What do you think?
Rate this book
Moord op de moestuin
Thijs en Judith zijn amper getrouwd wanneer Thijs een hartaanval krijgt. Op de dag dat hij thuiskomt uit het ziekenhuis slaan de buren aan het verbouwen. Schoonzus Cora en zwager Ab besluiten dat een pan soep niet afdoende is: er dient stevig uitgerust te worden. Daartoe wordt een boswachterswoning gehuurd op een landgoed, voor de hele zomer maar liefst, met zijn vieren. Echter: nergens op aarde is het écht rustig, en eenmaal op het landgoed aangekomen blijkt daar een verbeten strijd gaande, ogenschijnlijk over een boom. Een strijd die op bloedstollende en evenzeer dolkomische wijze uit de hand loopt.
240 pages, Paperback
First published February 12, 2019
23 people are currently reading
595 people want to read
About the author
Nicolien Mizee
24 books93 followersNicolien Mizee (1965) is schrijver en schrijfdocent. In NRC Handelsblad schreef ze een veelgelezen column over haar ervaringen als docent. Haar roman Toen kwam moeder met een mes (2003) werd genomineerd voor de Libris Literatuurprijs en ook haar laatste roman De halfbroer (2015) werd zeer goed ontvangen door de pers. De kennismaking. Faxen aan Ger (2017), de eerste bundeling van de faxen aan Ger en De porseleinkast (2018), de tweede bundeling van de faxen aan Ger, werden zeer goed ontvangen door de pers. In 2019 verscheen bij Nijgh & Van Ditmar de roman Moord op de moestuin, dat inmiddels al vele malen herdrukt is.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 276 reviews
June 19, 2019
Goh, wat een uiteenlopende reacties lees ik hier. Voor mij was dit een fijne kennismaking met Mizee, eerdere boeken heb ik nog niet gelezen.
Ik heb me vermaakt met haar rustige schrijfstijl, wat misschien als oubollig kan worden gezien, maar past dat niet juist uitstekend bij het verhaal en de setting?
Venijnige kwesties worden leuk, subtiel aangestipt en er zit een onderkoeld soort humor in het verhaal. Niet alle personages kwamen even goed uit de verf, maar dat vergeef ik Mizee meteen. Ik ga meer van haar lezen.
Ik heb me vermaakt met haar rustige schrijfstijl, wat misschien als oubollig kan worden gezien, maar past dat niet juist uitstekend bij het verhaal en de setting?
Venijnige kwesties worden leuk, subtiel aangestipt en er zit een onderkoeld soort humor in het verhaal. Niet alle personages kwamen even goed uit de verf, maar dat vergeef ik Mizee meteen. Ik ga meer van haar lezen.
August 17, 2019
‘Moord op de moestuin’ is vermakelijk en zit vol sarcasme, grappige dialogen en markante figuren. De moord die opgelost moet worden is een kleine bijzaak, zo klein dat dit boek -naar mijn mening- geen thriller genoemd mag worden, dus hoe de VN Thrillergids daar bij komt is mij een raadsel.
Het oplossen van de moord is nergens echt spannend, al is de wending die het verhaal neemt wel verrassend. Grotendeels leest dit boek dan ook als een grote comedy. Het zou me ook niks verbazen als vroeg of laat dit verhaal bewerkt gaat worden voor een film of serie. De personages zijn echte karikaturen, waar je tijdens het lezen in je hoofd al een acteur bij verzint.
Lees verder op mijn blog :)
Het oplossen van de moord is nergens echt spannend, al is de wending die het verhaal neemt wel verrassend. Grotendeels leest dit boek dan ook als een grote comedy. Het zou me ook niks verbazen als vroeg of laat dit verhaal bewerkt gaat worden voor een film of serie. De personages zijn echte karikaturen, waar je tijdens het lezen in je hoofd al een acteur bij verzint.
