รักเอย

by รสมาลิน ตั้งนพกุล

“รักเอย

จริงหรือที่ว่าหวาน

หรือทรมานใจคน

ความรักร้อยเล่ห์กล

รักเอยลวงล่อใจคน

หลอกจนตายใจ”

เนื้อเพลงนี้ถูกนำมาขึ้นต้นเรื่องในหนังสือบันทึกความทรงจำของ ป้าอุ๊ รสมาลิน ซึ่งเรียบเรียงโดย เพียงคำ ประดับความ กวี/นักเขียนอิสระ และ ไอดา อรุณวงศ์ บรรณาธิการสำนักพิมพ์อ่าน

และชื่อเพลงก็กลายมาเป็นชื่อหนังสือ “รักเอย”

ในหนังสือบอกว่านี่เป็นเพลงที่ป้าอุ๊มอบให้อากงในวันแต่งงาน

แต่หากอ่านมันในบริบทของ ‘อากง’ สิ่งที่เกิดขึ้นอย่างยากจะหลีกเลี่ยงคืออาการขนลุกต่อความประจวบเหมาะของคำว่า "รัก"

มิใช่เพียงเพราะซาบซึ้งต่อความรักของคนคู่นี้ แต่ขนลุกต่อ “ความรัก” ที่สังคมไทยถักทอ และขณะเดียวกันมันก็ถักทอสังคมไทย

จนกระทั่งได้ผลลัพธ์อันน่าสะเทือนใจ....

Genres: Nonfiction

Paperback

Published August 1, 2012

Reviews

[Wannida · Rating 5 out of 5]

เรารู้จักมาตรา 112 ครั้งแรกจากคดีอากง รู้สึกรู้สม หลั่งน้ำตาในเรื่องการเมืองครั้งแรกก็ครั้งนั้น
ตอนนั้นจำได้ว่าอยู่ราวๆ ปีหนึ่ง เห็นแคมเปญปล่อยอากง เห็นนักเขียนที่ชอบออกมาเคลื่อนไหว เปลือยอก ฟรีอากง เราเริ่มต้นจากรับรู้แค่นั้น
แล้วมารู้อย่างละเอียดอีกที ก็ตอนรุ่นพี่ที่รักคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่า อากง หรือ “คุณอำพล ตั้งนพกุล” เป็นชายชราอายุ 61 ปี เล่นโทรศัพท์ก็ไม่เป็น แต่กลับโดนจับในข้อหา 112 เข้าคุกเพราะเบอร์มือถือของอากง ส่ง SMS หมิ่นประมาท ไม่จงรักภักดี เข้ามือถือของเลขาคุณอภิสิทธิ์ นายกรัฐมตรีในขณะนั้น และสุดท้าย อากงก็เสียชีวิตก่อนได้ออกมา ครั้งนั้นเรานั่งน้ำตาซึม และเริ่มต้นหาข้อมูลของมาตรา 112 และก็เห็นคดีต่อมาถี่ขึ้นเรื่อยๆ
แต่เราไม่เคยอ่าน “รักเอย” มาก่อน

