What do you think?
Rate this book
Radio Wilimowski
Quando nel giugno del 1938 un professore in pensione di Cracovia parte alla volta dell'Adriatico con il figlio gravemente malato, sa soltanto che deve raggiungere un misterioso hotel nell'entroterra di Crikvenica, per cercarvi la pace.
Sono i giorni del campionato mondiale di calcio. Tutti sono incollati alla radio: la voce commossa dello speaker racconta la magica partita in cui Ernest Wilimowski diventa leggenda. Mentre la Polonia lotta contro il Brasile, nell'animo del vecchio professore si romperà qualcosa, e il figlio confesserà il suo sogno più bello.
Jergović ci racconta l'attimo prima dell'Apocalisse, l'attesa dell'esplosione del mondo e il rapporto struggente fra un padre e un figlio sulle rive della costa adriatica.
Sono i giorni del campionato mondiale di calcio. Tutti sono incollati alla radio: la voce commossa dello speaker racconta la magica partita in cui Ernest Wilimowski diventa leggenda. Mentre la Polonia lotta contro il Brasile, nell'animo del vecchio professore si romperà qualcosa, e il figlio confesserà il suo sogno più bello.
Jergović ci racconta l'attimo prima dell'Apocalisse, l'attesa dell'esplosione del mondo e il rapporto struggente fra un padre e un figlio sulle rive della costa adriatica.
163 pages, Paperback
First published March 1, 2016
5 people are currently reading
120 people want to read
About the author
Miljenko Jergović
79 books538 followersMiljenko Jergović is a Bosnian prose writer. Jergović currently lives and works in Zagreb, Croatia.
Jergović has established himself as a writer in both Bosnia and Herzegovina and Croatia, and his stories and novels have been translated into more than 20 languages. Critics have acclaimed his capability to turn every topic into a story without changing it at all, hence preserving its internal logic.
His more acclaimed works include his debut Opservatorija Varšava (Warsaw Observatory, 1988); Hauzmajstor Šulc (Schultz the Repairman, 2000), both collections of poetry; a collection of short stories Sarajevski marlboro (Sarajevo Marlboro, 1994); the novels Mama Leone and Dvori od oraha ("The Mansion in Walnut," 2003; and the drama Kažeš, anđeo (You Say It's an Angel, 2000). Jergović is also a journalist and has published a collection of his articles in the acclaimed Historijska čitanka (A Reader in History, 1996).
His most recent work, Rabija i sedam meleka (Rabija and the Seven Angels), became a bestseller in Bosnia and Herezgovina only few days after it was published.
Jergović has established himself as a writer in both Bosnia and Herzegovina and Croatia, and his stories and novels have been translated into more than 20 languages. Critics have acclaimed his capability to turn every topic into a story without changing it at all, hence preserving its internal logic.
His more acclaimed works include his debut Opservatorija Varšava (Warsaw Observatory, 1988); Hauzmajstor Šulc (Schultz the Repairman, 2000), both collections of poetry; a collection of short stories Sarajevski marlboro (Sarajevo Marlboro, 1994); the novels Mama Leone and Dvori od oraha ("The Mansion in Walnut," 2003; and the drama Kažeš, anđeo (You Say It's an Angel, 2000). Jergović is also a journalist and has published a collection of his articles in the acclaimed Historijska čitanka (A Reader in History, 1996).
His most recent work, Rabija i sedam meleka (Rabija and the Seven Angels), became a bestseller in Bosnia and Herezgovina only few days after it was published.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 23 of 23 reviews
Read
June 1, 2023Невелика за обсягом й стилізована під санаторійно-курортну прозу початку століття, книжка Єрґовіча, очікувано, мала б бути неквапливою оповіддю без динамічного сюжету. «Але те, для чого людському життю потрібні роки, а історії століття, на футбольному полі відбувається за кілька митей». Єрґовичу вдається завдяки добре вбудованої композиції написати тематично насичений твір, в якому немає нічого зайвого. Хвороба, тілесність, еротична напруга, плинні ідентичності, героїчний епос, міфотворення і пам’ять, спорт і політика, список не повний. Трохи дивне поєднання, як і сама історія, та, як зауважує один із персонажів, все, що вигадує людина, — не обов'язково брехня.