Lees verder op mijn blog :)
April 26, 2021
Ik voel me dubbel bedrogen. Ik dacht dat dit een ecologische thriller zou zijn omwille van de titel, maar dat bleek niet het geval. Vervolgens dacht ik een spannende thriller te gaan lezen, want dit boek kreeg in de VN Thrillergids toch veel sterren. Weer mis poes. Dit is geen thriller. Dit is Midsummer Murders – ook al niet mijn favoriete serie – in boekvorm. Lang geleden dat ik nog zoiets banaals heb gelezen. De hoofdpersoon is een romanschrijfster die vaak een instructie aan haar cursisten creatief schrijven herhaalt. En ik dacht, is Mizee weer zo iemand die een cursus creatief schrijven heeft gevolgd en denkt: “Nu ga ik ervoor!”? Mag voor mijn part, maar dat de VN Thrillergids dit boek zo hoog boven zijn waarde schat en daarmee veel lezers het verkeerde boek doet kopen, dat vind ik pas erg. Twee sterren voor de humor.
June 9, 2019
Ik ben in de afgelopen 3 uur zo'n 35 jaar ouder geworden. De twee woorden die in me opkomen zijn oubollig en flauw. Namen als Govert en Zwanet, fascinatie voor kabouters, personages die elkaar in de informele omgang toeroepen met zinnen als 'Wat een coïncidentie!', en sinds wanneer duurt het inplanten en het oogsten van een moestuin slechts 8 weken (inplanten in juli, oogsten in september)? Moet ik het nog hebben over de vlakke personages? Spoiler: Ik doe het niet. Dit boek heeft me al te veel tijd gekost. 😅
March 20, 2019
Trouble in Paradise
‘De hele geschiedenis begon toen mijn zuster en zwager een pan soep kwamen brengen.
Twee maanden daarvoor was ik getrouwd.’ (2019, 7, ebook)
Judith is laat getrouwd met Thijs, die wat ouder is dan zij en drie dagen na de bruiloft krijgt hij een hartaanval waar hij maar niet van wil herstellen. Zus Cora stelt voor met zijn vieren: de zussen en hun echtgenoten voor een langere tijd een huisje te huren zodat Thijs kan opknappen.
De roman begint als een romannetje voor oudere meisjes, à la Joop ter Heul. Gezellig met zijn viertjes de zomer doorbrengen op een oud landgoed in een authentiek boswachtershuisje. Dat landgoed blijkt ook nog eens in handen te zijn van twee oude vriendinnen van Cora en Judith. Dan zie je meisjes, de robbedoezen van vlotte, blonde, aantrekkelijke bakvissen al voor ogen, behalve dat deze vier vriendinnen de jaren des onderscheids inmiddels wel bereikt hebben.
Het landgoed is in deplorabele staat. Er rust een soort vloek op; het is al generaties in bezit van de familie van de zussen Anne en Fiep. De mannelijke erfgenamen hadden de neiging een beetje raar in het hoofd te worden en het landgoed weg te willen geven of iets dergelijks, maar het in ieder geval het niet gewoon te laten erven door hun nakroost. De vader van Anne en Fiep is jaren geleden verdwenen en behalve hun oude moeder is niemand daar heel erg rouwig om.
Op het terrein van het landgoed is een volkstuinvereniging gevestigd, EVA AVE, met een paar eigenaardige moestuiniers, die er ook nog eens conflicterende ideeën en belangen op nahouden: een samenleving in het klein. Herkenbaar voor diegenen die ook een moestuin huren op een complex, en hilarisch natuurlijk.
Judith moet wat en begint tamelijk hartstochtelijk groente te verbouwen en relaties met de ander tuiniers aan te knopen.
Verwikkelingen volgen, daar kun je donder opzeggen natuurlijk. Trouble in Paradise, gedonder in de glazen versgeperst natuurlijk sap.