รักเอย เป็นหนังสืออนุสรณ์งานศพของอากง เขียนโดยคุณรสมาลิน ตั้งนพกุล หรือ อาปุ๊ ภรรยาของอากง เล่าถึงชีวิตธรรมดา ปากกัดตันถีบของตัวเธอเองและอาปอ (ชื่อที่เธอเรียกอากง) สองสามีภรรยาคู่ทุกข์คู่ยาก ขอเพียงชีวิตมีความสุขตามอัตถภาพ
คุณรสมาลินเล่าอย่างซื่อๆ จริงใจ แต่มันจับใจเหลือเกิน
เรื่องที่กฏหมายมาตรานี้กระทำกับคนตัวเล็กตัวน้อย คนที่พยายามอย่างมากที่จะใช้ชีวิต ลำบากตรากตรำ แต่การที่ได้อยู่ด้วยกันกับคู่ชีวิต ก็ทำให้ผ่านความยากลำบากมาอย่างไม่ยากเย็นนัก
ทว่าคู่ชีวิตกลับถูกจับกุมโดยไม่ความผิด และครอบครัวก็ไม่มีแม้แต่อำนาจ เงินทอง หรืออะไรจะไปต่อสู้กับอำนาจ 112 อันยิ่งใหญ่นี้ได้
เช้าวันที่ห้องเช่าเล็กๆ ของอากงถูกรื้อ อากงถูกจับไป โดยที่ครอบครัวไม่ได้รับคำอธิบายใดๆ ทั้งสิ้น
“ฉันไม่คิดว่าคนอย่างอาปอจะทำแบบนั้นได้ แค่คิดว่าเขาจะมีปัญญามีแรงไปทำได้ยังไง สมองฉันก็ยิ่งมึนไปใหญ่ เพราะแค่เราจะมีกำลังใจทำมาหากิน ต่อสู้กับความยากจนก็เหลือเกินแล้ว ยังจะมีอะไรที่มันไม่ใช่ตัวของเรา ไม่ใช่ครอบครัวของเรา ไม่มีผลประโยชน์อะไรที่จะไปคือโทษเวร​โทษกรรม โทษวิบากกรรมไป
แต่ถ้าคิดจริงๆ มันใช่หรือ?”

อากงถูกตัดสินจำคุก 20 ปี อยู่ในนั้นสุขภาพอนามัยก็แย่ นักโทษม.112 ถูกกลั่นแกล้งให้ทำงานหนัก ช่วงสุดท้ายอากงป่วยหนักจนต้องเข้ารพ.ราชทัณฑ์ นอนรอหมอคนเดียวอยู่ 3 วันจนเสียชีวิต อาหารน้ำก็ไม่ได้กิน
ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นได้ กับความหดหู่ โหดเหี้ยม อยุติธรรมขนาดนี้ ฉันร้องไห้ในแทบจะทุกหน้าที่เปิดอ่าน สะอึกสะอื้นกับความไม่เป็นธรรม และทำไมคนเราต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้ อากงที่เป็นคุณปู่เลี้ยงหลานๆ และเป็นที่รักของครอบครัว แถมยังจงรักภักดี ถวายพระพรทุกครั้งที่มีโอกาส และในช่วงบั้นปลายชีวิตแล้วแท้ๆ กลับต้องมาเจอกับเรื่องที่ไม่อาจเข้าใจได้เช่นนี้ และคนในครอบครัวที่เจ็บปวดกับการที่ต้องสียอากงไป และรับรู้ว่าอากงจากไปอย่างเป็นทุกข์แค่ไหน
และมันไม่ได้มีแค่อากงคนเดียว ยังมีอีกหลายต่อหลายเคสมากที่โดนกรณีเช่นนี้
ทำไม ทำไม ทำไม

[areadsara · Rating 4 out of 5]

หนังสือเล่มนี้ถูกจัดพิมพ์ขึ้นเพื่อเป็นอนุสรณ์ในงานฌาปนกิจของคุณอำพล ตั้งนพกุล หรือ อากง หนึ่งในผู้ที่ถูกตัดสินโทษในคดี ม.112 โดยมีคุณรสมาลิน หรือ อุ๊ ภรรยาของอากงเป็นผู้เล่าเรื่อง

เรื่องราวของครอบครัวคนธรรมดาการศึกษาน้อยที่ปากกัดตีนถีบสู้ชีวิตมาจนถึงช่วงวัยสุดท้ายของชีวิต ชีวิตรักของอาปอ (อากง) และอุ๊ ดำเนินไปอย่างธรรมดา มีอารมณ์ขันเป็นบางเวลาและมีน้ำตาในบางครั้ง วันเวลาผ่านไปลูกหลานเริ่มเต็มบ้าน แม้ฐานะไม่ได้มั่งมีเท่าไรนัก แต่อากงและป้าอุ๊ก็เลี้ยงหลานให้เติบโตอย่างที่ดีสุด หลาน ๆ จึงรักอากงของพวกแกมาก ๆ

