Zlo

by Eiríkur Örn Norðdahl

Agnes, mlada Islanđanka litavsko-židovskog podrijetla, piše diplomski rad o holokaustu u Litvi. Omar, nezaposleni lingvist, još uvijek traži sebe i svoje mjesto pod suncem. Arnór, desničarski aktivist, piše doktorat iz povijesti čvrsto braneći svoje kontroverzne stavove. Agnesini prabaka i pradjed s majčine strane ubijeni su u ljeto 1941. godine u rodnom Jurkbarasu. Egzekutor je bio Agnesin pradjed s očeve strane. Omar je odrastao neprestano seljakajući između domova svojih rastavljenih roditelja. Arnóra je odgojila samohrana majka fleksibilna morala i ekstremno lijevih stavova. Naizgled nespojivi elementi spajaju se u ljubavni trokut. Mjesto radnje je Reykjavik u vrijeme ekonomske krize, uz povremena skretanja u litavski Jurkbaras. Duhovi mučne prošlosti prodiru u krizom opterećenu sadašnjost, dovodeći u pitanja već poljuljane ideje egzistencije glavnih likova. Hoće li doći do ravnoteže, i je ona – u zadanim okolnostima – uopće moguća?

Genres: Fiction, Historical Fiction, Contemporary, Novels, Scandinavian Literature

487 pages, Paperback

First published January 1, 2012

About the author

Eiríkur Örn Norðdahl (1978) is an Icelandic experimental poet and novelist. His work – about a dozen novels, a dozen poetry books, a couple of essay books, a couple of plays, a cook book, a children's christmas splatter, video poems, sound poems and various conceptual projects – have been published in over a dozen languages and won numerous awards in several countries, including the Icelandic Literary Award, the Transfuge award for best nordic fiction (in France), the DV Cultural Award, the Zebra Poetry Film Festival Special Mention, Sparibollinn Award for Romantic Fiction and the Book Merchant's Prize. They have also been shortlisted for awards such as the Prix Médicis Étranger, the Prix Meilleur Livre Étranger and the Nordic Council Literary Award.

Eiríkur has translated over a dozen books into Icelandic, including a selection of Allen Ginsberg’s poetry and Jonathan Lethem’s Motherless Brooklyn (for which he received the Icelandic Translation Award). He lives in Ísafjörður, Iceland, a rock in the middle of the ocean, and spends much of his time in Västerås, Sweden, a town by a lake.

Reviews

[Elina · Rating 5 out of 5]

Ένα σπαρακτικό βιβλίο, αγχωτικό, γραμμένο παραληρηματικά. Συνεχόμενα flash back μπλέκουν το σήμερα με το παρελθόν και δίνουν απαντήσεις στα γιατί και στα πώς. Είναι πολύ διαφορετικό είδος απ' ότι έχω διαβάσει έως τώρα. Με παρέσυρε, με πόνεσε, με έθλιψε και με συνέτριψε. Ύμνος στην μηδαμινότητα και ποταπότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Συγκλονιστικό! Πιστεύω πως θα το ξαναδιαβάσω στο άμεσο μέλλον!
Συστήνεται ανεπιφύλακτα!

[Katerina Charisi · Rating 3 out of 5]

Ένα χρόνο σχεδόν μου πήρε να το τελειώσω. Για την ακρίβεια πέρυσι είχα διαβάσει περίπου 100 σελίδες και το άφησα μιας και δεν μπορούσα να το παρακολουθήσω. Αυτός ο πολύ ιδιαίτερος, κοφτός και φρενήρης ρυθμός της αφήγησης μου ήταν πολύ ξένος. Τέλος Ιουλίου άρχισα πάλι δυναμικά. Κι ήταν σα να μην το άφησα καθόλου.

Το λοιπόν με το Illska, δεν έχω να πω και πολλά. Οπωσδήποτε δεν είναι “ακόμα ένα βιβλίο για το Ολοκαύτωμα” - άλλωστε το τελευταίο που θα ήθελε ο συγγραφέας του είναι κάτι τέτοιο.

Γενικά είναι ένα βιβλίο εντυπωσιακό. Εντυπωσιάζει με την ιδιαιτερότητα της αφήγησης, την ωμότητά του, τη βαναυσότητά του, την ψυχρότητα και το σκληρό του χιούμορ.

Εντυπωσιακό είναι επίσης το ότι η ιστορία μεταξύ Άγκνες/Όμαρ/Άρνορ παρουσιάζεται ως η πρωταγωνιστική, ενώ ουσιαστικά αποτελεί το backstory που στηρίζει όλα αυτά που ο συγγραφέας θέλει να πει για το Ολοκαύτωμα - και με αφορμή το Ολοκαύτωμα για πολλά άλλα ακόμα.

Άπειρες πληροφορίες. Τεράστιος όγκος πληροφοριών, οι περισσότερες άγνωστες και ακατανόητες για μας στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης. Αν έχεις όρεξη να ψάχνεις, μπορεί να βγάλεις άλλα τρία βιβλία σαν κι αυτό. ΑΛΛΑ ΟΙ ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΔΕΝ ΒΟΗΘΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. Η αλήθεια είναι, πως οι υποσημειώσεις είναι τόσες πολλές, που αν ήταν στο κάτω μέρος της σελίδας τότε θα υπήρχαν πολλά σημεία στο βιβλίο όπου τα μικρά γράμματα των υποσημειώσεων θα έπιαναν περισσότερο χώρο από την ιστορία.

Υπάρχει όμως μια μεγάλη κοιλιά μετά το δεύτερο μέρος. Μεγάλη. Τόσο μεγάλη, περίπου 100; 150 σελίδες; Με απίστευτη παπαρολογία, ακατάσχετη φλυαρία και ουσιαστικά άχρηστες λεπτομέρειες, που μέχρι να ξαναπιάσει τον παλιό, καλό ρυθμό του έχασα κάθε ενδιαφέρον να διαβάσω παρακάτω.