Het is geen echte, heel spannende who-done-it. Dat is niet waar het omgaat. Waar gaat het hier dan wel om? Nou, onder andere om het schrijven van een roman en hoe dat moet, wat de regels zijn. Judith is, net als Mizee zelf, een schrijfster èn docente op een schrijversvakschool; maar ik suggereer verder geen autobiografische overeenkomsten, ik zou bijna zeggen: juist niet en dat is een beetje grappig bedoeld. Judith kan niet meer schrijven sinds zij getrouwd is en sinds haar man ziek is. Dat zou kunnen duiden op een minder gezonde situatie of relatie, of toch niet? Letterlijk tussen de regels door laat Mizee zien aan welke voorwaarden een goede roman of een goed stuk aan moet voldoen. Anders dan het echte leven zit fictie doortimmerd in elkaar. Om met W.F. Hermans te spreken: er valt geen mus zonder reden van het dak. De roman is net als een tuin een omheinde werkelijkheid met eigen regels en gebruiken. De hof van Eden, het Paradijs van Adam en Eva was ook zo: een lieflijk landschap waarin de dieren, hert en leeuw, gezusterlijk naast elkaar leefden en waar geen wolkje aan de lucht was. Net als de zusters, Cora en Judith, en Anne en Fien, die ook nog eens elkaars vriendinnen waren. Vroeger, als kind was alles vrolijk, ook nu is er geen wolkje aan de lucht op het landgoed, of toch wel? Waar schuilt de slang? Hoe dan ook: een roman over het schrijven. Mooi, fijn, ik ben daar dol op.
Aan alle elementen merk je dat: alle dingen komen minstens twee keer voor, de meeste zelfs vaker; metaforen krijgen ook een letterlijkheid in het verhaal, zoals het door mij gebruikte’ geen wolkje aan de lucht’: de metafoor - soit, een beetje een versleten vergelijking, meer een gezegde - vindt zijn letterlijkheid, zijn concreetheid in zomers weer met warmte en geen regen, letterlijk geen wolkje aan de lucht. Maar dat is maar één kant, want er zijn wel degelijk donderwolken op komst.
De roman zit knap en hecht in elkaar. Niets gebeurt zomaar. Alle bouwstenen worden netjes boven en naast elkaar gemetseld. Heerlijk zijn de moestuinverhalen, verhalen over de natuur, veel over vogels, over gewassen, over koken, over eten en gezellig samen aan tafel zitten. Het is zo genoeglijk, en toch ook weer niet, dat je verwacht dat Agatha Christie misschien ook nog om het hoekje van een theerozenstruik komt piepen.
Mizee heeft een heel lichte pen, een heel lichte toets, die overstroomt van haast meisjesachtige ironie, dus niet van die vette, überintellectuele zoals bijvoorbeeld van Ilja Leonard Pfeiffer, maar fijntjes als een zomerbriesje, zoals van veel Engelse schrijfsters en ook van Doeschka Meijsing, die ik op de achtergrond voorzichtig mee voel vibreren. Mizee schrijft misschien ietsje minder intellectueel dan Meijsing, maar ik hoor Meijsing toch wel een beetje meeresoneren; en daar word ik niet ongelukkig van. Mizee is in ieder geval niet vies van allerlei literaire verwijzingen; de moeilijke licht ze even fijntjes toe. Meijsing kon daar ook wat van, lees bijvoorbeeld Over de liefde.
Het is voorstelbaar dat niet iedereen Mizee’s schrijven kan waarderen, misschien vindt men haar te licht, te oubollig, te doorzichtig, maar dat is misschien iets waar je aan zou kunnen wennen. Dat doorzichtige, dat licht oubollige heeft op zijn beurt ook iets ironisch en lichtvoetigs.
Ik hou van haar licht ironische stijl, waarin de dingen een beetje lijken te kabbelen, maar toch ook moest ik het af en toe werkelijk uitproesten, zo grappig.
Voor mij is het het derde boek dat ik van haar lees; De halfbroer was de eerste roman; De kennismaking. Faxen aan Ger haar eerste autobiografische tekst.