June 1, 2022
Роман-метафора про передчуття війни, пограниччя територій та ідентичності, спробу втечі та усвідомлене дорослішання. Родина, яка літом 1938 року відпочиває, а, насправді, втікає від проблем, в готелі "на краю світів", за допомогою радіо слухає репортаж з футбольного матчу Польща-Бразилія. Героєм цього матчу є Ернст Вілімовський - етнічний німець з Сілезії, який є найуспішнішим польським спортсменом до Другої світової, з початком війни грає "за німців", якому не пробачили ні його німецькості, ні його польскості, і який ніколи не повернувся до Польщі опісля. Цей програш Польщі, але перемога Вілімовського як футболіста, спричинить глибокі зміни в настроях, поведінці та розумінні, що і хто є в цьому житті. Рекомендую для любителів "непрямих" текстів про катастрофи ХХ століття та творів для думання довго опісля.
January 3, 2017
Doboko se zamislivši koja bi bila poanta ove priča, shvatila sam da je to - sjećanje.
"U priči će na kraju biti najtrajnija istina o ovomu događaju, koja se preko jedne jedine riječi pamti i prenosti sedamdesetak godina kasnije, kada je zaboravljeno sve što se zaista dogodilo, i kada više nitko u selu ne pamti neobičnu kolonu koja je pošla prema Švapskoj kući, u rano jutro 4. lipnja 1938."
Neobičan dolazak nekoliko Poljaka, među kojima je i vidljivo bolestan dječak, unosi nemir i nepovjerenje u malo selo blizu Crikvenice u predratno vrijeme. Njihov dolazak, boravak u hotelu i nagli odlazak ispričani su u maniri prepričavanja seoske povijesti, povijesti jedne poljske obitelji, kao i povijesti vremena. Čitava priča je jedinstveno poglavlje, nigdje nema prekida, iako priča skače s života jednog, na događaj drugi, na život treći... Samo majstor može tako bešumno prlaziti s lika na lik u ovom tečnom i neprekinutom tekstu.
"To je važno, rekao je, jako, jako važno da nekome na vrijeme povjeriš gdje si živio, o čemu si razmišljao, što ti se u životu događalo, koga si izgubio, koga upoznao. Ne uspiješ li u tome, sve će biti uzalud. Čovjek zaboravlja, a na kraju i umire. Tako neispričan."
"U priči će na kraju biti najtrajnija istina o ovomu događaju, koja se preko jedne jedine riječi pamti i prenosti sedamdesetak godina kasnije, kada je zaboravljeno sve što se zaista dogodilo, i kada više nitko u selu ne pamti neobičnu kolonu koja je pošla prema Švapskoj kući, u rano jutro 4. lipnja 1938."
Neobičan dolazak nekoliko Poljaka, među kojima je i vidljivo bolestan dječak, unosi nemir i nepovjerenje u malo selo blizu Crikvenice u predratno vrijeme. Njihov dolazak, boravak u hotelu i nagli odlazak ispričani su u maniri prepričavanja seoske povijesti, povijesti jedne poljske obitelji, kao i povijesti vremena. Čitava priča je jedinstveno poglavlje, nigdje nema prekida, iako priča skače s života jednog, na događaj drugi, na život treći... Samo majstor može tako bešumno prlaziti s lika na lik u ovom tečnom i neprekinutom tekstu.
"To je važno, rekao je, jako, jako važno da nekome na vrijeme povjeriš gdje si živio, o čemu si razmišljao, što ti se u životu događalo, koga si izgubio, koga upoznao. Ne uspiješ li u tome, sve će biti uzalud. Čovjek zaboravlja, a na kraju i umire. Tako neispričan."
May 5, 2018
Kupując Wilimowskiego, kierowałam się tylko pochodzeniem autora, nie zdając sobie sprawy o wyjątkowości tej książki. Polskie wydanie jest bowiem pierwszą publikacją tego opowiadania. Do czasu przekładu przez Magdalenę Petryńską, powieść ta leżała w szufladzie pisarza.
Książka ta jest szczególna ze względu na postaci w niej występujące. Otóż emerytowany profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego przybywa na Bałkany. W długą podróż pociągiem zabrał chorego na gruźlicę kości synka, opiekunkę, nauczyciela i mnóstwo bagaży. Celem jest mieszczący się w górach Dalmacji hotel, prowadzony przez Niemkę i Chorwata. To miejsce ma mieć wyjątkowo klimat, działający pozytywnie na gruźlików, przynajmniej takie informacje usłyszał od człowieka, któremu pomagał, gdy był biednym studentem w Krakowie. Profesor Mieroszewski ma jednak konkretne wyobrażenie swojego pobytu w Niemieckim Domu, jak hotel nazywany jest przez mieszkańców okolicznych wiosek. Chce tam wysłuchać z synem relacji z meczu Polska-Brazylia, który rozpocznie Mundial w 1938 roku. To spotkanie ma być legendarne, Polska ma zwyciężyć, a jego gwiazdą będzie śląski piłkarz Wilimowski.
