla birlikte oyuncular çoğalırlar… Kanalizasyonlar hep halkın! Ama her zaman yeryüzünden daha temiz… )
*
?… ‘Nasıl olur da böyle uygar bir ülke de başıboş bir gergedan bir adamı öldüre öldüre dolaşır?
Sorularım hep cevapsız.’…
** ‘Asıl soru… Kötü nedir?’ **
------
… ‘Sen hiç savaş gördün mü? Diyorlar.
Ben hiç savaş gördüm mü?
Bu soruya verecek cevabım yok. Ben bir şeyler gördüm. Ama savaş mıydı o gördüklerim, emin değilim. Ben bir şeyler öldüm. Ama ölüm müydü o öldüklerim, ondan da emin değilim.’ …
--------
*
…‘Korkularla eğitilmeye boyun eğemem.’…✨
||…Ve teker teker hepsi başlangıçta tiksindikleri gergedana dönüşmeyi başarmışlar…||
İnce ince işlenmiş, düşünülmüş ve yerinde- hatta daha da fazlasını söyleyebilirdi dediğim yergileriyle güzel bir okuma sunmuş Mine Söğüt. Kalemine sağlık. 💫
Sonuç;
Haneke, Pasolini, Greenaway Bir de Ben okuduktan sonra bir Haneke filmine göz dikmektir. 👍
İyi Okumalar! 📚

[Serap Becit · Rating 5 out of 5]

Gergedan, aklın duvarlarını yıkan, vicdanı pençeleyen bir roman. Mine Söğüt, kelimeleri bir neşter gibi kullanarak toplumu, normları ve deliliği lime lime ediyor. Okudukça gerçeklik kayıyor, mantık infilak ediyor, bilinç altın çırılçıplak kalıyor. Bu kitap bir hikâye değil, bir sarsıntı—kaçamıyorsun, unutamıyorsun. Çünkü bazı gergedanlar sadece kağıtta değil, içimizde yaşıyor.

[Merve S. · Rating 4 out of 5]

4,5

[Koray · Rating 3 out of 5]

Önceki kitapları kadar olmasa da sonuçta bir Mine Soğüt kitabı. Dikkatle okunmalıdır.

[Ezgi Şenel · Rating 4 out of 5]

Mine Söğüt’ün kaleminin harcı safi gerçekler. O kadar gerçekler ki kulaklarınızı tıkadığınız, gözlerinizi bağladığınız, dilinizi lal ettiğiniz işleri bağır bağır bağırıyor size. Yazarın Deli Kadın Hikayeleri beni o kadar sarsmıştı ki Gergadan’ı okumayı da hep öteledim. Lakin bu sefer okurun suratına atılan bir şamardan çok yeni bir gözle bize dünyayı sunan bir yaklaşımı vardı. Bu dünya güllük gülistanlık değildi elbet. Üç maymunu oynayan bizlere istinaden ansızın karşımıza çıkan Gergedan’ın imgesi dünyaya, yaşama, insanlara, çocuklara, siyasete ilişiyordu. Öyle kaçamak yazanlardan değil Mine Söğüt. Okuru iyi hissettirme derdi yok. Olanı olanca gösteren dilinin ardında gazeteci kimliği yatıyor muhtemelen. Okumaktan bıkmayacağım bir yazar.

[S.Cihan Sönmez · Rating 5 out of 5]

"Gelmiş geçmiş tüm faşist iktidarlara ve o iktidarların peşine canı gönülden takılıp duran şu insanlığa öfkelidir." Bu cümlesinin altını dolduran büyülü gerçekçiliğe göz kırpan, rüya-gerçek arası metaforlarla bezeli bu kısa öyküler, günümüzde yaşanan utançları hiç çekinmeden çok sert bir dille yüzümüze çarpıyor. "Küfrü duasından büyük olanları" öne çıkarıyor. Kötülüğün sıradanlığını günümüzde sokağımızda çevremizde olanları sembolik biçimde anlatması kitabı daha da çarpıcı kılıyor. Kafka'dan Haneke'ye Ionesco'dan Yorgos Lantimos'a edebiyat-sinema-tiyatro göndermeleri bu sanatçıları ve eserlerini sevenler için kitaba ayrı bir güzellik katıyor.

[Özgür · Rating 2 out of 5]

Romanlarını çok sevdiğim, aynı insana iki kere hediye edecek kadar herkese önerdiğim bir yazarın öykü kitabı temcit pilavı gibiydi. Bir yıldız mı versem yoksa sondaki Gergedan öyküsü için iki mi versem diye düşündüm, hatrına iki verdim.