De weg naar Voorgoed

Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, meneer? #1

by Harrie Geelen

In deze trilogie kan alles wat Harrie Geelen in 1970 absoluut moest vergeten. Anders dan in de succesvolle tv-serie staan nu elk (on)voorstelbaar wezen en elk landschap tot zijn beschikking. Met saaie dingen als zwaartekracht heeft de bedenker nu niets meer te maken: reizen kon eerst alleen op bezems en vliegende tapijten tegen een verschuivende wolkenhemel, maar nu kan de schrijver alles wat hij wil laten zweven ‒ zoals de herberg Zwaankleefaan - of zelfs laten denken en voelen. Het resultaat is de ultieme Hamelen, zoals Harrie Geelen vanaf het begin voor zich heeft gezien.

In De weg naar Voorgoed, het eerste deel van de trilogie, zijn de Hamelaars terechtgekomen in een wereld waar nog geen mens is geweest. Op zoek naar de terugweg naar Hamelen ontmoeten zij reuzen in elk formaat, vloekende kippen en venijnige pompoenen. Er is een monster met een trui van oneindige wol, een onzichtbare hofdame van Lekkere luchtjes, en een beëdigd stuk Zeep dat bij Rijksveiligheid werkt. Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, meneer? is een reeks die over niets gaat; hooguit per ongeluk over alles.

Genres: Fantasy

520 pages, Kindle Edition

Published February 7, 2018

About the author

Harrie Geelen was behalve schrijver en illustrator ook regisseur, tekenfilmer en componist/tekstdichter. Hij schreef onder andere de televisieprogramma's Oebele en Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, mijnheer. De lijst van prijzen voor zijn omvangrijke werk is indrukwekkend: daaronder griffels, penselen en een Gouden Kalf.

Reviews

[Moira Macfarlane · Rating 4 out of 5]

Wát een waterval van een boek! Harrie Geelen is nu 79 jaar en vrij van alle regels die men/hij zichzelf ooit heeft opgelegd. Vrij van wensen van de uitgever. Vrij van aanpassingen voor een doelgroep, want er is er geen. Vrij van de druk te willen presteren. Wat overblijft is een rijk boek vol taaltwisten, kronkels en onbegrensde verbeeldingskracht, er is niets realistisch meer aan, alles is magie. Ik verdenk Harrie Geelen ervan Hamelen voorgoed te hebben verlaten, mee de berg in om nooit meer terug te keren uit Sombrië. Bij Bam! Ik ben betoverd!

"De toespraak van Prins Tor van Sombrië:
Ik moet u vertellen gaan van… mensen.
Ge weet misschien niet wat mensen zijn…
Ik wist het ook niet ik had nooit mensen gezien.
Heksen, prinsen, faunen, waternixen, een trol en een enkele trul, ik draai er mijn hoofd niet voor om. Men ziet ze elke dag. Hiér, nú, recht voor mijn ogen: deze paleiszaal! Hij ziet zwart van tovervolk, kleine gnomen, feeën, faunen, ambtenaren en betoverde padden.
Ikzelf, ik ben een koningszoon, een prins… en dat is wel bijzonder… maar ook ik… (nederige knak van het hoofd)… ben geen mens…
Mensen zijn… (hier een zucht)
…Hoe zal ik de woorden schudden zodat ze vallen in een zin?
Bij Bam, ware mensje Walg hier of mens Bertram – ge weet: hij van Bier en van Brood en Pot! – ah, hij zou het weten te duiden! En fijn als één haar op het hoofd van Jan in de Zak!... Of mens Brom, met zijn geborduurde broek; hij wist vast een waar woord…
Wat is een mens ja…
Zelfs Waternix Assia stond voor een raadsel, Mutte de Trol was sprakeloos, Sigurda Slik, een gediplomeerd heks toch, (hier enig hoofdschudden) …ambtenaar Ogterop, linkervorst Mink… Ik zeg u: wij allemaal wisten niet wat mensen waren en waar ze vandaan kwamen. Correct, men las erover in de boeken, maar men geloofde er daarom nog niet in.
Mensen!
Iedere kabouter leert al dat mensen niet bestaan. Kinderpraat. Voor het naar bed gaan een verhaal en dan de nacht in met een bang gevoel…
Maar ik zeg u nu, wij hebben de mensen met eigen ogen gezien.
Wij allen. Prinsen, nimfen, doorluchtig of niet, en petemoeien… Met eigen ogen!
Mensen zo uit de sprookjes.

