What do you think?
Rate this book
Το παιχνίδι των στερήσεων
Οι τοπικές εφημερίδες της Αλεξανδρούπολης κάνουν πρωτοσέλιδο έναν θάνατο, αφήνοντας υπονοούμενα πως συνδέεται με ένα σκανδαλώδες σενάριο. Μία τριμελής ελληνική οικογένεια: πατέρας, μητέρα, γιος. Και εκείνη.
Μια νέα κοπέλα από την Πορτογαλία. Εισβάλλει στις ζωές τους ως ερωμένη του νεότερου μέλους. Τι είναι αυτό που έχει και τους τρομάζει; Τι αποζητούν όλοι τους από εκείνη; Πότε ο φόβος γίνεται πόθος και πότε ο πόθος γίνεται φόβος; Ποιος είναι το πρόβατο και ποιοι οι λύκοι; Ένα παιχνίδι λεπτών ισορροπιών, όπου οι νικητές ορίζονται όπως θα έπρεπε να ορίζονται και στην πραγματική ζωή: οι λιγότερο στερημένοι στην αγάπη
Μια νέα κοπέλα από την Πορτογαλία. Εισβάλλει στις ζωές τους ως ερωμένη του νεότερου μέλους. Τι είναι αυτό που έχει και τους τρομάζει; Τι αποζητούν όλοι τους από εκείνη; Πότε ο φόβος γίνεται πόθος και πότε ο πόθος γίνεται φόβος; Ποιος είναι το πρόβατο και ποιοι οι λύκοι; Ένα παιχνίδι λεπτών ισορροπιών, όπου οι νικητές ορίζονται όπως θα έπρεπε να ορίζονται και στην πραγματική ζωή: οι λιγότερο στερημένοι στην αγάπη
Paperback
4 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 4 of 4 reviews
July 30, 2019
«Το παιχνίδι των στερήσεων» από τις «Εκδόσεις 24 Γράμματα», είναι το δεύτερο βιβλίο του Χάρη Μαύρου που διαβάζω και δηλώνω γοητευμένη από την πένα και το ύφος του.
Σε μια κλασική, ελληνική, ευκατάστατη οικογένεια, όπου όλοι έχουν τα μυστικά τους, ο γιος φιλοξενεί τη σύντροφό του από την Πορτογαλία. Η Ιζαμπέλ έχει τους δικούς της δαίμονες και τα δικά της πάθη. Διαταράσσει την φαινομενικά γαλήνια οικογενειακή ατμόσφαιρα και όλοι τους δείχνουν να θέλουν κάτι από εκείνη.
Μια ιστορία με γραφή γεμάτη ένταση και δύναμη, ενίοτε καυστική και ωμή, αλλά πάντα με ειλικρίνεια και αξιοπρέπεια. Ο Χάρης Μαύρος σε αυτό το βιβλίο καταθέτει την ψυχή του, με ήθος και αλήθειες.
Το βιβλίο έχει γρήγορη ροή και εξέλιξη, αλλά καταφέρνει να δημιουργήσει αντικρουόμενα συναισθήματα στον αναγνώστη. Η προσέγγιση του συγγραφέα στα θέματα που πραγματεύεται το βιβλίο είναι εξαιρετική και η ματιά του διαφορετική και ανατρεπτική, δίχως ταμπού και προκαταλήψεις. Αναφέρεται στις σχέσεις μεταξύ ομοφυλόφιλων, στους συμβιβασμούς, την καταπίεση, την κακία, τη σιωπή και τις στερήσεις. Διαβάζουμε για την υποκρισία και την πίστη, όπως και για στον έρωτα, τον πόθο, την επιθυμία και την λαγνεία.
Το υπέροχο εξώφυλλο με το χρυσοκόκκινο μήλο, που συμβολίζει την αμαρτία, και είναι τυλιγμένο με ενισχυμένο συρματόπλεγμα ανταποκρίνεται τέλεια στο περιεχόμενο του βιβλίου. Ο συγγραφέας στην αρχή κάθε κεφαλαίου χρησιμοποιεί λέξεις – κλειδιά και λύματα λεξικού για να προϊδεάσει για το περιεχόμενο της συνέχειας.
Ο Χάρης Μαύρος με αυτό το βιβλίο θέλει να αφυπνίσει, να συμβουλέψει και να διδάξει σε αναγνώστες και συγγραφείς τη δική του αλήθεια. Είναι ένα καλογραμμένο κοινωνικό μυθιστόρημα, το οποίο εύχομαι να φτάσει σε πολλές βιβλιοθήκες.