Το αποτέλεσμα ήταν για άλλες τόσες περίπου σελίδες να διαβάζω διαγώνια, προσπερνώντας τις εντελώς ανούσιες παραγράφους του σκεπτόμενου βρέφους, μέχρι τη λυτρωτική κορύφωση της ιστορίας προς το τέλος της κι όπου όοοοοοολα τα κομμάτια (κι είναι πάρα πολλά και πάρα πολύ μικρά) του παζλ μπαίνουν στη θέση τους.

Θα έβαζα ένα 5άρι που έγινε 3άρι, για να πέσει κατακόρυφα στον άσσο και μετά να εκτοξευθεί στο 5άρι ξανά.

Σίγουρα είναι ένα βιβλίο πρόκληση και εμπειρία. Σίγουρα αξίζει τον κόπο και την ταλαιπωρία να το διαβάσεις. Σίγουρα λέει πολλά, για πολλά.

Οπότε του δίνω τρία και μισό, όμως με στρογγυλοποίηση προς τα κάτω. Τρία. Για την κοιλιά. Θα μπορούσε πραγματικά να μην υπάρχει.

[Μαρία Γεωργιάδου · Rating 4 out of 5]

Τα θετικά:
•Το χιούμορ, ο σαρκασμός και τα αυτοαναφορικά σχόλια του συγγραφέα (ειδικά κατά το πρώτο μισό του βιβλίου)
•Η ολοκληρωμένη εικόνα που δίνεται για τη ζωή στην Ισλανδία, χώρα για την οποία οι περισσότεροι/-ες δεν γνωρίζουμε τίποτα απολύτως
•Η αφήγηση που αφορά το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Λιθουανίας και η οποία είναι συγκλονιστική και περιλαμβάνει ανατριχιαστικές στιγμές κορύφωσης
•Η διαπλοκή παρόντος-παρελθόντος, η εναλλαγή οπτικής παιδιού-ενηλίκων, καθώς και τα μικρά κεφάλαια που εστιάζουν στην ιστορία διαφορετικού κάθε φορά προσώπου, τα οποία καταφέρνουν να κάνουν ξεκούραστη την ανάγνωση ενός βιβλίου με 576 σελίδες (και μικρά γράμματα) και «δύσκολο» θέμα.

Τα αρνητικά:
•Δεν κατάλαβα ποτέ τι παίχτηκε με την τύπισσα και τον νεοναζί. Δηλαδή οκ, παίχτηκε φασούλα, αλλά πώς κατάφερε να τη ρίξει και τι ακριβώς είχε αυτή στο μυαλό της όταν τα ’μπλεκε μαζί του δεν θα το καταλάβω ποτέ. (είμαι προκατειλημμένη λέτε; μπα μωρέ, δεν νομίζω.) Ο συγγραφέας σε συνέντευξή του δήλωσε ότι η αρχική ιδέα του βιβλίου ήταν η ιστορία ενός άνδρα που βάζει φωτιά στο σπίτι του και εξαφανίζεται από προσώπου γης. Τι να πω. Ίσως ο Νόρδνταλ θεωρεί πως ο μοναδικός λόγος για να κάψει κανείς το ίδιο του το σπίτι είναι να τα φτιάξει η γκόμενά του με νεοναζί.
•(το έχουμε πει πολλές φορές, αλλά θα το ξαναπούμε) ΟΙ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ. Εντάξει, ξέρω, ο εκδότης των «Πόλις» λέει ότι με αυτόν τον τρόπο δίνεται στον/στην αναγνώστη/-ρια η δυνατότητα να επιλέξει αν θα διακόψει την ανάγνωση για να διαβάσει τη σημείωση στο τέλος του βιβλίου, ενώ από την άλλη οι υποσημειώσεις είναι πιο «εκβιαστικές». Αυτό το πράγμα όμως είναι σκέτο βασανιστήριο, λυπηθείτε μας κύριε εκδότα! Και μιλάμε για ένα βιβλίο που περιλαμβάνει ΠΟΛΛΑ ονόματα Ισλανδών λογοτεχνών, πολλά γεγονότα και ιστορικά στοιχεία που αφορούν αποκλειστικά την Ισλανδία κ.ο.κ.

Κοιτάξτε. Ωραίο βιβλίο ήταν, πυκνό, βαρβάτο, που μου έκανε καλή παρέα για μια βδομάδα, όμως δεν είναι από τα βιβλία που με συγκλόνισαν. Και εδώ που τα λέμε, εντάξει, δεν ξέρω τι κατάσταση επικρατεί με τους φασίστες στην Ισλανδία αλλά ζούμε στην Ελλάδα, όπου η χρυσή αυγή έχει δολοφονήσει δεκάδες μετανάστες και τον Παύλο Φύσσα και σήμερα είναι τρίτο κόμμα στη Βουλή . Και από την άλλη, η Ισλανδία δεν είχε ανάμειξη στον Β’ΠΠ και στο Ολοκαύτωμα, οπότε καταλαβαίνω την ανάγκη «εισαγωγής ιστορίας» από τη Λιθουανία. Κάτι τέτοιο δυστυχώς δεν έχει ανάγκη η Ελλάδα. Συνεπώς, ναι, καλό βιβλίο είναι, αλλά δεν μαθαίνουμε και κάτι συγκλονιστικά καινούργιο για το Κακό.

[Effie Saxioni · Rating 2 out of 5]

Κατηγορία:Πολύ κακό για το τίποτα-ένας απατημένος κλαψιάρης-ο Όμαρ,η Άγκνες,λίγο απ'όλα:λίγο κορίτσι της διπλανής πόρτας,λίγο διανοούμενη,πληγωμένη και παρεξηγημένη ως επί το πλείστον,και ένας νεοναζί ο Άρνορ,λίγο καλό παιδί,λίγο μπήχτης,λίγο απ'όλα κι αυτός.
Ταυτόχρονα με το τριγωνάκι τούτο,είχαμε λίγη Ισλανδία,λίγη Λιθουανία,λίγο Χίτλερ και άλλα τέτοια μυρωδικά.Παραληρηματική και κουραστική γραφή,με το ζόρι να δείξει ποιοτική,θα πάρει 2⭐ μόνο και μόνο γιατί εδώ κι εκεί είχε σκόρπια κάποια εύστοχα φιλοσοφήματα.

