Zuster Trientje (86) heeft een goddelijke missie: alle kernwapens moeten weg. Geïnspireerd door de Amerikaanse non die het grootste nucleaire complex ter wereld wist binnen te dringen, omgeeft Trientje zich met een kleine internationale groep gelijkgestemden. Het doel: een overval op een depot met atoombommen op Nederlandse bodem. Zal de onervaren groep erin slagen hun plan zo uit te voeren dat de wereld wakker wordt geschud?
~English below~ Holy Trientje is het verhaal van de non Trientje die op 86-jarige leeftijd besluit om actie te voeren tegen kernwapens. Haar nicht Regina helpt haar met het maken van een plan en het verzamelen van medestanders: de Marshallese Bonnie Batlok en Japanner Yoshida Kawamoto. Beiden hebben genoeg redenen om kernenergie de wereld uit te willen hebben. Bonnie komt van de Marshall-eilanden die door Amerikaanse proeven met kernbommen besmet zijn geraakt. De inwoners worden door de radioactiviteit geboren met vreselijke afwijkingen en sterven jong aan allerlei soorten kanker. Yoshida is slachtoffer van de kernramp bij Fukushima, waarbij een groot deel van zijn familie is weggevaagd door de daarop volgende Tsunami. De anderen sterven één voor één aan kanker.
Holy Trientje is met humor geschreven, slim verweven in het verhaal net zoals Goemans eerder bij Honolulu King deed. Het verhaal dendert door, vlot geschreven, vol actie. Soms misschien zelfs iets te veel actie. Er zitten weinig rustmomenten in het bij vlagen absurdistische verhaal. Toch mag het verhaal bizar lijken, het is gebaseerd op een werkelijke actie van een Amerikaanse non tegen kernenergie.
Hoofdpersoon Regina is het meest interessante personage: keihard, vooral voor zichzelf, maar tegelijk zacht. Ze gelooft niet in het maffe plan van haar tante, verzet zich ertegen, maar toch helpt ze. Net als ze haar vader helpt: ze vindt hem een rotzak, wreed tegen haar moeder, maar sinds hij als Alzheimer patiënt niet meer voor zichzelf kan zorgen, woont hij bij haar. Wanneer hij zijn hele woonkamer volsmeert met poep, ruimt ze dat, zonder klagen op. Regina zit vol tegenstrijdigheden, en juist dat maakt haar heel menselijk.
Goemans heeft het talent om zware onderwerpen licht op te schrijven. Kernenergie is in de publieke opinie op dit moment nauwelijks een onderwerp. Hooguit om dat hier en daar stemmen opgaan die roepen dat het de meeste duurzame en schone vorm van energie is. Als we van de fossiele brandstoffen afmoeten, kunnen we dan niet gewoon overstappen op kernenergie? Dit boek maakt duidelijk waarom we ook al weer in de jaren 70 en 80 actie voerden tegen kernenergie. Als je dit verhaal leest, is in één keer duidelijk hoe het ook al weer zat met die negatieve kanten aan kernenergie. Kanten die veel mensen vergeten lijken te zijn. Ik heb geen idee of Goemans ook echt tegenstander van kernenergie is, maar ze maakt wel duidelijk dat er genoeg vraagtekens te plaatsen zijn bij deze vorm van energie.
Al met al een goed verteld verhaal, vol humor en tegelijkertijd met een interessant vleugje actualiteit.
3,5 ster ~~~~~~~~~ ~English~
Holy Trientje is about the Dutch nun Trientje who, at the age of 86, decides to take action against nuclear weapons. Her cousin Regina helps her bij planning the action and gathering other activitsts around her aunt: the Marshallese Bonnie Batlok and Japanese Yoshida Kawamoto. Both have enough reasons to want to get rid of nuclear energy for good. Bonnie comes from the Marshall Islands, which have been contaminated by American nuclear bomb tests. Because of the radioactivity the residents are born with terrible abnormalities and die young of all kinds of cancer. Yoshida is a victim of the Fukushima nuclear disaster, in which a large part of his family has been wiped out by the subsequent Tsunami. The others die of cancer one by one.
Holy Trientje is written with humor, cleverly interwoven in the story, just like Goemans did with Honolulu King. The story is smoothly written, full of action. Sometimes even a little too much action. There are few moments of rest in the at times absurdist story. However absurd the story may seem, it is based on a real story, that of the American nun Megan Rice, who even went to prison for her actions.
The main character Regina is the most interesting: hard, especially to herself, but at the same time soft. She does not believe in her aunt's silly plan, resists it, but still helps. Just as she helps her father: she finds him a bastard, cruel to her mother, but since he can no longer take care of himself as an Alzheimer's patient, he lives with her. When he covers every wall in his living room with shit, she cleans it up without complaining. Regina is full of contradictions, and that is what makes her very human.
