What do you think?
Rate this book
Neden Öldürüldüler? 4 - Kurşunlar Hepimize
‘‘Terör, ister sağ, ister sol görüntülü olsun, isterse de etnik kimliklere bürünsün, sonuç hiç değişmez. İşin kuralı şu: Bu terör örgütleri, eninde sonunda emparyalizme ve faşizme hizmet ederler, şovenizme ve cuntaların değirmenlerine su taşırlar.
Sevr mi, Lozan mı?Sorun budur.''
-Uğur Mumcu
(Cumhuriyet, 25 Ekim 1989)>
Sevr mi, Lozan mı?Sorun budur.''
-Uğur Mumcu
(Cumhuriyet, 25 Ekim 1989)>
247 pages, Paperback
Published November 1, 2018
7 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 of 1 review
August 11, 2019
"Onat Kutlar, olaydan bir süre önce, kaleme aldığı ‘Herkesin Kaybettiği Tek Oyun’ başlıklı yazısında terör konusunu ele alıyor ve şunları söylüyordu:
'…Terörün anlamı ve kapsamı, onu kullanana göre değişmez. Giyotinin bıçağı, kutsal kralı, vatansever ve bozulmaz Robespierre’i, hayalci ozan Chenier’yi, serseri San Culotte’lardan birini ya da hain İsviçreliyi aynı umursamazlıkla keser.
Tıpkı Güneydoğu Anadolu’da şiddetin gencecik askerleri, küçük çocukları ve Kürt gençlerini aynı umursamazlıkla yok ettiği gibi.
Hiçbir şiddette kazanan yoktur. Herkesin birden kaybettiği tek oyundur terör. Korkunç bir oyundur.
Andre Chenier’nin öldürülmesi ile ilgili söylenceler vardır. Bunlardan birine göre ünlü şair kafasını demirin aralığına koymadan önce bağırmış: ‘Bu kafada bir şeyler vardı!..’
Evet. Her öldürülenle bir evren yok edilir.
Hiçbir kutsal amaç, hiçbir ideoloji, hiçbir hak, hiçbir öfke, hiçbir yetki doğrulamaz öldürmeyi.
Kralın ve soyluların gaddar köpekleri kadar, halkın temsilcileri, dağlılar da düşünmelidirler bunu.
Günlerdir çıkıp İstanbul’un sessiz ve eski sokaklarında dolaşmak istiyorum.
Hava ağır ağır serinliyor. Eylül geliyor. İyi güz günleri. Barış…
Ama çıkamıyorum. Nereye yürüsem ayağıma kan bulaşıyor.
Terör içindeyim.' "(s.24)
'…Terörün anlamı ve kapsamı, onu kullanana göre değişmez. Giyotinin bıçağı, kutsal kralı, vatansever ve bozulmaz Robespierre’i, hayalci ozan Chenier’yi, serseri San Culotte’lardan birini ya da hain İsviçreliyi aynı umursamazlıkla keser.
Tıpkı Güneydoğu Anadolu’da şiddetin gencecik askerleri, küçük çocukları ve Kürt gençlerini aynı umursamazlıkla yok ettiği gibi.
Hiçbir şiddette kazanan yoktur. Herkesin birden kaybettiği tek oyundur terör. Korkunç bir oyundur.
Andre Chenier’nin öldürülmesi ile ilgili söylenceler vardır. Bunlardan birine göre ünlü şair kafasını demirin aralığına koymadan önce bağırmış: ‘Bu kafada bir şeyler vardı!..’
Evet. Her öldürülenle bir evren yok edilir.
Hiçbir kutsal amaç, hiçbir ideoloji, hiçbir hak, hiçbir öfke, hiçbir yetki doğrulamaz öldürmeyi.
Kralın ve soyluların gaddar köpekleri kadar, halkın temsilcileri, dağlılar da düşünmelidirler bunu.
Günlerdir çıkıp İstanbul’un sessiz ve eski sokaklarında dolaşmak istiyorum.
Hava ağır ağır serinliyor. Eylül geliyor. İyi güz günleri. Barış…
Ama çıkamıyorum. Nereye yürüsem ayağıma kan bulaşıyor.
Terör içindeyim.' "(s.24)
Displaying 1 of 1 review