Profesor jednak nie spodziewa się, że jego syn będzie dla wioski odmieńcem, wcieleniem diabła, budzącym lęk potworem. Nie spodziewa się, jak piękna będzie właścicielka hotelu. Nie spodziewa się jak zmienna pogoda. A przede wszystkim nie spodziewa się, jak trudno będzie Polsce pokonać Brazylię.
Ciąg dalszy: https://przeczytalamksiazke.blogspot....
Książka ta jest szczególna ze względu na postaci w niej występujące. Otóż emerytowany profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego przybywa na Bałkany. W długą podróż pociągiem zabrał chorego na gruźlicę kości synka, opiekunkę, nauczyciela i mnóstwo bagaży. Celem jest mieszczący się w górach Dalmacji hotel, prowadzony przez Niemkę i Chorwata. To miejsce ma mieć wyjątkowo klimat, działający pozytywnie na gruźlików, przynajmniej takie informacje usłyszał od człowieka, któremu pomagał, gdy był biednym studentem w Krakowie. Profesor Mieroszewski ma jednak konkretne wyobrażenie swojego pobytu w Niemieckim Domu, jak hotel nazywany jest przez mieszkańców okolicznych wiosek. Chce tam wysłuchać z synem relacji z meczu Polska-Brazylia, który rozpocznie Mundial w 1938 roku. To spotkanie ma być legendarne, Polska ma zwyciężyć, a jego gwiazdą będzie śląski piłkarz Wilimowski.
Profesor jednak nie spodziewa się, że jego syn będzie dla wioski odmieńcem, wcieleniem diabła, budzącym lęk potworem. Nie spodziewa się, jak piękna będzie właścicielka hotelu. Nie spodziewa się jak zmienna pogoda. A przede wszystkim nie spodziewa się, jak trudno będzie Polsce pokonać Brazylię.
Ciąg dalszy: https://przeczytalamksiazke.blogspot....
July 15, 2016
Przy okazji Euro myślałem o książce, która w intrygujący sposób przestawiałaby piłkę nożną jako swego rodzaju metaforę życia, odskocznię od rzeczywistości, w której zwinnie przeplatałyby się losy wydarzeń na murawie z fabułą spoza stadionu. Przez chwilę nawet krążyła mi po głowie myśl, żeby chwycić za pióro i napisać szkic powieści o fenomenie piłki w Polsce, niewytłumaczalnym poczuciu jedności, kiedy grają biało-czerwoni, momentach gdy zacierają się różnice między typowym Januszem, a elegancikiem z korpo, gdy o każdym z nich można powiedzieć, że należy do grupy "12 zawodnik". Jednocześnie za banalną konwencją chowałyby się poważne tematy, rozterki życiowe bohaterów, a może nawet wielka miłość... I tak idąc, i myśląc o tej miłości, przypomniałem sobie, że nie mam co czytać w tramwaju, szybkie wejście do księgarni, dosłownie dwie minuty przed zamknięciem. Wyszedłem z "Wilimowskim" i tym samym moje marzenia legły w gruzach. Jergovic już to zrobił... Napisał ją. W tej sytuacji musiałem przemalować slogan "kup na prezent to, co sam byś chciał dostać" na "kup sobie taką książkę, którą sam byś chciał napisać". Kapitalna książka!
June 8, 2020
Це просто чудово! Особливо після «Усюди жевріють пожежі» :)
September 20, 2022
“sembrava un gesuita che ha messo degli abiti civili ed è partito in visita ai parenti”.
e con questa frase mi ha definitivamente conquistato.
e con questa frase mi ha definitivamente conquistato.
December 16, 2016
Dziwna książka. I jednocześnie świetna książka. Cały czas się zastanawiam o czym ona tak naprawdę jest... Bo na pewno nie o tym słynnym meczu, na pewno nie o Wilimowskim ...
Chyba ... o co z każdą chwilą autora bardziej podejrzewam ... zbiorowym "Wilimowskim" jesteśmy wszyscy "my", urodzeni między Bugiem i Odrą... I po części wszystkimi bohaterami tej opowieści, którzy wybierają się z Krakowa w tę tajemniczą podróż nad Adriatyk.
Naprawdę niezwykła książka....