Tor,
Koning van Sombrië”

[Tommy Verhaegen · Rating 4 out of 5]

Een kinderverhaaltje, een sprookje? Dat zou je op het eerste zicht wel denken. Maar wie het boek leest komt al snel tot de vaststelling dat je heel wat culturele bagage nodig hebt om de finesses en de nuances te begrijpen.
Is het dan ongeschikt voor kinderen? Zeker niet, dat is en blijft de doelgroep maar naar gelang de leeftijd zullen ze er min of meer oppervlakkig van genieten.
Harrie Gielen gebruikt graag zegswijzen en spreekwoorden uit hun context. Sint-Juttemis is een echte datum, Hot en Her zijn echte plaatsnamen. Wie de zegswijze niet kent zal ook de humor niet appreciëren.
Het is een dik boek en ook nog eens het eerste deel van een trilogie, dus in 1 keer uitlezen is er niet bij.
Trouwens, wie dat probeert krijgt indigestie. Maar het zijn korte hoofdstukjes dus geen probleem om er enkele te lezen of voor te lezen en dan het boek neer te leggen.
Wie denkt een geschreven versie van de eertijds populaire jeugdserie te vinden is er aan voor de moeite. Alle beperkingen van het tv-medium (in die jaren) vallen uiteraard weg. Zodoende is het boek veel breder en is er letterlijk alles mogelijk, zonder technische beperkingen.
De vele personages, goede en slechte, die dan ook nog eens onder meerdere namen bekend staan, maken het soms wel moeilijk om te volgen. Voortdurende aandacht is vereist, het is bijna noodzakelijk om op een blad bij te houden wie op elk ogenblik zich waar bevindt en waar ie mee bezig is.
Spannend en vol humor maar niet zo makkelijk als je van een sprookje verwacht.

[Kiki Leers · Rating 5 out of 5]

dit boek is misschien nog wel vreemder dan Alice in Wonderland. maar het zooooooo goed. Zeker waneer je het verhaal van de televisie serie uit de jaren zeventig nog een beetje kent. ik kan niet wachten op het volgende deel

[Remke · Rating 4 out of 5]

De taalkunst van Harrie Geelen is wonderbaar. Er is veel te genieten, en niet alleen uit nostalgie.
Maar na ongeveer een derde worden de verhaallijnen wel héél erg ingewikkeld en raak ik regelmatig de draad kwijt.
Dat komt ook omdat Geelen korte scènes schrijft waardoor je als lezer vaak moet switchen, en bedenken waar déze personages ook alweer mee bezig waren of vertoefden.
Aan het eind gaat het dan ineens heel snel, als er vele bruiloften te vieren zijn.
Ik heb spijt dat ik een paar van de taalkunstjes waar ik het hardst om moest lachen niet heb genoteerd.
En Bij Bam is deze maand mijn favoriete scheldwoord.

[Ingrid Snoeren · Rating 5 out of 5]

Dit is een geweldig boek, niet alleen door de eraan verbonden jeugdherinneringen, maar ook door het fantastische spel met taal. Als je een beetje 50+ bent, dan zie je bij iedere naam die je leest het gezichtje van vroeger erbij. De avonturen zijn sprookjesachtig, denk Alice in Wonderland of Tonke Dragt.
De taal is een groot feest. Allerlei woordspelingen of verbasteringen van spreekwoorden en gezegden. Heerlijk archaïsch, bombastisch en formeel bij tijden.
En heel goed om te weten: er komt een vervolg begin 2019!

