"Χρονικό της Τουρκοκρατίας" χαρακτηρίζει ο συγγραφέας του το μνημειώδες αυτό έργο που καλύπτει δύο πολυσέλιδους τόμους της σειράς της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Οι "Μαυρόλυκοι" ξεπερνούν κατά πολύ το χρονικό: είναι το έπος και το πάθος ενός λαού που οραματίζεται την ελευθερία του κι αγωνίζεται γι' αυτήν. Ο Θανάσης Πετσάλης - Διομήδης προσέφερε με τους "Μαυρόλυκους" μία από τις αρτιότερες συνθέσεις της νεότερης αφηγηματικής λογοτεχνίας μας. Οι "Μαυρόλυκοι" αποτέλεσαν σταθμό στα ελληνικά γράμματα. Η Ακαδημία Αθηνών βράβευσε το έργο κατά την πανηγυρική συνεδρία της 24ης Μαρτίου 1950 και απέδωσε επιγραμματικά το μέγεθός του: "Εδώ η τέχνη και η Ιστορία σφικτά χειροκροτούμεναι παρουσιάζουν ως εν πανοράματι τας περιπετείας του Γένους".
Στα χνάρια του πρώτου τόμου,αν και με περισσοτερες ιστορικές λεπτομέρειες,είναι εξαιρετικά γοητευτικό ως προς τις περιγραφές του,τόσο για το κρυφό σχολειό,την πολιορκία των Αθηνών,μα και την ζωή στην Πόλη.
Η ιστορία της τουρκοκρατίας συνεχίζεται, μέσα από τα παρακλάδια της οικογένειας των Μαυρόλυκων. Κατάληψη της Αθήνας από τον Μοροζίνι με ανατίναξη του Παρθενώνα και εγκατάλειψη της, ένας Φαναριώτης Μαυρόλυκος γίνεται δραγουμάνος στη Πύλη και σύντομα με την καταστροφή του αυστριακού στρατού απαγχονίζεται, κρυφό σχολιό, Κοσμάς ο Αιτωλός, πολιορκία Κορώνης και Μεθώνης από τους Ορλώφ και σφαγή των Ελλήνων σ όλο το Μοριά, και τέλος στη Βιέννη με Ρήγα Φεραίο μέχρι και το θάνατο του. Ο συγγραφέας συνεχίζει να έχει σαν πρωταγωνιστή το ιστορικό υπόβαθρο, ενώ οι ήρωες, μέλη της οικογένειας των Μαυρόλυκων, είναι απλώς η αφορμή για την εξιστόρηση.
Ο δεύτερος τόμος των Μαυρόλυκων μπορώ να πω ότι ήταν ακόμα πιο κουραστικός από τον πρώτο. Γλώσσα από άλλη εποχή (όπως ήταν αναμενόμενο) και γενικά ένα προϊόν της εποχής του.