What do you think?
Rate this book
Inwazja #3
Kontra
Kontynuacja bestsellerowych powieści Inwazja i Farba.
Władimir Putin, który obwołał się carem i postanawia reaktywować Imperium Rosyjskie, posuwa się za daleko. Nowy prezydent Stanów Zjednoczonych Mike Pence nie zamierza czekać, aż totalitarne plany rosyjskiego władcy pochłoną pozostałą część Europy Zachodniej. Rozpoczyna się uderzenie amerykańskich wojsk, które ma na celu zniszczenie imperialnej armii. Kontra.
Także Polska przeżywa kolejny zwrot i ponownie staje się teatrem działań wojennych. Znowu wybucha chaos, a pozbawieni reguł i aparatu państwowego ludzie muszą radzić sobie na własną rękę.
Władimir Putin, który obwołał się carem i postanawia reaktywować Imperium Rosyjskie, posuwa się za daleko. Nowy prezydent Stanów Zjednoczonych Mike Pence nie zamierza czekać, aż totalitarne plany rosyjskiego władcy pochłoną pozostałą część Europy Zachodniej. Rozpoczyna się uderzenie amerykańskich wojsk, które ma na celu zniszczenie imperialnej armii. Kontra.
Także Polska przeżywa kolejny zwrot i ponownie staje się teatrem działań wojennych. Znowu wybucha chaos, a pozbawieni reguł i aparatu państwowego ludzie muszą radzić sobie na własną rękę.
400 pages, Paperback
First published May 15, 2019
47 people want to read
About the author
Wojtek Miłoszewski
11 books18 followersPolski scenarzysta, dramaturg i powieściopisarz. Młodszy brat pisarza Zygmunt Miloszewski.
Wikipedia info: Wojtek Miłoszewski
Wikipedia info: Wojtek Miłoszewski
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 13 of 13 reviews
April 28, 2023
Jak to bywa z ostatnimi tomami trylogii, jest gorzej niż wcześniej. Niewiele gorzej, ale mogłoby być lepiej.
June 15, 2019
Niewiatygodnie badziewie. Pierwsza cześć jeszcze ok, ale ta ostatnia... co to w ogóle jest???
December 20, 2019
W "Kontrze" wojna trwa w najlepsze. W konflikt zbrojny zaangażowały się inne państwa. I choć jest to chyba najbardziej widowiskowa część cyklu, to czegoś mi w niej brakowało. Może po prostu przyzwyczaiłam się już do samej idei "Inwazji", a może moje wymagania w stosunku do autora wzrosły... Tak czy siak - absolutnie nie uważam, żeby książka była słaba. Po prostu nie rajcuje już tak, jak dwie pierwsze części powieści.
Zaryzykuję stwierdzenie, że w "Kontrze" autor ucieka od ujęcia mikro w podejście makro. Wciąż poznajemy historię, śledząc losy poszczególnych bohaterów, ale dużo ważniejsze stały się problemy na arenie międzynarodowej. Nie jest to wada i jak najbardziej takie rozwiązanie jest logicznie uzasadnione, ale fani niuansów społeczno-obyczajowych mogą poczuć się zepchnięci na boczny tor.
Nadal jest brudno i krwawo, większość ludzi zapomniała, że istnieje takie pojęcie jak "moralność", a to, co niegdyś było obrzydliwe, staje się oczywiste i nie podlega żadnej dyskusji. Wojna ma swoje prawa i czytelnik musi zmierzyć się z takim stanem rzeczy.
Podoba mi się zakończenie. Słodko-gorzkie. Prawdziwe. Nie zawsze dobro zwycięża, nie zawsze karma wraca. Wielki ukłon w stronę autora.
"Kontrę" polecam i polecać będę, podobnie jak pozostałe części cyklu. Mówię to ja - osoba, która nie jest ani fanką literatury wojennej, ani pasjonatką historii Polski.
Zaryzykuję stwierdzenie, że w "Kontrze" autor ucieka od ujęcia mikro w podejście makro. Wciąż poznajemy historię, śledząc losy poszczególnych bohaterów, ale dużo ważniejsze stały się problemy na arenie międzynarodowej. Nie jest to wada i jak najbardziej takie rozwiązanie jest logicznie uzasadnione, ale fani niuansów społeczno-obyczajowych mogą poczuć się zepchnięci na boczny tor.