Goemans has the talent to write lightly on very serious subjects. Subjects like rape, suicide, pollution, cancer, dying young, and nuclear energy. At present, nuclear energy is hardly a subject in public opinion. At most, there are some people that call it the most sustainable and clean form of energy. If we have to get rid of fossil fuels, can't we just switch to nuclear energy? This book makes clear why we were campaigning against nuclear energy in the 70s and 80s. If you read this story, it becomes clear we shouldn't ignore the negative side of nuclear energy, because it is still there. And many people seem to have forgotten there also is another side to the use of nuclear energy. I have no idea if Goemans is opposed to the use of nuclear energy, but she makes it clear that there are enough questions about this form of energy.
All in all a well-told story, full of humor and at the same time with an interesting touch of current events.
De paden van mensen die verontwaardigd zijn over kernwapens, en van mensen die getroffen worden door nucleaire rampspoed, kruisen elkaar. Eerst krijg je de voorgeschiedenis van enkele van de hoofdrolspelers, daarna komen hun levens samen en binden ze samen de strijd aan tegen de gevaren van kernenergie/kernwapens. Veel medemenselijkheid en humor leiden naar een ontroerend einde.
Dit boek is een leuk pareltje in al zijn aspecten. Het lijkt om te beginnen een boek te gaan over een non met een vreemd idee in haar hoofd. Laat je hier niet door afschrikken! Dit boek is zeker een geen boek dat zegt dat je moet geloven in iets, maar een boekt dat aanduid dat mensen die een zelfde ervaring/gedachte delen op een speciale manier samen kunnen komen.
Holy Trientje maakt een heel mooie samenvatting van een groep mensen die weinig met elkaar gemeen hebben buiten het feit dat ze een afkeer hebben van kernwapens/kernenergie. Ze willen hier samen een actie voor op poten zetten waarbij Trientje de gemeenschappelijke figuur is. Wat tot resultaat geeft dat je een boek krijgt met enkele grappige situaties, een mengelmoes aan landen en identiteiten en vreemde samenloop van omstandigheden.
Om dit alles in goede banen te leiden, is het boek opgedeeld in 2 delen. In het eerste deel leer je alle personages kennen en hun bagage die ze zullen meenemen doorheen de rest van het boek. In het tweede deel komt heel de samenwerking tot stand en leer je hoe deze vreemde bende samen probeert om aan de wereld duidelijk te maken dat kernwapens/energie niet oke is.
De schrijfstijl van dit boek is ontzettend leuk en makkelijk te volgen, serieuze onderwerpen worden aangepakt door ze soms een vrolijke noot te geven, en feit en fictie worden naadloos met elkaar verweven. Er zitten enkele leuke leerrijke stukken in dit boek die je misschien nog niet wist en geven stof tot nadenken zonder iemand aan de schandpaal te nagelen die er toch anders over nadenkt.
Ik vind het heel knap hoe ze luchtige momenten afwisselt met zware momenten. Er zit dus zeker ook humor in dit bizarre verhaal (vooral als de vader van Regina opeens in het verhaal erbij komt). Alle personages hebben hun eigen verhaal en pas op bepaalde momenten in de roman komen die verhalen bij elkaar. Dat maakt het boek, voor mij dan, interessant. Het boek blijft ook interessant, omdat je weet dat ze een nucleair complex willen binnendringen en je pas aan het eind weet of dat wel of niet lukt. Vooral de rol van zuster Trientje vind ik fantastisch uitgewerkt.
Ik kwam heel langzaam op gang, maar uiteindelijk ging ik van de bijzondere personages houden. Het onderwerp kernwapens sprak me eigenlijk niet aan, maar de verhalen over de gevolgen van de Fukushimaramp en de atoomproeven op de Marshalleilanden waren heel interessant.
Wat een geweldig boek! Aangrijpend, mooi, liefdevol, heftig en humoristisch, met interessante personages. Ik legde het boek af en toe weg, omdat ik niet wilde dat ik het uit zou hebben. Enorm aangrijpend ook om over de ramp van Fukushima te lezen en over de kernproeven op de Marshalleilanden.
Een ongeregeld doch ambitieus zooitje van internationale pluimage wil actievoeren om alle kernwapens uit Nederland in met uitbreiding, heel de wereld te verbannen. Ze zijn geïnspireerd door een oude Amerikaanse non die toen ze al ergens in de tachtig was, een militaire basis binnendrong. Ze kreeg hiervoor ettelijke jaren gevangenisstraf. In Nederland in zuster Trientje de drijvende spil van de actie. Ze krijgt hulp van oa een televisiemedewerkster die haar leven in vraag stelt, van Bonnie een overlevende van de Marshalleilanden waar oa de Bikini eilanden deel van uitmaken. Hier heeft de VS vele kernproeven gehouden en de eilandbewoners hebben de fallout over zich gekregen, niet een keer maar meerdere keren. Ze weet wat het is om in aanraking te komen met nucleair gif. Dan is er nog een Japanner die de ramp in Fukushima heeft meegemaakt. Toen was er eerst een aardbeving, nadien een tsunami en die laatste heeft voor een meltdown gezorgd. Zijn boerderij lag in het gebied en hij heeft alles verloren. Dit zijn dus mensen die weten waar ze het over hebben.