Σε μια κλασική, ελληνική, ευκατάστατη οικογένεια, όπου όλοι έχουν τα μυστικά τους, ο γιος φιλοξενεί τη σύντροφό του από την Πορτογαλία. Η Ιζαμπέλ έχει τους δικούς της δαίμονες και τα δικά της πάθη. Διαταράσσει την φαινομενικά γαλήνια οικογενειακή ατμόσφαιρα και όλοι τους δείχνουν να θέλουν κάτι από εκείνη.
Μια ιστορία με γραφή γεμάτη ένταση και δύναμη, ενίοτε καυστική και ωμή, αλλά πάντα με ειλικρίνεια και αξιοπρέπεια. Ο Χάρης Μαύρος σε αυτό το βιβλίο καταθέτει την ψυχή του, με ήθος και αλήθειες.
Το βιβλίο έχει γρήγορη ροή και εξέλιξη, αλλά καταφέρνει να δημιουργήσει αντικρουόμενα συναισθήματα στον αναγνώστη. Η προσέγγιση του συγγραφέα στα θέματα που πραγματεύεται το βιβλίο είναι εξαιρετική και η ματιά του διαφορετική και ανατρεπτική, δίχως ταμπού και προκαταλήψεις. Αναφέρεται στις σχέσεις μεταξύ ομοφυλόφιλων, στους συμβιβασμούς, την καταπίεση, την κακία, τη σιωπή και τις στερήσεις. Διαβάζουμε για την υποκρισία και την πίστη, όπως και για στον έρωτα, τον πόθο, την επιθυμία και την λαγνεία.
Το υπέροχο εξώφυλλο με το χρυσοκόκκινο μήλο, που συμβολίζει την αμαρτία, και είναι τυλιγμένο με ενισχυμένο συρματόπλεγμα ανταποκρίνεται τέλεια στο περιεχόμενο του βιβλίου. Ο συγγραφέας στην αρχή κάθε κεφαλαίου χρησιμοποιεί λέξεις – κλειδιά και λύματα λεξικού για να προϊδεάσει για το περιεχόμενο της συνέχειας.
Ο Χάρης Μαύρος με αυτό το βιβλίο θέλει να αφυπνίσει, να συμβουλέψει και να διδάξει σε αναγνώστες και συγγραφείς τη δική του αλήθεια. Είναι ένα καλογραμμένο κοινωνικό μυθιστόρημα, το οποίο εύχομαι να φτάσει σε πολλές βιβλιοθήκες.
May 19, 2019
Σπάνια συναντάς βιβλία που τα κείμενα τους είναι τόσο καθάρια, τόσο ζωντανά και τόσο αληθινά. Που η πραγματικότητα τους αποκαλύπτεται τόσο διάφανα και τόσο αφιλτράριστα. Σπάνια βρίσκεις βιβλία που η κάθε λέξη φανερή ή κρυφή καταλήγει να σε φέρει διαδραστικά αντιμέτωπο με την ίδια την συνείδηση σου και κατ' επέκταση με τον ίδιο τον εαυτό σου.
Το Παιχνίδι των στερήσεων δεν είναι από τα συνηθισμένα βιβλία. Δεν είναι από εκείνα τα κείμενα που ακολουθούν την πεπατημένη οδό του ωραιοποιημένου άλλοθι των ανθρώπινων πράξεων και του νοθευμένου με παραπλανητικά στοιχεία παραμυθιού. Είναι ένα κείμενο με χειμαρρώδη λόγο και σκληρές αλλά πάνω από όλα αληθινές διαπιστώσεις.