Over de auteur:
Nicolien Mizee (Haarlem, 1965) debuteerde in 2000 met Voor God en de Sociale Dienst. Haar tweede roman Toen kwam moeder met een mes werd in 2004 genomineerd voor de Libris Literatuurprijs.
In 2006 verscheen En knielde voor hem neer. Voor NRC Handelsblad schreef ze de veelgelezen column ‘Schrijfles’ over haar ervaringen als lerares proza schrijven. De verzamelde columns verschenen in 2009 onder de titel Schrijfles.
In 2015 verscheen het door de pers zeer goed ontvangen De Halfbroer.
http://www.schrijversvakschool.nl/doc...
Titel: Moord op de moestuin
Auteur: Nicolien Mizee
Uitgeverij: Nijgh & Van Ditmar
240 pagina's
Verschijningsdatum: januari 2019
EAN: 9789038802015
Je vindt dit boek in categorieën: Literaire roman
DWDD-Boek van de maand februari 2019
‘De hele geschiedenis begon toen mijn zuster en zwager een pan soep kwamen brengen.
Twee maanden daarvoor was ik getrouwd.’ (2019, 7, ebook)
Judith is laat getrouwd met Thijs, die wat ouder is dan zij en drie dagen na de bruiloft krijgt hij een hartaanval waar hij maar niet van wil herstellen. Zus Cora stelt voor met zijn vieren: de zussen en hun echtgenoten voor een langere tijd een huisje te huren zodat Thijs kan opknappen.
De roman begint als een romannetje voor oudere meisjes, à la Joop ter Heul. Gezellig met zijn viertjes de zomer doorbrengen op een oud landgoed in een authentiek boswachtershuisje. Dat landgoed blijkt ook nog eens in handen te zijn van twee oude vriendinnen van Cora en Judith. Dan zie je meisjes, de robbedoezen van vlotte, blonde, aantrekkelijke bakvissen al voor ogen, behalve dat deze vier vriendinnen de jaren des onderscheids inmiddels wel bereikt hebben.
Het landgoed is in deplorabele staat. Er rust een soort vloek op; het is al generaties in bezit van de familie van de zussen Anne en Fiep. De mannelijke erfgenamen hadden de neiging een beetje raar in het hoofd te worden en het landgoed weg te willen geven of iets dergelijks, maar het in ieder geval het niet gewoon te laten erven door hun nakroost. De vader van Anne en Fiep is jaren geleden verdwenen en behalve hun oude moeder is niemand daar heel erg rouwig om.
Op het terrein van het landgoed is een volkstuinvereniging gevestigd, EVA AVE, met een paar eigenaardige moestuiniers, die er ook nog eens conflicterende ideeën en belangen op nahouden: een samenleving in het klein. Herkenbaar voor diegenen die ook een moestuin huren op een complex, en hilarisch natuurlijk.
Judith moet wat en begint tamelijk hartstochtelijk groente te verbouwen en relaties met de ander tuiniers aan te knopen.
Verwikkelingen volgen, daar kun je donder opzeggen natuurlijk. Trouble in Paradise, gedonder in de glazen versgeperst natuurlijk sap.