[Connie53 · Rating 4 out of 5]

Ik weet niet goed wat ik van dit boek moet zeggen. Chaotisch, af en toe onbegrijpelijk, sprookjes, gezegdes, kinderliedjes, Trollen, Gnomen, Heksen, Elfen, Feeën en andere wezens. Slecht tegen goed, kinderen en volwassenen. Onmogelijke opdrachten die toch mogelijk lijken. Ik heb vaak moeten lachen om de woordgrapjes en de manier waarop de kinderen van Hamelen reageren op de bewoners van de wereld waar ze in terecht zijn gekomen.

[Ingrid Krüs · Rating 4 out of 5]

Jeugdsentiment! Ik zat vroeger aan de buis gekluisterd als Hamelen werd uitgezonden en ik kan me er nog best veel van herinneren. Harrie Geelen gaat in dit boek helemaal los met zijn gedachtespinsels en taalvondsten. Ik kon niet alles volgen, met name in het middendeel. Als lezer moet je moeite doen om alle namen en draadjes te onthouden en dat lukte mij niet altijd. Toch heb ik het met veel plezier gelezen.

[Emmy de Reus · Rating 4 out of 5]

Allereerst was dit boek een feest van herkenning voor wat betreft de personages, die ik me nog herinner van de grandioze tv-serie uit de beginjaren '70.

Maar dit boek getuigt nog meer van de grenzeloze verbeeldingskracht en de virtuoze woordkunst waarover Harrie Geelen beschikt. Ik heb genoten! 4½ sterren.

[Niels Bierhaus · Rating 3 out of 5]

Zo ongeveer na de helft wordt het verhaal soms wat onnavolgbaar en uitgerekt en op de momenten dat je juist wilt weten wat er allemaal gebeurt, is iedereen opeens weer gered zonder dat je nou echt meekrijgt hoe dan. Buiten dat wel heel erg leuk om de avonturen van de Hamelaars te volgen en alle woord en taal spelingen zijn een feestje om te lezen! En toch wel erg benieuwd naar het vervolg nu…

[Mieke Schepens · Rating 4 out of 5]

Ik las dit boek voor KINDERBOEKEN.
Mijn recensie was al eerder op de website van KINDERBOEKEN te lezen.

In deze trilogie kan alles wat Harrie Geelen in 1970 absoluut moest vergeten. Anders dan in de succesvolle tv-serie staan nu elk (on)voorstelbaar wezen en elk landschap tot zijn beschikking. Met saaie dingen als zwaartekracht heeft de bedenker nu niets meer te maken: reizen kon eerst alleen op bezems en vliegende tapijten tegen een verschuivende wolkenhemel, maar nu kan de schrijver alles wat hij wil laten zweven ? zoals de herberg Zwaankleefaan - of zelfs laten denken en voelen. Het resultaat is de ultieme Hamelen, zoals Harrie Geelen vanaf het begin voor zich heeft gezien.

In De weg naar Voorgoed, het eerste deel van de trilogie, zijn de Hamelaars terechtgekomen in een wereld waar nog geen mens is geweest. Op zoek naar de terugweg naar Hamelen ontmoeten zij reuzen in elk formaat, vloekende kippen en venijnige pompoenen. Er is een monster met een trui van oneindige wol, een onzichtbare hofdame van Lekkere luchtjes, en een beëdigd stuk Zeep dat bij Rijksveiligheid werkt. Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, meneer? is een reeks die over niets gaat; hooguit per ongeluk over alles.
Lees mijn recensie hier verder: https://graaggelezen.blogspot.com/201...

[Trudie · Rating 3 out of 5]

Prachtig taalgebruik, wat een fantasie. Maar bij tijd en wijle wel wat langdradig en niet altijd goed te volgen.

[Myrte · Rating 2 out of 5]

Ik hou van Hamelen maar dit… was een uitdaging