Ένας θάνατος στην Αλεξανδρούπολη θα φέρει αντιμέτωπους θύματα και θύτες μπροστά σε έναν δυσεπίλυτο γρίφο που ανακατεύει περίτεχνα και προκλητικά τα στοιχεία του μέσα από ένα παιχνίδι του μυαλού και της συνείδησης. Της αποδοχής και της άρνησης των προσωπικών βιωμάτων, Η σύγκρουση με τα πραγματικά συναισθήματα, τα κρυφά και ένοχα απωθημένα, αλλά και τα υποδόρια και άγνωστα μυστικά θα είναι αναπόφευκτη και συγκλονιστική. Πόσο συνταρακτικό και καθηλωτικό είναι να παρακολουθείς την απογύμνωση και την αποκαθήλωση ενός φαινομενικού καθωσπρεπισμού; Πόσο συντριπτικό είναι για τον ίδιο τον Πρωταγωνιστή να αντιλαμβάνεται ότι έχει πνιγεί μέσα στα ίδια τα ψέμματα του, την κίβδηλη δημόσια εικόνα του και την εικονική αλλά τόσο εύθραυστη ευτυχία του;
Μια οικογένεια κλασσική. Ευκατάστατη και με μια εξαιρετική θέση στην Κοινωνία. Πατέρας, μητέρα και γιος. Ο Βίος τους, αλλά κυρίως ο εσωτερικός τους κόσμος θα αναστατωθεί, όταν θα εισβάλει στην ζωή τους η Ιζαμπέλ, μια νεαρή κοπέλα από την Πορτογαλία, ως ερωμένη του υιού. Ο τρόπος που θα αλλοιώσει, θα αποχρωματίσει και θα ανασυντάξει την ψυχολογία του κάθε ήρωα, η καταλυτική παρουσία της είναι τόσο δυνατός, Τόσο ρεαλιστικός και τόσο αποστομωτικός. Αλλά πιο δυνατός, πιο αξιόπιστος και πιο δαιμόνιος ο τρόπος που επιλέγει ο συγγραφέας να φανερώσει τις πραγματικές προθέσεις της ιστορίας του,αλλά και τις πραγματικές διαστάσεις των όσων κρύβουν οι ήρωες του μέσα τους. Μοιάζει με μια βίαιη προσαγωγή των πρωταγωνιστών απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό. Με μια ανάκριση που δεν έχει όρια και φραγμούς. Είναι ένα παιχνίδι συγκρίσεων και αποκαλύψεων αλλά κυρίως είναι ένα ξέσπασμα της ίδιας της προσωπικής συνείδησης του καθένα απέναντι στο ψευδεπίγραφο των κοινωνικών προτύπων που είναι αναγκασμένοι να ακολουθούν απαρέγκλιτα και φανερά.
Άνθρωποι Θεός ή συνείδηση σε μια εκρηκτική αντιπαράθεση που ξεσκεπάζει την υποκρισία, την αλαζονεία και το ψέμα. Κινούμενοι σε μια εύθραυστη ισορροπία. Με μια διάθεση καυστική, ενοχική, απολογητική και επιθετική βγαίνουν ορμητικά όλα τα καλά κρυμμένα ελαττώματα, Όλος ο ευνουχισμένος και καταπιεσμένος προσωπικός εσωτερικός κόσμος. Ο Ανταγωνισμός, ο φόβος, η ζήλια. Η Ματαιοδοξία, η υπεροψία, η κτητικότητα. Η Αμφιβολία, η εκδίκηση, οι βίαιες συμπεριφορές. Οι ακραίες αντιδράσεις. Αλλά και η πραγματικότητα που κρύβεται πολλές φορές πίσω από μια ιστορία. Πόσες φορές δεν έχουμε κρίνει με λάθος κριτήρια μια υπόθεση που αγνοούμε στην ουσία και τις ρίζες της, αλλά και τις προεκτάσεις της; Ένα γεγονός είναι σίγουρα ένα γεγονός τετελεσμένο αλλά καθόλου μα καθόλου εύκολο να δούμε την αρχή του και το πραγματικό μέγεθος της ουσίας του. Μια και μόνο λέξη μπορεί να έχει πολλές σημασίες, πολλές επεξηγήσεις, πολλές ερμηνείες. Το ίδιο και ένα γεγονός, Για αυτό και βρήκα εξαιρετικά ευφάνταστη την επιλογή του συγγραφέα σε κάθε κεφάλαιο να χρησιμοποιεί μια λέξη που έχει σχέση με το περιεχόμενο του και να καταγράφει τις αντίστοιχες ερμηνείες της.
Με μια ερώτηση ή μια διαπίστωση. Με μια αλλαγή ή μια ανακατανομή των λέξεων και των εκφράσεων. Με μικρούς διαλόγους και κοφτές λέξεις και προτάσεις. Με εύστοχες επισημάνσεις που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας και αμφισβήτησης. Η αλήθεια ντύνεται με χυδαία χρώματα. Με τα χρώματα που κρύβει ο πραγματικός εσωτερικός κόσμος εκείνων που άλλα νιώθουν και αισθάνονται και άλλα φανερώνουν. Ο συγγραφέας οδηγεί τον αναγνώστη να διαβάσει πίσω από τις λέξεις. Αυτές τις λέξεις που παγιδεύουν τους πρωταγωνιστές και τους φέρνουν μπροστά στα θλιβερά αποτελέσματα των πράξεων τους. Ένα καταπληκτικό στοιχείο αυτού του βιβλίου είναι πως οι ήρωες αυτοπαγιδεύονται μέσα στις ίδιες τις λέξεις που έχουν πει. Μέσα στις ίδιες τις εικόνες που έχουν περιγράψει.
