‘Als meisje was ik voortdurend op mijn qui-vive. Een vriendinnetje vroeg me ooit, toen we van school naar huis liepen, waarom ik steeds over mijn schouder keek. Deed ik dat? Ik was me nergens van bewust.’
Gevangen in het blikveld van duizend ogen, dat is hoe Karin Bloemen opgroeide. In 'Mijn ware verhaal' vertelt ze voor het eerst het aangrijpende verhaal van haar jeugd, die getekend wordt door misbruik, mishandeling en angst. Haarscherp brengt ze in beeld wat het met een jong meisje doet als de personen die je moeten beschermen het op je hebben voorzien. Ze beschrijft echter ook hoe ze ondanks deze traumatische ervaringen de vrouw is geworden die ze nu is: sterk, liefdevol, succesvol, open voor iedereen en voor niemand bang.
Het voelt gek om een boek met zo'n gruwelijk, waargebeurd onderwerp vijf sterren te geven. Ik heb het boek in één middag uitgelezen. Respect voor Karin!
Als een BNer een boek schrijft betekent dat niet noodzakelijkerwijs, dat ik vooraan sta in de boekwinkel of de bibliotheek om het te kopen of te lenen. Maar het boek van Karin Bloemen zat in het Book Choice abonnement en omdat ik goede beoordelingen had gelezen van mensen, die meestal dezelfde smaak hebben als ik, besloot ik het, als eerste van de boekenkeuze van deze maand. te gaan lezen. Wat ben ik blij, dat ik me over mijn aanvankelijke tegenzin heen heb gezet. Wat een moed was er waarschijnlijk nodig om dit verhaal te vertellen. Jarenlang misbruik drukt een stempel op een persoon, die maar heel moeilijk weg te krijgen is. Of een boek schrijven helpt? Je kunt het alleen maar hopen. En anders hoop je, dat iemand die iets soortgelijks heeft meegemaakt er mee geholpen wordt. Het boek is geschreven op een manier, waarbij je de angst van het kind meevoelt. Wat een sterke persoon moet je zijn, om je in een openbaar leven als BNer te storten na zo'n jeugd. Klasse.
Wauw... wat heeft Karin haar verhaal goed omschreven, zeg. Dit is echt een heel bijzonder boek. Kippenvel van m’n tenen tot aan mijn kruin. Wat een respect heb ik voor deze vrouw.
Nadat ik in het boek ‘Ik was het duivelskind’ het aangrijpende voorwoord van Karin Bloemen, zelf slachtoffer van misbruik, had gelezen, wekte ook haar verhaal mijn interesse. Vandaar dat ik na twee boeken met een toch erg zware inhoud aan wederom een boek begon waarvan ik al wist dat de inhoud ervan niet rooskleurig zou zijn.
Allereerst was het voor mij een verrassing om erachter te komen wat Karin Bloemen als meisje heeft meegemaakt. Ik wist hier niets vanaf, dat zal mede te maken hebben met mijn geringe interesse in de showbizz/de BN’ers.
Karin heeft het voor elkaar gekregen om haar ontzettend pittige jeugd met een soort luchtige/makkelijke stijl te omschrijven, terwijl het verhaal allesbehalve makkelijk is. Ik lees over het misbruik, het machtmisbruik, dingen die me verafschuwen en tegelijkertijd verbazen. Karin vertelt het met de stem van een sterke vrouw, open en eerlijk over wat er met haar is gebeurd. Het zingen en optreden waren voor haar sowieso al een grote passie, maar het lijkt erop dat ze deze ‘andere wereld’ ook gebruikte om zichzelf als klein meisje in te verstoppen, wat logisch is natuurlijk. Heel knap dat zij van haar droom haar werk heeft kunnen maken en zich uiteindelijk niet klein heeft laten krijgen! Nog veel knapper dat zij haar leven, ondanks een jeugd doordrenkt van incest, op deze manier verder heeft opgepakt.
Bij het zien van de mooie cover van Mijn ware verhaal van Karin Bloemen zie je meteen over wie het boek zal gaan. Bij het zien van de titel krijg je al een vermoeden, althans voor diegenen die wel eens wat over het verleden van Karin Bloemen hebben gehoord, waar dit boek over zal gaan. Dit is dan ook geen boek dat je even tussendoor, tijdens het eten of voor het slapen gaan gaat lezen, want daarvoor is het verhaal te aangrijpend, te schokkend. Mijn ware verhaal van Karin Bloemen begint in het ziekenhuis waar ze op het moment dat ze het verhaal begint te schrijven ligt voor nieuwe knieën. Door een belemmering raadt haar man haar aan om nog een keer terug te gaan in de tijd en besluit ze om haar verhaal, met alle smakeloze details en zonder gene, op te schrijven. Af en toe keert ze even terug in het heden om te laten weten hoe het op dat moment met haar gaat. Al tijdens het lezen krijg je het gevoel dat ze het niet makkelijk gehad moet hebben om weer terug te duiken in de tijd, terug te gaan naar die zwarte bladzijdes uit haar jeugd, maar tegelijkertijd bewonder je haar erom dat ze dat wel heeft gedaan, hoe zwaar dat ook moet zijn geweest.