Nadal jest brudno i krwawo, większość ludzi zapomniała, że istnieje takie pojęcie jak "moralność", a to, co niegdyś było obrzydliwe, staje się oczywiste i nie podlega żadnej dyskusji. Wojna ma swoje prawa i czytelnik musi zmierzyć się z takim stanem rzeczy.
Podoba mi się zakończenie. Słodko-gorzkie. Prawdziwe. Nie zawsze dobro zwycięża, nie zawsze karma wraca. Wielki ukłon w stronę autora.
"Kontrę" polecam i polecać będę, podobnie jak pozostałe części cyklu. Mówię to ja - osoba, która nie jest ani fanką literatury wojennej, ani pasjonatką historii Polski.
November 2, 2020
Za sprawą konszachtów Angeli Mercel i Emmanuela Macron miał miejsce udany zamach na Prezydenta Stanów Zjednoczonych Donalda Trumpa, jego miejsce zajmuje Mike Pence. W przeciwieństwie do Trumpa nie zamierza czekać, aż Putin wjedzie na swoich czołgach do Paryża. Zapada decyzja o szybkiej mobilizacji i wysłaniu amerykańskich żołnierzy na pomoc sojuszniczej Polsce. Ofensywa amerykańska nie ogranicza się do wypchnięcia Rosjan poza granice Polski, z całym impetem prą na Moskwę.
Swój udział w pokonaniu Rosjan ma kapitan Roman Gurski i jego pododdział, żołnierze zdobyli uznanie amerykanów spektakularną akcja ratowniczą za kołem podbiegunowym. Po tym głównodowodzący amerykańskich sił zgodził się włączyć pododdział Gurskiego w swoje struktury.
Wszystkie wątki z poprzednich części są kontynuowane, Michał z synem uciekając z Katowic trafia do "sekty" trapersów, początkowo podoba mu się tam. Jednak, gdy z czasem bliżej poznaje zasady funkcjonowania tej grupy, a na dodatek ma romans z Beatą - żoną przywódcy, jego sytuacja się zmienia. Nadal trwa walka na wyniszczenie między Danutą, a jej przyrodnim bratem Zenonem Marczakiem. Natomiast w Rosji Basia z noworodkiem i Natalią docierają do Moskwy. Natalia wespół ze Smutnym - chłopakiem, którym im pomagał okradają mężczyzn, których Natalia zwabia w ustronne miejsca pod pozorem seksu. Zbrodnia wyzwala w Natalii pożądanie. Finalnie poznajemy losy większości bohaterów po wojnie. Miłoszewski w "Kontrze" niemal rezygnuje z politycznych dywagacji, których było wiele we wcześniejszych tomach, większy nacisk kładzie na losy zwykłych bohaterów, które komplikuje do granic absurdu.
„Kontra” zamyka trylogię cyklu „Wojna.pl” w spektakularny sposób, powieść trzyma ciągle w napięciu. Podobnie jak w przypadku dwóch pierwszych książek poznajemy losy poszczególnych bohaterów symultanicznie (terminologia szachowa, została mi po "Gambicie królowej" 😀), to znaczy, że co chwila przenosimy się w inne miejsce, żeby śledzić dalsze losy kolejnych postaci. Tym sposobem autor również buduje napięcie, wzmaga chęć szybszego czytania, bo zwykle daną postać zostawiamy w najdramatyczniejszym momencie. Taki zabieg, który jest używany w serialach telewizyjnych. No ale przecież Wojtek Miłoszewski zaczynał od pisania serialowych scenariuszy, więc wykorzystuje te doświadczenie w swojej twórczości z bardzo dobrym skutkiem.
"Kontra" jest bardzo dobrym uzupełnieniem "Inwazji" i "Farby", mam wrażenie, że autor od początku do końca przemyślał cały cykl, dzięki temu nie ma tu wahania poziomów jakie zdarzają się czasami innym twórcom. Historia Polski jak najbardziej alternatywna, ale czy nie możliwa? Te pytanie zadaje sobie prawie codziennie obserwując co wyprawia nasz rząd.
