Niemand keek omhoog

by Evelien Vos

Lucy had succesvol kunnen worden, maar is dat niet. Ze bezoekt elke zaterdag met tegenzin haar opa, haar ouders vinden dat ze haar tijd verspilt en ze heeft wat rommelige affaires. In een poging haar leven de wending te geven waarnaar ze verlangt, verhuist ze naar Madrid. Daar blijkt dat ze minder invloed heeft op haar leven dan ze altijd dacht.

Evelien Vos kijkt op een prachtige manier net naast de dingen en schetst in korte scènes gebeurtenissen waarin humor en droefheid bijna hetzelfde lijken. 'Niemand keek omhoog' is een roman over verwachtingen, het verlangen naar verbinding, perfectionisme en pogingen om onafhankelijk te zijn.

Genres: Dutch Literature

171 pages, Paperback

First published January 1, 2019

Reviews

[Odette · Rating 3 out of 5]

Ik vond dit een fijn boekje om te lezen. De schrijfstijl vind ik een beetje 'voor liefhebbers van Sally Rooney', op een manier die ik wel fijn weg vond lezen. Ook was ik wel benieuwd waar het verhaal heen ging met dit hoofdpersonage.

Maar ik vond het niet denderend. Ik was wel betrokken bij het verhaal, maar ik vond het niet interessant ofzo. Dat is dus wel knap geschreven.

Ik las dit boekje tussendoor. Het is ook niet zo dik. Een keertje op en neer treinen naar werk en lezen in de koffie- en lunchpauze en ik was er doorheen. Ook wel eens fijn.

Maar dit boekje zal niet een hele blijvende indruk op me achterlaten ofzo. Gewoon, fijn en prima, 3* dus.

[Will · Rating 3 out of 5]

‘Alles wat ik zag, kon in één klap in kleine stukjes uit elkaar knallen, maar nu waren we hier.’

[Kaj Peters · Rating 2 out of 5]

Op voorhand was ik een tikkeltje huiverig dat Evelien Vos in debutantenclichés zou verzanden over dolende millennials. In zekere zin doet ze dat in 'Niemand Keek Omhoog' (2019) ook wel met een lichtelijk depressieve hoofdpersoon die cappuccino's nipt in trendy cafeetjes en rommelige knipperlichtrelaties aangaat met mannen. Toch weet Vos het psychologisch te onderbouwen met een stijl die recht doet aan de mentale toestand van binnenvetter Lucy. Van de losse, fragmentarische hoofdstukjes waarin de hoofdpersoon aan zichzelf twijfelt of lijdzaam toeziet hoe weinig naasten naar háár luisteren. Tot de langere hoofdstukken waarin Lucy de confrontatie aangaat met deze schadelijke mensen en hun onredelijke verwachtingen. Bij vlagen zijn individuele passages in 'Niemand Keek Omhoog' (2019) schrijnend mooi als een jonge vrouw tot het eenzame besef komt dat haar naasten eigenlijk niet zo aardig zijn. Helaas voelt de roman in grote lijnen nog wat zoekend met oppervlakkige bijfiguren en een plot dat 't over een radicaal andere boeg gooit als de aanslagen in Madrid erbij worden gehaald. Nogal een mismatch tussen weltschmerz en ietwat geforceerd iets betekenisvols willen zeggen over de staat van de wereld.

[Evelyne · Rating 1 out of 5]

Lucy heeft een quarterlifecrisis. Dat maakt haar onsympathiek. Maar het lijkt alsof de schrijfster haar personage te sympathiek vindt om dat echt door te zetten. Er wordt veel gekeken en bedacht maar het komt niet tot leven. Die ouders zijn stomvervelend, maar het is niet duidelijk hoe dat nou komt. Soms lijkt het of Evelien Vos bewust iets aan de interpretatie van de lezer overlaat zonder duidelijke functie (Darío gaat vreemd met Lucy, maar googelt “bedrogen worden” in plaats van “bedriegen” - aha! Ook zijn Paula is dus vreemdgegaan).
Uiteindelijk doorleeft Lucy haar besluiteloosheid. Komt dat nou omdat ze met haar moeder breekt, of omdat ze voor Darío haar masker wat laat zakken? Het maakt me niet zoveel uit.
Sorry, Evelien, bijna-naamgenoot. En ik houd nog wel zo van dat Spaanse vissenpatroon op de voorkant.

[Thomas · Rating 3 out of 5]

Korte roman over het leven van een dolende Millennial. Een beetje een dertien-in-een-dozijn-boekje maar Vos beschrijft alledaagse zaken leuk en gedetailleerd en daar hou ik wel van. Haar korte hoofdstukjes zijn net samenhangend genoeg om een verhaal te vormen in plaats van losse verhalen in een bundel.

Een leuk tussendoortje.

[Suzanne · Rating 3 out of 5]

De stijl spreekt me aan, het verhaal wat minder.

[Mark Van · Rating 4 out of 5]

leuk boek, grappige manier van schrijven met korte hoofdstukjes. soms wel beetje rare plot.

[Dirk Vandenberghe]

In mijn geval heet het boek wel 'Niemand keek omhoog' en staan er vissen op de cover in plaats van vogels.

[Renee van Eijk · Rating 4 out of 5]

Een bijzonder boek. Ze beschrijft alledaagse gebeurtenissen die extra herkenbaar zijn omdat ze zo Nederlands zijn. Lucy is niet gelukkig in Nederland en verhuist naar Madrid. In korte hoofdstukken vertelt de schrijfster over kleine onderdelen van het leven van Lucy.

Ik las dit boek in de trein van Berlijn naar huis. En ik werd er een beetje droevig van.

[Emma · Rating 3 out of 5]

Great small observations. Excellent writing style, but semi-plot-less and with a rather passive protagonist who strives for little. It reduced my urge to get to the end of it. At 75% tension crept in, and I continued reading, despite my earlier misgivings.
Maybe the book shouldn't be called 'No one looked up', but 'No one looked after me.' There is a subtle flavor of being a victim, not being the one who is guilty of not-having-a-life.

[Suzan de Bruijn · Rating 3 out of 5]

Dit verhaal gaat over Lucy, die nadat haar opa is overleden verhuist naar Madrid in een poging iets van haar leven te maken. Je leest het verhaal vanuit haar perspectief en gedachten worden niet helemaal afgemaakt, waardoor je goed over dit boek kunt praten. Een onverwachte wending is de aanslag op Barajas, het vliegveld waar haar broer landt, terwijl het ook een van de spannendste en boeiendste delen van het boek is. Het is moeilijk te zeggen of dit een aanrader is, want na het lezen bleef ik met een onverzadigd gevoel achter, mede vanwege het (deels) open einde.

[Sarah · Rating 3 out of 5]

Ik vond het goed en fijn om te lezen, want ik houd van deze schrijfstijl. Maar ik had het ook allemaal al eens gelezen, deze soort debuten lijken nogal op elkaar. Grappig dat ik dat juist bij dit boek doorhad maar het me hiervoor nooit echt is opgevallen. Ik word onrustig van hoe laks deze personages in het leven staan, het waait zoals het waait. Misschien zoek ik toch meer emotie ofzo? Tijd voor de volgende van de Zeven zussen dan maar? Emotie te over.

[Demi van Doorn · Rating 3 out of 5]

(3,5) Het is niet per se heel goed, maar ik vond het wel fijn.

[Koen Calis · Rating 3 out of 5]

3,5

[De lezende barista Ildee · Rating 4 out of 5]

Leuk debuut, vlot geschreven. Grappig en soms ook triest.

[Evelyne · Rating 2 out of 5]

2.5/5