Zehn unbekümmerte Anarchistinnen: Roman

by Daniel de Roulet, Maria Hoffmann ­Dartevelle (Translator)

1872 weilt Bakunin in der Uhrenstadt Saint-Imier im Schweizer Jura, wo die Antiautoritäre Internationale gegründet wird. Zehn Frauen werden von den Freiheitsideen angesteckt und beschliessen, nach Südamerika auszuwandern, um dort ein herrschaftsfreies Leben auszuprobieren. Als Kriegskasse beschafft sich jede eine Longines 20A. Zwar beginnt es schlecht, von den beiden vorangegangen Frauen, dem Liebespaar Colette und Juliette, trifft bald die Nachricht ihres gewaltsamen Todes ein. Trotzdem machen sich die andern acht auf den Weg. Mit einem Schiff, auf dem auch Verbannte der Pariser Kommune eingesperrt sind und auf dem Émilie bei einer Geburt stirbt, gelangen die übriggebliebenen sieben nach Punta Arenas in Patagonien, wo sie gemeinsam eine Bäckerei und eine Uhrmacherwerkstatt aufbauen. Sie trotzen machistischen Kolonialbeamten und verfolgen in Freiheit ihr Liebesleben, jede nach ihrem Geschmack. Auf der Basis historischer Dokumente und mit Hilfe seiner Imagination erzählt Daniel de Roulet das Schicksal von zehn Frauen, die in einer Zeit, die ihnen nichts zu bieten gewillt war, die Freiheit suchten.

Genres: Fiction, Roman

186 pages, Kindle Edition

First published October 4, 2018

Reviews

[Franziska Nyffenegger · Rating 3 out of 5]

Ich habe es leicht und nicht ungerne gelesen und weiss gar nicht recht, warum ich nicht mehr als drei Sterne geben mag. Zu handwerklich? Zu kalkuliert konstruiert? Das ist ja beides nicht falsch und macht, dass ich etwas leicht und nicht ungerne lese. Auch das Thema hat mich interessiert: Zehn Frauen verlassen das St.-Immertal (das ich kenne, das ich mag, in seiner randständigen Verlorenheit, die nur für Schreibende in Retraite oder Ayurvedakurende pittoresk ist und die Gegend schon so lange prägt), um in der Neuen Welt ein anarchistisches Gegenmodell zu entwerfen. Dass der Plan nur momentweise gelingen und letztlich scheitern wird, ist von Anfang an klar. Auch dass ein solches Unterfangen ein abenteuerliches ist und viele Unwägbarkeiten mit sich bringt. Ich habe es leicht und nicht ungerne gelesen, doch für grosse Literatur ist mir das Ganze zu klein.

[Γιώργος Πισίνας · Rating 4 out of 5]

Διαβάστηκε λίγο πιεσμένα, καθώς η επιστροφή στην ιδιοκτήτρια είχε ασφυκτικά περιθώρια και αεροπλάνα να προλάβει. Όμως, μου επέτρεψε να το καταπιώ σχεδόν αμάσητο, να το χωνέψω κατά το δυνατόν ολόκληρο.

Με μια πρόταση θα έλεγα πως ο λογοτεχνικός Σοβιετικός Ρεαλισμός μπορεί να γράφετε ακόμα και σήμερα. Πιο τραγέλοφικά, ακόμα και από αναρχικούς!

Ένα βιβλίο που έχει γραφτεί για να πατάει τα κουμπάκια του σύγχρονου αναρχικού ή αντικαπιταλιστικού υποκειμένου και λογοτεχνικού κοινού. Το κάνει πολύ καλά, και παράλληλα, όπως τα σοβιετικά κείμενα, εξυμνεί τον άνθρωπο, τον επαναστάτη, τον καθημερινό εργαζόμενο.

Όμως το έχει γράψει ένας αναρχικός, το οποίο δε σημαίνει απλώς ότι κάπου θα βρίσει τον Μαρξ ή την Ρόζα (που οκ κλάιν), ή ότι θα εκθειάζει τον Μπακούνιν, αλλά θα αφήσει μια άλλη αίσθηση στην ιστορία. Ίσως πιο σύγχρονη. Και προφανώς θα κλείσει με διαφορετικό 'ηθικό δίδαγμα' για τους κινηματίες αναγνώστες του.