Swój udział w pokonaniu Rosjan ma kapitan Roman Gurski i jego pododdział, żołnierze zdobyli uznanie amerykanów spektakularną akcja ratowniczą za kołem podbiegunowym. Po tym głównodowodzący amerykańskich sił zgodził się włączyć pododdział Gurskiego w swoje struktury.
Wszystkie wątki z poprzednich części są kontynuowane, Michał z synem uciekając z Katowic trafia do "sekty" trapersów, początkowo podoba mu się tam. Jednak, gdy z czasem bliżej poznaje zasady funkcjonowania tej grupy, a na dodatek ma romans z Beatą - żoną przywódcy, jego sytuacja się zmienia. Nadal trwa walka na wyniszczenie między Danutą, a jej przyrodnim bratem Zenonem Marczakiem. Natomiast w Rosji Basia z noworodkiem i Natalią docierają do Moskwy. Natalia wespół ze Smutnym - chłopakiem, którym im pomagał okradają mężczyzn, których Natalia zwabia w ustronne miejsca pod pozorem seksu. Zbrodnia wyzwala w Natalii pożądanie. Finalnie poznajemy losy większości bohaterów po wojnie. Miłoszewski w "Kontrze" niemal rezygnuje z politycznych dywagacji, których było wiele we wcześniejszych tomach, większy nacisk kładzie na losy zwykłych bohaterów, które komplikuje do granic absurdu.
„Kontra” zamyka trylogię cyklu „Wojna.pl” w spektakularny sposób, powieść trzyma ciągle w napięciu. Podobnie jak w przypadku dwóch pierwszych książek poznajemy losy poszczególnych bohaterów symultanicznie (terminologia szachowa, została mi po "Gambicie królowej" 😀), to znaczy, że co chwila przenosimy się w inne miejsce, żeby śledzić dalsze losy kolejnych postaci. Tym sposobem autor również buduje napięcie, wzmaga chęć szybszego czytania, bo zwykle daną postać zostawiamy w najdramatyczniejszym momencie. Taki zabieg, który jest używany w serialach telewizyjnych. No ale przecież Wojtek Miłoszewski zaczynał od pisania serialowych scenariuszy, więc wykorzystuje te doświadczenie w swojej twórczości z bardzo dobrym skutkiem.
"Kontra" jest bardzo dobrym uzupełnieniem "Inwazji" i "Farby", mam wrażenie, że autor od początku do końca przemyślał cały cykl, dzięki temu nie ma tu wahania poziomów jakie zdarzają się czasami innym twórcom. Historia Polski jak najbardziej alternatywna, ale czy nie możliwa? Te pytanie zadaje sobie prawie codziennie obserwując co wyprawia nasz rząd.
July 21, 2020
"Kontra" Wojtka Miłoszewskiego to ostatni tom serii. Wcześniej była "Inwazja" i "Farba", które nie porwały mnie zbyt bardzo i dużo czasu musiało minąć żebym sięgnęła po zakończenie tej opowieści.
O fabule nie ma co za dużo wspominać, bo jeśli ktoś nie czytał pierwszych dwóch książek serii, niech nie sięga po trzecią, bo się na bank nie połapie.
Ale, ale... W "Kontrze" dostajemy losy znanych nam już bohaterów oraz kilka historii pobocznych, które ładnie się przeplatają i łączą w spójną całość. Mamy znów naszych walczących Polaków w tym Romana Gurskiego. Jest także z nami rodzielona rodzina gdzie po jednej stronie mamy Basię i Natalie oraz małego Piotrusia, a po drugiej Michała z Jurkiem. Szkoda jednak, że poszczególne rozdziały nie są spojrzeniem na rozgrywające się wydarzenia z perspektywy konkretnego bohatera, tylko najpierw czytamy o jednej sytuacji, za chwilę o następnej. Czasami można się pogubić.
Inwazja Rosji dobiega końca, armia USA dzielenie walczy, jest chaos, jest broń, są wybuchy, są elementy political fiction i rozgrywanie wszystkiego na zasadzie rosyjskiej ruletki i zakulisowych działań (dogadywanie się z Egiptem i Chinami). Dla kontrastu mamy losy cywili.