[B. Faye · Rating 2 out of 5]

Τελείως υπερεκτιμημένο βιβλίο Νομίζω πως άλλη φορά θα περιμένω να ξεφουσκώσει λίγο ο ντόρος γύρω από ένα καινούργιο βιβλίο για να μην κλαίω τα λεφτά μου.

[Georgina Koutrouditsou · Rating 5 out of 5]

Η παρακάτω κριτική δημοσιεύτηκε στο www.amagi.gr στις 09/09/2017 :

http://amagi.gr/content/ktinos-poy-pe...

Θυμάμαι από τα φοιτητικά μου χρόνια την σφοδρή αντίδραση των καθηγητών μου στην φράση, «η Ιστορία επαναλαμβάνεται». Και όμως, ποιος θα το πίστευε ότι στον 21ο αιώνα η εκ νέου άνοδος των λαϊκιστικών και ακροδεξιών απόψεων θα ήταν μέρος της καθημερινότητάς μας και όχι ένα απλό σενάριο μιας ταινίας ή ενός λογοτεχνικού έργου.

Ο κόσμος των πνευματικών ανθρώπων προειδοποιεί εδώ και καιρό για τη σημασία και τις εκφάνσεις του Κακού. Βιβλία όπως οι «Ευμενίδες» του Jonathan Littel, η «Κεντρική Ευρώπη» του Γουίλιαμ Τ. Βόλμαν, το «The zone of interest» του Martin Amis, το «Omega Minor» του Πάουλ Βεράχεν και τα πρόσφατα «Confiteor» του Ζάουμε Καμπρέ και το «East,west street» του Philippe Sands είναι κάποιοι από τους ενδεικτικούς τίτλους που μπορεί να αναζητήσει κάποιος και να λύσει τυχόν απορίες για το Σήμερα με οδηγό το Χθες.

Ο προηγούμενος αιώνας έχει να μας διδάξει πολλά για την άνοδο των Ολοκληρωτισμών και την κατάχρηση πολιτικών ιδεολογιών για χειραγώγηση ανθρώπων και πολιτισμών, ή για τη χρήση της τεχνολογίας για μαζικές δολοφονίες (Ολοκαύτωμα, Γκουλάγκ, πυρηνικές βόμβες Χιροσίμα-Ναγκασάκι,Σρεμπρένιτσα). Όλα τα παραπάνω μπορεί να ομαδοποιούνται, ωστόσο. Θυμίζουμε τι έγραψε χαρακτηριστικά ο Μάνος Χατζιδάκις πολλά χρόνια πριν: «Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του Κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του». Ναι, η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, αλλά το Κακό-που συνυπάρχει με το Καλό στην ανθρώπινη ψυχή-βρίσκει εύφορο έδαφος και αναδεικνύεται.

Το «Illska» του Ισλανδού Έιρικουρ Ερντ Νόρδνταλ είναι ένα προφητικά πολυπρόσωπο βιβλίο που έρχεται να προστεθεί στην παραπάνω λίστα. Τρεις ήρωες, με διαφορετικούς χαρακτήρες και βιώματα, συνθέτουν την πλοκή με φόντο όμως την Ιστορία και το παρελθόν που δεν πρέπει να λησμονηθεί. Η νεαρή ιστορικός Άγκνες, με λιθουανική και εβραϊκή καταγωγή, μελετά στα πλαίσια της διπλωματικής της την άνοδο των ακροδεξιών ρευμάτων στην Ισλανδία και την Ευρώπη. Παράλληλα, η εμμονή της με το Ολοκαύτωμα και το οικογενειακό της παρελθόν, που εν μέρει συνδέεται και με την έρευνά της, θα την φέρει σε επαφή με έναν νεοναζί, τον Άρνορ, τον οποίο και θα ερωτευτεί. Ο σύντροφός της, Όμαρ, συνειδητοποιώντας το τι έχει συμβεί θα πυρπολήσει το σπίτι που κατοικούν για εκδίκηση. Την ίδια στιγμή θα προκύψει και ένα παιδί, του οποίου την πατρότητα διεκδικούν και οι δύο άντρες. Πώς όλα αυτά όμως συνθέτουν μια ιστορία που βασίζεται στη Μνήμη και στις εκφάνσεις του Κακού;

Το βιβλίο χωρίζεται σε 4 μέρη. Το 1ο μάς εισάγει στην υπόθεση. Ο συγγραφέας εναλλάσσει στην αφήγησή του την προσωπική ιστορία των ηρώων με εξαιρετικές παραγράφους πολιτικού λόγου και κρίσης. Με έναν λόγο ζωντανό, νεανικό, με πικρό χιούμορ αλλά με μια έντονη και ξεκάθαρη πολιτικοποιημένη στάση, δείχνει τον βαθύτερο στόχο του μυθιστορήματος. Το γεγονός ότι η Ισλανδία είναι ένα μέρος «μακριά» από την Ευρώπη και ότι μπορεί να μην έπαιξε καίριο ρόλο στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν την καθιστά αθώα στα μάτια του συγγραφέα αλλά και τα δικά μας.

Ο Νόρδνταλ κριτικάρει την αδιαφορία των σύγχρονων πολιτικών μπροστά στις νέες προκλήσεις που προκύπτουν από την εκ νέου «άνοδο των φιδιών» στο πολιτικό γίγνεσθαι. Αν και αναφέρεται στο 2010 σε μια χώρα «πολύ δυτική» για τα δικά μας δεδομένα, είναι σαν να φωτογραφίζει την άνοδο της ΧΑ στην Ελλάδα του 2012, τη δολοφονία Φύσσα, τον ρόλο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης για την ανάδειξη και προβολή της ΧΑ και του «lifestyle» της, καθώς και την ενδυνάμωση των ακροδεξιών πολιτικών δυνάμεων στην Ευρώπη με κορύφωση τη συγκέντρωσή τους στο Κόμπλενς τον περασμένο Γενάρη. Τέλος, μπορεί η λογοτεχνία να μην είναι προφητική, ωστόσο τα γεγονότα που συνέβησαν τον περασμένο Αύγουστο στο Charlottesville των Η.Π.Α αλλά και η εκλογή Τραμπ κλείνουν έναν άτυπο κύκλο προβληματισμού για την παροδική τύφλωση που μπορεί να έχουν πάθει οι δημοκρατικές δυνάμεις, αλλά και για τον φόβο μπροστά στην ανάδειξη των χειρότερων στοιχείων του Ανθρώπου.