บั่นปลายชีวิตที่ควรจะสงบสุขกลับเต็มไปด้วยความทุกข์ทนเมื่อเช้าวันนั้นมีเสียงเคาะประตูที่หน้าบ้าน… อากงถูกกล่าวหาว่าส่ง sms หมิ่นประมาทไปยังเบอร์เลขาของอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ (นายกรัฐมนตรีตอนนั้น)

ความเท่าเทียมของความเป็นมนุษย์หมดสิ้นทันทีเมื่อศาลตัดสิน ชีวิตในคุกเป็นไปอย่างยากลำบาก อากงต้องทำงานอย่างหนักทุกวัน จนร่างกายเริ่มรับไม่ไหว แม้แต่จะก้าวขึ้นบันไดยังยาก รวมถึงโรคร้ายที่มาเยือนแล้วไม่ได้รับการรักษาที่ถูกต้อง เป็นเหตุนำไปสู่การจากไปตลอดกาลของอากง

ตามคำนำสำนักพิมพ์ที่เขียนโดยคุณไอดา อรุณวงศ์ ว่าหนังสือเล่มนี้ไม่ใช่คำประกาศท้ารบ ไม่ใช่การมาฟูมฟายสร้างดราม่า ไม่ใช่การร้องขอความเมตตาใด ๆ มันเป็นเพียงการใช้สิทธิเปิดเผยความทรงจำของ “หญิงผู้เป็นภรรยา” เกี่ยวกับเรื่องราวความรักที่ไม่อาจลืมเลือนชั่วกาล แต่เรื่องราวเหล่านี้มีอานุภาพรุนแรงที่สะเทือนจิตใจเราอย่างหนัก (และหวังว่าจะสะเทือนจิตใจอันเย็นเฉียบของผู้ที่เกี่ยวข้องกับคดีนี้ทั้งในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต ไม่มากก็น้อย)

อ่านจบแล้วยิ่งสงสัยมากกว่าเดิมว่า ม.112 ทำงานยังไง เป็นการสุ่มเหมือนล็อตเตอรี่หรือไม่? ถ้าไม่แล้วเพราะอะไรจึงได้เกิดเรื่องนี้ขึ้นกับอากง

[Chontiwat Udomsiripat · Rating 4 out of 5]

รักเอย - หนังสืออนุสรณ์งานศพของนายอำพล ตั้งนพคุณ หรือ "อาปอ" หรือที่เรารู้จักกันในนาม "อากง" ซึ่งอนุสรณ์งานศพนี้ถูกเขียนขึ้นโดยรสมาลิน ตั้งนพคุณหรือป้าอุ๊ ภรรยาของอากง - คดีอากงเป็นคดีที่เกี่ยวกับ ป.อาญา มาตรา 112 ที่เป็นเคสที่วิปลาศที่สุดหลังจากคดีสวรรคตของรัชกาลที่ 8 ถ้าหากใครได้ยินเรื่องมาตรา 112 ครั้งแรกในชีวิตเลยเนี่ย ผมคิดว่ายังไงก็ต้องเป็นคดีอากง

