What do you think?
Rate this book
Κλειστόν λόγω μελαγχολίας
Ανθρώπινες ιστορίες, σε µια σύγχρονη επαρχιακή πόλη. Έρωτας και απιστία, αποπλάνηση και υποταγή, µυστικά και ψέµατα, αγάπη και ιδιοτέλεια, απάτες και συµφέροντα, ελπίδες και µαταιώσεις· άντρες και γυναίκες, που βασανίζονται από τα πάθη και τις αντιφάσεις τους, έρχονται αντιµέτωποι µε την ήττα τους στη ζωή. Οι ήρωες επιζητούν την ευτυχία, ονειρεύονται να αποδράσουν από τη φθορά της κουραστικής και πληκτικά µονότονης καθηµερινότητάς τους. Επιχειρούν να ξεφύγουν από τους φόβους και τις ανασφάλειές τους, από το ψυχολογικό τέλµα και την ανία τους, από την κάθε λογής µιζέρια. Αποτυγχάνουν, όµως – κι έτσι, µαταιωµένοι και ανικανοποίητοι, κλείνονται στον εαυτό τους.
«Πρωταγωνιστές και κοµπάρσοι τοποθετούνται εν κύκλω στο µυθιστόρηµα του Κώστα Μουρσελά, Κλειστόν λόγω µελαγχολίας, ανακαλώντας το ύφος της Μικρής µας πόλης, όπως το ξέρουµε από τα οµώνυµα έργα του Θόρντον Ουάιλντερ και του Δηµήτρη Χατζή, αλλά και από το Spoon River του Έντγκαρ Λι Μάστερς».
Βαγγέλης Χατζηβασιλείου
Πρόσωπα που θέλουν να αποδράσουν από κάτι· από τον εαυτό τους, από το σπίτι τους, από την πλήξη τους, από τη μιζέρια τους, από τη μιζέρια των γύρω τους.
Κινήσεις απελπισίας, κινήσεις απεγνωσμένες που συνήθως καταλήγουν στο πουθενά, στα υποκατάστατα, στα προσχήματα, στις εκλογικεύσεις.
Πρόσωπα που τα βασανίζει το όραμα της αντίπερα όχθης, της άλλης μέρας, του επόμενου βήματος, που όμως δεν θα το αποτολμήσουν ποτέ.
Πρόσωπα που δεν τα προβληματίζει καμιά πολιτική, καμιά ιδεολογία. Έχουν αποδεχθεί τα πάντα, γιατί έχουν καταλήξει ότι τίποτα δεν είναι εύκολο να αλλάξει.
Πρόσωπα μοναχικά και ευάλωτα, που και γι αυτό μπορεί να τους συμβεί οποιοδήποτε κακό.
Πρόσωπα που ξόδεψαν πολύ χρόνο και δάκρυα για ν αποτύχουν, που δεν ξέρουν -και δεν το ψάχνουν- γιατί δεν είναι ευτυχισμένα.
Τα υποκατάστατα τούς τροφοδοτούν τις ψευδαισθήσεις, αλλά δεν τους οδηγούν στην ευτυχία.
Ιστορίες αποσπάσματα ζωής, που κομμάτι κομμάτι, φτιάχνουν ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα, ενώ συγχρόνως μας πείθουν πως η ζωή είναι παρ όλ αυτά όμορφη συνήθως όμως για τους άλλους.
Δεν τους σώζει ούτε το ψέμα τους ούτε η αλήθεια τους. Τους φθείρει ένα καλύτερο αύριο που δεν έρχεται, τους αδρανοποιεί η σκέψη ότι έτσι κι αλλιώς η ζωή δεν τους οδηγεί πουθενά, τους απελπίζει που το χθες είναι ίδιο με το σήμερα.
Σιγά σιγά οι ιστορίες των ηρώων δημιουργούν μια ενιαία συνείδηση, ενοποιούν τον κόσμο, ανασυνθέτουν τις μοναξιές τους, δημιουργούν μια συλλογική μνήμη, μια γνώση, που και τα δυο οδήγησαν τον συγγραφέα στη γραφή του έργου.
Πρόσωπα τρυφερά και αναιδή που οι ακυρωμένες ζωές τους μας μελαγχολούν.
Εκείνο που τα ζωντανεύει αρκετά είναι οι συγκρούσεις τους, η αηδία τους, το ψέμα τους, αλλά και το μάταιο και το γελοίο των συγκρούσεών τους.
Καταγράφονται, χωρίς να καταγγέλλεται, μια στάσιμη κοινωνία που της λείπει η αρμονία, που βασιλεύει το ανικανοποίητο, χωρίς όμως να οδηγεί αυτά τα πρόσωπα σε κάποια διέξοδο.
Πρόσωπα που σπάνια αισθάνονται ένοχα και υπεύθυνα για τη μοίρα τους, ενώ βέβαια είναι τα μόνα υπεύθυνα.
