Als het opengesneden, verbloede lichaam van een neonazi wordt aangetroffen in zijn armoedige appartement, is het aan inspecteurs Elvira Muller en Andrej Ruzedksi om de daders op te sporen. Massabetogingen in het centrum, waar het geweld tussen demonstranten en ordediensten steeds verder escaleert, maken echter dat de moord slechts een lage prioriteit heeft en dat het oplossen ervan nauwelijks vordert. Intussen blijkt de binnenlandse veiligheidsdienst wel bijzonder geïnteresseerd in de zaak. Elders in de stad houdt dokter Xavier Miralles het leven dragelijk door zich op gezette tijden te injecteren met hallucinogene anesthetica, een verslaving die hem zijn grip op de werkelijkheid doet verliezen en hem zelfs tot verdachte in het moordonderzoek maakt.
Miquel Bulnes debuteerde in 2003 met de roman "Zorg", gevolgd door de romans "Lab" en "Attaque!", zich afspelend in ziekenhuizen, laboratoria en psychiatrische klinieken. In 2011 verscheen de "Het bloed in onze aderen", een oorlogs-roman-noir-politieke-horror-thriller gesitueerd in het Spanje van de jaren twintig.
Xavier Miralles is anesthesist die zichzelf volpropt met Propofol. Hij heeft een infuuslijn bij zichzelf aangebracht om daarin te injecteren. Hij gaat van die Propofol in combinatie met alcohol behoorlijk hallucineren en weet dan niet meer wat echt is en wat waan is. Dat maakt het voor de lezer ook lastig want hij is onbetrouwbaar. Wanneer het leeggebloed lichaam van een neonazi in een flat gevonden wordt, moeten inspecteurs Elvira Muller en Andrej Ruzedksi deze moord oplossen. Snel en discreet want eigenlijk heeft de commissaris geen mensen vrij want er zijn geweldadige betogingen en demonstraties in het centrum. Wanneer een tweede lijk opduikt en de binnenlandse veiligheidsdienst zich er dan ook nog mee bemoeit, krijgen de twee het lastig om hun werk te doen. Ik geraakte nooit in het verhaal, ergerde me dood aan het Propofol spuitende anesthesistje waar ik nooit mijn leven aan zou toevertrouwen. Ik weet niet goed wat ik miste of wat er teveel aan was, maar het kwam gewoon niet binnen bij mij.
Het leek me een interessant boek. Een pleonastische propofol spuitende anesthesioloog wordt het onderwerp van een moordonderzoek. Gaandeweg verloor ik samen met hem de grip op de werkelijkheid totdat de waanideeën me te gekunsteld voorkwamen en tevens als Deus ex Machina gebruikt werden.