Τα κομμάτια του εαυτού τους αποκαλύπτονται σιγά, σιγά. Βγάζοντας ύστερα από μια ιδιόμορφη καθοδήγηση μια δύναμη πρωτόγνωρη, που κρυβόταν τόσα χρόνια πίσω απο τον φόβο και την δειλία των κανόνων και των πρέπει. Να κρατηθείς στο ύψος της οικογένειας σου. Στο ύψος της ηθικής σου. Στο ύψος της θρησκευτικής σου αντίληψης και να καταλάβεις τελικά πως όσο ψηλά και αν σταθείς και πάλι κάτι θα βρεθεί να εκπέσεις στα μάτια του κόσμου. Και έτσι για ένα χαμένο παιχνίδι θα έχεις χάσει πραγματικά το δικαίωμα να ζήσεις αυτό που εσύ θέλεις και όχι αυτό που επέλεξαν άλλοι για σένα.
"Ποιοι θα είμαστε πραγματικά, αν μπαίναμε σε ένα σκοτεινό κουτί του χωροχρόνου; Σε ένα κουτί που ούτε ο χρόνος, ούτε οι τίτλοι, ούτε τα ονόματα. Ούτε η ηθική η ίδια θα είχε σημασία μιας και αυτό το κουτί θα καταστρεφόταν σε λίγο περνώντας μαζί του κάθε πράξη και κάθε κίνηση. Κάθε μυστικό που θα άλλαζε τον πραγματικό χαρακτήρα μας."
Παίζει με τις λέξεις, με τις έννοιες και τις εκδοχές. Αλλάζει την ουσία του χρόνου. Ενοχοποιεί και απενοχοποιηθεί συμπεριφορές και καταστάσεις. Φανερώνει τα εκούσια ή ακούσια πάθη της ανθρώπινης ψυχής. Οριοθετεί το μέγεθος της υπερφίαλης υποκρισίας και της συναισθηματικής αναλγησίας που μπορεί να οδηγήσει ο άκρατος εγωισμός. Ξηλώνει μεθοδικά το ψευδές κουκούλι των ανθρώπινων σχέσεων. Των επαγγελματικών, των φιλικών των ερωτικών. Των οικογενειακών δεσμών. Ωμό, αληθινό, ακομπλεξάριστο. Ρίχνει τις μάσκες του καθωσπρεπισμού και υποδεικνύει αφιλτράριστα τα αληθινά χαρακτηριστικά της ανθρώπινη φύσης. Ένα διαμάντι που όποιος το διαβάσει θα πρέπει να το κάνει με ανοικτό μυαλό και να είναι προετοιμασμένος να δεχτεί γερά χαστούκια. Μιας και κανείς μας δεν είναι έτοιμος να ακούσει αυτά που νομίζει πως κρύβει καλά μέσα σε μια υποκριτική και σκηνοθετημένη συμπεριφορά που ακολουθεί τα δήθεν νόμιμα κοινωνικά πρότυπα.
Ένα Βιβλίο έκπληξη για μένα, όπως και κάθε Βιβλίο του Χάρη Μαύρου.
https://vivlionerga.blogspot.com/2019...
Το Παιχνίδι των στερήσεων δεν είναι από τα συνηθισμένα βιβλία. Δεν είναι από εκείνα τα κείμενα που ακολουθούν την πεπατημένη οδό του ωραιοποιημένου άλλοθι των ανθρώπινων πράξεων και του νοθευμένου με παραπλανητικά στοιχεία παραμυθιού. Είναι ένα κείμενο με χειμαρρώδη λόγο και σκληρές αλλά πάνω από όλα αληθινές διαπιστώσεις.