Στα υπόλοιπα κεφάλαια θα γνωρίσουμε το παρελθόν των ηρώων και έτσι θα μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε το παρόν τους, καθώς οι μικρές λεπτομέρειες της νηπιακής αλλά και εφηβικής ηλικίας δείχνουν πώς το Κακό έχει πολλές μορφές και απαιτεί μεγάλη ευθύνη τόσο από την Οικογένεια όσο και από την Παιδεία για να καταπολεμηθεί.

Τι έχουμε μάθει από ένα παρελθόν τόσο μακριά αλλά ταυτόχρονα τόσο κοντά μας ζώντας στη δική μας, μετανεωτερική εποχή; Ο συγγραφέας δεν θα μας μιλήσει για τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης της Κεντρικής Ευρώπης, αλλά για ένα Ολοκαύτωμα που πραγματοποιήθηκε σε μια μικρή λιθουανική πόλη, το Γιούρμπακας, και θα μας δείξει με τις πιο ζωντανές και σκληρές εικόνες τα ζωώδη ένστικτα που είναι ικανός να παρουσιάσει ο Άνθρωπος κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Μην πάμε όμως μακριά, οι εικόνες που διεπράχθησαν στην ελληνική επαρχία κατά την περίοδο του Εμφυλίου δεν διαφέρουν καθόλου από τις περιγραφές αλληλοσκοτωμού που μας παρουσιάζει ο Νόρδνταλ.

Το βιβλίο είναι ένα κλείσιμο του ματιού στο σήμερα από μία χώρα που βίωσε πρώτη την οικονομική κρίση και από έναν συγγραφέα, που παρά το νεαρό της ηλικίας του, είναι άριστος γνώστης των πολιτικό-κοινωνικών και ιστορικών γεγονότων του κόσμου. Ομολογουμένως είναι ένα βιβλίο που απαιτεί σταθερούς ρυθμούς καθώς υπάρχει περίπτωση να μπερδέψει ή και να κουράσει τον αναγνώστη. Το σίγουρο όμως είναι ότι μετά την ανάγνωσή του τίποτα δεν θα περνά αδιάφορο από την προσοχή μας. Ένα έργο που στηλιτεύει τον λαϊκισμό, τον φόβο για τον Άλλο, την ολική αποχαύνωση που φέρνει η ανεξέλεγκτη χρήση του διαδικτύου και τα ανθρώπινα πάθη που κρύβει ο καθένας μας- πάθη ικανά για το χειρότερο.

Ο Έιρικουρ Ερντ Νόρδνταλ θέλησε να γράψει ένα ειλικρινές πολιτικό βιβλίο, όπως είχε δηλώσει στην συνέντευξη του με αφορμή την γαλλική έκδοση του βιβλίου από τον οίκο Métailié. Και τα κατάφερε! Δεν έμεινε όμως μόνο εκεί. Το έργο του, σαν αγκάθι στο δέρμα, μας υπενθυμίζει πόσο δύναμη χρειάζεται ο Άνθρωπος για να παραμείνει Άνθρωπος μπροστά στον Παραλογισμό.

Κλείνοντας, δεν μπορεί να μην αναφερθεί ότι η εξαιρετική μετάφραση ανήκει στη δημοσιογράφο και συγγραφέα Ρούλα Γεωργακοπούλου. Είναι σπάνιο για έναν μεταφραστή να κάνει ολόκληρο ταξίδι και να ζει εκεί όπου διαδραματίζεται η υπόθεση του βιβλίου, ώστε να μεταφέρει με τον καλύτερο τρόπο τα συναισθήματα τόσο των ηρώων όσο και του συγγραφέα. Είναι άξια επαίνου μια τόσο κοπιώδης δουλειά που στόχο έχει να αφυπνίσει συνειδήσεις με την ανάγνωσή της.

[Sevi Salagianni · Rating 2 out of 5]

Τι να πω, απογοήτευση. Ξεκινάει με ενδιαφέρουσα ροή και story, κάνει μια αδικαιολόγητη κοιλιά και μετα επιχειρεί να σου ξανακεντρίσει το αναγνωστικό ενδιαφέρον. Αφήνει πολλά κενά και ερωτήματα (πώς, έτσι απλά, μπλέκει η τύπισσα με νεοναζί;), ενώ παρεμβάλονται ενδιαφέρουσες μεν, αλλά σχεδόν ασυνάρτητες σε σχέση με το σώμα του βιβλίου πληροφορίες. Δεν είναι ότι δεν εχει ταλέντο ο συγγραφέας, αλλά ίσως θα έπρεπε να ειχε γίνει μια καλύτερη επιμέλεια. Με κούρασε όμως και το έκλεισα ανακουφισμένη που τελείωσε.

[philosophie · Rating 3 out of 5]

Πολύ κακό για το τίποτα, με δυνατό πρώτο, και δεύτερο, μέρος και με το τέταρτο να θυμίζει κακογραμμένο επεισόδιο σαπουνόπερας.

[George-Icaros Babassakis · Rating 5 out of 5]