Dit boek deed me soms van ver denken aan de boeken van Jonas Jonasson wegens het toch wel kolderieke van de situatie. De thematiek is echter niet om te lachen. In heel Europa liggen er nucleaire wapens, nog van de tijd van de koude oorlog. Officiëel zijn ze er niet, maar iedereen weet dat ze er zijn. Wie denkt de regering en de VS nu eigenlijk voor de gek te houden.
Op basis van de achterflap dacht ik meteen te starten in een roman over een oudere non die een protestactie rondom een kerncentrale wilde organiseren. Maar na het eerste hoofdstuk over Non Trien, belandde ik in korte verhalen over mensen die iets te maken hadden met of kernaanvallen of protestacties. Daardoor duurde het erg lang voor ik goed en wel in het verhaal zat. En heb ik meerdere keren de achterflap opnieuw gelezen, of ik wel de juiste verwachtingen had. Pas vanaf deel 2 kwamen alle losse verhalen bij elkaar.
De protestactie kijkt Tante Trien af van een non uit Amerika (het is ook gebaseerd op een waargebeurd verhaal) en ze laat haar nichtje die een burn out heeft vanwege haar werk als regelneef voor de tv het organiseren. Ze krijgt op de magische wijze, want dat deel mist tussen deel 1 en 2, excentrieke types bij elkaar voor de actie. Een Japanner die in 2011 na een tsunami ziek werd door het ontploffen van een kernreactor. Een Maltese die de bikini eilanden moest verhalen vanwege alle oefeningen die Amerikanen daar deden. Haar vader, die anders dement thuis iedereen in de weg loopt. En een jonge vent die het graag wil maken als fotograaf. Vanaf deel 2 is het verhaal meer vertellend dan beschrijvend en leest het lekker weg. De actie zelf brengt alles en iedereen bij elkaar. Ten slotte snijdt Goemans een belangrijk onderwerp aan (hebben de Amerikanen echt kernwapens in ons land opgeslagen?!) en leert Goemans ons over onzichtbare rampen en de gevolgen daarvan.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Een buitengewoon geëngageerd boek, dat ondanks het enorm zware (een helaas actuele - hoewel dit vraagstuk wellicht betreurenswaardig genoeg misschien altijd actueel zal blijven - en relevante) thema, bijzonder licht van toon is, en hier en daar veel humor bevat.
Het verhaal volgt verschillende personages die op een of andere manier verbonden met of geraakt is door de rampzalige gevolgen van ongelukken met nucleaire centrales, atoombommen of proeven met laatstgenoemde.
Doorheen het verhaal zitten ook niet-fictieve elementen verwerkt, daar veel van de gebeurtenissen daadwerkelijk hebben plaatsgevonden en sommige personages daadwerkelijk bestaande personen zijn.
Bewonderenswaardig is ook hoe merkbaar het is dat de auteur gedegen onderzoek heeft gedaan naar het onderwerp, door met relevante betrokkenen en slachtoffers van rampen, kernproeven en atoombommen te spreken. Dat voegt ook waarde toe aan de hierboven genoemde actualiteit van, maar ook betrokkenheid bij dit onderwerp.
Terecht staat op de achterflap dat het een boek is dat je wakker schudt en het is denk ik een boek dat iedereen zou moeten lezen, gegeven de relevantie van het thema dat erin centraal staat.
Echt compleet boek met personages die van het papier af spatten. Bonnie is om te zoenen en Pa Bertus is zo geweldig neergezet. Ontroerend, grappig en ook gruwelijk want atoombommen. Na 'Glijvlucht' en 'Honolulu King' was ik al fan van Anne-Gine Goemans. En na Holy Trientje helemaal. Want als je nou zo'n lieve zuster als voorbeeld hebt die opkomt voor mensen als het nodig is op een prachtige manier. Nou, dan komt alles goed. Het is ook een zeer informatief dus leerzaam boek. Aanrader dus!
Wat een leuk boek weer van Anne Gine Goemans. Prachtig hoe alle personages uiteindelijk samenkomen. Het leest vlot, zit voldoende diepgang in, maar ook humor. Het wordt niet echt heel zwaar terwijl er wel belangrijke thema's langskomen.
Na Honolulu King nog een roman van mevrouw Goemans. Veel verschillende personages uiteindelijk met elkaar op het eind... Fijne roman waar ik minder in kan 'verdwalen' dan ik Honolulu King maar zeker de moeite waard.
Ik was even vergeten hoe goed mevrouw Goemans is. Destijds wel Honolulu King gelezen, en dat vond ik ook een goed boek. Wondermond staat al een tijdje op mijn lijstje, maar eerst deze gepakt. Knap hoor, hoe zij de verhalen ineen vlecht.
In het eerste deel wordt de aanloop verteld vanuit vier perspectieven, waaronder het nichtje van zuster Trientje, Yoshida uit Fukushima en Bonnie van de Marshalleilanden. In de tweede helft van het boek komt dit wonderlijke gezelschap bij elkaar.
Misschien komt het door de hoeveelheid personages dat ze allemaal karikaturaal blijven, vooral als ze ruziemaken. Anne-Gine Goemans overdrijft graag een beetje, wat grappig is, maar maakt het verhaal ook minder realistisch. Het leest wel vlot weg en ondertussen leer ik over de gevolgen van straling op grote groepen mensen.