Ένας θάνατος στην Αλεξανδρούπολη θα φέρει αντιμέτωπους θύματα και θύτες μπροστά σε έναν δυσεπίλυτο γρίφο που ανακατεύει περίτεχνα και προκλητικά τα στοιχεία του μέσα από ένα παιχνίδι του μυαλού και της συνείδησης. Της αποδοχής και της άρνησης των προσωπικών βιωμάτων, Η σύγκρουση με τα πραγματικά συναισθήματα, τα κρυφά και ένοχα απωθημένα, αλλά και τα υποδόρια και άγνωστα μυστικά θα είναι αναπόφευκτη και συγκλονιστική. Πόσο συνταρακτικό και καθηλωτικό είναι να παρακολουθείς την απογύμνωση και την αποκαθήλωση ενός φαινομενικού καθωσπρεπισμού; Πόσο συντριπτικό είναι για τον ίδιο τον Πρωταγωνιστή να αντιλαμβάνεται ότι έχει πνιγεί μέσα στα ίδια τα ψέμματα του, την κίβδηλη δημόσια εικόνα του και την εικονική αλλά τόσο εύθραυστη ευτυχία του;
Μια οικογένεια κλασσική. Ευκατάστατη και με μια εξαιρετική θέση στην Κοινωνία. Πατέρας, μητέρα και γιος. Ο Βίος τους, αλλά κυρίως ο εσωτερικός τους κόσμος θα αναστατωθεί, όταν θα εισβάλει στην ζωή τους η Ιζαμπέλ, μια νεαρή κοπέλα από την Πορτογαλία, ως ερωμένη του υιού. Ο τρόπος που θα αλλοιώσει, θα αποχρωματίσει και θα ανασυντάξει την ψυχολογία του κάθε ήρωα, η καταλυτική παρουσία της είναι τόσο δυνατός, Τόσο ρεαλιστικός και τόσο αποστομωτικός. Αλλά πιο δυνατός, πιο αξιόπιστος και πιο δαιμόνιος ο τρόπος που επιλέγει ο συγγραφέας να φανερώσει τις πραγματικές προθέσεις της ιστορίας του,αλλά και τις πραγματικές διαστάσεις των όσων κρύβουν οι ήρωες του μέσα τους. Μοιάζει με μια βίαιη προσαγωγή των πρωταγωνιστών απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό. Με μια ανάκριση που δεν έχει όρια και φραγμούς. Είναι ένα παιχνίδι συγκρίσεων και αποκαλύψεων αλλά κυρίως είναι ένα ξέσπασμα της ίδιας της προσωπικής συνείδησης του καθένα απέναντι στο ψευδεπίγραφο των κοινωνικών προτύπων που είναι αναγκασμένοι να ακολουθούν απαρέγκλιτα και φανερά.
Άνθρωποι Θεός ή συνείδηση σε μια εκρηκτική αντιπαράθεση που ξεσκεπάζει την υποκρισία, την αλαζονεία και το ψέμα. Κινούμενοι σε μια εύθραυστη ισορροπία. Με μια διάθεση καυστική, ενοχική, απολογητική και επιθετική βγαίνουν ορμητικά όλα τα καλά κρυμμένα ελαττώματα, Όλος ο ευνουχισμένος και καταπιεσμένος προσωπικός εσωτερικός κόσμος. Ο Ανταγωνισμός, ο φόβος, η ζήλια. Η Ματαιοδοξία, η υπεροψία, η κτητικότητα. Η Αμφιβολία, η εκδίκηση, οι βίαιες συμπεριφορές. Οι ακραίες αντιδράσεις. Αλλά και η πραγματικότητα που κρύβεται πολλές φορές πίσω από μια ιστορία. Πόσες φορές δεν έχουμε κρίνει με λάθος κριτήρια μια υπόθεση που αγνοούμε στην ουσία και τις ρίζες της, αλλά και τις προεκτάσεις της; Ένα γεγονός είναι σίγουρα ένα γεγονός τετελεσμένο αλλά καθόλου μα καθόλου εύκολο να δούμε την αρχή του και το πραγματικό μέγεθος της ουσίας του. Μια και μόνο λέξη μπορεί να έχει πολλές σημασίες, πολλές επεξηγήσεις, πολλές ερμηνείες. Το ίδιο και ένα γεγονός, Για αυτό και βρήκα εξαιρετικά ευφάνταστη την επιλογή του συγγραφέα σε κάθε κεφάλαιο να χρησιμοποιεί μια λέξη που έχει σχέση με το περιεχόμενο του και να καταγράφει τις αντίστοιχες ερμηνείες της.
Με μια ερώτηση ή μια διαπίστωση. Με μια αλλαγή ή μια ανακατανομή των λέξεων και των εκφράσεων. Με μικρούς διαλόγους και κοφτές λέξεις και προτάσεις. Με εύστοχες επισημάνσεις που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας και αμφισβήτησης. Η αλήθεια ντύνεται με χυδαία χρώματα. Με τα χρώματα που κρύβει ο πραγματικός εσωτερικός κόσμος εκείνων που άλλα νιώθουν και αισθάνονται και άλλα φανερώνουν. Ο συγγραφέας οδηγεί τον αναγνώστη να διαβάσει πίσω από τις λέξεις. Αυτές τις λέξεις που παγιδεύουν τους πρωταγωνιστές και τους φέρνουν μπροστά στα θλιβερά αποτελέσματα των πράξεων τους. Ένα καταπληκτικό στοιχείο αυτού του βιβλίου είναι πως οι ήρωες αυτοπαγιδεύονται μέσα στις ίδιες τις λέξεις που έχουν πει. Μέσα στις ίδιες τις εικόνες που έχουν περιγράψει.