Σε τελική ανάλυση, μου άρεσε. Αρκετά. Θα το πρότεινα άνετα για μια ελαφριά ανάγνωση.

[Mary · Rating 2 out of 5]

Κάτι πήγε λάθος εδώ. Η αφήγηση ήταν κάπως μπερδεμένη, σα να γράφτηκε το βιβλίο στο πόδι. Νομίζω θέλει δουλειά και γενικά δίνει την αίσθηση ότι δεν πέρασε proofreading το κείμενο. Προσωπικά, με μπέρδεψαν τα τοσα ονόματα και τα μέρη με την πολύ γρήγορη και μάλλον ριχή περιγραφή τους. Επίσης, ενώ φαινόταν ότι στο τέλος της ημέρας κάτι ήθελε να πει η κεντρική ιδέα μάλλον χάθηκε στην πορεία...

[Jenny · Rating 4 out of 5]

3,5*

Ένα βιβλίο που μου έδωσε πολλές πληροφορίες και ταυτόχρονα με ταξίδεψε. Έμαθα πολλά πράγματα για τις ελβετικές μεταναστεύσεις και τη δημιουργία αποικιών, την αναρχική ιδεολογία, ακόμη και για τα ρολόγια. Είναι μικρό, μα δυνατό, διαβάζεται εύκολα και δεν μπορεί κανείς παρά να δεθεί με τις δέκα μικρές αναρχικές και να παρακολουθήσει με ενδιαφέρον τις περιπέτειές τους στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή.

[Dora · Rating 3 out of 5]

Δυστυχώς δεν μου ταίριαξε ο τρόπος γραφής

[Marginalia Σημειώσεις στο περιθώριο]

Κείμενο του Νίκου Νικήσιανη με αφορμή το βιβλίο στα Marginalia: https://marginalia.gr/arthro/oi-deka-...

[Booklists_ Catherine · Rating 5 out of 5]

Γύρω στο 1872 δεκα νεαρές γυναίκες στο Σεντ-Ιμιέ, εργάτριες ωρολογοποιιας που ζουν μια ζωή γεμάτη εκμετάλλευση και φτώχεια, επηρεάζονται από τις ιδέες της ελευθερίας και αποφασίζουν να μεταναστευσουν στη Νότια Αμερική για να ξεκινήσουν μια αυτεξουσια ζωή εκεί. Η καθεμια παίρνει μαζί της και από ένα "κρεμμυδι" , ένα ρολόι Λινζον 20Α με χαραγμένα τα αρχικά της πάνω του. Στην αρχή όλα είναι δύσκολα και τις ακολουθούμε σε όλη τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού. Γυναίκες ερωτευμένες εκείνη την εποχή, γυναίκες που προσπαθούν να εδραιωθουν στον επαγγελματικό τομέα, χωρίς τις "πλάτες" κάποιου άντρα. Υπερατλαντικα ταξίδια σε αντίξοες συνθήκες, ζωές που χάνονται για ιδανικά.

📚Λατρεύω βιβλια τέτοιου είδους που μου μαθαίνουν τόσο πολλά και με γεμίζουν ολόκληρη. Χαίρομαι που κάποτε κάποιοι αντιστάθηκαν για να υποστηρίξουν κάποια ιδανικά, μια ιδέα, την ελευθερία τους, το δικαίωμα στον έρωτα και την αυτοδιάθεση του σώματος τους. Πολύ με λυπεί που τώρα πια δεν παλεύουμε και δεν διεκδικούμε....

[Max Tassan · Rating 5 out of 5]

J'ai été super touchée par la fin pacifiste que ça de l'histoire de Valentine et ses collègues horlogères qui disparaissent au fur et à mesure de leur voyage d'une au Nouveau Monde . Quoi de mieux qu'un récit de leurs voyages pour comprendre leur expérience de l'époque, les vies au loin de leurs contemporains Louise Michel, Bakounine, et les héritages de Rousseau et Marx dans la pensée anarchiste.
J'ai adoré ce roman historique sur-réaliste au point d'en oublier sa création de toutes pièces.