Tak naprawdę po poprzednich częściach czekałam tylko na ciąg dalszy historii o wcześniej wspomnianej już rozbitej rodzinie (Natalia, Basia, Michał i Jurek oraz mały Piotruś). Uważam, że to właśnie u tych postaci było widać największe zaangażowanie autora w kreacje bohaterów i ich charakterów. Dużo plot twistów pojawia się w ich życiu, kształtuje się charakter, wola walki o przetrwanie i te fragmenty czytało się naprawdę super. Wątek Danuty Wojnarowicz i Zenona Marczaka też można uznać za dobrze skonstruowany szczególnie w tym końcowym etapie (więcej nie napisze bo to byłby spojler).
Zaskakująco długi epilog napisany przez autora pokazał losy uczestników wydarzeń po starciu gigantów - traumę, tęsknotę za bliskimi którzy polegli, odzyskanie normalnego życia, odbudowę domu i np. zrujnowanych Katowic, czy też otrzymanie szansy na lepsze życie w innym miejscu.
W mojej skromnej opinii, ostatnie 150 stron byłoby wystarczające jako cała książka, bo tam tak naprawdę całe wydarzenia nabrały tempa i aż się chciało czytać, żeby poznać zakończenie. Niestety szkoda, ze te kilkadziesiąt pierwszych stron takie wciągające nie było.
Za te elementy które zaplusowały daję 2/5 ⭐ więcej mimo szczerych chęci dać nie mogę i nawet nie chce.
O fabule nie ma co za dużo wspominać, bo jeśli ktoś nie czytał pierwszych dwóch książek serii, niech nie sięga po trzecią, bo się na bank nie połapie.
Ale, ale... W "Kontrze" dostajemy losy znanych nam już bohaterów oraz kilka historii pobocznych, które ładnie się przeplatają i łączą w spójną całość. Mamy znów naszych walczących Polaków w tym Romana Gurskiego. Jest także z nami rodzielona rodzina gdzie po jednej stronie mamy Basię i Natalie oraz małego Piotrusia, a po drugiej Michała z Jurkiem. Szkoda jednak, że poszczególne rozdziały nie są spojrzeniem na rozgrywające się wydarzenia z perspektywy konkretnego bohatera, tylko najpierw czytamy o jednej sytuacji, za chwilę o następnej. Czasami można się pogubić.
Inwazja Rosji dobiega końca, armia USA dzielenie walczy, jest chaos, jest broń, są wybuchy, są elementy political fiction i rozgrywanie wszystkiego na zasadzie rosyjskiej ruletki i zakulisowych działań (dogadywanie się z Egiptem i Chinami). Dla kontrastu mamy losy cywili.
Tak naprawdę po poprzednich częściach czekałam tylko na ciąg dalszy historii o wcześniej wspomnianej już rozbitej rodzinie (Natalia, Basia, Michał i Jurek oraz mały Piotruś). Uważam, że to właśnie u tych postaci było widać największe zaangażowanie autora w kreacje bohaterów i ich charakterów. Dużo plot twistów pojawia się w ich życiu, kształtuje się charakter, wola walki o przetrwanie i te fragmenty czytało się naprawdę super. Wątek Danuty Wojnarowicz i Zenona Marczaka też można uznać za dobrze skonstruowany szczególnie w tym końcowym etapie (więcej nie napisze bo to byłby spojler).
Zaskakująco długi epilog napisany przez autora pokazał losy uczestników wydarzeń po starciu gigantów - traumę, tęsknotę za bliskimi którzy polegli, odzyskanie normalnego życia, odbudowę domu i np. zrujnowanych Katowic, czy też otrzymanie szansy na lepsze życie w innym miejscu.
W mojej skromnej opinii, ostatnie 150 stron byłoby wystarczające jako cała książka, bo tam tak naprawdę całe wydarzenia nabrały tempa i aż się chciało czytać, żeby poznać zakończenie. Niestety szkoda, ze te kilkadziesiąt pierwszych stron takie wciągające nie było.