รักเอย จะค่อย ๆ เล่าตั้งแต่การเกิดขึ้นของความรักระหว่างอากงกับป้าอุ๊ว่าใช้ชีวิตกันอย่างไร ตั้งแต่วัยหนุ่มสาวจนถึงวัยชรา ตลอด 44 ปีที่ทั้งคู่รักกันนั้น ก็ได้ให้กำเนิดพยานรักมากมายไม่ว่าจะเป็นลูกหรือหลานภายใต้บ้านหลังเล็ก ๆ อากงเป็นทั้งสามีที่ดีของป้าอุ๊ เป็นพ่อที่ดีของลูก และเป็นอากงที่ดีของหลาน ๆ ไม่ว่าอุปสรรคร้ายแรงหนักหนาเข้ามาในบ้านเพียงใด อากงและป้าอุ๊ก็พร้อมที่จะฝ่าฝันไปได้ทุกเมื่อ แสดงให้เห็นถึงความธรรมดาสามัญหรือรักสามัญที่คนทั่วไปใฝ่ฝันหา รักแท้ที่ทำให้สบายใจ มีทะเลาะกันบ้าง แต่ก็ผ่านมาได้ นี่คือรักสามัญ รักธรรมดาของชนชั้นราษฎร

จนกระทั่งวันหนึ่ง อากงถูกจับไปเพราะโดนกล่าวหาว่าส่ง SMS ที่มีเนื้อหาหมิ่นฯไปให้เลขาส่วนตัวของอภิสิทธิ เวชชาชีวะ ทั้ง ๆ ที่อากงไม่เล่น SMS อากงเป็น royalist ที่ชอบฟังเพลงพระราชนิพนธ์ อากงชอบไปลงนามถวายพระพรทุกครั้งเวลาที่เห็นโต๊ะลงนามถวายพระพร งานหลักของอากงคือการเลี้ยงหลานด้วยซ้ำ ไม่ว่าจะไปรับไปส่งที่โรงเรียน หาข้าวปลาอาหาร เราจะเห็นได้เลยว่าหลาน ๆ นั้นรักอากงมากขนาดไหน มันไม่มีทางเลยที่อากงจะมีเจตนาร้ายแรงตามอง��์ประกอบความผิดของมาตรา 112 ภายใต้กระบวนการอยุติธรรมของไทยตั้งแต่กฎหมายจนถึงศาล ไม่มีใครแสดงความกล้าหาญทางคุณธรรมจริยธรรมออกมาเลย สุดท้ายแล้วก็มีคนตายเพราะกระบวนการอยุติธรรมของไทย คนสามัญอย่างอากงต้องมาเสียชีวิตเพราะคนวิกลในประเทศประหลาด

ดังนั้น หนังสือเล่มนี้จึงไม่ได้เป็นคำประกาศท้ารบหรือหนังสือขอความเห็นใจ เป็นแค่เพียงพยานรักผ่านความทรงจำที่ทำหน้าที่ต่อต้านความอยุติธรรมไม่ให้เกิดขึ้นอีก ในวันที่รัฐบาลมาจากการเลือกตั้งอันดับ 2 เรายังไม่เห็นวี่แววว่ามาตรานี้จะถูกแก้ไขหรือยกเลิกไปแต่อย่างใด

"ถ้าให้ทะเลเป็นพยาน มันไม่ได้หรอก เพราะทะเลมีขึ้นมีลง น้ำทะเลมีขึ้นมีลง" - อากง - P. 22

[nisemono偽者 · Rating 5 out of 5]

คำเตือน: ไม่ควรอ่านบนพื้นที่สาธารณะ
ข้อแนะนำ: พกทิชชู่ไว้คั่นหนังสือแทน หากเป็นไปได้