And then there were none.

[Romane Pl · Rating 4 out of 5]

Ce livre mérite clairement 300 pages de plus. 10 Suisses anarchistes décident de s'exiler pour vivre leur idéal de vie. 10 chapitres pour les 10 façons dont chacune disparaît ou meurt. Mais j'avais tellement envie d'en savoir plus. C'est comme si je restais sur ma fin !

[Elisa S · Rating 3 out of 5]

Η ιδέα ήταν καλή αλλά κάτι δεν πήγε πολύ καλά κατά τη γνώμη μου. Κακή μετάφραση; Κακή επιμέλεια; Πολλές φορές έμοιαζε να λείπουν ρήματα από τις προτάσεις.. μπορεί να ήταν και κακή η γλώσσα και να μη έφταιγε ούτε η μετάφραση, ούτε η επιμέλεια..
Άλλο περίμενα να διαβάσω...

[Emma Longhini · Rating 3 out of 5]

L’histoire inspirée de faits réels est très intéressante et inspirante, montrant le courage de ces 10 femmes.
Par contre j’ai eu du mal avec le style d’écriture et le fait qu’une histoire de 10 anarchistes soit écrite par un homme (la narratrice étant une femme) m’a bloquée…

[Antonis Giannoulis · Rating 3 out of 5]

I wanted it larger and with more details , information and political thoughts , I liked the end , and the discription of a kind of ideal society in the island near the end and some thoughts …

[Jan Christensen · Rating 5 out of 5]

Superbe histoire retraçant l'histoire d'un groupe de dix Suissesses qui partent à la conquête d'un rêve de vie en communauté. Le roman est construit sur le même schéma que le célèbre livre d'Agatha Christie "Ils étaient dix".

Je l'ai dévoré sur une après midi et certaines parties restent très actuelles malgré le contexte du XIXe siècle.

Difficile d'ignorer même cette citation dans le contexte autocrate dicté par le Président Macron et son alliance avec le RN qui lui servait d'épouvantail jusqu'alors. "Quand les conservateurs se sentent menacés, ils s'allient a leurs anciens ennemis pour réprimer les insurgés au nom de la république"

[Anthelia Amazes · Rating 4 out of 5]

J’ai beaucoup aimé ce court roman qui réussit à dire beaucoup en si peu de pages. On s’attache à ces femmes au courage et aux destins assez extraordinaires.
C’est une lecture agréable, une bonne introduction à l’anarchie par la petite lucarne.
A faire lire aux adolescentes...

“Au début de septembre 1872, le village s’était peuplé d’anarchistes venus de toute l’Europe pour le congrès de leur fédération. Ils proposaient des conférences dans les arrières salles de chaque café. Le soir, au lieu de rentrer chez nous, on s’arrêtait pour écouter, poser des questions, exposer nos doutes. Ça bruissait, ça discutait. De l’avis général, la Révolution grondait derrière la porte, faisait peur aux patrons, réjouissait le cœur du prolétaire. Arriverait le temps de tout réinventer, y compris la science. Il ne fallait plus compter sur le passé, la situation étant si neuve qu’elle ne se comparait à rien. On vivait l’aube d’une nouvelle humanité, rien que ça.”

[NoID · Rating 3 out of 5]

Histoire vraie, romancée ou pur roman ? Qu’importe ! Ça ce serait passé ainsi. Une description bien rude de la Suisse fin 1800, de la condition ouvrière et féminine et des utopies anarchistes !

Et départ ! Dix femmes en route pour l’Amérique du Sud parties pour fonder une communauté et qui se retrouvent confrontées à la brutale réalité d’une colonisation machiste et sanguinaire.

Comme un témoignage au plus près de la réalité, mais manquant malheureusement de panache… Et pourtant, quelle aventure ! Bref, un livre passionnant qui m’ennuya un peu à sa lecture. Paradoxal ? Un peu, sûrement.

Et finalement, j’aurais bien aimé que tout ceci fut vrai, qu’on aie pu avoir des vrais noms, des références, des photos d’archives et un petit texte de fin comme dans les films de Hollywood qui nous dirait que cette histoire fut tirée de faits réels

https://www.noid.ch/dix-petites-anarc...