Οι ήρωες στο Illska/Το Κακό (μεταφρασμένο αριστοτεχνικά από τη Ρούλα Γεωργακοπούλου για τις εκδόσεις Πόλις, που, ας σημειωθεί, έχουν εκδώσει και το Omega minor και το Confiteor), γίνονται τα μανητόφωνα που καταγράφουν, για λογαριασμό μας, τη σύνδεση ενός φρικαλέου Τότε με ένα κατατεμαχισμένο Τώρα. Το Τότε της μεθοδικά οργανωμένης κτηνωδίας, το Τώρα της διαλυμένης ψυχονοητικής υπόστασης. Το Τότε της πανταχού παρούσας βίας, το Τώρα της κοινωνίας του φαίνεσθαι, του πανταχού παρόντος διαδικτύου. Και στο Illska/Το Κακό, συγκλίνουν, το Τότε και το Τώρα έτσι που να μοιάζουν οι ιστορίες και οι καταστάσεις. Γράφει ο Νόρδνταλ: ῾῾Οι άνθρωποι είχαν απόλυτη επίγνωση ότι αποτελούν αντικείμενο παρατήρησης κι έτσι δεν είχαν πια το περιθώριο να σκέφτονται παίρνοντας αποστάσεις από τα πράγματα. Δυσκολεύονταν να παραδεχτούν ότι αυτά τα πράγματα δεν ήταν τόσο ξεκάθαρα ή μανιχαϊστικά, ότι η πραγματικότητα ήταν, απλώς, πολύπλοκη. Πλέον, οι αντιπαραθέσεις γίνονταν με τρομερή ένταση και επιθετικότητα, γιατί, αν δεν συνέτριβαν πρώτοι τους αντιπάλους τους, τότε η θέση τους θα ήταν απολύτως ευάλωτη και η μάχη εκ των προτέρων χαμένη᾽᾽(σ. 499). Εδώ, ο Νόρνταλ μιλάει για την κατάσταση στην Ισλανδία, μετά την κρίση του 2008, αλλά δεν ίσχυε το ίδιο στη ναζιστική Γερμανία στα μέσα της δεκαετίας του 1930;

[Chris Gialamas · Rating 2 out of 5]

2/5. Εξαιρετικά υπερεκτιμημένο.

[Παύλος · Rating 4 out of 5]

Ένα πολυ καλό βιβλιο με πολυεπίπεδη γραφή. Πολυ καλύτερα απο ο,τι θα μπορούσα να περιγράψω, το έκανε η Τζωρτζινα εδώ:

http://amagi.gr/content/ktinos-poy-pe...

[Emily · Rating 2 out of 5]

Ένα βιβλίο που τρόμαξα να τελειώσω...
Ογκώδες και δυσβάστακτο, με άφησε με έναν καρπό χεριού πονεμένο...
Βιβλίο που απαιτεί τραπέζι για την ανάγνωση και όχι κρεβάτι, δε συζητάμε επίσης για μέσα μεταφοράς.
Ωστόσο πρόκειται για ένα βιβλίο με φήμη, το οποίο συνοδεύουν θετικά έως διθυραμβικά σχόλια.

Ξεκίνησα με θετική διάθεση, κυρίως διότι πιάστηκα στην παγίδα της εξιδανίκευσης της ισλανδικής κοινωνίας και ισλανδικής φύσης, η οποία τα τελευταία χρόνια τείνει να γίνει μια (ακόμα) μόδα.
Υποψιάζομαι ότι ελάχιστα έχει να προσφέρει αυτή η απομονωμένη χώρα στο όλον. Και αυτά τα ελάχιστα είναι όσα ακριβώς αντιστοιχούν στα τετραγωνικά χιλιόμετρα της και στη θέση της.
Πραγματικά, περίμενα κάτι παραπάνω από αυτό που διάβασα. Ο τίτλος - το Κακό - με είχε αυθυποβάλλει σε μεγάλο βαθμό. Και όταν ανα��άλυψα ποιο ήταν το Κακό, κάτι πολύ γνωστό, κάτι με το οποίο ερχόμαστε, δυστυχώς, καθημερινά σε επαφή, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, απογοητεύτηκα βαθιά.

Η γραφή ήταν ενδιαφέρουσα στο σύνολο της. Αν εξαιρέσουμε κάποια άστοχα σημεία (που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν εξυπνακίστικα) και μερικές ανυπόφορες και κουραστικές περιγραφές, η γραφή ήταν έξυπνη, σαρκαστική και αυτοσαρκαστική, ζωντανή και πολλές φορές κυνική.

Από την άλλη, δεν είδα με καλό μάτι, δηλαδή δεν με έπεισε καθόλου, το ερωτικό τρίγωνο και το ηλίθιο ειδύλλιο μεταξύ της κορυφής του τριγώνου και της μίας εκ των γωνιών, της πλέον ακατάλληλης. Η δε άλλη γωνία, η κερατωθείσα, εντελώς παλαβά, τα μαζεύει, βάζει ένα μπουρλότο στο σπίτι της (κυριολεκτικά) και σηκώνεται να περιπλανηθεί ανά την υφήλιο, άφραγκη, βρωμερή και τρισάθλια. Ψυχιάτρους δεν έχει η Ισλανδία; Και όμως, θα ήταν απαραίτητοι, διότι μέσα σε όλον αυτόν το χαμό, γεννιέται ένα παιδί, το οποίο πρέπει να μεγαλώσει κάπως, με κάποιους.
Το ερωτικό τρίγωνο, ουσιαστικά αποτελεί τη δικαιολογία για το φόντο που είναι η ιστορία της Λιθουανίας τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο, μια και η Ισλανδία δεν είχε καμία ενεργό συμμετοχή. Ακόμα και έτσι, παρόμοιες ιστορίες, με διαφορετικές χώρες έχουμε ακούσει και διαβάσει πολλές.

Για να μην τα πολυλογούμε ... περισσότερο Κακό βλέπω γύρω μου παρά είδα στο βιβλίο.
Ελάτε στη δουλειά μου να δείτε τι γίνεται ... και μετά μου λέτε για Κακό ...

[Luisfer · Rating 4 out of 5]

Esto se llama La Maldad, en castellano. Y es uno de esos libros que da brincos desde la memoria, siendo todo hoy. Nacionalismo, identidad, extrema derecha, el pasado comprometiendo a los justos -pero nietos de aquellos-, la barbarie inoculada a toda una sociedad... Anda por ahí y entremezcla tres-cuatro narraciones: la voz del niño, la voz de la madre, el trío protagonista, el relato histórico, la correspondencia en el presente... Publicado en Islandia en 2012, alguien pensó que podría ser útil en España desde 2018. Se publicó en noviembre; las elecciones andaluzas ya fueron en diciembre, cuando afloró lo que ya estaba aquí; nunca se fue, anda la condena pendiente.

[Cecilia · Rating 1 out of 5]

I don't like this book, so I quit. So far; the style of mixing random data into the story and have several different subjects does not appeal to me. It is confusing and irritating. Also way to long and slow pace.