ผลงานการเขียนของป้าอุ๊ รสมาลิน ตั้งนพกุล เขียนถ่ายทอดเรื่องราวความรักของตนที่มีต่อสามีของเขา ลุงอำพล ตั้งนพกุล aka อากง SMS (ต่อไปนี้จะแทนว่า อากง เพื่อความสะดวกส่วนตัว) ว่าตั้งแต่แรกเริ่มเดิมทีความรักของทั้งสองคนเป็นอย่างไร เจอกันที่ไหน อากงเป็นคนอย่างไร แบ่งพาร์ทชัดเจนระหว่างก่อนถูกดำเนินคดีและหลังถูกดำเนินคดี รู้สึกว่าการถ่ายทอดอารมณ์ทั้งรักทั้งโกรธทั้งแค้นทั้งสิ้นหวัง กลั่นออกมา 4 in 1 ในทุกหน้ากระดาษในทุกตัวบรรทัด ไม่ได้ขับเน้นทางด้านการเมืองนำ แต่ใช้ความรักนำพาต่างหาก พาผมเข้าไปนั่งรับชมโศกนาฏกรรมที่ขมขื่นที่สุดแบบย้อนแย้งที่สุดในประวัติศาสตร์ร่วมสมัยไทยเลยก็ว่าได้

พอเป็นความรักของคนที่เรารู้กันอยู่แล้วว่าจุดจบจะออกมาเป็นรูปแบบไหน ยิ่งเนื้อหาหวานซึ้งเท่าไหร่ ในใจแม่งโคตรขมเหมือนอมปลาอาวาชิหรือปลาอาจิไว้ในปากเป็นระยะเวลา 5 นาทีก่อนจะเคี้ยวกลืนลงคอ ถ้าเป็นคอหนังอาจจะจับทางงานของผู้กำกับ ญี่ปุ่นอย่าง Takahiro Miki ได้อยู่แล้ว ว่าจะปล่อยหมัดแรกตอนไหน แล้วจะขยี้ต่อให้หัวใจพังสลายอีกระลอกตอนไหน แต่กลับหนังสือเล่มนี้ รู้สึกว่าขยี้ได้ทุกบรรทัดเลยนะ แค่ประโยคบอกรักเบาๆ ของอากงต่อป้าอุ๊ หรือต่อหลานๆของเขา น้ำไหลจากตาสู่ตีนแล้ว

ส่วนในพาร์ทของภายหลังจากการถูกดำเนินคดี เราได้เห็นการบังคับใช้กฎหมายอย่างบิดเบี้ยว การเข้าถึงการรักษาพยาบาลของนักโทษทางการเมืองที่แตกต่างอย่างชัดเจนกับกรณีที่เป็นไวรัล VVIP ที่เป็นกระแสข่าว ถกเถียงตั้งคำถามมาโดยตลอด เราได้เห็นมุมมองหรือภาพของอากงตอนที่ยังมีลมหายใจ แสนจะมนุษย์ ดาษดื่น สามัญ และธรรมดามาก เราได้เห็นความเจ็บปวดคนรัก ญาติพี่น้อง หลานๆ ที่ได้แต่เฝ้ารอความยุติธรรมให้ปรากฎกับครอบครัว แต่โทษที We Don't Do That Here จบไปซะอย่างนั้น ยังไม่ได้ทันได้บอกลาครอบครัวเลย ยังไม่มีโอกาสได้ทำในสิ่งที่ต้องการจะทำเลย

หลังจากอ่านจบ ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่า why him เราเองก็รู้เรื่องนี้น้อยมาก ตอนนั้นน่าจะโดดเรียนไปจองโต๊ะปิงปองอยู่เลย
จนนำมาสู่คำถามที่ว่าและถ้าเรื่องราวนี้มันเกิดขึ้นกับคนธรรมดา ธรรมดา แบบเราบ้าง มีคน hack email จะสามารถขอตรวจสอบ Mac Address และต่อสู้คดีได้ไหม หรือจะถูกปฏิบัติแบบผิดเพี้ยนเหมือนกรณีดังกล่าว

น่าเศร้า และหดหู่จาย ไทยพีเพิ้ล
ยาวอีกแล้ว lol

[tongla · Rating 5 out of 5]

If you're a Thai, there is little excuse for not reading it. If you're not, learning Thai for the sole purpose of reading this would not be a waste.