[Simon Zbinden · Rating 5 out of 5]

Une prof d'histoire me l'a recommandé pour me plonger dans les émigrations suisses en Amérique du Sud à la fin du 19e ; je m'attendais à aimer autant ce livre. Non seulement il décrit incroyablement bien la condition de femme ouvrière dans le Jura bernois à cette époque (travail dans les industries horlogères, soumission aux supérieurs masculins, etc.) mais il explique surtout comment une résistance politique peut s'organiser. Si c'est l'anarchisme qui est approfondi dans ce petit livre (voire même un anarchisme féministe ?), on découvre au fur et à mesure des pages comment des individualités peuvent devenir un collectif autour d'idées différentes, parfois complémentaires, parfois complètement opposées. De Saint-Imier à Buenos Aires, j'ai trouvé que ce livre était une histoire de résistance, d'anarchisme, de pouvoir, d'identité suisse, de pauvreté, d'espoir, de violence, d'injustice, d'amour et d'amitié.
Lisez-le pour comprendre un certain anarchisme, lisez-le pour comprendre une résistance pacifique, lisez-le pour pleurer à la fin, lisez-le si pour croiser Louise Michel, Errico Malatesta et Bakhounine en moins de 150 pages.

[Maria Bikaki · Rating 3 out of 5]

Δεν γνώριζα την ύπαρξη τούτου εδώ του βιβλίου. Το πέτυχα σε εναλλακτικό βιβλιοπωλείο και είπα να του δώσω μια ευκαιρία. Συμπαθητικό μυθιστόρημα για τις ζωές δέκα γυναικών, εργατριών ωρολογοποιίας που αρνήθηκαν να υποταχθούν σε μια ζωή που δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους. Θ’ αποφασίσουν να φύγουν για την Παταγονία. Καθοδηγούμενες από το αναρχικό ιδεώδες θα βρεθούν μέσα σε μια διαρκή αναζήτηση ενός τρόπου ζωής που θα σέβεται τις βασικές ανθρώπινες αξίες και ελευθερίες και δε θα παραμελεί τα όνειρα και τις φιλοδοξίες για ένα καλύτερο αύριο. Ιστορίες μετανάστευσης με αποτυχίες, εξεγέρσεις, έρωτες με την τελευταία από αυτές που μένει ζωντανή να παίρνει το ρόλο του αφηγητή, μιας αφήγησης που είναι χτισμένη πάνω στην ιστορία των δέκα μικρών νέγρων της Αγκάθα Κρίστι. Γυναίκες θαρραλέες, αξιαγάπητες και σκληραγωγημένες θα παραμείνουν πάντα ενωμένες λέγοντας όχι στην ανασφάλεια με μοναδικό ουτοπικό σκοπό έναν ισότιμο κόσμο. Αδικείται τρομερά από την μετάφραση και την επιμέλεια. Κάποιες στιγμές ένιωθα ότι δεν έχουν σύνδεση όσα διαβάζω. 3*

[pyr_ ovolame · Rating 4 out of 5]

Ζώντας σε μια εποχή χωρίς ιδανικά (κοινότοπο το ξερω) το να διαβάζεις για μια ιστορία ανθρώπων που βίωσαν κάθε στιγμή της ζωής τους πλημμυρισμενοι από το άγχος, την ελπίδα, τον φόβο για το ιδανικό, για το μέλλον, για το που να τοποθετήσουν όλη αυτη την αγάπη τους για τον κόσμο που θέλουν να φτιάξουν, σου θυμίζει γιατι αξίζει να συνεχίζεις να ζεις. Δέκα γυναίκες, μικρές απέναντι σε αυτό τον κόσμο, μέλη όμως του μεγαλου αναρχικού κινήματος, ταξιδεύουν στην άκρη του κόσμου για να βρουν αυτό το κομμάτι του που της χωράει. Κάθε φορά που Αυτός τόλμησε να μην της χωρέσει, τον έκαψαν μέχρι να το κάνει. Δημιουργώντας εκείνες τις συνθήκες της υπάρξης τους δεν παρακάλεσαν καμία εξουσία να τις υποθάλψει, δεν διεκδίκησαν καμία ψήφο, καμία νομιμοποίηση από τους εραστές τους άντρες ή γυναίκες, δεν έψαξαν καμία κατάφαση για να δομήσουν την ζωη τους. Ήταν αναρχικές, εργάτριες, ειρηνιστριες.