Αξιολύπητοι και οι θύτες και τα θύματα. Μελαγχολικοί και αξιολύπητοι. Εποχή σύγχρονη σε μια σύγχρονη μικρή πόλη που θα μπορούσε να είναι η πόλη μας, η γειτονιά μας, το σπίτι μας.
«Πρωταγωνιστές και κοµπάρσοι τοποθετούνται εν κύκλω στο µυθιστόρηµα του Κώστα Μουρσελά, Κλειστόν λόγω µελαγχολίας, ανακαλώντας το ύφος της Μικρής µας πόλης, όπως το ξέρουµε από τα οµώνυµα έργα του Θόρντον Ουάιλντερ και του Δηµήτρη Χατζή, αλλά και από το Spoon River του Έντγκαρ Λι Μάστερς».
Βαγγέλης Χατζηβασιλείου
Πρόσωπα που θέλουν να αποδράσουν από κάτι· από τον εαυτό τους, από το σπίτι τους, από την πλήξη τους, από τη μιζέρια τους, από τη μιζέρια των γύρω τους.
Κινήσεις απελπισίας, κινήσεις απεγνωσμένες που συνήθως καταλήγουν στο πουθενά, στα υποκατάστατα, στα προσχήματα, στις εκλογικεύσεις.
Πρόσωπα που τα βασανίζει το όραμα της αντίπερα όχθης, της άλλης μέρας, του επόμενου βήματος, που όμως δεν θα το αποτολμήσουν ποτέ.
Πρόσωπα που δεν τα προβληματίζει καμιά πολιτική, καμιά ιδεολογία. Έχουν αποδεχθεί τα πάντα, γιατί έχουν καταλήξει ότι τίποτα δεν είναι εύκολο να αλλάξει.
Πρόσωπα μοναχικά και ευάλωτα, που και γι αυτό μπορεί να τους συμβεί οποιοδήποτε κακό.
Πρόσωπα που ξόδεψαν πολύ χρόνο και δάκρυα για ν αποτύχουν, που δεν ξέρουν -και δεν το ψάχνουν- γιατί δεν είναι ευτυχισμένα.
Τα υποκατάστατα τούς τροφοδοτούν τις ψευδαισθήσεις, αλλά δεν τους οδηγούν στην ευτυχία.
Ιστορίες αποσπάσματα ζωής, που κομμάτι κομμάτι, φτιάχνουν ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα, ενώ συγχρόνως μας πείθουν πως η ζωή είναι παρ όλ αυτά όμορφη συνήθως όμως για τους άλλους.
Δεν τους σώζει ούτε το ψέμα τους ούτε η αλήθεια τους. Τους φθείρει ένα καλύτερο αύριο που δεν έρχεται, τους αδρανοποιεί η σκέψη ότι έτσι κι αλλιώς η ζωή δεν τους οδηγεί πουθενά, τους απελπίζει που το χθες είναι ίδιο με το σήμερα.
Σιγά σιγά οι ιστορίες των ηρώων δημιουργούν μια ενιαία συνείδηση, ενοποιούν τον κόσμο, ανασυνθέτουν τις μοναξιές τους, δημιουργούν μια συλλογική μνήμη, μια γνώση, που και τα δυο οδήγησαν τον συγγραφέα στη γραφή του έργου.
Πρόσωπα τρυφερά και αναιδή που οι ακυρωμένες ζωές τους μας μελαγχολούν.
Εκείνο που τα ζωντανεύει αρκετά είναι οι συγκρούσεις τους, η αηδία τους, το ψέμα τους, αλλά και το μάταιο και το γελοίο των συγκρούσεών τους.
Καταγράφονται, χωρίς να καταγγέλλεται, μια στάσιμη κοινωνία που της λείπει η αρμονία, που βασιλεύει το ανικανοποίητο, χωρίς όμως να οδηγεί αυτά τα πρόσωπα σε κάποια διέξοδο.
Πρόσωπα που σπάνια αισθάνονται ένοχα και υπεύθυνα για τη μοίρα τους, ενώ βέβαια είναι τα μόνα υπεύθυνα.
Αξιολύπητοι και οι θύτες και τα θύματα. Μελαγχολικοί και αξιολύπητοι. Εποχή σύγχρονη σε μια σύγχρονη μικρή πόλη που θα μπορούσε να είναι η πόλη μας, η γειτονιά μας, το σπίτι μας.
- GenresGreece
360 pages, Paperback
First published December 1, 2004
4 people are currently reading
80 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 13 of 13 reviews
July 19, 2015
Έχοντας διαβάσει το βαμμένα κόκκινα μαλλιά περίμενα κάτι καλύτερο. Για εμένα το βιβλίο ήταν απλά ενα ευκολοδιάβαστο ανάγνωσμα για να περάσεις την ώρα σου. Δεν μπορώ να πω ότι αποκόμισα κάτι.