[Benchaphorn Thammathorn · Rating 5 out of 5]

เรารู้สึกว่าข้อความมันบริสุทธิ์มาก ร้องไห้หลายยกจนอ่านจบ
เอาจริงๆอ่านแล้วถ้านับว่าคนที่รักในหลวงคือเสื้อเหลือง ลุงกับป้าอุ๊ในตอนนั้นน่าจะเป็นเสื้อเหลืองและ ignorance เสียด้วยซ้ำ เพราะเค้าต้องหาเลี้ยงตัวเองจนก็ไม่ได้มีเวลามานึกคับแค้นใจใครในโชคชะตาของตนก่อนหน้าที่อากงจะถูกจับ พอได้อ่านก็รู้สึกจริงๆว่าการใช้กฏหมาย 112 นี้มันไม่ยุติธรรม มันดูไม่มีคลูเลยด้วยซ้ำอะ ว่าลุงทำไปแล้วได้อะไร แล้วก็ยังได้เห็นอีกหลายมุมของคนๆนึงด้วย ว่าไม่ได้มีแค่ด้านเดียว เค้ายังมีครอบครัวและคนที่เขารัก เขาต้องมีซักทางที่มันดีแหละ
ขอให้ประเทศไทยได้แก้ไขในสิ่งที่ผิด

[Wasin Waeosri · Rating 5 out of 5]

รักเอยเป็นหนังสืออนุสรณ์ในงานฌาปนกิจของคุณอำพล ตั้งนพกุล หรือ "อากง" หนังสือเขียนโดยคุณรสมาลิน ตั้งนพกุล ภรรยาของอากงพร้อมด้วยจดหมาย บทความระลึกถึงอากงจากผู้ร่วมชะตากรรมความอยุติธรรม แกเขียนด้วยภาษาที่เรียบง่ายมาก อ่านง่าย สะเทือนใจ ไม่คิดว่าการอ่านชีวิตและความรู้สึกของคนๆ นึงที่มีต่ออีกคนจะทำให้เสียน้ำตาได้ขนาดนี้

แนะนำจากใจจริง

[Korawin Sriniratsai · Rating 5 out of 5]

เศร้ามากๆ หนังสือเริ่มเรื่องมาเหมือนหนักสือรัก แต่จบด้วยเรื่องของคดีความและความอยุติธรรม แนะนำเลยครับ ทำให้เข้าใจอากงมากขึ้น

[Mic Thanathorn · Rating 4 out of 5]

“หมาซักตัวหนึ่งมันยังเลือกที่ตายได้ สมมติอยู่ตรงกองทรายร้อนๆ มันยังกระเสือกกระสนไปหาที่ร่มได้ แต่อาปออยู่ในกรงขังตรงนั้น มันไม่มีที่จะไป นอกจากจะเลือกที่นอนตายไม่ได้แล้ว ยังทำอะไรไม่ได้แม้แต่เวลาหิว”
— รสมาลิน ตั้งนพกุล, รักเอย


หนังสืออนุสรณ์งานฌาปนกิจของอากง (อาปอ) - อำพล ตั้งนพกุล ผู้ต้องหาคดี ม.112 เขียนโดยคุณอุ๊ - รสมาลิน ตั้งนพกุล ภรรยาของอากง เป็นการอ่านหนังสือที่เศร้าเล่มหนึ่ง เคยได้ยินเรื่องราวของอากงมาบ้าง เลยรู้ว่าปลายทางเป็นยังไงตั้งแต่ยังไม่เริ่มอ่าน

หนังสือเล่าถึงเรื่องราวชีวิตของครอบครัวทั้งคู่ เริ่มตั้งแต่เจอกันครั้งแรก แต่งงาน มีลูกมีหลาน ในช่วงแรกๆ เป็นชีวิตรักที่ปกติมากๆ ผ่านทุกข์สุขร่วมกัน แม้ชีวิตที่ไม่ค่อยมีกินมีใช้แต่ก็ผ่านมาได้และมีความสุขดี