[Joséphine · Rating 4 out of 5]

Bien raconté et intéressant

[Marthe De Haan · Rating 2 out of 5]

The story is impressive but I didn't like the writing style. It seemed very matter of fact, there was no flow or build-up, and it didn't sweep me away.

[Jason · Rating 4 out of 5]

Ένα χρονικό δέκα γυναικών στο ταξίδι τους στη Λατινική Αμερική ψάχνοντας την Ουτοπία. Ωραίοι χαρακτήρες και το ταξιδιωτικό/εξερευνητικό αίσθημα που είναι διάχυτο σε όλο το βιβλίο.

[Marianna Ioannidou · Rating 4 out of 5]

3.5 αστερακια καλο ομως
Σιγουρα οχι ευχαριστο παραμυθακι
Εκνευριστικο στα σημεια οπου επαναλαμβανεται η ιστορια, δεν εχει αλλαξει απολυτως τιποτα!

[Coline · Rating 5 out of 5]

Des femmes fortes aux idées qui le sont tout autant, chouette roman historique

[Jeremie Labruyere · Rating 5 out of 5]

Un récit émouvant, remplit de belles histoires et de grandes idées.

[Despina Amarantidou · Rating 2 out of 5]

Ολοκληρώνοντας το βιβλίο δυστυχώς μένω με την αίσθηση ότι διάβασα τις σημειώσεις του συγγραφέα για αυτό και όχι το τελικό κείμενο.

[Clara · Rating 5 out of 5]

Ben incroyable lecture !!
Il y a tellement de points qui m’ont plus. Déjà simplement : l’écriture et la plume, ça se lit comme du petit lait (ouais on dit boire mais je connais pas le parallèle pour la lecture), ça glisse tout seul et on oublie parfois que ce n’est pas l’histoire vraie de 10 anarchistes (qu’est ce que j’aurais aimé!!)

Ensuite, les réflexions que cette lecture a fait émerger dans ma ptite tête. J’ai été surprise (positivement) d’être si inspiré par ces 10 meufs! Et c’est même pas que je veux aller vivre au fin fond de la Patagonie pour ouvrir une boulangerie mais simplement qu’il y a d’autres parcours de vie possible et heureux. Que la vie en communauté est une option de vie, pas qu’en coloc étudiante. Qu’on peut envisager l’idée d’éduquer ces enfants à plusieurs, vivre entre adultes vieillissants, etc.. Et que la vie peut être simple et douce, qu’on peut être rempli d’incohérence et croire en quelque chose.

Et même si c’était trop court à mon goût, c’est fou de se dire qu’un si petit livre fait ressortir tant de réflexions !

[Préca · Rating 3 out of 5]

Je n'ai pas trop accroché à cette lecture, elle ne commençait pas trop mal, même si elle avait tendance à aller dans du "name dropping" et dans le cliché du monde anarchiste de la fin 19e. Mais ce début était tout de même plaisant, car quand on connait un peu l'histoire libertaire, on se plaît a en reconnaitre des détails saupoudré le long du récit. Avec le temps, l'histoire commence un peu à tourner en rond, c'est trop redondant et je n'ai pas réussi à m'attacher assez aux personnages pour regretter leurs disparitions successives. Les évocations constantes aux détails de l'histoire ne suffisait alors plus à m'enthousiasmer et toute la fin de l'ouvrage m'a semblé bien trop long.

[Ninanin · Rating 3 out of 5]

Ein Buch, das das Wort N***r benutzt, hat eigentlich gar keinen Stern verdient. Trotzdem ist die Geschichte nicht schlecht und besagtes Wort wird wenigstens nie gegen einen Menschen verwendet. Dass fast alle Frauen am Ende tot sind, ist für die Geschichte eigentlich überflüssig. Aber ihre Entschlossenheit, ihr Mut und ihr Durchhaltewillen werden sehr schön dargestellt.

[Sjaan · Rating 3 out of 5]

CN: Rassistische Sprache