Τα κομμάτια του εαυτού τους αποκαλύπτονται σιγά, σιγά. Βγάζοντας ύστερα από μια ιδιόμορφη καθοδήγηση μια δύναμη πρωτόγνωρη, που κρυβόταν τόσα χρόνια πίσω απο τον φόβο και την δειλία των κανόνων και των πρέπει. Να κρατηθείς στο ύψος της οικογένειας σου. Στο ύψος της ηθικής σου. Στο ύψος της θρησκευτικής σου αντίληψης και να καταλάβεις τελικά πως όσο ψηλά και αν σταθείς και πάλι κάτι θα βρεθεί να εκπέσεις στα μάτια του κόσμου. Και έτσι για ένα χαμένο παιχνίδι θα έχεις χάσει πραγματικά το δικαίωμα να ζήσεις αυτό που εσύ θέλεις και όχι αυτό που επέλεξαν άλλοι για σένα.
"Ποιοι θα είμαστε πραγματικά, αν μπαίναμε σε ένα σκοτεινό κουτί του χωροχρόνου; Σε ένα κουτί που ούτε ο χρόνος, ούτε οι τίτλοι, ούτε τα ονόματα. Ούτε η ηθική η ίδια θα είχε σημασία μιας και αυτό το κουτί θα καταστρεφόταν σε λίγο περνώντας μαζί του κάθε πράξη και κάθε κίνηση. Κάθε μυστικό που θα άλλαζε τον πραγματικό χαρακτήρα μας."
Παίζει με τις λέξεις, με τις έννοιες και τις εκδοχές. Αλλάζει την ουσία του χρόνου. Ενοχοποιεί και απενοχοποιηθεί συμπεριφορές και καταστάσεις. Φανερώνει τα εκούσια ή ακούσια πάθη της ανθρώπινης ψυχής. Οριοθετεί το μέγεθος της υπερφίαλης υποκρισίας και της συναισθηματικής αναλγησίας που μπορεί να οδηγήσει ο άκρατος εγωισμός. Ξηλώνει μεθοδικά το ψευδές κουκούλι των ανθρώπινων σχέσεων. Των επαγγελματικών, των φιλικών των ερωτικών. Των οικογενειακών δεσμών. Ωμό, αληθινό, ακομπλεξάριστο. Ρίχνει τις μάσκες του καθωσπρεπισμού και υποδεικνύει αφιλτράριστα τα αληθινά χαρακτηριστικά της ανθρώπινη φύσης. Ένα διαμάντι που όποιος το διαβάσει θα πρέπει να το κάνει με ανοικτό μυαλό και να είναι προετοιμασμένος να δεχτεί γερά χαστούκια. Μιας και κανείς μας δεν είναι έτοιμος να ακούσει αυτά που νομίζει πως κρύβει καλά μέσα σε μια υποκριτική και σκηνοθετημένη συμπεριφορά που ακολουθεί τα δήθεν νόμιμα κοινωνικά πρότυπα.
Ένα Βιβλίο έκπληξη για μένα, όπως και κάθε Βιβλίο του Χάρη Μαύρου.
https://vivlionerga.blogspot.com/2019...
September 23, 2020
Αυτό που ξέρω πια κάθε φορά που θα διαβάσω βιβλίο του Χάρη είναι πως δε θα το αφήσω από τα χέρια μου μέχρι να το τελειώσω. Έχει αυτή την εθιστική γραφή ο Χάρης και τον τρόπο να σε παίρνει μαζί του, να δημιουργεί μια ιστορία που σε “ρουφάει”. Ακολουθείς κάθε λέξη από πίσω και από τη μία μετά την άλλη λέξη καταλήγεις στο επίκεντρο μιας συναρπαστικής ιστορίας την οποία και δε θέλεις με τίποτα ν’ αφήσεις και μεταξύ μας, συχνά παρακαλάς να κρατήσει έστω λίγο ακόμα!