Het is geen echte, heel spannende who-done-it. Dat is niet waar het omgaat. Waar gaat het hier dan wel om? Nou, onder andere om het schrijven van een roman en hoe dat moet, wat de regels zijn. Judith is, net als Mizee zelf, een schrijfster èn docente op een schrijversvakschool; maar ik suggereer verder geen autobiografische overeenkomsten, ik zou bijna zeggen: juist niet en dat is een beetje grappig bedoeld. Judith kan niet meer schrijven sinds zij getrouwd is en sinds haar man ziek is. Dat zou kunnen duiden op een minder gezonde situatie of relatie, of toch niet? Letterlijk tussen de regels door laat Mizee zien aan welke voorwaarden een goede roman of een goed stuk aan moet voldoen. Anders dan het echte leven zit fictie doortimmerd in elkaar. Om met W.F. Hermans te spreken: er valt geen mus zonder reden van het dak. De roman is net als een tuin een omheinde werkelijkheid met eigen regels en gebruiken. De hof van Eden, het Paradijs van Adam en Eva was ook zo: een lieflijk landschap waarin de dieren, hert en leeuw, gezusterlijk naast elkaar leefden en waar geen wolkje aan de lucht was. Net als de zusters, Cora en Judith, en Anne en Fien, die ook nog eens elkaars vriendinnen waren. Vroeger, als kind was alles vrolijk, ook nu is er geen wolkje aan de lucht op het landgoed, of toch wel? Waar schuilt de slang? Hoe dan ook: een roman over het schrijven. Mooi, fijn, ik ben daar dol op.
Aan alle elementen merk je dat: alle dingen komen minstens twee keer voor, de meeste zelfs vaker; metaforen krijgen ook een letterlijkheid in het verhaal, zoals het door mij gebruikte’ geen wolkje aan de lucht’: de metafoor - soit, een beetje een versleten vergelijking, meer een gezegde - vindt zijn letterlijkheid, zijn concreetheid in zomers weer met warmte en geen regen, letterlijk geen wolkje aan de lucht. Maar dat is maar één kant, want er zijn wel degelijk donderwolken op komst.
De roman zit knap en hecht in elkaar. Niets gebeurt zomaar. Alle bouwstenen worden netjes boven en naast elkaar gemetseld. Heerlijk zijn de moestuinverhalen, verhalen over de natuur, veel over vogels, over gewassen, over koken, over eten en gezellig samen aan tafel zitten. Het is zo genoeglijk, en toch ook weer niet, dat je verwacht dat Agatha Christie misschien ook nog om het hoekje van een theerozenstruik komt piepen.
Mizee heeft een heel lichte pen, een heel lichte toets, die overstroomt van haast meisjesachtige ironie, dus niet van die vette, überintellectuele zoals bijvoorbeeld van Ilja Leonard Pfeiffer, maar fijntjes als een zomerbriesje, zoals van veel Engelse schrijfsters en ook van Doeschka Meijsing, die ik op de achtergrond voorzichtig mee voel vibreren. Mizee schrijft misschien ietsje minder intellectueel dan Meijsing, maar ik hoor Meijsing toch wel een beetje meeresoneren; en daar word ik niet ongelukkig van. Mizee is in ieder geval niet vies van allerlei literaire verwijzingen; de moeilijke licht ze even fijntjes toe. Meijsing kon daar ook wat van, lees bijvoorbeeld Over de liefde.
Het is voorstelbaar dat niet iedereen Mizee’s schrijven kan waarderen, misschien vindt men haar te licht, te oubollig, te doorzichtig, maar dat is misschien iets waar je aan zou kunnen wennen. Dat doorzichtige, dat licht oubollige heeft op zijn beurt ook iets ironisch en lichtvoetigs.
Ik hou van haar licht ironische stijl, waarin de dingen een beetje lijken te kabbelen, maar toch ook moest ik het af en toe werkelijk uitproesten, zo grappig.
Voor mij is het het derde boek dat ik van haar lees; De halfbroer was de eerste roman; De kennismaking. Faxen aan Ger haar eerste autobiografische tekst.
Over de auteur:
Nicolien Mizee (Haarlem, 1965) debuteerde in 2000 met Voor God en de Sociale Dienst. Haar tweede roman Toen kwam moeder met een mes werd in 2004 genomineerd voor de Libris Literatuurprijs.
In 2006 verscheen En knielde voor hem neer. Voor NRC Handelsblad schreef ze de veelgelezen column ‘Schrijfles’ over haar ervaringen als lerares proza schrijven. De verzamelde columns verschenen in 2009 onder de titel Schrijfles.