Chyba ... o co z każdą chwilą autora bardziej podejrzewam ... zbiorowym "Wilimowskim" jesteśmy wszyscy "my", urodzeni między Bugiem i Odrą... I po części wszystkimi bohaterami tej opowieści, którzy wybierają się z Krakowa w tę tajemniczą podróż nad Adriatyk.
Naprawdę niezwykła książka....
March 21, 2025
абсолютно чудовий Єрґович зі своїми творами. у цій невеликій книзі є багато речей на подумати та відчути.
P.S. продовжую читати щось навколо «Зачарованої гори», не підступаючись поки до оригіналу))
P.P.S. для мене було забагато згадок русні на таку кількість сторінок, незважаючи на дату написання та сенси.
P.S. продовжую читати щось навколо «Зачарованої гори», не підступаючись поки до оригіналу))
P.P.S. для мене було забагато згадок русні на таку кількість сторінок, незважаючи на дату написання та сенси.
July 25, 2020
Це прекрасно
September 18, 2019
Fraktura
Zaprešić, 2016.
Prije svega bih pohvalio naslovnicu izdanja. Jedna od boljih naslovnica koje ikada vidjeh u životu. Ulovila je vibru Milivoja Uzelca, tu oldskul dizajnoliku razrađenost.
Kul je u vezi naslovnice što je referenca na ključan moment u romanu, u tom smislu podsjeća na naslovnice Ludens stripova.
Većina naslovnica su u biti svojevrsni odraz konceptualnih metafora samog djela, apstraktnom poveznicom s radnjom određenog djela, no ova naslovnica je na izravan i konkretan način povezana sa samim romanom.
Jezično govoreći roman je izuzetno kvalitetno istkan. Jezična aktualizacija se ponajprije vrši arhaizmima te metaforama. Zanimljivo je kako arhaizmi stvaraju efekt očuđenja i aktualiziraju sam jezik time.
Osjeća se ta jergovićevska toplina u mrmoru riječi, laganom ritmu pripovijedanja, može se reći da je tekst svjetlostan na način što ima određene oštre kognitivne kadrove, uvide, u samu bit stvarnosti i života.
Sadržaj prati invalidnog dječaka na njegovom ljetovanju u Mirilima Frankopanskim nedaleko Crikvenice. Radnja se zbiva u osvit Hrvatima tako voljenog i nikad prežaljenog Drugog svjetskog rata. Kolika bi se lova zgrnula da se vremeplovom pošalje sve one koje žele u 1938. Da se napravi simulakrum Neretve, Sutjeske, Bleiburga i Jasenovca. Redovi veći nego ispred biroa.
Pitanje je tko bi bio protagonist ovog romana? Nogometaš Wilimowski to nije u pogledu sudjelovanja u samoj radnji, poziciju protagonaštva bi držali oboljeli dječak i njegov otac, s time da bi prevaga bila na očevoj strani.
Dječak podsjeća na protagonista "Limenog bubnja".
U vezi jergovićevske topline može se još reći da ona nije patetična niti naivna. Ona odražava istinsku bol dvadesetog stoljeća, sve tragedije Drugog svjetskog rata.
Trojka jer mi jezik ipak nije bio vrhunski, a i sama radnja mi se čini nekako prekratka, kao da je samo bljesak oluje. U biti jasno je da je Jergović želio namjerno prikazati bljesak oluje Drugog svjetskog rata, no ja sam se uljuljkao u roman i želio sam da je roman dulji.
¡Hasta luego!
Zaprešić, 2016.
Prije svega bih pohvalio naslovnicu izdanja. Jedna od boljih naslovnica koje ikada vidjeh u životu. Ulovila je vibru Milivoja Uzelca, tu oldskul dizajnoliku razrađenost.
Kul je u vezi naslovnice što je referenca na ključan moment u romanu, u tom smislu podsjeća na naslovnice Ludens stripova.
Većina naslovnica su u biti svojevrsni odraz konceptualnih metafora samog djela, apstraktnom poveznicom s radnjom određenog djela, no ova naslovnica je na izravan i konkretan način povezana sa samim romanom.
Jezično govoreći roman je izuzetno kvalitetno istkan. Jezična aktualizacija se ponajprije vrši arhaizmima te metaforama. Zanimljivo je kako arhaizmi stvaraju efekt očuđenja i aktualiziraju sam jezik time.
Osjeća se ta jergovićevska toplina u mrmoru riječi, laganom ritmu pripovijedanja, može se reći da je tekst svjetlostan na način što ima određene oštre kognitivne kadrove, uvide, u samu bit stvarnosti i života.