Een indrukwekkend boek. Geen fijn boek. Jaren geleden, bij een bedrijfsfeest heb ik een optreden van Karin Bloemen bijgewoond. Uitbundig, vrolijk en feestelijk. Het droeve verhaal van haar nare jeugd kende ik niet. Onlangs hoorde ik op de radio een goede recensie van dit boek, net toen ik besloten had weer een non fictie boek te lezen.
Het verhaal van haar jeugd, doordrenkt van incest, is indringend. Naar. Tegelijk klinkt door het boek de stem van een sterke vrouw die eerlijk en open is over wat er met haar is gebeurd. Dat blijft, ondanks alle ellende nog het meest hangen: wat een sterke, indrukwekkende vrouw. En dat maakt het boek toch ook een mooi boek. Met groeiend respect voor haar gelezen.
Het smerige spelletje dat de dader speelt met een incestslachtoffer wordt zo ongelooflijk echt beschreven, ik kon niet stoppen met lezen. Ook niet op de momenten dat ik dat liever wel wilde. En toch ben ik blij dat Karin dit verhaal heeft geschreven, omdat het boek ook zoveel hoop biedt; Karin vertelt over haar beginnende liefde voor theater, dans en muziek, ze vertelt hoe ze samen met haar zus Yolanda samenspant tegen Ben Kuijt en overal doorheen lees je de hoop, hoop, hoop. Hoop op een betere toekomst, hoop dat het iemand anders niet overkomt.
Wat een heftig boek zeg! Iets wat zo ingrijpend en traumatisch moet zijn, heeft Karin in een makkelijke schrijfstijl verwoord. Het boek heb ik in één middag uitgelezen en het verhaal blijft lang hangen. Diep respect voor de manier waarop Karin haar leven verder opgepakt heeft. Ik kan nooit meer naar Karin Bloemen kijken zonder aan haar heftige jeugd te denken......
De schrijfstijl van Karin Bloemen is heel direct en open. Ze deelt vrijwel alles. Het begint in het heden als ze in het ziekenhuis ligt en na haar operatie gedwongen is om te plassen op een po in haar ziekenhuisbed. Meteen voel je haar pijn en ongemak. Je reist met haar mee terug naar het huis op de gedempte gracht in Schagen. Het snoepwinkeltje, het atelier, haar kamertje, alles wordt zo gedetailleerd omschreven dat je het voor je ziet.
ik heb dit boek in de zon gelezen, op een gegeven moment kreeg ik een beklemmend gevoel dat ik niet van me me af kon zetten. Ben even gestopt met lezen. Gek genoeg had ik eerst nog niet eens in de gaten dat het door het boek kwam. Terwijl het enorm heftige kost is. Wat een veerkracht van Karin Bloemen.
Ontzettend lastig om dit verhaal een aantal sterren te geven. Dat kan eigenlijk niet!! Onvoorstelbaar wat Karin Bloemen mee heeft moeten maken, in en in-triest!! Ook uiteraard haar zussen en haar moeder, verschrikkelijk. En inderdaad…..al wordt met dit verhaal maar 1 persoon geholpen!, Karin Bloemen wat een kanjer ben jij, respect!!!
Ik vind het eigenlijk verschrikkelijk om biografieën te beoordelen, je beoordeelt iemand zijn levensverhaal. Want wat een heftig boek is dit, wat Karin Bloemen is overkomen is verschrikkelijk en wens ik niemand toe... Ondanks de intens heftige woorden heb ik dit boek heel snel uitgelezen. Het is makkelijk geschreven en moeilijk neer te leggen. Ontzettend veel respect voor Karin, hoe ze zich zo openstelt en haar positieve woorden op het eind.
Ontzettend dapper dat ze haar verhaal zo heeft durven te vertellen. Er worden veel details gegeven, heb het boek daarom af en toe ook moeten wegleggen omdat ik er misselijk van werd.
Een van de gruwelijkste boeken over kindermisbruik die ik ooit heb gelezen. En ik heb er nogal wat gelezen. Al het misbruik is even erg ook in de andere boeken, maar het zijn de details in dit boek die het nog levendiger voor de lezer maken. Wat moesten de mensen in het huis van Ben Kuijt doorstaan, afgrijselijk.
En wat is het goed om hierover te praten, want helaas is het schering en inslag. In alle lagen van de bevolking komt onnoemelijk veel kindermisbruik voor en we moeten onze ogen daar niet voor sluiten. De hoeveelheid die al in de rechtbank voorbij komt (en dat is nog geen 2 procent van wat er echt gebeurt) is al onthutsend. Meer kennis is noodzakelijk.
Blijf praten, blijf vragen, blijf signaleren. Als je dit verhaal van Bloemen kent weet je weer net iets beter hoe het zich ook kan uiten bij kinderen.