[María González-Albo · Rating 5 out of 5]

Primera lectura del año y es de 10! Entrelaza una historia del holocausto con una actual de forma magistral.

[Jordi Sellarès · Rating 4 out of 5]

Els llibres que publica la editorial asturiana Hoja de Lata poden ser moltes coses, però mai són llibres convencionals. La darrera prova del seu bon ull a trobar obres diferents és aquesta Illska. La maldad, (2012) del jove Eiríkur Örn Norddahl (1978), una novel·la que ho va petar fort als cercles literaris nòrdics, i més enllà. Potser sigui una mica exagerat dir que és la gran novel·la sobre l'ascens de l'extrema dreta a Europa, però és innegable que aquesta novel·la ens arriba en un moment "idoni", de rigorosa actualitat; sinó que els hi ho preguntin als andalusos o als brasilers. I mentre que potser no ofereix respostes al per què d'aquest ascens sí que ens interpel·la, com a lectors, perquè ens plantegem conceptes més enllà d'aquest "momentum" del neofeixisme; Illska ens parla i ens fa qüestionar també conceptes com l'amor, la memòria històrica, la paternitat, la sexualitat o la consciència col·lectiva.

Aquí en podreu llegir la ressenya sencera:

https://especulacionsapeudepagina.blo...

[Ivana · Rating 4 out of 5]

Ne mogu reći da mi se knjiga nije svidjela - iznimno mi se svidjela. No sama opisana tematika je tabu tema koju većina ljudi ili izbjegava ili u nekoliko rečenica izjasni svoj stav. Pa tako i ja u Hrvatskoj, gdje sam vidjela elemente opisane u ovoj knjizi.

Ovo nije knjiga o Holokaustu niti o nakaradnoj ljubavi između treće generacije Židovke i neonacista. Ovo je knjiga o životu i svijetu u kojem živimo mi, u Europi. Mi, bijelci, s kulturnim i usvojenim naslijeđem. Mi, bijelci, u Europi. Nisam očekivala lako štivo, iako se iznimno brzo čita, s par grotesknih, ali ipak istinitih dijelova. Istinitih u pogledu da, iako tu jesu fikcija, ne znači da se baš to nije negdje drugdje dogodilo. Možda i u mojoj Hrvatskoj, nekom susjedu mog pradjeda. Mom pradjedu. Od strane susjeda.

Mi moramo naučiti nositi breme povijesti i ne podržavati i opravdavati zločin. Istovremeno, moramo naučiti da nas neke prethodne odluke ne okupiraju i odrede tijek života. Najgori inat koji možemo napraviti je onaj sam prema sebi, na našu štetu. Što naučiti iz ove knjige? Ništa i sve. Uzeti ju s rezervom, no ipak ostaviti da zvoni u podsvijesti. Ono što je Zlo za jedan narod, za druge je Nada, Iskupljenje, Providnost i Spasenje.

Zamjerka u djelu su male vremenske nekonzistentnosti. Mogu se pripisati duljini djela, no ne opravdava taj mali, ali iritantan nedostatak. Neki pasaži su u potpunosti nepotrebni i nisu pridonijeli dinamici djela, dapače, došlo mi je da ih preskačem samo da se držim glavnog dijela priče (npr. Snorrijeva perspektiva - nije poslužila kao olakšanje neprirodnih situacija). Kraj ipak toliko naprasit nakon stranica i stranica uvoda i povezivanja likova.

Pročitajte, nećete požaliti. A možda i hoćete. Možda ćete odustati nakon 30-ak stranica. Meni je drago da ipak nisam. Moderno djelo koje ipak nije potpalo pod utjecaj forme klasičnog modernog djela. Okupiralo me; kao dobar dokumentarni film. Možda je ovo djelo pisana kronika današnjeg društva i upozorenje da se povijest ponavlja. Ne sama od sebe, nego na našu inicijativu.

[Ármann · Rating 3 out of 5]

Alttaf dáldið fyndið að skoða umsagnir hérna, ég velti mikið fyrir mér hvernig fólk klárar svona lurka og gefur svo eina stjörnu, það er e.k. lesmasókismi! Allavega - áhugaverð og kraftmikil bók, með þráðum og pælingum sem eru oft mjög truflandi. Margrödduð og athyglisverð - ágengur höfundur í byrjun, samtalið við ungbarnið undir lokin - gróft ofbeldið og skelfileg illskan. Uppvaxtarsaga á Ísafirði með skemmtilega svona EastEnders Coronation Street blæbrigðum - og gefur hinum klassísku pælingum um hversu mikið er úr lífi höfundarins er með o.s.frv.

Svo er það þetta fáránlega doktorsnám í St. Pétursborg sem enginn virðist gera athugasemd við.

Og sérkennileg endalok Arnórs, sem virðast úr karakter .... eða hvað...

Og sú staðreynd að maður nær betra sambandi við ástir og örlög ógæfusamra ungmenna í Íslandi samtímans en skelfilegan óhugnað helfararinnar í Litháen - en sá hluti þótti mér í þurrari kantinum....

Mæli svo með þessari bók, en er þó á því að það hefði kannski mátt stytta hana

[Stefania · Rating 4 out of 5]

Μια όμορφη σάγκα που τσακίζει με τις αλήθειες της.

[Fanja Evers · Rating 4 out of 5]