Sadržaj prati invalidnog dječaka na njegovom ljetovanju u Mirilima Frankopanskim nedaleko Crikvenice. Radnja se zbiva u osvit Hrvatima tako voljenog i nikad prežaljenog Drugog svjetskog rata. Kolika bi se lova zgrnula da se vremeplovom pošalje sve one koje žele u 1938. Da se napravi simulakrum Neretve, Sutjeske, Bleiburga i Jasenovca. Redovi veći nego ispred biroa.
Pitanje je tko bi bio protagonist ovog romana? Nogometaš Wilimowski to nije u pogledu sudjelovanja u samoj radnji, poziciju protagonaštva bi držali oboljeli dječak i njegov otac, s time da bi prevaga bila na očevoj strani.
Dječak podsjeća na protagonista "Limenog bubnja".
U vezi jergovićevske topline može se još reći da ona nije patetična niti naivna. Ona odražava istinsku bol dvadesetog stoljeća, sve tragedije Drugog svjetskog rata.
Trojka jer mi jezik ipak nije bio vrhunski, a i sama radnja mi se čini nekako prekratka, kao da je samo bljesak oluje. U biti jasno je da je Jergović želio namjerno prikazati bljesak oluje Drugog svjetskog rata, no ja sam se uljuljkao u roman i želio sam da je roman dulji.
¡Hasta luego!
November 4, 2021
Pročita tako čovjek, kao što to čovjek može ako hoće, dvjestotinjak domaćih romana, što baš i nije običaj u današnje doba, a da ne uzme nijednu knjigu Miljenka Jergovića. A zašto i bi, kad Miljenkovo ime dovoljno čuje u raznoraznim raspravama, i to onima koje se diraju politike, a čega se fino čeljade pokušava kloniti koliko god je to danas nemoguća stvar. Da mi je znati pisati kao Jergović, valjda bih tako nekako pisao svoje osvrte. A možda i ne bih, tko će ga znati.
No ja nisam ni blizu Jergovića, čije su rečenice nevjerojatno pune boje, okusa i mirisa, i svaka za sebe predstavlja mali roman, rečenice koje bi valjalo piti iz onih malih liker čašica, uvaljen u neku udobnu fotelju kraj kamina. Eto baš tako teče ovih 150 stranica, koje i same predstavljaju koncentrat u kojem se autor dotiče svake mirodije pomalo, taman toliko da shvatimo o čemu priča a o čemu bi mogao ispisati još jedno djelo. Ako ne on, onda može čitatelj. No, razmaženko poput mene bi ipak volio da je bar jedna od tih bezbroj tema dovedena do kraja, a ne svaka ostavljena poput nastupa Miše Kovača u stilu "... a sad malo vi", pa čak i razmišljanje o svrsishodnosti naslova. Ostaje čak i razmisliti treba li više cijeniti autora koji jednostavno došeta do gola i postigne zgoditak, ko Wilimovski ili dribla, žonglira, pravi atrakciju na sredini terena ali nikako da zatrese mrežu.
OK, priznajem, sve to doista ovisi o trenutku čitanja i ne sumnjam da će nekome uletjeti u pravo vrijeme, vrijeme u kojem će uživati u toj nezavršenosti. Jer, ono što niti u jednom trenutku nije sporno - to su Jergovićeve rečenice, koje moram potražiti u nekom drugom njegovom djelu.
No ja nisam ni blizu Jergovića, čije su rečenice nevjerojatno pune boje, okusa i mirisa, i svaka za sebe predstavlja mali roman, rečenice koje bi valjalo piti iz onih malih liker čašica, uvaljen u neku udobnu fotelju kraj kamina. Eto baš tako teče ovih 150 stranica, koje i same predstavljaju koncentrat u kojem se autor dotiče svake mirodije pomalo, taman toliko da shvatimo o čemu priča a o čemu bi mogao ispisati još jedno djelo. Ako ne on, onda može čitatelj. No, razmaženko poput mene bi ipak volio da je bar jedna od tih bezbroj tema dovedena do kraja, a ne svaka ostavljena poput nastupa Miše Kovača u stilu "... a sad malo vi", pa čak i razmišljanje o svrsishodnosti naslova. Ostaje čak i razmisliti treba li više cijeniti autora koji jednostavno došeta do gola i postigne zgoditak, ko Wilimovski ili dribla, žonglira, pravi atrakciju na sredini terena ali nikako da zatrese mrežu.
OK, priznajem, sve to doista ovisi o trenutku čitanja i ne sumnjam da će nekome uletjeti u pravo vrijeme, vrijeme u kojem će uživati u toj nezavršenosti. Jer, ono što niti u jednom trenutku nije sporno - to su Jergovićeve rečenice, koje moram potražiti u nekom drugom njegovom djelu.