หนังสือเล่าไปถึงวันที่อากงโดนตำรวจค้นบ้าน ขึ้นศาล โดนโทษจำคุก อากงป่วยและเสียชีวิต ควบคู่ไปกับชีวิตของคุณอุ๊และครอบครัว การไปเยี่ยมที่เรือนจำ ชีวิตหลังจากอากงเสีย แทรกด้วยกลอนที่คุณอุ๊แต่งในแต่ละเหตุการณ์ และจดหมายจากผู้ร่วมชะตากรรมของอากงทิ้งท้าย

ในรูปคดี อากงถูกกล่าวหาว่าส่ง sms หมิ่นเบื้องสูง (แม้คนรอบตัวจะยืนยันว่าอากงส่ง sms ไม่เป็นและไปร่วมลงนามถวายพระพรเป็นประจำ) แต่ศาลก็ตัดสิ��โทษ ม.112 จำคุก 20 ปีในวัย 61 ปีของอากง แม้จะเฝ้ารอความหวังว่าจะได้รับอภัยโทษ แต่สุดท้ายอากงก็เสียชีวิตอย่างโดดเดี่ยวในรพ.ราชทัณฑ์ก่อนจะได้รับอิสรภาพ

หนังสือแสดงให้เห็นชีวิตอีกด้านหนึ่งของอากงและคุณอุ๊ เราอาจเคยรับรู้คดีความมาบ้าง แต่เชื่อว่าการรับรู้เรื่องราวชีวิตของคนคนหนึ่งก็สำคัญไม่แพ้ตัวรูปคดี

ภายใต้ความเรียบง่าย ‘รักเอย’ ได้ย้ำเตือนถึงความโหดร้ายและความอยุติธรรมที่อากง (และนักโทษ ม.112 คนอื่น ๆ) ได้รับ ด้วยโทษที่สูงลิ่ว ไม่ได้รับสิทธิประกันตัว ถูกจองจำแม้สุขภาพย่ำแย่ การกลั่นแกล้งนักโทษทางการเมือง และการเข้าไม่ถึงสิทธิทางการแพทย์ในคุก

น่าเศร้าที่เรื่องนี้อาจเกิดขึ้นกับใครก็ได้ แม้ว่าจะใช้ชีวิตอย่างธรรมดาที่สุดก็ตาม วันหนึ่งมันอาจมาถึงเราเหมือนในวันที่ตำรวจมาเคาะประตูบ้านครอบครัวตั้งนพกุลก็ได้

[RS · Rating 5 out of 5]

เศร้ามาก เศร้ามากๆ เศร้าแบบไม่มีอะไรมากั้น อ่านไปร้องไห้ไป ทำไมชีวิตคนเราต้องเจอกับความอยุติธรรมมากมายขนาดนี้ ความสุขที่เรียบง่ายของอากงและครอบครัวก็คือการได้อยู่ด้วยกัน แค่นี้ก็ยังถูกพรากไป ตอนป่วยก็ไม่ได้รับการดูแล ถ้าชาติหน้ามีจริงอากงคงจะได้ไปเกิดในประเทศที่ดีกว่านี้ ที่มีมนุษยธรรมมากกว่านี้แล้วแน่ๆ

[Npasinee · Rating 4 out of 5]

ประเทศน่าท้อมากจริงๆ

[L · Rating 5 out of 5]

No one deserves to be hurt by an unjust law.