Za te elementy które zaplusowały daję 2/5 ⭐ więcej mimo szczerych chęci dać nie mogę i nawet nie chce.
May 27, 2020
2,5
Czyta (słucha) się nadal dobrze, ale brak tu tego, co było moim zdaniem najlepsze w "Inwazji" i "Farbie": bliskich, a przez to trafiających do czytelnika opisów akcji na "polskim podwórku" (zniszczone Katowice i Warszawa), trafnych, zabawnych (polscy politycy) lub niepokojąco prawdopodobnych i realistycznych (spotkanie przywódców Iranu i Arabii Saudyjskiej) scenek ze szczytów władzy, realistycznych opisów wojennej rzeczywistości ("Farba").
"Inwazja" była oparta na ciekawym pomyśle prowadzenia akcji z trzech perspektyw: armia, zwykli ludzie, którzy uciekają przed wojną, zwykli ludzie, którzy próbują ugrać coś dla siebie. W "Farbie" siłą rzeczy trochę sie to rozłaziło, ale poza kilkoma przesadzonymi motywami nadal było realistycznie, a miejscami przejmująco. W "Kontrze" jest dużo wiecej składowania trupów w piwnicy, a mniej realizmu. Zawodzą trochę bohaterowie, którzy w poprzednich częściach mieli zdecydowanie więcej głębi. Niemniej jednak, rozrywka nadal całkiem przyjemna.
Czyta (słucha) się nadal dobrze, ale brak tu tego, co było moim zdaniem najlepsze w "Inwazji" i "Farbie": bliskich, a przez to trafiających do czytelnika opisów akcji na "polskim podwórku" (zniszczone Katowice i Warszawa), trafnych, zabawnych (polscy politycy) lub niepokojąco prawdopodobnych i realistycznych (spotkanie przywódców Iranu i Arabii Saudyjskiej) scenek ze szczytów władzy, realistycznych opisów wojennej rzeczywistości ("Farba").
"Inwazja" była oparta na ciekawym pomyśle prowadzenia akcji z trzech perspektyw: armia, zwykli ludzie, którzy uciekają przed wojną, zwykli ludzie, którzy próbują ugrać coś dla siebie. W "Farbie" siłą rzeczy trochę sie to rozłaziło, ale poza kilkoma przesadzonymi motywami nadal było realistycznie, a miejscami przejmująco. W "Kontrze" jest dużo wiecej składowania trupów w piwnicy, a mniej realizmu. Zawodzą trochę bohaterowie, którzy w poprzednich częściach mieli zdecydowanie więcej głębi. Niemniej jednak, rozrywka nadal całkiem przyjemna.
June 3, 2019
Czy zwieńczenie cyklu musi kończyć absolutnie wszystkie wątki poprzednich części? Ano może, ale nie musi. Niestety tej książce nie wyszło to na najlepsze. Jest dużo skakania między poszczególnymi bohaterami i ich perypetiami a mało spójności. Część numer dwa czyli Farba była dużo, ale to dużo lepszą książką. Tutaj się wydaje, że chwilowo jest pisana na siłę. Oczywiście nie jest zła, ale super dobrą nazwać jej nie można. Spodziewałem się więcej.
#28#28#2019
#28#28#2019
July 17, 2019
Zawsze zaskakuje mnie jak nikomu nie znana osoba, brat słynnego brata bierze się za pisanie. Inny niż brata styl, inny sposób temperament i inny styl opowiadania innego świata, ale zarazem bardzo podobny. Dwa znakomite lata (chociaż sądzę że te książki najlepiej by było czytać jednym tchem i jedną po drugiej), trzy znakomite książki, które potrafiły wciągnąć jak bagno. Pozostaje tylko mieć nadzieję, że ten autor będzie nadal pisał i podtrzymywał już jakby nie było rodzinną tradycję.
November 24, 2019
Przeczytałam tylko dlatego, że jednym z miejsc akcji są Katowice (moje miasto in spe).
Lektor (Marcin Popczyński) - 4 gwiazdki (5 gwiazdek ma u mnie Janusz Zadura).
Treść - niezmiennie 2 gwiazdki. A jeśli ktoś chce poznać dalsze losy bohaterów z II tomu, bez czytania III, to wystarczy przerzucić/przewinąć do epilogu.