June 4, 2017
Toliko traljavosti nisam očekivala od Frakturinog izdanja. Roman jedan od slabijih u autorovom opusu, ali i dalje daleko iznad prosječnosti. Jednostavno volim kako Jerga priča priču, njegove rečenice... Traljavost ne ide na njegovu dušu.
January 1, 2018
Emerytowany profesor wyrusza do pensjonatu w górach Dalmacji ze swoim chorym synem i tam słuchają relacji z meczu Polska-Brazylia z 1938 roku, w którym Ernest Wilimowski strzela 4 bramki. Nie sądziłam, że przeczytam książkę z takim opisem, ale nie żałuję, bo tak naprawdę chodzi o coś innego. Podobał mi się cytat, że chory chłopiec jest "mądry mądrością dzieci, które długo nie pożyją" i coś w tym jest, bo patrzy na świat zupełnie inaczej, niż przeciętny ośmiolatek. Podobają mi się miejscowi Chorwaci (a właściwie wtedy mieszkańcy Jugosławii), którzy biorą chłopca z jakiegoś potwora, a całą ekipę z Polski za siły szatańskie i to tylko na podstawie tego, że mówią niby językiem podobnym do nich, ale jednak innym - a to najlepszy dowód na to, że są diabłami. Ciekawe jest to, że cała opowieść wpasowuje się w pewien kontekst historyczny. Piłkarz Wilimowski był postacią która po zmianach II wojny światowej nie do końca umiała się określić, czy jest Polakiem, czy Niemcem i jak się okazuje był to dosyć istotny problem górnoślązaków. I choć było to na marginesie całej fabuły, to jednak interesujące.
www.fb.com/jedenakapit
www.fb.com/jedenakapit
September 14, 2016
Polski arystokrata ze swoim synkiem, chorym na gruźlicę kości, przybywa do Domu Niemieckiego gdzieś nad chorwacką Rijeką. Jest rok 1938, Europa, jeszcze otwarta i wielokulturowa, powoli się zmienia. We Francji trwają piłkarskie mistrzostwa świata, gdzie każdy piłkarz ciągnie za sobą swoją biografię, która za chwilę wypaczy się i spotwornieje na wojnie.
"Piłka nożna w gruncie rzeczy go nie interesowała. Zastosowała mu jedynie coś ważniejszego, coś, czego nie mógł mieć."
"Piłka nożna w gruncie rzeczy go nie interesowała. Zastosowała mu jedynie coś ważniejszego, coś, czego nie mógł mieć."
January 7, 2023
Volevo leggere qualcosa della Bottega Errante e dei suoi molto autori slavi. Ho cominciato da questo perché l'ho trovato di seconda mano al Libraccio e perché era breve.
Un professore universitario in pensione porta il figlioletto di otto anni, affetto da tubercolosi ossea, fino in Croazia per fargli respirare aria buona. In passato avevo conosciuto uno studente croata che gli aveva tessuto le lodi di questo posto e spera che possa giovare al figlio. Partono in quattro: lui, il figlio, il tutore e la governante.
Siamo nel 1938, già si cominciano a respirare i venti di guerra che un anno dopo porteranno Hitler a invadere la Polonia. Come la vita di Dawid è alla fine, così l'ordine mondiale sta andando incontro alla Seconda Guerra mondiale. Il padre è spaventato da quello che vede in Croazia: dalle tempeste, cui non è abituato, alla padrona di casa.
Ma anche il villaggio in cui finiscono è spaventato da loro, turisti che parlano una lingua strana che nessuno capisce. Per gli abitanti del piccolo paesini montano, Dawid non è altro che il Diavolo venuto a portare disgrazia. Perfino il prete ha un atteggiamento un po' ambiguo nei confronti di Dawid, che fa finta di essere ritardato per tirare fuori dai gangheri il padre.
E su tutto questo, la partita che la Polonia ha giocato contro il Brasile il 5 giugno 1938 a Strasburgo, partita valida per il campionato del mondo, quello poi vinto dell'Italia. Il padre aveva costruito una radio molto potente in grado di ricevere Radio Varsavia e la radiocronaca della partita. E quelle voci e quei rumori avevano da un lato contribuito a spaventare ancora di più i poveri croati, dall'altro hanno dato il via a lunghi pensieri del padre e del figlioletto. Fino alla presa di coscienza e la fuga finale.