Holocauste, nationalisme, populisme, néonazis, histoire d'amour... En vrai, tout cela ne m'attirait pas si ce n'est que l'auteur est islandais, que l'histoire se passait en Islande, et que depuis peu, j'ai développé une nouvelle lubie pour tout ce qui touche de près ou de loin à l'Islande. Et puis ce roman avait eu excellente presse à sa parution. Il était tout de même sur ma LAL depuis un moment. Sans compter qu'on y parlait Lituanie également, et que c'est toujours l'occasion d'un enrichissement culturel de plus.
Et puis, l'auteur a réussi à me prendre par surprise dès les premières pages, son style m'a séduite d'emblée, son style narratif dans lequel il arrive à glisser de l'humour là où on s'y attend le moins, entre noir, ironie et farce. L'intrigue m'a fascinée d'emblée et entraînée dans son sillon sans que je ne m'en rende compte. J'ai trouvé les thèmes abordés très intéressants, à travers leurs considérations philosophiques, sociologiques et politiques très instructives et sources de multiples réflexions.
La petite histoire qui se mêle à la grande, classique, mais ici j'ai trouvé que c'était subtilement développé. Une oeuvre ambitieuse mais l'auteur semble avoir relevé le défi sans effort. J'ai adoré la fluidité de son récit, pourtant construit de manière entrecoupée, les intrigues et les réflexions s'imbriquant les unes dans les autres sans qu'on soit pour autant décontenancé.
J'ai juste ressenti une pointe de déception sur la fin, par rapport à l'évolution de l'histoire (dès l'arrivée de l'enfant en fait, dont les états d'âmes m'ont lassée sur la longueur), sa conclusion, son dénouement. Je m'attendais à autre chose, à moins tragique, abrupte et sans concession, comme si on nous lâchait avec un "et voilà, merci, vaquez à vos occupations maintenant".
Ça reste malgré tout un roman impressionnant par l'ambition de son intrigue et la maîtrise de sa narration.

[Kostas Kanellopoulos · Rating 2 out of 5]

Ένα βιβλίο για το ολοκαύτωμα, την ιστορία της Ισλανδίας και το νεοναζισμό που θα μπορούσε να είναι αριστούργημα... αλλά κάπου μετά την μέση χάνει την εστίαση

[Javier de la Peña Ontanaya · Rating 3 out of 5]

3.5*
Agnes es una chica islandesa de padres lituanos que prepara una tesis sobre el Holocausto, mientras tiene una relación con Omar, filólogo islandés, y Arnór, un neonazi de aires sabiondos. Tiene un hijo, supuestamente con Omar, aunque este lo duda, y se marchan a vivir juntos. Al tiempo, Omar decide abandonar a Agnes al sospechar que el hijo puede ser de Arnór.

Una novela curiosa e interesante. En la primera parte presenta la narrativa normal, con los personajes y sus dramas, mientras que lo intercala con breves apuntes del autor (entiendo). Estos son irreverentes, cómicos (humor negro) y políticamente incorrectos. Todos ellos relacionados con la Segunda Guerra Mundial, el Holocausto y la sociedad actual resultante de ambos. A partir de la segunda parte estos incisos punzantes del autor se sustituyen por flashbacks relacionados con la familia lituana de Agnes y sus sufrimientos durante la ocupación nazi de Lituania.

La parte dramática no tiene grandes vuelos. Es simplemente la vida (y, sobre todo, las dudas, los caprichos y el existencialismo de la vida cotidiana) de Agnes, Omar y Arnór, cada uno con sus aspiraciones, sus trabajos, sus rutinas y sus miedos. También las incongruencias de la propia vida, reflejada en el hecho de que Agnes, descendiente de judíos lituanos, tenga una relación con un neonazi. Es interesante cómo se entrelaza la historia del presente con los orígenes de la inmigración lituana en Islandia (la tercera minoría por detrás de polacos y daneses), pues Agnes y Omar deciden ir a Lituania a pasar unas navidades y allí Omar conoce toda la historia de su familia.

Un libro interesante que ya tenía ganas de leer, de argumento irreverente y llamativo. El humor negro y su mordaz pluma le acercan a menudo a un tono cinéfilo muy ligero y resultón. Dudé en ponerle 4*.

[Mänsomläser · Rating 4 out of 5]

Till det yttre är det här ett triangeldrama. Agnes, en historiker som arbetar på en avhandling om högerpopulistiska partier i Europa, lever tillsammans med Ómar, en riktningslös språkstudent och diversearbetare, men hon bedrar honom med nynazisten Arnór, en av källorna till hennes avhandling.

Den här boken är dock så mycket mer än så. Man skulle kunna kalla det “en viktig bok”. Faktiskt är det nog den viktigaste bok jag läst på mycket länge.

Utan att skriva läsaren på näsan eller ens docera en liten smula utforskar Norðdahl de åsikter och strömningar som vinner allt mer mark politiskt. Givetvis handlar mycket om Förintelsen (Agnes specialintresse).

Den enda invändningen jag har är att Arnór har en väldigt märklig uppväxt. Det känns lite väl typiskt. Men det kanske är så att alla nynazister har haft en otrygg barndom?

[Ruzica · Rating 2 out of 5]

Not a very good read, unfortunately. I was struggling with it for more than two months, and I lost all desire to read other books in the meantime. And that is not how you want to be affected by a book. Firstly, it was way too long. So many boring, unnecessary paragraphs and narrative lines that lead nowhere. Chaos of mixed data about holocaust and a modern day couple living in Island; plus portrayal of northern Neo-Nazi and his family, then another line about WW2 atrocities in Lithuania. It was just over the top and at one point I thought it will never end.

[Kristinn Logi · Rating 4 out of 5]

löng bók en fljótlesin, stundum aðeins of löng. Mjög skemmtilegar sögur.

[Dimitra Maranti · Rating 4 out of 5]

4 γιατί με τα 3 θα το αδικούσα, αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι με κούρασε...

[Börkur Sigurbjörnsson · Rating 3 out of 5]

Eftir að hafa lokið við Illskuna ákvað ég að gefa henni þrjár stjörnur. Ef ég hefði þurft að gefa stjörnur á meðan lestri stóð þá hefði ég gefið henni tvær eða þrjár stjörnur, allt eftir því í hvaða hluta bókarinnar ég hefði verið staddur. Í fyrsta eða þriðja hluta hefði hún fengið tvær en þrjár (ef ekki fjórar) í öðrum eða fjórða hluta.

Heilt á litið þá er söguþráðurinn góður, svo famarlega sem hægt er að segja að saga um illsku geti verið góð. Flestar sögupersónurnar eru sannfærandi og ég náði lifa mig inn í söguna. Eina sögupersónuna í þriðja hluta bókarinnar lét ég hins vegar fara talsvert í taugarnar á mér. Hún var hvorki trúverðug né fannst mér hún hafa nokkuð að segja sem hjálpaði framgangi sögunnar. Þvert á móti fannst mér hún trufla framganginn. Hún virkaði að því leyti svolítið á mig eins og auglýsingar í bandarísku sjónvarpi.