August 9, 2020
Η φάση του βιβλίου είναι, όπως περιγράφει το άσμα :
"Τα 'φτιαξε ο Μηνάς με την Ανέτα
Που τα 'χε με το Δήμο τον τρελό
Χώρισε ο Χρηστάκης με την Τέτα
Και τα 'φτιαξε ξανά με την Ζωζώ
Και τα' φτιαξε η Μάρι με τον Άρη και τον Χάρη
Που τα είχε με την Ρένα και μετά με την Νανά
Κι ο Μιχάλης με την Άννυ που τα είχε με το Γιάννη
Μπερδευτήκαν και τα φτιάξανε ξανά
Τα 'φτιαξε η Μαίρη ξαφνικά με το Λευτέρη
Που γουστάριζε την Λένα πριν γνωρίσει τη Γωγώ
Που τα είχε με τον Άρη πριν τα φτιάξει με την Μάρη
Και που κάποτε τη γούσταρα κι εγώ"
Αυτό το συνοθύλευμα είναι πολύ πιασάρικο. :P
"Τα 'φτιαξε ο Μηνάς με την Ανέτα
Που τα 'χε με το Δήμο τον τρελό
Χώρισε ο Χρηστάκης με την Τέτα
Και τα 'φτιαξε ξανά με την Ζωζώ
Και τα' φτιαξε η Μάρι με τον Άρη και τον Χάρη
Που τα είχε με την Ρένα και μετά με την Νανά
Κι ο Μιχάλης με την Άννυ που τα είχε με το Γιάννη
Μπερδευτήκαν και τα φτιάξανε ξανά
Τα 'φτιαξε η Μαίρη ξαφνικά με το Λευτέρη
Που γουστάριζε την Λένα πριν γνωρίσει τη Γωγώ
Που τα είχε με τον Άρη πριν τα φτιάξει με την Μάρη
Και που κάποτε τη γούσταρα κι εγώ"
Αυτό το συνοθύλευμα είναι πολύ πιασάρικο. :P
July 2, 2013
As I see, novelist has narcissistic expression style but that is cool.
August 26, 2015
Exellent narration of Greece's small town people,a sharp x-ray view of the greeks' minds and beliefs given with a small dose of irony and surrealism. Loved it
July 24, 2018
Δεν είναι Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά, αλλά δεν παύει να είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο,ελαφρύ και βαθύ ταυτόχρονα στο γνωστό απολαυστικό ύφος του Μουρσελά.
August 19, 2017
Κρυμμένα μυστικά μιας μικρής πόλης. Ιστορίες που διαπλέκονται μεταξύ τους, δυστυχώς όχι πάντα αρμονικά. Η γραφή του συγγραφέα κοινότοπη και πολλές φορές κουραστική. Σπίτια και οικογένειες που τα μυστικά τους πίσω από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού τους φανερώνονται αργά (χωρίς καμμιά φοβερή έκπληξη, η αλήθεια). Συμπέρασμα: μάλλον άτυχη ή μια μελαγχολική στιγμή του συγγραφέα που έγραψε τα σαφώς ανώτερα «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά»
May 20, 2022
Kitap bana biraz yüzyıllık yalnızlık esintisi verdi. Hem yazı dili hem karakterlerin birbiriyle olan ilişkisini görünce aklıma direkt o geldi. Çok çok beğendiğimi söyleyemem ama hoş bir havası var. Kitabın ismi bizdeki 'cenaze nedeniyle kapalıyız' cümlesi yerine biri ölünce kahveye cenaze yerine hüzün kelimesini kullanmalarından gelmiş.
May 1, 2021
Kızıla Boyalı Saçlar'ın referansıyla okudum. Farklı bir kitap tabi. Bütüncül bir romandan ziyade aynı kasabada yaşayan, tanışan, akraba olan insanların, ailelerin ayrı ayrı hikayeleri diyebiliriz. Dil yine çok akıcı. Kolay okunan, sade bir kitap.
May 8, 2020
Ασήμαντα σχεδόν ερασιτεχνικά διηγήματα
May 12, 2020
Καλογραμμένο βιβλίο. 4,5 αστέρια
March 31, 2016
"Mitsoscugum, annen ve annem, haydi kız kardeşinide katalım, dünyanın, ya en aziz kadınları ya da en çilekeş orospuları. Karar senin. Birincisini seçer, bir azize ile yattığını, bundan gurur duyduğunu söylersin. İkincisini seçersen ya onlara acır ya da senin moruğun fermuarını açık halde annen şeyini ağzına alırken gittiği gibi, siktir edip gidersin. Seçim senin, ya onlara acır ya da onlara tükürürsün."
June 1, 2013
Μου αρεσε πολυ,αξιζει να το διαβασεις ξανα και ξανα.
Displaying 1 - 13 of 13 reviews