[Amy · Rating 4 out of 5]

หนังสือเล่าถึงความสัมพันธ์ของทั้งสองคนตั้งแต่จีบกันใหม่ แต่งงาน มีลูกหลานด้วยกัน จนสุดท้ายอากงถูกตัดสินจำคุกและเสียชีวิตอย่างโดดเดี่ยวภายในโรงพยาบาลราชทัณฑ์ เราได้เห็นตัวตนของ ‘อากง’ ผู้ต้องหาคดีม. 112 เห็นชีวิตที่มาที่ไปของอากง ที่จนสุดท้ายก็ไม่ได้คำตอบว่า ‘ทำไมถึงเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับครอบครัวนี้ได้’

เราอ่านแล้วได้อะไร แน่นอนแหละเราซาบซึ้งในความรัก สู้ทนต่ออุปสรรคของทั้งอากงและป้าอุ๊ แต่ที่เราไม่ได้คาดหวังเลยคือ หนังสือเล่มนี้ได้สร้างตัวตนของนักโทษคดีม. 112 ให้จับต้องได้ ให้เค้าเป็น ‘อากง’ ที่อาจจะอยู่ข้างบ้านเราหรือเป็นอากงของเรา เป็นอากงคนหนึ่งในครอบครัวที่ถึงแม้ขาดบ้าง ลำบากบ้าง แต่มันก็อบอุ่นอ่ะ อ่านแล้วมัน relate มากเหมือน ‘รักสามัญ’ เพราะมันเป็นเรื่องราวของครอบครัวธรรมดาๆ รูปงานเลี้ยงวันเกิดที่แบบไม่ว่าบ้านไหนก็ต้องมีรูปแบบนี้อ่ะ ส่วนตัวอากงเองก็แทบจะเป็น Nobody ทางการเมือง เป็นแค่ประชาชนคนหนึ่งที่อาศัยอยู่อย่าง ‘พอมีพอกินพอเพียง’ แถมยัง ‘จงรักภักดี’ คิดให้ตายก็ไม่มีคำตอบว่าสิ่งเหล่านี้มันเกิดขึ้นกับครอบครัวของอากงได้อย่างไร

อีกประเด็นหนึ่งที่ข้องใจมาก คือสิทธิของนักโทษในการเข้าการบริการสุขภาพที่ดี แบบเห้ยยย มันยังไงแกรร ทำไมถึงปล่อยให้เค้าเป็นหนักแล้วตายจากไปอย่างนั้นอ่ะ งง เอาจริงๆเราไม่สามารถ judge ได้ว่ามัน delayed หรือ undertx ยังไงเพราะข้อมูลมันไม่พอจริงๆ แต่ถ้าเป็นจริง มันน่าเศร้าใจมาก เพราะนักโทษก็เป็นคน เป็นพลเมือง เค้าควรจะมีสิทธิในบริการสุขภาพที่ดีเทียบเท่ากับคนธรรมดารึเปล่า

แล้วแบบจริงๆคือ คดีม. 112 นี่มันร้ายแรงหนักจริงๆหรอที่ไม่สามารถให้อากงประกันตัวได้/กลัวหลบหนี ทั้งที่แกมีโรคประจำตัว อายุก็ไม่ใช่น้อย เอาจริงๆก็คือบ้านจนด้วย จะหนียังไงก่อน ละคือ 60ปี จำคุก 20ปี โอ้โหห ไม่อ่อนโยนอ่ะ (นี่ยังไม่ได้พูดถึงคำตัดสินของศาลที่โคตรจะอิหยังวะอีกนะ)

จริงๆ มันเป็นหนังสือที่เต็มไปด้วยความรักนะ แต่เหนือจากนั้นมันมีแต่ความไม่เข้าใจต่อสิ่งที่เกิดขึ้นเต็มไปหมดและเรายังคงไม่เห็นประโยชน์อื่นของ ม. 112 นอกจากเป็นเครื่องมือทางการเมืองของผู้มีอำนาจ

[Sarfanee D. · Rating 5 out of 5]

ภาษาอ่านง่าย เล่าผ่านมุมมองของภรรยาอากง แรกเริ่มเหมือนนิยายรักต่อมาเจอแต่ความอยุติธรรม ความโหดร้ายของ ม.112 ความรู้สึกหลังอ่านทั้งเศร้าทั้งโกรธ ทุกคนควรได้อ่าน!