Lektor (Marcin Popczyński) - 4 gwiazdki (5 gwiazdek ma u mnie Janusz Zadura).
Treść - niezmiennie 2 gwiazdki. A jeśli ktoś chce poznać dalsze losy bohaterów z II tomu, bez czytania III, to wystarczy przerzucić/przewinąć do epilogu.
February 11, 2020
Mam mieszane uczucia...
z przyjemnością "brnąłem" w kolejne części bo czytało się przyjemnie..
.. ale ostatnia mnie "troszeczkę" rozczarowała.
Mam wrażenie (oczywiście moje osobiste), że zakończenie nie jest do końca dopracowane.. że zbyt szybko i prosto mamy zakończonych zbyt dużo wątków...
Tak jakby ...brakło pomysłu jak wybrnąć z całkiem fajnie (przez 2 części) rozwijanego pomysłu.
I znów, tym razem mocniej niż w poprzednich częściach, mam wrażenie, że zbyt dużo, zbyt szczęśliwych zbiegów okoliczności. :(
No chyba, że autor ma jeszcze w planach kolejną część - wtedy zrozumiem, że to nie jest zakończenie..
...i całkiem dobry punkt wyjścia do kolejnej książki ;)
I wtedy podniosę ocenę o conajmniej 2 gwiazdki :)
...ale chyba tak nie jest.
Mimo wszystko polecam - warto poznać losy bohaterów "do końca".
z przyjemnością "brnąłem" w kolejne części bo czytało się przyjemnie..
.. ale ostatnia mnie "troszeczkę" rozczarowała.
Mam wrażenie (oczywiście moje osobiste), że zakończenie nie jest do końca dopracowane.. że zbyt szybko i prosto mamy zakończonych zbyt dużo wątków...
Tak jakby ...brakło pomysłu jak wybrnąć z całkiem fajnie (przez 2 części) rozwijanego pomysłu.
I znów, tym razem mocniej niż w poprzednich częściach, mam wrażenie, że zbyt dużo, zbyt szczęśliwych zbiegów okoliczności. :(
No chyba, że autor ma jeszcze w planach kolejną część - wtedy zrozumiem, że to nie jest zakończenie..
...i całkiem dobry punkt wyjścia do kolejnej książki ;)
I wtedy podniosę ocenę o conajmniej 2 gwiazdki :)
...ale chyba tak nie jest.
Mimo wszystko polecam - warto poznać losy bohaterów "do końca".
July 8, 2020
To ostatnia część trylogii o wojnie z Rosją w 2018 roku.
Tu mamy już interwencję amerykańską w celu zatrzymania Rosji przed opanowaniem większych części Europy.
Znów ci sami bohaterowie- fantastyczny oddział Gurskiego, który daje radę w każdych warunkach.
Mamy wojnę konwencjonalną wspomaganą przez hakerski wyczyn młodego rosyjskiego informatyka.
Współpracę amerykańsko-chińską, i amerykańsko-egipską.
Fajnie się czyta i na prawdę można polecać!
Tu mamy już interwencję amerykańską w celu zatrzymania Rosji przed opanowaniem większych części Europy.
Znów ci sami bohaterowie- fantastyczny oddział Gurskiego, który daje radę w każdych warunkach.
Mamy wojnę konwencjonalną wspomaganą przez hakerski wyczyn młodego rosyjskiego informatyka.
Współpracę amerykańsko-chińską, i amerykańsko-egipską.
Fajnie się czyta i na prawdę można polecać!
March 10, 2022
Najsłabsza z wszystkich trzech części, momentami zakrawająca już o fantastykę. Ale podobnie myślałem czytając tom pierwszy, a dziś okazuje się, że to jednak autor trafnie ocenił tok myślenia rządzących na Kremlu, a nie ja.
July 8, 2019
Podtrzymuję wszystkie zarzuty z recenzji tomu drugiego. Jeśli tylko możesz żyć z nierozwiązanymi wątkami z poprzednich książek, daruj sobie tę część, szkoda czasu.
Displaying 1 - 13 of 13 reviews