“Το παιχνίδι των στερήσεων” παίζεται μέσα σε μια αρκετά τυπική νεόπλουτη ελληνική οικογένεια η οποία για χρόνια φυτοζωεί μες τις συμβάσεις της και μες τα προβλήματα που κανείς δεν παραδέχεται και δεν συζητά, αλλά όλοι γνωρίζουν πολύ καλά. Ένα παιδί μεγαλώνει ανάμεσα στο μίσος και την υπομονή, τη σκληρότητα και τη συμπόνοια. Παίρνει απ’ όλα τα στοιχεία και η ύπαρξη του γίνεται μια μίξη συναισθηματικών αποχρώσεων, ένα σταυροδρόμι αντίθετων δυνάμεων οι οποίες άλλοτε έλκονται κι άλλοτε απωθούνται πλήρως. Όταν μετά από πολλά χρόνια έρχονται στο δρόμο του παιδιού ο έρωτας και η τρυφερότητα, το αγόρι θα πρέπει να επιλέξει πως θα τα διαχειριστεί. Αν τα καλοδεχτεί τότε ίσως γίνει χαρούμενο, αλλά αν δεν τα εκτιμήσει, τότε θα πληρώσει για τα λάθη του, όπως όλοι μας όταν κάνουμε τις λάθος επιλογές.
Μέσα απ’ αυτό το βιβλίο ο Χάρης αναδεικνύει την σκληρή αλλά λυτρωτική για όλους μας αλήθεια: Κανείς μας δεν είναι απολύτως υγιής, απολύτως ευτυχισμένος, απολύτως ισορροπημένος. Όλοι παλεύουμε με τα προβλήματα και τις προκλήσεις της ζωής σε μια σίγουρη πορεία προς τον θάνατο, με μία και μόνη πολύτιμη αποστολή: Στο λίγο που μας μένει, στην αστραπή της ζωής μας – κατά τον Καζαντζάκη – να καταφέρουμε να ζήσουμε και να αγαπήσουμε αληθινά τον εαυτό μας αλλά και τους άλλους. Δεν είναι ποτέ αργά για την αγάπη, δεν είναι ποτέ αργά για τη συγχώρεση. Πάντα μπορούμε να κάνουμε στροφή με το τιμόνι της ζωής μας και ν’ αλλάξουμε πορεία, φτάνει να συνειδητοποιήσουμε πως μες τις αρκετά προδιαγεγραμμένες ζωές μας το τιμόνι το κρατάμε ακόμη εμείς.
Δεν ξέρω αν ο Χάρης, ήθελε να γράψει ένα βιβλίο φεμινιστικό, αλλά κατάφερε να πει μια ιστορία ύμνο στην γυναικεία σεξουαλικότητα και τη γυναικεία ψυχοσύνθεση γενικότερα, ενώ δε φοβάται μέσα από τους διαλόγους των ηρώων του να μιλήσει ωμά για την καταστρεπτική επίδραση της πατριαρχίας στις σχέσεις των δύο φύλων. Η διαρκής κοινωνική υποτίμηση της γυναίκας – της μητέρας όλων – σχετίζεται με την μανία των αντρών να καταστρέψουν από αδυναμία και φόβο αυτό που κανονικά θα έπρεπε να εξυμνούν.
Ο Χάρης γι’ άλλη μια φορά αποδεικνύει την ευαισθησία που διαθέτει – αυτή ενός σπάνιου λογοτέχνη – και αυτό φαίνεται ακόμη κι όταν προχωρά πέρα από την ανάδειξη και την κατακεραύνωση της κοινωνικής αδικίας πάνω στη γυναίκα, στην παρανοϊκή και προσβλητική αντιμετώπιση του βιβλίου του από τον κόσμο που υποτίθεται ότι γεννά, αγαπά και ζει για τα (καλά) βιβλία. Σε μια από τις πιο προσωπικές αυτοβιογραφικές του παρενθέσεις, γνωρίζουμε λίγο καλύτερα τον άνθρωπο που κρατά την πένα του συγγραφέα και που για χρόνια πασχίζει να μας δώσει ιστορίες που να σημαίνουν κάτι γι’ αυτόν και για εμάς. Συχνά ξεχνάμε τον κόπο και την επίπονη διαδικασία που μπορεί να χρειάζεται να περάσει κάποιος για να φτάσει να πει την ιστορία του όπως επιθυμεί.
https://justfani.com/2020/09/23/%cf%8...