In 2015 verscheen het door de pers zeer goed ontvangen De Halfbroer.
http://www.schrijversvakschool.nl/doc...
Titel: Moord op de moestuin
Auteur: Nicolien Mizee
Uitgeverij: Nijgh & Van Ditmar
240 pagina's
Verschijningsdatum: januari 2019
EAN: 9789038802015
Je vindt dit boek in categorieën: Literaire roman
DWDD-Boek van de maand februari 2019
March 30, 2019
Mooie kaft, interessante enscenering met de moestuin op de achtergrond. Maar wat betreft plot en uitdieping van karakters teleurstellend. Er komen behoorlijk wat personages voorbij, maar doordat de mannen nauwelijks zijn uitgewerkt, zijn ze moeilijk uit elkaar te houden. Het verhaal leest ook wat fragmentarisch, soms mist de rode draad. Wel een prettig schrijfstijl. De humor in het boek moet je aanspreken. Ik had er meer van verwacht.
February 26, 2019
Een ongeëvenaarde eco-detective van Hollandse bodem met een soort Van Warmerdamse twist…. in ’t voorjaar. Maar het groeit en bloeit niet alleen in dit boek van Nicolien Mizee, om wie ik erg heb gelachen. Ze moet wel een van de leukste Nederlanders auteurs getuige dit boek vol anarchisten en eigenheimers. De benepenheid, de gemeenheid, de gespannen toestanden, de onhebbelijkheden: wat er onderhuids en bovengronds allemaal gebeurt op dit stukje land is een groot genoegen om te lezen. 'n Goed verhaal, en goeie zinnen: onderkoeld, venijnig en met zoveel vaart en vakkundigheid verpakt: hier mag geoogst worden.
June 30, 2024
Hoezee voor deze Mizee want wat heerlijk is dit toch weer. Ooit een hype boek in DWDD-dagen, maar ik las het nu pas. Als je dit saai vindt, dan weet je niet wat fantastisch schrijven én ironie is. Zo gemakkelijk over personages schrijven zonder dat het ongeloofwaardig wordt inclusief eigenaardigheden en spot-on dagelijkse dialogen, dat kan Mizee als geen ander.
February 27, 2019
Dit boek is boek vd maand bij dwdd, ben er uit nieuwsgierigheid in gaan lezen, en ben behoorlijk teleurgesteld. Hoe kan een boek dat door 4 boekhandelaren hartelijk wordt aanbevolen zo slecht zijn geschreven? Zonder samenhang, zonder spanning en ook zonder humor. In Libelletaal. Heb het alleen maar uitgelezen omdat je vermoedt dat er nog iets komt, en omdat apple per ongeluk het hele boek stuurde ipv het proefstukje.
August 10, 2021
De schrijfstijl van Nicolien Mizee bevalt me direct: ze vertelt over opmerkelijke gebeurtenissen met een hoop rake observaties en droge humor. Halverwege het boek doet Judith een vondst die het verhaal spannender maakt. Het is absoluut geen thriller, maar het gaat wel over dood onder verdachte omstandigheden. Uiteindelijk wordt het allemaal netjes opgelost, zodat je als lezer niet met open eindjes blijft zitten.
https://lalageleest.nl/2021/08/10/moo...
https://lalageleest.nl/2021/08/10/moo...
February 25, 2019
Fantastisch boek. Heerlijk om te lezen, geestig en toch spannend. In jaren niet zo genoten van Nederlandse literatuur!
July 22, 2019
De setting en de humor kon ik wel waarderen, en dit boek heeft iets liefs en gezelligs, maar het was ook nogal vlak en saai. Plot is niet erg interessant en de personages maken al helemaal geen ontwikkeling door.
April 4, 2024
een heerlijk boek. alle mensen in de recensies hier hebben het fout. Moord op de moestuin is grappig, heeft een goede ontknoping, met heerlijke personages, en biedt inzicht in de nederlandse volkstuincultuur. wat wil een mens nog meer!