E su tutti svetta il personaggio di Ernest Wilimowski, ancora adesso nelle classifiche dei migliori marcatori di tutti i tempi. Nato in Alta Slesia, ovvero territorio polacco al tempo, ma da una famiglia tedesca. Lui non si è mai definito polacco o tedesco ma Górnoślązak, dell'Alta Slesia. Una regione a parte. È stato il primo calciatore a segnare quattro gol in una partita del mondiale, ma ha avuto parecchi problemi di identità: nato tedesco nel 1916, diventato polacco nel 1922 ma è tornato tedesco con l'invasione della Polonia, altrimenti non avrebbe potuto giocare a calcio. Trasferito in Germania, non ha mai avuto il coraggio di tornare nella sua Polonia.
Per quanto sia breve, il libro non ha né capitoli, né paragrafi. E l'autore spesso si divertiva a cambiare il punto di vista nella sua narrazione. Inoltre ha una prosa complessa che, almeno all'inizio, mi ha obbligato a dover rileggere alcune frasi per capirne il senso.
Non so se lo consiglierei. Se da un lato mi ha fatto scoprire un personaggio della storia sportiva polacca, dall'altro ho faticato un po' con la lettura e alla fine ero un po' annoiata da tutti i patemi d'animo dei protagonisti.
Un professore universitario in pensione porta il figlioletto di otto anni, affetto da tubercolosi ossea, fino in Croazia per fargli respirare aria buona. In passato avevo conosciuto uno studente croata che gli aveva tessuto le lodi di questo posto e spera che possa giovare al figlio. Partono in quattro: lui, il figlio, il tutore e la governante.
Siamo nel 1938, già si cominciano a respirare i venti di guerra che un anno dopo porteranno Hitler a invadere la Polonia. Come la vita di Dawid è alla fine, così l'ordine mondiale sta andando incontro alla Seconda Guerra mondiale. Il padre è spaventato da quello che vede in Croazia: dalle tempeste, cui non è abituato, alla padrona di casa.
Ma anche il villaggio in cui finiscono è spaventato da loro, turisti che parlano una lingua strana che nessuno capisce. Per gli abitanti del piccolo paesini montano, Dawid non è altro che il Diavolo venuto a portare disgrazia. Perfino il prete ha un atteggiamento un po' ambiguo nei confronti di Dawid, che fa finta di essere ritardato per tirare fuori dai gangheri il padre.
E su tutto questo, la partita che la Polonia ha giocato contro il Brasile il 5 giugno 1938 a Strasburgo, partita valida per il campionato del mondo, quello poi vinto dell'Italia. Il padre aveva costruito una radio molto potente in grado di ricevere Radio Varsavia e la radiocronaca della partita. E quelle voci e quei rumori avevano da un lato contribuito a spaventare ancora di più i poveri croati, dall'altro hanno dato il via a lunghi pensieri del padre e del figlioletto. Fino alla presa di coscienza e la fuga finale.
E su tutti svetta il personaggio di Ernest Wilimowski, ancora adesso nelle classifiche dei migliori marcatori di tutti i tempi. Nato in Alta Slesia, ovvero territorio polacco al tempo, ma da una famiglia tedesca. Lui non si è mai definito polacco o tedesco ma Górnoślązak, dell'Alta Slesia. Una regione a parte. È stato il primo calciatore a segnare quattro gol in una partita del mondiale, ma ha avuto parecchi problemi di identità: nato tedesco nel 1916, diventato polacco nel 1922 ma è tornato tedesco con l'invasione della Polonia, altrimenti non avrebbe potuto giocare a calcio. Trasferito in Germania, non ha mai avuto il coraggio di tornare nella sua Polonia.
Per quanto sia breve, il libro non ha né capitoli, né paragrafi. E l'autore spesso si divertiva a cambiare il punto di vista nella sua narrazione. Inoltre ha una prosa complessa che, almeno all'inizio, mi ha obbligato a dover rileggere alcune frasi per capirne il senso.
Non so se lo consiglierei. Se da un lato mi ha fatto scoprire un personaggio della storia sportiva polacca, dall'altro ho faticato un po' con la lettura e alla fine ero un po' annoiata da tutti i patemi d'animo dei protagonisti.
June 13, 2022
А мені щось ні.
(Аж соромно ставити дві зірочки, бо чи не всі відгуки тут такі захоплені)
У книзі відчувається передвоєнна напруга, яку постійно «заспокоюють» та приглушують політики. Центральна подія твору, як можна зрозуміти з назви, футбольний матч Бразилія-Польща літа 1938-ого року, матч емоційний опис якого контрастує із в’язкими емоціями самої книги.