Það er með þessa bók eins og svo margar langar bækur að hún er helst til löng. Langdrægnin er hins vegar lúmsk að því leyti að engum kafla er ofaukið. Hins vegar eru efnisgreinar inn á milli sem hefði mátt sleppa, sögunnar vegna, og hefði því betur verið sleppt, sögunnar vegna.

Í hnotskurn, þá var sagan efni í fjórar stjörnur, ef höfundurinn hefði bara haldið sig við efnið. Það gerði hann hins vegar ekki og fær hún því bara þrjár.

[Pedro · Rating 3 out of 5]

Ómar y Agnes se conocen una madrugada en la fila del ómnibus, e inician su historia de pareja. Ómar parece ser un joven sin mucha iniciativa ni autoestima; de su historia inicialmente no sabremos mucho. Agnes, hija de lituanos que padecieron la herencia del holocausto, está haciendo su tesis sobre el nazismo y neonazismo en Europa; en una entrevista conoce a Arnór, un neonazi cultivado e inteligente, que pasa a ser el tercero en discordia.
La historia se desarrolla en torno a la vida de la pareja y sus peripecias, intercalado con flashbacks sobre la historia de la ocupación nazi de Jurbarkas, Lituania, con momentos de absurdo, y un fondo de horror.
¿Qué hay algo nuevo en esta historia, similar a muchas otras que ya se han contado?
En la primera parte, hay muchas reflexiones del narrador, que con cierta irreverencia nos presenta y cuestiona algunos mitos del holocausto. También el desconcierto ante un personaje como Arnór, que difiere mucho de los habituales neonazis patanes y marginales que se suele conocer; y por eso, sus propuestas, inteligentes y bien fundamentadas, se vuelven más seductoras y, por lo tanto, peligrosas. Y, por último, la tragedia de Jurbarkas, que no es sólo una repetición de la historia de los nazis subiendo gente a los trenes, hacia los campos de exterminio, sino que hace partícipes a los mismos ciudadanos, corrompiendo una población hasta sus cimientos.
En fin, una novela buena pero despareja, que podría haber sido más corta, de la cual he rescatado como hilo conductor, la historia del amor, torpe e improvisado de dos personas heridas y solitarias, siempre al borde del naufragio.
Eiríkur Örn Norðdahl (Islandia, 1978) inició su carrera literaria como poeta experimental; Ilska (2012) es su tercera novela.

[Melina · Rating 4 out of 5]

Ένα ερωτικό τρίγωνο στη σύγχρονη Ισλανδία της κρίσης ανάμεσα σε μια εβραιολιθουανικής καταγωγής φοιτήτρια που κάνει το διδακτορικό της σε ένα στιγμιότυπο του ολοκαυτώματος, έναν άνεργο φιλόλογο και ένα μορφωμένο και ετοιμόλογο νεοναζί, συνδέεται με την τραγική ιστορία της σφαγής των εβραίων του Γιούρμπακας, της λιθουανικής κωμόπολης απ' όπου κατάγεται η πρωταγωνίστρια, από τους μέχρι πρότινος γείτονες και φίλους τους. Ανάμεσα σε αυτές τις δύο ιστορίες παρεμβάλλονται εκατοντάδες λεπτομέρειες για το ναζισμό και το νεοναζισμό (το κακό του τίτλου). Στοιχεία για τους μηχανισμούς προπαγάνδας των ναζί και των σύγχρονων κομμάτων που τους μιμούνται ακολουθούνται από σχόλια για το πως αντιμετώπισαν οι συγγενείς του Χίτλερ το διαβόητο όνομά τους και στατιστικές μελέτες για το αν οι γυναίκες έχουν περισσότερες ή λιγότερες πιθανότητες να γίνουν νεοναζί. Το ύφος είναι απόμακρο, συχνά σκωπτικό χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς ακόμη και στα πιο τραγικά σημεία. Το βιβλίο είναι προφανώς προϊόν μεγάλης έρευνας, ο συγγραφές έχει βαθιά γνώση του αντικειμένου του και το δείχνει. Η ιστορία δίνεται μη γραμικά, σχεδόν κάθε κεφάλαιο διαδραματίζεται σε διαφορετική χρονική στιγμή ενώ τα στοιχεία του συγγραφέα για το ναζισμό παρουσιάζονται σε παραγράφους που παρεμβάλλονται στο κέιμενο φαινομενικά τυχαία. Κατέληξα στα τέσσερα αστέρια τελικά για την ιδιαιτερότητα του βιβλίου, την έρευνα που έχει από πίσω και τα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για την ακροδεξιά, παλιά και νέα, αλλά βρήκα τους πρωταγωνιστές αδιάφορους και σε μεγάλα κομμάτια η ιστορία δεν με τραβούσε να τη συνεχίσω. Με αφησε με ανάμεικτα συναισθήματα αν και αξίζει να διαβαστεί.

[Petros Sarantakis · Rating 3 out of 5]

Στο μεταίχμιο 3 και 4 αστεριών καταλήγω να δίνω 3 στο πρωτόλειο έργο του Ισλανδού Νόρδνταλ. Ίσως το αδικώ γιατί έχει σημεία που πραγματικά δείχνει μεγάλο ταλέντο. Όταν επιστρατεύει το χιούμορ για παράδειγμα, αυτό είναι πολύ υψηλού επιπέδου και σημαδεύει πίσω από τις λέξεις που χρησιμοποιεί. Πολύ καλά είναι δοσμένοι και όλοι οι χαρακτήρες που εξελίσσονται και αποκαλύπτονται σε όλη τη διάρκεια της αφήγησης. Θεωρώ ότι μειονεκτεί όταν σοβαρεύει την πρόζα του και στη χρήση της αφήγησης σε παράλληλα επίπεδα όπου κάποια τμήματα μοιάζουν πολύ μεγάλα και ξεκομμένα από τον σκελετό που τρέχει παράλληλα εκείνη τη στιγμή. Σίγουρα αγγίζει πολλά θέματα και θέτει ερωτήματα αλλά καθώς αυτά πάνε - έρχονται και επανέρχονται δεν αποτέλεσαν την ιδανική σύνθεση στο δικο μου μυαλό τουλάχιστον.