“Το παιχνίδι των στερήσεων” παίζεται μέσα σε μια αρκετά τυπική νεόπλουτη ελληνική οικογένεια η οποία για χρόνια φυτοζωεί μες τις συμβάσεις της και μες τα προβλήματα που κανείς δεν παραδέχεται και δεν συζητά, αλλά όλοι γνωρίζουν πολύ καλά. Ένα παιδί μεγαλώνει ανάμεσα στο μίσος και την υπομονή, τη σκληρότητα και τη συμπόνοια. Παίρνει απ’ όλα τα στοιχεία και η ύπαρξη του γίνεται μια μίξη συναισθηματικών αποχρώσεων, ένα σταυροδρόμι αντίθετων δυνάμεων οι οποίες άλλοτε έλκονται κι άλλοτε απωθούνται πλήρως. Όταν μετά από πολλά χρόνια έρχονται στο δρόμο του παιδιού ο έρωτας και η τρυφερότητα, το αγόρι θα πρέπει να επιλέξει πως θα τα διαχειριστεί. Αν τα καλοδεχτεί τότε ίσως γίνει χαρούμενο, αλλά αν δεν τα εκτιμήσει, τότε θα πληρώσει για τα λάθη του, όπως όλοι μας όταν κάνουμε τις λάθος επιλογές.
Μέσα απ’ αυτό το βιβλίο ο Χάρης αναδεικνύει την σκληρή αλλά λυτρωτική για όλους μας αλήθεια: Κανείς μας δεν είναι απολύτως υγιής, απολύτως ευτυχισμένος, απολύτως ισορροπημένος. Όλοι παλεύουμε με τα προβλήματα και τις προκλήσεις της ζωής σε μια σίγουρη πορεία προς τον θάνατο, με μία και μόνη πολύτιμη αποστολή: Στο λίγο που μας μένει, στην αστραπή της ζωής μας – κατά τον Καζαντζάκη – να καταφέρουμε να ζήσουμε και να αγαπήσουμε αληθινά τον εαυτό μας αλλά και τους άλλους. Δεν είναι ποτέ αργά για την αγάπη, δεν είναι ποτέ αργά για τη συγχώρεση. Πάντα μπορούμε να κάνουμε στροφή με το τιμόνι της ζωής μας και ν’ αλλάξουμε πορεία, φτάνει να συνειδητοποιήσουμε πως μες τις αρκετά προδιαγεγραμμένες ζωές μας το τιμόνι το κρατάμε ακόμη εμείς.
Δεν ξέρω αν ο Χάρης, ήθελε να γράψει ένα βιβλίο φεμινιστικό, αλλά κατάφερε να πει μια ιστορία ύμνο στην γυναικεία σεξουαλικότητα και τη γυναικεία ψυχοσύνθεση γενικότερα, ενώ δε φοβάται μέσα από τους διαλόγους των ηρώων του να μιλήσει ωμά για την καταστρεπτική επίδραση της πατριαρχίας στις σχέσεις των δύο φύλων. Η διαρκής κοινωνική υποτίμηση της γυναίκας – της μητέρας όλων – σχετίζεται με την μανία των αντρών να καταστρέψουν από αδυναμία και φόβο αυτό που κανονικά θα έπρεπε να εξυμνούν.
Ο Χάρης γι’ άλλη μια φορά αποδεικνύει την ευαισθησία που διαθέτει – αυτή ενός σπάνιου λογοτέχνη – και αυτό φαίνεται ακόμη κι όταν προχωρά πέρα από την ανάδειξη και την κατακεραύνωση της κοινωνικής αδικίας πάνω στη γυναίκα, στην παρανοϊκή και προσβλητική αντιμετώπιση του βιβλίου του από τον κόσμο που υποτίθεται ότι γεννά, αγαπά και ζει για τα (καλά) βιβλία. Σε μια από τις πιο προσωπικές αυτοβιογραφικές του παρενθέσεις, γνωρίζουμε λίγο καλύτερα τον άνθρωπο που κρατά την πένα του συγγραφέα και που για χρόνια πασχίζει να μας δώσει ιστορίες που να σημαίνουν κάτι γι’ αυτόν και για εμάς. Συχνά ξεχνάμε τον κόπο και την επίπονη διαδικασία που μπορεί να χρειάζεται να περάσει κάποιος για να φτάσει να πει την ιστορία του όπως επιθυμεί.
https://justfani.com/2020/09/23/%cf%8...
June 24, 2024
Όμορφα δομημένο, εικόνες οικογένειας με αλήθειες, περιγραφή στοχευμενα για ακόμα μια φορά δυνατή, η στέρηση.. σε φέρνει σε όρια που δεν πιστεύεις ότι έχεις και ότι μπορείς να ξεπεράσεις.. μου άρεσε πολύ ...
Displaying 1 - 4 of 4 reviews