Voornamelijk erg veel respect voor de manier waarop Karin haar afschuwelijke, maar toch ook pure verhaal in dit boek gedeeld heeft. Dat ik dit boek vijf sterren geef, heeft vooral te maken met de interviews van Karin die ik gezien heb in combinatie met 1 van de laatste hoofdstukken. Ze beschrijft dan het moment waarop ze als beginnend puber een keuze maakt om haar leven opnieuw in te stappen, alles achter zich latende, om liefde, geluk te gaan zoeken en aanvaarden. Als je haar nu ziet op televisie/in theater ziet kan ik alleen maar naar een zeer sterke vrouw kijken.
Ik zag het boek voorbijkomen in de Discord van Crissy en mijn interesse was meteen gewekt door de rating die hieraan werd gegeven. Natuurlijk ken ik Karin Bloemen van tv en voorstellingen, maar het verhaal wat ze in dit boek verteld was voor mij erg aangrijpend en shockerend.
In Mijn Ware Verhaal vertelt Karin Bloemen voor het eerst het aangrijpende verhaal van haar jeugd, die getekend is door misbruik, mishandeling en angst. Haarscherp brengt ze in beeld wat het met een jong meisje doet als de personen die je moeten beschermen het op je hebben voorzien. Ze beschrijft echter ook hoe ze ondanks deze traumatische ervaringen de vrouw is geworden die ze nu is: sterk, liefdevol, succesvol, open voor iedereen en voor niemand bang.
Het verhaal is op een vertellende manier geschreven, waardoor je het gevoel krijgt alsof Karin het persoonlijk aan jou verteld. Dit zorgde ervoor dat het verhaal nog sterker binnenkomt wetend dat het allemaal werkelijk heeft plaatsgevonden. Jouw emoties worden naar alle kanten gestuurd. Het maakt je kwaad en hebt medelijden met zowel de zussen Bloemen als hun moeder, maar tegelijkertijd heb je ook enorm veel bewondering voor Karin. Ze vertelt wat ze allemaal heeft meegemaakt en wat de gevolgen ervan zijn, wat voor littekens het heeft achtergelaten. Karin geeft jou een andere kijk op de rol van de slachtoffers. Oordeel niet vooraf, maar probeer de slachtoffers te begrijpen. Sommigen hebben geen enkel benul dat ze in die rol zitten. Desondanks weet ze tussendoor ook wel een glimlach op je gezicht te brengen door bepaalde dingen die zij zegt of heeft gedaan.
Het verhaal heeft me erg geraakt en het is een verhaal dat ik nooit zal vergeten. Daarom raad ik hem ook wel iedereen om dit boek een keertje op te pakken.
Zo. Dit komt wel even binnen.... stil van dit verhaal. Geen rating mogelijk, want dit is zo’n kwetsbaar verhaal van Karin Bloemen. Heel bewonderingswaardig hoe zij dit bizar verdrietige verhaal uit haar jeugd weet te vertellen, en wat mooi dat ze in die traumatische jeugd ook haar liefde voor theater weet te ontdekken. Kwetsbaar en dapper! Zeker niet het zoveelste boek met het levensverhaal van een bekende Nederlander.
Heftig. Misschien wel té heftig om te lezen. Ik heb er dan ook lang over gedaan om het uit te lezen. Wel moedig en ook knap hoe Karin zich hier doorheen heeft weten te vechten. De jaren zestig en zeventig zullen best mooie jaren geweest zijn, maar wat een bekrompenheid in het denken en doen van mensen. Ben blij dat er in dit opzicht veel is veranderd. Heftig boek, maar wel goed dat het geschreven is.
Wat een aangrijpend verhaal. En hoe moeilijk is het om een boek met zoveel ellende sterren te geven. Maar voor haar moed om het verhaal van haar jeugd naar buiten te brengen en zo ook aandacht geeft aan incest is het zeker 5 sterren waard. Een vrouw die ik al bewonderde om haar talent, bewonder ik nu nog meer.
Een hartverscheurend verhaal.Eenmaal je in het boek begonnen bent kun je het niet meer naast je neerleggen.Het grijpt je naar "je strot"als je leest wat het zeer jonge meisje,het praktisch nog kindzijnde Karin heeft moeten ondergaan. Hoe heeft ze dit overleefd. Ik zie het zo voor me gebeuren, ik voel het, ik ruik het.... Een boek dat voor mij zeker 4,5 * waard is
Ontzettend heftig en hartverscheurend boek. Het laat goed zien hoe incestplegers te werk (kunnen) gaan waardoor er een bizarre realiteit ontstaat die het leven van het slachtoffer tekent. Daarom zo moedig en belangrijk dat dit boek geschreven is. Slachtoffers moeten altijd ontschuldigd worden. Aangrijpend en belangrijk boek.
Een zeer aangrijpend verhaal wat ik vrijwel in één ruk heb uitgelezen. Het is goed geschreven en daarnaast heel moedig om met dit verhaal naar buiten te treden.