Але, окрім самого опису матчу, та пари-трійки влучних виразів/цитат, твір мені, на жаль, нічим особливим не запам’ятався.
(Аж соромно ставити дві зірочки, бо чи не всі відгуки тут такі захоплені)
У книзі відчувається передвоєнна напруга, яку постійно «заспокоюють» та приглушують політики. Центральна подія твору, як можна зрозуміти з назви, футбольний матч Бразилія-Польща літа 1938-ого року, матч емоційний опис якого контрастує із в’язкими емоціями самої книги.
Але, окрім самого опису матчу, та пари-трійки влучних виразів/цитат, твір мені, на жаль, нічим особливим не запам’ятався.
May 26, 2018
4.5/5 or 9/10
December 11, 2018
Bardzo! I literacko, i fabularnie, i za wyłowienie z mroków historii postaci piłkarza Ernesta Wilimowskiego i jemu podobnych postaci, którym wojna odebrała tożsamość.
January 31, 2022
Why oh why is this fantastic novel so short! I wanted more. Jergovic deserves to be known by a much wider audience. Epic.
May 21, 2022
Обожнюю Єрґовича.
January 22, 2025
Мілєнко Єрґович просто вкрав моє серце назавжди.
June 21, 2024
WILIMOWSKI (2016.)
Tužna priča, velika nada i lijepi snovi.
"Golem je, širok i uzbudljiv svijet. Žalio je što ranije to nije znao, što nije bio svjestan sveg šarenila i širine."
"Ako nije primijetio, onda se nije ni izgubio. Ne može se neprimjetno biti izgubljen, prekinu ga David."
"Pred Zagrebom vlak je usporio, dugo se i polagano kotrljao niz predgrađa malenih kuća, koje su imale po jedan prozor, vrata i dimnjak, i vrt iscrtan poput kajdanke uskim i ravnim lijehama s povrćem. Ovaj je svijet nacrtan uz pomoć ravnala, trokuta i šestara."
"Njega nogomet, zapravo, nije zanimao. Bio mu je samo zamjena za nešto važnije, za nešto što nije mogao imati. Nogomet je bio metafora. A o metaforama se u životu ne govori, ne rasklapa ih se i ne tumači što one znače, jer kada bi se to činilo, život bi se pretvorio u mučenje i u nevolju koju ne bi mogla uljepšati i popraviti nijedna metafora, jer bi i ona bila rasklopljena i protumačena čim bi se pojavila kao metafora."
"On svoju utakmicu ne igra da pobijedi. On igra da se ne zaborave on i njegovi, kada uskoro dođe vrijeme smrti i zaborava. Kao vojnik koji svjesno odlazi u smrt, jurišao je, letio i bacao se prema provaliji."
"Spuštanje Karađoza u mjesto užasnulo je ljude. Ne zna se što im je bilo gore. To što ga vide, ili što on vidi njih."
Tužna priča, velika nada i lijepi snovi.
"Golem je, širok i uzbudljiv svijet. Žalio je što ranije to nije znao, što nije bio svjestan sveg šarenila i širine."
"Ako nije primijetio, onda se nije ni izgubio. Ne može se neprimjetno biti izgubljen, prekinu ga David."
"Pred Zagrebom vlak je usporio, dugo se i polagano kotrljao niz predgrađa malenih kuća, koje su imale po jedan prozor, vrata i dimnjak, i vrt iscrtan poput kajdanke uskim i ravnim lijehama s povrćem. Ovaj je svijet nacrtan uz pomoć ravnala, trokuta i šestara."
"Njega nogomet, zapravo, nije zanimao. Bio mu je samo zamjena za nešto važnije, za nešto što nije mogao imati. Nogomet je bio metafora. A o metaforama se u životu ne govori, ne rasklapa ih se i ne tumači što one znače, jer kada bi se to činilo, život bi se pretvorio u mučenje i u nevolju koju ne bi mogla uljepšati i popraviti nijedna metafora, jer bi i ona bila rasklopljena i protumačena čim bi se pojavila kao metafora."
"On svoju utakmicu ne igra da pobijedi. On igra da se ne zaborave on i njegovi, kada uskoro dođe vrijeme smrti i zaborava. Kao vojnik koji svjesno odlazi u smrt, jurišao je, letio i bacao se prema provaliji."
"Spuštanje Karađoza u mjesto užasnulo je ljude. Ne zna se što im je bilo gore. To što ga vide, ili što on vidi njih."
Displaying 1 - 23 of 23 reviews