February 4, 2021
Met veel plezier geluisterd, prettige voorleesstem en leuk verhaal.
www.facebook.com/thebookbabecisz
www.facebook.com/thebookbabecisz
March 13, 2020
Twee sterren voor de moeite.
October 28, 2019
[RECENSIE: https://www.readabook.nl/2019/10/nico...]
De hoofdpersonen zijn goed neergezet, de schrijfstijl is vlot en heel grappig en het verhaal zelf is leuk bedacht. Wat mij betreft een boek dat je een keer een kans moet geven.
De hoofdpersonen zijn goed neergezet, de schrijfstijl is vlot en heel grappig en het verhaal zelf is leuk bedacht. Wat mij betreft een boek dat je een keer een kans moet geven.
January 3, 2020
3+ Verrassend leuk. Nu wil ik een landgoed en een moestuin.
August 8, 2024
Fascinerend om een boek te lezen met zo veel potentie en zo'n ondermaatse uitvoering. De setting en het uiteindelijke moordmysterie lenen zich perfect voor een whodunnit, maar helaas kiest Mizee voor een onrustige schrijfstijl zonder duidelijke focus of visie, met veel onnodige referenties en ongeloofwaardige karakters.
December 20, 2021
Toen ik Moord op de moestuin tegenkwam in de boekhandel herinnerde ik me de lovende recensies van twee jaar geleden. Vol enthousiasme legde ik het in mijn winkelmandje: dat kon niet anders dan een heel goed verhaal zijn.
Na een aantal hoofdstukken besefte ik me helaas dat het tegenovergestelde waar was. Met moeite las ik het verhaal uit, omdat ik het toch een kans wilde geven. Maar helaas. Het boek heeft een verwarrende schrijfstijl met een te langdradige en saaie verhaallijn. Jammer.
Na een aantal hoofdstukken besefte ik me helaas dat het tegenovergestelde waar was. Met moeite las ik het verhaal uit, omdat ik het toch een kans wilde geven. Maar helaas. Het boek heeft een verwarrende schrijfstijl met een te langdradige en saaie verhaallijn. Jammer.
March 17, 2019
Lijkt op een boekbewerking van Midsummer Muders en was vast leuker geweest in de vorm van een tv-serie. Als boek is het een niemendalletje.
November 27, 2019
Erg teleurstellend zeker ook omdat het een boek van de maand was bij DWDD.
Droog en saai.
Droog en saai.
August 21, 2020
Wat een heerlijk boek met bijzondere personages. Ik houd hiervan: mooie uitgewerkte karakters, humor, verwikkelingen en natuurlijk iemand die het mysterie ontrafelt.
June 30, 2022
In één adem uit. Niet omdat het nou zo spannend was, maar het las heel makkelijk. Soms was het zelfs een beetje simpel. Perfect voor op vakantie… en gelukkig wel met hier en daar een slimme verwijzing, een mooi gevonden motief en soms humor; gelachen om de beschrijving van het gezang van Felix. Kortom: de schrijfster heeft een leuke draai aan een detective gegeven, maar erg hoogdravend is het niet.
August 28, 2019
3.5 sterren, afgerond 4. Ik vond dit vooral gewoon een leuk verhaal geschreven in een luchtige en ook wel humoristische schrijfstijl.
Read
October 21, 2022Love Mizee, zin in meer.
April 13, 2025
Vaak grappig en leuk, maar iets te vaak ook wat te lollig en te dik aangezette personages. Een raar personage in het boek kan ik wel waarderen, maar het hoeft er niet vol mee te staan.
April 3, 2019
Well, one star for writing it and another one for a nice setting and beautiful cover. That sums it up.
July 5, 2020
Dit boek is als een type mens dat je misschien wel kent: voegt niets toe, maar is prima om erbij te hebben.
August 10, 2020
Raar maar vermakelijk
Displaying 1 - 30 of 276 reviews